Zijn er mensen met ervaring als 'de partner' en hebben die een mening over of het eigenlijk wel kan?
Of het kan? Natuurlijk kan het, het is niet onmogelijk. Of het praktisch is, is een heel ander verhaal.
maar je het is belangrijk goed te weten hoe het werkt en het werkelijk te begrijpen. en om te herkennen hoe je er zelf op reageert.
een begeleidende partner kan heeeeeeeeeel waardevol zijn, indien de manisch-depressieve persoon veel vertrouwen in z'n partner heeft en zelf ook inzicht heeft in z'n afwijking.
voor manisch-depressieve mensen is een rots in de branding (partner of goede vriend/vriendin) sowieso heel belangrijk, ze hebben veel houvast nodig.
als je dat kunt geven, kan een manisch-depressieve persoon ook echt een partner zijn en ook geven.
nou vind ik relaties altijd al zwaar, maar een relatie met een manisch-depressieve persoon zal wel absoluut meer input en energie vergen. maar misschien verdien je dat terug in vertrouwen en hoe belangrijk je voor de persoon bent. de band kan vanwege je belangrijke rol als partner vaak meer diepgang hebben dan de gemiddelde relatie.
quote:Volgens mij maak je het dan uit omdat je nu niet kunt leven met die aandoening en niet alleen om wat er in de toekomst al dan niet verkeerd kan gaan.Op donderdag 26 april 2007 01:04 schreef HiZ het volgende:
Nou ja, ik zit dus serieus te denken om het dus uit te maken of zo. Alleen heb ik dan ook zoiets van; ja maar dan maak je het dus nu uit omdat het straks misschien fout gaat.
Doe het nu de schade voor hem nog mee valt.
Ligt er natuurlijk ook aan hoe oud jullie zijn.
quote:dat is wel het grootste non argument natuurlijk, zit hij aan de medicijnen of loopt hij in therapie?..Op donderdag 26 april 2007 01:04 schreef HiZ het volgende:
Nou ja, ik zit dus serieus te denken om het dus uit te maken of zo. Alleen heb ik dan ook zoiets van; ja maar dan maak je het dus nu uit omdat het straks misschien fout gaat.
Bipolariteit heeft nogal veel variaties, zowel in frequentie als in diepte. Bij sommigen overheerst die ziekte hun leven, bij anderen is de invloed veel kleiner.
Of voor jou een relatie met deze specifieke persoon met zijn vorm van mds mogelijk/verstandig is, is voor ons dus niet in te schatten.
Het feit dat iemand bipolair is, hoeft niet a priori te betekenen dat je met zo'n persoon geen goede, ook voor jou bevredigende, langdurige relatie kunt opbouwen.
Als mensen zelf niet willen verbeteren heb je namelijk iets waardoor het altijd botst. En als hij alles waardeloos vindt, wat doe je dan eigenlijk?
quote:Omgaan met de manie is minstens even lastig als omgaan met de depressiviteit imo (in onbeperkte vorm dan). En wat bedoel je met die 2 seconden zin, dat begrijp ik niet echt eigenlijk. Bedoel je dat de depressieve periodes maar 2 seconden duren? Want dat is niet echt gebruikelijk voor een bi-polaire stoornis volgens mij.Op donderdag 26 april 2007 00:48 schreef HiZ het volgende:
Het lijkt er dus op dat ik mezelf in zo'n situatie heb gemanoeuvreerd. En de laatste dagen zit ik me steeds meer af te vragen of het eigenlijk wel mogelijk is om een relatie op langere tijd te hebben met iemand die bi-polair is. Hij is heel intelligent en vaak ook grappig. Maar het is gekmakend om in een relatie steeds 2 seconden van een depressieve episode te zitten waarin hij alles waardeloos vindt.
Zijn er mensen met ervaring als 'de partner' en hebben die een mening over of het eigenlijk wel kan?
quote:Vandaar mijn vraag, of TS weet of de betreffende persoon bipolair is of TS dat alleen vermoedt.Op donderdag 26 april 2007 22:03 schreef Igraine het volgende:
[..]
