Ziekelijke drang naar aandacht en bevestiging

Goed, mijn relatie is achter de rug, en het is stukgelopen op een heel bijzonder fenomeen. Mijn -ex vriendin heeft een aandachtsprobleem heb ik in de jaren geconstateerd. Het is een bloedmooie meid, maar ze is verslaafd, werkelijk verslaafd aan aandacht.

Ga daar maar eens mee om.

Ze loopt de hele dag met jan-en-alleman te sms-en, kwam ik langzamerhand achter. Ja, louter mannen. Binnen een relatie hoor je daar natuurlijk niet zo levendig op in te gaan, zoals ik zelf deed in de omgekeerde versie, maar het was een obsessie van d'r. Overal maar op reageren. Ze wist dat ding altijd handig te verstoppen en kon me een lange tijd bij de neus nemen. Maar het viel me vanzelf op. Voor je beeldvorming; ging mevrouw 's nachts naar de wc, dan ging het gsm'etje even stiekem mee. Hier kun je rustig een jaartje mee omgaan, maar als je erachter komt dat het alleen kerels betreft, inclusief alle -exen, begin je toch lichtelijk paranoide te worden.

Ze heeft geen vriendinnen. Alles heeft ze verpest, door altijd alle aandacht overal op te eisen. Toen we een relatie kregen, is met dat niet echt opgevallen (dat zie je niet als je verliefd bent), maar achteraf gezien wel heel opvallend voor een meid als zij. Ze heeft alleen een groepje platonische (oudere) vrienden die continue lopen te slijmen. Daar kickt ze op. Dat is waar ze naar op zoek is. Ze denkt dat het vrienden zijn, maar had vrij snel gezien dat deze gasten alleen in haar uiterlijk geinteresseerd zijn.
Bedrijfsfeestjes. Mevrouw loopt naar elke vent toe die wenkt, om maar e.e.a. bevestigd te krijgen. En dan weer met een grote glimlach naar de volgende, om te kijken of die haar ook geweldig vindt.
Als ze op stap was geweest, kreeg ik te horen hoe vaak -en door wie- ze versierd was. Daar lukt wel een jaartje, maar op een bepaald moment dach ik echt, deze heeft een probleem.
Goed, ik mocht zelf niet op stap, want ze wilde samen zijn (aandacht). Als ik 's avonds even achter de computer zat, kwam ze rustig 2 à 3 keer binnen het uur binnen om.. Aandacht.
Kreeg ik een keer aandacht van een vrouw, werd madame er zelfs agressief van. Serieus. Die kruisverhoren waren zo heftig. Als ik geen sociaal wenselijke antwoorden gaf, was ze in staat me voor m'n bek te timmeren.
Ik kreeg na de relatie ook de klacht dat ik haar niet genoeg aandacht en bevestiging gaf. Totale onzin m.i., want ik heb haar echt superveel aandacht gegeven. Een beetje naar haar pijpen gedanst die tijd.

Ik ben vrij ruim van geest en heb een dikke huid, maar hier valt natuurlijk niet mee te leven. Het is dan ook ge-escaleerd nadat ik erachter kwam dat ze met zo'n contact uit de kroeg afsprak. Stiekem. Hier-en-niet-verder. Direct spullen gepakt en weggegaan. En nu de klap op de vuurpijl; diezelfde avond heeft ze nog met hem afgesproken en direct een nieuwe relatie aangegaan. Dit getuigt andermaal van uiterst ziekelijk gedrag. En om het exta fundering te geven; ze is vanaf haar 17e geen seconde single geweest. Het liep van relaties in scharrels in relaties. Om maar niet alleen te hoeven zijn (?).

Ik probeer dit ziekelijke gedrag nu een plekje te geven.Haar jeugd heeft ze wel genoeg aandacht gekregen van dierbaren, dus daar kan ik het niet vandaan halen. Bedenk er ook bij dat ze ontzettend druk en onrustig is van aard en moeite heeft met rustig articuleren en ademen tijdens een gesprek.
Moet ook maar blij zijn dat dit voorbij is. Want het heeft me echt op de knieen gekregen.


[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 01-04-2007 14:57:42 ]

quote:

Op zondag 1 april 2007 11:08 schreef Flashwin het volgende:
Volgens mij heb je zelf ook behoorlijke issues, anders was je niet zo lang bij haar gebleven. Het heeft niks te maken met dat je "een dikke huid hebt" of "vrij ruim van geest". Je hebt al die tijd beter geweten, maar bleef blijkbaar ergens in geloven. Noem het verliefdheid, ik noem het domheid

Tja, je ziet die dingen niet op die roze wolk. Daarnaast ben ik gewoon te vergevingsgezind ingesteld helaas. Vrij naief, maar daar leer je ook van.

Daarnaast geef ik mensen altijd de kans. Ook om zich te verbeteren en om van fouten te leren.

Ze heeft ook een agressie-probleem, zoals ik al eerder noemde. Dat is ook absurd. Een intense woede kent ze, en kan dat alleen ventileren door fysiek en verbaal te exploderen.

quote:

Op zondag 1 april 2007 12:18 schreef Edwinuss het volgende:
Das balen indd,

Edit: Intressant topic!

Het is ook een heel interessant persoon. Uiterst boeinde wendingen. En ik mocht natuurlijk nooit klagen qua stortvloed aan sex en aandacht. Maar op een bepaald moment werd het zo intens en frequent, dat ik er compleet onderdoor dreigde te gaan. Ze is ook overduidelijk nymfomane.

quote:

Op zondag 1 april 2007 12:24 schreef Edwinuss het volgende:
Haha, dat was die van mij ook, het is echt super leuk. Maar het houd echt een keer op. Als je uit school komt om half 5 en om half 6 weer moet beginnen met werken..ff tussendoor. Maakt je wel kapot!

Ik dacht dat ik een flinke jongen was, maar dit kon ik toch echt niet bijbenen.

En dit soort dingen zijn aan het begin van een relatie precies wat je wilt. Maar na de verliefdheid nam het bij mij af, waar het bij haar begon toe te nemen.

Ik zou nu graag Milagro aan het woord willen.

quote:

Op zondag 1 april 2007 15:06 schreef JoeyT het volgende:
TS moet niet zo janken. Het is uit. Het meisje houdt er niet van om alleen te zijn of is er miss zelfs bang voor. Maar dan heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.

Die vlieger gaat niet meer op, ik neem terug dat ik vermoed dat er een persoonlijkheidsstoornis op de loer ligt. Het is één van de mogelijke scenario's, maar weet er zelf te weinig van die conclusie te kunnen trekken.

quote:

Op zondag 1 april 2007 15:18 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Wel eens bedacht dat ze misschien gewoon onzeker is en zo die onzekerheid verbloemt. Vergeet haar en ga verder. Ik neem aan dat zij jou op dit moment ook niet aan het analyseren is, maar zich gewoon lekker laat uitwonen door dr nieuwe vriend

Ze vraagt om bevestiging. Dat komt uit onzekerheid voort, die som is niet zo ingewikkeld.

Ik vergeet haar en ik ga al verder. Neemt niet weg dat dit een bijzonder fascinerend door God geschapen exemplaar is.
Ze doet d'r best maar. Ik heb niet verloren.

Ik wist dat je iets nuttigs te melden had.

Ik sla dit goed op en ga er even over nadenken.

quote:

Op zondag 1 april 2007 15:24 schreef milagro het volgende:

[..]



ik weet niet of ik ga zeggen wat je wil horen
en alles wat ik ga zeggen, zijn meningen geen feiten, hè, er wordt geen diagnose gesteld

ik denk (:+) dat jij erg onzeker geworden bent door haar 'gelonk' naar aandacht van anderen, en wie zou dat niet worden en daardoor denkt een en ander een plek te kunnen geven, door een labeltje erop te plakken.
onbewust ben je ms toch ergens bang dat het aan jou lag, en je zoekt ms bevestiging dat het niet zo is.

Geloof me. Ik sta serieus vrij sterk in m'n schoenen normaliter. Maar dit werd langzamerhand inderdaad een martelgang. Er leek geen einde aan te komen en het frustreerde me met de dag meer. Op een bepaald moment sloopt het je volledig. Ze kreeg verschrikkelijk de schijn tegen zich en er ontstond van mijn kant een vertrouwensbreuk. Nou, dan kun je echt net zo goed direct opdoeken. Het was even wachten op de escalatie, en die volgde helaas al snel.

quote:

ik denk (:+ nr. 2) dat iemand die zoveel aandacht nodig heeft, ondanks een prachtig uiterlijk, gewoon zelf ook onzeker is, en dat waar ze wel zeker over is in de strijd gooit, haar looks dus.
zelf neem ik altijd aan dat als je bloedmooi bent en dat weet van jezelf, je al die mannenaandacht op een bepaald moment niet meer echt nodig hebt, om je bevestigd te zien, maar ms is het wel zo, dat als je het vooral van je uiterlijk moet hebben, in die zin, als dát het enige is of lijkt dat mannen van je willen, je lijf, sex, dat je ms dan juist dat enkel gaat 'aanbieden'

Ik had dat idee al in het begin van de relatie. Ik heb haar heel veel verteld over haar innerlijk, persoonlijkheid, warmte etc. Heb haar zelfs een betere baan bezorgd, een auto, om ook maar aan te tonen dat ze veel meer in d'r mars heeft dan ze daarvoor deed. En het belangrijkste wat ik heb laten zien, is dat ik in d'r geloof. Heb dat ook heel duidelijk kenbaar gemaakt. Maar het leek het ene oor in te gaan en het andere weer uit. Kennelijk was dit toch niet de juiste bevestiging.

quote:

ik denk dat zo iemand niets mankeert in de zin van borderline, of adhd of noem maar een modieuze aandoening, maar gewoon zelf meent dat ze niet meer in huis heeft dan een leuk uiterlijk, onzeker is over wat ze verder te bieden heeft, leuk karakter, gespreksstof, algemene ontwikkeling, intelligentie, etc etc, dat soort zaken dus.

Hmm, ja. Zou het mogelijk kunnen zijn. Maar zoals ik in de OP al vermeld ging het gepaard met meer bijzondere karaktertrekken, vandaar dat ik snel richting iets zwaarders neig.

quote:

het lijkt tegenstrijdig, er van balen dat mensen je enkel om je uiterlijk waarderen, om dan vervolgens zelf dat uiterlijk kontstant in de strijd te gooien, maar het is ergens heel begrijpelijk.... een soort van self fulfilling prophecy..."jullie geilen op mijn looks, lijf, tieten, nou hier dan kun je ze krijgen"

maar diep van binnen kijk je ergens op die gasten neer, die als hitsige hondjes om je heen hangen... het is zo simpel om bepaalde kerels het hoofd op hol te brengen, kijk dan, 1 zwoele blik van mij en ze gaan voor gaas... sukkels.

dat idee dus, onzekerheid van haar kant, niet echt van jezelf houden, jezelf te kort doen, door juist dat te bevestigen wat je ergens verafschuwt... aandacht vanwege je looks...

helaas vertaalde dat zich, althans dat lees ik zo tussen de regels door, in onzekerheid juist weer bij jou, alsof jij niet goed, leuk, genoeg was, daar heeft het m.i. geen donder mee te maken.
ze zal dat bij een volgend heerschap net zo goed weer vertonen, dat gedrag.

Dat weet ik wel zeker. Het is altijd zo geweest, dus het zal ook niet ineens "weg" zijn.

quote:

maar het is dus geen aandoening, geen rare kronkel, een volkomen verklaarbaar en best logische reactie op de reacties die haar altijd ten deel vallen.

Ik hoop het voor d'r. Maar hoe valt zo'n iemand in Godsnaam bevestigd te geven, waar ze altijd naar op zoek is. Ik heb mijn uiterste best gedaan, en ben daar toch flink tekort in geschoten.

quote:

Op zondag 1 april 2007 15:50 schreef Larissa het volgende:
Misschien heb je haar wel teveel aandacht gegeven. Je had ook aan jezelf moeten denken. Ik krijg de indruk dat je jezelf wegcijferde om het haar maar naar de zin te maken.

Dat klopt. Dat is gebeurd. Ik ben achteraf ook veel te "lief" geweest. Maar heb niets anders dan m'n best gedaan iemand alles te geven.

Ik ben wel eens op zoek geweest naar eventuele trauma's vanuit haar jeugd. Wat misschien de oorzaak is, is dat ze hiervoor ruim 7 jaar met een jeugdliefde, een geestelijk wat eenvoudige jongen, heeft samengewoond die veel te weinig partij voor d'r was. Deze relatie is dusdanig geescaleerd in het laatste stadium, dat die arme jongen er forse psychologische schade van heeft opgelopen en nog steeds in behandeling is. De laatste pakweg 4 jaren moeten, naar haar woorden, voor beide een marteling zijn geweest. Zij ontwikkelde zich, hij bleef stilstaan. Maar ze bleven bij elkaar, omdat niemand die stap zette. Vermoed ik. Zoals vaker bij relaties vanuit de puberteit.
En toen kwam ik er al vrij snel achteraan. Om de puin op te ruimen. En om vervolgens met het deksel op de neus weer te mogen vertrekken. Cold turkey. Maar goed, door schade en schande..

quote:

Op zondag 1 april 2007 16:24 schreef milagro het volgende:

[..]

nu ja, het kan iets heel kleins zijn ook, hè, 1 opmerking "houd jij je mond nu maar, je weet toch niets, gelukkig ben je knap dus maakt het niet uit" ... en die onzekerheid uit zich dan later ook in relaties, de mannen die je zoekt, die dat wat je denkt bevestigen... en jij was ms de uitzondering daarop.

ja, ms is het gewoon een egocentrisch kutwijf, hoor, dat kan ook natuurlijk
maar ook dat komt meestal ergens vandaan.

Dat zou best eens kunnen. Ik weet dat ze veel kwetsbaarder is dan andere mensen en dat zo'n opmerking daarom ook behoorlijk extra lading krijgt. Ze kan zaken namelijk niet, uberhaupt niet, relativeren. Getuige ook de intense woede die in haar opsteekt als ze tegen frustraties oploopt.

quote:

ik had ooit eens een vriendin, zij was ook bloedmooi, maar zo onaardig tegen iedereen, alleen tegen mij was ze vriendelijk.
vreselijk blasé wat betreft haar eigen uiterlijk, logisch ook, ze hoorde als sinds haar jonge jaren niets dan hoe mooi ze toch was, alle aandacht ging naar haar, iedere knul of man werd doodnerveus in haar bijzijn, ze kreeg dingen toegeworpen, school, werk, cadeaus, aandacht, kansen, waar een ander enkel maar van kan dromen en dan toch vaak zo kattig, en ontevreden naar anderen toe en zelf ook mega kritisch over andermans uiterlijke minpuntjes "moet je dat kind zien, zo mager/zo dik/puistjes/bril... dat ziet er toch niet uit??"

