De Anderwereld...
[verhaalmodus AAN]
Marlo daalt af in een diepe tunnel merkt dat hij zich ineens onder water bevindt, terwijl hij omhoog zwemt om de oppervlakte te bereiken, wordt hij aangegrepen door alles wat hij in zijn verleden heeft gedaan. Iedereen heeft zo zijn of zijn eigen demonen...
Nadat hij al zijn eigen angsten heeft bevochten komt hij boven water en stapt hij uit een helder meer, in een bosrijke omgeving.
Daar wordt hij opgewacht door Danu...
[vrhaalmodus UIT]
Marlo is een 'hij' geen 'zij' 
[Dit bericht is gewijzigd door Vork op 01-11-2001 19:57]
Goeiedag mevrouw, wie bent u? Waar ben ik?
Ik ben Danu, ik ben de aardgodin. Je bent hier in mijn wereld. Dit is het spiegeling van de wereld die jij de 'gewone' vindt. Hier is alles vredig, alleen mensen die geen kwaad in zich hebben kunnen hier komen. Voel je daarom vereerd. Loop maar met mij mee naar mijn huisje, dan zal ik je alles vertellen
* Marlo loopt achter de vrouw aan en komt al spoedig bij het huisje aan.
Je viel per ongeluk de ketel in... Nu is het zo dat dit de ketel der hergeboorte is.
Deze ketel heeft magische krachten, iedereen die erin afdaald komt bij mij en krijgt kennis, maar je verandert er wel door. Deze ketel wordt ook gebruikt om doden weer tot leven te wekken, iedere keer weer op een andere manier...
Het was het lot dat jou in de ketel deed belanden...ik geef jou de mogelijkheid mensen te genezen.
Ga nu en wees voorzichtig met de kennis en vaardigheden die je nu hebt."
* Marlo raakt er helemaal doorgehapseld van.
"Normaal gesproken zou je dezelfde weg moeten volgen, maar het is daar nu niet zo veilig..."
"Oh, hoe iedereen in de wereld rondloopt, het leven is een spel, ja. Maar ik kerf de schaakstukken, speel ermee en gooi ze weer weg als ik ze niet meer nodig heb...
Hieperdepiep, Hoera. Eindelijk een Danu kloon erbij. Dankje LWaS!
Na een wandeling van een uurtje komt ze aan bij de huisjes. Voor een van de huisjes zit een vrouw op een bankje. Equilan loopt naar haar toe.
Goedemorgen, ik ben Equilan 
Ik ben op zoek naar Danu, kunt u mij misschien vertellen waar zij is?
Hallo Ik ben Equilan, de elfengodin. U bent vast Danu. Ik kom van het fok!eiland om om uw hulp te vragen.
* Danu glimlacht en pakt de elfengodin bij haar hand. "Kom, laten we een stukje wandelen terwijl u mij vertelt over wat er gaande is op het eiland."
Equilan kijkt geirriteerd op.
Moet ik u gaan vertellen wat er gaande is?? Ik neem aan dat u dat weet, waarschijnlijker beter dan ik. Het zijn uw creaturen die voor ellende zorgen daar!!
Het is uw Herne_the_Hunter die elk jaar wedergeboren wordt om de seizoenen hun impuls te geven. Een van die creaties heeft ooit geweigerd die cirkel van leven en dood te volbrengen. Hij noemt zich nu Slough_Feg en is jaloers op Herne. Tijdens een valse actie toen zijn tegenstander niet keek, heeft Slough_Feg Herne vermoord. Puur mazzel, in een eerlijk gevecht was hem dat nooit gelukt. 
U heeft hier bezoek gehad van Marlo, die hier gekomen is via een ketel. Naar die ketel ben ik op zoek, het is Herne's laatste kans...
Als Herne niet weer terugkeert naar het land der levenden zullen de seizoenen niet meer zijn, dan is het een eeuwige herfst onder Slough_Fegs valse heerschappij. U zult dan ook niets meer waard zijn.
Het is in ons aller belang dat wij elkaar helpen. Ik wil die ketel, u wilt Herne. Waarbij Herne staat voor uw heerschappij in de zin van het natuurlijke verloop der seizoenen, de cirkel van leven en dood.
* Equilan kijkt Danu aan die nog steeds haar hand stevig vast heeft. Zonder het te merken zijn ze in een groot bos beland dat de godin doet denken aan het bos op het eiland. Het enige verschil is dat dit bos bruist van het leven, in plaats van hier en daar wat geluid voort te brengen van wezens die weten dat het bos niet in orde is, zoals op het eiland.
Danu glimlacht en bezorgt Equilan het gevoel alsof ze een kind is dat zich druk maakt om dingen waar de volwassenen stiekem erg om moeten lachen.
Equila schudt haar hand los en stapt opzij.
Nou?? Waarom zeg je niets?? Je hebt een bepaalde verantwoordelijkheid naar het eiland toe
JIJ hebt ervoor gezorgd dat jou gezant, Herne, op het eiland bestaat. Dat had overal gekund, maar je koos voor het eilad.
