[Centraal] De Franse presidentsverkiezingen!

quote:

Op zondag 22 april 2007 19:52 schreef Klopkoek het volgende:
Royal wordt dus op 6 mei president. Verstandige keuze van de Fransen, alhoewel het voor de Nederlandse belangen niet de meest gunstige optie was.

quote:

Sarkozy en Royal door naar tweede ronde'
Uitgegeven: 22 april 2007 18:32
Laatst gewijzigd: 22 april 2007 19:48

BRUSSEL - De conservatieve Nicolas Sarkozy en zijn socialistische rivale Ségolène Royal lijken de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen te gaan winnen.

Dat hebben Belgische media zondagavond voorspeld op basis van exit polls, kort nadat de meeste stembureaus in Frankrijk waren gesloten. In Parijs en enkele andere grote steden wordt evenwel nog tot 20.00 uur gestemd.

Het is Franse media bij wet verboden om voor 20.00 uur voorspellingen over de uitslag te doen. Enkele buitenlandse media hadden al aangekondigd dat zij zich daar niets van zouden aantrekken. De werkelijke uitslagen volgen in de loop van de avond.

Bayrou

Sarkozy leidt volgens de peilingen de dans om de gunst van de kiezer, maar de marges verschillen. De meesten voorspellen dat Francois Bayrou derde wordt.

Een exit poll meldt echter dat de extreemrechtse oudgediende Jean-Marie Le Pen achter Sarkozy en Royal eindigt. Hij nam het vijf jaar geleden in de tweede ronde vergeefs op tegen de huidige president Jacques Chirac.

Opkomst

De opkomst is hoog. Driekwart van de Franse stemgerechtigden had zondag aan het eind van de middag zijn stem uitgebracht in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen.

Dat is een enorme stijging vergeleken met de stembusgang van 2002, aldus het ministerie van Binnenlandse Zaken. Om 17.00 uur had al 73,87 procent gestemd tegen 58,5 procent op datzelfde tijdstip vijf jaar geleden.

quote:

Op zondag 22 april 2007 19:52 schreef PJORourke het volgende:

[..]

Waar maak je dat uit op? Ik zie een hele grote rechtse meerderheid...

quote:

Op zondag 22 april 2007 19:59 schreef Klopkoek het volgende:
Van die Bayrou kliek zal 70% op Royal gaan stemmen (Sarkozy is net een soort Verdonk) en al die extreem-linkse syndicalisten zullen of thuis blijven of op Royal gaan stemmen.

Sarkozy kan nog het reactionaire extreem-rechtse reservoir gaan aanspreken maar dan zullen ook steeds meer Bayrou-fans naar Royal overlopen.

quote:

Op zondag 22 april 2007 19:59 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Van die Bayrou kliek zal 70% op Royal gaan stemmen (Sarkozy is net een soort Verdonk) en al die extreem-linkse syndicalisten zullen of thuis blijven of op Royal gaan stemmen.

Sarkozy kan nog het reactionaire extreem-rechtse reservoir gaan aanspreken maar dan zullen ook steeds meer Bayrou-fans naar Royal overlopen.

quote:

Op zondag 22 april 2007 20:01 schreef Dodecahedron het volgende:
Gaaf, dan hebben straks zowel de Duitsers als de Fransen een vrouw als staatshoofd.

quote:

Op zondag 22 april 2007 20:01 schreef PJORourke het volgende:

[..]

Horst Koehler is president van Duitsland.

quote:

Op zondag 22 april 2007 21:15 schreef Klopkoek het volgende:
De sleutel ligt bij de Bayrou-kiezers. De vraag is wat die gaan stemmen.

quote:

What are the main campaign rules?

Candidates are accorded strict equality in terms of air time on radio and television. Each one has 45 minutes of broadcast time. They can use three types of campaign clip: one-minute, two-and-a-half minutes and five-and-a-half minutes. From 20 April no opinion polls could be published ahead of the first round. Similarly, opinion polls are banned in the two days before the second round on 6 May. Each candidate has a campaign spending limit of 16.16m euros (£11m; $22m) in the first round. The limit for each of the two candidates in the second round is 21.5m euros.

quote:

Op zondag 22 april 2007 22:07 schreef Genverbrander het volgende:
leuk, al die vrouwelijke leiders opeens...

2005: Merkel Duitsland
2007: Royal Frankrijk
2008: Clinton VS
2011: Halsema Nederland

quote:

Op zondag 22 april 2007 22:17 schreef rood_verzet het volgende:

[..]

Nou van Royal en Clinton weet ik het niet maar Halsema maakt wel dikke kans

quote:

Op zondag 22 april 2007 21:15 schreef Klopkoek het volgende:
De sleutel ligt bij de Bayrou-kiezers. De vraag is wat die gaan stemmen.

quote:

Op zondag 22 april 2007 21:23 schreef PJORourke het volgende:
De UDF'ers steunen normaal de RPR/UMP-kandidaten.

quote:

Op zondag 22 april 2007 21:23 schreef PJORourke het volgende: Ik denk dat de stemmen van De Villiers en Le Pen wel binnen zijn voor Sarkozy.

quote:

Op zondag 22 april 2007 22:49 schreef Vernidal het volgende:
Hoe hoog was de opkomst?
Ik hoorde dat die extreem hoog was.

quote:

Op maandag 23 april 2007 00:17 schreef Finder_elf_towns het volgende:
Mijn gevoel zegt dat Sarkozy's positie als favoriet niet in gevaar zal komen. Zeker als ze voor 6 mei in de voorsteden eens flink gaan rellen.

quote:

Op maandag 23 april 2007 00:17 schreef Finder_elf_towns het volgende:
Zeker als ze voor 6 mei in de voorsteden eens flink gaan rellen.

quote:

Op maandag 23 april 2007 00:20 schreef ub40_bboy het volgende:
Ja Sarkozy stuurt weer wat politie agenten achter vervelende jongens aan richting een elekriciteits hokje.

quote:

April 22, 2007
Op-Ed Contributor
France Looks Ahead, and It Doesn’t Look Good
By TONY JUDT

Today the French will begin to vote for a new president, and soon Mr. Chirac, the 74-year-old incumbent, will pass from the scene unmourned. Over a political career spanning nearly five decades, during which he was mayor of Paris, prime minister (twice) and president for 12 years, Mr. Chirac appears to have achieved little.

As mayor from 1977 to 1995, he oversaw a steady rise in political corruption and municipal graft (albeit both at insignificant levels by American big-city standards). As president, he abandoned his promises to resolve shortcomings in France’s employment laws and social services in the face of street protests. And he has done little to redress the grievances of France’s minorities or the anxieties of young people. On both sides of the Atlantic, Mr. Chirac’s political obituary is being written in distinctly unflattering terms.

But is the French situation really so dire? From every quarter one hears calls for “reform” to bring France more in line with Anglo-American practices and policies. The dysfunctional French social model, we are frequently assured, has failed.

In that case there is much to be said for failure. French infants have a better chance of survival than American ones. The French live longer than Americans and they live healthier (at far lower cost). They are better educated and have first-rate public transportation. The gap between rich and poor is narrower than in the United States or Britain, and there are fewer poor people.

Yes, France has high youth unemployment, thanks to institutionalized impediments to job creation. But the comparison to American rates is misleading: our figures are artificially lowered because so many dark-skinned men aged 18 to 30 are in prison and thus off the unemployment rolls.

Meanwhile, recall what Jacques Chirac has done. In 1995 he became the first president to acknowledge openly France’s role in the Holocaust: “The occupier was assisted by the French, by the French state,” he said. “France accomplished the irreparable.” This was a phrase that would have stuck in the craw of his much-lauded predecessor, François Mitterrand, and, it must be said, of Charles de Gaulle himself.

However low his political fortunes, Mr. Chirac forbade his supporters to ally or compromise with Jean-Marie Le Pen’s racist and xenophobic National Front — again in contrast with Mr. Mitterrand, who cynically manipulated French election laws in 1986 to benefit Mr. Le Pen (and thus weaken the moderate right).

Conscious of Europe’s links to the Muslim world — and the cost of rebuffing and humiliating Islam’s only secular democracy — Mr. Chirac has steadfastly supported Turkish admission to the European Union, an unpopular stance among his conservative constituents. In 2004 he created the first French administrative agency with explicit powers to identify and fight discrimination.

On the global stage, he has been perhaps the most outspoken major world leader on global warming, warning that “humanity is dancing on a volcano.” And, of course, he initiated and led international opposition to President Bush’s war in Iraq.

Let’s not forget the hysterical Francophobia of 2003: not just the imbecilities of “freedom fries” but xenophobic outbursts from Congress, the Bush administration and the mainstream American press, where prominent commentators called for France to be thrown off the Security Council and offered to let French “weasels” hold our coats while Americans once again did their fighting for them.

It wasn’t only Americans who objected. When in 2003 Mr. Chirac told the Eastern Europeans who backed Mr. Bush and Prime Minister Tony Blair of Britain on Iraq that they had “missed an opportunity to shut up,” his blunt talk upset a lot of people and did little for France’s popularity.

But in all of this, he has been proved right. By standing up to Mr. Bush and instructing his representatives at the United Nations to block a rush to an unprovoked war, the French president saved both the honor of the United Nations and the credibility of the international community.

It is not obvious that any of his likely successors would have done as well. Mr. Chirac is old enough to appreciate Europe’s debt to America — on the 60th anniversary of D-Day he said, sincerely, that “France will never forget what it owes America, its steadfast friend and ally” — but Gaullist enough to oppose Washington’s folies de grandeur. His heir presumptive, Nicolas Sarkozy, is neither.

Mr. Sarkozy’s admiration and knowledge of the United States appear confined to its economic growth rate. He opposes Turkish membership in the European Union in the most intolerant terms: “If you let 100 million Turkish Muslims come in, what will come of it?” And his Gaullism is tainted by a weakness for rightist catchwords — “nation” and “identity,” not to mention “scum” when referring to rioting minority youths — with which he hopes to outflank Mr. Le Pen.

