Ik kon het niet laten, een beetje godin zou hier rekening mee hebben gehouden 
quote:
Op maandag 12 november 2001 17:21 schreef equilan het volgende:
* De godin heeft helemaal een gerimpeld oude vrouwtjes huidje als ze eindelijk uit bad komt. Ze droogt zich flink af met een dikke handdoek en helemaal rozig van de warmte gaat ze even zitten.
Als ze zich even later heeft aangekleedt neemt ze een kijkje in haar torenkamer. Herne ligt nog steeds op de divan, zijn lichaam onaangetast alsof hij in diepe slaap verkeerd. De betovering die Equilan heeft uitgesproken over de kamer werkt nog goed. Ze rommelt wat in haar kastjes, haalt een zakje uit haar rugtas en stopt er wat andere voor in de plaats. Zodra ze denkt alles te hebben gepakt wat ze nodig heeft loopt ze weer naar beneden, klaar om te vertrekken.
Het plan is om eerst langs Simon te gaan en te informeren hoe het met Absinthe is en dan weer naar het bos, verder met de zoektocht naar de ketel.
Equilan fluit Gandalf, zegt Tamea gedag en gaat dan op pad.
[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 05-12-2001 10:07]
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
ik denk dat er wel meer dingen zijn waar mensen overheen lezen.. soms is dat natuurlijk de bedoeling 
maat let in deze vooral op de woorden 'onaangetast' en 'betovering'!!
Vlak voor de deur ligt een donkere vlek, over tegels en weggezakt in het gras.
De godin knielt neer en voelt er voorzichtig aan. Het kleverige goedje blijft aan haar vingers plakken en als ze eraan ruikt... Het is bloed!!
Equilan staat meteen rechtop, in haar rechterhand het mes dat tegen haar been gebonden was. Ze kijkt om zich heen en loopt dan voorzichtig naar de toren.
"Wat in hemelsnaam is hier gebeurt??"
Ze gooit de deur open en wacht even voor ze de keuken instapt. Er is geen geluid te horen in de toren dus Equilan stapt voorzichtig naar binnen. Ze kijkt om zich heen, al haar zintuigen op scherp. Iemand heeft in de keuken gerommeld... De godin rukt een kastje open en gilt het uit van schrik als er iets uit het kastje valt. Haar hand-oogcoordinatie is erg goed en met haar linkerhand vangt ze het op. Het is een schilderijtje, een prachtig schilderijtje. Ze kijkt er even naar, verbaasd... hoe komt dat hier nou?? Ze ruikt eraan en bedenkt dat het misschien een cadeautje is van de kunstenares. Dat kan later uitgezocht worden. Equilan legt het schilderijtje weer terug in de kast, maar nu zo dat het er niet meer meteen uit kan vallen zodra de kast geopend wordt. Dan loopt ze weer verder.
Als ze de gang instapt valt haar oog gelijk op de geopende deur van de bibliotheek. Dat klopt niet, zowel zijzelf als Tamea weten hoe met boeken om te gaan en sluiten de deur altijd secuur. Bij de geopende deur blijft ze heel even staan luisteren en dan gooit de elfengodin de deur open. Er is niemand in de bieb, maar het valt haar meteen op dat enkele boeken weg zijn. Het zijn een aantal van haar favoriete boeken en automatisch valt haar oog dus op de lege plekken die deze boeken hebben achtergelaten. De godin vloekt en loopt de bibliotheek in. Ze knijpt haar ogen iets toe en speurt de hele bibliotheek af, op zoek naar aanwijzingen wie er in de bieb is geweest. Equilan loopt heen en weer, en opeens vangt haar neus een geur op.. een vaag bekende geur, niet geheel onaangenaam maar wel een die je aan het denken zet... organisch, anorganisch.. Absinthe!!
Is Absinthe hier geweest?? Hmm waarom heeft hij geen bericht achtergelaten, en dat bloed, was dat van hem??
Vragen vragen, allemaal vragen!! Equilan wordt gek, net nu ze dacht antwoorden te hebben!!
