Tsja, Sanni heeft misschien niet helemaal ongelijk. Ik heb mezelf teveel moeite gedaan aan de verkeerde dingen. Mijn medewerker die vertelde me op dag 1 dat hij zich niet meer met helpdesk zaken bezig hoefde te houden van de directeur. Dit blijkt dus 1 grote leugen en ik heb me bijna 4 maanden de ballen uit de broek gewerkt om de klanten te helpen. Ondertussen is het werkelijk belangrijke werk blijven liggen en pluk ik er de zure vruchten van.
Maar het is nou ook weer niet zo dat ik nu even van de WW ga profiteren en een jaar op de bank ga bivakkeren. Dat in geen geval, maar ik wil wel zekerheid hebben. Wat als ik nu eens NIET snel iets anders vind na ontslag?
Enfin, ik werd vanmorgen bij de directeur geroepen. Die wilde weten wat ik met de zaken uit de vergadering van donderdag gedaan had. Ik heb er helaas niks mee kunnen doen aangezien ik vrijdag en zaterdag ziek was en de aantekeningen op kantoor lagen. In het weekend kan ik niet binnen. Kreeg ik dus het verwijt dat ik best even had kunnen bellen, waren we samen naar de zaak gegaan, had ik de aantekeningen kunnen pakken en had ik nu niet met lege handen gezeten. Wat ik eraan dacht te gaan doen en waarom ik er nog niks aan gedaan had. Toen heb ik maar verteld dat ik me totaal niet lekker op z'n plek voel en liefst weg wil. Nou, toen draaide alles heel snel om. Ik kon weer naar mijn plaats gaan en 10 minuten later kreeg ik een document onder mijn neus om "even" te tekenen. Daar stond dus in dat ik diverse keren geen actie heb ondernomen terwijl dat wel verwacht werd (is geen hard bewijs voor). Dat moest ik tekenen voor gezien en anders werd ik meteen geschorst. Heb dus maar getekend voor gezien en gelezen en in een apart verslag protest laten aantekenen.
Nou, het resultaat is dus dat ik in Juni mag solliciteren. Is er eind Juni geen andere baan gevonden, dan gaan ze kijken hoe ze me kunnen ontslaan. Het wordt sowieso een kantonrechter formule, het CWI zullen ze niet vragen, daar is dit niet het bedrijf voor. De kantonrechter gaat sneller.
Nou hoop ik maar dat me niet te veel in de weg wordt gelegd. Op 3 weken tijd iets nieuws vinden is redelijk kort.
Gelukkig ben ik al met een paar dingen bezig en is er best werk in de techniek te vinden. Maar gedwongen werken MOETEN zoeken is heel wat anders dan op je gemak naar een andere baan omkijken en de keuze hebben.
Deze week hoor ik meer van een baan kort bij huis, daar gaat het redelijk goed mee (1 concurrent over die flink ouder is) en volgende week hoor ik meer over een andere baan.
Net een sollicitatie de deur uit gedaan voor een derde vacature, die staat er al een tijdje en ik hoop dat die nog vacant is.
Dussss, geen leuke dag gehad vandaag. Ik ga eens proberen de dingen van me af te zetten.
Kreeg ook nog het verwijt dat iemand van 17 (ben zelf 33) dit werk nog zou kunnen, zo makkelijk is het. Vraag ik me af waarom het in de voorgaande 12 jaar nooit goed is opgepakt....