altijd zo als in: ze zien er allemaal oud uit niet alleen op tvquote:Op donderdag 19 juli 2007 00:58 schreef bersenka het volgende:
[..]
altijd zo, in de zin van ze zien er alleen ouder uit op tv?![]()
Ik ben niet echt een jonkie meer, 32 toen ik vertrok, maar de ouders waren blij voor ons maar niet voor henzelf. De behoefte om te Skypen e.d. is ook hoger in Nederland dan hier.quote:Op donderdag 19 juli 2007 03:27 schreef Libris het volgende:
Voor alle jonkies: Hoe denken jullie ouders over jullie emigratie?
De Skype behoefte vanuit NL ken ik wel, van mij hoeft het niet elke week, ik spreek mijn moeder nu eigenlijk meer dan toen ik in NL woonde.. Maar ze vindt het wel tof dat ik hier zit, zo komt eens in de zoveel tijd langs en reist dan wat in de omgeving (Maleisie, Thailand, Indonesie, Cambodja), dus ze ziet nu ook meer van de wereld.quote:Op donderdag 19 juli 2007 04:15 schreef anarchitect het volgende:
[..]
Ik ben niet echt een jonkie meer, 32 toen ik vertrok, maar de ouders waren blij voor ons maar niet voor henzelf. De behoefte om te Skypen e.d. is ook hoger in Nederland dan hier.
Ik heb al sinds ik kan praten gezegd dat ik niet in Nederland wilde wonen en op mijn 13e schreef ik al een brief naar de Canadese ambassade of ze me daar wilden hebben. Het kwam dus niet als een schok toen ik Nederland verliet.quote:Op donderdag 19 juli 2007 03:27 schreef Libris het volgende:
Voor alle jonkies: Hoe denken jullie ouders over jullie emigratie?
Is jouw vrouw ook Nederlands, of Française?quote:Op zondag 29 juli 2007 10:57 schreef Chief het volgende:
Mijn vrouw en ik emigreerden naar Frankrijk op mijn 35e, februari 2006.
Ça va viendre, ça va viendre, zoals ze in Frankrijk zeggen.quote:Op dinsdag 31 juli 2007 10:13 schreef Chief het volgende:
Mijn vrouw is Nederlands... een Française was wel beter geweest om de taal sneller te leren![]()
Vergis je niet: Françaises zijn in de omgang een stuk lastiger dan Nederlandse meisjes!quote:Op dinsdag 31 juli 2007 13:03 schreef Chief het volgende:
hehehe ik kan natuurlijk altijd voorstellen om een knappe Française in huis te nemen, om de taal echt vloeiend te leren spreken natuurlijk![]()
Klinkt positief! Was het meteen vanaf het begin een definitief vertrek?quote:Op dinsdag 31 juli 2007 13:03 schreef Chief het volgende:Ja, we hebben het hier nog steeds erg naar ons zin, vooral het vinden van toffe vrienden heeft de hele ervaring een geweldige impuls gegeven.
Mijn vader is wel blij voor me, ik woon ook nog thuis (20) en vertrek eind van de vakantie naar ierland voor 4 jaar (misschien langer als ik het daar naar mijn zin heb, blijf ik) mn pa wilt zelf ook weg als hij de kans krijgt haha, naar belgie of zo =)quote:Op donderdag 19 juli 2007 03:27 schreef Libris het volgende:
Voor alle jonkies: Hoe denken jullie ouders over jullie emigratie?
Vertel, hoe oud was je?quote:Op zaterdag 5 april 2008 22:38 schreef Bora-Bora het volgende:
Hmm, even dit topic weer onder de aandacht brengen van de recenter vertrokken kaaskoppen.
Ja okee, maar ben je zelf daarna nog op eigen houtje ergens naartoe geëmigreerd?quote:Op maandag 7 april 2008 16:37 schreef Philip10 het volgende:
11 maanden oud, tot m'n 5e in Oman gewoond.
En zo ken ik 2 mensen met het omgekeerde verhaal:quote:Op maandag 7 april 2008 16:16 schreef SilkTie het volgende:
Ik was 30 toen ik vertrok. Mijn ouders hebben altijd geweten dat ik naar Israel terugwilde, de vraag was alleen wanneer.
Na de middelbare school ben ik voor een studiejaar hierheen gekomen, maar moest mijn moeder plechtig beloven dat ik na dat jaar terug naar Nl zou gaan om te studeren: remigreren prima, maar alleen met een diploma/bul op zak.
Na de studie nog wat gewerkt om een klein beginkapitaal te hebben en toen de gelegenheid zich voordeed ...![]()
Mijn ouders vinden het natuurlijk niet prettig dat we zo ver weg zitten, maar e-mail, Skype en telefoon maken het wat makkelijker.
Ik was een heel braaf jochie ...quote:Op dinsdag 8 april 2008 03:37 schreef Bora-Bora het volgende:
[..]
En zo ken ik 2 mensen met het omgekeerde verhaal:
moederlief was Israëlisch, maar voor echtgenoot naar NL gekomen;
huwelijk liep op de klippen en moederlief vertrok met jonge kinderen terug naar Israël;
op studie-leeftijd aangekomen, wilden de kinderen graag in NL studeren;
ook die plechtige belofte aan mama om na de studie terug naar Israël te komen;
ze waren er heilig van overtuigd dat ze dat ook zouden doen, zelfs tot jaren na de studie;
ze zijn nu echter getrouwd (niet met NL of Isr partner), hebben zelf kinderen, en hebben -ondanks wortels en familie- besloten om in Nederland te blijven wonen!
Eén constante dus: die plechtige belofte die op niks uitdraait!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |