Veranderen

Òf, als je dan echt niet kunt veranderen, kun je op z'n minst je eigen misère wat relativeren. Want zo enorm uniek en deprimerend is je situatie nou ook weer niet.

Wat ik me ook afvraag hè, zit je nou doelen voor je zelf te stellen die je ziet als "geaccepteerd" in het algemeen? Wil je wel echt veel vrienden hebben, sporten en uitgaan? Wat nou als jij iemand bent die dat soort dingen gewoon niet leuk vindt maar ze graag leuk wil vinden omdat zoveel andere mensen dat leuk vinden?

quote:

Op zondag 24 juni 2007 15:50 schreef MNR het volgende:

[..]

Kijk, en daar klopt het niet. Alles gaat echt niet vanzelf bij iedereen hoor. Denk je nu echt dat niemand problemen heeft? Dat iedereen gelukkig is? Dat alles vanzelf gaat? Nee, dat is niet zo. Echt niet! Dat is je reinste onzin.

En de enige reden waarom ik zo fel tegen je inga, is omdat ik je wil proberen in te laten zien dat je wel kunt veranderen als je wilt. Als je wilt, kan ik je in een PM wel vertellen hoe ik dat heb aangepakt?

Wil je mij even PMen hoe je dat hebt aangepakt.. Puur uit interesse.. Ben er namelijk ook mee bezig

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:05 schreef jesselyn het volgende:
Wil je mij even PMen hoe je dat hebt aangepakt.. Puur uit interesse.. Ben er namelijk ook mee bezig

Sure, zal hier dadelijk een deel van m'n PM voor je copy-pasten. Give me 5.

[..] Voor mij persoonlijk kwam ik erachter dat ik heel erg bang was voor wat de ander van me dacht. Toen ik er eenmaal achter kwam dat 90% van de tijd deze gedachtes niet terecht waren, leek het alsof ik opbloeide..

Dus hoe ik mezelf heb veranderd? Toch mijn grootste angst aan in te gaan. Ik deed wat ik echt niet durfde. En geloof me, ik vond het doodeng, mijn handen kneep ik samen, ik wilde niets liever dan lekker op mijn kamer blijven, ik voelde me heel ongemakkelijk, was bang voor wat anderen van me zouden denken.. maar deed het toch.

Wat jij nodig hebt, is een beetje vertrouwen.. en je bent echt niet de enige. Echt niet, dus maak je daar maar niet druk om. Iedereen heeft echt wel wat

quote:

Op zondag 24 juni 2007 15:42 schreef benzin het volgende:
Bijna zeker. Ik zie leeftijdsgenoten vrienden hebben, gelukkig zijn, plezier hebben, en bij iedereen lijkt dat gewoon vanzelf te komen. (En volgens mij begrijpen de meeste mensen mij niet, juist omdat dat allemaal zo vanzelfsprekend is)

"lijkt". Dus at the end of the road weet je het helemáál niet zeker. En dan nog, hoe het met anderen gaat maakt niet uit. Het is jouw leven.

quote:

Op zondag 24 juni 2007 15:42 schreef benzin het volgende:
En nu zit ik in ieder geval op school nog een beetje tussen andere mensen, maar wat als ik straks klaar met school ben (en eventueel gestudeerd heb)? Wat moet ik dan? Ik heb nu al het gevoel dat ik weg zit te kwijnen thuis, straks zit ik dan gewoon 24 uur per dag thuis. Ik zal mijn hele leven zonder vrienden zijn, nooit weten hoe het zou zijn om een meisje vast te houden, nooit weten hoe het zou zijn om gelukkig te zijn, nooit weten waarom ik zo heb moeten eindigen terwijl zoveel andere mensen wel gelukkig zijn geworden, nooit weten hou het zal zijn om vrolijk in slaap te vallen i.pv. mezelf in slaap huilen.

Eh? Na je school, werk zoeken, met collega's leuke dingen gaan doen, met vrienden van de sportclub, of je zoekt een vriendinnetje waar je je lekker bij voelt. Allemaal mogelijk.

quote:

Op zondag 24 juni 2007 15:42 schreef benzin het volgende:
Ik bedoel, ik ben nu 17... Wat als ik 80 wordt? Dan moet ik nog 63 jaar

Ja, so? Wat is het probleem precies? Je kunt twee dingen doen: Aanpakken waar je mee zit of je nek op de treinrails leggen. Het laatste is nogal definitief dus ik zou dat eerst maar eens dat 'aanpakken' een kans geven.

