probleem 1: zijn ouders zijn gescheiden en de nieuwe vriend kan de ex man niet uitstaan (schoonpapa is ook wel een pietsje moeilijk aandachtvragerig persoon, mentaal en sociaal niet helemaal vaardig, laten we het daarop houden). iig altijd gesodemieter.
probleem 2: ik ben zo onhandig geweest om voor dat feest mijn tante uit te nodigen (die jarenlang voor mij gezorgd heeft, van kleins afaan) en daar is mijn ma nu dus verontwaardigd over, want tsja: 'het moet toch alleen de nabije familie zijn, en ze trekt zo de aandacht naar zich toe'
jaja: de vrouw die mijn luiers verschoonde (tante dus) mag er niet bij zijn, en de vrouw die me er (tot twee keer aan toe) eruit schopte 'thuis' (ma dus) is familie. right.
naja, ik ben nu zo kwaad dat ik zoiets heb van 'lamaar met dat hele etentje', maar als ik even rustig nadenk komen de volgende opties boven:
1) slik het, etentje met pa, ma en schoonfamilie, geen tante.
2) heibel: tegen ma zeggen dat ik tante erbij wens, en dat zij het maar heeft te slikken
3) barst helemaal maar 1: geen etentje
4) barst helemaal maar 2: ik betaal het zelf wel, en dan maak ik zelf wel uit wie er komt.
wie o wie heeft zinnig advies. zoals al blijkt heb ik nou niet bepaald een leuke relatie met ma, ik heb zelf de stelregel dat ik minstens 100 kilometer verdeop wil wonen. ze heeft zo haar problemen. misshcien stemmen over de opties?
Maar dan wel op een volwassen manier he. Laat je moeder maar lekker schreeuwen en moeilijk doen oid. IK zou me iig niet laten kennen op zo'n moment. My way or the highway.
Ik zou afhaken en lekker met je vriend uit eten gaan.
ik neem aan dat je moeder begrijpt dat je tante ook veel gedaan heeft,. dat t niet zo raar is dat die erbij is dus ?
en om partners niet uit te nodigen is logisch, die hebben niet voor jou gezord
Ik zou dan met de mensen die echt je afstuderen willen vieren iets gaan eten. Dus met je tante en vriendin, natuurlijk betaal je zelf.
quote:of 3... volgens mij heb je heel geen zin in dat hele etentje met je familie. Ik zou dan wel gaan eten, maar met wat goede vrienden en die tante en je pa ofzo.. en ja zelf betalen natuurlijk je bent toch geen kind meerOp maandag 4 juni 2007 21:09 schreef Tinkepink het volgende:
Ik zou gaan voor 4. Waarom zou je je ouders voor zoiets laten betalen? Je bent toch volwassen?
quote:volgens mijn partner is het traditie.Op maandag 4 juni 2007 21:09 schreef Tinkepink het volgende:
Ik zou gaan voor 4. Waarom zou je je ouders voor zoiets laten betalen? Je bent toch volwassen?
confrontaties met mijn ma zijn altijd vreselijk. tot mijn 18de sloeg ze je in je gezicht als je niet uitkeek (tot ik op mijn 18de een keer echt woedend terugsloeg, sindsdien heeft ze het nooit meer gedaan) ze dreigt continu met 'als het je niet bevalt rot je maar op' zelfs als je niet meer thuiswoont (zo doet ze overigens nog steeds, maar nu tegen mijn 19jarig broertje)
ik denk dus maar dat ik voor de optie 'ik betaal zelf wel, en sangdrax en ik gaan lekker zelf uit eten' ga. ik baal er wel van dat dit weer niet normaal kan. hoe moet dat in godsnaam als ik (volgend jaar) wil gaan trouwen?
Heel jammer dat dit soort dingen vaak zo loopt, net als verjaardagen of bruiloften. Het wordt tijd dat men leert dat het gaat om degene(n) voor wie er iets gevierd wordt. Als jij denkt dat dat mbt het etentje wel door laten gaan, alleen kan dmv optie 4, zou ik daarvoor gaan. Hoe dan ook zou ik gaan voor het feestje dat jij wilt en de rest zeggen dat ze zich daaraan aan kunnen passen of weg kunnen blijven.
quote:het etentje is ter ere van mij die een diploma/ingenieuerstitel haaltOp maandag 4 juni 2007 21:18 schreef Kwezel het volgende:
Van en voor wie is het etentje? Dus wie mag er dan beslissen wie er wel en wie er niet komt?
edit: en die een 4 jarige studie in 3 jaar gedaan heeft en een verdomd kutjaar achter de rug heeft met zich de pleuris werken, miskraam, operatie en algehele ellende.
gedraag je ernaar dan!
laat je leven niet bepalen door anderen en kom es op voor jezelf!!
ik hoef je niet eens te vertellen dat optie 4 het beste is!
gefeliciteerd en ga lekker met je vriend en je tante grieken!
quote:consequentie van dat opkomen voor mezelf is dan dat ik niet meer welkom ben in het ouderlijke huis. dus ook pa & broertje niet meer zie, aangezien die dan stiekum moeten gaan doen (en ik dus 100 kilometer verderop woon)Op maandag 4 juni 2007 21:26 schreef mrSPLIFFY het volgende:
wel grappig dat je opent met "ik ben geen puber dank u"
gedraag je ernaar dan!
laat je leven niet bepalen door anderen en kom es op voor jezelf!!
die consequentie vermijden is niet bepaald puberaal. sjees, man, ik doe al jaren de moeite om de lieve vrede te bewaren, 'het blijft toch je moeder he', maar als ik nu hierover kwaad wordt komt alles eruit, en dat lijkt me gewoon niet zo verstandig. (alhoewel ik niet zeker weet of het me om te beginnen gaat lukken mijn geduld te bewaren)
maar misschien is dit es handig KLIK!
de consensus hier lijkt iig te zijn: rot op met de lieve vrede, tis jouw feestje. is ook de mening van sangdrax & broertje. wat mijn echte eerlijke mening is: ik ben dat gedoe al jaren zat. daarom woon ik ook 100 kilometer verdereop, en krijg je mij nog niet met een span paarden terug. de ellende is alleen dat als ik nu heibel trap, mijn broertje ervoor betaald (alhoewel die het er voor over heeft) in de vorm van gegil, geruzie, wellicht er ook uitgegooid worden, etc...
quote:ik krijg meestal juist te horen dat ik erg assertief benOp maandag 4 juni 2007 21:41 schreef mrSPLIFFY het volgende:
Goh! ik wens je veel suc6 dan met je verdere leven!
maar misschien is dit es handig KLIK!
kon ook onder rotomstandigheden dus die afstudeerstage afmaken, en me verdedigen tegen die *u* van een bedrijfsmentor (firma 'oh, je gaat een miskraam krijgen en wilt thuiswerken omdat dat nog best heftig kan worden? best joh, als ik mijn resultaten maar krijg' 3 dagen na de operatie weer aan het werk)
sorry voor het gal.................
sommige dingen moeten er even uit. ik ben het eerlijk gezegd goed beu dat alle verantwoordelijkheid bij mij gelegd wordt.
