Het peutertopic [2-4 jaar] deel 10

Vertellen ze wat ze gedaan hebben? Hier komt ze niet verder dan heb gepeelt.

Ja precies

De peuter doet trouwens wel uitgebreid verslag, dus ik heb goede hoop .

Jolie vertelt ook best veel, vooral als we naar huis fietsen.

Door de reacties een paar weken geleden over peuters die soms even alleen bleven in de kamer enzo, vond ik dat we dat ook maar eens moesten proberen. Zeker omdat we steeds ruzie moeten maken omdat ik Jolie steeds die trappen op en af moet jagen. Nou euhm, ik weet niet wat het is maar het lukt gewoon niet hier thuis.
'Mama ik ben op de tafel geklommen, ik kan er niet meer af.'
'Maaaaaaaaaaamaaaa mag ik dikkesap zonder water nemen?'
'Nee mama, ik schreeuw niet. MAAAAAAAAAAAAAAAAAR waar is dat boekje?'
'Er loopt hier een spin, mam.'
'Mama, de tv doet niks meer.'
'Er is drinken gevallen.'
'Mam, ik zal de was even naar beneden brengen.'
'Ik moet eigenlijk poepen.'
'Mimi heeft iemand gebeld.'
'Mijn vinger is dik. ' (lees: mama ik heb een stuk draad gevonden en nu heb ik mijn vinger afgekneld)

En dat echt, iedere keer allemaal binnen twee minuten. Ik snap niet dat andere mensen kunnen douchen ofzo. Dat heb ik nog niet eens geprobeerd. Ik had het overigens al opgegeven maar toen las ik dat topic weer over durven laten vallen en dus moest ik het maar weer eens proberen van mezelf. Zelf de trap af en bij de voordeur even op mij wachten. Ik had mijn jas nog niet aan en het begon weer.

'Mama er gaat iets niet goed!!!!!! Kom!!!!'
'Wat is er dan?'
'Kohom nou'

En het kind had geprobeerd de buggy uit te klappen en was er in gaan zitten, dat zal ze voorlopig wel niet meer proberen maar die kans krijgt ze toch ook echt niet meer

"Mimi heeft iemand gebeld" Whahahaa
Ik snap nu waarom je haar niet alleen wilt laten Luchtbel, ik zou het ook niet doen. *tranen van het lachen uit ogen wrijft*
Die van jou is gewoon veel te ondernemend......

Maar dat komt mss ook wel omdat jullie het al zo lang niet doen dat ze het ook lastig vindt om er mee om te gaan oid. Althans, dat zou ik me zo voor kunnen stellen.
Wel jammer, want het zou net even wat meer lucht en ruimte (en eens een ruzietje minder) kunnen betekenen.

Ja maar eigenlijk he Lois, eigenlijk is het een heel zoet meisje. Het is echt alleen thuis dat ze al die dingen uithaalt en doet. Ergens anders zou ze zoiets echt nooit doen

Dat geeft alleen maar aan dat ze zich heel veilig bij jou voelt LB en is dus eigenlijk een enorm compliment.

Het ene kind is ook het andere kind niet, Ik denk dat je eigen gevoel gewoon nog vaak de beste raadgever is.

Samara kreeg vandaag een uitnodiging voor de basisschool van haar nieuwe juf.
Na de vakantie kan ze beginnen met oefenen, en het komt nu wel hard dichterbij hoor.
Mijn meisje word groot!
Ze is zelf trouwens beretrots op haar kaartje.

Ja dat is de positieve versie Lois

Het zou toch wel zijn als het een beetje kon en als ze het een beetje leerde. Het helpt ook niet om het bijvoorbeeld te doen als ze zit te tekenen ofzo, dus echt wat te doen heeft. Het is niet nodig verder ook maar ja, ik ben er zo ééntje dus, die d'r kind de hele tijd in de gaten houdt en de hele dag door aanwijzingen geeft. Maar er gebeuren hier anders echt gewoon altijd dingen die niet oke zijn. Daarnaast heeft ze mijn geweldige motoriek gekregen en mijn vaagheid. Gelukkig heeft ze al een platte neus want ze is er al zeker 100 keer op gevallen en ook al 100 keer mee ergens tegenaan geknald.

Jolie lijkt wel wat op Emma denk ik ... die gaat ook altijd vanalles ondernemen als ik even de naar boven ben o.i.d. Die zet ik dus nog altijd in de box, maar dat gaat niet meer op Jolies leeftijd ...

Noa zit nu weer in een puber-fase lijkt het wel... alles is 'nee' en 'wil niet' en 'hoef niet' en alles moet even goed tegengesproken worden. Gelukkig eet ze wel weer goed (heel goed zelfs, waarschijnlijk een groeispurt ofzo) en slaapt ze ook best goed.

Oh ja, ze begon een tijdje geleden voor het eerst (met slaapzak) uit bed te klimmen. Ze is er één keer uitgevallen, maar verder niet meer... is het wel een goed idee om een groter bed te nemen, gaan ze dan niet nog veel vaker eruit klimmen of valt dat meestal mee? Geen idee. Ik durf het eigenlijk gewoon nog niet

En vandaag (onder papa's supervisie dus ik was er gelukkig niet bij ) heeft ze zich in de tuin bezeerd... nagel ligt er voor de helft af ... vreselijk vind ik zoiets! bloedde schijnbaar vreselijk en ze had het er ook elke keer nog over, gaf haar vinger constant kusjes. Ook deed het pijn in bad (zielig vond ik dat) en wilde ze er snel weer uit. Arm meiske.

Oh ja, ze heeft vanmiddag Emma in haar been gebeten (echt, haar hele gebit stond in het beentje van Emma! ) en toen ze zag dat ik het zag gaf ze er gauw een kusje op wat een kleine smiecht zeg! Ik stond er echt van te kijken. Ze is ook vaak wel heel lief voor Emma, bijvoorbeeld bij het eten van een ijsje pakte ik Emma's ijsje even af omdat ze er enorm mee knoeide expres, en toen bood Noa haar ijsje aan Emma aan: 'hier, mag jij wel!' dat vond ik weer héél lief ...

Ondernemende Jolie

Oejjjj bijten gelukkig heeft Zoë dat nog nooit gedaan zou denk ik keihard terug bijten.

Wordt de laatste twee dagen een beetje kriegelig van Zoë ze heeft nl een nieuw stopwoord.

Als ik aan haar vraag waarom doe je dat zegt ze "daahom"
Waarom ga je naar boven "daahom"

Dat dus echt bij alles wat ik aan haar vraag aaarrrrgghhhhh stom rotwoord "daahom"

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 21:02 schreef Rottdog het volgende:
Dat dus echt bij alles wat ik aan haar vraag aaarrrrgghhhhh stom rotwoord "daahom"

Soortgelijke situatie hiero...

"We gaan naar huis toe"
"waarom?"

"we gaan een broodje eten."
"waarom?"

"Het is bedtijd."
"waarom?"

"Laat gizmo lopuh!!!!"
"waarom?"

Oeh Suzanna, wat een Drakenstijn zeg, die gewiekste Noa! En arm dier, d'r nagel er half af.
Kusje erop dan!

Ik zit hier een beetje met hetzelfde qua bedperikelen. Ik zit er over te denken om binnenkort een peuterbed voor Juul te kopen (hij slaapt nu nog in een ledikant, maar begint daar echt een beetje te groot voor te worden, maar is er ook al een paar keer uit geklommen/gevallen), maar ben bang dat hij er om de haverklap uit zal gaan. Nu hoeft dat op zich geen heel groot probleem te zijn, want uiteindelijk zal ie er wel weer in kruipen als ie moe is. Maar de kamer moet ie echt niet uit, want dan staat ie meteen bij de trap, of bij het open raam naar het dak. Misschien een haakje op de deur dus, dacht ik. Maar da's ook weer zoiets, je kind opsluiten.

Hier gaat verder alles goed trouwens (update voor Lishe ). Heel goed zelfs! Ik geniet enorm van mijn lieve, stoere, grote peuter! Ik merk dat ik het echt beduidend leuker vind dan die hele baby-fase. Een jongetje is het, zo'n écht jongetje! Met kaplaarsjes en korte broeken. Met kapotte knietjes, warrige, blonde (veel te lange) haren, auto's en treinen. Poppen raakt ie niet aan. Alleen z'n keukentje. Daarmee kan immers voedsel bereid worden (zij het imaginair, maar desalnietemin...). Julius is een heerlijke knuffelpop en doerak. Het praten heeft de laatste maanden een enorme spurt genomen en er is nu echt prima met hem te communiceren (op peuterniveau dan hè, dus dat zijn gesprekken als: "Juusje lekker koken. Wat ga je lekker koken Juus? Lekker de koekjes. Hmmmmm, lekker de koekjes de pan. Mama slokje thee? Mag ik ook een zelfgemaakt koekje Juus? Nee, ikke koekjes eten. Ikke Juusje koekjes eten!!!" ) Julius was eerst steeds Juusje en begint nu steeds vaker ikke te worden. Leuk, dat soort veranderingen. En steeds meer woorden in een zin. En liedjes (blijkbaar geleerd op het kinderdagverblijf, want ik ken ze niet), zo leuk! Ook boekjes voorlezen wordt steeds interessanter en hij kan de hele dvd van Barbapapa meepraten. (Of zegt dat iets slechts over mij als opvoeder? )
Hij zit wel weer volop in de nee-fase momenteel, en weet steeds beter hoe ie dingen gedaan kan krijgen. Het is dus hoog tijd dat de teugels iets strakker aangetrokken worden qua opvoeding. Want om eerlijk te zijn; Juul is een ongeleid projectiel. Hij is wild, impulsief en zeer fysiek, snel afgeleid, heel erg gericht op andere mensen en ook nog eens behoorlijk brutaal (Moonah zou er knettergek van worden, zo één... ). Ik persoonlijk vind dat heerlijk en stoor me eerlijk gezegd zelden aan dat 'typische peutergedrag'. Ik ben meer zo'n moeder van: alles kan als je de boel maar niet afbreekt, of jezelf of anderen pijn doet. Maar feit is wel dat de wereld uit meer mensen bestaat dan papa, mama en Juus en dat in verschillende situaties en sociale omgevingen verschillende dingen van een mens verwacht worden. Regels dus, en keiharde sancties als die niet nageleefd worden! Ha, nee hoor... maar meneer staat de laatste tijd wel weer verdraaid vaak een half minuutje op de spreekwoordelijke gang (in ons geval de badkamer ).