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:20 schreef MNR het volgende:
Voor mij persoonlijk kwam ik erachter dat ik heel erg bang was voor wat de ander van me dacht. Toen ik er eenmaal achter kwam dat 90% van de tijd deze gedachtes niet terecht waren, leek het alsof ik opbloeide..

And also the story of my life. Gedachten... Stay on the ground, blijf realistisch!

Die doelen had via de SMART methode opstellen... Tenminste dat heb ik op school geleerd.

Dit staat dus voor:

* Specifiek
* Meetbaar
* Acceptabel
* Realistisch
* Tijdgebonden

http://www.carrieretijger(...)doelen-stellen/smart

Deze methode maakt je doelen veel duidelijker en beter aan te pakken.

Ik ben er op het moment ook wel mee bezig. Het gaat wel beter. Ik sportte al wel, maar heb wel een veel leukere agenda. Binnen de 2 en halve maand die ik nu in nederland nog ben heb ik nog veel op de planning staan. Zoals concert bezoeken, musical met mooie meid, flink doorzakken in amsterdam, weekendje weg met vrienden, bbq met vrienden, misschien nog een weekendje weg naar praag, winkelen met vrouwelijke keurders....

en als ik dat gehad heb.. ga ik een half jaar naar Curacao! Ook maar geregeld. Kzag er eerst tegenop, maar zie er nu erg naar uit. Daar is het leven even helemaal anders als hier. Ik heb mezelf voor gesteld om zoveel mogelijk ervaringen op te doen, en dan voor de positieve! Daar moet ik wel nieuwe vrienden maken anders word je gek dat half jaar Maar dat gaat me wel lukken! Is misschien ook wel iets voor jou..

Doe dingen. Vind je die en die band leuk? Bestel kaarten voor een concert. Ga je normaal naar dat cafe? Ga naar een ander cafe! Moet je nieuwe kleren hebben? Vraag een paar bekenden mee!
Doe gewoon alles even anders!

Ik heb ook nog steeds dat ik anderen niet echt spontaan durf aan te spreken. Alleen met wat alcohol op. Maarja dat komt ook nog wel....

Succes medestrijder

ik reageer nog één keer

ZOEK PROFESSIONELE HULP
bel morgen de huisarts en vertel hem je verhaal

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:33 schreef wendytje het volgende:
ZOEK PROFESSIONELE HULP
bel morgen de huisarts en vertel hem je verhaal

Ga je met een lekke band ook naar de tandarts?

quote:

Op zondag 24 juni 2007 14:34 schreef benzin het volgende:

[..]


[..]

Ik bedoel meer, waarom hoeven al die anderen niets te doen? Waarom zijn zo'n hoop anderen gewoon gelukkig zonder daar moeite voor te hebben doen, en waarom moet ik met deze rotzooi zitten?

Waarom verdien ik het schijnbaar niet om me goed/gelukkig te voelen?

Het is niet eerlijk

plus het is een illusie. je denkt dat alle andere mensen zomaar gelukkig zijn, dat het ze in de schoot is geworpen, etc. Dat is niet zo. Voor een aantal is het in de schoot geworpen, maar veel mensen hebben moeten knokken voor hun geluk. That's life, dat is het spelletje. Zelfs degene die het allergelukkigst lijkt te zijn in je leven, die alles mee heeft, zelfs zij hebben hun moeilijke periodes gehad waar ze doorheen zijn gekomen. Trek er maar tot je 80e voor uit. Je bent nu bijna volwassen, je moet het helemaal alleen doen, het wiel helemaal alleen opnieuw uitvinden. zwaar? zeker. Rewarding? nog veel meer.

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:33 schreef wendytje het volgende:
ik reageer nog één keer

ZOEK PROFESSIONELE HULP
bel morgen de huisarts en vertel hem je verhaal

Vind je dat niet te extreem??

Ik weet niet in hoeverre TS zich negatief voelt met het doelen.. Soms is het wel eens goed om jezelf doelen te stellen.

@Jesselyn: goed bezig! Heb je nog een koffer over op weg naar Curacao?

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:33 schreef wendytje het volgende:
ik reageer nog één keer

ZOEK PROFESSIONELE HULP
bel morgen de huisarts en vertel hem je verhaal

En dat terwijl zulke dingen heel goed zelf behandelbaar zijn.

