Welke film heb jij vandaag/pas gezien deel CVIII

Johnny Got His Gun (1971)
Film van Dalton Trumbo naar zijn eigen gelijknamige boek uit 1939. Het gaat over een jonge soldaat, die ongeveer het ergste lot overkomt dat je je kan voorstellen. Hij mist beiden armen en benen. Is blind en doof. En kan, als dat nog niet genoeg is, ook niet praten en ruiken. Wat hij wel nog kan is nadenken. Gedurende de film horen wij zijn overpeinzingen over hoe die contact kan maken, over hoelang die daar al ligt, over wat echt en nep is. Want de zwart-wit scené's in het ziekenhuis worden afgewisseld met flashbacks en surrealistische dromen over zijn vader, geliefde en Jezus, die het ook allemaal niet meer weet.
cijfer: 8.5

Sunshine (Boyle, 2007)
Ha! Dat was even jammer. De eerste 80 minuten van Sunshine zijn beklemmend, visueel overdonderend, en prima geacteerd. We vragen ons niet zozeer af over het hoe en waarom van de situatie waar de crew zich in bevind, maar laten ons lekker op sleeptouw nemen in de psyche van de karakters en de prachtig vormgegeven set. Er wordt een mooi voorzetje gegeven voor een geloofwaardige en spannende afsluiter van Sunshine die tot nu toe mijn aandacht compleet heeft opgezogen.

Dan maakt Boyle een grove fout en slaat het Event Horizon straatje in. De laatste 20 minuten van de film zitten vol met plotholes, schuddende camera's en vooral compleet ongeloofwaardige praktijken die op de lachspieren werken. Ik vraag me ontzettend af waarom in godsnaam? Waarom die cliche's? Zo jammer, want het had erg mooi kunnen zijn. 7

Blinkende Lygter (Jensen, 2007)
Bizarre genremix van deze Deen. Het begint als een soort I Kina Spiser de Hunde maar het blijkt dat een heel ander thema centraal staat: vriendschap. De film schommelt voortdurend heen en weer tussen twee genre's en weet uiteindelijk toch de juiste toon te raken. 4 mannen, en 4 niet even interessante karakters, maar je verveelt je niet. Gewaagd en origineel. 7

Paris, je t'aime (Various, 2006)
Leuke verzameling shorts van bekende en minder bekende regisseurs waarin de connectie tussen Parijs en de liefde behandeld wordt. Zoals altijd bij verzameling shorts zijn ze van wisselende kwaliteit. Gelukkig hebben de leuke filmpjes de overhand. Met name die van de Coen Brothers en Tom Tykwer zijn tof. ***½

Pan's Labyrinth/ El Laberinto del fauno
Mooie balans tussen angst en fantasie in de belevingswereld van een meisje ten tijde van de Spaanse Burgeroorlog. Schitterende beelden.
cijfer: 9

Labyrinth
Jeugdsentiment gaat vaak kapot bij het opnieuw zien van een film. Deze keer niet. Er zijn toch een paar lagen die je niet opvallen als je onder de tien bent.
cijfer: 8

Four Brothers (2005)
13-in-een-dozijn actiefilm van John Singleton, de man die eens Boyz in the Hood en Higher Learning maakte, maar zich nu focust op 2e rangs actiefilms. Dankzij het goede spel van Mark Wahlberg bleef de film boeien, maar om het verhaal hoef je het zeker niet te doen. Tip: als je je verstand op nul zet is de film best te pruimen. 6/10

Four Rooms (1995)
Film opgedeeld in 4 verhaaltjes, met bellboy Tim Roth als rode draad. De eerste (Alison Anders) over de heksen is ronduit slecht en saai, de tweede (Alexandre Rockwell) vrij bizar, de derde (Robert Rodriguez) stijlvol en humoristisch en de laatste (Quentin Tarantino) geniaal. De laatste twee zijn dus de beste. Ach ja, ik heb 'm voor 3 euro gekocht dus hier kun je je eigenlijk geen buil aan vallen. 7/10

The Jackal (Michael Caton-Jones, 1997)
Deze had ik blijkbaar al gezien. Niet echt een film waar veel van blijft hangen. Misschien ben ik het volgende week weer vergeten.

The Caine Mutiny (Edward Dmytryk, 1954)
Een tegenvaller. Vond het grootste gedeelte vooral vrij saai, de algehele toon en sfeer vrij weinigzeggend en met de karakters had ik ook niet zoveel, zelfs met Bogart niet. En met dat thema vol bombastische blazers had ik het uiteindelijk ook wel een beetje gehad. Desalnietemin nog wat aardige scenes en een hier en daar wat mooie rollen van voor mij onbekende acteurs. 2,5*



Angels with Dirty Faces (Michael Curtiz, 1938)
Dit vond ik dan wel weer heel tof. Een bijzonder mooie rol van Cagney, een niet onverdienstelijke Bogart, een mooi en vooral vlot verteld verhaal, toffe beelden en muziek en een schitterende finale met spanning én wat overtuigend drama. Dit maakt mij benieuwd naar meer Cagney. Dikke 4*

Otaku no video (1991)
Deze film bestaat uit twee onderdelen. Het eerste is een anime over een normale jongen, die een oude vriend tegen het lijf loopt. En door hem langzaam wordt opgesleurd in het leven als otaku. Nadat zijn vriendin hem dumpt. Besluit hij Otaking te worden. En Otaku-land (een pretpark voor otakus) op te richten. Ondertussen richt hij samen met die vriend ook nog een garage kit en een anime studio op. (Dat voor een deel gebaseerd is op Gainax, de studio die deze film heeft gemaakt).
Dit alles wordt afgewisseld met de mockumentary "Portrait of an Otaku" bestaand uit real-life interviews met (voormalige) otakus, zoals iemand die ontkent ooit te hebben gecosplayd, een voormalig producer van een fanzine, etc. Dit is gedaan in de beste mockumentary stijl. Alles is extra overdreven. Zo worden de stemmen, vanwege schaamte misvormt. De interviews zijn leuke parodieën op echte otaku's.
De interviews laten de mindere kant van otaku's. Alle vooroordelen komen naar boven. Maar doordat het anime-gedeelte juist de positieve kanten van otaku's benadrukt is de film in evenwicht.
Al met al is dit dus een anime/mockumentary van otakus voor atokus over otakus. Nou kijk ik zelf niet zoveel anime dat ik (ondanks mijn award ) me een otaku zou durven noemen. Toch herkende ik veel verwijzing en karaktertrekken uit de interviews en de anime. En dit maakt het erg grappig.
cijfer: 7.5
_{Zeker voor cwk is dit een aanradertje.}

United 93 (2006)
Deze zondag ook weer eens gezien. En hij blijft zeer sterk.
cijfer: 9.5

[ Bericht 3% gewijzigd door Lonewolf2003 op 23-04-2007 18:15:20 ]

Perfume: The Story of a Murderer


Prachtig

quote:

Op maandag 23 april 2007 18:03 schreef Lonewolf2003 het volgende:
_{Zeker voor cwk is dit een aanradertje.}

Heb em al sinds het illustere mockumentary tournament op de schijf staan, ik zal em snel kijken.

quote:

Op zondag 22 april 2007 23:08 schreef Falco het volgende:

[..]

Ik word een beetje treurig van dit soort smilies in zogenaamde uitlach-berichten. Ik denk ook niet dat het bevorderlijk is voor andere filmkijkers om hun welgemeende reviews over films hier te posten met het gevaar zo'n reactie te krijgen. Afijn, het is duidelijk dat we altijd van mening zullen verschillen over dit soort quasi-stoere misdaadfilms, maar wat mij betreft hoeft dat niet telkens benadrukt te worden.

Het gaat ook niet om het feit dat het gaat over die "quasi-stoere misdaad films" maar om het feit dat het gewoon goed gemaakte films zijn. Dat jij ze niet kunt waarderen is wat anders (en dat kan ik ook wel begrijpen), maar feit blijft dat de films goed gemaakt zijn. Dat is geen kwestie van mening

Zui hao de shi guang (2005)

Nou ja, het goede nieuws is dat ik nu ook iets van Hou hsiao-hsien gezien heb. Traag en weinig boeiend drieluik over liefde met steeds dezelfde acteur en actrice, echter in drie verschillende tijdvakken. Het middenstuk is silent; niet eens zozeer vanwege de vorm zelf, maar omdat men in 1911 in Taiwan Mandarijn sprak en er niet genoeg tijd was om de acteurs Mandarijn te leren. Tsja... hier en daar wat aardige muziek, ook nog wel mooi geschoten, een prachtige hoofdrolspeelster, maar een plank van een tegenspeler en gebrek aan enige meeslependheid zorgen ervoor dat het geen voldoende wordt.