Maar hij is zo'n vreselijk vrolijk, makkelijk en gezellig jongetje! Ik sta er gewoon versteld van, dat dat bestaat. Een zonnestraaltje is het! Mijn heerlijke, lieve zonnestraal. Hij kan niet anders dan het gelukkigste jongetje op aarde zijn, zó straalt ie.

Kortom: het gaat goed hier!

[ Bericht 2% gewijzigd door renzell op 07-07-2007 22:34:39 ]

Klinkt heerlijk Renzell Gooi je binnenkort is een mooi Juusje in het fototopic

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 21:28 schreef renzell het volgende:
Ik persoonlijk vind dat heerlijk en stoor me eerlijk gezegd zelden aan dat 'typische peutergedrag'. Ik ben meer zo'n moeder van: alles kan als je de boel maar niet afbreekt, of jezelf of anderen pijn doet.

Fijn dat het allemaal goed gaat Renzell! Juusje klinkt inderdaad als een heerlijk ventje. Ik heb je stukje even gequote over jullie manier van opvoeden, omdat ik het er helemaal mee eens ben. En ik niet zo vaak 'gelijkgestemden' tegenkom. Dus even een hear hear vanuit hier

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 23:14 schreef Ladybos het volgende:

[..]

Fijn dat het allemaal goed gaat Renzell! Juusje klinkt inderdaad als een heerlijk ventje. Ik heb je stukje even gequote over jullie manier van opvoeden, omdat ik het er helemaal mee eens ben. En ik niet zo vaak 'gelijkgestemden' tegenkom. Dus even een hear hear vanuit hier

Wat bedoel je daar dan precies mee Ladybos? Wat doen jullie dan anders dan de meesten?

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 23:34 schreef snoopy het volgende:

[..]

Wat bedoel je daar dan precies mee Ladybos? Wat doen jullie dan anders dan de meesten?

Myrthe mag van ons gewoon heel veel, zolang ze maar niemand pijn doet en geen dingen stuk maakt. Dus als ze zin heeft om op de bank te springen dan mag ze dat. Of als ze wil kliederen met een glas water op de salontafel ofzo. Of als ze op de piano van papa wil spelen, of met d'r sokken aan naar buiten wil. Of geen zin heeft om aan tafel te zitten als we eten. Nou ja, gewoon veel dingen die anderen misschien te ver vinden gaan. Ik ben er op dit moment misschien ook wel teveel mee bezig hoor (zie het slapen-topic), heb er veel discussies over momenteel met andere moeders (jonge en oude) in mijn vrienden/familie/kennissenkring en die zijn allemaal meer van de rust-reinheid-regelmaat. En wij dus niet. Ik vind dat een kind kind moet kunnen zijn en 'alles' uit moet kunnen proberen, uiteraard met grenzen voor wat betreft de veiligheid van zichzelf en anderen. Er zijn dus gewoon maar heel weinig dingen die Myrthe niet mag, en het huis is zodanig ingericht dat ze bijna overal ook 'alleen' in een ruimte kan zijn zonder dat ze kwaad kan. Niet dat we haar regelmatig alleen in een ruimte laten maar het zou wel kunnen zeg maar. In tegenstelling tot mijn vriendin die haar hele huis vol heeft staan met snuisterijtjes en dus de hele dag 'politieagentje' speelt voor haar kind. En dat doen wij dus heel bewust niet. Groot voordeel vind ik dat de paar dingen die ze niet mag ook erg goed onthoud omdat het er a. niet zo veel zijn en b. het meer indruk maakt wanneer je maar 2x per dag nee zegt dan wanneer het 2x per minuut is. En er gaan dus zat dagen voorbij dat ik eigenlijk geen 'nee' hoef te zeggen tegen d'r.

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 23:54 schreef Ladybos het volgende:

[..]

lang verhaal

Wat ik me afvraag he?
Niet als kritiek hoor, ik bedoel iedereen moet het doen zoals hij/zij denkt dat het goed is voor zijn/haar kind.
Maar loopt ze dan niet buitenshuis enorm tegen grenzen op?
Ik bedoel ik kan me voorstellen dat andere kenissen/familie het niet grappig vinden als ze op de bank springt of met water op de salontafel wil spelen.

Nee hoor, want ze weet heel goed dat dat buitenshuis niet zomaar overal kan. Als we ergens zijn en ze op de bank springt dan merk ik snel genoeg aan de reactie van de mensen of het wel of niet mag, en mag het niet dan weet ze dat ook en is het ook goed.

