Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deel 44

Marit het is juist heel goed dat Ilse een nachtje weg is. = Mikael was 5 weken en toen trok ik het ook allemaal niet meer maar wilde niet klagen omdat ik voor m'n gevoel blij moest zijn dat ik een kleine had en dat ik er allemaal zelf voor had gekozen enzo. Toen was Kevins nicht hier en die zag dat het allemaal niet lekker liep en die heeft Mikael ook voor 1 nachtje meegenomen. Fat heeft echt geholpen. Heb wel 20 keer gebeld hoe het ging maar had heerlijk geslapen en gestadt zonder kind.

Maar hoe gaat het hier. Tis allemaal raar. 1 Jaar alweer. Af en toe zeg ik tegen Mikael: Vorig jaar rond deze tijd deed je mama pijn hoor. Dan zegt ie: mama auw om daarna stiekum te giegelen. Mijn kleine grote vent. Hij wil al zoveel maar is nog maar zo klein, maar ook alweer zo groot. Ben bijna een jaar moeder en ik vind dat ik het best heel goed doe allemaal. Soms is het moeilijk maar het kotm altijd weer goed. Ik hbe in een jaar tijd heel veel geleerd. Dingen die ik nooit had verwacht. Bijna 1

Marit. Helemaal super. Goed dat je even aan jezelf denkt. En een hele goede schoonmana hebt je. Heerlijk

MeNicole. Moeilijke, he. Kleine kindjes die zomaar groot worden. Geniet ervan. Alles is een eerste keer en dat is ook heeeeeeel bijzonder.

Hier merk ik dat ik weer te veel van mezelf aan het vragen ben. Ik wil te veel. En wil uiteraard dat de verjaardag van Fleur perfect wordt (volgende week zondag), maar ik weet nog steeds niet wat wij er gaan geven. De rest van de familie heb ik geregeld, maar wijzelf.... Ik ben er nog steeds niet over uit.

Waarom leg ik de lat weer omhoog?

Ik kwam net tijdens het inpakken van de kado's erachter dat we wel heel veel hebben gekocht Was sommige dingen alweer vergten

Uhm.... deel laten liggen voor Sinterklaas...

Marit, goed dat je nu voor rust kiest!

Chacama, rustig aan he! Goed is goed genoeg, maar dat weet je zelf ook wel!

MeNicole, wat raar, al weer 12 maanden geleden!

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 14:37 schreef chacama het volgende:
Waarom leg ik de lat weer omhoog?

Omdat je een eigenwijze, perfectionistische, hardleerse donder bent.
Je wéét het van jezelf Chaca, hup, leg die lat maar mooi een stukje lager. Fleur heeft dan óók een superverjaardag hoor!

Marit, geniet maar lekker van je rust!

Oh, en de melancholie van 'Oooeeeh, al bijna een jaar geleden' begint bij mij ook al regelmatig toe te slaan....

quote:

Op donderdag 2 augustus 2007 23:24 schreef Moonah het volgende:
Marit, neem je zelf wel goed in acht he? Natuurlijk ben je aan het ontzwangeren en horen daar labiele buien bij. Maar zéker als je bekend bent met depressie moet je (nou ja, 'moet', je snapt me wel he...) niet te lang aanmodderen hoor. Niets zo afschuwelijk als je eigen kind niet kunnen verdragen.

Beaker, hoe was het bij de fysio? Heb je er eentje die gespecialiseerd is? Ik heb hetzelfde probleem (gehad) als jij. Maar door goede oefeningen heb ik de boel nu meestal onder kontcontrole. Alleen wil er nog wel eens een windje ontsnappen.

Lief dat je er naar vraagt! Het is een gespecialiiceerde dame en ik hoop dat ze me kan helpen, want het is soms echt te genant

Jet slaapt al heel de week door om 7 uur word ze pas wakker!

* Beaker nu even bij gaat lezen!

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 21:07 schreef Beaker het volgende:
want het is soms echt te genant

Yup, I know.
Ik heb er op advies van mijn gyn verlengd zwangerschapsverlof voor gekregen. Dat was dan wel weer mooi meegenomen.

quote:

Jet slaapt al heel de week door om 7 uur word ze pas wakker!

Heerlijk he!

Oei lekker een doorslapertje. Maud heeft d'r eetritme heel duidelijk verlegd. Nou, ja verlegd. Dit heeft ze al vanaf het begin. Het is me nu pas echt duidelijk. Tussen 3 uur (of 4 uur) 's nachts tot half 9 's ochtends hoeft ze niets. Maar dat zou dus eigenlijk tussen 11 uur 's avonds en 7 uur 's ochtends moeten zijn. Ach, ja d'r slaapritme klopt wel dus het zal uiteindelijk wel loslopen. Maar ik vond het wel grappig om te ontdekken.