Professionele hulp is dan niet meer dan een stok achter de deur, maar hij/zij zal héél weinig anders zeggen dan hier gezegd wordt. Bij jezelf nagaan wat je écht wilt, daaruit (haalbare!) doelen stellen, en ook daadwerkelijk daar naar streven. Om daarna lering te trekken uit die ervaringen, en erop door te gaan, of het nu negatief of positief uitpakt.

Uiteindelijk kun je nog zoveel mensen deelgenoot maken van je problemen, als zelfmedelijden en passiviteit al je energie vragen zal er nooit iets terecht komen van je leven. Je bent zelf verantwoordelijk voor de manier waarop je tegen dingen aankijkt, of je nu het licht door je eigen ervaringen of door een therapeut ziet.

quote:

Op zondag 24 juni 2007 20:38 schreef Nosh het volgende:

[..]

En dat terwijl zulke dingen heel goed zelf behandelbaar zijn.

Professionele hulp is dan niet meer dan een stok achter de deur, maar hij/zij zal héél weinig anders zeggen dan hier gezegd wordt. Bij jezelf nagaan wat je écht wilt, daaruit (haalbare!) doelen stellen, en ook daadwerkelijk daar naar streven. Om daarna lering te trekken uit die ervaringen, en erop door te gaan, of het nu negatief of positief uitpakt.

Uiteindelijk kun je nog zoveel mensen deelgenoot maken van je problemen, als zelfmedelijden en passiviteit al je energie vragen zal er nooit iets terecht komen van je leven. Je bent zelf verantwoordelijk voor de manier waarop je tegen dingen aankijkt, of je nu het licht door je eigen ervaringen of door een therapeut ziet.

ben ik het niet geheel mee eens. een therapeut kan je op een andere manier laten kijken naar je eigen gedrag, angsten en wensen. veel mensen die tegen zichzelf aanlopen doen niets meer dan dat, ze lopen tegen een deur aan, zijn zo 'obsessief' bezig met proberen door die deur heen te komen, jammeren dat het niet lukt dat ze niet kunnen kijken hoe ze daar doorheen kunnen. En in het geval van iemand van 17, als het hardnekkig is, de meeste 17 jarigen zijn nog zo jong dat hun psychologische vindingrijkheid en copingmechanisme nog vrij onuitgebreid zijn om dat goed aan te kunnen. Niets mis mee, een psychotherapeut of maatschappelijk werker kan een beetje sturing geven. En dat is totaal niet erg, want in principe bij echt 'gelukkige' mensen (mensen die het allemaal mee hebben) krijgen die sturing meestal mee vanuit hun opvoeding en omgeving. Je hoeft het niet alleen te doen, je kan altijd hulp inschakelen ter ondersteuning. De meeste mensen doen EN krijgen dat. De ongelukkigen en ongelukkigen.

Probeer lotgenoten te vinden. Kun je samen leuke dingen gaan doen en er aan werken.

Ik voelde mij vroeger ook heel eenzaam. Op het internet kwam ik mensen tegen met dezelfde problemen, dus gingen we maar met een groepje naar de kroeg enzo. Toen voelden we ons allemaal meteen een stuk beter en spraken we geregeld een keer af. Dat scheelde echt veel.

Inmiddels is dat groepje er niet meer en dat vind ik toch jammer. Niet dat ik het zo slecht heb, maar soms heb ik toch behoefte om weer nieuwe mensen te leren kennen om gewoon leuke dingen mee te doen.

Ik onderneem gewoon te weinig op sociaal gebied, maar ik ben ook lui geworden sinds ik een relatie heb. Hierdoor ging dat gevoel van eenzaamheid weg en ook de behoefte om met andere mensen af te spreken. Beetje vreemd eigenlijk en toch iets waar ik aan moet werken vind ik

quote:

Op zondag 24 juni 2007 20:05 schreef jesselyn het volgende:

[..]

Vind je dat niet te extreem??

Ik weet niet in hoeverre TS zich negatief voelt met het doelen.. Soms is het wel eens goed om jezelf doelen te stellen.

dit is niet het eerste topic dat TS hierover begint......
en misschien omdat ik het (zoiets) zelf heb meegemaakt lees ik meer dan jullie in zijn woorden

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:36 schreef Nairua het volgende:

[..]