En even voor de duidelijkheid, die grens is dus ook duidelijk aanwezig want zoals ik al schreef, ze mag alles zolang ze een ander (of zichzelf) er geen kwaad mee doet en als ze bij iemand op de bank zou springen die dat niet goed vindt, dan doet ze dus iemand kwaad ermee en mag het dus gewoon niet. Maar bij ons thuis mag dat wel.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 00:14 schreef Ladybos het volgende:
Nee hoor, want ze weet heel goed dat dat buitenshuis niet zomaar overal kan. Als we ergens zijn en ze op de bank springt dan merk ik snel genoeg aan de reactie van de mensen of het wel of niet mag, en mag het niet dan weet ze dat ook en is het ook goed.

En even voor de duidelijkheid, die grens is dus ook duidelijk aanwezig want zoals ik al schreef, ze mag alles zolang ze een ander (of zichzelf) er geen kwaad mee doet en als ze bij iemand op de bank zou springen die dat niet goed vindt, dan doet ze dus iemand kwaad ermee en mag het dus gewoon niet. Maar bij ons thuis mag dat wel.

Oke, bedankt voor je uitleg.
Ik was gewoon nieuwsgierig

quote:

Op zondag 8 juli 2007 00:22 schreef poemojn het volgende:
bij ons zou ze de bank er kwaad mee doen Ik denk niet dat dat goed is voor z'n levensduur

Ze stond er laatst samen met MrBos op te springen Maar toen we de bank kochten hebben we al besloten dat deze toch waarschijnlijk niet het eeuwige leven heeft in ons gezin, de twee katten die we hebben zijn eigenlijk al een garantie voor geen lange levensduur.

Aha, dan snap ik denk ik ongeveer wat je bedoelt Ladybos.
Ik zal er verder geen discussie over opstarten. Begrijp dat je daar wel klaar mee bent inmiddels

Hier dus exact hetzelfde verhaal LadyBos. Ook hier wordt op banken gesprongen en gevoetbald in huis (ook door ons ). Tuurlijk doe ook ik z'n schoenen uit als ie modderpoten heeft, maar in principe laat ik hem zo vrij mogelijk, in alles. Bewust. Uit de overtuiging dat dat het beste is, voor hem en ook voor ons trouwens. Dat wordt misschien niet door iedereen even goed begrepen. Ik ben er echter van overtuigd dat kindjes heel goed beseffen dat er bij anderen soms andere regels gelden dan thuis en vertrouw er helemaal op dat Juul dat onderscheid prima weet te maken.

Trouwens, Poemojn; je hebt gelijk hoor, wat betreft dat haakje op die deur. Ik wacht eerst wel even af hoe het loopt en als ie er inderdaad steeds uit piept, dan doe ik dat gewoon. Want nee, het is geen angst voor brand ofzo, het is gewoon het gevoel van hem niet op willen sluiten. En inderdaad, de box doet in principe hetzelfde (maar die hebben we er dan ook zo snel mogelijk uitgeflikkerd. )

Wij hebben hier ook een haakje op de deur, niet zo zeer om Suus in haar kamer te laten, maar meer om de katten er uit te houden. Deur helemaal dicht wilt ze niet, ze wil graag 'contact' kunnen maken zonder te schreeuwen. Bed/kamer uit doet ze toch al niet (ja voor ze gaat slapen uit bed om een ander boekje te pakken) dus daarvoor hebben we geen haakje nodig.

Om toch nog even terug te komen op de discussie. Ik ben dus ook zo'n moeder waarbij de kinderen heel veel mogen. En ik weet dat veel andere moeders daar kritiek op hebben. Maar het gevolg van mijn houding is wel dat andere kinderen heel graag bij mij komen spelen en dat vind ik ook prima.
En kinderen zeggen nog wel eens wat, dus krijg ik ook nog wel eens via de kinderen te horen dat hun ouders het maar niks vinden dat het bij mij zo'n puinhoop is, maar tegelijkertijd vertellen diezelfde kinderen mij dat hun ouders zeggen dat ze maar bij Katja moeten gaan spelen omdat zij moeten opruimen. En laatst wilde Katja bij een vriendje spelen en toen mocht dat niet van die moeder want zij was net aan het schoonmaken. Ga maar bij Katja spelen was de boodschap.

En ja, daar word ik soms wel eens pissig om. Het wel lekker handig vinden dat ik de kinderen vrijheid geef, rommel laat maken en er bij zit en meespeel als ze buiten spelen, maar ondertussen wel afkeuren dat mijn huis niet altijd opgeruimd en blinkend schoon is.

Volgens mij ben ik ook het type waarvan de kinderen wel veel mogen, alleen komt ht er niet uit zeg maar. Ik denk te veel aan wat anderen zullen vinden.
Ik vind het bijvoorbeeld niet erg dat ze op de bank springen maar ik zeg er wat van, omdat dat toch wel verwacht wordt (dus: er wordt verwacht dat ik mijn kinderen leer niet op de bank te springen).