Met een snelle beweging laat ze het mes weer op zijn plek glijden, loopt de bibliotheek uit en rent de trappen op naar haar torenkamer.
Voor de deur staat ze even stil, haalt haar handen door heur haar en schikt haar jurk. Met een diepe zucht opent ze de deur. Herne ligt nog steeds op de divan, het hoofd gescheiden van de romp, de armen op de borst. Equilan loopt naar hem toe en knielt naast de divan op de grond. Ze streelt hem zachtjes over het haar, zorgvuldig de 'wond' ontwijkend.
Herne mn liefste...
Ik moet je laten gaan, maar ik beloof je dat we elkaar sneller dan je denkt weer zullen zien...
* Een eenzame traan rolt dramatisch over haar wang als de godin zich voorover buigt om Herne een laatste kus te geven. Als hun lippen elkaar raken verstijft ze, de kamer licht plotseling op in een hel wit licht.... Equilan komt even later bij en vindt zichzelf terug zittend op de grond tegen de divan aan. Ze giechelt als een mallot en heeft beide handen op haar buik, waar de kleine bolling nauwelijks verborgen kan blijven. De godin pakt haar rugzak opnieuw in en loopt naar beneden waar ze zich omkleedt.
Ze springt op en rent naar het raam wat op haar nadering wagen wijd openslaat. "Herne!! Voor altijd samen!! Ze gilt het naar buiten en draait zich weer om. Ze straalt en bruist van de energie.
Tamea is helaas niet in de toren dus ze schrijft maar even een briefje.
Tamea,
Ik weet niet wanneer ik terug kom en of ik terug kom. Ik vraag je om voor mijn toren en mijn draken te zorgen. Ik hoop je snel weer te zien.
Equilan
* Equilan leest het briefje nog eens na en vertrekt haar mond. Bah wat een nietszeggend en onpersoonlijk briefje. Maar ze weet er niets meer van te maken. Ze laat haar handen over haar lichaam glijden: mes, check... amulet, check... rugzak, check... Onzichtbaar rennen, spelen, dansen en lachen honderden elfjes in de tuinen om de toren heen. Met een gedeelte van hen heeft de elfengodin zojuist afgesproken dat ze de toren bewaken en Tamea in alles van dienst zullen zijn, een ander gedeelte maakt zich op om hun oermoeder te volgen. Equilan loopt het schelpenpad af het bos in...
Dan pakt ze uit het kruidenkastje een klein potje wat helemaal achterin stond, verborgen achter wat grote zakken niet al te aangenaam ruikende kruiden. De godin draait het potje open en ruikt aan de inhoud. Die kan haar goedkeuring nog wegdragen en met haar vinger neemt ze een flinke lik uit het potje. Het blauwige goedje smeert ze op haar buik onder haar tuniek, waar het meteen in de huid trekt.
Zachtjes fluistert ze "Mijn leven voor het jouwe.."
Equilan zet het potje terug en stapt de toren uit. In de tuin blijft ze staan en ee eventuele toevallige voorbijganger zou haar waarschijnlijk hebben laten opnemen in het eerste het beste psychiatrische ziekenhuis: De godin waagt zich aan een soort kinderlijk dansje, met rondzwaaiende armen terwijl ze zich naar voren buigt en weer terug... haar lippen bewegen en prevelen zachte onverstaanbare woorden.
Dan komt ze lachend weer overeind, loopt de tuin uit terwijl ze achterom kijkt en haar duim omhoog steekt.
Absinthe haalt een paar vellen papier tevoorschijn, ze zijn afkomstig uit een van de boeken. Er staat een vreemde afbeelding op van een oude vrouw die voor een huisje staat dat leunt op een magere kippenpoot. Ze grijnst haar scheve, gele tanden bloot terwijl ze tegen een gammel hek aanleunt waar op schedels van mensen zijn bevestigd. Al met al is de afbeelding niet lelijk te noemen, dat is iets dat Absinthe altijd heeft bewonderd aan de kunststroming van Jugendstil, alles lijkt er stukken mooier door. Sierlijke lijnen creeren al dansend het beeld.
