De spreekwoordelijke schop onder de hol

Het idee om voor de spiegel te gaan staan en jezelf te vertellen wat een loser je bent, lijkt me niet echt constructief. Ik denk dat er in zo'n geval meer uitgaat van het juist jezelf vertellen dat je wel de moeite waard bent en dus ook de moeite waard om dingen te doen, vrienden te maken, je leven te leven.

Het lijkt mij de bedoeling de persoon het inzicht proberen te geven dat hij/zij met zelfmedelijden niets oplost. Dat het zeiken hoe slecht het wel niet gaat niets oplost en ook dat niemand daarvan gediend is. Dat diegene het dus daadwerkelijk zélf moet doen, zélf de nodige stappen dient te nemen.

Jezelf/Iemand 'n schop onder de hol geven kan zowel "negatief" als positief bedoeld zijn.

Met negatief bedoel ik; je kunt zo "pissig" op iemand worden dat je hem/haar de huid volscheldt bij wijze van en dat je zo'n klaagzang ophangt dat diegene wel uit de negatieve spiraal komt omdat ze doorheeft dat bij de pakken neer gaan zitten geen zin heeft.

De voorbeelden van positief worden hierboven eigenlijk al genoemd.

't Ligt eigenlijk aan welk persoon je voor je hebt of hoe je zelf bent. Als je zelf over 't algemeen "onder de grens" leeft (dus in 't algemeen wat zwaar op de hand) dan zou ik voor optie 2 gaan. Als iemand vooral klagerig is en je denkt dat 't werkt om hem/haar even helemaal "af te kafferen" dan zou ik dus voor dat 1e gaan

Snap je wat ik bedoel?

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 21:34 schreef releaze het volgende:

Mijn vraag, het bovenstaande al dan niet in acht nemend, hoe ziet dat 'schop onder de hol geven' er concreet uit? Als ik aan iets dergelijks denk dan zie ik voor me dat je voor de spiegel staat en je tegen jezelf zegt 'je bent een enorme loser, zeikstraal. Doe er wat aan!' Maar ook het negatieve karakter daarvan klinkt mij niet echt inspirerend net zoals 'doe er wat aan'. Net als de TS in het bovenstaande topic denk ik dan aan vage doelen als 'maak vrienden, vind werk'.

Laten we daar eens meningen over uitwisselen Ik denk dat het voor veel mensen wel handig is om te weten, als ze iemand weer eens 'een schop onder hun hol' willen verkopen

Neuh juist de postieve versie. Kom op je kan het. Je zult het toch af moeten handelen, je moet er doorheen / er naar toe / het toch regelen / bellen ....

Ik ben iemand die redelijk lang tegen dingen aan hikt. Tot het moment dat ik mezelf de spreekwoordelijke schop onder mijn kont geef

Het is echt een moment waarop je de keuze maakt van ik wil dit niet langer zo en ik ga me er voor inzetten om dit (what ever) te veranderen

zodat het uit mijn systeem is snappie.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 21:54 schreef releaze het volgende:

[..]

Misschien had ik de twee vragen apart moeten stellen. Wat ervaar je bij het krijgen van 'een schop onder je hol' EN 'wat verSTA je uiteindelijk concreet bij een schop onder de hol?'

'n Schop onder je/iemands hol moet juist gegeven worden. Gebeurt dat niet, dan werkt ie meestal averechts.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 21:51 schreef releaze het volgende:
Je hebt het over het inzicht. Hoe verkrijg je dat inzicht? Dat wezenlijk snappen? Hoe geef je dat aan iemand anders? Naar mijn ervaring helpt het 'gewoon zeggen' niet altijd bijzonder veel.

Het lijkt mij dat dat vanzelf komt. Goed, diegene moet wel slim genoeg zijn om te beseffen wat er gebeurt, dat is wel een voorwaarde. Immers, X is ontevreden met zijn situatie. X wil uit zijn situatie, hij beseft dat het zo niet verder kan. X zoekt hulp, zoekt naar een oplossing voor zijn problemen. X merkt dat er geen 'magische' oplossingen worden geboden, dat de enige die iets aan zijn situatie kan doen hijzelf is.