ik dacht altijd "goh, als je zelf zo alles meehebt, qua uiterlijk, dan moet je toch happy door het leven stappen, je zelf gelukkig prijzen en juist mild zijn tov anderen, jouw looks zijn een gift, wees er blij mee, en kam anderen niet zo af die zgn minder bedeeld zijn op dat vlak.
Ik snapte dat destijds ook niet, maar ms was ook zij onzeker over zichzelf, niet haar looks, maar dat dat het enige was waarom ze al die aandacht, cadeaus, baantjes, voordeeltjes kreeg (en dat was ws ook zo).

Ook zij buitte haar looks ontzettend uit, liet jongens naar Tokyo en terug lopen om haar te pleasen om ze dan alsnog af te wijzen, om zich dan vervolgens te ergeren aan dat gedweep van die knullen.

Ik denk dat je het niet zo diep moet zoeken, dus, in aandoeningen of traumatische gebeurtenissen, het kan iets kleins zijn, of ms is het echt enkel de van jongs af aan overmatige 1 zijdige aandacht, ze kent niets anders, en als iets anders zich dan aanmeldt, jij dus, dan reageert ze saboterend erop, en het werkt, want jij bent weg.

Ik kan niets anders concluderen dat dit van een zeer kleine persoonlijkheid getuigt. Ze heeft kennelijk niet de geestelijke vermogens om haar uiterlijk te relativeren. Jammer, dit soort mensen. Die maken van hun prachtige uiterlijk juist een handicap. Zullen ze ooit gelukkig kunnen worden?

quote:

Op zondag 1 april 2007 19:33 schreef milagro het volgende:
ik denk dat je haar ergens nog gewoon heel erg mist, en dat ze uit je systeem moet raken, dat duurt even, en ondertussen pieker je je suf over de hoe's en de waarom's..... herkenbaar, hoor, alles helemaal analyseren willen, willen begrijpen en daar op de een of andere manier een troost in vinden, wat dan vaak niet lukt.

ms gewoon toegeven dat je ondanks alles, ondanks haar onhebbelijkheden, je gewoon echt gek op haar was (dat geef je ook toe, ik weet het) en haar mist, dat iemand loslaten, ondanks dat het beter is zo, gewoon zeer doet, en ook zeer mag doen, en je dat ook gewoon mag laten zien, gewoon uitzieken dus,helpt denk ik meer dan over en over de details uitpluizen en niet proberen verklaringen te zoeken in haar gedrag omdat je ergens denkt dat het ms wel aan jou lag , en dus hoopt te horen dat het niet zo is.

het is niet zo, het lag niet aan jou, maar dat maakt haar geen 'kleine persoonlijkheid' , ms een beschadigde, maar dat zijn we allemaal wel een beetje zo met de jaren, toch?

ze komt vast nog wel iemand tegen die haar naar zichzelf kan laten kijken... en ms ook niet, maar dat is jouw zorg niet meer.

Daar heb je volledig gelijk in. Natuurlijk mis ik haar. Alhoewel het een spagaat is he, tussen je ratio en je gevoel. Ik weet dat ik er nooit meer in moet trappen en zonder veel beter af ben. Daar stimuleert m'n omgeving me ook ontzettend in.
Het analyseren zit in me. Ik analyseer altijd, vooral mensen. Ik raak snel gefascineerd door mensen, vooral de moeilijkere exemplaren, die ik ook altijd aantrek, getuige ook deze dame. Het is naast een lover ook een soort project, waar je heel veel denkstof aan overhoudt elke dag. Ik ben daar vanaf dag een altijd mee bezig geweest, hoe krijg ik die plooien eruit. Maar dat is een nobel streven. Uiteindelijk doe ik mezelf er ontzettend mee tekort, omdat het al m'n energie opvreet en een aantal zaken nooit of langzaam te veranderen zijn.
Ik heb haar compleet losgelaten. Ik zal geen contact zoeken. Vooralsnog laat ik de eenzaamheid en stiltes gewoon op me afkomen en accepteer ik de situatie. Dit is voor mij ook de beste verwerkerking en het zal op deze manier weinig verrassende nabevingen veroorzaken. Contact van haar kant blokkeer ik en wijs het af. Ik zal haar negeren of ongeintresseerd groeten in het openbaar. Maar let op, dit wordt de trigger denk ik. De verrassende wending van dit verhaal. Dit is iets wat ze nog nooit meegemaakt heeft en het zal haar prikkelen. Ik vermoed ook dat ze tzt een poging zal doen bij me terug te keren, of mijn aandacht weer te winnen. En haar kennende is geen prijs te hoog dit te bereiken. Het allermoeilijkste wordt dan consequent blijven. Ik kan helaas niet beloven dat ik dat blijf, want dit is iemand die zichzelf zo weer in mijn hart zet. Het zal op mijn discipline aan moeten komen. En bovendien is de kerel waar ze nu mee gaat geestelijk veel minder in staat deze dame te kunnen volgen en begrijpen. Dus dat bloedt vanzelf wel weer dood. Een ruzie of misverstand niet uitpraten, en de negatieve spiraal wordt direct ingeluid.
Het lag niet aan mij, zo reageert mijn omgeving ook gelukkig. En ik vraag ze niet om sociaal wenselijke antwoorden, maar om eerlijk te zijn. Dus dan geloof ik dat dat werkelijk zo is.
Een beschadigde persoonlijkheid, absoluut. Ben zelf natuurlijk ook niet smetteloos, maar ik verwerk dingen op een andere manier. Ik durf mezelf te confronteren met fouten of oneffenheden uit het verleden en trek daar lering uit. Je wordt er ook sterker van, dat is het positieve. En je leert jezelf behoorlijk kennen.

