Ik raak teveel mensen kwijt.

Wat releaze typt herken ik wel. Ik ben er een beetje overheen gegroeid, het interesseert me ook niet zoveel meer.

Klinkt me erg bekend in de oren. Op dit moment zie ik mijn beste vriendin (die al 10 jaar mn beste vriendin is) al 3 maanden niet meer, zonder dat er eigenlijk een reden voor is. Ik merk daardoor dat ik eigenlijk voor de rest wat meer oppervlakkige vriendschappen lijk te hebben. Misschien 2 of 3 echt goede vrienden en daarnaast een veel mensen die ik buiten uitgaan etc. zie, niet goed ken.
Begrijp me niet verkeerd, met die oppervlakkige vrienden heb ik het wel naar mijn zin. Door hun leer ik ook steeds weer nieuwe mensen kennen, maar nooit mensen waarvan ik denk : jij bent het! wij begrijpen elkaar! Volgens mij heb je in je leven maar een paar écht goede vrienden (soulmates).

ik weet precies wat je bedoel , ik heb het ook relaties verdwijnen gewoon en het wordt steeds moeilijker mensen te vertrouwen das mijn probleem tenminste, vroeger had ik redelijk veel mensen om me heen die ik alles kon vertellen , maar het verwaterd gewoon idd , maar het wordt er niet makkelijker op , nog steeds heb ik moeite met vertrouwen ik bedoel zodra je iemand weer kan vertrouwen verdwijnt hij ook vanzelf weer.

mijn enige tip is zoveel mogelijk plezier maken , en als je daarvoor alleen naar de clubs moet het zij zo, ook weer plek om leuke mensen te ontmoeten

Ik herken ook jouw verhaal. Ik moet zeggen dat ik altijd sociaal in de omgang ben, en heb dus ook een veel goede kennissen, maar dat is het dan ook, het blijft oppervlakkig. Het blijft bij goede kennissen, en het worden niet op de een of andere manier vrienden. Wat de oorzaak er precies van is weet ik ook niet, hoewel ik bij mijzelf altijd wel merkt dat ik de touwtjes zelf in de handen wil hebben, en ik bang ben dat er door vriendschappen allerlei verplichtingen bij komen.

Maar ik ervaar dat niet altijd als een probleem. Tuurlijk voel ik mij ook weleens eenzaam als ik allerlei verhalen hoor van mensen uit mijn omgeving die samen ergens naar toe zijn geweest. Maar aan de andere kant kan ik me mezelf ook prima vermaken.

Ja dan ben je gewoon slordig

quote:

Op zaterdag 9 juni 2007 19:44 schreef Koffielurk01 het volgende:
Bekend, maar ik doe er ook niets voor

Ik heb op dit moment mijn prioriteit niet zo liggen bij sociale contacten... het klinkt gek maar mensen kosten alleen maar geld en tijd. En dat heb ik allebij niet echt. (En kom nu niet met je: Tijd moet je maken, blabla. Ik kies er ook deels zelf voor).

Komt ook bij dat ik geen nieuwe vrienden maak door een heel vervelend karaktertrekje, ik ben nogal veel-eisend en wil dus alleen vrienden worden met mensen die me intellectueel uitdagen en dat is meestal nogal uhm, onmogelijk.

vaak wel ja helaas
waar zijn de slimmerds gebleven??????
Ik vind de mensjes wat stug tegenwoordig zouden ze allemaal in de shitzooi zitten?
Depri oid? Zorgen makend over allerlei?
Het gezellige samendoen zie je niet veel meer tegenwoordig.
Best jammer

quote:

Op maandag 11 juni 2007 16:28 schreef zhe-devilll het volgende:

[..]

vaak wel ja helaas
waar zijn de slimmerds gebleven??????
Ik vind de mensjes wat stug tegenwoordig zouden ze allemaal in de shitzooi zitten?
Depri oid? Zorgen makend over allerlei?
Het gezellige samendoen zie je niet veel meer tegenwoordig.
Best jammer

Ik denk dat veel mensen een hoop positieve dingen van een vriendschap voor vanzelfsprekend aannemen en daarnaast gewoon nog wat extra's eisen. Vroegah ( ) was men veel meer op elkaar aangewezen, en was men sneller tevreden.