De lat is al ietsje omlaag Ga maar eens een lijstje maken met de to-do dingen en dan is het al een stuk rustiger in mijn kop.

Moonah, mag ik je ff pm'en over dat verlengde verlof? Ik zie het namelijk helemaal niet zitten om over 3 weken te gaan werken, wetende dat .....

Ja, natuurlijk mag je me PM'en. Ik wil ook wel wat hier vertellen hoor.
Ik had geen idee dat je voor zoiets verlengd verlof kunt krijgen. maar de gyn droeg het zelf aan. "Dit moet je jezelf niet aandoen,"zei ze letterlijk. Ik sta (normaliter) voor de klas, en dan kun je dus niet op stel en sprong meteen weg als je aandrang voelt. eerst de kinderen aan het werk zetten etc. Bovendien is het toilet aan de andere kant van het gebouw. Ik zag er dus ook behoorlijk tegenop, want die eerste maanden ging het echt regelmatig mis. Plus dat het me een erg genant idee leek dat ik al ruftend voor de klas zou staan.
Directie had alle begrip (ben maar gewoon open erover geweest), en ook de ARBOarts vond het zeer legitiem. Controletelefoontje van het USZO (die de kosten aan de werkever vergoeden) was ook geen probleem.
Ik heb me een maand voor ik zou moeten beginnen al ziekgemeld en heb alle gelegenheid gekregen om zo goed mogelijk te herstellen. Helaas is er bij mij blijvende schade aangericht, dus er blijft altijd een risico dat het ooit op school eens mis zal gaan, maar ik heb schoon ondergoed en een washandje op het toilet liggen daar.

Marit, lieve meid toch
Wat fijn dat de zorg je heel even uit handen is genomen.
(En wat zul je morgen wss blij zijn dat Ilse weer op d'r eigen nestje terug is Zo niet: aan de bel trekken he!!)
Jonne is hier rond de zes weken ook voor het eerst een nachtje gaan logeren om ons te laten bijtanken. Dat vond ik heerlijk en broodnodig! Ook voor mijn eigen relativeringsvermogen.
Want ook dat verdwijnt als sneeuw voor de zon bij te weinig slaap en te weinig incasseringsvermogen (oh ja, en te veel hormonen )
Daarnaast: zou het niet kunnen zijn dat ook de stress toch rondom dat niet-functioneren-van-collega-gedoe er nu ook uit- en bijkomt? Ik bedoel, het lijkt wel alsof dat nog extra getriggert heeft. Of ik heb je posts wat fout gelezen.

Ik hoop dat je nu lekker ligt te slapen

_{-mantraat voor mezelf en alle (ook a.s.!!) mama's (of papa's) die het nodig hebben:
mama's moeten goed voor zichzelf zorgen om goed voor hun kindjes te kunnen zorgen-}

Oke, ik zal er is naar informeren Ik heb er zeg maar 6 weken niet over gesproken omdat ik het gewoon echt heel genant vind ...... Ik moet, als ik moet ook echt zeg maar en windjes ontfloepen me gewoon ik heb een kantoorbaan met veel telefonisch contact met klanten dus als ik moet en ik zit te bellen ......
De verhouding met mij en mijn baas is nogal vervelend omdat ze me wilde ontslaan ivm mijn zwangerschap en dus vind ik het erg vervelend dit aan hun te vertellen!

Ik heb laat maar zeggen geen "knijpreflex" meer heel vervelend dus ......

Dank voor je uitleg!

Marit, ik sluit me aan bij de rest! Hou je taai hoor!

Hm, dat is lastig dat je geen goede verhouding hebt met je baas. Je hóeft hem echter niet de reden te vertellen he?! Je kunt ook zeggen dat je fysiek nog niet voldoende bent hersteld. ARBOarts heeft een beroepsgeheim. En ja, het ís ook genant. De eerste keer dat het bij mij misging lag ik Thies te voeden. Het liep er gewoon uit en ik kon niets tegenhouden.
Ik heb later onder de douche staan janken omdat ik me zo'n bejaarde voelde.

Beaker, overweeg dan toch echt om eerst gewoon je lijf weer een beetje te hebben. Arbo en allerhande andere mensen moeten daar toch heus in kunnen komen. Plus dat je goede, hele goede argumenten hebt hoor!
Let goed op jezelf!