quote:

Op zondag 1 april 2007 19:33 schreef milagro het volgende:
ik vind het niet getuigen van een kleine persoonlijkheid, het getuigt van een grote onzekerheid.

als je het een synoniem vindt aan het andere maak je volgens mij ene fout.
je kan heel zeker zijn op 1 vlak, en heel onzeker op het andere.
het probleem is alleen echt daar wanneer je die onzekerheden niet herkent als dusdanig, en dus niet begrijpt dat je gedrag wat je in de problemen brengt, wat dat ook moge zijn, voortkomt uit die onzekerheid.

als je van jongs af aan te horen hebt gekregen dat je lelijk of dom bent, dan ga je dat geloven, zeker als het je verteld is door mensen die je vertrouwde, je ouders bv, als zij het zeggen moet het wel waar zijn.
als je van jongs af aan hebt geleerd dat uiterlijk alles is, iedereen alles voor je doet omdat je mooi bent, je maar hoeft te knippen met je vingers en men vliegt voor je, is het niet zo raar dat je een en ander niet weet te relativeren later, als er nooit iemand tegen je in is gegaan, geen enkele knul je afwijst, ze vechten om je, andere dames zich lelijk en onzeker voelen naast je, jaloers zijn en dus zelden je vriendin willen worden, waardoor je dus weer je heil bij kerels gaat zoeken.

Ja en ik voelde me altijd geroepen om vooral niet in die schijnwereld mee te gaan. Ik hanteerde altijd het principe, ik wil haar graag leren wie ze nou precies is en waar het in deze wereld precies om draait. En daar zitten ook teleurstellingen en weerwoorden tussen. Een hoop zelfs. En dat was compleet nieuw. Op die manier wilde ik haar temperen en meer rust geven. Omdat ze zelf ook zou kunnen leren inzien waar het die kerels precies om draait en waar die vrouwen nou zo lullig om doen. Maar goed, was vechten tegen de windmolens. Ben blij dat 't erop zit.

quote:

vrouwen zien elkaar bijna altijd als concurent, laat staan als er een mooie vrouw opduikt ineens, en ze alle aandacht opeist.
je ziet het hier in het klein op Fok in S & G al, plaatst een dame een gewaagde foto, er komen er tig positieve reacties van de heren, dan post binnen no time een andere dame ook snel een foto in de hoop de ander af te troeven of iig minsten zoveel complimenten te krijgen.

Zo steekt het inderdaad in elkaar. Dat heb ik haar ook geprobeerd duidelijk te maken. Ik heb haar uitgelegd waarom die ene vrouwelijke collega zo ontzettend sneert. Dat ze niet moet twijfelen aan haar capaciteiten, maar dat dat -plat gezegd- alleen wijvennijd is.

quote:

dat een mooie meid niet zoveel vriendinnen heeft, kan te verklaren zijn dus door dat soort factoren.... het is niet altijd zo, maar het kan.
je bent knap, je trekt veel mannenaandacht, vrouwen worden jaloers, vriendinnen heb je dus niet en dus zoek je weer of enkel nog maar je heil bij kerels.

Dat lag er aan ten grondslag ja. D'r vriendinnen waren allemaal een stuk minder aantrekkelijk. In plaats van zich bescheidener op te stellen, of een stapje terug te doen, stortte ze zich ook op op alle -prospects- van de dames. Weliswaar niet met de poging die kerel te versieren, maar wel om een bepaalde aandacht los te krijgen. En je raadt het al, kerels kiezen toch altijd de mooiste vrouw uit. Dus de vriendinnen werden ook regelmatig op een lelijke manier geconfronteerd met haar aandachtsdrang. Gevolg is een onheelbare frictie en zelfs decennia lange vriendschappen strandden.

quote:

Op zondag 1 april 2007 19:42 schreef lavAzza het volgende:
Lekker mens zeg, betwijfel of die ooit echt van iemand kan houden. Frustrerend als je zo onzeker bent en tegelijkertijd zo graag wil geilen op jezelf. Dat gaat gewoon niet samen...

