Ouwe wijven rond de dorpspomp.

Eeuwenlang verliep het in elk dorp ter wereld ongeveer hetzelfde. Een meisje groeide op, en leerde van moeder zo ongeveer hoe het leven in elkaar stak. De ontbrekende stukjes werden ingevuld door omas, tantes en vriendinnen bij de dorpspomp. Hoe je een huishouden runt, hoe je je kinderen opvoed, hoe je moet koken, waar je de laatste roddels opdoet, en hoe je met mannen omgaat. Het meisje ontmoette jongen, al dan niet gearrangeerd, en daarna werd er getrouwd , geneukt , en kwamen de kindjes . Zo gaat het al sinds de allereerste mens, en zo gaat het in grote delen van de wereld nog steeds.

Tegenwoordig is er een deel van de wereld waar het anders schijnt te moeten. Daar leren meisjes “het vak” niet meer van moeder, omas, tantes en vriendinnen, maar daar leren meisjes het vak alleen nog maar in de praktijk. Zal wel iets te maken hebben met de huidige, toch ietwat preutse, westerse sameleving, maar het resultaat is in de hele westerse wereld hetzelfde: Je eerste keer is gelijk je examen. En omdat je geen idee hebt van hoe het moet, laat je het jezelf gewoon voorzeggen. Probleem is natuurlijk wel dat je examen aan het doen bent met mensen die zelf eigenlijk ook geen idee hebben, want zij hebben in grote lijnen dezelfde opvoeding genoten als jij. Maar goed: in het land der blinden is iemand met een week ervaring al veel verder dan jij, dus volg je die maar.

Hier in het westen, veelal in Nederland, en zeker in OUD, zie ik een berg onzin langskomen waar je U tegen zegt. Nog los van de weeïge misselijkmakende lucht van babytalkpoeder en Zwitsal babyolie, en van de vrijwel ondoordringbare roze wolk die OUD lijkt af te schermen van een beetje reële blik op de wereld, posten een aantal ouwe wijven hier verhalen en adviezen waar de gemiddelde aanstaande jonge moeder (ja dames, ik reken jullie -die in bed alleen nog maar aan het oefenen zijn- ook mee) alle lust om een grote schare kinderen te baren (het enige wat mannen ECHT niet kunnen) direct van zou verliezen. De tips die jullie elkaar geven! Het taalgebruik! Het kusjekroelgevoel! ZUM KOTZEN! Echt!

Worden jullie “en masse” debiel als er zwangerschapsplannen ontstaan, of zo? Stoppen de hersenen (vooral vrouwelijke) met datgene waarvoor ze bedoeld zijn, namelijk: zelf nadenken? Zijn internet en de kraamhulp (vaak zelf nog halve kinderen) echt jullie enige bron van kennis? En vooral: waarom halen jullie geen adviezen in je eigen omgeving, bij mensen met bewezen ervaring? Bang dat je moeder moet vragen bij welk standje het haar dan WEL gelukt is om jou te verwekken? Dat haar/oma/tante het schaamrood op de kaken komt als je vraagt of zij ook moeilijk zwanger werd? Bang om te vragen of je vader ook van de lopende band weggebeld moest worden omdat het ijzer heet was, en dus NU gesmeden moest worden? Durft niemand van jullie te vragen hoe een wee nou eigenlijk ECHT voelt? Of de sex (niet voortplanten, maar gewone echte hardcore huis-, tuin-, keuken- en slaapkamer pr0n) weer snel net zo lekker zal zijn als toen jij en je partner elkaar pas ontmoetten? Waarom moet echt alles wat jullie doen en laten door de vriendinnen van OUD onder de microscoop bekeken worden?
Hebben jullie nog wel zoiets als “intuitie” en “moederinstinct”? Doen jullie nooit eens een reality-check? Hebben jullie nooit het idee “wat post ik nu weer voor belachelijk taalgebruik”? Gebruiken jullie “ongi”, “vlos” “FvF” en dat soort rare kreten ook in het echte leven?

Ik heb twee kinderen, die zijn geboren voor Internet echt losbarstte. Als mijn zwangere vrouw vragen had, dan stelde ze die aan een familielid, en in het uiterste geval aan onze verloskundige. We deden de hele zwangerschap door normaal ons ding, inclusief de sex. Toen de oudste eenmaal geboren was, tijdens een normale -maar vrij snelle- bevalling, pakten we ons leven weer normaal op, met alleen wat kleine aanpassingen omdat we nu met zijn drietjes waren, in plaats van met zijn tweeën. Maar niks geen hele verhuizingen als we op familiebezoek gingen, bij ons geen toestanden over sex, jaloerse broertjes en zusjes, of wat ook. We leken wel een stel uit een ander werelddeel. Want ga maar na: in Afrika wordt een kind geboren, en de moeder is na een kort kraambed (indien al van toepassing), weer gewoon op de been. Broertjes en zusjes helpen met de opvoeding, en ma wordt na een jaartje gewoon weer opnieuw zwanger. Niks geen gedoe, gewoon doorgaan. Hetzelfde in China, India, Zuid-Amerika, en Indonesië. Al de hele menselijke geschiedenis lang, en onze soort, de meest succesvolle die er is, bestaat nog steeds.

Je oma kon het, je moeder kon het, waarom kunnen jullie dat niet?

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 19:40 schreef Jelief het volgende:
Zeg RonaldV, vraagje; hoe weet jij zo goed hoe het er aan toe gaat in oud? volg je alle topics op de voet?

Doe me een lol zeg.
Nee, heel af en toe wordt me gevraagd of ik even ergens naar wil kijken. Dat is eigenlijk lang genoeg voor me. Het is me hier echt te suikerzoet. Het verbaast me dat een stel volwassenen zichzelf zo laat zien. En ik wil er aan toevoegen dat wanneer mijn vrouw hier zo zou posten, ik haar zeer dringend zou verzoeken om daarmee te stoppen.

Maar jij gaat nu natuurlijk zeggen dat ik onmogelijk een oordeel kan vormen op basis van een paar incidentele bezoekjes.

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 19:49 schreef Moonah het volgende:

[..]

Wááááát!???
Wat knap zeg!
Wat lijkt me dat heerlijk, als je dat zo maar zonder OUD kunt!

Zo deed je moeder het ook!
Eng he?