Op een ander vel papier staat een kort verhaal over een Elvengodin.
Bewust laat Absinthe deze twee pagina s achter, om ontdekt te worden, samen met een kleine boodschap gericht aan de vrouw des huizes.
Equilan je zult het waarschijnlijk al door hebben gehad, ik ben weer terug op het eiland en ben in je bibliotheek geweest.
We zullen elkaar spoedig weer ontmoeten, ik verheug me erop.
Hoog boven Absinthe cirkelt een gitzwarte kraai. Het beest krast luid en Absinthe kijkt omhoog om zijn goede vriend weer te zien.
Het beest wil dat zijn meester hem volgt en dat is precies wat zijn meester doet. richting:
Ze stapt de keuken binnen waar zij en Gandalf uitbundig begroet worden Shia. Aurian is nog steeds in het bos bij de insecten. Na een dikke knuffel wil Equilan verder lopen als haar oog valt op een stapeltje papier op de keukentafel.
Ze bladert het door en leest het briefje. Een briefje van Absinthe, dat hij in haar toren is geweest en wat boeken heeft meegenomen...aha, precies zoals ze al dacht dus... en dat hij zich verheugd op hun weerzien. De godin trekt haar wenkbrauwen hoog op, dat had ze niet verwacht na het gebeuren bij de tempel waar hij zijn rechterarm, schouder en deel van zijn long verloor. Ze bekijkt de twee andere papiertjes, de een komt haar heel bekend voor... iets met het oversteken van een rivier had dat te maken.. of was dat een andere heks?? Maar waarom deze afbeelding?? Bij het zien van het derde briefje trekt een rilling over haar rug.. dat gaat over haar!!
Equilan begrijpt nog niet helemaal wat de drie briefjes met elkaar te maken hebben. Elk op zich stelt het niet zo veel voor, maar Absinth kennende.. wat dat betreft, in hoeverre kent ze Absinthe eigenlijk?? ... heeft hij die drie briefjes niet zomaar gecombineerd. Ze slaakt een diepe zucht en legt dan de briefjes weg. Momenteel heeft ze al genoeg aan haar hoofd.
Ze moet voorbereidingen treffen voor de begrafenis van Herne, ze moet verder op zoek naar Slough_Feg, ze moet er achter zien te komen wat Danu bedoelde met dat zij de ketel was, ze moet... De godin kijkt langs haar lichaam naar beneden.. hoognodig aan de lijn gaan doen!! Wat idioot, ze is nog nooit aangekomen en zeker niet in zo'n periode. Afvallen is dan logischer.
Equilan rekt zich uit en kijkt naar haar twee draken die in een omhelzing onder tafel liggen. Ze haalt uit de kelder een enorme emmer vis en zet die in de tuin waar Gandalf er al snel op aanvalt. Dan loopt ze langzaam de trap op naar haar badkamer en laat een heet bad vollopen. Met een diepe zucht van genot laat ze zich onder water glijden...
Een ander amulet wordt om haar hals gehangen en het mes om haar been gegespt.
Als alles gepakt is loopt ze naar de divan waar Herne ligt en knielt bij hem neer. Ze aait hem over het hoofd, maar het hoofd ligt niet zo heel stevig op zijn lichaam en rolt eraf.
"ow Herne, dwarsligger" glimlacht Equilan en legt het hoofd weer bij het lichaam. Ze blijft nog even zitten, in overpeinzingen verzonken. Ze moet hem begraven... maar nu nog niet.