En op dat moment ontstaat er inzicht.

Dan kunnen er drie dingen gebeuren.
1. X behoudt de huidige situatie. De angst om te veranderen is groter dan het leed.
2. X realiseert zich dat hij de enige is die iets kan veranderen, en voegt de daad bij de gedachte.
3. X voelt zich nóg meer verlamd van angst bij de gedachte dat er geen 123 oplossing is, dat hij het zelf moet doen, ziet het totaal niet meer zitten en kopt een trein.

Bovenstaande is vrij zwart-wit, maar het is wel de richting die het op zal gaan.

Tja, als ik iets zeg in de trand van "schop onder je hol" dan geef ik altijd aan wat mij 't beste lijkt. Of ik geef je letterlijk 'n schop (als dat kan). Maar sommige mensen hebben blijkbaar niet meer te zeggen dan dat

Ik denk dat de mensen waar je "echt" wat aan hebt, wel iets meer zeggen dan dat. Dus zou ik daar iets meer waarde aan hechten

Ik denk dat er over het algemeen bedoeld wordt dat diegene het toch echt zelf zal moeten doen, en daarom maar even wat harder voor zichzelf moet worden. Geen slappe smoesjes van zichzelf accepteren, tegen zichzel ingaan als hij/zij merkt dat hij/zij toch datgene niet wil doen wat gedaan moest worden. Beetje hard worden voor jezelf dus, beetje discipline kweken en niet lopen miepen maar actie ondernemen.

Eigenlijk komt 't neer op: "geen woorden maar daden"


En nee, ik ben geen Feyenoord-hooligan

Zo'n advies helpt niet altijd direct, maar vaak blijft er toch wel wat van hangen. En inderdaad kun je in eerste instantie best iets hebben van"Wie denk jij wel dat je bent", maar als je dan achteraf (soms pas heeeeeel erg achteraf) nadenkt, kun je ook bedenken dat er best wel mensen zullen zijn die weten hoe iets is, meer (levens)ervaring hebben en dus ook echt advies kunnen geven, wetende hoe het kan voelen.

En tja, ik heb zelf wel een beetje het gevoel dat iemand die beweert alleen maar tegen muren aan te lopen, toch nog niet echt bezig is of toe is aan de bewuste schop onder je kont en actie ondernemen. Daarbij is het zelfmedelijden of de overtuiging dat het voor hun allemaal echt erger/moeilijker is nog te zeer aanwezig, en daar kom je niet ver mee.

De enige manier om tot verandering te komen is door dat zelf te willen, een ander kan het niet voor je doen. Als het punt bereikt is waarop de situatie onhoudbaar is, gaat men (vanzelf) wat anders doen. "Ua Lava," zoals de Samoans zeggen, wat zoiets betekent als: "Zo is het genoeg" (als ik Orson Scott Card mag geloven). Die schop onder de hol is dus pure sado-masochisme.

Iets wat mij wel opvalt is dat iedereen altijd maar zegt "actie ondernemen" en de persoon die in feite dat moet gaan doen, met tegenzin kijkt naar de genoemde dingen.

Bij veel topics in de trant van "ik heb geen vrienden" komen steeds reacties als "ga eens op een sport" "ga eens uit" en dat soort vergelijkbare dingen. Het probleem hierbij is dat de persoon in kwestie geen homp vlees is waar je tegen zegt wat diegene moet doen, maar diegene ook moet gaan doen wat die daadwerkelijk leuk zou vinden.

Dat iedereen naar de sportschool gaat zegt nog niet dat diegene die dat wel eigenlijk zou moeten doen, leuk zal vinden. En als je het echt zelf gaat forceren, zul je het tegenovergestelde effect krijgen. Maar tot dat komt het denk ik vrijwel nooit. Als je het niet leuk vindt ga je het ook niet doen, hoe "nodig" (het is helemaal niet nodig een bepaalde hobby te hebben omdat iedereen die heeft of iedereen zegt dat je die moet gaan doen...) dat ook mag zijn.