Zou ik jou kunnen verzoeken omd de Engelse titels er ook bij kunnen zetten? Ik vind het altijd leuk om reviews te lezen hier. Maar vind het zo irritant dat ik bij Aziatische titels van jou eerst moet opzoeken om welke film het gaat. We zijn niet allemaal Sok die die ook uit zijn hoofd kent.

Ik heb Inland Empire uitgezeten. Tja, het begon best interessant, maar gaandeweg begon toch de vraag "waarom moet dit zooitje in hemelsnaam 3 uur duren?" te overheersen. Hunkerend naar het einde kwam er dan toch nog een mooi slotakkoord, om vervolgens af te sluiten met een ronduit irritante aftiteling. Tja, ik zal het wel niet begrijpen, of er nog niet klaar voor zijn, ofzo.

Een Franse parodie op de JAmes Bond films; was leuk (geen idee alleen hoe ie heet )

quote:

Op maandag 23 april 2007 06:41 schreef Sokolsky het volgende:
hehe, komen alle hoofdpersonen uit Suicide Club weer terug?

Nope compleet losstaand verhaal(al vraag ik me af of er een link is tussen de kids uit deel 1 en de leidster van de Family Circle). Al zit de trein suicide er wel weer in.

afgelopen 2 dagen herkeken:

Blue Velvet
Wild At Heart

Ik was/ben in een Lynch bui en heb behoefte aan een 2de kijkbeurt van Inland Empire... Ook al vond ik ook de credits irritant. Maar ook weer begrijpelijk. Tis in feite een wrap-up party. Zowel voor de film, de film(nee geen typo) en Lynch' carriere(als ik de geruchten moet geloven).

[ Bericht 12% gewijzigd door Zeitgeist op 25-04-2007 01:33:14 ]

quote:

Op woensdag 25 april 2007 01:09 schreef drs_Kiwi het volgende:
Een Franse parodie op de JAmes Bond films; was leuk (geen idee alleen hoe ie heet )

OSS 117: Cairo, nest of spies.

quote:

Op woensdag 25 april 2007 00:47 schreef Sokolsky het volgende:
Ik heb Inland Empire uitgezeten. Tja, het begon best interessant, maar gaandeweg begon toch de vraag "waarom moet dit zooitje in hemelsnaam 3 uur duren?" te overheersen. Hunkerend naar het einde kwam er dan toch nog een mooi slotakkoord, om vervolgens af te sluiten met een ronduit irritante aftiteling. Tja, ik zal het wel niet begrijpen, of er nog niet klaar voor zijn, ofzo.

Ik vond die aftiteling juist heel tof, was een waardige afsluiting van de film. En wat een nummer, dat Sinner Man . Wat voor cijfer zou je INLAND EMPIRE geven?

Wat mij betreft, de afgelopen twee dagen:

Le Samouraï (Jean-Pierre Melville, 1967)
Bijzonder fraai vormgegeven misdaadfilm met een altijd toffe Alain Delon als huurmoordenaar. Het stilistische aspect lijkt op het begin de boventoon te voeren maar het poëtische begint al snel zijn rol op te eisen. Beide aspecten plus een heerlijk sfeertje zorgen voor een tamelijk unieke film die ik zo nog een paar keer zou kunnen zien. Dikke 4* die heel dicht tegen de 4,5* aan zit



Vredens Dag (Day of Wrath) (Carl T. Dreyer, 1943)
Indrukwekkende eerste ontmoeting met Dreyer. Interessant als historisch en filosofisch schouwspel en zeer onderhoudend door het mooie verhaal en prachtige beelden. Een aanrader voor liefhebbers van Bergman (in het bijzonder Det Sjunde Inseglet, Jungfrukallan e.d.). Wederom een dikke 4*



Veel mooie films gezien laatste tijd .

quote:

Op woensdag 25 april 2007 16:37 schreef Doff het volgende:

[..]

Ik vond die aftiteling juist heel tof, was een waardige afsluiting van de film. En wat een nummer, dat Sinner Man . Wat voor cijfer zou je INLAND EMPIRE geven?

Nee, dat nummer ervoor


Cijfer ben ik nog niet helemaal over uit. 6+ ofzo, denk ik. Omdat ik 'm op diverse momenten echt uit wilde zetten, maar later toch weer blij was dat dat in een bioscoop niet kan.

