[Centraal] Irak na de oorlog - deel 38

quote:

Op woensdag 11 juni 2008 17:50 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Iemand gister panorama gezien op bbc1.
Ging over de verloren miljarden echt interessant om te zien hoe al die bedrijven de VS oplichten en hoe ze aan hun contract zijn gekomen.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/programmes/panorama/7438372.stm

quote:

Op woensdag 11 juni 2008 17:58 schreef Slayage het volgende:

[..]

nee niet gezien helaas, maar panorma heeft altijd puike reportages, wil em wel checken

quote:

Panorama 14/9: Roof bij klaarlichte dag
08-09-2008 ·

Wie wordt er beter van de oorlog in Irak?

Gigantische hoeveelheden dollars werden in Irak gepompt om het land weer op te bouwen. De balans is ontstellend: om en bij 23 miljard dollar zou verloren zijn gegaan, gestolen of fout zijn besteed. ‘Irak was het paradijs voor oorlogsprofiteurs. Uit chaos werd geld gemaakt,’ aldus een bevoorrechte getuige in de reportage.

Van tafel gevallen

Het neerhalen van het standbeeld van Saddam Hoessein in 2003 was het startsignaal voor de grootste roof uit de geschiedenis. Hoezo roof? De karrenvrachten dollars die het land binnenkwamen waren toch bedoeld om Irak weer op te bouwen? Bedoeld wél, ja, maar een opzienbarende onderzoeksreportage van de BBC leert ons dat miljarden dollars ‘van tafel zijn gevallen’ of slecht besteed werden.

quote:

Generaal achter de 'surge' vertrekt uit Irak

door correspondent Reinout van Wagtendonk

16-09-2008

Generaal David Petraeus, bevelhebber van de Amerikaanse troepen in Irak, heeft het commando overgedragen aan generaal Ray Odierno. Petraeus was verantwoordelijk voor de uitvoering van de ‘surge', de drastische troepenuitbreiding van vorig jaar om met overmacht de orde te herstellen. De surge heeft gewerkt, zegt Petraeus, maar "we zijn er nog lang niet".

In 2006 leek het Amerikaanse avontuur in Irak op een fiasco te zijn uitgelopen. Dagelijkse berichten over gesneuvelde troepen en het bloedbad dat soennieten en sjiieten onder elkaar aanrichtten, maakten de Amerikaanse kiezers murw.

Stembusnederlaag
Irak was een belangrijke oorzaak van de stembusnederlaag die de Republikeinen van president Bush de meerderheid in het Congres kostte.

Maar Bush sloeg de publieke opinie in de wind, evenals de adviezen van legerofficieren en prominente politici, en besloot niet minder maar juist tienduizenden troepen méér naar Irak te sturen.

Hij koos een generaal uit die bereid was om als de nieuwe bevelhebber deze surge te leiden: David Petraeus.

Militaire slagkracht en wederopbouw
Petraeus had drie jaar eerder in Irak succes geboekt in de stad Mosul. Met een combinatie van militaire guerrillabestrijding en economische en sociale hulp aan de lokale bevolking was de situatie in die stad weer stabiel geworden. Op dezelfde manier moest de surge in Bagdad en andere belangrijke regio's kansen scheppen voor de Iraakse regering om met wederopbouwhulp mensen weer vertrouwen te geven in de toekomst van Irak.

Petraeus erkende onlangs in een afscheidsinterview op CNN dat er vooruitgang is geboekt, maar dat de bereikte resultaten fragiel zijn. Het is niet realistisch om van een overwinning te spreken.

Voorzichtig optimistisch
Er is onmiskenbaar minder geweld in Irak, er sneuvelen veel minder Amerikaanse troepen dan voor de troepenuitbreiding. De bloedige aanslagen van terreurorganisaties als al-Qaeda dreef soennitische stamleiders in de armen van de Amerikanen, daartoe ook overgehaald met financiële beloningen. Petraeus ziet dat het terugbrengen van het geweld nog niet heeft geleid tot een onderlinge toenadering van de verschillende etnische bevolkingsgroepen. Maar de toegenomen veiligheid heeft wél geleid tot politieke successen.

