rebel_girl heeft iets op haar hart, of eerdere gezegt op haar ziel, en het moet er uit.
gevoelens uit een ver verleden stromen in het beeld, teisterende demonen komen eindelijk vrij en worden omgezet in kwaade uithalen naar het gesteente.
hmm ik denk dat ik toch maar wat zal moeten eten, ook al betekend dat dat ik mijn werk moet onderbreken.
haar vermoeide benen slepen haar het huis in, maar plotseling is alle vermoeidheid verdwenen.
op de tafel ligt een brief, rebel_girl neemt het papier ter hand en ziet onmiddelijk aan het handschrift dat het van haar geliefde is.
mijn liefste,
deze beslissing heeft niets met jou te maken, ik kon de demonen uit mijn verleden niet meer aan.
de constante worsteling was het niet meer waard.
vaarwel mijn lieveling, het ga je goed.
rebel_girl laat de brief uit haar handen vallen.
de zoveelste al,denkt ze, die er een eind aan maakt.
en ineens komt haar pijnlijke verleden gruwlijk dichtbij.
herrineringen spelen zich als een film af voor haar ogen.
langzaam loopt ze terug naar het blok steen en begint verwoedt op het beeld in te hakken.
gevoelens stromen het beeld in op het ritme van het constante getik.
ze heeft het niet meer door, voelt niks meer, een aangename verdoving ligt als een waas over haar geest.
langzaam begint het beeld een vorm te krijgen.
maar het is nog lang niet klaar, teveel moet nog gedaan worden in zo weinig tijd.
zorgvuldig verborgen herrineringen moeten opgegraven worden.
het is tijd dat het er allemaal uit komt...
haar oog valt op het zwaard, haast panische gedachten vliegen door haar hoofd.
het zwaard lijkt een haast magische uitwerking te hebben op de kunstenares.
dat zwaard, daar is iets mee, denkt ze, het lijkt wel of het me roept.
maar haar tong is dik ten gevolge van een ernstige ondervoeding en uitdroging, ze kan geen woord meer uitbrengen.....
rebel_girl draait zich om en met een koortsachtige blik in haar ogen gaat ze verder met het werk.
gestaag begint het beeld ergens op te lijken.
de vormen van een paard beginnen zichtbaar te worden.
gedachten en gevoelens stromen het koude gesteente in.
* Dagobert pakt een stoel en gaat zitten. Zo volgt hij de sierlijke bewegingen waar het beeld mee tot stand komt.
hoe durft hij mijn consentratie te verstoren.
haar handen zijn inmiddels bloederig en zitten vol diepe krassen van waar de beitel het zachte vlees raakte.
bloed vermengt zich met zweet en zweet vermengt zich met de tranen.
zodra het mengsel de grond raakt kruipt het langzaam in de richting van het gesteente.
langzaam begint duidelijk te worden dat het gesteente rebel_girl in zijn macht heeft.
haar armen maken haast gedwongen bewegingen.
haar vingers strijken over het oppervlak, laten een spoor van bloed achter.
rebel_girl draait zich om.
met een bezeten blik in haarogen zegt ze: en nu de laatste details.
en ze glimlacht vaagjes in de richting van dagobert.
Rebel, gaat het wel?
wederom valt haar oog op het zwaard.
ze wijst er flauwtjes naar, fluisterd zachtjes: hij weet het en gaat weer verder met beeld.
Dit wordt de eerste keer dat ik dit zwaard gebruik. Pas goed op.
* Met een krachtige stoot steekt hij het zwaard tussen de ogen van een van de figuren op het beeld.
LAAT HAAR LOS!
rebel_girl opent haar vermoeide ogen en ziet hoe het beeld tot leven is gekomen.
het beeld is nu een enorm zwart paard geworden, majestieus, sterk.
rebel_girl zet een paar stappen in de richting van het paard, twijfeld, draait zich om en kijkt wanhopig dagobert aan.
maar de lokroep van het beeld is sterk.
rebel_girl is in tweestrijd, aan de ene kant wil ze graag op het paard stappen maar ze weet niet waar het paard haar heen zal brengen.
ze kijkt nog een keer naar dagobert, maakt haar beslissing en grijpt dagobert bij zijn arm.
hee! wat doe je nou, roept dagobert, maar voor hij het weet zitten ze samen op het paard.
Jij weet vast wat het plan is 
Gemaakt van bloed en tranen, bijeen gebracht met de waarheid.
het paard komt in beweging en galoppeerd weg
Op een gegeven moment stopt het paard bij een kasteel. Dagobert herkent er direct het Sprookjeskasteel van Wilgje in.
Waarom gaan we hier heen Rebel?
ik heb geen idee dagobert, maar ik denk dat het iets te maken heeftmet dat zwaard van jou.
* wederom hoort het tweetal de stem. hee! wat moeten we nou in het bos?
WAARHEID! jullie hebben gezocht en jullie zullen het vinden!
gezocht? stamelt rebel_girl, ik heb helemaal niets gezocht!
en wat heeft dagobert met dit alles te maken??
zwijg! vragen bewaar je maar voor later, zegt de stem.
ineens begint alles te draaien, kleuren en beelden worden door elkaar gehusselt, voor de ogen van het tweetal lijkt een poort te openen.
het paard stapt de poort binnen en even later staan ze in het bos.
roept rebel_girl
maar euhh weet jij waar we nu zijn???
zijn we nog op het eiland? ik ben hier nog nooit geweest
Het komt me hier niet echt bekend voor, het ziet er in ieder geval vrediger uit dan op het Eiland.
Het is ook zo mooi gemaakt! *zucht* 
* Anthraxx probeert zich van het beeld af te wenden, totdat hij een vage maar zachte stem hoort dat zegt: "Kom maar, kom maar lekker hieeerrr..."."Nee!!!!" roept Anthraxx van schrik uit "Je zult me niet krijgen!!!". "Kom hier!!!" schreeuwt 'het' tegen Anthraxx "Je zult van mij zijn!!!". De stem verandert in een rauwe, boosaardige stem. "Nooit!" schreeuwt Anthraxx terwijl hij een doek over het beeld gooit. "Neeeeeeeeee!" sist het beeld "Ontneem mij niet van het licht...". Na deze woorden sterft het geluid langzaam weg. "Ik zal het maar niet verbranden, ik weet n.l. niet of het nog nodig is ofzo." mompelt Anthraxx in zichzelf. Anthraxx tilt het beeld op en zet het in een (verlaten) hoek. Dan pakt Anthraxx een doek en ruimt het bloed op. "Nou ja, ik vermaak me wel. Ik kom hier toch alleen om te slapen." terwijl hij dit zegt gaat hij liggen op de bank en draait zich om. "Welterusten, Anthraxx..." zegt hij nog en valt in slaap..
[Dit bericht is gewijzigd door Anthraxx op 07-12-2001 22:45]
goeiemorgen!!!!!
* rebel_girl geeft anthraxx een 
tegen de schrik
De Waarheid is niets anders dan een manier van tegen iets aankijken.
het was wel erg gezellig met dagobert op avontuur te gaan.
maar waarom waren juist wij twee uit gekozen om de waarheid te zoeken...was het lot?
en anthraxx? waarom is hij weer terug gekeerd in mijn huisje??
zoveel vragen en de enigste die de antwoorden heeft ben ik zelf.
na de dood van antisoma was het erg stil in mijn atelier, voor zijn dood ook trouwens....
* rebel_girl gooit haar penseel neer en rent de deur uit...