Ik zou gaan voor optie 5; die is met tante en schoonvader+ nieuwe vriend, en indien ze zich kan gedragen; ook met moeder, en dan zonder gedram en gezeur; door wie dan ook.
Bel ze allemaal op en leg het voor; en zeg er gelijk even bij dat jij het feestvarken bent en dat ze dus blij voor jou moeten zijn; wie er dan betaald laat ik in het midden; ik zou zelf overigens kiezen voor iets ongedwongens, met een hoop geroezemoes en veel drank; knappen ze misschien wel van op.
Wat je schoonfamilie betreft is het een wat lastigere zaak.. Wat vind je partner ervan?
Waar het om gaat, en wat dat betreft sluit ik me aan bij doeka, JIJ bent hier het middelpunt van de belangstelling.. het gaat om JOU.. JIJ bent geslaagd, zij niet.. dus ze moeten zich maar aanpassen aan jouw situatie..
en dan tegen je ma zeggen dat je tante je poep aan der handen heeft en niet zij en dat ze beide welkom zijn.
quote:Haar partner vindt dat er een etentje moet komen betaalt door de ouders want dat is traditie. Omdat het zo "hoort".Op maandag 4 juni 2007 22:15 schreef CSI_MIAMI het volgende:
Wat vind je partner ervan?
Treurige reden om een etentje te houden.
Nog treuriger dat je niet doet wat je zelf wilt, maar je laat leiden door iedereen behalve jezelf.
Je bent 34 jaar, kies dan ook eens voor wat jij wilt. Fuck traditie.
Ik heb mijn eigen afstudeeretentje betaald. Ik ben gaan eten omdat ík dat wilde. Wist niet eens dat het zo "hoorde", tot ik dit topic las. Bij mijn eten waren mijn ouders, mijn vrienden, en wat familie, omdat ík dat wilde.
Lieve vrede bewaren ten koste van jezelf is nooit een goed idee.
quote:dat is een beetje hard gezegd. het is gewoon dat bij zijn familie het zo altijd gedaan wordt.Haar partner vindt dat er een etentje moet komen betaalt door de ouders want dat is traditie. Omdat het zo "hoort".
Treurige reden om een etentje te houden.
edit: daar lijkt me ook niks mis mee, ik had deze ellende ook niet verwacht, anders had ik like, echt niks gezegd tegen me ma!
quote:Ik ben die partner en nou nou..er worden hier nogal wat conclusies getrokken.Op maandag 4 juni 2007 22:37 schreef Barb het volgende:
Haar partner vindt dat er een etentje moet komen betaalt door de ouders want dat is traditie. Omdat het zo "hoort".
Ik gun d'r graag een etentje en het is inderdaad traditie. Maar ze moet uiteindelijk gewoon doen wat ze zelf wil; tis haar dag, en zoveel kan traditie me nou ook weer niet schelen.
Ik weet niet hoe je band met je tante precies is, maar anders zou ik gewoon gezellig met haar en je vriend gaan eten.
(Maar dat zeg ik, ik weet ook niet hoe je band was/nu is met je tante etc.)
vooral alstie naast me zit
kortom, na deze avond denken en lezen en bellen denk ik, ik ben ook een sucker dat ik erin trap ook, ze is net de kat: 'jeej aandacht!'
edit: maar ze blijft me ma he..........
Maar ja, misschien is dit makkelijker gezegd dan gedaan... succes in ieder geval!
je bent volwassen, je bent jezelf. Als je moeder daar problemen mee heeft is het haar probleem (zo'n fantastisch iemand is het niet als ik jou beschrijving hoor) Als je daardoor problemen krijgt en je vader en je broertje niet meer kan zien zullen zij dat jou zeker niet kwalijk nemen; ze zullen echt wel contact met jou zoeken omdat ze het bazige gedoe van je moeder ook spuugzat zijn.
Wanneer je het op (een zeker moeilijke) confrontatie laat aankomen trek jij zeker aan het langste eind; je moeder moet zich realiseren dat zij jou niet meer in haar macht heeft.
Ik weet het; het klinkt makkelijk, en dat is het zeker niet, maar je bent volwassen of je bent het niet...
(ps... optie 5: nodig lekker alleen je tante uit..)
en je broetje enzo begrijpen t wel en neem die een andere x mee uit eten...
en wat is nou 100 km..... er zijn mensen die moeten dat rijden naar de dichtbijzijnste supermarkt
quote:Yup, dat is de clou. "Het blijft familie"Op maandag 4 juni 2007 23:10 schreef simmu het volgende:
ik zit nu dingen te bedenken; ik had gewoon mijn mond moeten houden. maar het is toch vrij normaal om het krijgen van een diploma graag te willen vieren met je familie?
kortom, na deze avond denken en lezen en bellen denk ik, ik ben ook een sucker dat ik erin trap ook, ze is net de kat: 'jeej aandacht!'
edit: maar ze blijft me ma he..........
Ik kan me na wat therapie en een assertiviteitscursus wel aardig afsluiten voor schuldgevoelens opgewekt door familieleden maar het blijft rot. En dan valt mijn familie lees: moeder ook nog wel mee. Maar volgend jaar ga ik dus GEEN twee weken vakantie meer opofferen omdat ik op de hond moet letten "WANT HET IS JOUW HOND............JIJ WILDE EEN HOND". Kijken wat ze doen als ik de hond dan ook daadwerkelijk mee naar huis neem. Want 'm in een kennel doen vind ik weer zielig...tadaaaa.... *schuldgevoel-val klapt dicht* Zucht.
quote:Op maandag 4 juni 2007 21:54 schreef doeka het volgende:
Bah; vervelend gedoe.
Ik zou gaan voor optie 5; die is met tante en schoonvader+ nieuwe vriend, en indien ze zich kan gedragen; ook met moeder, en dan zonder gedram en gezeur; door wie dan ook.
Bel ze allemaal op en leg het voor; en zeg er gelijk even bij dat jij het feestvarken bent en dat ze dus blij voor jou moeten zijn; wie er dan betaald laat ik in het midden; ik zou zelf overigens kiezen voor iets ongedwongens, met een hoop geroezemoes en veel drank; knappen ze misschien wel van op.
