Misschien denkt men wel stomme dingen van deze tekst, dat kan me echt nix boeien nu! Alleen normale reacties graag..
De twijfel van het leven en de stille eenzaamheid drijft mij tot waanzin.
Ik kan er met mijn hoofd vaak niet bij.
Enerzijds ben ik een rustige jongen met een prima karakter misschien enigsinds verlegen.
Aan de andere kant, ergens diep in mijn hersenen, schuilt een figuur dat te sociaal probeert te zijn.
Een figuur dat te angstig is om eenvoudige handelingen uit het dagelijkse leven te ervaren.
Ook wanneer deze figuur kwaad is gaan er honderden gedachten per minuut door zijn hoofd,
dan lijkt het alsof er geen einde aan komt. Alsof de wereld alleen let op mij.
Alsof ze letten op mijn gedrag, op mijn uiterlijk, op mijn doen en mijn kunnen. Er onstaat een soort
depressie in mijn hoofd. Alles wat ik op dát, of ná dat moment ervaar, wordt door mijzelf als
negatief t.o.v. mijzelf beschouwd.
Dan ontstaat de eenzaamheid. Een soort stille eenzaamheid.
Niet in de vorm van dat ik eenzaam ben qua hoeveelheid vrienden die ik heb. Eerder een vorm van eenzaamheid
die te omschrijven is als een stad zonder stroom. Stroom is noodzaak voor een stad. Voor mij,
is op een dergelijk moment van eenzaamheid alleen een goede vriend die mij oppept, dé missing link
die er voor kan zorgen dat ik weer actief wordt.
Ik zag mijzelf vroeger niet erg vaak als verschrikkelijk stomme jongen,
of als iemand die het leven niet meer ziet zitten. Maar de tijden zijn veranderd. Sinds mijn keuze
voor deze opleiding en sinds mijn hoofd dusdanig in staat is alles wat ik vroeger heb meegemaakt
correct te analyseren, is alles achteruit gegaan. Ik kan geen dingen eenvoudig leren,
ik vergeet dingen, ik doe stomme dingen in de ogen van anderen. Ik zie mijzelf als stom in de ogen
van anderen. Ik zie zelf ook wel dat dat niet zo is, maar toch blijft mijn onderbewustzijn beweren van wel.
Zoals ik in het begin van deze tekst schreef, leek het wel alsof ik aan die ziekte lijd waarbij
men meeredere persoonlijkheden lijkt te hebben. Bij mij is dat niet het geval, dat wil ik recht zetten.
Bij mij is het de strijd tussen de 'ik - zonder na te denken over dagelijkse phychologische problemen
van mijzelf' en de 'ik - die helemaal overvol zit met vervelende momenten van zichzelf en probeert
die alleen maar aan mijn goede vriend te vertellen, die er zo langzamerhand gék van wordt.'
Ik probeer dit onderscheid te maken tussen deze 'ikken' omdat het zo duidelijk is dat ik mijn gedachten
altijd indeel in catagoriën. Niet alleen mijn gedachten trouwens. De eerst genoemde 'ik', is de ik van vroeger.
De andere 'ik' is mijn gedachtengang als ik me verveel of als ik in benauwde situaties terecht kom.
TS: Moedig dat je hier hebt durven beschrijven wat je voelt en denkt!
[Dit bericht is gewijzigd door Mike op 16-09-2003 22:35]
Topicstarter: succes! Ik weet op het moment niet hoe ik je zou kunnen helpen, maar geef de moed niet op. Knap dat je het hier neergezet hebt!
zoek wat goeie psychologie boeken 
dr. phil ofzo, serieus
TV series: Boardwalk Empire | Burn Notice | Dexter | Game of Thrones | Impractical Jokers | Luther | Sherlock | Sons of Anarchy
't ... ik heb het ook zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen maar ik weet dat het nogal lastig te begrijpen valt :Sdit is maar zo'n klein deel van alles wat me simpel gezegd 'dwars' zit.. 'k hoop gewoon dat misschien enkele mensen zich hier enigsinds in herkennen. Dan weet ik in ieder geval dat ik niet .. (ofwel..) de enige ben.