Als iemand eens een flinke actie moet ondernemen om zijn leven te beteren dan begint dat met wat meer tijd steken in dat wat hij/zij leuk vindt, oftewel daar eigenlijk te weinig tijd aan besteed. Redenen daarvoor zijn dikwijls iets als: "te weinig geld", "te weinig tijd", "vinden ouders niet leuk", "woon nog thuis dus kan niet", "heb geen vrienden om dat mee te doen". En guess what? Dat soort redenen zijn allemaal te overkomen. Hier moet iemand mee beginnen.

Indien je nog zoiets moet doen als werk zoeken terwijl je geen studie hebt, dan ben je wel vrij kansloos bezig. Het beste is dan om tóch alles ervoor te doen om werk te krijgen, omdat sowieso werk of studie de basis is van vrijwel iedereens dag in deze maatschappij. Bij werk/studie krijg je geheid vrienden, met vrienden kun je gaan sporten, met vrienden kun je je conditie verbeteren, met vrienden kun je vaker uitgaan, dingen doen, eens wat meisjes versieren, etc.

Het zijn niet allemaal zomaar loze dingen, het is allemaal met elkaar verbonden, waarbij je een aantal dingen eigenlijk als "hoog noodzakelijk" kan bestempelen, zoals studie/werk. De meeste mensen hebben dan ook middels hun studie/werk al de nodige vrienden gevonden, waaruit de rest vanzelf groeit. En deze "vrienden" zul je vaak niet echt vinden in de kroeg of bij de sportclub, hoogstens in een hockeyteam of voetbalteam, daarom is dat eigenlijk geen goed advies. Zoek in je werk/studie je vrienden, deze hebben tevens bij voorbaat al deels dezelfde interessen.

Als je dus gewoon geen interesse hebt in bezigheden die het meerendeel van de mensen heeft, dan hoef je die ook niet te doen. Het probleem is dat mensen zich in zo'n situatie nogal snel buitengesloten of "anders" voelen, en denken dat ze zichzelf moeten forceren dat te gaan doen, wat niet lukt en resulteert in teleurstelling.

Er is ook geen schop onder je hol nodig, je moet gewoon van voor af aan beginnen als dat nodig is.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 22:44 schreef releaze het volgende:
waar ik altijd in geinteresseerd ben is hoe je mensen daadwerkelijk verder kan helpen dat zelfmedelijden uit, mensen die wellicht nieteens doorhebben dat ze nog tegen dat zelfmedelijden aanzitten, om zo een stap verder te komen. hoe zien anderen dat?

Ik denk dat er ook veel mensen júíst weten dat ze tegen dat zelfmedelijden aanzitten. Dan denken ze: "Zie je nou wel, wat voor sneue jankzak ik ben. Ik heb dezelfde kwaliteiten als anderen, maar ik ben zo'n lafaard dat ik niet van aanpakken weet. Ik verspil mijn talent. Zo veel humor, vriendelijkheid, intelligentie, talent etc. en dan nog zo zielig zitten te doen. Ze hebben gelijk met dat zelfmedelijden en ze hebben gelijk dat ze daar schande van spreken. Ik ben een hopeloos geval."

Imho spelen 2 factoren een rol: de persoon (zijn/haar karakter) en de situatie.

De ene keer werkt het om iemand 'wakker schudden' door heel confronterend te zijn (en gewoon te zeggen waar het op staat) en de andere keer werkt begrip tonen en jezelf inleven in die ander om te begrijpen wat er werkelijk speelt. Dan kun je daarin 'meeliften' en meekijken en op het juiste moment een zetje in de rug geven.

Daarbij spelen je eigen motieven ook een rol: wil je iets van die persoon en/of heb je verwachtingen dat hij of zij naar je luistert (want dat kan je beeld vertroebelen).

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:25 schreef releaze het volgende:

[..]

ben je daardoor een stap verder het zelfmedelijden uit?

Integendeel.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:25 schreef releaze het volgende:
maar dat er bepaalde factoren zijn die zoveel energie vreten dat men gewoon niets meer lijkt te kunnen doen, omdat ze niet vooruit te branden zijn.

Klopt, dit is waar denk ik heel veel mensen hulp van een ander nodig zullen hebben.

Hoe... geen idee, verschilt denk ik teveel per vriendschap/relatie.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:31 schreef releaze het volgende:
fok?

Kan...