1. Etentje geven maar zelf betalen en zelf bepalen wie er komen
2. Alleen iets met je partner gaan doen.
Maar altijd staat bovenaan: doe het voor jezelf!
quote:Ten eerste moet helemaal niets... en waarom moeten ouders betalen als jij iets viert?? Uit welke streek komt die traditie??? Je bent volwassen... zelf betalen is dan vrij normaal vind ik persoonlijk...dan moet er volgens mijn partner met de diplomauitreiking een familie etentje komen, betaald door de ouders
Ten tweede... ik zou er al helemaal geen zin meer in hebben als men allemaal zo gaat ouwehoeren... óf als ik er toch wel in in heb, zo ik uitnodigen wie ik wil dat er komt... en dan zoeken ze het maar uit of ze komen of niet.
Ten derde; klote situatie voor je... je hebt ook vast gezellige verjaardagen... of vier je die verspreid over 3 dagen zo dat de een de ander niet ontmoeten hoeft...
quote:Volgens mij heeft je partner dat dan zelf bedacht, of het is in de Randstad nooit doorgedrongenOp maandag 4 juni 2007 21:17 schreef simmu het volgende:
volgens mijn partner is het traditie.
En als je gaat trouwen: stop te denken dat je alle onderlinge ruzies en onhebbelijkheden voor iedereen moet oplossen. Doe gewoon wat jij wilt en spreek de rest aan op goed fatsoen (of wijs ze de deur).
Echt, dit soort shit ga jij niet oplossen
Feli trouwens
quote:Ja ja, jij je maar in allerlei bochten manouvreren omdat de rest van de wereld zich niet kan gedragen? Ben je daar niet een beetje te oud voor geworden?Op maandag 4 juni 2007 23:46 schreef simmu het volgende:
alle advies: dank! de praktijk is alleen zo kut: worst case, ik ben daar niet meer welkom, best case: tiptoe rond gevoeligheden
Laten ze fijn zelf hun problemen oplossen
Definitie van een traditie is NIET: Iets waarvan jij een keer gehoord hebt.
Bepaal dus lekker zelf of je dat etentje doet en wie het betaalt.
In de Volkskrant van een paar weken terug stond iets over trouwen, en wie je dan uitnodigt (die-kan-niet-met-die enzo).
Heel simpele oplossing, en dat kun je ook tegen je moeder, de vriend, de papa, en alle anderen zeggen:
Het is jouw etentje om jouw afstuderen te vieren. Als ze daarvoor hun eigen persoonlijke ruzies niet opzij kunnen zetten; dat wil zeggen als ze jouw etentje willen gebruiken om hun eigen vetes uit te vechten, moeten ze NIET komen.
Zij moeten dus een keus maken: Voor jou komen, of niet komen.
quote:dank voor de infoOp maandag 4 juni 2007 23:02 schreef sangdrax het volgende:
[..]
Ik ben die partner en nou nou..er worden hier nogal wat conclusies getrokken.
Ik gun d'r graag een etentje en het is inderdaad traditie. Maar ze moet uiteindelijk gewoon doen wat ze zelf wil; tis haar dag, en zoveel kan traditie me nou ook weer niet schelen.
Ik denk dat ze zoals ik al zei op haar gevoel af moet gaan en daaruit moet beslissen wat het beste is..
Het is HAAR dag, HAAR etentje dus ZIJ moet zich er prettig bij voelen..
quote:Dat. Op het LSD-slik gedeelte na dan.Op dinsdag 5 juni 2007 12:18 schreef mgerben het volgende:
Bepaal dus lekker zelf of je dat etentje doet en wie het betaalt.
In de Volkskrant van een paar weken terug stond iets over trouwen, en wie je dan uitnodigt (die-kan-niet-met-die enzo).
Heel simpele oplossing, en dat kun je ook tegen je moeder, de vriend, de papa, en alle anderen zeggen:
Het is jouw etentje om jouw afstuderen te vieren. Als ze daarvoor hun eigen persoonlijke ruzies niet opzij kunnen zetten; dat wil zeggen als ze jouw etentje willen gebruiken om hun eigen vetes uit te vechten, moeten ze NIET komen.
Zij moeten dus een keus maken: Voor jou komen, of niet komen.
Na al die jaren heeft je moeder je nog steeds waar ze je wil hebben, alsof er in die 16 jaar helemaal niks veranderd is: je bent 34, erin geslaagd om ondanks tegenslagen je diploma te halen, en nog heeft ze je op je tenen en krijgt zij aandacht en een voorkeurbehandeling, terwijl degenen die echt om je geven daar de dupe van worden.
Het vergt een hele hoop ruggegraat, maar een ultimatum stellen is inderdaad een idee. Met als enige risico dat je dan één of twee mokkende gezichten krijgt, maar van wat ik hoor was het anders niet veel beter geweest, en nu heb je tenminste je broer en tante bij je aan tafel.
quote:Tradities zijn mooi en prima, maar als het je eigen afstuderen bederft, dan is de traditie rijp om genegeerd te wordenOp dinsdag 5 juni 2007 12:25 schreef miss_sly het volgende:
Ik vind dat jullie niet zo moeten vallen over het woord traditie. Traditie is niet per se iets dat heel Nederland doet, dat kan ook gewoon binnen een familie zo zijn en daar hoeven wij met z'n allen toevallig net niets vanaf te weten
quote:Als we het 'gewoonte' noemen, mag dat ook? Kan ik prima mee leven. Traditie is iets waar je echt niet onderuit kunt; en vooral ook een bepaalde betekenis heeft.Op maandag 4 juni 2007 23:02 schreef sangdrax het volgende:
[..]
Ik ben die partner en nou nou..er worden hier nogal wat conclusies getrokken.
Ik gun d'r graag een etentje en het is inderdaad traditie. Maar ze moet uiteindelijk gewoon doen wat ze zelf wil; tis haar dag, en zoveel kan traditie me nou ook weer niet schelen.
Een gewoonte is meer iets dat je doet omdat ... veel mensen het doen.
Zal ik niet meer zeggen dat je minder LSD moet slikken
... deal?quote:Dat ben ik volledig met je eens, maar ik snap dat gemekker niet van die mensen over het woord traditie. Wij kunnen niet in hun leven en historie kijken, dus kan het voor hun best wel traditie zijn.Op dinsdag 5 juni 2007 12:58 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Tradities zijn mooi en prima, maar als het je eigen afstuderen bederft, dan is de traditie rijp om genegeerd te worden
Nou ben ik zelf vaak de eerste om van tradities af te stappen, maar mijn vriend en ik hebben ook al een traditie: we gaan ieder jaar op Kerstavond naar de Japanner samen...al 2 keer
Voor ons is dat traditie, niets mis mee toch?
quote:Offtopic, maar het verschil is lang niet zo groot als je denkt. Zeker niet als de traditie in kwestie vooral verstandelijk nog een betekenis heeft, maar gevoelsmatig allang gedevalueerd is naar gewoonte (zie de manier waarop de meeste mensen Kerst vieren voor een prachtig voorbeeld).Op dinsdag 5 juni 2007 13:02 schreef mgerben het volgende:
[..]