Just a thought
Een psycholoog zie ik eigenlijk niet meer zitten. Ik heb mijzelf zo veel in gepraat. Een psycholoog kan mij denk ik niet eens zo snel van gedachten veranderen. En teven zou ik dàn waarschijnlijk alleen maar meer gaan nadenken over alles wat maar k*t is.
Ik baal er al van dat ik iedereen hier ermee lastig val, want niemand die er toch zo iets aan kan doen. Ik moet het leven maar accepteren zegt iedereen.
"Het leven, maar ff accepteren"
quote:Lees dit en dan het onderstaande:
Op dinsdag 16 september 2003 22:52 schreef twijfel het volgende:
Tis niet zo dat ik heel veel ernstige dingen heb meegemaakt vroeger, ik werd alleen wel dagelijks gepest t/m groep 8. Maarja dat is alweer lang geleden.
quote:Ik ben geen psycholoog (verre van dat
Ik ben alleen zo'n denker, ik wordt gewoon gek van mezelf over hoe veel ik na denk over mijzelf over anderen vooral of ik wel normaal over kom op 'de rest'. Ik ga nog maar met weinig zin naar de bakker of de winkel waar andere mensen zijn. Ook school wordt steeds lastiger.
) maar dat bezighouden met of je wel normaal overkomt, kan dat niet een gevolg zijn van dat je gepest werd? Zeker als het op jonge leeftijd gebeurd, kan dat een behoorlijke impact hebben.quote:Misschien, maar het kan ook zijn dat je er wél mee geholpen bent. Het is een grote stap, maar wat als er een kans is dat je je er (veel) beter door voelt?
Een psycholoog zie ik eigenlijk niet meer zitten. Ik heb mijzelf zo veel in gepraat. Een psycholoog kan mij denk ik niet eens zo snel van gedachten veranderen. En teven zou ik dàn waarschijnlijk alleen maar meer gaan nadenken over alles wat maar k*t is.
quote:Mee lastig vallen? Ik vind het juist knap dat je het op een forum zet. Hopelijk zijn er mensen die je wat verder kunnen helpen, had je graag geholpen maar 't is voor mij moeilijk voor te stellen hoe je je voelt.
Ik baal er al van dat ik iedereen hier ermee lastig val, want niemand die er toch zo iets aan kan doen. Ik moet het leven maar accepteren zegt iedereen."Het leven, maar ff accepteren"
Cijfer jezelf niet weg, probeer je gevoel van eigenwaarde op te krikken. Ga op een sport wat je eigenlijk al heel lang wilt oid.
Sterkte !
I'm off to bed 
quote:
Op dinsdag 16 september 2003 22:42 schreef twijfel het volgende:
dankjedit is maar zo'n klein deel van alles wat me simpel gezegd 'dwars' zit.. 'k hoop gewoon dat misschien enkele mensen zich hier enigsinds in herkennen. Dan weet ik in ieder geval dat ik niet .. (ofwel..) de enige ben.
TV series: Boardwalk Empire | Burn Notice | Dexter | Game of Thrones | Impractical Jokers | Luther | Sherlock | Sons of Anarchy
quote:Pesten kan nogal een inpact hebben... Dat je nu niet meer gepest wordt betekend niet dat je er nu geen last meer van hebt.
Op dinsdag 16 september 2003 22:52 schreef twijfel het volgende:
Tis niet zo dat ik heel veel ernstige dingen heb meegemaakt vroeger, ik werd alleen wel dagelijks gepest t/m groep 8. Maarja dat is alweer lang geleden. Ik ben alleen zo'n denker, ik wordt gewoon gek van mezelf over hoe veel ik na denk over mijzelf over anderen vooral of ik wel normaal over kom op 'de rest'. Ik ga nog maar met weinig zin naar de bakker of de winkel waar andere mensen zijn. Ook school wordt steeds lastiger.
quote:Waarom zou je niet eens kijken of het klopt wat je denkt over een psycholoog? Of die je echt niet kan helpen....