Ségolène Royal, the socialists’ candidate, has a Joan of Arc complex (in her declaration of candidacy last October she spoke of hearing “calls” and accepting “this mission of conquest for France”), and she practices what could be called a “soft” demagogy. On crucial issues — the European Union Constitution, Turkish admission to Europe — she has avoided commitment, promising instead to “listen to the people.”

Many of Ms. Royal’s socialist supporters manage to be both anti-American and anti-European: a Royal presidency would thus probably weaken the European Union without in any way strengthening France’s trans-Atlantic leverage — a leftist mirror of the agenda of neoconservative strategists in Washington.

Neither Mr. Sarkozy nor Ms. Royal (nor the centrist François Bayrou, the only other candidate with a serious chance of advancing to the runoff after today’s initial voting) shares Mr. Chirac’s historical appreciation of what is at stake in the construction of Europe: why it matters and why those who would divide or dilute it are playing with fire.

On this score, Mr. Chirac has reason to worry. Some new European Union member states want it both ways: to have an American-style low-tax economy that is underwritten by subsidies from Western European taxpayers. Poles and Czechs are happy to accept such handouts from Brussels, in the form of “solidarity funds,” yet at the same time welcome American missile defense systems without even consulting their fellow Europeans. Romania’s entry into the union this year hasn’t kept its president, Traian Basescu, from continuing to seek a “strategic Washington-London-Bucharest axis.”

In the hands of a new generation of politicians out for local advantage and indifferent to the past, Europe could unravel very quickly. Those who now celebrate Mr. Chirac’s departure should recall Rhett Butler’s admonition to Scarlett O’Hara when she sneered at the straggling remnants of the Confederate Army: “Don’t be in such a hurry to see them go, my dear; with them goes the last semblance of law and order.”

With the departure of Jacques Chirac, we are saying goodbye to the last semblance of statesmanship from a generation that remembered where an unraveled Europe could lead. I fear we shall miss him.

quote:

Op maandag 23 april 2007 00:17 schreef Finder_elf_towns het volgende:
Mijn gevoel zegt dat Sarkozy's positie als favoriet niet in gevaar zal komen. Zeker als ze voor 6 mei in de voorsteden eens flink gaan rellen.

quote:

Op maandag 23 april 2007 08:59 schreef Klopkoek het volgende:
Vandaag een goed stuk in de Volkskrant, regelrecht gejat van The New York Times. Waarom het in Frankrijk helemaal niet zo slecht gaat en waarom Chirac ook geen prutser is geweest.
[..]

bron

Kortom, de rechtse propaganda heeft ons mooi weer gehersenspoeld.

quote:

Op maandag 23 april 2007 11:50 schreef du_ke het volgende:
Sarkozy is toch vooral bekend vanwege niet nagekomen beloftes? Wat doet je vermoeden dat hij dit als president anders zou doen?

quote:

The May 6 poll will see French voters deciding between two candidates who have radically different visions of France's future. Though both would like to see major changes introduced in La Grande Nation, Sarkozy would like to slim down France's economy, ditch the 35-hour work week, cut taxes and loosen labor laws in an effort to jump-start the country's sluggish growth. Royal seeks to boost government spending, and preserve France's generous worker protection laws.

quote:

Op maandag 23 april 2007 11:56 schreef Heerlijkheid het volgende:
Met alle respect, maar dit totaal niet meer spannend. Sarkozy is de gedoodverfde favoriet om deze verkiezingen dik te winnen, alle bespiegelingen ten spijt. Frankrijk is te conservatief om een vrouw president te laten zijn, en zeker niet deze vrouw.

quote:

Op maandag 23 april 2007 12:02 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Er zijn weinig politici die al hun beloftes nakomen dus daarin is Sarkozy geen uitzondering.
[..]

quote:

Het lijkt me evident welke van de twee de betere keuze is voor Frankrijk. Een zieke patiënt die Royal nog zieker wil maken.

quote:

Op maandag 23 april 2007 12:12 schreef du_ke het volgende:

[..]

Je vergeet even dat Sarkozy vooral erg goed is in mensen tegen zich in het harnas jagen. Hij roept erg veel verzet op. En in de peilingen, voor zover die iets zeggen schuiven Sarkozy en Royal steeds dichter naar elkaar toe.

quote:

Op maandag 23 april 2007 12:14 schreef Heero87 het volgende:

[..]

Exact, het wordt vooral een stemming voor of tegen Sarkozy. En dat zou voor Sarkozy zelf wel eens heel vies kunnen uitdraaien...

quote:

Trouwens, op 2 mei gaan de twee voor het eerst rechtstreeks met elkaar in debat op televisie.

quote:

Op maandag 23 april 2007 11:27 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Chirac is een soort van rechts. Dus over welke propaganda heb je het?

OT: Mooi om te zien dat Sarkozy door is naar de volgende ronde. Dat moet een mooie overwinning gaan opleveren. Frankrijk is nog niet helemaal verloren.