Was dat die Black Tambourine? Ook wel een tof nummer. Trouwens wel maf dat Badalamenti de muziek niet meer verzorgde.

Gister The Hticher gezien.

Was wel een leuke film

Ronin
Wel een leuke/aardige actie film. (verdient toch wel een 7'tje het verhaal vond ik soms een beetje chaotisch)

TaeGukGi hwinalrimyeo (brotherhood of war)

Hallo perfectie! Deze film vond ik wel heel erg mooi, en schokkend tegelijk. Deze prent speelt zich af tijdens het Koreaanse conflict rond 1950. In deze oorlog worden twee broers het leger in gedwongen. Jin Tea zal en moet zijn jongere broertje Jin Seok beschermen tegen de altijd dreigende oorlogsdood. Want Jin Seok is een wat ziekelijke maar zeer intelligente jongen, niet geschikt voor de oorlog. Om hem uit de oorlog te krijgen accepteert zijn broer zeer riskante missies. Hierdoor groeit hij uit tot oorlogsheld maar het veranderd zijn persoonlijkheid van consientieus en bezorgd naar koud en berekenend. Zo groeien de broers tijdens het conflict steeds meer uit elkaar...
De beelden doen voor gruwelijkheid niet onder voor saving private ryan, maar ik vind het verhaal, hoewel vergelijkbaar, hier veel beter. (Ook helpt dat we ipv Vin Diesel Min Sik Choi in de bijrollen hebben.) De klassieke soundtrack was heel mooi en ondersteunde veel van de gruwelijkheid van dit conflict. En als je emotioneel al bijna kapot bent komt de laatste acte, beginnend bij Eun-Ju-Lee (zaliger... ) en eindigend bij een gebroken oude man die nu nog letterlijk in mijn geheugen gegrift staat. 9.5/11

Hieronder hot fuzz met wat spoilers

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

The Queen

Hoewel de tragische dood van Lady Diana Spencer op zich geen wereldschokkende gebeurtenis was, zorgde de nasleep ervan dat de 'People's Princess' nog wel even in de geschiedenisboeken zal blijven. De uitbraak van collectieve rouw die volgde op de dood van Diana was van een ongekende massaliteit: bloemenzeeën, condoleanceregisters en grote groepen van rouwenden rond Buckingham Palace. Daarnaast zorgde Diana's dood voor een vertrouwenscrisis tussen koningshuis en onderdanen. Tot ongenoegen van het Britse volk ging de vlag op Buckingham Palace niet halfstok en weigerde de familie te vertrekken van het landgoed in het Schotse Balmoral.

De Engelse speelfilm 'The Queen' voert ons terug naar die hectische dagen. Van dag tot dag volgen we de koninklijke familie, een familie die zich nauwelijks raad weet met de situatie. Ook treffen we Tony Blair aan die als net aangestelde premier bemiddelt tussen koningshuis en volk. Blair begrijpt als een van de weinigen de dilemma's van de koninklijke familie en het is dan ook aan hem om de boel te sussen.

Met deze film laat veteraan Stephen Frears weer eens zien waarom hij tot de betere Engelse regisseurs behoort. De wijze waarop Frears hier de gebeurtenissen schetst, gespeelde scènes afgewisseld met fragmenten uit journaals en actualiteitenrubrieken, zorgt voor een geloofwaardige reconstructie. Zo geloofwaardig zelfs dat de handelingen van de Windsors een stuk begrijpelijker worden dan het hysterische gedrag van het rouwende volk.

Zo mogelijk nog overtuigender is de toon van de film. Omdat maar weinig mensen de royalty werkelijk kennen, worden de leden van het koningshuis vaak neergezet als karikaturen of überformele ijskonijnen. Frears vermijdt deze valkuil maar zet de familie ook niet neer als mensen van vlees en bloed. In 'The Queen' zijn de Windsors eerder een familie van koninklijken vleesch en bloede, waar een eeuwenlange opvoedkundige traditie wel zijn sporen heeft nagelaten maar nog lang niet alle menselijkheid heeft uitgewist. Een mooi contrast hiermee vormen de scènes met het gezin Blair, een huishouden waar gezellige chaos de norm lijkt.