Na het lezen van bovengenoemde verhalen ben ik daar achter gekomen. Misschien moet ik een andere insteek proberen hier thuis: thuis mag veel, buitenshuis alles in overleg o.i.d.
Ik ga het nog even laten bezinken

Kinderen merken dat onderscheid snel genoeg hoor LadyS. Myrthe weet inmiddels echt wel dat ze niet overal op de bank mag springen. Maar het is inderdaad niet altijd makkelijk om de kritiek van andere ouders te weerstaan. Wat mij sterkt is dat mijn ouders mij heel erg volgens het boekje hebben opgevoed, en ik daar echt niet blij van werd zeg maar. Wel braaf En het is echt niet zo dat Myrthe een ongeleid projectiel is, zo hou ik bijvoorbeeld niet van schreeuwen (wel vreugdekreten / tijdens het spelen bijvoorbeeld) maar ik accepteer het echt niet als ze tegen me schreeuwt, en ze moet ook echt netjes dankjewel zeggen enzo. Het belangrijkste is dat wij hier thuis liefdevol met elkaar omgaan en dat wij voorleven wat we willen dat ze leert. Ik hoor regelmatig de buurvrouw tegen haar dochter schreeuwen dat ze niet mag schreeuwen bijvoorbeeld. En dat werkt dus imho niet. En wij leggen heel veel uit aan Myrthe, waarom iets wel of niet kan. En dan accepteerd ze het ook gewoon. En dingen als opruimen enzo doet ze ook gewoon, alleen wij doen het altijd samen. Het huis ziet er hier dus inderdaad regelmatig als een slagveld uit als Myrthe lekker aan het spelen is, maar we werken bijvoorbeeld vanuit huis dus als er klanten komen dan moet het toch echt weer netjes zijn.

Ja, ik denk wel dat ik er hetzefde over denk. Schreeuwen vind ik niet erg, mits spelend en niet als brutaliteit. Of spelend springen op de bank mag dan wel (nu nog niet dan ben nog aan het brainstormen ) maar niet als baldadigheid.
Eigenlijk wat meer mijn gevoel volgen in deze en wat minder mijn verstand

Ja precies en voornamelijk zelf ook niet doen wat je vind dat je kind ook niet moet doen. Jij kent Myrthe een beetje, vind je haar wild/onopgevoed/oid? (eerlijk zeggen he!)

Ik wil echt niet dat de kinderen op de bank spelen, en voetballen in huis is hier echt een no-go.
Maar goed, dat is mijn insteek, ik heb in mijn huis gewoon mijn grenzen en ik vind dat ze dat ook best kunnen leren.
Ze hebben een heel mooi groot voetbalveld voor het huis en daar kunnen ze heel fijn voetballen, compleet met doel.
En dat heeft niet veel te maken met wat anderen denken hoor, is puur mijn eigen insteek, in andere dingen doe ik het misschien ook weer anders dan anderen, maar ik vind dat je gewoon moet doen waar je je zelf prettig bij voelt.

Ladybos: nee, ik vind Myrthe niet wild of onopgevoed overkomen! Echt niet. Sterker nog: ik had niet gedacht dat jullie zo een "methode" toepasten, dat zeg wel iets denk ik Myrthe is juist een lekkere vrolijke meid die duidelijk veel pezier heeft, ze straalt helemaal op de foto's in het fototopic!

Senesta, voetballen in huis zal ik ook niet zo gauw toestaan, hoor.
En over dat prettig erbij voelen: ik zei wel tegen Amber dat z niet op de bank moest springen en dat de bank was om te zitten of liggen, maar eigenlijk zegt een klein stemmetje tegen me: wat maakt dat nou uit: zolang het maar niet te wild wordt (dus te gevaarlijk of dat het stuk gaat). Nu ik er zo over nadenk , zal de lol voor Amber er snel vanaf gaan als ik het niet erg meer vind en er dus niks meer van zeg

quote:

Op zondag 8 juli 2007 11:57 schreef LadyS het volgende:
Ladybos: nee, ik vind Myrthe niet wild of onopgevoed overkomen! Echt niet. Sterker nog: ik had niet gedacht dat jullie zo een "methode" toepasten, dat zeg wel iets denk ik Myrthe is juist een lekkere vrolijke meid die duidelijk veel pezier heeft, ze straalt helemaal op de foto's in het fototopic!

Senesta, voetballen in huis zal ik ook niet zo gauw toestaan, hoor.
En over dat prettig erbij voelen: ik zei wel tegen Amber dat z niet op de bank moest springen en dat de bank was om te zitten of liggen, maar eigenlijk zegt een klein stemmetje tegen me: wat maakt dat nou uit: zolang het maar niet te wild wordt (dus te gevaarlijk of dat het stuk gaat). Nu ik er zo over nadenk , zal de lol voor Amber er snel vanaf gaan als ik het niet erg meer vind en er dus niks meer van zeg

Ik snap je insteek hoor
Ik vind het juist mooi dat jullie het op die manier doen, als dat gewoon bij jullie past
Maar goed, mijn kinderen zijn heel zelden binnen( alleen als het echt vies weer is), het zijn echte buitenkinderen en als ze al binnen ravotten doen ze het vaak in de zitzak.
Samara staat trouwens wel heel veel op onze eetkamer stoelen te dansen, ze heeft veel behoefte aan een podium

quote:

Op zaterdag 7 juli 2007 23:54 schreef Ladybos het volgende:

[..]