Dat valt inderdaad te betwijfelen.

Ze heeft iemand nodig die haar met de feiten confronteert. Dat is wennen, maar wel nuttig. Maar ze zag het simpelweg niet. Ooit zal ze wel denken, die vent had wel gelijk destijds. Zal alleen -voor haar- iets ingrijpends moeten gebeuren eerst. Dat zelfs dit soort mensen vaak aan het denken.

quote:

Op zondag 1 april 2007 21:38 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Vind je dat werkelijk een nobel streven? Als er iets destructief is, dan is het de ander het gevoel geven dat ze niet goed genoeg is.

Ik word er echt een beetje naar van hoe je over haar praat. Zo kil en afstandelijk. Inderdaad, alsof ze een 'project' was. Misschien doe je dat om jezelf te behoeden voor pijn, maar jemig, dit is iemand waar je van gehouden hebt. Toch? Of was ze ook voor jou een trofee?

Ik praat over een -ex he. En ook nog eens een exemplaar die je lelijk te kijk gezet hebt. Mag ik misschien een afstandelijke toon aanslaan? Daar schuilt nog wel iets van rancune in.
En je probeert diegene te relativeren. Dat is wat je nu ook leest. Zal deel uitmaken van het verwerkingsproces. Ik betrap mezelf erop dat ik het inderdaad zie als iemand waartoe ik veroordeelt bent, in plaats van waar ik voor gekozen heb.
Het is geen representatief betoog over een geliefde.

Waar ik aan toe wil voegen: Je wordt verliefd op iemand. Iemand trekt je qua uiterlijk- en persoonlijkheid aan. Dat is mij dus overkomen, en heftig. Toen inderdaad bleek, toen wat verliefdheid voorbij trok, dat er een aantal zaakjes niet helemaal op een rijtje zaten, heb ik mezelf voorgenomen dat niet te accepteren maar geprobeerd er samen aan te werken om zo een beter fundament voor een gezamelijke toekomst te leggen. Want wees eerlijk, die zaken die ik in de OP noem zijn toch onacceptabel binnen elke relatie? Ik had ook meteen weer voor mezelf kunnen kiezen, maar heb ervoor gekozen ervoor te knokken.
Daar praat ik dus nu over, die fase en waar het schip strandde.

[ Bericht 22% gewijzigd door Chooselife op 01-04-2007 21:57:56 ]

quote:

Op zondag 1 april 2007 21:44 schreef Frau.Pfeffertopf het volgende:

[..]

Of ze nu wel of geen persoonlijkheidsstoornis heeft is eigenlijk irrelevant.
Het klinkt cliche, maar ik geloof echt dat je beter af bent zonder haar. Zij komt zichzelf echt nog wel tegen, geloof me _{spreekt uit ervaring}

Dat eerste ben ik met je eens. Ik heb ook spijt van die uitspraak. Het zijn de dingen die makkelijk passeren als je iemand slecht kan doorgronden, of met verrassende karaktertrekken zit.
Dat tweede is ook zo. Ik geloof daar heilig in.

quote:

Op zondag 1 april 2007 21:51 schreef milagro het volgende:
nu ja, mocht ze weer kontakt zoeken, dan is weer voor de bijl gaan geen schande, als je nog zoveel voor iemand voelt, wint je verstand het niet altijd, hè... maar je bent volgens mij nuchter genoeg om snel weer het licht te zien als er niets veranderd blijkt, of je weer met pijn en frustraties zit door haar gedrag, 1 keer zwichten tegen beter weten in, en je dan die tweede keer stoten aan dezelfde steen is nog te doen, het moet echter geen meerjareplan worden

Nee klopt. Houd daar ook rekening mee hoor. Proces gaat gelukkig vrij voorspoedig zo.
Nee daar moet de grens ook komen te liggen. Het gaat echt geen vechten-tegen-de-bierkaai-verhaal worden. In die situatie, mocht die er komen, zal ik wel voor mezelf kiezen.

quote:

van mezelf weet ik dat ik bij hartzeer me ook suf pieker, iedere stap die ik gezet heb of juist niet en ieder woord dat ik gezegd heb, of niet gezegd heb , had willen zeggen, naloop en steeds weer uitkom op had ik maar, had ik maar niet, waarom moest ik nou zo nodig dit, om dat weer af te wisselen met nee nee hij was gewoon niet goed bezig, hij heeft gewoon me unfair behandeld, ik verdien beter, ik moet hem niet missen en al helemaal niet terugwillen maar verdomme ik mis hem wel en ik wil hem wel terug en ms als ik nu maar de kans kreeg dan zou ik, en als ik toen dat niet gevraagd had, dan was hij, en waarom doet zo iemand zoiets nu, hij moet wel een hekel aan me gehad hebben, of riep ik dat over me af, was ik teveel te nadrukkelijk te timide te .... whaaaaaaaah gek word je daar van dat non stop gepieker, je zelf van alles verwijten afwisselen met die ander verwijten maar toch altijd eindigen met eigen hadikmaars...blegh blegh blegh....