Omgaan met de manie is minstens even lastig als omgaan met de depressiviteit imo (in onbeperkte vorm dan). En wat bedoel je met die 2 seconden zin, dat begrijp ik niet echt eigenlijk. Bedoel je dat de depressieve periodes maar 2 seconden duren? Want dat is niet echt gebruikelijk voor een bi-polaire stoornis volgens mij.
quote:Onzin. Het zijn meestal gevoelige typjes die heel erg goed naar het gevoel van anderen luisteren. Dus als TS dat zoekt (zij is verliefd geworden op zijn persoontje, en da's geowon een onderdeel van hijzelf) dan is ze aan't goede adres.Op donderdag 26 april 2007 23:24 schreef 3rno het volgende:
Heel simpel: NIET DOEN.
quote:TS is overigens een man.Op donderdag 26 april 2007 23:44 schreef Koewam het volgende:
[..]
Onzin. Het zijn meestal gevoelige typjes die heel erg goed naar het gevoel van anderen luisteren. Dus als TS dat zoekt (zij is verliefd geworden op zijn persoontje, en da's geowon een onderdeel van hijzelf) dan is ze aan't goede adres.
Na jaren relaties ben ik nu een jaar alleen,de buitenwerld ziet me nu veel positiever,en als ik het kut vind hoef ik me niet aan de ander aan te passen of het te delen .
Scheelt bij beide frustraties,en nee je groeit er niet overheen en het word niet beter.
Ga weg!
Wat ik bedoel met die '2 seconden' is dat hij me steeds het gevoel geeft dat hij nu wel kan zeggen dat hij van me houdt en dat ik heel belangrijk voor 'm ben, maar dat dat hij net zo makkelijk kan besluiten dat hij het allemaal niet meer weet en dat hij het uit wil maken. Wat overigens wel een keer is gebeurd; na een heel leuk weekeinde samen kreeg ik bij wijze van spreken nog voordat ik thuis was de mededeling dat het maar 'uit' moest zijn.
quote:Depressieve periodes schat ik zo in. Wat zo ongeveer is elke keer als hij gaat nadenken over 'DE TOEKOMST'.Op vrijdag 27 april 2007 11:12 schreef Re het volgende:
Is dat laatste vooral tijdens zijn manische of tijdens de depressieve cycle?
quote:Pfoe.. dat lijkt me idd best lastig.. het zal veel incasseringsvermogen vragen..Op donderdag 26 april 2007 00:48 schreef HiZ het volgende:
Het lijkt er dus op dat ik mezelf in zo'n situatie heb gemanoeuvreerd. En de laatste dagen zit ik me steeds meer af te vragen of het eigenlijk wel mogelijk is om een relatie op langere tijd te hebben met iemand die bi-polair is. Hij is heel intelligent en vaak ook grappig. Maar het is gekmakend om in een relatie steeds 2 seconden van een depressieve episode te zitten waarin hij alles waardeloos vindt.
Zijn er mensen met ervaring als 'de partner' en hebben die een mening over of het eigenlijk wel kan?
quote:nou, niets in onmogelijk natuurlijk, je zal voor jezelf het een en ander op een rijtje moeten zetten... kun je het aan dat hij "ziek" is en dat daar gevolgen aanzitten. Zie je het als een taak hem er door heen te slepen en dan ook alle shit over je heenkrijgen maar dan kan het eindresultaat zijn dat het allemaal goed komt. Altijd in je achterhoofd houden dat je zijn ziekte niet tegen hem moet gebruiken maar hem ook de vrijheid moet geven zijn ziekte onder controle te makenOp vrijdag 27 april 2007 12:07 schreef HiZ het volgende:
Hmm... hij was altijd nogal extreem in zijn uitingen. Maar eerder een beetje ADHD achtig had ik ingeschat. Op een gegeven ogenblik wen je er ook een beetje aan en leer je ook om het maar een beetje langs je te laten gaan. Maar nu begint het wel heel erg te lijken op een onmogelijk iets.
quote:Door mijn werk ken ik vele mensen met een bipolaire 1 stoornis. Het zijn lichtzinnige leuke geestige mensen als ze normaal-hypomaan zijn... Men spreekt echter bij deze mensen ook wel van een bipolaire persoonlijkheidsstoornis om aan te geven dat hun karakter ook bepaalde eigenschappen heeft. Hans Teeuwen is ook zo'n bekende bipolair.Op vrijdag 27 april 2007 23:01 schreef HiZ het volgende:
Mijn probleem is natuurlijk dat ik teveel incasseringsvermogen heb
Realiseer je dat het leven met zo iemand je veel energie kan geven, maar ook zeer veel energie van je kan vreten als ze depressief of manisch zijn. De suicidaliteit is relatief hoog, en ik heb veel familieleden aan de wanhoop zien staan.
Ik heb voor dat soort momenten de techniek aangeleerd om hem maar eventjes te negeren. Want op het moment dat ik hem geen aanknopingspunten geef voor meer gekte, begint hij (nu in ieder geval nog) terug te zakken naar iets was op realiteit lijkt.
quote:Daar ben ik het niet mee eens. Je kunt elkaar juist zo mooi aanvullen.Op donderdag 26 april 2007 00:58 schreef Friek_ het volgende:
Ik denk dat je in een relatie altijd wel behoorlijk gelijkwaardig aan elkaar moet zijn
Ik (man) kan niet kaartlezen. Mijn vriendin kan dat wel.
Waardeloos voorbeeld, maar ik bedoel maar.
Zoiets kan inderdaad waardevol zijn!
hij heeft deze week nu al 3 keer gezegt dat hij denkt dat hij niet van me houd en niet komt van het weekend en dan praat ik net zo lang op hem in tot het over is alleen soms negeert hij me totaal en praat niet met me,
zo van het ene moment op het andere moment als we midden in een gesprek zijn kan die zo ophangen of weg gaan
[ Bericht 34% gewijzigd door jehovaguerilla op 27-10-2008 15:08:58 ]
[ Bericht 78% gewijzigd door jehovaguerilla op 27-10-2008 15:09:12 ]
)
"MANISSSCCHHH!!"
OT: Sterkte.
quote:Tja, terugkijkend zeg ik; run for your life. Ik denk dat het inmiddels tussen ons uit is. Tenminste, ik ben begonnen me zo te gedragen nadat hij het zomaar weer uitmaakte, hoe moeilijk me dat ook viel.Op donderdag 23 oktober 2008 23:31 schreef stacy het volgende:
ik heb precies het zelfde bij mijn vriend,
hij heeft deze week nu al 3 keer gezegt dat hij denkt dat hij niet van me houd en niet komt van het weekend en dan praat ik net zo lang op hem in tot het over is alleen soms negeert hij me totaal en praat niet met me,
zo van het ene moment op het andere moment als we midden in een gesprek zijn kan die zo ophangen of weg gaan
De keerzijde was dat ze elk kaar wel weer opgenomen moest worden in een kliniek na de gekste capriolen uitgehaald te hebben.. Ze had zware medicatie en kon daardoor geen kinderen krijgen (dan moest ze stoppen met de medicijnen en zou ze weer depressief worden).
Hij is sinds 3 jaar weduwnaar..
Denk niet dat het erg slecht voor je is er van af te sluiten, je kunt er een geweldige tijd mee hebben maar het kan een erg bittere pil met flinke nasmaak zijn.. Een normaal leven is eigenlijk niet mogelijk, je moet er een hoop voor opgeven.. Good luck!
Sterkte
is het voor iemand als hem niet beter eerst aan zijn eigen probleem te werken en weer in balans te komen voor die een relatie begint
ik denk dat jij in jouw plaats voor jezelf moet nagaan hoeveel je aankan, hoe wil jij je leven hebben, past hij er wel in?
quote:Dat klinkt mij meer als 'n vorm van kinderachtig aandachttrekken in de oren, maar goed, heb geen verstand van psychische stoornissen.Op vrijdag 31 oktober 2008 22:30 schreef HiZ het volgende:
Oh well... een voorbeeldje van het gedrag? Ik was in slaap gevallen op de bank. Toen ik wakker werd zag ik dat er een berichtje op mijn telefoon stond waarin kort samengevat stond dat hij zich heel slecht voelde en dood wilde. Kwartier tevoren binnen gekomen. Bel ik 'm. Telefoon staat wel aan, maar er wordt niet opgenomen. Nieuw berichtje, dat hij niet wil praten omdat het al beter gaat.
M.
quote:Ja, in het begin doe je het op die manier af. Na een tijdje begint je er anders tegenaan te kijken.Op zaterdag 1 november 2008 12:20 schreef BlueMage het volgende:
[..]