Myrthe mag van ons gewoon heel veel, zolang ze maar niemand pijn doet en geen dingen stuk maakt. Dus als ze zin heeft om op de bank te springen dan mag ze dat. Of als ze wil kliederen met een glas water op de salontafel ofzo. Of als ze op de piano van papa wil spelen, of met d'r sokken aan naar buiten wil. Of geen zin heeft om aan tafel te zitten als we eten. Nou ja, gewoon veel dingen die anderen misschien te ver vinden gaan. Ik ben er op dit moment misschien ook wel teveel mee bezig hoor (zie het slapen-topic), heb er veel discussies over momenteel met andere moeders (jonge en oude) in mijn vrienden/familie/kennissenkring en die zijn allemaal meer van de rust-reinheid-regelmaat. En wij dus niet. Ik vind dat een kind kind moet kunnen zijn en 'alles' uit moet kunnen proberen, uiteraard met grenzen voor wat betreft de veiligheid van zichzelf en anderen. Er zijn dus gewoon maar heel weinig dingen die Myrthe niet mag, en het huis is zodanig ingericht dat ze bijna overal ook 'alleen' in een ruimte kan zijn zonder dat ze kwaad kan. Niet dat we haar regelmatig alleen in een ruimte laten maar het zou wel kunnen zeg maar. In tegenstelling tot mijn vriendin die haar hele huis vol heeft staan met snuisterijtjes en dus de hele dag 'politieagentje' speelt voor haar kind. En dat doen wij dus heel bewust niet. Groot voordeel vind ik dat de paar dingen die ze niet mag ook erg goed onthoud omdat het er a. niet zo veel zijn en b. het meer indruk maakt wanneer je maar 2x per dag nee zegt dan wanneer het 2x per minuut is. En er gaan dus zat dagen voorbij dat ik eigenlijk geen 'nee' hoef te zeggen tegen d'r.

Fijn om te lezen Ladybos, zo doen wij het ook. En zelf merken wij dat het ook goed is voor haar. Ze is heel zelfverzekerd en heeft een duidelijke eigen mening. Daarentegen luistert ze ook heel goed en weet ze donders goed wanneer iets wel en wanneer iets niet kan. Ze mag ook op bed en op de bank springen (bij ons thuis, ergens anders niet) en aan alle muziekinstrumenten zitten hier in huis (gitaren, drumstel, keyboard etc.) Het enige waar ze niet aan mag zitten zijn de kastjes waar de cd's in staan en dat doet ze dan ook niet. Ook niet als ik haar beneden laat terwijl ik even snel ga douchen bijvoorbeeld.

Ik denk dat ze, doordat ze heel vrij gelaten wordt, minder behoefte heeft om uit te dagen e.d. Zelf ben ik ook zo opgevoed en ik vind dat het werkt Er zijn natuurlijk wel duidelijke grenzen, maar die liggen iets ruimer dan bij veel andere mensen merk ik in mijn omgeving.

Jaaaaaa! Een Juusje update! (Juusje... het is dat we al een naam hebben.)
Hij klinkt echt heerlijk Renz. Precies zo verder gegaan als toen ik hem voor het laatst zag. En die knieeen en haren klinken geweldig. Precies een jongetje voor mijn wildebras.
Succes met slaapperikelen, een ander bed wil misschien echt wel helpen. Wij hebben wel een slotje op de deur vanaf bedtijd totdat wij naar bed gaan. Eigenlijk voelt het niet zo fijn maar scheelt (ons) een hele hoop ellende.

Ladybos, fijn je verhaal te lezen! Zo doen wij het ook. Regels zijn voornamelijk voor buiten de deur, en dat doet ze dan ook netjes. Thuis kiezen wij gewoon vaak voor wat het leukste is, gewoon, omdat ik wil dat ze plezier heeft en ik het niet vervelend vind als ze eerder dan ons van tafel gaat.
Vooral de eerste regel zouden mijn woorden kunnen zijn. Zolang ze niks stuk maakt en niemand pijn doet. (Anders; per direct op de gang.)
Out in the open is ze weleens vinnig naar andere kinderen toe. Dat vind ik soms hartstikke lastig maar dat verander ik niet door thuis strengere regels te handhaven.

Ik doe het echt helemaal anders. Hier leer ik dan weer juist waar de dingen voor zijn. Dus een bank om te zitten enz.
En mijn kinderen mogen ook best kinderen zijn. Maar ik vind het niet peutergedrag ofzo. Ik denk dat het peutergedrag is omdat ze nog niet weten hoe het hoort. En zelf vind ik dat ik dan verkeerde signalen af zou geven als ze het thuis wel mogen en bij een ander niet. Want schijnbaar is het dan toch neit zo "normaal"
En waneer is dat gedrag met die regel dan weer voorbij? Mogen ze als ze kleuter zijn nog steeds binnen op de bank springen binnen voetballen enz.
Kwa spelen mogen ze hier wel veel.
Vriendjes zijn altijd welkom. Ze mogen tenten bouwen, knutselen, inderdaad gewoon kind zijn. Maar op de bank springen, binnen voetballen enzo vind ik persoonlijk niks met kind zijn te maken hebben, maar meer met grenzen opzoeken.
En zoals poemojn zijn niks stuk maken, hier flink op de bank springen en hij is echt wel stuk. En binnen voetballen, hoe doe je dat zonder iets stuk te maken?

