quote:
Op dinsdag 24 juli 2007 22:34 schreef Bensel het volgende:leuk dat de meeste critici niet bverder kijken dan het eerste boek. ja, dat is een boek geschreven met de intentie eenvoudig te zijn.
Latere boeken (vanaf deel 3 a 4) worden een stuk grimmiger en ingewikkelder om te volgen. In boek 5 komt er nog een behoorlijk politiek sausje overheen, en vanaf 6 ook echt blijvende verwondingen ( zo word iemand verminkt in het gezicht). je merkt echt dat het voor een ouder publiek geschreven word. Overigens vind ik dingen als bepaalde stijlfiguren die iets te vaak gebruikt worden nogal onzin. Het leest er niet minder om, en de zogeheten literaire werken kunnen mij eigenlijk gewoon niet boeien. Bij boeken gaat het er nog altijd om hoe een verhaal heengezet word, en in hoeverre je kunt inleven in de wereld die geschapen word, en niet om hoe literair je het kunt vertolken.
Wat een onzin.
Het zijn gewoon literair gezien draken van boeken. Nou moet gezegd worden dat negentig procent van de mensen ook niet geschikt is voor een Kapellekensbaan, dus die leegte weet Harry Potter te vullen. In dat opzicht doet Rowling goede zaken.
Over het vetgedrukte stuk: Dat slaat dus echt nergens op als je de kwaliteit van een boek bekijkt. Er zijn duizenden boeken over tovenaarsleerlingen en ik weet zeker dat er zeer veel beter geschreven boeken zijn. Harry Potter is gewoon geschreven voor het hapklare brokken publiek en omdat het zo makkelijk leest, denken mensen dat het een goed boek is.
Over het cursieve stuk: Dat is dus het verschil tussen goede boeken en leuke leesboeken. Harry Potter is een leuk leesboek. Het vernieuwt niet en komt niet verder dan het simpel beschrijven van gebeurtenissen. Stijlfiguren blazen een verhaal nieuw leven in, waardoor je door de regels heen kunt lezen.
Over het onderstreepte stuk: Dat vind ik dus het verschil tussen een leuk leesboek en een goed boek. Hetzelfde geldt voor films, je hebt de Hollywood blockbusters met meestal een simpele, beproefde opzet. Daarnaast heb je originelere, creatievere films met vernieuwende manieren van beeld en het vertellen van een verhaal.
Zo betekent Harry Potter gewoon niks voor de Engelse literatuur. (Behalve dan een vercommercialisering. Bij de Da Vinci Code vlogen er ook opeens tientallen namaak-DVC's naar de boekhandels. Alles om maar mee te liften op succes.)
Dit neemt niet weg dat je 't gewoon leuk mag vinden. Ik hou zelf niet zo van magische shit maar ik lees ook wel boeken die niet bijzonder geschreven zijn maar meer op 't verhaal zelf steunen. Allebei is het leuk maar het verschil is dat je je bij het ene boek wèl het verhaal kunt herinneren maar niet meer precies bepaalde stukken in 't boek. Bij goede boeken is er soms gewoon op zo'n briljante manier iets geschreven dat dat je gewoon bij blijft, letterlijk. Bij Harry Potter en dergelijke is dat gewoon niet zo. (Of sla je Harry Potter soms open om een bepaalde alinea nog eens te lezen, alleen maar omdat die zo briljant geformuleerd is?)