'The Queen' houdt zich impliciet ook bezig met het kijkend publiek. Als Tony Blair tegen zijn vrouw zegt dat generalisaties over het koningshuis een belediging zijn voor haar eigen intelligentie, mag het publiek zich dat net zo hard aantrekken. Ook zal de kijker merken dat collectieve rouw om een nooit gekend idool een paar lastige vragen oproept. Tegelijk laat de film zien hoe moeilijk het moderne koningshuis het heeft. In 'The Queen' wordt een instituut dat zijn bestaansrecht, uitstraling en aantrekkingskracht dankt aan eeuwenoude tradities, door het volk ter verantwoording geroepen juist als het zich gedraagt naar wat die tradities voorschrijven. En dat betekent een lastige spagaat.

Het is jammer dat halverwege 'The Queen' een dramaturgische kunstgreep wordt toegepast (iets met een hert) die een aardige analogie oplevert maar te veel botst met het kroniekachtig realisme van daarvoor. Gelukkig is dat het enige minpuntje, een minpuntje dat er wel voor zorgt dat de zakdoeken te voorschijn gehaald kunnen worden. Voor het overige blinkt 'The Queen' uit in vakmanschap; dialogen, fotografie en cast zijn alle van hoge kwaliteit, waarbij vooral Helen Mirren en James Cromwell veel indruk maken als koninklijk paar. Het resulteert in een prachtige film waar zowel monarchist als antimonarchist mee moet kunnen leven.

[ Bericht 1% gewijzigd door sanni op 26-04-2007 00:06:10 ]

Dat heb je mooi neergezet, Henny.

Mooi gekopieerd van deze site .

Dat zullen Lodie & Monica niet zo leuk vinden.

Ach het is nog altijd beter dan het plaatsen van gekopiërde caps van dvd-menus.

die van mij is wel origineel he, geef me complimenten

Orora gongju
Vrij standaard wraakfilm waarin een agent jacht maakt op zijn ex, die maakt in haar vrije tijd mensen af en dat is blijkbaar not done. Het verhaal wordt nooit echt interessant, alles verloopt nogal moeizaam, het wil allemaal net niet lukken. De laatste 10 minuten vond ik wel goed, waardoor de film er toch nog in slaagt een min of meer positieve indruk achter te laten.

Nada sô sô
Zelfde regisseur als Be With You, al is deze film wel iets zwakker. Het draait om een broer en zus, die eigenlijk slechts stiefbroer en stiefzus zijn en gevoelens voor elkaar hebben die ze niet kunnen of durven uiten. Vanzelfsprekend voldoen de hoofdrolspelers aan het cliché bij dit soort films, de jongen is een sympathiek warhoofd, het meisje is spontaan en schattig. Het verhaal zelf verloopt ook geheel volgens de al vaak bewandelde paden, weinig origineel. Toch vond ik het wel een fijne genrefilm.

Gau ngao gau
Deze komt uit Hong Kong en is best erg gewelddadig en hard. Een genadeloze huurmoordenaar wordt op de hielen gezeten door een even genadeloze agent, waarbij eigenlijk iedereen een bad guy is. Een hoop geweld (dat mooi wordt verfilmd) wordt gecombineerd met een deprimerend verhaal en gekruid met een bizarre romance. Tof filmpje.

Tada, kimi wo aishiteru
Nada sô sô had de regisseur van Be With You, deze heeft dezelfde schrijver. Voordeel van deze film is dat Aoi Miyazaki hier meedoet en die is tof. Het verhaal is gelijkaardig aan de 2 films die net werden genoemd, liefde, vriendschap, vreselijke ziektes, tragiek, enz.... kortom, weer zo'n Japanse jankfilm, waar Miyazaki de show steelt, de scenes waarin zij meedoet zijn met voorsprong de leukste scenes. Meer moet dat niet zijn.

Ook voor jou geldt:

quote:

Op maandag 23 april 2007 23:45 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Zou ik jou kunnen verzoeken omd de Engelse titels er ook bij kunnen zetten? Ik vind het altijd leuk om reviews te lezen hier. Maar vind het zo irritant dat ik bij Aziatische titels van jou eerst moet opzoeken om welke film het gaat. We zijn niet allemaal Sok die die ook uit zijn hoofd kent.

Je bent maar 1 klikje van de Engelse titels verwijderd. Ik denk trouwens dat je van die titels niet veel wijzer zal worden .

Titels in de originele taal zijn cool.