In contrast met Petraeus' voorzichtigheid staat de triomfantelijkheid van de Republikeinse presidentskandidaat John McCain. Hij was van begin af aan een voorstander van de surge. Volgens McCain bewijst het "succes" van de troepenuitbreiding van destijds dat hij over de juiste militaire instincten beschikt en zijn Democratische tegenstander Barack Obama niet.

Aftocht
President Bush gaf vorige week als bewijs voor het succes van de surge opdracht tot een bescheiden terugtrekking van zo'n 8000 Amerikaanse troepen uit Irak, die in februari moet zijn uitgevoerd: nadat Bush het Witte Huis heeft verlaten. Het is dus de nieuwe president, McCain of Obama, die echt met de uitkomst van het militaire beleid van generaal Petraeus te maken zal krijgen.

Generaal Petraeus zelf wordt de nieuwe commandant van Centcom, het centrale commando dat waakt over de Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten, Irak, Afghanistan, Iran, de hoorn van Afrika en delen van de voormalige Sovjet Unie.

quote:

Iraqi Crisis Report


Voter Apathy Among Iraq Displaced
Few of the hundreds of thousands of Iraqis forced to flee their homes have registered to vote in upcoming ballot.

By Zaineb Naji in Baghdad (ICR No. 271, 24-Sep-08)

Internal refugees in Iraq are showing little interest in taking part in the country’s delayed provincial elections despite extensive campaigns to increase voter registration.

Iraq’s electoral commission has registered 72,000 displaced voters, just 2.6 per cent of the total figure for those uprooted by the conflict.

Internally displaced persons, IDPs, are required to register on a special list in order to vote in the upcoming provincial council elections. They will be able to vote in ballots either in places where they now live or came from. Iraqis living outside the country will not be allowed to take part in the poll.

Registration figures are strikingly low despite television, radio and poster advertising campaigns urging IDPs that, no matter how far away they are from their homes, their votes will matter. Political leaders have amplified this message.

“The displaced represent a significant segment of Iraqi society, and being displaced should not deprive them of their right to vote,” said Qassim Daud, a member of the Shia-led United Iraqi Alliance, UIA, which is part of the ruling coalition in Baghdad.

In Baghdad, posters calling on IDPs to register to vote, which are prominently displayed throughout the country since July, are now looking rather tattered.

The provincial poll was originally scheduled for the autumn, but was delayed because of parliament’s failure to pass an election law, due to deadlock over a section of the proposed legislation relating to power-sharing in the oil-rich city of Kirkuk. But the bill was unanimously approved on September 24, and January 31, 2009 has now been set as the deadline for holding the ballot.

The political bickering over the bill, and the delays to the election which this has caused, has not helped build voter enthusiasm, neither has the dire conditions in which many IDPs live.

Daud said that the government has failed to address many problems “which [has] created a disappointed citizenry”, with the displaced particularly neglected.

According to a report in July by the International Organisation for Migration, IOM, IDPs do not have adequate shelter or access to drinking water, food, health care, education and electricity.

Many are squatting in public buildings, mud huts, or in houses abandoned by other families. The latter is a widespread problem preventing many IDPs from returning home. Surveys have shown that more than 60 per cent of the displaced want to go back to their towns and villages.

Leaders of Sunni, Shia, Kurdish and secular parties have agreed that displacement issues need to be made a priority, with greater provision of aid for IDPs and help in settling them back into their former homes.

With the exception of the Kurds living in Iraqi Kurdistan – an autonomous area which has remained relatively secure – displacement, caused by the sectarian violence that broke out in February 2006, has devastated nearly all of Iraq’s religious and ethnic communities.

“The cries of the displaced must urge the politicians, as representatives of the people, to get them back to their homes,” said Jenan Al-Ubaidi, a member of parliament with the United Iraqi Alliance.

“We won’t [compromise] on the issue of the displaced. Their return home is a must,” said Shatha Al-Ubusi, a Iraqi National Accord MP and member of parliament’s human rights committee.

Abbas Fadhil, a political analyst with Human Rights Democracy, a non-governmental organisation in Baghdad which monitors elections, noted that politicians are trying to court the displaced, whose issues are considered “very hot” in the campaign.

Politicians are promising to call on international aid agencies to give IDPs more aid and ensure that the government fulfils its commitment to assist them with the return process.