JIJ bent degene geweest die de creatie die niet wilde volbrengen waar hij voor geschapen was heeft laten rondlopen in plaats van hem tot de orde te roepen.
JIJ hebt ons hiermee opgescheept, dan help je ons ook maar er weer vanaf te komen!!
Ik vraag niet veel, alleen toegang tot de ketel zodat Herne weer tot leven gewekt kan worden...
* De godin krijgt een idee en voor Danu het doorheeft, zweven zij en Equilan hoog door de lucht. Op een klein knus wolkje nemen ze plaats. Danu wil verontwaardigd reageren, maar Equilan legt haar met een gebaar het zwijgen op; ze wijst naar beneden. Ze zweven langzaam boven het bos waar ze net door heen liepen. Equilan heeft een spreuk uitgesproken en het bos laat nu zien wat er kan gebeuren als niemand Slough_Feg weet tegen te houden. Danu ziet bleek en Equilan fluistert zachtjes Het wolkje zweeft zachtjes naar beneden terwijl Equilan weer begint te praten.
De bladeren vallen van de bomen en de meeste bomen buigen hun takken diep naar de aarde onder het gewicht van slechtheid en woede die bijna tastbaar aanwezig zijn. Dieren kruipen over de grond, in cirkeltjes, mummelend en klagend maar zich niet bewust van hun ellendige omgeving...
Het is de aanblik van een luguber schilderij, alles verwrongen en verkeerd...
De aanblik doet haar bijna fysiek pijn.
Je beschouwt ons eiland als een speelplek. Dat zie je verkeerd. Ook al leven wij in de mensen wereld, er zijn massa's goden en godinnen die niet met zich laten sollen en spelen, en ook niet toestaan dat de mensheid wordt gebruikt als speelbal. Je bent onachtzaam geweest en zal nu actie moeten ondernemen om erger te voorkomen. Waar is de ketel??
Tsssk tssk tssk, je klinkt als een man, sterker nog, je klinkt als een zonnegod; vol stieremest. Mannen denken hiermee.
* en Danu wijst op haar biceps.
De twee stappen weer van het droom wolkje af en danu geleid Equilan verder het pad af. Equilan volgt met einig geduld, en loopt met noeste stappen achter de grazieuze onbekommerde stappen van Danu aan.
Equilan rent Danu voorbij en kijkt haar vuil aan.
"Besef je wel waar je mee bezig bent?!"* Roept Equilan, zwaar geagiteert. Haar liefde voor Herne schiet nogmaals dor haar heen en de gedachte van zijn levensloze lijf op de sofa doet haar weer pijn.
Danu kijkt opzij en ziet de pijn van Equilan, langzaam lopen ze langs elkaar door het bos.
Het hoort allemaal bij het Grote Plan, Equilan[me=Zegt Danu met de meest onverschillige blik ter wereld...
[Dit bericht is gewijzigd door Danu op 29-11-2001 12:24]
ALI! plz? *oogjes knippert*
Danu, gaat het wel helemaal goed met je?? Jij bent verantwoordelijk voor de levens die nu overhoop gegeooid worden!! Fijn voor je dat je plannen hebt, maar ik denk dat je een paar van de meest belangrijke lessen gemist hebt.
Ik vraag je voor de laatste maal: Waar is de ketel?
"Oei oei, waar is de ketel, waar is de ketel? Heb je geen slimmerder vragen? En dat ik dit allemaal regel? Helaas er bestaat ook nog zoiets als noodlot en dat is onomkeerbaar. Ik stuur sommige dingen in het lot aan, dat is waar. De dood is immers net zo belangrijk als het leven zelf. Wie is hier nu gek, jij of ik? Jong meisje, nog zoveel te leren... Stel je eens voor dat niets zou sterven. Die wereld is erger dan een met lijden en sterven."
* Met statige passen loopt Danu door terwijl een withete Equilan achterblijft, half schalks draait ze zich om en zegt met een onverwacht sluwe blik:
"Maar ook nu zal ik het lot aansturen, de graal die je zo graag wilt vinden zal je niet vinden buiten jezelf, maar in jezelf, daar vind je je ultieme waarheid..."
* Equilan staart Danu na, de woede groeit en ze barst uit.
"Jij..jij, met je raadsels en spelletjes!!! Besef eens dat.."* ..en plotseling dringt de betekenis tot haar door. De heilige graal en de ketel zijn dezelfde, de ketel symbool voor de moederschoot, juist in de tempel waar zij verkracht is door de bruut Slough Feg. De tempel gewijd aan Danu en alle vrouwelijkheid, het matriarchale boven het patriarchale in een tijd dat man en vrouw als gelijken werden gezien. De woede richting Danu slaat om richting Slough Feg. De tempel onteert door mannelijke overheersing, dat wat nu al die tijd heerst in deze wereld door verkrachting van oude gebruiken en praktijken door de Zonnegoden, geleid door het lichtbrengende kind. Een woord komt bij Equilan op en daarmee de gedachte, immers woorden zijn magie. Een gif. En Equilan is een grootse gifmengster.