Loopt er op Fok! niet nog een leuke slimme jongen voor je rond?

Ik herken dat ook wel, van vroeger voornamelijk. Ik denk dat vriendschappen ook kunnen werken als je elkaar eens per jaar ziet. En dat is hoe mijn vriendschappen op het moment zijn en dat voelt oké wat mij betreft.

Misschien eens in het begin van een vriendschap de verwachtingen uitspreken naar en van elkaar.

Blow je veel? Daarvan ga je namelijks niks meer ondernemen. Misschien onderhoudt je je relaties minder goed dan je denkt en ben je er gewoon laks in. Als jij namelijk echt iets wilde ondernemen belde jij gewoon wat mensen op om die dingen (bios, terras, concert etc..) te doen!
Dit is volgens mij pure luiheid en pessimisme, gevaarlijke combo.

(Speculaties offcourse.)

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 12:24 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
Ik denk dat ik even duidelijk moet maken dat dit alles niets met welke vorm van cannabis dan ook te maken heeft. Ik blow wel, maar alleen af en toe. Daarbij, áls ik blow, doe ik het met vrienden. Het stimuleert dus eerder mijn sociale activiteiten dan dat het het belemmert.

Dan geld mijn post nog steeds, minus het cannabis gedeelte dan.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 15:23 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
Nee, shifto. Het is niet zozeer een kwestie van "gewoon mensen opbellen en vragen of ze meegaan". Het ligt veel gecompliceerder dan dat. Als het zo makkelijk was, dan had ik nooit met dit probleem gezeten.

Of jij maakt het jezelf te moeilijk?
Geef mij eens wat goede redenen waarom je niet zomaar iemand kan bellen om iets te doen?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 16:16 schreef shifto het volgende:

[..]

Of jij maakt het jezelf te moeilijk?
Geef mij eens wat goede redenen waarom je niet zomaar iemand kan bellen om iets te doen?

Omdat je geen mensen ként waarmee je zo'n band hebt dat je ze zomaar kunt bellen .
Dat is het bij mij tenminste

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 17:01 schreef MaLo het volgende:

[..]

Omdat je geen mensen ként waarmee je zo'n band hebt dat je ze zomaar kunt bellen .
Dat is het bij mij tenminste

Dat vind ik wel een beetje triest, hoe kan zoiets gebeuren? Wil je mijn nummer? je mag altijd bellen hoor

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 18:36 schreef Bushwick.Junkie het volgende:

[..]

Ik heb mijn so called vrienden er vaak genoeg op geattendeerd dat ik "dit weekend best iets wil doen". Initiatief nemen is al niet heel erg mijn ding, maar ik kan het wel opbrengen als ik dat wil. Alleen begin ik het een beetje zat te worden dat ik steeds minder reactie krijg.

Kun je dat begrijpen? Op een gegeven moment ga je bij elke sociale interactie vraagtekens zetten, of het wel de juiste manier is, etc. Er is gewoon een grens.

precies. zoals gezegd, je groeit er uiteindelijk overheen.

Herkenbaar verhaal. Heb het zelf regelmatig gehad. Ben van nature redelijk een eenling, de keren dat ik in een vriendengroep terecht kwam, eindigde het erin dat ik eigenlijk continu iedereen aan het bellen was over weekenden, films, en café-bezoeken.

Met relaties hetzelfde verhaal. Ik geniet heel erg van haar aanwezigheid, maar wil ook in staat blijven om mijn eigen ding te kunnen doen. Dan is het dus het omgekeerde verhaal, ik heb constant het gevoel dat ik tekort schiet, en het contact zoeken niet evenwichtig is.
Maakt je uiteindelijk vrij wantrouwig (tijd, geld, energie investeren en niks terugkrijgen), waardoor een vicieuze cirkel geboren is.

quote:

Op zaterdag 9 juni 2007 19:41 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
Ik doe weinig, minder in ieder geval dan ik zou willen doen. Ik zou heel graag de dingen doen die iedereen om me heen lijkt te doen. Weg gaan, de deur uit, naar concerten, de bioscoop, een terras. Dat zijn allemaal puur de dingen die je volgens de massa niet in je eentje hoort te doen, en dus doe ik dat ook maar niet. Wil overigens niet zeggen dat ik dit soort dingen nooit doe. Wel eens, maar verre van op regelmatige basis. En ik vind het heel jammer. Ik wil gewoon volop van mijn leven genieten! Soms lijkt het alsof dat voor iedereen om me heen heel vanzelfsprekend is. Was het maar zo. .

