Ik heb vandaag en gisteren voor de Brakke Hond een verhaal van 2952 woorden en een verantwoording van 584 geschreven. Het is het slechtste wat ik ooit geschreven. Als ze het publiceren zijn ze volkomen mesjogge, maar het zijn Belgen, dus, OK. Het vorige verhaal dat ik ze geschreven heb hebben ze ook gedrukt. Ik ben er nog niet over uit of ik beter schrijf als ik dronken ben of als ik nuchter ben. Misschien zou ik er het beste aan doen aangeschoten te schrijven maar als ik eenmaal drie biertjes op heb, dan lust ik er meestal nog wel een paar. I was at the hairdresser's tonight en ze zei: 'Ben je vrijdag nog thuisgekomen?' 'Met enige moeite ja.' 'Goh, hoe zou dat nou komen?' Daarna begon ze te zeiken dat ik teveel dronk, dat ze nog nooit iemand zoveel had zien drinken en dat ze pas weer me haar wilde knippen, met me uit willen gaan, me haar kutje laten likken als ik daarmee zou ophouden. Fuck it. GENOEG VISSEN IN DE ZEE.
Ik ga 't verhaal niet met jullie delen. Ten eerste omdat het ècht een bar, een bar slecht verhaal is en ten tweede omdat het wellicht nog gedrukt gaat worden (waarschijnlijk niet) en als ze erachter komen dat het ergens anders al verkrijgbaar was ze het sowieso niet meer drukken. Ik hoop dat ze het drukken, dan krijg ik vijfhonderd euro, of niet.
quote:
Hallo, ik ben Paul (de Vries). Ik heb al eens een keer eerder iets ingestuurd en dat hebben jullie toen gedrukt in nummer 92. Hoe zich dat nu verhield tot die verhalenwedstrijd weet ik niet en dat kan me ook niet zoveel schelen. Als jullie dit verhaal ook willen drukken, zonder dat ik er vijfhonderd euro voor krijg, ben ik al hartstikke blij. Als jullie me er vijfhonderd euro voor willen geven ben ik nog een stuk blijer.
Ik heb twee jaar niets meer geschreven. Ik ben gisteren begonnen. M'n vader belde me op en zei: 'Zeg, jongen, ga jij nu nog eens meedoen aan die verhalenwedstrijd?'. M'n vader is een lul. Als hij het me een week eerder had verteld, van die deadline, had ik een veel mooier verhaal getikt. Toen heb ik snel een kratje Jupiler gekocht en ben ik gaan tikken. Ik heb opgeschreven waarom ik twee jaar niets heb geschreven. Het is een heel saai verhaal, het gaat godverdomme helemaal nergens over en er gebeurt vrijwel geen ene reet, waarvoor excuus. Vooral het einde is zwak. Ik heb 1. en 2. geschreven toen ik dronken achter m'n laptop zat, maar toen had ik nog lang niet genoeg woorden om rond die 3500 te komen. 3. en 4. heb ik de dag daarop, vijftien mei, in de tijd van de baas geschreven, met een kater, oververmoeid, kiespijn (ik heb een gapend gat in m'n verstandskies en m'n tandarts zit tot de 11de juni vol.) Ik had er toen ook eigenlijk geen zin/vertrouwen meer in. Ik heb dat stuk afgeraffeld. Het is allemaal veel te kort en te 'spontaan'. Ongeloofwaardig. Dat jullie niet denken dat ik dat niet van weet. Ik zou het wel geloofwaardig kunnen maken, maar daar zou ik meer tijd nodig voor moeten hebben. Dat zullen jullie ook wel merken. Ik zat nog steeds niet aan die 3500 woorden.
Ik had het nog wel iets kunnen bijschaven, maar ik moest die dag om acht uur bij de kapper zijn. Ik ging om half zes weg van kantoor, ik at om zes uur een hapje Chinees op de Gedempte Burgwal, om zeven uur dronk ik een kopje koffie bij Pavlov, om acht uur was ik bij m'n kapster, om negen uur stond ik bij Sarah op de stoep en om tien uur begon het optreden, ook in Pavlov. Dat heb ik nu nog niet gedaan, maar dat doe ik straks dus.
Ik had er even over nagedacht om een verhaal te schrijven over een zigeunerfamilie ten tijden van DER/DIE/DAS ZWEITE WELTKRIEG die zich als chimpansees vermomden en in de dierentuin gingen wonen om zo uit handen van de bezetter te blijven, of een verhaal over een man die ging inbreken een Katholiek, Iers meisjesweeshuis (die meisjes mogen maar een keer per week in bad en maar een keer per week schoon ondergoed) om daar die vuile onderbroekjes te stelen, ze naar Japan te smokkelen en ze door te verkopen aan eenzame, oudere, verdrietige Japanse mannen die graag aan die onderbroekjes snuffelen terwijl ze masturberen, maar dat doe ik wel een andere keer. Als jullie daar heil in zien, thans meer heil dan in onderstaand verhaal, laat me dat dan weten. Dan doe ik dat.
Ik heb het geen titel gegeven. Ik dacht ik noem het: 'Korte autobiografie van een moordenaar.' of 'De bank.', maar dat is òf een weggevertje, of te kaal. Verzinnen jullie maar iets. 'Titelloos' vind ik ook weer naar.
Het spijt me jullie tijd te hebben verdaan.
![]()
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."