Traditie is iets waar je echt niet onderuit kunt; en vooral ook een bepaalde betekenis heeft.
Een gewoonte is meer iets dat je doet omdat ... veel mensen het doen.
quote:Zolang je moeder niet perse mee wil en je tante thuis moet blijven omdat je stiefvader nogal vervelend gaat doet en je neefje niet stil kan zitten: gewoon doenOp dinsdag 5 juni 2007 13:06 schreef miss_sly het volgende:
Nou ben ik zelf vaak de eerste om van tradities af te stappen, maar mijn vriend en ik hebben ook al een traditie: we gaan ieder jaar op Kerstavond naar de Japanner samen...al 2 keer
Voor ons is dat traditie, niets mis mee toch?
quote:Tradities zijn er om verbroken te worden.Op maandag 4 juni 2007 21:17 schreef simmu het volgende:
volgens mijn partner is het traditie.
quote:Ben je dan sindsdien goed opgevoed?confrontaties met mijn ma zijn altijd vreselijk. tot mijn 18de sloeg ze je in je gezicht als je niet uitkeek (tot ik op mijn 18de een keer echt woedend terugsloeg, sindsdien heeft ze het nooit meer gedaan)
Mijn advies: Maak alle betrokken partijen die elkaar niet kunnen uitstaan duidelijk dat het JOUW dag is en dat ze hun onderlinge ruzies maar even opzij moeten zetten. Als ze dat niet kunnen dan kunnen ze wegblijven.
quote:nee, uit huis gegaan (nja, eruit gegooid)
ik heb het 'probleem' een nachtje overdacht, en met pa, broertje, sangdrax en betrokken tante besproken. iedereen is het erover eens dat ma onredelijk doet/is. pa heeft zoiets van 'negeer haar toch', maar ik ben het zelf eerlijk gezegd zo beu. we hadden gespaard voor iets anders, dus we kunnen het zelf betalen, dat gaan we ook doen dus. als haar dat niet bevalt komt ze toch gewoon niet.
Het enige wat bij haar werkt, is gewoon dood eerlijk zijn.
Dus vertellen dat je tante veel voor je betekend heeft en je haar aanwezigheid als een must ziet.
Zonder tante, geen etentje en ga je het lekker met je lief vieren.
Ik wrong me ook altijd in allerlei bochten om mijn moeder maar niet op stang te jagen en het is krankzinnig dat ik op mijn 29ste nog steeds 'bang' ben voor haar reactie als er iets aan de hand is.
Sinds ik haar wat directer benader, en gewoon vertel waar het op staat, lijkt ze ineens in staat om op een liefdevolle manier met me om te gaan.
Maar goed, ze moet dan ook wel, want ze weet dat ze , ook al blijft ze mijn mama, echt de allerhoogste boom in kan als ze ( voor de zoveelste keer ) mijn belangrijke momentjes afpakt.
Kun je hier wat mee?
quote:Gek genoeg werkt dat echt zo.Op dinsdag 5 juni 2007 12:32 schreef Nosh het volgende:
[..]
Dat. Op het LSD-slik gedeelte na dan.
Na al die jaren heeft je moeder je nog steeds waar ze je wil hebben, alsof er in die 16 jaar helemaal niks veranderd is: je bent 34, erin geslaagd om ondanks tegenslagen je diploma te halen, en nog heeft ze je op je tenen en krijgt zij aandacht en een voorkeurbehandeling, terwijl degenen die echt om je geven daar de dupe van worden.
Het vergt een hele hoop ruggegraat, maar een ultimatum stellen is inderdaad een idee. Met als enige risico dat je dan één of twee mokkende gezichten krijgt, maar van wat ik hoor was het anders niet veel beter geweest, en nu heb je tenminste je broer en tante bij je aan tafel.
Ik dacht altijd dat als ik maar het huis uit ging, ik die tang wel even de waarheid kon zeggen.
Niets is minder waar; ze kan me nog steeds hopeloos tackelen met haar gezuig en aandachttrekkerij.
Ik ben verdorie bijna 30
Mijn broer is al onterft en heeft geen contact meer met ze, ze mag ook zijn kinderen niet meer zien.
Zou je denken dat ze zich wel achter de oortjes krabt en het met mij anders aanpakt.
Fat chance
Mocht iemand nog een leuke howto voor vervelende moeders hebben, dan houd ik me warm aanbevolen!
met mensen die je wel graag wil zien , en een verplichte routine feestjequote:die komt ook bekend voorOp dinsdag 5 juni 2007 15:28 schreef SHE het volgende:
[..]
Gek genoeg werkt dat echt zo.
Ik dacht altijd dat als ik maar het huis uit ging, ik die tang wel even de waarheid kon zeggen.
Niets is minder waar; ze kan me nog steeds hopeloos tackelen met haar gezuig en aandachttrekkerij.
Ik ben verdorie bijna 30
Mijn broer is al onterft en heeft geen contact meer met ze, ze mag ook zijn kinderen niet meer zien.
Zou je denken dat ze zich wel achter de oortjes krabt en het met mij anders aanpakt.
Fat chance
Mocht iemand nog een leuke howto voor vervelende moeders hebben, dan houd ik me warm aanbevolen!
het laatste jaar al 2 x paniektelefoontjes gehad van mijn broertje, dat ze hem uitscheld, slaat (laatst me pa een keer) of eruit gooit. psies zoals het indertijd met mij ging.
ah well: de grote verassing op broertjes verjaardag zondag is een gangup. broertje is het ook spuugzat, en ziet graag een confrontatie, zelfs pa (die het echt nooit voor broertje of mij opgenomen heeft) is het beu. nja, hopelijk wordt ik niet al te driftig, ook al is de verleiding groot.
Is een compromis naar je partner toe (want etentje na afstuderen "hoort" maar i.v.m. heibel over gasten betaal je zelf om de regie in handen te houden) en ook een goede manier om indirect vast naar de familie duidelijk te maken dat bij het grote feest volgend jaar (bruiloft) de zaken ook op JOUW manier zullen gaan. Het zijn toch jouw feestjes?