Volledig herkenbaar. De hadikmaars heb ik gelukkig al gehad!

quote:

maaaaaaaaar dat gaat altijd weer over, en opeens is daar de dag dat je niet bij eerste wakkere gedachte aan hem of haar denkt, je zomaar een hele dag doorbrengt met van alles en nog wat en je pas aan het einde bij het slapen gaan je realiseert dat je die hele dag niet aan hem of haar gedacht hebt ....en dan is het een kleine eindje af nog maar van zelfs die realisatie niet meer hebben...heerlijk

Hij moet nog aanbreken, maar da's een kwestie van weken. En die zijn zo voorbij.

quote:

en dan na een tijdje ontmoet je opeens onverwacht weer een bijzonder leuk persoon, en begint de ellende weer opnieuw, en maak je bijna alle "fouten" die je eerder ook al maakte, verlies je je weer in je overlopende hart, en gaan al die voornemens door eerdere ervaringen zo weer de prullenbak in

Weet je wat het onvoorstelbare is? Je gelooft niet dat je ooit meer zo'n leuk iemand treft.
Voornemens bestaan ook niet he, als je verliefd bent. Dan bestaat er uberhaupt geen waarheid, alleen een roze wolk. Dan kun je alles wel overboord flikkeren en moet je met je complete ziel- en zaligheid genieten van die periode.
En dat is wel zo geweldig.

quote:

Op zondag 1 april 2007 22:04 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Nou ja, je wekt de indruk dat je al heel lang weet dat er iets aan haar schort. Je hebt je best gedaan om haar te helpen. Je hebt een auto voor haar geregeld, en een betere baan. Je hebt haar het gevoel willen geven dat ze tot méér in staat was. Je zei het zelf al: je houdt van moeilijke exemplaren, die vormen een uitdaging voor je. (Dat is trouwens weer een heel interessant fenomeen onder intelligente mannen, dat ze zichzelf telkens met een getroubleerd exemplaar opzadelen omdat ze zich daardoor gestimuleerd voelen. Vrouwen zonder problemen zijn saai.)

Klopt, het viel me al vrij snel op. Ik heb er echt, alles aan gedaan. Uit pure liefde hoor. Ik wilde het gevoel geven dat ze belangrijk was. Geen bakvis die alleen op haar uiterlijk teert, maar daarnaast nog veel meer te bieden heeft. Want ze is wel degelijk behoorlijk intelligent. En haar ook wel iets meer zelfvertrouwen gegeven, dus het was niet voor niks in ieder geval.

quote:

Hoe goed je dat ook bedoeld zult hebben: al die goede bedoelingen werken ondermijnend. Wie wil niet gewoon bemind worden om wie ze is? Hoe meer je haar voorhoudt wat ze zou kunnen zijn, hoe meer ze geconfronteerd wordt met wat ze niet is. Het pathologische hiervan is dat zij juist behoefte heeft aan een man die zich niet in laat pakken door haar schoonheid. Tegelijk is die man hetgeen haar het meest frustreert, want iemand die haar niet louter aanbidt. Dit maakt dat ze op zoek gaat naar bevesting van mannen waar ze niks om geeft en die dus weinig om het lijf heeft.

Maar hey, dit is giswerk, want ik ken haar niet. Ik kan haar makkelijk tot een object van analyse maken, maar ze is jouw geliefde geweest.

Ik nam haar wel zoals ze was. Maar misschien niet zoals ze deed. Ik kan die zaken simpelweg niet accepteren, omdat ze mij ermee schoffeert en mij flink in mijn zelfvertrouwen en waardigheid aantast. Dus dan kun je twee dingen doen, of je kapt ermee, of je gaat samen werken aan een betere toekomst.
Ben ik die man niet geweest dan? Ik druk je op 't hart dat ik alles uit pure liefde voor iemand deed, en geen enkel ander (seksueel?) belang had.
Correct giswerk.

quote:

Op zondag 1 april 2007 22:43 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

De niet zo fraaie waarheid is dat ik mezelf er een beetje in herken. Elke analyse die ik op haar botvier zal een hoge mate van projectie bezitten, dat zul je begrijpen. Maar je kunt zelf heel goed bepalen wat van toepassing is en wat niet.

Ben jij ook zo'n fantastisch boeiend mens? Want dat is ze (zijn jullie?) echt. Parels.

quote:

Hoogstwaarschijnlijk ben jij precies de man die zij wil en die zij nodig heeft. Het is al eerder ter sprake gekomen dat mannen die zich door haar in laten pakken haar niet lang kunnen bekoren. Hun bewondering is oppervlakkig en daardoor heeft die aandacht voor haar heel weinig te betekenen. Misschien heeft ze je dit ook meermalen op het hart gedrukt: het heeft niets te betekenen. En dat is ook zo. Wat ze echt wil, is geen fan maar iemand die aan haar gewaagd is en haar crap niet accepteert.