Even later staat ze op en kijkt uit het raam naar het donkere bos. Zo op het eerste gezicht is er niets vreemds te zien, maar voor de ogen van de elfengodin ziet het er net even wat anders uit. Haar valt meteen het gebrek aan leven op, vrijwel geen vogels die door het bos vliegen en zelfs de wind lijkt het te laten afweten. Het hele bos doet een beetje paarsig aan. Equilan glimlacht tevreden, dat is haar werk en het werk van een groot gedeelte van het leger elfjes die op, in en rond haar toren verblijven. Dat gedeelte verblijft tijdelijk in het bos, waar ze ervoor waken dat de dingen die Equilan in het bos heeft gedaan niet verstoord raken en ze als spionnen dienst doen.
Alles is klaar....
De godin pakt haar rugzak op en loopt de toren uit, naar het bos.
Dan nadert hij de toren, waarna hij snel de trap beklimt. Bij de deur aangekomen klopt hij nogmaals aan. Geen antwoord. Anthraxx klopt nog een keer. Weer geen antwoord. "Zucht, waar doe ik dit allemaal toch voor..." mompelt Anthraxx. Dan leunt hij tegen de deur aan om na te denken en even te rusten. Spontaan valt de deur open, alsof er magie in verscholen zit, en Anthraxx valt met een grote klap op de grond, waarna hij stil blijft liggen.
Na een kwartiertje bewusteloos gelegen te hebben, staat Anthraxx op. Hij klopt het stof van zijn kleding af en raapt zijn bijl op, terwijl hij om zich heen kijkt. Eenmaal binnen in de toren kan Anthraxx zijn eerste doel tot vervulling brengen. Anthraxx legt de kaart zodanig neer op een klein tafeltje recht van hem, zodat Equilan het niet kan missen:
Nadat hij dit gedaan hebt, wordt Anthraxx toch nieuwsgierig naar de toren, en loop de spiraal gevormde trap op. Tijdens de wandeling omhoog komt hij langs vele deuren, welke op slot zitten. Totdat bijna tot de top is gekomen. Daar, recht voor hem, staat de deur op een kier. Anthraxx snelt erop af. De deur gaat open met een luid, kraakachtig geluid. Door dit geluid lopen de rillingen op Anthraxx zijn rug.
De kamer waarin hij zich nu bevindt is groot, met vele boekenkasten. Zacht tapijt ligt op de vloer en de muren zijn gemaakt van een grijsachtig, stevig lijkend, soort steen. In het midden van het vertrek staat een stoel, maar niet zomaar een stoel. De stoel ziet er zeer comfortabel uit en lijkt uitermate geschikt voor een leesavondje. Maar daar heeft Anthraxx geen tijd voor. Hij is met een opdracht bezig, waarvoor hij tot zondag avond tijd heeft. Dan draait Anthraxx zich weer om en wilt naar de deur lopen totdat zijn ogen vallen op een boek met een geheel zwarte kaft. Alsof hij betovert is door de kleur van het boek, loopt hij erop af. "Hmmm... waarom heeft Equilan zo'n boek in huis..." mompelt Anthraxx terwijl hij de kaft bestudeert. Eerst staat er niets maar naarmate Anthraxx er geconcentreerder naar gaat kijken vormen er letters op de kaft:
B L A .. .. M A G I ...
Zoiets kan Anthraxx er uit op maken. "Nou ja, het zal wel. " mompelt hij en wilt het boek terugzetten, maar vreemd genoeg voelt het boek zich meer aangetrokken tot Anthraxx tas dan tot de boekenkast. (net als een magneet)
Anthraxx zucht diep, en stopt dan het boek in zijn tas. "Die "LEEN" ik maar even" mompelt hij, terwijl hij de kamer uitloopt, de trap af en weer naar buiten gaat. Daar vervolgt hij zijn weg richting het Bos van Herne_the_hunter.
Waar gaat Lurky dan heen als ze het niet meer weet: naar haar vriendin Equilan die overal een antwoord op heeft.
Voor de toren spring Lurky van haar paard.
Goeiedag draken! Is Equilan thuis?
* De draken geven geen antwoord want al hun aandacht is bij het opgetuigde paard dat hun blij begroet.
Lurky neemt haar rokken op en stapt over de trap naar de deur. Ze klopt, wacht, klopt en stapt dan als kind aan huis gewoon naar binnen. Op de tafel ligt de bruiloftsuitnodiging onaangeroerd.