A Shock to the System
Geen enorme hoogvlieger, maar dankzij Michael Caine toch best de moeite waard

Before Sunset

Ik zag deze film om vervolgens pas achteraf erachter te komen dat het een sequel was. En daar ben ik achteraf ook zeer blij om. Twee personen die ooit één nacht met elkaar hebben doorgebracht ontmoeten elkaar na 9 jaar weer en hebben dan een gesprek dat de hele film duurt. Ik had tijdens het kijken dus geen idee dat de referenties naar die nacht ook echt in een andere film zijn gebeurd, maar juist omdat ik dat niet wist had het allemaal iets heel mysterieus voor mij. Ik ga binnenkort de twee films wel eens achter elkaar zien en kijken hoe het dan is. Verder een tof, origineel idee al neigt de dialoog af en toe iets te veel naar het pretentieuze. 8-/10

25th Hour

Prachtige film van Spike Lee. Heerlijk gefilmd en gemonteerd, met scherpe dialogen die elke minuut boeiend blijven. Geloofwaardige personages, mooi verhaal, alles klopt aan deze film. 9+/10

quote:

Op donderdag 26 april 2007 09:56 schreef washandje het volgende:
Before Sunset

Ik zag deze film om vervolgens pas achteraf erachter te komen dat het een sequel was. En daar ben ik achteraf ook zeer blij om. Twee personen die ooit één nacht met elkaar hebben doorgebracht ontmoeten elkaar na 9 jaar weer en hebben dan een gesprek dat de hele film duurt. Ik had tijdens het kijken dus geen idee dat de referenties naar die nacht ook echt in een andere film zijn gebeurd, maar juist omdat ik dat niet wist had het allemaal iets heel mysterieus voor mij. Ik ga binnenkort de twee films wel eens achter elkaar zien en kijken hoe het dan is. Verder een tof, origineel idee al neigt de dialoog af en toe iets te veel naar het pretentieuze. 8-/10

25th Hour

Prachtige film van Spike Lee. Heerlijk gefilmd en gemonteerd, met scherpe dialogen die elke minuut boeiend blijven. Geloofwaardige personages, mooi verhaal, alles klopt aan deze film. 9+/10

Een mager zesje voor My Neighbour Totoro... Filmbarbaar.

eh, wat heeft commentaar op zijn score over een film met kutkinderen en een kutbeest te maken met Before Sunset en 25th Hour?

Washandjes sig, Sok.

Apocalypse Now (redux)

Wat een schitterende film van Francis Ford Coppola weer. Vooral de helikopter-scene met die vreselijk bombastische Wagnermuziek eronder was intens, walgelijk en gruwelijk tegelijk. Ik zag overigens de langere redux-versie en het was wel duidelijk dat die extra scenes (zoals die bij de Franse plantage) er niet perse bij hoorden. Ik denk dat de normale versie nog beter is . Cijfer: 8,5

Alleman

Dit is echt de moeite waard . Bert Haanstra levert met Alleman een schitterende docu af over het alledaagse leven in het begin van de jaren '60. Opvallend is dat er nauwelijks een wanklank te bespeuren is, alles lijkt er prima aan toe te gaan in de Nederlandse samenleving. Erg boeiend dus allemaal en het deed me vaak denken aan Dziga Vertov's Chelovek s kina-apparatom: lekker snelle montage en diverse onderwerpen, die achter elkaar belicht worden. Cijfer: 8

ik moet ook eens wat meer Haanstra gaan kijken.

quote:

Op donderdag 26 april 2007 13:05 schreef Sokolsky het volgende:
ik moet ook eens wat meer Haanstra gaan kijken.

http://www.nos.nl/nos/art(...)1C787F1E53F4A86.html
Binnekort zijn hele ouvre op dvd, schandalig dat het er nog niet was natuurlijk.

Ik ben gister naar Wolfsbergen geweest, de nieuwe film van Nanouk Leopold (Guernsey). De film kreeg al een speciale vermelding in Berlijn, maar wordt hier pas om mysterieuse redenen op 23 augustus uitgebracht. Zal wel met het Nederlands Filmfestival te maken hebben.

Mooi portret van vier generaties van een familie, die anders naar hun leven gaan kijken als hun vader, grootvader en overgrootvader in een brief schrijft te willen sterven. Weer trage shots natuurlijk, weinig dialoog, maar allemaal goed uitgevoerd. Door geweldige acteerprestaties van o.a. Jan Decleir en Fedja van Huêt wordt het ook nooit saai. Alleen waarom nu zo nodig het naakte lichaam van oma getoond moest worden snap ik niet helemaal. Een 8

quote:

Op donderdag 26 april 2007 12:20 schreef PDOA het volgende:

[..]