De oerkreet borrelt in haar op, Het Woord, De Naam voor de ultieme vrouwelijkheid...
"H...U...I...A!!!!"
* Danu glimlacht als haar naam door de eeuwen heen wordt geroepen, zoals door alle tijden heen, nooit vergeten, zelfs niet tijdens grootse onderdrukking. Onthouden doro de omkering van de letters door de handlangers van de Zonnekoning.
Een nieuw tijdperk...
[Dit bericht is gewijzigd door Danu op 03-12-2001 18:51]
"En dan noemt ze mij een jong meisje" gniffelt Equilan in zichzelf.
Een wereld waar niets in zou sterven?? Danu, denk je werkelijk dat ik hier ben omdat een man voor wie ik bepaalde gevoelens heb is gestorven?? Je zou eens beter moeten luisteren...
Mannen, en wat dat betreft vrouwen ook, heb ik genoeg verloren in mn leven. Je schijnt niet te willen zien dat het nu niet om die man gaat, maar om wat hij kan betekenen voor een heel eiland, een hele bevolking.
Maar het maakt niet uit lieverd, je hebt me al genoeg geholpen denk ik.
* De elfengodin buigt zich naar Danu toe, legt haar hand om haar wang en geeft haar een kus op de volle lippen. Er is niets erotisch aan deze kus, het is een magische kus uitgewisseld door zusters. De magie van beide vloeit in elkaar over en trekt zich weer terug.
Equilan glimlacht en draait zich dan om, om weer terug te keren naar het eiland. Rustig loopt ze weg, haar had op haar buik waar de koude klomp opeens wat warmer begint te worden. Na een paar honderd meter draait ze zich om, naar Danu. Maar die heeft allang haar aandacht verloren voor de godin en haar 'probleempjes'. Equilan beweegt haar handen en is even later verdwenen
* Dagobert en Rebel_Girl kijken verbaasd om zich heen. Ze staan in een prachtig bos, maar ze hebben geen flauw idee waar ze zijn.
[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 06-12-2001 17:39]
daar is een riviertje, zullen we daar eerst maar heenlopen? ik heb namelijk best wel dorst.
* rebel_girl en dagobert lopen naar het riviertje toe, maar zodra rebel_girl er van wil drinken verandert het water in dikke grijze modder.
[me=ga] naar het noorden, fluisterd de stem.
hmm nou naar het noorden dan maar
Goeiemiddag mevrouw, ben ik hier bij de waarheid? Ik volgde mijn zwaard der waarheid en kwam hier uit. Weet U daar iets van?
"Ach ja, de waarheid. Wat is de Waarheid? Ik weet alles van waarheid, maar wat is die ene Waarheid?"
* De vrouw slaakt een zucht en babbelt verder:
"De Waarheid is niets anders dan een manier van tegen iets aankijken, verantwoord je eigen waarheden voor jezelf en ja, je zal zien hoe waar die zijn.."
De Waarheid is niets anders dan een manier van tegen iets aankijken.
* Hij bedenkt zich wat hij er mee moet. HEt klinkt als een wijze raad. Dagobert kijkt Rebel_Girl aan
Weet jij waarom ik met jou op dat paard belandde?
het ene moment was ik lekker aan het schilderen en het volgende moment stond ik haast bezeten op een stuk steen in te hakken.
maar ik denk dat het te maken heeft met eenof andere plan.
wat dat plan precies is dat zou ik niet weten.
welke waarheid moeten wij vinden dan? en waar kan die waarheid voor gebruikt worden? vraagt rebel_girl aan de vrouw
euhm nou dit schiet ook niet erg op.
wat nu dagobert?
* Rebel_Girl en Dagobert lopen terug naar de open plek in het bos. Er staat een paard dat erg lijkt op het zwarte waarop ze kwamen, maar deze is bruin.
Hij lijkt er wel erg op, zullen we het gewoon maar proberen?
maar we moeten toch uitzoeken waarom we hier zijn hoor.
laten we dat paadje volgen.
* rebel_girl en dagobert stappen op het paard en rebel_girl stuurt het paard in de richting van het paadje, onderweg komen ze de meest wonderlijke dingen tegen.
ik heb zo het gevoel dat we nu goed zitten dagobert.
Wat nu?
* rebel_girl drijft het paard aan maar deze weigerd door de poort te gaan.
laten we maar afstappen dan.
[me=rebel_girl] en dagobert stappen af en het paard gaat er als een haas vandoor.
het tweetal stapt door de poort heen en komt bij een groot meer.
om het meer heen staan grote oude bomen en alles ziet er vredig uit.
vogeltjes in de bomen fluiten vrolijk en af en toe springt er een konijn op uit het hogegras.
aaaahhh eindelijk water, roept rebel_girl en gretig begint ze te drinken
|
|