Ik weet, dat is nu makkelijker geschreven dan gedaan. De kunst is om in 1 keer die knuppel in het hoenderhok te flikkeren (ik betaal, en ik nodig uit wie ik wil) en dan achterover te leunen om te zien wie er herrie gaat schoppen. En bij herrie over de gasten niet meer antwoord geven dan:"IK ben afgestudeerd, IK betaal het eten, IK bepaal wie er uitgenodigd wordt en IK wil die-en-die er ook graag bij hebben. 't Is MIJN feestje".
Laat je niet verleiden tot dreigementen ("als 't zo moet dan blijf je maar weg" oid) maar hou 't zakelijk en kort. Iemand niet tevreden met de gastenlijst / locatie / rekeningbetaler? Dan kunnen ze hun eigen conclusies trekken, maar JIJ zult ze die conclusies niet aan de hand moeten doen, dat is 't moeilijke er aan.
Oh ja, en vergeet niet, op de avond zelf, te genieten van het afgestudeerd zijn en natuurlijk van het lekkere diner!!
Gefeli trouwens nog quote:Op maandag 4 juni 2007 21:07 schreef Seneca het volgende:
Laat je moeder maar lekker schreeuwen en moeilijk doen oid. Ik zou me iig niet laten kennen op zo'n moment. My way or the highway.
precies wat jij segt. ga gewoon lekker met je vriend uut eten
pa heeft met ma gepraat, want pa vond het ook te gek en onredelijk van ma. volgens ma was het allemaal een misverstand, en dacht ze dat ik van niks wist dat tante zou komen (logisch, toen ik ma sprak heb ik tenslotte gezegd dat ik die uitgenodigd heb waarop ma begon te piepen over niet nabije familie)
pa zegt ook dat ze gewoon terugkrabbelt.
manipulatief gezeik. nu voel ik me rot en boos, alleen maar omdat zij gewoon ff wil proberen der zin door te drammen. over dat assertief, en gewoon rustig en eerlijk (en streng) zijn: dat doe ik al jaren. ik laat me nooit zichtbaar opfokken door haar, maar mensenkinderen: wat heb ik soms een verdriet dat ze zo is. ik heb al jaren zelfs niet boos gepraat tegen haar, net als tegen dieren: niet je angst en woede laten zien, altijd rustig blijven. na de laatste keer dat ze een confrontatie met me aanging (in normale taal: me uitschold, en de deur uitzette) en ik ook daadwerkelijk ging en niks van me liet horen plus de consequente houding van ver weg wonen, nooit meer dan 1 dag blijven op bezoek en niet vaker dan eens per maand was wel doorgedrongen.
Wat je moeder betreft: misschien moet je dit eens lezen?
Ed Nissink
Je ouders op je schouders
- Edit -
Laat maar. Lees net je laatste post :-)
Hun gedrag geeft wel weer aan wat ze het belangrijkste vinden
(quote:Een etentje hoort leuk te zijn, trek zelf die conclusie en nodig alleen mensen uit waar je geen gezeik mee krijgt op het etentje. Lieg tegen de restOp maandag 4 juni 2007 21:05 schreef simmu het volgende:
tsja; dan ben ik (vandaag als eerste dag) klaar met de (HBO bedrijfswiskunde) afstudeerstage die niet bijster vlekkeloos verliep (zoeken op simmu geeft info) klaar, dan moet er volgens mijn partner met de diplomauitreiking een familie etentje komen, betaald door de ouders. (ik ben zelf overigens 34, geen puber meer dank u zeer)
probleem 1: zijn ouders zijn gescheiden en de nieuwe vriend kan de ex man niet uitstaan (schoonpapa is ook wel een pietsje moeilijk aandachtvragerig persoon, mentaal en sociaal niet helemaal vaardig, laten we het daarop houden). iig altijd gesodemieter.
probleem 2: ik ben zo onhandig geweest om voor dat feest mijn tante uit te nodigen (die jarenlang voor mij gezorgd heeft, van kleins afaan) en daar is mijn ma nu dus verontwaardigd over, want tsja: 'het moet toch alleen de nabije familie zijn, en ze trekt zo de aandacht naar zich toe'
jaja: de vrouw die mijn luiers verschoonde (tante dus) mag er niet bij zijn, en de vrouw die me er (tot twee keer aan toe) eruit schopte 'thuis' (ma dus) is familie. right.
naja, ik ben nu zo kwaad dat ik zoiets heb van 'lamaar met dat hele etentje', maar als ik even rustig nadenk komen de volgende opties boven:
1) slik het, etentje met pa, ma en schoonfamilie, geen tante.
2) heibel: tegen ma zeggen dat ik tante erbij wens, en dat zij het maar heeft te slikken
3) barst helemaal maar 1: geen etentje
4) barst helemaal maar 2: ik betaal het zelf wel, en dan maak ik zelf wel uit wie er komt.
wie o wie heeft zinnig advies. zoals al blijkt heb ik nou niet bepaald een leuke relatie met ma, ik heb zelf de stelregel dat ik minstens 100 kilometer verdeop wil wonen. ze heeft zo haar problemen. misshcien stemmen over de opties?
Vind je deze tramelant en heisa en stress t waard voor een etentje wat traditie zou zijn? En waarvan je niet eens zeker kan stellen dat het een leuke avond word?
ah well; me ma was al een weekje of wat aan het piepen tegen me pa & broertje. tegen mij doet ze zelden rechtstreeks zo, want als ik zeg "ma, ik kom niet op bezoek om uitgescholden te worden, dus als je niet ophoudt ga ik naar huis' weet ze dat ik het meen. nog daargelaten, ik kan soms aardig vals zijn, wat ook best goed werkt
leuk voorbeeldje: ma is van 130 kilo naar 55 kilo gegaan mbv maagoperatie ze leurde te pas en te onpas (vooral te onpas) met van die voor/na foto's. ook tijdens kerst met mijn schoonmoder. dus toen nam ik ma te grazen
ze liet de foto's aan schoonma zien, waarop ik de foto's te pakken kreeg en ze blij aan schoonmama's vriend liet zien: 'kijk eens hoe erg ze eruit ziet!sindsdien doet ze niet meer aan die foto's als ik in de buurt ben.
weet je: het erste is eigenlijk dat van iedereen die zo ongelukkig is met me ma, eigenlijk me ma nog het meest ongelukkig is met me ma. ik ben ervan overtuigd dat ze doodongelukkig is. haar grootste angst is dat mijn pa, broertje en ik er op een dag vandoor gaan. en toch doet ze gewoon actief moeite om dat voor elkaar te krijgen. talk about self destructive.