Equi?
Ze zal toch niet weer in bed- of badkamer met mijn Craziest aan het rotzooien zijn?
* Een steek van oude jalouzie trekt door Lurkys vrijzinnige hart. Argwanend beent ze naar Equilans slaapkamer. Zoals gewoonlijk is het daar weer een liederlijke bende. Lurky ziet het onopgemaakte bed en haar achterdocht maakt plaats voor een glimlach vanwege zoete herinneringen. Ze gluurt even in de badkamer. De tobbe is leeg en een uitgedroogde zeeprand koekt rond het putje. Lurky veegt er langs met haar vinger en ruikt aan de vettige substantie. een vervaagde vleug van de elfengodin zweemt in haar neus.
hela, wat moet jij hier, rare zigeunerin!
* Een stel elfjes materialiseren voor haar gezicht en kijkt haar boos aan.
Ik zoek naar wat van mij is: een spoor van Craziest en Callista.
Die mafketels zijn hier niet. Scheer je weg!
Maar waar zijn ze dan wel?
Dat zeggen we lekker niet. Het is niet onze taak op jouw gezin te passen.
Ha! Jullie weten dus precies om wie het gaat. Doe niet zo flauw: zeg op!
Nee. Rot op. Er is hier niemand die jou gaat helpen. Eigen schuld. Dikke bult.
Nou ja zeg! Wat zijn jullie gemeen. Dat zal ik Equilan vertellen!
Zal je haar eerst moeten vinden. Is ze hier of is ze daar, wij gaan het niet zeggen. Sliep uit en nu d'r uit! Lalalalala.
* Ze nemen lurky onder de armen en zwieren haar in vliegende vaart de torentrappen af. Beduust valt Lurky op haar kont op het mos naast haar paard.
Nou ja Zeg! Bruintje, vraag jij eens aan die draken waar Callista is. En breng mij er dan gezwind heen!
* Niet dat Lurky er vertrouwen in heeft dat haar rijdier haar letterlijk verstaat, laat staan exacte informatie zal gaan inwinnen bij de draken maar de arme professor weet gewoon niet meer wat te doen.
Zoals iedere goede moeder wordt ze gek van het feit dat ze gescheiden is van haar kind en niet weet waar het is. Het feit dat Craziest de laatste dagen deed alsof hij zijn eigen vrouw en kind niet meer herkende maakt haar er ook al niet geruster op. De mogelijkheid bestaat dat hij werkelijk niets meer weet en denkt dat zijn kind een reptiel is.
Gehaast klimt Lurky op haar paard. Dat wil veel liever in de prettige sfeer van de toren en de draken blijven dan weer door de sneeuw te worden afgejakkert.
Ze wendt de teugels en spoort hem aan:
Hort Bruin! Op naar het volgende kasteel!
Dan zet hij onder het briefje nog: "Heb jij hun gezien, neem dan zo spoedig mogelijk contact op met Lurky, die je in de Tuinen van Fok! kan vinden."
Anthraxx springt weer op zijn paard en draaft richting Lord Dreamers kasteel toe.
[Dit bericht is gewijzigd door Anthraxx op 28-12-2001 15:14]
Nouja, zo voelt het in ieder geval.
Voor de deur wordt ze tegen gehouden door opgewonden kwetterende waakelfjes.
Wat, wie zijn hier allemaal geweest??
De elfjes kwetteren dat het een lieve lust is, allemaal door elkaar om toch maar als eerste aan de godin te vertellen wat er gebeurt is en duidelijk te maken dat ze er echt, echt niets aan konden doen.
Ach jeetje, het huwelijk gemist van Rebelgirl en Dagobert, wat jammer!!
En Lurky?? Mooi!! Die had ik net nodig. Wat zeg je?? En waarom hebben jullie haar niet geholpen?? Nee dat valt me tegen, jullie weten best dat dat een vriendin is. Wat zeg je, waar stonk ze naar??
