Het grote Feijenoord-topic #265: 1300 boeren komen naar ons

quote:

Met Bosz kan ik niet door één deur, dus ga ik niet naar Feyenoord

Op straat, op de golfbaan, op het internet, in e-mails of in stadions beginnen Feyenoorders er vaak over.

Of ik niet bij onze club wil gaan werken. Ik kan er dus niet omheen om een keer duidelijk antwoord te geven. Er moet immers rust bij de club zijn. Ik vind dat Erwin Koeman, een goede trainer voor Feyenoord, zonder gezeur aan zijn hoofd die vijfde plaats moet zien vast te houden. Ik ben daar trouwens wel optimistisch over, na afgelopen weekeinde.

Voor alle duidelijkheid dan maar: Ik ga niet naar Feyenoord. Zoiets speelt ook helemaal niet. Er is aan mij niet één keer gevraagd of ik wat wilde doen. Dat hoeven ze ook niet te vragen, want ik wil het niet. Er heerst daar op de technische afdeling een sfeer die niet de mijne is en als dat je gevoel is, moet je er niet aan willen beginnen.

Ik ontkom er niet aan om hierin man en paard te noemen. Ik heb vooral een probleem met Peter Bosz. De technisch directeur is niet helemaal mijn type. Dat gevoel kent zijn basis in de periode dat ik bij Feyenoord werkte als hoofdcoach. In de periode vanaf de zomer van 1992 was ik bijna vier seizoenen bij de club. In die periode werden we kampioen en wonnen we twee keer de beker. Niet slecht, vond ik. Maar dat ik de drie seizoenen niet volmaakte, lag aan mezelf, én aan de speler Bosz.

In de zomer van ‘95 wilde ik stoppen, puur op gevoel. Maar ik liet me door Jorien van den Herik overhalen om te blijven. Dat deed ik uiteindelijk omdat ik Ronald Koeman had gehaald. Die kwam écht omdat ik hem gevraagd had. Dus zou het gek geweest zijn als ik opgestapt was. Ik had het toch beter wel gedaan. Bosz had uiteindelijk een aantal mensen binnen de club tegen me opgezet. Ik kon daar niet zo goed tegen en ging weg in november.

Die zaak heeft me zó veel pijn gedaan dat ik er tot op de dag van vandaag last van heb. Vooral ook omdat ik Bosz beschermd had, toen Van den Herik hem op een bepaald moment wilde lozen. Daar ben ik voor gaan liggen, gek dat ik was. Verder lopen er momenteel bij Feyenoord niet veel mensen rond met wie ik niet door één deur kan. Ik kan tegenwoordig zelfs heel goed opschieten met Chris Woerts, die doet commercieel gezien goeie dingen voor de club. En met Wim Jansen heb ik, in tegenstelling tot wat iedereen beweert, geen probleem.

Maar op de afdeling technische zaken komen te veel mensen te zitten die elkaar te graag mogen, ben ik bang. Het is een vrienden- en bekenden-netwerk aan het worden. Peter Bosz haalt zijn RKC-vriend Peter Gerards binnen als adviseur voor de scouting en transfers, coördinator Stanley Brard is de zwager van technisch adviseur Wimpie Jansen en volgens mij is de opvolger van keeperstrainer Carlo l’Ami, Wout van Driel, de buurman van Brard.

Volgens mij zitten er te weinig mensen die echt op de eerste plaats het belang van Feyenoord willen dienen. Maar juist door deze bezieling is deze club zo groot geworden. Natuurlijk zit het even tegen, maar het blijft een grote, warme club die iets teweeg kan brengen in het voetbal. Daarom is een Feyenoord-hart zo belangrijk, of je nu sponsor, aandeelhouder, directeur, adviseur of speler bent. Zo’n Feyenoord-hart is onontbeerlijk. En een Feyenoord-hart durft óók intern de strijd aan, met die houding zijn we groot geworden in de Kuip.