Ik denk dan:
Als je me blij wil hebben, maak me dan blij, en als t je eigenlijk helemaal niet interesseert
wat me blij maakt en er toch voor je eigen rotkop/ego zit, dan rot je maar op... Ga k zelf
iets doen wat me blij maakt...
Als je 1 van de 2 niet uitnodigd, krijg je er later ook spijt van.. of voel je je schuldig..
Jij moet er niet mee zitten dat je moeder gaat zeiken dat je tante komt.. dat is haar probleem.
Kzeg het wel heel makkelijk, weet dat in realiteit het vast wel wat moeilijker ligt.
Maar ik zou gaan voor optie 2.
quote:ga je kijken met een camera om het op internet te plaatsen?Op donderdag 7 juni 2007 09:50 schreef Cuegirllie het volgende:
Is t al bekend wanneer t etentje plaats gaat vinden?
of wta?
quote:Op donderdag 7 juni 2007 09:53 schreef Angst het volgende:
[..]
ga je kijken met een camera om het op internet te plaatsen?
of wta?
Ben wel benieuwd hoe t af gaat lopen. Of t miss toch nog gezellig is geworden enzo.
Als er mensen zijn die daar niet mee kunnen leven en dus wegblijven, is dat jammer voor hen. Als ik dit zo lees, zou ik als ik jou was die tante uitnodigen en hopen dat moeders wegblijft
.ik woon 4 hoog zonder lift, het idee was na de uitreiking hier ff wat te drinken, en dan naar het (ook met trappen) restaurant te gaan.
dus ik zit daar, begint ma over 'zou je oma niet meevragen (haar moeder, de andere oma hoeft blijkbaar niet, daar heeft ze een hekel aan want die wil niet 'spelen' met der)' terwijl die oma dus naast me zit. dus ik maar weer lief schattig en aardig en rustig uitleggen dat oma toch al die trappen niet kan lopen, het niet zo handig is om oma uren in de auto te proppen, dat ik niet van plan ben *alles* omte gooien opdat zij eens lekker op kan scheppen (want daar is het om te doen, dat heeft ze al vet zitten te doen tegen de andere familieleden "mijn dochter is nu de hoogst opgeleidde in de familie, enzo, waar ik verdomme bij zit) etc...
man, ik ben het zo zat, dit moet echt snel ophouden, want vandaag of morgen kan ik het ff niet meer inhouden. ik schaamde me zo over dat opschepperig gedoe.
zei de vrouw die mij op mijn 14de een vies lelijk varken noemde, en me met het kerstetentje alleen thuis wilde laten blijven omdat mijn kleren haar niet bevielen omdat ik er dus volgens haar uitzag als een vies lui varken.
quote:Simmu, ik begrijp dat je "omwille de lieve vrede" gisteren je mond hebt gehouden, maar wordt het niet tijd dat jij, als hoogst opgeleide vrouw van de familie, een beetje van je af gaat bijten?Op maandag 11 juni 2007 10:43 schreef simmu het volgende:
oh, en ik vergeet haast de topper van de dag: ma die uitgebreid zit te vertellen dat je als ouder je kinderen nhiet moet uitschelden: "die arme kinderen, je zal toch zo maar opgroeien"
zei de vrouw die mij op mijn 14de een vies lelijk varken noemde, en me met het kerstetentje alleen thuis wilde laten blijven omdat mijn kleren haar niet bevielen omdat ik er dus volgens haar uitzag als een vies lui varken.
Dit kan toch niet, hier word je doodongelukkig van; ik begrijp dat je moeder altijd je moeder blijft; maar dit gaat echt helemaal negrens meer over.
Ik weet natuurlijk heel weinig van de situatie tussen jou en je moeder maar ik heb op dit moment de indruk dat je beter afbent zonder dan met.
quote:ik ben ook beter af zonder dit hypocriet gedoe, daarom woon ik 100 kilometer verderop, en kom hoogstens eens in de twee maanden ff een dagje langs. een enkele keer mag ze bij mij langskomen, en dan is ze altijd poeslief, aangezien ik haar er a) anders doodleuk uitgooi, en b) ik er dan altijd voor zorg dat sangdrax duidelijk aanwezig isOp maandag 11 juni 2007 11:22 schreef doeka het volgende:
[..]
Simmu, ik begrijp dat je "omwille de lieve vrede" gisteren je mond hebt gehouden, maar wordt het niet tijd dat jij, als hoogst opgeleide vrouw van de familie, een beetje van je af gaat bijten?
Dit kan toch niet, hier word je doodongelukkig van; ik begrijp dat je moeder altijd je moeder blijft; maar dit gaat echt helemaal negrens meer over.
Ik weet natuurlijk heel weinig van de situatie tussen jou en je moeder maar ik heb op dit moment de indruk dat je beter afbent zonder dan met.
(en geloof me: dan gedraagt ze zich wel, in al die 6 jaart heeft ze nog nooit lelijk gedaan tegen hem!)maar: ervaring heeft geleerd dat kwaad worden niet helpt. helemaal niks, dat degenereert in 5 minuten in gescheld. alleen kom ik er soms niet onderuit, alhoewel ze daarin toch wel de grens aan het naderen is ja.
tis net een vals dier, het enige wat helpt is rustig blijven, bij je standpunt blijven, en haar verder negeren. ze merkt zelf niet eens dat wat der strot uitkomt zo vreselijk lelijk is.
quote:Wat een verhaal over je moeder allemaal. Eigenlijk is het duidelijk dat je pa tante en broer graag komen, alleen je moeder loopt (zoals altijd zou ik haast zeggen) te zieken. Het beste is denk ik om haar die negatieve aandacht totaal niet te gunnen.Op dinsdag 5 juni 2007 12:18 schreef mgerben het volgende:
Heel simpele oplossing, en dat kun je ook tegen je moeder, de vriend, de papa, en alle anderen zeggen:
Het is jouw etentje om jouw afstuderen te vieren. Als ze daarvoor hun eigen persoonlijke ruzies niet opzij kunnen zetten; dat wil zeggen als ze jouw etentje willen gebruiken om hun eigen vetes uit te vechten, moeten ze NIET komen.
Zij moeten dus een keus maken: Voor jou komen, of niet komen.
Je zegt al dat kwaad worden niet helpt, negeren lijkt me dan een stuk beter. Dit is hoe jij het doet en wil, als ze het er niet mee eens is dan kan ze maar beter weg blijven. En daar is de discussie mee afgelopen. Contact op jouw voorwaarden en zo gauw ze zich idioot gedraagt dan ga je weg. Op een gegeven moment ben je volwassen en min of meer gelijkwaardig. En dan geldt dat iemand je alleen zo kan behandelen als jij dat toestaat. Jij bent degene die de grenzen en voorwaarden moet bepalen. Het is te hopen dat je vader dit ook leert als jij (en later je broertje) maken dat je ver wegkomt.