Meanwhile, the displaced say their conditions have improved little over the past two years.

Ahmed Al-Kubaisi, a 25-year-old teacher who fled Baghdad for Ramadi in July 2006 after his brother was killed, said he has little faith in the politicians’ pledges, despite receiving help from a Sunni political party, the People of Iraq, led by Adnan Al-Dulaimi.

The party helped him to find affordable housing and food aid, the kind of assistance that has won over some displaced voters in Baghdad and Ramadi. But Kubaisi says that he and his family will not vote in the provincial elections.

“The political parties are responsible for all that has happened, all of the sectarian problems and violence,” he said.

Zaineb Naji is an IWPR-trained journalist in Baghdad.

quote:

Koerden verdeeld over Iraaks veiligheidspact met VS
Mohammed A. Salih

COLUMBIA, 28 november 2008 (IPS) - De Iraakse Koerden zijn verdeeld over het veiligheidspact dat de Iraakse overheid afgesloten heeft met de Verenigde Staten (VS). Het pact kan afbreken wat de Koerden sinds de Amerikaanse invasie in 2003 in hun belang opgebouwd hebben.

Het pact, dat officieel een terugtrekkingsakkoord genoemd wordt, kreeg gisteren (donderdag) een grote meerderheid achter zich in het Iraakse parlement. Het eist van de Amerikaanse troepen een terugtrekking van Iraaks grondgebied voor 2012. Daarmee zou een einde komen aan acht jaar Amerikaanse bezetting.

In de internationale media overheerst het beeld dat de Koerden zich als één man achter het nieuwe akkoord scharen. Tijdens een ontmoeting met de Amerikaanse president George W. Bush vorige maand sprak de president van de Iraakse Koerden, Massoud Barzani, nog zijn enthousiaste steun uit voor het akkoord.

“Koerdische leiders hebben zich er heel sterk voor uitgesproken en lijken echt advocaten voor het akkoord”, schreef Nawshirwan Mustafa, een voormalig medewerker van de Iraakse president Jalal Talabani op zijn website. “De Koerdische leiders denken dat ze alles wat Amerika doet onvoorwaardelijk moeten steunen.”
Groeiende bezorgdheid


In Koerdische kringen groeit echter het besef dat de Koerden zichzelf op termijn de das omdoen door de deal te steunen. De Koerdische bezorgdheid is zo sterk gegroeid dat prominente figuren hun stilzwijgen doorbreken en amendementen eisen die de Koerden meer garanties geven in de toekomst. Die amendementen zouden het de overheid moeilijker moeten maken om politieke tegenstanders militair aan te pakken.

Eén bepaling in de overeenkomst, over het behoud van de “territoriale integriteit” van Irak met behulp van de VS, is volgens veel Koerden specifiek gericht op hun onafhankelijkheidssteven. Het begrip “territoriale integriteit” wordt al decennia door de verschillende regeringen in de regio gebruikt om de Koerdische afscheidingsbeweging te vernietigen. Dat is onder meer het geval in Irak, Turkije, Iran en Syrië.

De Koerden vragen om een “pact van eer” tussen alle Iraakse partijen, waarin beloofd wordt om politieke conflicten niet met militaire middelen te beslechten. Ze maken zich bovendien zorgen over de bepaling dat Amerikaanse en Iraakse troepen samen zullen strijden tegen “verboden gewapende groepen”. De Koerden vrezen voor de interpretatie van dergelijke bepalingen in de toekomst.

Maar de Iraakse premier Nouri al-Maliki heeft elke aanpassing van het akkoord krachtig van de hand gewezen. Hij benadrukte dat het parlement de hele deal moet aanvaarden of afkeuren.

Terwijl de spanningen tussen sjiieten en soennieten het voorbije jaar aanzienlijk verminderd zijn, gaat het tussen de Koerden en Bagdad van kwaad naar erger. Geschillen over land en olie-inkomsten, waar maar geen oplossing voor wordt gevonden, kunnen op eender welk moment in geweld uitbarsten. In augustus nog stonden de Koerdische troepen, de Peshmarga, en het Iraakse leger in de woelige provincie Diyala op voet van oorlog. Pas door Amerikaanse bemiddeling kon een escalatie vermeden worden.
IPS(JG, JS)