quote:
Perez, een leven lang in een tunnel
Door PETER VAN DUYL
ENSCHEDE - Kenneth Perez (34) speelde ruim twee jaar voor MVV, meer dan zes voor AZ, een half jaar voor Ajax, een half jaar voor PSV, toen weer een half jaar voor Ajax en nu alweer een half jaar voor FC Twente. Zaterdag speelt de Deen met Twente bij PSV.
BEELDVORMING
Kenneth Perez: ,,Ieder mens heeft verschillende kanten. Goed of juist lastig. De beeldvorming rond mij bepaalt dat vooral dat laatste naar buiten komt. Mensen geloven – denk ik – dat ik overal ruzie maak over allerlei dingen. Maar ik beschouw mezelf als een gewoon iemand, die een mening heeft over bepaalde zaken. Sommigen waarderen dat, anderen juist niet.
,,Toen ik bij Twente binnen stapte voelde ik iedereen ook weer kijken. ‘Wat is hij eigenlijk voor type?’. Daar hadden ze ook van alles gelezen. En als mensen me dan een tijdje kennen, hoor ik vaak ‘je bent heel anders dan we dachten’.
,,Natuurlijk, ik zet de zaak wel eens op scherp. Niet eens bewust, meer omdat je soms denkt dat dingen op dat moment gezegd moeten worden. Bij PSV heb ik eens een opmerking gemaakt over het feit dat we op weg naar een Champions League-wedstrijd een keer erg krap in het vliegtuig zaten.
,,De mensen die dat geregeld hadden, vonden dat natuurlijk niet leuk. Maar ik vind: wij, de spelers, worden beoordeeld en afgerekend op hoe we het in het veld doen. Dus moeten we zo goed mogelijk voorbereid zijn. Als je Europees speelt en je bent een topclub dan moet je dat uitstralen, ook in de dingen die je aan de buitenkant niet meteen ziet. Twee spelers op drie vliegtuigstoelen, dat vind ik belangrijk en dan zeg ik dat.
,,Toen we pas met FC Twente tegen Schalke speelden, hadden we ook zoiets. We zaten in een hotel en gingen met eigen auto’s naar de wedstrijd. We kwamen in de file bij het stadion. Iemand anders denkt misschien: ‘straks tegen Schalke, half uurtje in de file, nou en?’ Maar ik kan daar slecht tegen.
,,Toch moet ik zeggen: Gaan we met Twente op reis dan is alles pico bello geregeld. Op het vliegveld kunnen we zo doorlopen, als we landen staat de bus naast het vliegtuig al klaar om ons direct naar het hotel te brengen.”
AJAX
,,Vanaf het begin voelde ik dat Van Basten aan me twijfelde. Ik had totaal geen relatie met hem, we hebben nul woorden gewisseld. Ik heb het idee dat hij steeds heeft geweten dat hij niet met mij verder wilde. Als dat zo is, had hij het in mei kunnen zeggen. Dan hadden we op een normale manier uit elkaar kunnen gaan.
,,We kwamen terug van een trainingskamp in Engeland. In de bus kreeg een aantal spelers te horen dat ze de volgende morgen op kantoor moesten komen. De een om tien uur, de volgende om half elf. Daar zat ik ook bij en toen wist ik wel: Voor mij is er hier geen toekomst. Maar dat ik naar het tweede zou worden gestuurd, had ik nooit kunnen bevroeden.
,,Dat iemand het niet in je ziet zitten, moet je accepteren. Maar die plek in de tweede selectie, nee, dat kon ik niet. Ik wilde de kans hebben om terug te knokken. En als ik ergens in geloof, krijg ik zoiets van ‘over my dead body’. Vandaar die arbitragezaak. Die heb ik weliswaar verloren, maar ik heb voor mijn gevoel gedaan wat ik moest doen.
,,Ook achteraf was dit niet te voorkomen, behalve dat ik nooit terug had moeten gaan naar Ajax. Ik had het gevoel: in Amsterdam sluit ik mijn carrière af. Als dat niet meer kan vanwege één iemand die zegt: ‘Jij kan het niet meer, jij hoort niet meer bij Ajax, jij moet weg’, is dat ontzettend moeilijk.”
DE TWIJFELS
,,Toen ik die arbitragezaak verloor, ging ik een heel proces in. In die drie weken kwamen er allerlei gevoelens naar boven. Mijn eerste ingeving was: Ik ga in het tweede spelen en gewoon mijn hele salaris opstrijken. Daarna dacht ik ‘ze hebben gelijk, misschien kan ik het niet meer, zo goed ben ik niet’. Ik wilde doorvoetballen, dan weer stoppen. Naar Qatar en toch in Nederland blijven.
,,Mijn zaakwaarnemer heeft in die periode ook wel eens gezegd: Oké, misschien is dit het wel. Maar vooral mijn vrouw zei steeds ‘ga nou door, je houdt te veel van voetbal om er nu al mee op te houden’.