En nog een fijn selectief geheugen ook. Zou je eigenlijk eens keihard op moeten frissen - waar de anderen bij zijn. "oh ja, ik ben ook zo opgevoed door mijn moeder - goh moeder, jij hier?"
Wat betreft het feestje zou ik lekker de nummerherkenning aanzetten en voorlopig niet opnemen.
Als moeder oma wil uitnodigen lijkt me het enige juiste antwoord: "Leuk, wanneer ga je dat organiseren?"
Waarmee ik maar wil zeggen dat je het meteen om moet draaien: Moeder wil uitnodigen -> moeder geeft blijkbaar een etentje.
Want dit is jouw etentje. Toch?
Je laat je trouwens nog steeds manipuleren. Ga eens langs het ziekenhuis en laat je schuldklieren verwijderen. Scheelt een stuk. Je leven wordt een heel stuk makkelijker als je onderscheid kunt maken tussen 'mijn probleem' en 'andermans probleem'. Zodra iemand iets m.b.v een schuldgevoel op jouw bordje probeert te schuiven moet je gewoon reageren met 'goh, wat naar voor je. Hoe ga jij dat nu oplossen?'. Het scheelt. Echt.
quote:heb ik al: schoonpapa is vanhetzelfde type, maar die vreet het zonder al te veel drama als je gewoon zegt dat je niet wiltWat betreft het feestje zou ik lekker de nummerherkenning aanzetten en voorlopig niet opnemen.
die belt een stuk vaker dan ma.
ik word er alleen soms zo vreselijk moe van om een puber als moeder te hebben.
quote:Tsja, mannen hebben het ongelovelijke vermogen om de opmerking 'ik heb nu geen tijd' niet als een persoonlijke afwijzing te zien.Op maandag 11 juni 2007 13:46 schreef simmu het volgende:
[..]
heb ik al: schoonpapa is vanhetzelfde type, maar die vreet het zonder al te veel drama als je gewoon zegt dat je niet wilt
die belt een stuk vaker dan ma.
ik word er alleen soms zo vreselijk moe van om een puber als moeder te hebben.
Wat betreft je moeder: Er zitten toch wel twee kanten aan het verhaal. Zij walst over jou heen, maar jij laat het toe. Je kunt iemand niet manipuleren als diegene dat niet toelaat.
Het zou voor jou erg gezond zijn als je een 'Nu Even Niet' filter ontwikkelt, en dat je je moeder alleen toelaat (per telefoon of in het echt) als je lekker in je vel zit, stevig in je schoenen staat en er op voorbereid bent.
Niet als je moe thuiskomt met twaalf dingen in je hoofd. Dat is een 'praat maar tegen de voicemail' moment. Dat is een moment waarop je voor jezelf kiest, omdat je er op dat moment niet tegen kunt.
Dat is dus hard, je moet je emotie maar even opzij zetten en niet de telefoon grijpen. Laat maar gaan. Leer af te wijzen.
Als jij die momenten kunt herkennen en er naar kunt handelen wordt jij in elk geval gelukkiger en zal de relatie met je moeder ook langzaam verbeteren (omdat er minder negatiefs uit komt).
quote:euh, dat is inderdaad een goed plan, en in de normale dagelijkse omgang is dat zo ongeveer wel hoe ik dat aanpak. zoals gezegd: ik kom sowieso maar eens in de 2 maanden ofzo op bezoek, bellen doe ik ook nauwelijks (ik kijk wel uit) en alleen als ze tegen mijn broertje bezig is bemoei ik me ermee, verder zoeken ze het maar uit, niet mijn probleem. soms kom je er daarmee niet vanaf helaas.Op maandag 11 juni 2007 14:11 schreef mgerben het volgende:
[..]
Tsja, mannen hebben het ongelovelijke vermogen om de opmerking 'ik heb nu geen tijd' niet als een persoonlijke afwijzing te zien.
Wat betreft je moeder: Er zitten toch wel twee kanten aan het verhaal. Zij walst over jou heen, maar jij laat het toe. Je kunt iemand niet manipuleren als diegene dat niet toelaat.
Het zou voor jou erg gezond zijn als je een 'Nu Even Niet' filter ontwikkelt, en dat je je moeder alleen toelaat (per telefoon of in het echt) als je lekker in je vel zit, stevig in je schoenen staat en er op voorbereid bent.
Niet als je moe thuiskomt met twaalf dingen in je hoofd. Dat is een 'praat maar tegen de voicemail' moment. Dat is een moment waarop je voor jezelf kiest, omdat je er op dat moment niet tegen kunt.
Dat is dus hard, je moet je emotie maar even opzij zetten en niet de telefoon grijpen. Laat maar gaan. Leer af te wijzen.
Als jij die momenten kunt herkennen en er naar kunt handelen wordt jij in elk geval gelukkiger en zal de relatie met je moeder ook langzaam verbeteren (omdat er minder negatiefs uit komt).
geloof me: ik zeg 'nee, mijn feestje' , en dan zegt zij: 'jamaar tante is geen familie', dus dan zeg ik weer 'nee, mijn feestje, ik wil tante er wel bij' waarop er 'nodig oma dan ook uit' komt, waarop ik zeg 'nee, mijn feestje, oma kan niet trappenlopen, tis 8 trappen omhoog naar mijn huis en eentje naar het restaurant, kan dus niet, had ik zelf al aangedacht, het is mijn feestje' ben benieuwd wat het volgende gaat zijn. *zucht* ik baal er gewoon ook van om verschillende redenen. een mens zou toch ook wleeens gewoon een leuke ma willen hebben, en volgend jaar willen we wellicht trouwen. *ik* wil gewoon een fijne dag, maar ik zie het donker in. ik ben het spuugzat om altijd maar tactisch assertief te zijn. maar als ik dat niet doe is het ellende voor elk (pa en broertje zijn dan ook de klos) ah wel; ik vermoed dat het er binnenkort toch wel van komt.
quote:Alleen nee, mijn feestje, de rest geeft alleen maar aanleiding tot discussie en zorgt ervoor dat jij in de verdediging schiet. En idd als je moeder weer zoiets zegt zoals bij oma, zeg je, goh geef jij OOK een feestje, leuk zeg. En anders kap je een gesprek direct af en stap je op/hang je op. Zij loopt al jaren over je heen en zal dat ook blijven proberen tot jij heel hard op je strepen gaat staan.Op maandag 11 juni 2007 14:42 schreef simmu het volgende:
[..]
geloof me: ik zeg 'nee, mijn feestje' , en dan zegt zij: 'jamaar tante is geen familie', dus dan zeg ik weer 'nee, mijn feestje, ik wil tante er wel bij' waarop er 'nodig oma dan ook uit' komt, waarop ik zeg 'nee, mijn feestje, oma kan niet trappenlopen, tis 8 trappen omhoog naar mijn huis en eentje naar het restaurant, kan dus niet, had ik zelf al aangedacht, het is mijn feestje' ben benieuwd wat het volgende gaat zijn.