Ja geen wonder als ze net een jaar in de kosmos heeft gehangen, dan ruik je niet echt aards nee.
*zucht* stomme elfjes.
Nou, en wat is er met dat boek?? Anthraxx?? Hmm nouja ik ga ervan uit dat hij een reden heeft om dat boek te lenen..
Maar als jullie je werk niet beter doen hou ik binnenkort geen boek meer over!!
Net als ze naar binnen wil stappen houden de elfjes haar opnieuw tegen.
Ja inderdaad, ik ben zwanger Ze legt haar hand op haar buik. Dit is Herne, mijn zoon Herne, hoor je die elfjes?? Dat zijn mijn waakelfjes, die wonen hier bij mij.
De elfjes hebben er verder geen boodschap aan wie de vader is en hoe het zo plotseling gekomen is, hun godin is zwanger en ze hebben kennis gemaakt met het kind, dat is groots nieuws!! Equilan kijkt ze lachend na terwijl ze opgewonden maar gewichtig naar alle hoeken van de tuin verdwijnen om het nieuws aan de rest te vertellen.
Dan stapt ze eindelijk de toren binnen. Met een diepe zucht kijkt ze de keuken rond. Eindelijk weer thuis...
Ze loopt door naar haar badkamer om een bad klaar te maken. terwijl het bad volloopt wast ze het ergste vuil vast van zich af aan de wastafel.
Een paar weken in het bos zonder dat soort voorzieningen zijn best uit te houden, maar als je dan eenmaal weer thuis bent...
Na een tijdje de diverse opties van alle kanten bekeken te hebben, besluit ze dat het meest passend is Herne_the_Hunter in zijn bos te begraven.
Na haar laatste slokje thee gaat ze naar het bos om de voorbereidingen te treffen.
Met haar bolle buik heeft ze zich in bad laten zakken waar ze nu zit te weken.
Naast haar staat een grote kop kruidenthee waar ze af en toe een slokje van neemt. Het bad is vol schuim en met een grote zachte spons draait de godin rondjes over haar buik terwijl ze in gesprek is met Herne.
Haar kind heeft steeds meer vragen over wat hem buiten te wachten staat. Hij is enorm leergierig en vraagt soms dingen waar zelfs Equilan even naar het antwoord moet zoeken. Ze is ongelooflijk trots op haar ongeboren zoon, hij weet al zoveel... Zijn jungiaans collectieve onderbewustzijn is bij hem nauwelijks onderbewust te noemen. Ze hoeft vaak bepaalde dingen maar aan te stippen en hij herinnert zich er van alles over.
Als het badwater lauw begint te worden stapt Equilan eruit, omwikkelt zich met een grote dikke handdoek en loopt naar beneden naar de keuken.
gandalf en Aurian liggen voor het haardvuur en springen op als Equilan verschijnt. Ze drukken hun neuzen tegen haar buik, hun 'begroeting' van Herne, die meteen enthousiast begint te spartelen. Equilan moet lachen, duwt een voetje uit haar ribben en maakt wat te eten klaar.
Gezellig keuvelend blijven ze zo met zn viertjes een tijdje in de keuken zitten.
De godin staat vertwijfeld voor haar kledingkast. Wat moet ze aan?? Niets past meer... Ze pakt een simpele katoenen wijdvallende jurk en doet hem aan. Het verdient geen schoonheidsprijs, maar het volstaat.
Equilan loopt weer naar beneden en gaat de tuin in, waar ze haar kruidentuin inspecteert en Herne meteen wat botanische lessen geeft. Lurky zal zo wel komen..
[Dit bericht is gewijzigd door Absinthe op 17-01-2002 21:10]
Equi', ik heb zo'n hoofdpijn dat ik niet eens meer de weg naar dat huisje van Wati wist te vinden. Ben gewoon misselijk van de pijn. Heb jij wat heilzame kruidenthee ofzo voor mij?
* Zonder wat te vragen plof ze neer op de bank.