Ikzelf ben bijvoorbeeld tot werken gekomen doordat een vriend een goed woordje voor mij had gedaan, en ik had er wel zin in om samen met hem te werken en vond het dan ook leuk. Zo heb ik mijn jaartje horeca-ervaring opgedaan toendertijd. (Een specifieker voorbeeld)

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:25 schreef releaze het volgende:

Maar ja, hoe maak je dat duidelijk aan iemand die nog 'been there done that' moet ervaren?

uitleggen wat een self fullfilling prophecy is en dat die 2 kanten op werkt door de law of attraction geschreven door Emerson in de vroege jaren 1900.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:25 schreef releaze het volgende:

[..]

vrat na een bepaalde tijd al zoveel energie dat ik het ook niet meer op kon brengen. en dat zie ik bij heel veel mensen. niet concreet zoals dat, maar dat er bepaalde factoren zijn die zoveel energie vreten dat men gewoon niets meer lijkt te kunnen doen, omdat ze niet vooruit te branden zijn.

Tja, en dat is volgens mij het moment waarop ik zou zeggen dat iemand een schop onder zijn hol moet krijgen. Jammer dat dingen veel energie vreten, maar daar zet je je dan maar overheen. Bijt maar even op je tanden en doe wat er gedaan moet worden. Dat overloos gezeur altijd over dat het moeilijk is, men zo moe is, iets veel energie vreet, het niet vanzelf gaat, het tegenvalt, enz. Kom op zeg, beetje hard zijn voor jezelf en doorgaan. Dat zul je nog wel vaker tegenkomen in het leven.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 23:35 schreef Xeanor het volgende:

[..]

Kan...

Ikzelf ben bijvoorbeeld tot werken gekomen doordat een vriend een goed woordje voor mij had gedaan, en ik had er wel zin in om samen met hem te werken en vond het dan ook leuk. Zo heb ik mijn jaartje horeca-ervaring opgedaan toendertijd. (Een specifieker voorbeeld)

Ik ben gaan werken omdat het gewoon moest. Punt. Mijn eerste baantje was ook niet top (kantinejuffrouw) maar er moest toch geld binnenkomen om van te leven, dus dan doe je wat je moet doen. Helaas kunnen we niet ons hele leven doen wat en hoe we willen.


Misschien is het wel zo dat de schop onder de hol vaak komt van mensen die wat minder van zeuren en wat meer van aanpakken zijn. Met zeuren kom je nergens, met aanpakken wel.

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 06:34 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Tja, en dat is volgens mij het moment waarop ik zou zeggen dat iemand een schop onder zijn hol moet krijgen. Jammer dat dingen veel energie vreten, maar daar zet je je dan maar overheen. Bijt maar even op je tanden en doe wat er gedaan moet worden. Dat overloos gezeur altijd over dat het moeilijk is, men zo moe is, iets veel energie vreet, het niet vanzelf gaat, het tegenvalt, enz. Kom op zeg, beetje hard zijn voor jezelf en doorgaan. Dat zul je nog wel vaker tegenkomen in het leven.

Iemand kan niet gewoon meer last en moeite hebben van iets dan iemand anders? Iedereen is gelijk?

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 07:35 schreef Dodecahedron het volgende:

[..]

Iemand kan niet gewoon meer last en moeite hebben van iets dan iemand anders? Iedereen is gelijk?

Nee hoor, niet iedereen is gelijk. Sommige mensen moeten misschien soms nog net wat harder voor zichzelf zijn. Ik denk echt dat er maar een heel klein percentage mensen is die dat echt niet zou kunnen als ze echt zouden willen en waarvoor het geen oeverloos gezeur maar werkelijk gebrek aan kunnen is. Die mensen hebben dan ook dringen professionele hulp nodig.

Sommige mensen moeten gewoon niet op fora/tegen vrienden/kennissen gaan zeiken over dingen, maar daadwerkelijk stappen ondernemen er iets aan te doen. Dikke mensen klagen ook altijd dat ze dik zijn. Als ze wat minder energie gebruikten om te klagen, hadden ze wat meer energie er iets aan te doen.