Dat klinkt mij meer als 'n vorm van kinderachtig aandachttrekken in de oren, maar goed, heb geen verstand van psychische stoornissen.
M.
quote:Mensen studeren ervoor om dat soort mensen te behandelen. Misschien vind jij het niet erg, maar ik zou het professionals overlatenOp zondag 2 november 2008 13:35 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ja, in het begin doe je het op die manier af. Na een tijdje begint je er anders tegenaan te kijken.
Dit is echt geen pretje. Zolang er nog keuze is, zou ik hier niet aan beginnen.
Wanneer je echt denkt dat dit persoon "de ware" is, hou dit dan dondersgoed in
je achterhoofd. Je kiest voor dit persoon met de ziekte.
Neem dit het persoon nooit kwalijk. In voor en tegenspoed.
Denk goed na en sterkte!
quote:Omdat je van iemand houdt?
quote:Dat ja.Op zondag 2 november 2008 19:14 schreef WJ18 het volgende:
Neem dit het persoon nooit kwalijk. In voor en tegenspoed.
M.
quote:Je hebt helemaal gelijk. Vier of meer episodes per jaar van depressie of manie wordt al rapid cycling genoemd. Gemiddeld heeft een bipolaire patiënt minder dan één episode per jaar en duurt een episode enkele maanden.Op maandag 3 november 2008 00:12 schreef BlueMage het volgende:
Ik dacht trouwens dat bij 'n bipolaire stoornis de stemmingswisselingen niet zo snel gingen zoals hier beschreven wordt, ik weet er niet veel van maar ik dacht dat dat meer bij 'n borderline stoornis hoorde...
M.
Stemmingswisselingen binnen een periode van een paar dagen komen bij sommige patiënten wel voor, maar behoren niet tot het "normale beeld".
quote:Op zondag 2 november 2008 13:37 schreef Willem.Kok het volgende:
[..]
Mensen studeren ervoor om dat soort mensen te behandelen. Misschien vind jij het niet erg, maar ik zou het professionals overlaten
Tot die conclusie ben ik ook al lang gekomen.Ik heb geen partner met deze stoornis; maar wel een moeder;
Vanuit de situatie die ik ken is de partner de verzorger en is een normale relatie niet tot nauwelijks mogelijk.
Ooit is er een artikel geweest in de telegraaf over partners en familieleden van mensen met een bipolaire stoornis; met als kop dat partners een speciaal plekje naast god zouden mogen innemen in de hemel.
Het verschilt absoluut per situatie; want er zijn genoeg mensen met een bipolaire stoornis die goed ingesteld staan op medicatie en behandeling en die een redelijk goed en kleurrijk leven kunnen hebben.
Maar er zijn ook minder goede voorbeelden.
Heeft je vriend hier al hulp bij?
Wil de relatie kans van slagen hebben, dan lijkt me dat wel belangrijk.
En als hij dan goede hulp krijgt, wie weet doet hij het heel goed op medicatie (ik heb in mijn werk gevallen gezien die met de juiste medicatie en therapieën hele leuke mensen zijn) en ziet de toekomst er alsnog prima uit.
Dit moet hij natuurlijk wel zelf willen dan en als hij dat absoluut niet wil, tsjah, dan wordt het voor jou wel heel erg moeilijk.
Gelukkig lees ik ook een hoop mooie, en lieve en ontroerende verhalen op het onderwerp in dit topic.
Sorry, ik moet dit even kwijt. Ik reageer ook emotioneel omdat ik een partner heb die zelf erg hard en onbetrokken reageert. Hij ziet mijn strijd met de medicijnen, maakt dagelijks mee wat voor een fantastische moeder ik toch maar ben en hij behandelt me op een manier waarop je niemand hoort te behandelen.
quote:Waarom blijf je bij hem dan?Op donderdag 2 april 2009 14:45 schreef Lisette22 het volgende:
Sorry, ik moet dit even kwijt. Ik reageer ook emotioneel omdat ik een partner heb die zelf erg hard en onbetrokken reageert. Hij ziet mijn strijd met de medicijnen, maakt dagelijks mee wat voor een fantastische moeder ik toch maar ben en hij behandelt me op een manier waarop je niemand hoort te behandelen.