Verder nog. (hier spreekt iemand uit ervaring) als ze van je af willen dan lukt dat echt wel. Zeker als de zwangerschapsbescherming is afgelopen. Maar voor hetzelfde geld denkt hij nu toch wat genuanceerder (of niet...)
Het is geen scheet die je dwars zit
_{(schreef ik dat nu echt )}
(en ook uit ervaring: met een klein babietje kun je heus nog een hele leuke nieuwe baan vinden hoor )

Pas goed op jezelf. Niemand anders doet dat voor je.

Ik heb mijn geheimpje onthult lief dat jullie zo meedenken

Kozakken, mocht het weer een drama zijn als ik aan het werk ben dan ben ik ook zo vertrokken! Ik ga vol goede moed weer beginnen en verwacht dat hun ook die instelling hebben, zoniet
_{en ja, je schreef het echt}

Nu ga ik ff kolven en naar bed Truste!!

Overigens Moonah, logisch dat je je zo voelde! Hoe lang duurde het voordat je het weer onder kont controle had?

Half jaartje, zoiets. Maar nog niet volledig dus. En je moet heel veel heel saai oefenen.
En dat moet je (of ík iig) de rest van mijn leven blijven doen.

Kolf-ze en truste trouwens.

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 22:18 schreef Moonah het volgende:

En dat moet je (of ík iig) de rest van mijn leven blijven doen.

owh ......

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 22:18 schreef Moonah het volgende:
Kolf-ze en truste trouwens.

Dank u!

quote:

Op vrijdag 3 augustus 2007 21:56 schreef kozakken het volgende:
Marit, lieve meid toch
Wat fijn dat de zorg je heel even uit handen is genomen.
(En wat zul je morgen wss blij zijn dat Ilse weer op d'r eigen nestje terug is Zo niet: aan de bel trekken he!!)
Jonne is hier rond de zes weken ook voor het eerst een nachtje gaan logeren om ons te laten bijtanken. Dat vond ik heerlijk en broodnodig! Ook voor mijn eigen relativeringsvermogen.
Want ook dat verdwijnt als sneeuw voor de zon bij te weinig slaap en te weinig incasseringsvermogen (oh ja, en te veel hormonen )
Daarnaast: zou het niet kunnen zijn dat ook de stress toch rondom dat niet-functioneren-van-collega-gedoe er nu ook uit- en bijkomt? Ik bedoel, het lijkt wel alsof dat nog extra getriggert heeft. Of ik heb je posts wat fout gelezen.

we lagen om 10uur te slapen..om half7 werd ik wakker!
heerlijke nacht gehad dus, met die gedachte werd ik wakker.
V. stond om 7uur op omdat hij weg moet vandaag. Ik heb mijn boek gepakt en na nog geen 10min. werd ik gek in bed. Daar was het weer, dat paniekgevoel.
Ben maar snel opgestaan en nog halverwege de trap begon ik te huilen en kon V me opvangen.
Om 8uur ben ik met de hond naar het veld vertrokken om alle stress er eens uit te lopen.
Halverwege op bankje zitten janken en weer naar huis gegaan.

Ik schiet helemaal in de stress bij idee dat ilse straks weer thuis is
wat erg
dat terwijl ik zo mijn zus ga ophalen van de trein en ze hier tot morgenavond nog is.
maar; ik denk alleen maar aan maandag, dan ben ik weer alleen.
ik zou ook echt niet weten hoe het anders moet!
Het ene moment snap ik niet waar ik nou zo moeilijk over doe, er is hier toch niets mis? Ilse is een schat! ze huilt nauwelijks, drinkt goed..is tevreden en lief...
maar het andere moment lijkt het wel of ik overspoeld word door wanhoop ofzo.

Oei Marit... lijkt me nu wel duidelijk dat je echt ergens aan een bel moet trekken hoor! Dit is niet goed joh!
Hoe sneller je hulp krijgt, hoe sneller je weer kan genieten van je kleine meisje!
Kan je hierover praten met je zus? Ik bedoel, dat je je niet heel erg in hoeft te houden voor haar?

Heel veel sterkte ermee.

Marit, wat rot.
Probeer per moment te 'leven' en alle hulp die er is te accepteren. Niet denken dat hulp aanvaarden zwak is, alsjeblieft. Misschien is dit iets van een paar dagen, misschien zelfs maar een enkele dag. Maar in elk geval moet je je gevoel serieus nemen en het accepteren. dat is echt de eerste stap naar weer lekkerder in je vel zitten. Hulp zoeken, open blijven en kleine stapjes vooruit blijven zetten. geen dagen zien, maar stukjes dag. Sterkte.

Marit dit klinkt niet goed. Neem maandag gelijk contact op met je huisarts want dit kun je niet alleen. Zoals Sugar al zegt hierboven, probeer zoveel mogelijk hulp in te schakelen de komende dagen want dit kun je niet alleen.
Heel veel sterkte