Zoals jij het schetst klinkt het wel als een losgeslagen zooitje vind ik. Het voetballen, springen op de bank. Ze kijkt uit, niet bij de tafel als er iets opstaat. En voor de rest is ons huis erg kidsproof. En het is helemaal niet dat het hier de hele dag een bende is, dat de bank doorhangt en dat er overal vingerverf op de muren zit. Het is meer het idee van "ach, die bal binnen, wat kan dat nou eigenlijk kwaad." (Of een badkamer die onder water staat, zand op de ramen.)

Inderdaad wat Lishe zegt, het is niet persé zo dat er nu iedere dag op de bank gesprongen wordt. Ze springt liever op haar trampoline Maar als het eens gebeurt vind ik het niet zo'n punt. Onze bank kan wel wat hebben en gaat echt niet zo maar kapot. En voetballen in huis komt ook wel eens voor. Meestal is het papa die daarmee begint, niet met een megavoetbal maar gewoon met een kleine plastic bal. Het is hier ook erg kidsproof, dus er gaat niet echt gauw wat stuk.

Ik wil haar niet leren dat op de bank springen 'normaal' is, zo van "kijk ons eens lekker apart zijn" maar ik vind het gewoon niet zo'n punt. Ik ben van mijzelf gewoon heel makkelijk en hecht ook niet zo heel veel waarde aan spullen.

De gedachte erachter is meer dat ze gewoon vrijheid heeft, ik niet heel de dag van alles loop te verbieden en te corrigeren en dat het gewoon gezellig is in huis.

Goh ik ben echt verbaasd dat er nog zoveel zijn die het ook zo doen als wij, ik voelde me echt een beetje eenzaam in de woestijn Ik kan me voorstellen dat het ook niet voor alle kindjes geschikt is hoor, en niet voor alle ouders. Maar wij zijn zelf ook heel makkelijk en flexibel, en ik merk dat Myrthe het gewoon goed naar d'r zin heeft bij ons, en dat vind ik het belangrijkste. Waar ik wel strikt in ben is het sociaal gedrag stimuleren, als Myrthe per ongeluk een keertje een kindje pijn doet zegt ze ook altijd heel lief sorry en geeft ze er een dikke kus en knuffel bij. En ze zegt ook netjes dankjewel en alsjeblieft, en zegt de buurvrouw keurig gedag enzo. Net als wat Igraine zegt, gewoon lekker zichzelf kunnen zijn en gewoon lekker gezellig in huis. Heel soms heeft Myrthe trouwens wel eens een periode dat ze alles doet wat ze niet mag, en echt de hele dag de grens opzoekt. Dan heeft ze het blijkbaar nodig om even te checken of de dingen die ze niet mag nog steeds niet mogen ofzo. Na een dag of twee heeft ze alles wel weer uitgeprobeerd (en zijn wij gesloopt van het de hele dag strijd voeren..) en is ze weer een paar weken poeslief.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 17:33 schreef Igraine het volgende:
De gedachte erachter is meer dat ze gewoon vrijheid heeft, ik niet heel de dag van alles loop te verbieden en te corrigeren en dat het gewoon gezellig is in huis.

Goeie gedachte.
Hier is dat ook precies de gedachte en gelukkig ook hoe het uitpakt: gezelligheid in huis. Maar intussen mag ze nog steeds dingen niet die jullie noemen. Levert geen strijd of ongezelligheid, levert duidelijkheid en gezelligheid.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 16:13 schreef jessie het volgende:
En zelf vind ik dat ik dan verkeerde signalen af zou geven als ze het thuis wel mogen en bij een ander niet. Want schijnbaar is het dan toch neit zo "normaal"
En waneer is dat gedrag met die regel dan weer voorbij? Mogen ze als ze kleuter zijn nog steeds binnen op de bank springen binnen voetballen enz.
Kwa spelen mogen ze hier wel veel.
Vriendjes zijn altijd welkom. Ze mogen tenten bouwen, knutselen, inderdaad gewoon kind zijn. Maar op de bank springen, binnen voetballen enzo vind ik persoonlijk niks met kind zijn te maken hebben, maar meer met grenzen opzoeken.
En zoals poemojn zijn niks stuk maken, hier flink op de bank springen en hij is echt wel stuk. En binnen voetballen, hoe doe je dat zonder iets stuk te maken?

Het gedrag wat ik van Myrthe tolereer, is hetzelfde wat ik van een volwassene tolereer. Een volwassene hoeft niet tegen me te schreeuwen, dus zij ook niet. En ze mag van mij altijd op de bank blijven springen hoor, hier stond laatst MrBos nog mee te springen op de bank (en de bank ziet er nog prima uit trouwens, die zijn sterker dan je denkt hoor.. als er een volwassene van 100 kilo op kan zitten dan kan er ook een kindje van 15 kilo op springen..) Maar ik ga er van uit dat ze dat vanzelf wel ontgroeid. Hier is ook alles behoorlijk kidsproof dus voetballen zou in principe ook wel mogen. Alleen Myrthe wil zelf altijd met de bal naar buiten, want daar heeft ze meer ruimte. En ik denk eigenlijk dat het zo ook juist wel werkt, want als ze niet binnen zou mógen voetballen weet ik zeker dat ze persé binnen zou wíllen voetballen. Nu het wel mag is het spannende er in ieder geval van af en zoekt ze zelf liever een plekje waar er minder in de weg staat.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 20:19 schreef Sugar het volgende:

[..]