,,Wat de doorslag gaf: Je stopt maar één keer. Dan is het echt afgelopen. Je kunt niet stoppen en vier maanden later weer beginnen. Achteraf weet ik: Ik was niet klaar om al ex-voetballer te zijn. Het was zo’n dieptepunt, zo wilde ik geen afscheid nemen. Toen ben ik ervoor gegaan. FC Twente was voor mij en mijn gezin de beste oplossing.
,,Toen ik ‘ja’ zei was ik niet helemaal zeker van mijn keus. Dat ben je nooit. Dat was ik niet toen ik naar PSV ging en ook niet toen ik terug ging naar Ajax. Ik heb geprobeerd mijn gevoel te volgen. Ik heb met Steve McClaren gesproken, dat was heel goed. Hoe de trainer was, dat telde voor mij heel zwaar.
,,Toch heb ik het moeilijk gehad in mijn eerste periode bij Twente. Ik had graag vanaf het eerste moment goed willen zijn, maar dat is me niet gelukt. Het was een roerige zomer geweest, dingen moesten nog een plaatsje krijgen. Man, ik heb in het begin zó ontzettend getwijfeld: ‘Heb ik wel de juiste keuze gemaakt?’
,,In een periode van een paar weken heb ik bij FC Twente weer het gevoel gekregen dat ik van meerwaarde kan zijn. Als het goed gaat, ben ik ook gelukkiger, relaxter. Mijn geluk wordt mede bepaald door hoe het met voetballen gaat. Dat is gevaarlijk, want wat moet je straks, na het voetbal? Dan komt het zwarte gat.
,,Nee, vrolijker ben ik niet, ik ben sowieso geen Vrolijke Victor. Ik ben een serieus iemand. Het leven loopt gewoon wat makkelijker. Als ik slecht speel, voel ik mensen denken: ‘Jezus, wat hebben we nu binnengehaald? Is dat de speler die we wilden?’ Dat vind ik echt héél onprettig.
,,Je kunt nooit teren op je verleden, in een groep moet je altijd laten zien dat je goed bent. Ik ben 34. Als een club een speler van 34 haalt, denk ik zelf ook ‘is dat niet wat oud?’. Juist voor de mensen die hun nek hebben uitgestoken, wil je iets laten zien. Na de wedstrijd tegen Schalke04 (2-1 winst, red.) kwam voorzitter Munsterman naar me toe en zei: ‘Het kost wat, maar dan heb je ook wat’. Dat vond ik nou een mooi compliment.”
DAGELIJKS LEVEN
,,Als voetballer voel ik me het lekkerst als het belangrijk wordt. Als er veel aandacht is, de schijnwerpers erop staan en als het er écht om gaat. Dat voel ik ook aan mijn lichaam. Het lijkt wel of ik dan scherper ben, geconcentreerder.
,,Het gekke is: in het dagelijks leven houd ik juist van regelmaat. Dat is wel een contrast, ja. Ik ben niet één persoon, ik zou mezelf ook niet kunnen omschrijven. Ik ben lief en zorgzaam, maar ook egoïstisch. In het gezin van een voetballer draait het vaak alleen maar om de speler, dat is bij ons niet anders.
,,Dat geldt bijvoorbeeld voor het eten. Als we drie keer per week spelen, zitten we drie keer per week aan dezelfde pasta. Dat vinden ze hier in huis ook niet altijd leuk, logisch, maar het gebeurt wél. Mijn beroep eist gewoon veel aandacht.
,,Al zolang ik profvoetballer ben, leef ik in een tunnel. Het is alleen maar voetbal-voetbal-voetbal. Mijn sociale leven heeft altijd op een heel laag pitje gestaan. Dat moet je onderhouden. Bellen, sms’en, kaarten regelen voor een wedstrijd. Ik heb daar nooit tijd en energie in willen steken, omdat ik alleen met voetbal bezig wil zijn.
,,Genieten van andere mooie dingen in het leven, daar komt het nauwelijks van. Een goed glas wijn drink ik zelden. Als ik moet voetballen, ziet mijn dag er al jaren precies hetzelfde uit. Dat doe ik al sinds mijn tijd bij MVV en heb ik altijd volgehouden.
,,Ik besef dat het egoïstisch is en ik weet inmiddels ook: Of je goed speelt, heeft er niet eens veel mee te maken. Maar ik heb het zo gedaan omdat ik me er het beste bij voel en het heeft me gebracht waar ik nu ben. Met alles wat erbij hoort. Als ik elke avond op stap was geweest, was het een stuk minder gegaan. Ik ben niet bovennatuurlijk getalenteerd, maar ik heb nooit een modale speler willen zijn. Deze manier van leven heeft me geholpen.”