Klagen heeft absoluut zijn functie, maar op een gegeven moment moet je gewoon zelf het heft in handen nemen. Dat gebeurt hier veel te weinig, maar ook omdat (voornamelijk als TS een dame is) men eroverheenvalt hoe naar het wel allemaal niet voor de persoon in kwestie is. Dat geeft ze een zeker bestaansrecht om hun passiviteit in stand te houden.Het leven is naar en soms heb je pech, maar je maakt het zelf beter.

Leven is een doe-ding.

ben ik nou gek, of is er nou echt nog niet één post geweest over het concretiseren van die vermaledijde schop onder dat hol?

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 11:35 schreef releaze het volgende:

[..]

wat ik er vooral uit snap is dat de persoon harder tegen zichzelf moet zijn, moet vermanen en iets met ruggengraat krijgen, iets in die strekking. Maar ook dat vind ik zo oeverloos vaag als een schop onder de hol krijgen. Het is totaal niet concreet. Hoe wordt je concreet harder tegen jezelf, hoe verman je jezelf en how on earth kweek je een ruggengraat from scratch? Want daar kan je wat mee. Imo

.

Ik vind onderstaand toch niet oeverloos vaag, eigenlijk.

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 22:23 schreef miss_sly het volgende:
Ik denk dat er over het algemeen bedoeld wordt dat diegene het toch echt zelf zal moeten doen, en daarom maar even wat harder voor zichzelf moet worden. Geen slappe smoesjes van zichzelf accepteren, tegen zichzel ingaan als hij/zij merkt dat hij/zij toch datgene niet wil doen wat gedaan moest worden. Beetje hard worden voor jezelf dus, beetje discipline kweken en niet lopen miepen maar actie ondernemen.

Als je niet tevreden bent, moet je er iets aan doen......

Dus - in mijn ogen - is de spreekwoordelijk schop onder je hol een afspraak met je zelf.
Vandaag ga ik doen wat ik moet doen (mag in kleine stapjes)

Iemand een schop onder zijn hol geven is de ander aanmoedigen de dingen te gaan doen die hij/zij moet doen. In eerlijke, desnoods confronterende manier

De personen manen tot activiteit in plaats van passief jankzakken, dat is een schop onder het hol. Daarnaast: het voorhouden van de opties/mogelijkheden en wijzen op de verschillende scenarios

quote:

Op woensdag 27 juni 2007 22:23 schreef miss_sly het volgende:
Ik denk dat er over het algemeen bedoeld wordt dat diegene het toch echt zelf zal moeten doen, en daarom maar even wat harder voor zichzelf moet worden. Geen slappe smoesjes van zichzelf accepteren, tegen zichzel ingaan als hij/zij merkt dat hij/zij toch datgene niet wil doen wat gedaan moest worden. Beetje hard worden voor jezelf dus, beetje discipline kweken en niet lopen miepen maar actie ondernemen.

Voor iemand die in zijn vicieuze cirkeltje vastzit, is dit het moment waarop hij de handen naar de hemelen heft : "maar HOE dan !?!?"
Wat is nou een concrete, uitvoerbare, zichtbare actie die hij moet ondernemen?

Volgens mij heb je een trigger nodig om het te zien. Zo heb ik het zelf namelijk ervaren. Zelf ook jarenlang vastgezeten in een rotsvast geloof dat het toch allemaal niet lukt, dat niemand om mij zit te springen, dat ik vastzat in een kutleven dat nimmernooit zal veranderen.
Je kunt nonstop van mensen horen dat je 'gewoon eens wat moet ondernemen' en dat volmondig beamen, maar intussen denken: 't lukt toch niet. Tot je een bepaald inzicht krijgt, denk ik. Voor mij was het inzicht: positief egoisme. Oftewel: schijt aan iedereen. Mijn nieuwe credo werd: doe dingen omdat jij ze wil doen, zonder rekening te houden met andere mensen en hun meningen. Geen "wat zullen ze wel denken" meer, ik ging mijn meningen geven omdat ik dat zo wilde, waarbij je dus rekening moet houden met een eventuele negatieve reactie. Maar daar had ik dus de proverbische schijt aan!