Een psycholoog zie ik eigenlijk niet meer zitten. Ik heb mijzelf zo veel in gepraat. Een psycholoog kan mij denk ik niet eens zo snel van gedachten veranderen. En teven zou ik dàn waarschijnlijk alleen maar meer gaan nadenken over alles wat maar k*t is.
Je kan niet echt ergens over oordelen als je het niet geprobeerd hebt, tenminste dat is mijn mening...
Je komt over alsof je niet lekker in je vel zit. Misschien dat een psycholoog je daar wat mee kan helpen. Misschien ook niet, maar dan heb je t in elk geval geprobeerd!
quote:Ik vind niet dat je mensen lastig valt. Want wie het niet wil lezen die hoeft het niet te lezen, toch?!
Ik baal er al van dat ik iedereen hier ermee lastig val, want niemand die er toch zo iets aan kan doen. Ik moet het leven maar accepteren zegt iedereen."Het leven, maar ff accepteren"
Er is waarschijnlijk niemand die even met zn toverstokje komt zwaaien zodat je je weer beter voelt (zou af en toe wel handig zijn als dat kon zeg), maar misschien kan je wel wat doen met dingen die anderen schrijven.
Andere mensen hebben andere ideeen, probeer eruit te pikken wat goed voor jou is en waar je niks mee kan dat laat je lekker liggen.
Sterkte 
vooral dat van dat continu denken.. denken dat je stom bent.. en dat de wereld op je let.. dat je bang bent om iets te ondernemen omdat je er zo zeker van bent dat het toch mis gaat lopen of dat het stom is.
Ik heb ook vaak dat ik in een gesprek zit met iemand.. en dat ik gewoon een heleboel wil zeggen.. maar het niet kan zeggen omdat ik teveel op mijn gedrag let.. of het wel 'normaal' is. mensen schilderen me dan af voor 'drugist' of 'alcoholist' omdat ik er op zo een moment gewoon niet met mijn hoofd erbij ben.. zoveel dingen die er door mijn hoofd razen.. ik zie eruit als een normale jongen.. was ik at ook daar
ik zit er nu al ongeveer 2 jaar mee.. soms vraag ik me af of ik gek geworden ben :S
Ten eerste: goed dat je het er hier even uitgooit
Je valt er niemand mee lastig hier, dat is nou juist het leuke van zo'n forum. En ik heb zelf ervaren dat het nogal oplucht ook al ken je niemand, dus gooi alles er vooral uit.Ik herken wel aardig wat in je verhaal (vrij veel, vooral dat nadenken bij alles en die eenzaamheid), ik zit op dit moment ook een beetje in de knoop.
Ik ben wel naar een psycholoog gegaan (en dat is echt heel anders dan ik me eerst had voorgesteld!!) en daar zijn ze druk bezig om uit te vogelen hoe ze mij weer wat vrolijker krijgen.
Als je per se niet wil, moet je het ook niet doen, maar die mensen zitten wel op hun kantoortjes voor jouw soort problemen. En je kan daar in ieder geval af en toe je hart uitstorten.
Ik kan je verder trouwens geen tips geven van hoe je je minder kut kan voelen (als ik dat kon, dan had ik er zelf ook een stuk minder last van) maar ik wilde je wel even sterkte wensen, en het is vandaag lekker weer, misschien dat je daar dan een beetje van kan genieten, ofzo....
Ik hoop dat je je weer een beetje beter gaat voelen, en sterkte, enzo. 
ik ben niet zo goed in opvrolijken, maar you'll get the point hopelijk wel
ik heb er een paar jaar flink mee gelopen en nu ook nog wel maar ik probeer het te negeren
probeer anders toch eens met een psych te praten, dat is iemand die alles objectief kan bekijken, je praat jezelf vaak al snel onwaarheden aan waarin je gaat geloven en waarvan je vaak alleen maar verdrietiger wordt
|
|