GELD
,,Iemand zei pas tegen me: Geld is niet belangrijk als één van je naasten ernstig ziek is. Dat klopt uiteraard, maar het is wel zo: Stel nou dat je met dat geld diegene beter kunt maken omdat je je betere zorg kunt veroorloven. Ik denk dat geld voor iedereen wel belangrijk is.
,,Ik heb me er nooit blind op gestaard. Ik heb altijd geleefd naar wat ik verdiende. Heb altijd gespaard en heb nooit in financiële problemen gezeten, ook niet toen ik niks had. Als ik geen voetballer was geworden, was geld voor ons absoluut geen probleem geweest.
,,Maar zoals Ronald Koeman ooit zei: Het winkelt prettiger met een volle portemonnee dan met een lege. En toch… Pas ging ik met een collega iets te eten halen in een restaurant. Zat daar een gezin aan tafel, ouders, twee kinderen. Daar zag je aan af: Die hadden een heel leuke avond, omdat het speciaal was wat ze deden.
,,Ik klaag absoluut niet en het is een rare constatering, maar als je eenmaal geld hebt, haalt dat het échte enthousiasme over dat soort dingen weg. De spontane blijdschap over het speciale gevoel om uit eten te gaan. Omdat je dat bij wijze van spreken elke avond kunt doen. En dat mis ik wel eens.”
PSV
,,Het besef komt altijd later maar ik vind het toch mooi dat ik voor PSV heb gespeeld, al was het maar een paar maanden. Achteraf heb ik ook spijt dat ik terug ben gegaan naar Ajax. Het afscheid van PSV was natuurlijk ook geweldig. Mijn laatste balcontact was een goal, thuis tegen NAC. Ik hoor wel eens dat ze het bij PSV ook jammer vinden dat ik weg ben gegaan. Dat is leuk om te horen.
,,Ze zitten een beetje moeilijk. PSV staat vier punten achter ons, zes achter Ajax en negen achter AZ. Dat is niet onoverbrugbaar. Alleen, je ziet niet dat PSV alle wedstrijden zomaar even gaat winnen, al denk ik dat ze er nog wel bijkomen.
,,Voor ons is het een mooie test. In de wedstrijd tegen Heerenveen (6-0, red.) is voor ons alles op zijn plek gevallen en sindsdien draait het heel goed. Twente is nog geen topclub, maar we zijn op dit moment misschien wel een topteam. Bovenin de eredivisie, door in de UEFA Cup. Dat is gewoon erg knap. Het proces waarin we zitten, doet me wel denken aan wat ik ooit bij AZ heb meegemaakt.
,,Ik ben ook blij hoe we bij Twente met het relatieve succes omgaan. Ik zie nergens verzadiging, niemand zegt: ‘Wow, wat boeken wij goede resultaten’. Bij ons hangt de sfeer van ‘we willen meer’. Als er gewonnen wordt, focussen we een dag later meteen op de volgende wedstrijd. Dat is ongewoon voor een niet-topclub en voor mij een teken dat we op de juiste weg zijn. Het is leuk om dat mee te maken.”
AFSCHEID
,,Het is echt onwerkelijk dat ik al 34 ben en dat ik binnenkort moet stoppen. Want of het nu nog een, twee of drie jaar duurt, ooit houdt het op. Dan kun je het niet meer of wil niemand je meer. En ik zeg eerlijk: Ik zie daar best tegenop. Je stopt met het mooiste in de hele wereld.
,,Als straks het echte leven begint, zie ik het als een opgave om er iets van te maken. In de zomer, toen het bij Ajax fout ging, heb ik daar ook wel eens met Richard Krajicek over gesproken. Omdat ik vind dat juist hij iets heel moois heeft gemaakt van de periode na zijn carrière. Ik wilde weten hoe hij het ervaren heeft.
,,Richard heeft toen goede dingen gezegd. Hij adviseerde om zo snel mogelijk aan iets te beginnen, niet te blijven hangen in de gedachte ‘het komt wel’. En hij zei ook dat je nu al goed op moet letten. Als actief sporter ontmoet je heel veel mensen die je kunnen helpen bij de periode na je loopbaan. Dat wimpel je snel af. Maar als je eenmaal gestopt bent, komen die mensen niet meer.
,,Ik zal straks ook de aandacht gaan missen. Niet omdat ik zonodig in de publiciteit wil, maar omdat het een vorm van waardering is. Als er een speler belt voor een shirt omdat een collega stopt met voetballen dan – en dat klinkt misschien heel kinderachtig – voelt dat als blijk van waardering.
,,Ik heb al vaker de ambitie uitgesproken iets voor de televisie te willen doen. In de zomer, toen ik misschien zou stoppen, speelde er vaag iets in die richting. Dat is nu anders. Ik ben nu eerst voetballer, daarna komt de rest. Straks wordt dat andersom, maar echt pas straks.”
Ergens is het echt de meest irritante vervelende voetballers, aan de andere kant is het wel vaak een open en eerlijke, daardoor sympathiek persoon in interviews.