Dit is dus wat ik associeer met de 'schop onder de kont' - ik had iets fundamenteel veranderd, waardoor ik uit mijn negatieve maalstroom was gebroken. Best thing that ever happened to me, en voor mij is dit erg concreet.

en weet je wat nou de uiteindelijke kick in the groin is?
Alle mensen die riepen 'je moet gewoon iets ondernemen' hadden uiteindelijk gewoon gelijk. In retrospect is het zo 'gewoon' als ze zeggen.

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 12:52 schreef releaze het volgende:

[quote]
ik ben er overigens heilig van overtuigd dat het moment waarop je die trigger krijgt bij iedereen op een bepaald punt komt, wanneer zij er innerlijk aan toe zijn, door alles wat er is gebeurd, overdacht hebben, bekeken hebben, al dan niet gedaan hebben...

absoluut mee eens. mede daarom helpen de zijlijnschreeuwers vaak niet erg met hun 'je moet gewoon...' want daar zijn ze op dat moment ms nog heul niet aan toe!
Maar zoals ik al eindigde in mijn vorige post: achteraf blijken ze gelijk te hebben gehad. Je moest inderdaad gewoon.

quote:

bij de mensen waarbij het niet gebeurd.. ik heb voor mn gevoel het idee dat die zo depressief worden dat ze zelfmoord plegen.

Er zijn denk ik twee krachten aan het werk: aan één kant de stimuli van buitenaf, dus de impulsen om het anders te gaan doen - en één van die impulsen kan je trigger zijn.
Maar aan de andere kant: je hebt altijd zélf de keuze om iets te doen met die impuls (en er dus een trigger van te maken) en als je die keuze nooit maakt, blijf je altijd maar in je neerwaartse spiraal hangen. Uiteindelijk dus depressie zoals je zegt... en erger.

quote:

ik heb grenzeloos vertrouwen in de geest van de mens om z'n eigen complexen dusdanig aan te passen of accepteren zodat het individu kan overleven, beetje evolutionistisch achtig.

Ja klopt absoluut. De menselijke geest is een zeer buigzaam iets dat heel veel kan verdragen in extreme situaties. Zelfbescherming, overlevingsdrang, zoiets. Denk ik.

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 13:17 schreef releaze het volgende:

[..]

Ik zat me net te bedenken, dat een schop onder de hol niet betekend dat je jezelf moet vermannen, of harder tegen jezelf te zijn in een negatieve manier, maar dat je voor de spiegel gaat staan en tegen jezelf zegt 'ik kies hier zelf voor' en dan proberen de filosofische essentie daarvan voor jezelf duidelijk te krijgen. Alle excuses die in je opkomen. kies je zelf of niet? Echt? Weet je dat zeker? Wat is mijn keuze? Wat is mijn aandeel? Het aandeel van een ander? Hoe verhoudt het zich tot elkaar? Op een gegeven moment zul je dan wellicht realiseren dat al die smoesjes daadwerkelijk slap zijn (zoals hierboven gezegd). Die woorden doen pas iets als het betekenis voor je heeft, persoonlijk... Ofzo.

vind je dit wat je nu post zelf echt minder vaag dan wat anderen hebben gepost?

Dat 'bij de pakken neerzitten' lijkt vaak de eerste keuze te zijn voor veel mensen. Vooral voor jonge mensen, in de puberteit of net daarna. Op zich is het fascinerend, vind ik.

Het gaat om de eerste keren dat je zélf je ellende moet aanpakken. Op die kruispunten in je leven kies je, verbazingwekkend genoeg, liever voor 'gemakkelijk' (dus lethargie, apathisch je lot ondergaan en dan wentelen in al dat misnoegen wat je toebedeeld wordt ) en dus niet automatisch kiezen om je probleem aan te pakken, headfirst into the hurricane en zo.

Er zijn kennelijk harde lessen nodig om erachter te komen dat optie 2 de betere was. En niemand kan het je vantevoren aan je verstand peuteren; hoe vaak ze het ook proberen!

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 13:22 schreef releaze het volgende:

[..]

ik snap hem, want ik heb hem zelf geschreven.

Beetje meten met twee maten: anderen beschuldigen van vaag blijven en je eigen net zo vage post in orde vinden omdat je hem zelf geschreven hebt.