Laat mij hier maar even liggen: ik kan geen boe of ba meer zeggen van de knallende koppijn laat staan Callista en Craziest zoeken. Zou t komen van de kopzorgen? Misschien moet ik juist doorzetten om de zorgen op te lossen. Ach ik praat maar door om even niet met mijn gedachten bij mijn eigen lijf te zijn...
1962e post: 1962 Grootste filmdiva aller tijden Marilyn Monroe overlijdt aan overdosis.
* irl koppijn
Ondertussen kwebbelen ze over de aanstaande bevalling. Lurky heeft veel opbeurende tips door haar bevallingen in de Mir en jaren eerder in de verlaten bossen van Kongo. In Kongo stond ze er alleen voor, in de Mir was Craziest. Vol lof hemelt ze diens gynacologische kundigheid op.
Als hij nou niet zoek was zouden wij je kunnen assisteren. Dat is veel zinniger dan die kliniek van Dr. Kasper: die is duur en daar hoor ik de slechtste verhalen over. Het personeel is wel toegewijdt maar die arts is een ramp.
Nou zover is het nog niet. Er komt wel een oplossing als het kindje zich aandient. Allereerst zouden we Craziest en vooral Callista eens moeten gaan zoeken...
Ik dacht dat we dat gingen overlaten aan je draken?
* Ze scheppen nog een bordje op en kijken hoe de draken tevreden bij de haard de botten liggen af te kluiven.
Weet je wat... Ik ga na deze heerlijke maaltijd eens naar de Tuinen: kijken hoe het met mijn eigen dieren gaat. Als jij dan ondertussen met je draken op zoek gaat, zadel ik een paard en ga alle ondergrondse krochten af. Er zijn zat plekken die Anthrax en Lord Dreamer niet kennen.
Waarom heb je James niet ingeschakeld? Die kan de hele maffia inzetten. Uiteindelijk zal die niet staan te popelen om losgeld te betalen. Het lijkt me meer iets wat hij graag zelf regelt.
Die heb ik inderdaad al heeel erg lang niet gezien. Hij was niet in het Vernieuwde Totale Casino VTC. Misschien zit hij in het oude Casino?
Waar heb je t over? Welk vernieuwde Casino?
Dat op de plaats waar vroeger Faats restaurant stond. Faat werkt tegenwoordig voor James en Craziest!
Dan weet jij meer dan ik. Heeft Craziest je dat verteld?
Nee, die is toch zoek! Ik heb het met mijn eigen ogen gezien!!!
Maar ik dacht dat je James lang niet gezien had zei je net?
Neehee en Faat ook niet maar ik weet het gewoon. Faat en hij zijn trouwens ook allebei zoek.
Faat is niet zoek: die zit in Italië.
Huh? Met James? Zijn ze door de concurerende maffia gekidnapt? Oei!
Nee ze is volgens horen zeggen gewoon op cursus. In haar eentje als ik het goed begreep. Ze heeft wel een tijdje wat met James gehad maar of dat er wat mee te maken heeft...
O dat verklaart waarom zij het Casinogeld, wat Antrax en ik hebben teruggehaald uit haar villa, in bewaring had gekregen.
Is dat zo?
Ja blijkbaar ik begrijp ook niet wat er mis was met de kluis in villa Craziest.
Nou dan zou ik als ik jou was daar eerst maar eens gaan vragen hoe en wat!
EQUI, WAT EEN GOED IDEE!!! Als ik jou toch niet had!
Ben je daar dan nog helemaal niet geweest?
Nou, eh, nee. Ik was toch in het Vernieuwde Casino...
Nou ga dan maar eens in dat Verouderde Casino langs!
* Hoofdschuddend kijkt Equilan Lurky aan. Ze vraagt zich af hoe deze eens zo inteligente vrouw tot zo'n verwarde professor is geworden.
Weet je zeker dat het je in je eentje lukt? Moet ik niet meegaan?