Een mager zesje voor My Neighbour Totoro... Filmbarbaar.

Wel cute die film, meer niet.

quote:

Op woensdag 25 april 2007 10:06 schreef RuneRose het volgende:

[..]

OSS 117: Cairo, nest of spies.

dat is 'm

Todo sobre mi madre

Onmiskenbaar een film van Pedro Aldomovodar. Toch niet één van de sterksten vind ik. De film hupt van het één naar het ander en behandelt misschien teveel 'lastige' onderwerpen tegelijk. Wel leuk zijn de referenties naar All About Eve en de cinematografie blijft natuurlijk oke. Cijfer: 6,5

Robot Holocaust

Aargh, dit is echt één van de meest weerzinwekkend slechtste films, die je je maar kunt bedenken. In een post-apocalyptische wereld (veel opnames zijn opgenomen in Central Park met een normale Manhattan-skyline op de achtergrond) gaat ene Neo met wat kornuiten, waaronder het lelijke broertje van C3PO, de wereld redden door "The Dark One" te verslaan. Deze Dark One heeft een aantal slaven in bezit die voor hem werken ofzo. Tevens struint er nog een of andere stomme vrouw voor hem rond, die ontzettend belabberd acteert en spreekt met een vaag accent plus intonatie. De gevechtsscenes (en dat zijn er toch wel wat) zien er hilarisch slecht uit. Cijfer: 1,5 voor de moeite.

Little Caesar (Mervyn LeRoy, 1931)
Niet onaardig, maar (buiten het feit dat het misschien een van de voornaamste inspiratiebronnen is geweest voor latere films) ook niet echt bijzonder. Het acteerwerk kwam vooral wat gedateerd over (behalve Edward G. Robinson natuurlijk) en het verhaal en de emotie kwamen op mij maar half over. Nog 3*.



The Music Box (James Parrot, 1932)
Ook niet onaardig, vaak ook best grappig, maar het is inmiddels wat achterhaalde humor natuurlijk. Hoe dan ook de moeite waard. 3*

Memorîzu (Memories) (1995)
Deze anime bestaat uit drie filmpjes. Het is vooral leuk om de verschillende stijlen te vergelijken. Het eerste deel Magnetic Rose is het spannendste. Stink Bomb is geinig, maar ontspoort een beetje op het einde. Het beste deel was Cannon Fodder van Katsuhiro Ôtomo.
cijfers: 7,5, 7, 8

Koi no mon (Otakus in Love)(2004)
Een bizarre manga-artiest, die mangas met stenen maakt en een amateur manga-tekenares die gek is op cosplay doen het romcom-ding. Geinig concept, wat zou moeten werken voor iemand als mezelf. En hoewel de film zijn goede momenten heeft. Is vooral de mannelijk hoofdpersoon te bizar en ook te knap om enige band mee te krijgen, waardoor de film niet de potentie eruit hielt die erin zat.
cijfer: 6,5

Blades Of Glory
In de categorie "als je de trailer hebt gezien heb je de hele film gezien" staat deze film wel redelijk hoog. Werkelijk alle "grappige" scenes zitten al in de trailer. Wat overblijft is een uiterst flauwe, platte en pijnlijk niet-leuke film die (ondanks dat ie nog niet 1,5uur duurt) voort duurt zonder dat er een einde aan lijkt te komen. In de eerste helft ligt het tempo ook nog eens uiterst laag, wat natuurlijk niet helpt. De tweede helft is beter en zitten er een paar momenten die voor een kleine glimlach zorgen maar dat is bij lange na niet genoeg om dit vehikel te redden...

IMDB Cijfer: 6,7/10
Mijn Cijfer: 5,0/10

Sunshine Jaa, hij was erg goed! Wat een reis. Het voelde net alsof ik de film uitgezeten heb met constant m'n mond open en zonder met m'n ogen te knipperen. Ik ga vandeweek nog een keer.

Keane
Wat een geweldige film. Petje af voor Damien Lewis. Hoe hij de emoties, de verschillende dieptes in zijn personage heeft weten te brengen. Prachtig. Het verhaal was gewoon mooi. En opeens heb je het. Hoe het allemaal in elkaar zit. Buitengewoon goed.
IMDB 7.0 / Dizer 9.0

The Fountain

Bijzonder goed. Eén van de pareltjes van de laatste tijd.

O brother where art thou.....
2e keer nu
blijft een wonderfilm!