quote:
Op vrijdag 3 augustus 2007 21:56 schreef kozakken het volgende:Marit, lieve meid toch
![]()
Wat fijn dat de zorg je heel even uit handen is genomen.
(En wat zul je morgen wss blij zijn dat Ilse weer op d'r eigen nestje terug is
![]()
Zo niet: aan de bel trekken he!!)
Jonne is hier rond de zes weken ook voor het eerst een nachtje gaan logeren om ons te laten bijtanken. Dat vond ik heerlijk en broodnodig! Ook voor mijn eigen relativeringsvermogen.
Want ook dat verdwijnt als sneeuw voor de zon bij te weinig slaap en te weinig incasseringsvermogen (oh ja, en te veel hormonen
![]()
)
Daarnaast: zou het niet kunnen zijn dat ook de stress toch rondom dat niet-functioneren-van-collega-gedoe er nu ook uit- en bijkomt? Ik bedoel, het lijkt wel alsof dat nog extra getriggert heeft. Of ik heb je posts wat fout gelezen.
we lagen om 10uur te slapen..om half7 werd ik wakker!
heerlijke nacht gehad dus, met die gedachte werd ik wakker.
V. stond om 7uur op omdat hij weg moet vandaag. Ik heb mijn boek gepakt en na nog geen 10min. werd ik gek in bed. Daar was het weer, dat paniekgevoel.
Ben maar snel opgestaan en nog halverwege de trap begon ik te huilen en kon V me opvangen.
Om 8uur ben ik met de hond naar het veld vertrokken om alle stress er eens uit te lopen.
Halverwege op bankje zitten janken en weer naar huis gegaan.
Ik schiet helemaal in de stress bij idee dat ilse straks weer thuis is
wat erg
dat terwijl ik zo mijn zus ga ophalen van de trein en ze hier tot morgenavond nog is.
maar; ik denk alleen maar aan maandag, dan ben ik weer alleen.
ik zou ook echt niet weten hoe het anders moet!
Het ene moment snap ik niet waar ik nou zo moeilijk over doe, er is hier toch niets mis? Ilse is een schat! ze huilt nauwelijks, drinkt goed..is tevreden en lief...
maar het andere moment lijkt het wel of ik overspoeld word door wanhoop ofzo.