Ga je met een lekke band ook naar de tandarts?

en waar slaat deze vergelijking op?

quote:

Op zondag 24 juni 2007 15:42 schreef benzin het volgende:

[..]

Bijna zeker. Ik zie leeftijdsgenoten vrienden hebben, gelukkig zijn, plezier hebben, en bij iedereen lijkt dat gewoon vanzelf te komen. (En volgens mij begrijpen de meeste mensen mij niet, juist omdat dat allemaal zo vanzelfsprekend is)

Schijnbaar heb ik gewoon een hoop pech gehad in mijn leven waardoor ik 'misvormd' ben, en ik twijfel of het überhaupt nog op te lossen is.

En nu zit ik in ieder geval op school nog een beetje tussen andere mensen, maar wat als ik straks klaar met school ben (en eventueel gestudeerd heb)? Wat moet ik dan? Ik heb nu al het gevoel dat ik weg zit te kwijnen thuis, straks zit ik dan gewoon 24 uur per dag thuis. Ik zal mijn hele leven zonder vrienden zijn, nooit weten hoe het zou zijn om een meisje vast te houden, nooit weten hoe het zou zijn om gelukkig te zijn, nooit weten waarom ik zo heb moeten eindigen terwijl zoveel andere mensen wel gelukkig zijn geworden, nooit weten hou het zal zijn om vrolijk in slaap te vallen i.pv. mezelf in slaap huilen.

Ik bedoel, ik ben nu 17... Wat als ik 80 wordt? Dan moet ik nog 63 jaar

Gatverdamme, dit is zo veel makkelijker he dan daadwerkelijk iets ondernemen

quote:

Op zondag 24 juni 2007 19:33 schreef wendytje het volgende:
ik reageer nog één keer

ZOEK PROFESSIONELE HULP
bel morgen de huisarts en vertel hem je verhaal

Elke psycholoog zal hem ook vertellen dat hij zelf iets zal moeten ondernemen. Een psycholoog gaat niet zijn problemen oplossen.

-edit: Rand. Overheen.

[ Bericht 80% gewijzigd door Nosh op 25-06-2007 02:49:11 ]

Ik vind je wel heel extreem doemdenken voor een 17-jarige (je bent net begonnen met je leven, man, doe niet zo dramatisch). Het is hier al vaak genoeg gezegd: anderen kunnen je leven niet op orde brengen, dat kan je alleen zelf.

Probeer het leger eens, leer je wat discipline

 Vijf betekinnisen van het woord veranderen:
1. Het bijbrengen van belangen, het stellen van en het effectief nastreven van complexe doelen in een omgeving met op elkaar inwerkende belangen en invloeden
2. Het tevoren vastleggen van het resultaat, het specificeren van eisen, het achtereenvolgens uitvoeren van activiteiten en het bijsturen in het licht van het te realiseren resultaat. Veranderen is hier vooral gericht op materie en vorm
3. Veranderen is het inzetten van human resourses management instrumenten en organisatiekundige elementen teneinde de “zachte “ aspecten van een organisatie te veranderen
4. Mensen veranderen of in beweging krijgen vindt plaats door ze te motiveren om te leren ze in leersituaties te brengen en door het lerend vermogen te vergroten. De uitkomst is sterk afhankelijk van dat lerend vermogen
5. Dat alles ook vanzelf veranderd en dat verandering een permanent proces is. Sturen is blokkades wegnemen, goed waarnemen en duiden van wat er zich afspeelt en is gebaseerd op het aanspreken van innerlijke zekerheid, in plaats van de uiterlijke zekerheden. Zingeving speelt een belangrijke rol.

mensen komen niet graag uit hun comfort zone tenzij een diepe motivatie extern of intern beweging hierin brengt. In andere woorden, schop jezelf onder je kont.

quote:

Op zondag 24 juni 2007 15:41 schreef benzin het volgende:

[..]

Ik probeer helemaal niet een slachtoffer te spelen. Maar het is gewoon oneerlijk dat ik zoveel moeite lijk te moeten doen terwijl voor iedereen alles vanzelf gaat.

Je praat jezelf een complex aan door je in een slachtoffer rol te zetten.

Je speelt wel slachtoffer...

Nou arme jij.. boe fucking hoe...


Weet je... er komt niets meer van terecht bij jou. Zo ver is me nu wel duidelijk.
Maar bljif vooral hier wegzetten hoe slecht je het allemaal wel niet hebt en de tijd van anderen verspillen...