Hoe goed kun je met jezelf opschieten? Als je jezelf prima gezelschap vindt, kun je al die dingen (zeker concerten, daar komt iedereen voor hetzelfde) prima alleen doen. Op die manier ben je in ieder geval op de been, kom je mensen tegen, en kan het altijd klikken. Een echte vriendschap hoeft er niet uit voort te komen, maar in het beste geval geeft het je in ieder geval anecdotes en verhalen voor in de toekomst.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 17:53 schreef shifto het volgende:

[..]

Dat vind ik wel een beetje triest, hoe kan zoiets gebeuren? Wil je mijn nummer? je mag altijd bellen hoor

Ik heb tegenwoordig gelukkig wel een paar mensen die ik kan bellen om zomaar iets af te spreken (3 om precies te zijn , maar dat is al een hele vooruitgang, een jaar geleden had ik er slechts 1 .)

Ik ben nu ook wel redelijk tevreden. Soms zou ik wel willen dat ik nog de uitgebreide vriendengroepen van vroeger had. Maar nu heb ik een vriend en een dochter, en dat geeft ook wel heel veel voldoening.

Ennuh PM me je nummer maar

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 18:36 schreef Bushwick.Junkie het volgende:

[..]

Ik heb mijn so called vrienden er vaak genoeg op geattendeerd dat ik "dit weekend best iets wil doen". Initiatief nemen is al niet heel erg mijn ding, maar ik kan het wel opbrengen als ik dat wil. Alleen begin ik het een beetje zat te worden dat ik steeds minder reactie krijg.

Kun je dat begrijpen? Op een gegeven moment ga je bij elke sociale interactie vraagtekens zetten, of het wel de juiste manier is, etc. Er is gewoon een grens.

Dit weekend best iets willen doen is dan ook niet echt iets regelen hé. als iemand mij belt of ik dit weekend wel iets wil doen zeg ik ja maar dan moet er tegen die tijd nog wel gebeld zijn met plannen anders vergeet ik het gewoon en doe ik vrolijk iets anders.

Het lijkt er ook niet echt op alsof je moeite doet om andere sociale contacten te leren kennen. Misschien een sport die je kunt beoefenen? of in ieder geval iets waarmee je meer onder de mensen komt.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 21:47 schreef Bushwick.Junkie het volgende:

[..]

Alleen naar dat soort gelegenheden gaan zou uiteraard leuk kunnen zijn, maar dan moet je wel een karakter hebben dat daarbij past. Je moet tegen jezelf kunnen zeggen "Okay, ik ben hier dus alleen maar dat boeit niet, want ik ga het hoe dan ook leuk hebben". En dat heb ik niet, integendeel. Wat het erge is aan dit soort dingen is dat ik heel erg naar andere mensen ga kijken die wél met een heel stel vrienden gekomen zijn en het heel leuk hebben, en ik denk dat ik me daar alleen nog maar erger door zal gaan voelen.

Je moet zo'n instelling kunnen hebben van "fuck de massa", en die heb ik vooralsnog niet. Misschien ontwikkel ik hem ooit nog eens.

In dat geval moet je zelf met duidelijke plannen komen. Ik zie je A Silver Mt. Zion-avatar, dus ik noem maar iets. Stel Mogwai komt langs, en je wilt er heen. Ga dan niet hinten van 'goh, dat zou best eens leuk zijn' bij de vrienden die het ook waarderen, maar toon enthousiasme. Vraag of je de kaartjes kan halen, of ze mensen meenemen, stuur muziek, dat werk.

Als je wel begint met iniatief tonen, maar dat halverwege in het midden laat, dan wordt het ook niks. Geef gewoon duidelijk aan wat je zou willen doen, en als ze dan nog vaag blijven, heb je recht van spreken als je zegt dat je dit niet ziet zitten. Dan zijn het namelijk gewoon besluiteloze cunts, en niks is ergerlijker dan dat.