Goeie gedachte.
Hier is dat ook precies de gedachte en gelukkig ook hoe het uitpakt: gezelligheid in huis. Maar intussen mag ze nog steeds dingen niet die jullie noemen. Levert geen strijd of ongezelligheid, levert duidelijkheid en gezelligheid.

Ja dat kan, en dat levert het bij ons ook.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 20:21 schreef Ladybos het volgende:

[..]

Het gedrag wat ik van Myrthe tolereer, is hetzelfde wat ik van een volwassene tolereer. Een volwassene hoeft niet tegen me te schreeuwen, dus zij ook niet. En ze mag van mij altijd op de bank blijven springen hoor, hier stond laatst MrBos nog mee te springen op de bank (en de bank ziet er nog prima uit trouwens, die zijn sterker dan je denkt hoor.. als er een volwassene van 100 kilo op kan zitten dan kan er ook een kindje van 15 kilo op springen..) Maar ik ga er van uit dat ze dat vanzelf wel ontgroeid. Hier is ook alles behoorlijk kidsproof dus voetballen zou in principe ook wel mogen. Alleen Myrthe wil zelf altijd met de bal naar buiten, want daar heeft ze meer ruimte. En ik denk eigenlijk dat het zo ook juist wel werkt, want als ze niet binnen zou mógen voetballen weet ik zeker dat ze persé binnen zou wíllen voetballen. Nu het wel mag is het spannende er in ieder geval van af en zoekt ze zelf liever een plekje waar er minder in de weg staat.

Ze weten dat ze hier niet mogen voetballen en dat gebeurd ook eigenlijk nooit hoor, springen op de bank hetzelfde.
Grenzen opzoeken doen ze allemaal, ik denk dat dat niet afhangt van waar ze liggen.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 20:22 schreef Igraine het volgende:

[..]

Ja dat kan, en dat levert het bij ons ook.

Oh, dat geloof ik ook, hoor! Maar omdat je argument is dat je niet de hele dag wilt corrigeren; dat hoeft het dus ook niet te betekenen.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 20:24 schreef Sugar het volgende:

[..]

Oh, dat geloof ik ook, hoor! Maar omdat je argument is dat je niet de hele dag wilt corrigeren; dat hoeft het dus ook niet te betekenen.

Nee, dat hoeft ook niet persé dat weet ik. Maar dit is mijn manier, die goed is voor mij en mijn kind. Een andere manier zou slechts onnatuurlijk voelen en dan zou ík dat gevoel dus wel hebben.

Volgens mij gaat het er hier ook niet veel anders aan toe. Wel is er de regel dat we aan tafel eten, maar als het eenpansgrechten op frites zijn dan is dat de kleine tafel en is het feest. Daarbij zitten we niet langer dan 15 minuten aan tafel. En die tijd moet ze toch wel stil kunnen zitten. Voetballen mag hier niet, maar rollen met de bal weer wel. Dus Fleur is tactisch...ze rolt de bal met d'r voeten

Verder inderdaad veel vrijheid en eigenlijk alleen qua bedtijd zijn we strikt en volgen we een procedure (regemaat en ritme vaart ze wel bij). En ze komt dus ook niet van d'r kamer. Erger nog, ze komt niet eens uit bed. Ze roept dus om een boekje of als ze nog moet poepen. Dat is soms lastig, maar voor haar is het blijkbaar een ongeschreven regel en dat laten we maar even zo.

Verder is ze naar mijn mening behoorlijk beleefd, ze vraagt zelfs of ze op bed mag springen. En dat mag, zolang d'r zus niet ook op dat bed ligt.

quote:

Op zondag 8 juli 2007 20:28 schreef Igraine het volgende:

[..]

Nee, dat hoeft ook niet persé dat weet ik. Maar dit is mijn manier, die goed is voor mij en mijn kind. Een andere manier zou slechts onnatuurlijk voelen en dan zou ík dat gevoel dus wel hebben.

Ik vind absoluut dat iedereen het op zijn eigen manier moet doen, ik geloof dan ook niet in een universele waarheid qua opvoeding van kinderen, hoe zou dat ook kunnen?
Alle ouders zijn anders en alle kinderen zijn anders, en als iedereen blij en gelukkig is dan is het toch goed?

Maar Sugar als ik die mooie glazen vazen in mijn kast had staan die jij toen op de grond had staan dan was Myrthe daar echt wel iedere keer weer op af gegaan. Bij mij staan dus niet dat soort dingen, want Myrthe blijft daar niet van af. En dan moet ik dus steeds corrigeren, waar ik geen zin in heb. Maar misschien is Maria een kindje wat er na een paar keer zeggen wel vanaf blijft, dan is dat toch anders. Want heb jij dan wel zin om 30 keer per dag tegen Maria te moeten zeggen dat ze niet bij de vazen mag komen of dat ze voorzichtig moet doen in de buurt daar als ze rent bijvoorbeeld?