Het lijkt met dat dit juist een goede gelegenheid is om jullie relatie te veranderen en geen duimbreed toe te geven op vlakken die je onacceptabel vindt. Hopelijk heeft zij het over een jaar dan door dat ze dit soort spelletjes niet meer bij jou hoeft te proberen. En anders wederom: als je je niet kan gedragen, dan kom je maar niet. En mijn feestje.
overigens: ma is niet alleen maar gemeen; ze zal je nooit zomaar laten vallen, en als je iets ergs overkomt en ze kan helpen, dan doet ze dat ook. dat heb ik ook al diverse malen ondervonden. het is niet allemaal zwart wit mensen, dat zou het makkelijk maken. tis alleen wel erg moeilijk.
quote:Is het feestje al geweest?Op maandag 11 juni 2007 22:09 schreef simmu het volgende:
even voor de duidelijkheid: het feestje gaat dus gewoon door, met de mensen die *ik* daar graag wil zien. ik wilde zelf betalen, maar daar wil pa dan weer niks van weten, dus ik heb een taktisch, goedkoop en ook voor mij leuk verjaardagskado weten te verzinnen
overigens: ma is niet alleen maar gemeen; ze zal je nooit zomaar laten vallen, en als je iets ergs overkomt en ze kan helpen, dan doet ze dat ook. dat heb ik ook al diverse malen ondervonden. het is niet allemaal zwart wit mensen, dat zou het makkelijk maken. tis alleen wel erg moeilijk.
quote:Precies wat ik dacht toen ik die discussie las.Op maandag 11 juni 2007 14:48 schreef Étoile het volgende:
[..]
Alleen nee, mijn feestje, de rest geeft alleen maar aanleiding tot discussie en zorgt ervoor dat jij in de verdediging schiet.
En idd als je moeder weer zoiets zegt zoals bij oma, zeg je, goh geef jij OOK een feestje, leuk zeg. En anders kap je een gesprek direct af en stap je op/hang je op.
Je gaat echt verdedigen waarom oma niet is uitgenodigd? Da's fout, want daarmee zeg je tegen de andere partij: Hier zijn mijn argumenten, schiet er maar op.
Stel je anders op: Dit is mijn beslissing, als je het er niet mee eens bent mag je thuisblijven.
Ga dus niet in op het hoe en waarom, want je verzandt in een eindeloze discussie.
Jouw partner is ook geen familie en die komt ook. Het is gvd geen familiefeestje, en door je argumenten selectief te pikken kun je iedereen en niemand uitnodigen.
Ik zeg ook niet dat je moeder een slecht mens is.
Maar zoals met iedereen waar je lang een relatie mee hebt kom je in een patroon.
Dat is het patroon waar jij in zit met je moeder, en hoe zij jou manipuleert. Jullie zitten er allebei in vast.
Als je dit patroon kunt herkennen kun je ook begrijpen hoe het komt dat die discussie ontstaat - en kun je er dus voor zorgen dat-ie niet ontstaat.
Probeer eens minder te verdedigen, en meer om te draaien en op je moeder te sturen:
Zij: Oma moet ook komen.
Jij: Dus jij bent het er niet mee eens?
Zij: Nou ik vind dat oma ook moet komen.
Jij: Als je het er niet mee eens bent blijf je waarschijnlijk thuis.
Let op dat het woord 'oma' dus niet voorkomt in jouw antwoorden. Jij geeft antwoorden op een ander niveau dan je moeder.
Je moeder steekt op een gedetailleerd niveau in; jij blijft daarboven en je hebt het alleen over jouw feestje en jouw gasten. Jij kunt het niet eens over oma hebben omdat zij geen onderdeel is van jouw feestje.
Je zit echt vast in dit patroon, samen met je moeder. En je kunt er echt uitbreken. Oefen het eens met je partner, dat kan helpen. Jij kent je moeder goed; speel haar rol eens. En kijk eens hoe je partner zich totaal niet laat strikken.
quote:allemaal leuk en aardig, maar feit blijft dat ik het gewoon helemaal niet prettig vind om op deze manier met een mede volwassene om te moeten gaan.Je zit echt vast in dit patroon, samen met je moeder. En je kunt er echt uitbreken. Oefen het eens met je partner, dat kan helpen. Jij kent je moeder goed; speel haar rol eens. En kijk eens hoe je partner zich totaal niet laat strikken.
Gezellig eten met vrienden en daar een foto van maken en opsturen
quote:Wat vind je zo geweldig aan de huidige manier dan?Op dinsdag 12 juni 2007 11:42 schreef simmu het volgende:
[..]
allemaal leuk en aardig, maar feit blijft dat ik het gewoon helemaal niet prettig vind om op deze manier met een mede volwassene om te moeten gaan.
In iedere relatie sluipen patronen naar binnen. Alle partijen gedragen zich op een gegeven moment naar die patronen. Hoeveel eigen inbreng zit daar nog in? Je neemt pas je leven in eigen hand als je herkent wat er aan de hand is.
Dat is niet het manipuleren van mensen, dat is zelf bepalen hoe je je leven leidt.
quote:zie de eerdere posts over hoe ik met 'mijn moeder de valse kat' omga. rustig blijven, veel negeren. als ik nu een dialoog aanga resulteert dat geheid in gescheld, dat kan ik je nu al vertellen. ik zie bij mijn schoonfamilie hoe het anders kan, en ik baal er steeds meer van. daarbovenop ben ik goed nijdig aan het worden omdat mijn broertje nu precies zo behandeld wordt als ik vroeger. ik heb het topic geopend omdat ik niet wist wat de normale gang van zaken is rondom zo'n etentje. ma negeren is meestal de beste optie, don't let the wicked witch get ya!Op dinsdag 12 juni 2007 21:59 schreef mgerben het volgende:
[..]
Wat vind je zo geweldig aan de huidige manier dan?
In iedere relatie sluipen patronen naar binnen. Alle partijen gedragen zich op een gegeven moment naar die patronen. Hoeveel eigen inbreng zit daar nog in? Je neemt pas je leven in eigen hand als je herkent wat er aan de hand is.
Dat is niet het manipuleren van mensen, dat is zelf bepalen hoe je je leven leidt.