quote:Zou je dan weer terugwillen? Het lijkt mij haast niet te doen om met iemand die dit heeft een relatie te hebben.Op donderdag 2 april 2009 16:47 schreef HiZ het volgende:
Ik zag dat dit topic weer boven is gekomen. Raar is dat om het terug te zien. We hebben wel nog contact, maar de basis daarvoor is niet helemaal duidelijk. Hij is nog altijd lastig om mee om te gaan maar door iets meer afstand is het wel makkelijker voor me geworden. Hoewel ik het nog altijd betreur dat de relatie voorbij is.
het is op de eerste plaats heel erg moeilijk om mee om te gaan. Idd. hij kan je enorm meeslepen in zijn manie's, waardoor jij misschien ook nog problemen kan gaan ervaren! Zoiets is echt enorm zwaar om mee om te gaan. Moet je echt tegen kunnen. Mentaal heel sterk zijn, en echt weten waar je voor gaat. Hijzelf zal ook weten wat het voor een invloed op jou kan hebben, en daar zal hij zelf ook niet al te blij mee zijn. Weet ook bijna zeker dat ie jou liever niet ermee belast als wel...
Op de tweede plaats moet je voor jezelf overwegen of je hiermee verder wilt. Ben je mentaal idd sterk, en ben je bereid hem door de manie's heen te slepen zie ik ook een toekomst voor jullie. Heb je nu al zoiets van dat gaat nooit werken? Ik zou het eerst (heb niet alles gelezen. Hoelang hebben jullie?) een tijdje proberen door je niet te laten meeslepen in de manie's en hem gewoon te blijven ondersteunen en begrip ervoor tonen. Gaat het echt niet....dan moet je natuurlijk kijken wat beter voor jullie is? Bij elkaar blijven of uit elkaar gaan. Je hebt er niets aan als jullie constant ruzies hebben (bovenop zijn manie's ) of dat jij ook nog depri o.i.d. wordt.
Sterkte!
EDIT: Damn, zie net dat jullie niet meer samen zijn? Sorry
Misschien heb je er toch nog wat aan? Gezien jullie nog contact hebben...misschien voor een eventuele toekomst?
quote:ook herkenbaarOp vrijdag 31 oktober 2008 22:30 schreef HiZ het volgende:
Oh well... een voorbeeldje van het gedrag? Ik was in slaap gevallen op de bank. Toen ik wakker werd zag ik dat er een berichtje op mijn telefoon stond waarin kort samengevat stond dat hij zich heel slecht voelde en dood wilde. Kwartier tevoren binnen gekomen. Bel ik 'm. Telefoon staat wel aan, maar er wordt niet opgenomen. Nieuw berichtje, dat hij niet wil praten omdat het al beter gaat.
denk dat negeren het beste werkt.
tegen zo iemand aanpraten en zeggen: "wees eens open, praat met mij"werkt ook niet.
gewoon niet veel op uit doen en realiseren dat hij vanzelf wel weer boven water komt, wel lieve dingen blijven sturen.
Maar wat ik vooral wil benadrukken is dat iemand ondanks alles nog wel zijn eigen karakter behoudt. Je hébt manisch depressiviteit, je bént niet manisch depressief.
Als mijn vriend manisch is (paar keer van dichtbij meegemaakt) dan blijft hij wel een goede gast. Bepaalde aspecten worden wel uitvergroot maar als je van jezelf heel empathisch bent en je eerder schuldig voelt dan wordt je niet ineens een grote egoist die mensen uit gaat schelden ofzo tijdens een manie. Deze jongen bijvoorbeeld is bijzonder intelligent en verliest zich tijdens een manie in wiskundige formules en denkt dat hij een genie is. Dat wel
Zoals de vriend van TS twijfelde over zijn relatie met haar en zei niet te weten of hij morgen nog wel verliefd op haar is dat is iets wat die vriend van mij nooit zal zeggen. Die heeft gewoon een hele andere persoonlijkheid. En die persoonlijkheid blijf je altijd zien ondanks dat de manisch depressiviteit er soms als een sluier overheen kan hangen.
Dus ik zou niet iemand gelijk af schrijven maar wel goed kijken of iemand bewust en verantwoordelijk met zijn ziekte omgaat, hoevaak er episodes zijn etc. En vooral: wat staat er tegenover, is het zo´n goed persoon die zoveel te bieden heeft dat je de ziekte erbij kan nemen?