Kijk, ik weet dat wel. Misschien wil ik dat wel helemaal niet weten, maar het is helaas zo. Als ik alles op een rijtje zet, wat ik tot in den treure gedaan heb, ben ik de enige zo'n beetje die haar laat excelleren en die ze absoluut blind kan vertouwen. Mocht ze me die kans gegeven hebben, dan had er iets heel moois komen te staan. Ze is hartstikke kwetsbaar zonder mij en dat gaat d'r wel opbreken straks.
Ik heb ook opzettelijk voor een volwassen afscheid gekozen (waar een iets minder volwassen ook gerechtvaardigd was) omdat ze daar wel eens blijvend gesodemieter van op kan lopen. Die woorden die dan vallen kunnen haar altijd blijven achtervolgen en daar heb ik absoluut geen belang bij. Ze weet wel dat ik vaak gelijk heb, dus ze zal die woorden gauw voor waarheid opvatten, waar het vaak wat blind emotioneel geraaskal is.

quote:

Maar het is niet makkelijk om te veranderen. Als niet alles klakkeloos van je geaccepteerd wordt, dan zul je om moeten leren gaan met afwijzing. Afwijzing doet pijn, vooral als je er weinig ervaring mee hebt. Je hoeft er de confrontatie niet mee aan te gaan als je je stort in loze aandacht en bevestiging. Er is een wereld vol mannen die je maar wat graag nemen zoals je bent.

Je moet willen investeren in iets moois. Je geliefde de kans geven je tot inzichten te kunnen brengen. Of open staan voor zijn of haar mening, gevoelens of filosofie. Ik heb van haar ook geleerd dat het soms best even lekker is een domme soapserie op te laten staan. Of dat zelfs harkerige, stoffige, ijskonijnen als ik een romantische kant in zich hebben en kunnen masseren.

quote:

Hebben jullie het wel eens over haar zucht naar aandacht gehad? Wat zei ze dan? Zag ze zelf ook in hoe destructief haar gedrag was, of probeerde ze het te relativeren? In het laatste geval valt er niets te redden.

Ze vervalt steeds in dooddoeners. "Maar ik vind jou toch de leukste?!" "Maar ik ben zoals ik ben, en ik doe helemaal niets met die mannen" "Ik wil geen vriend die onzeker van me wordt!" Over een -ex die stiekem sms't; "Oh ik wilde niet dat je het wist, want dan maak je je misschien zorgen".
Ik heb haar direct gezegd. Ik houd dit wel even vol, dat is het niet. Maar je moet begrijpen dat je ooit nog eens iemand treft die het allemaal nog net even leuker vertelt, dan ik dat doe. Want die bestaan. Je bindt de kat op het spek met die aandachtstrekkerij. En dan zijn we definitief slachtoffer van jouw "open houding" geworden. Precies wat gebeurd is he. Exact zo.
Ze moet die achterhaalde principes eens opzij zetten en de belangen eens leren inzien. Het gaat om je geliefde die je kwetsbaar maakt, en dan moet je misschien wel een concessie doen (ai, rotwoord). Ik slikte dit niet, bijna niemand slikt dit. Misschien had eens ik hetzelfde moeten doen om het tot haar door te kunnen laten dringen, maar dan wordt het ook een stukje prestige, en daar zie ik geen heil in binnen een relatie. Dan hoop ik erop dat woorden genoeg zijn.

Het feest is begonnen. Ze zoekt weer contact.

quote:

Op maandag 30 april 2007 20:08 schreef milagro het volgende:

[..]

en jij vindt dat ......

wel prima? doet stoer in het begin maar trapt er langzaam maar zeker weer in?

of je knapt af op zoveel voorspelbaarheid

doe dat laatste maar, scheelt je een hoop energie

Ik doe lekker niks. Moet er echt niks van weten hoor. Beetje bang voor haar.

quote:

Op maandag 30 april 2007 20:30 schreef milagro het volgende:

[..]

bang? hoezo dat dan?
bang als in onberekenbaar en eng
of bang als in 'als ik haar zie, zwicht ik geheid' ?

Ze rakelt weer gevoelens op. En zie het niet graag "escaleren", nu e.e.a. verwerkt is inmiddels.

quote:

Op maandag 30 april 2007 20:49 schreef Xennia het volgende:

[..]

Dan heb je niets verwerkt, maar slechts situaties vermeden

Wat jij wilt.

quote:

Op maandag 30 april 2007 20:47 schreef milagro het volgende:

[..]

wees voorzichtig, hè, het feit dat je haar contact zoeken hier meldt, is een veeg teken

Het is even een bevestiging van het hele verhaal en wat ik al had voorspeld. Nu weet ik ook weer dat ik niet gek ben.

quote:

Op maandag 30 april 2007 21:04 schreef David Letterman het volgende:

[..]

afkappen die handel en negeren, maar gezien je verhaal zal je dat niet lang gaan volhouden...

Hoezo denk je dat. Ik zeg je toch dat ik het volhoud. Bij deze.