Nee hoor. Span jij je nou maar niet te veel in, laat je draken voor je werken. En wie weet heeft Hernes crematie nog nasleep... Je kan moeilijk op alle plekken tegelijk zijn.
Dan zal ik in elk geval eens op de zaak van de vermisten gaan mediteren.
* Terwijl de vrouwen de taken verdelen geeft Equilan Lurky nog een dikke deken om zich te beschermen tegen de kou van de vallende avond.
Ze kussen elkaar. Nagezwaaid vanuit de deur van de toren ziet Equilan hoe Lurky het schelpenpad afloopt op weg naar de Tuinen.
1966ste post: 1966, Beatrix trouwt met Claus, Mao grijpt macht in China en Rolling Stones brengen Statisfaction uit.
De afgelopen dagen hebben ze bijna niets anders gedaan dan rondvliegen boven het eiland, op zoek naar verdachte bewegingen. Helaas is ze niets raars opgevallen...
Ja, wel wat mensen die ze nog niet eerder op het eiland hadden gezien, maar dat is niet per definitie verdacht; op het eiland is het een komen en gaan van bezoekers en mensen die zich willen vestigen.
Ze kan zo goed als zeker zeggen dat het tweetal niet in de bossen of andere afgelegen gebieden worden vastgehouden. Dan hadden de draken daar absoluut lucht van moeten krijgen, maar de enige die ze op dat soort plekken gezien hadden waren onschuldige voorbijgangers. Of ze moeten ergens in een grot verscholen zitten met voldoende levensvoorraad om er voorlopig niet meer uit te komen en dat betwijfelt Equilan.
"Dus ze zitten ergens vlak onder onze neus!!"
Het wordt tijd om Lurky weer op te zoeken en haar te vertellen over hoe het gegaan is. De godin hoopt maar dat Lurky zelf iets meer geluk heeft gehad in het casino, het gekke mens was daar nog niet eens geweest!!
Equilan loopt naar haar slaapkamer om wat fatsoenlijks aan te trekken in plaats van de verukkelijke, maar erg vormloze huisjurk die ze aanheeft. Raar, hoe dikker ze wordt hoe meer ze er mooi en vrouwelijk uit wil zien Ze had niet verwacht ooit nog eens zo ijdel te worden!! Ach, hormonen...
Ze pakt een vuurrode jurk van een hanger en zorgt er op de haar bekende wijze voor dat de jurk past. Na zichzelf uitgebreid bewondert te hebben in de spiegel "wat valt deze stof mooi langs mn buik!!" stommelt ze de trap weer af en loopt samen met Gandalf naar buiten.
Komop jongen, breng me naar het casino!!
oops, snelwegduiken, daar komt ze nét aan...
* superbam duikt achter een paar struiken...
[Dit bericht is gewijzigd door superbam op 07-02-2002 12:56]
Een aantal elfjes vliegen haar tegemoet en kwetteren opgewonden terwijl ze haar vertellen wat er allemaal gebeurt is in de tijd dat Equilan er niet was. Dat is niet zo veel bijzonders dus al snel kan de godin vertellen dat haar baby heeft aangekondigd eraan te komen. Sneller dan het licht verspreidt het nieuws zich onder de elfen, en uit alle hoeken en gaten komen ze tevoorschijn tot Equilan helemaal bedolven is onder de elfjes die haar geluk wensen, goede raad geven, willen helpen...
Ze schaterlacht, Equilan voelt zich onoverwinnelijk en stralend gelukkig. Ze is benieuwd naar wat komen gaat, wie haar zal bijstaan tijdens de bevalling. Zal Slough_Feg zijn gezicht laten zien, zullen haar vrienden haar komen beschermen?? Ze staat er niet te lang bij stil, het interresseert haar hoegenaamd niets momenteel.
Ze neemt plaats op een paddestoel op het grasveld en neemt een kopje kruidenthee aan van een van de elfjes. Ze kletst gezellig met ze, luistert naar de goedbedoelde en soms ook daadwerkelijk wijze raadgevingen en wacht op wat komen gaat.
|
|
