Djep superfantastisch verhaal, ik ken de omgeving daar, dus daarom vond ik het extra dapper van je dat je het toch hebt gedaan, veel mensen zijn nogal van het 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'. En in je eentje ben je toch extra kwetsbaar omdat je niet op de 'groep' kan terugvallen ter steun. Omdat je mensen kent is het ook sowieso spannender, dat maakt een afwijzing ook iets persoonlijker denk ik. Ik kan me trouwens voorstellen dat als mensen het al een keer gezien/ over gehoord hebben in de Meppeler Courant , ze er nog leuker op reageren. Volgens mij heb je er toch een positief gevoel aan overgehouden, waren veel mensen wel enthousiast en dat is gewoon goed! En fijn! Ben ik echt blij om!
Ik heb alles een beetje kunnen laten bezinken inmiddels en ik merkte wel dat ik gisteravond steeds meer dingen ging herinneren, mensen voor me zag of bepaalde grappige dingen die me te binnen schoten.
en die spierpijn is nog een tandje erger geworden Het begin ging nogal rommelig doordat iemand zich een beetje verslapen had en ik vast stond in de file. Het was echt bizar druk gewoon in de stad, je kon over de hoofden lopen. Twee jongens waren alvast begonnen en toen ik ze aan de telefoon had waren ze al helemaal hyper, ze werden gefotografeerd, gefilmd, besprongen, dat klonk al heel bemoedigend. Toen ik aankwam had ik echt even dat momentje van.. oke, hier gaan we dan
!
Maar het voelde echt gelijk al heel leuk en al snel werd er gereageerd. Het enige wat ik wel even wennen vond is dat je dan gelijk gefotografeerd wordt met mobieltjes e.d., daar had ik gewoon nog niet bij stil gestaan. Er was 1 iemand bij met een hele dikke professionele camera, dat was iemand van de media, maar doordat ik net iemand knuffelde kon ik hem niet vragen waarvan. Opvallend veel pubers reageerden echt heel erg spontaan, jongens moesten over het algemeen er om lachen en kwamen direct aanrennen of springen en van veel meisjes hoorde ik vooral 'oooooh wat leuuuuk, keileuuuk, oh dit wil ik ook doen!!' Twee meiden maakte gelijk zelf bordjes van karton en een groepje van 4 leende mijn extra bord. Kleine kinderen reageerden ook vaak heel enthousiast, hoewel er ook een aantal waren die het toch wel heel eng vonden. Het was gewoon zo schattig om dan zo'n klein vingertje tegen je onderbeen te voelen en dan de vraag 'mag ik ook een knuffel mevrouw? ' (volgens mij was er overigens ook een aantal ouders die dachten dat ze een gratis speelgoedje kregen haha). Ik had op mijn bord Free Hugs/ Gratis Knuffel en merkte goed dat de reacties sneller en leuker gingen met de Nederlandse versie naar voren. Ik denk dat veel mensen dat, in combinatie met het 'open arm gebaar' dan toch net een fractie sneller begrijpen wat je bedoelt.
Een vriend van mij kwam erbij en die was echt erg zenuwachtig, maar toen hij zag dat ik bij vlagen aan de lopende band werd geknuffeld, kwam hij ook los. Als iemand nee zei tegen mij, maar diegene leek twijfelachtig, dan sprong hij er nog even achteraan, van mij dan misschien? Werkte opvallend vaak haha een jongen die verderop stond merkte ook dat mensen nog vaak tegen hem zeiden van 'nou vooruit', die moesten even wennen aan het idee. Een andere vriendin van me is nog langs geweest, die durfde niet mee te doen, maar is een tijd binnen gaan zitten met de hugger die even pauze hield, erg gezellig. Het was zo lief, ze vond het heel leuk dat we het deden en werd er zelfs een beetje emotioneel van om te zien hoe mensen reageerden.
Mijn strategie (voor zover je daarvan kan spreken) was om te proberen oogcontact te krijgen met mensen die er open voor leken te staan of aandachtig het bord bekeken, een bemoedigende wilt u een knuffel mevrouw? hielp dan vaak om een twijfelaar over de streep te trekken, hoewel ook veel mensen spontaan aan kwamen lopen met de opmerking, nooouu die wil ik wel! Ook zag je soms dat bij een stelletje de jongen lachend reageerde en het meisje een beetje norser/twijfelachtig, dan deed de suggestie om gewoon samen tegelijk te knuffelen het goed. Vaak hoorde ik mensen tegen elkaar zeggen 'hee dat is nou iets voor jou!' en dan kwam die ander ook wel als je daar even contact mee maakte. Veel mensen die juist geen nederlands spraken waren weer erg blij met de engelse versie, zodat ze begrepen wat de bedoeling was en reageerden heel enthousiast.
Het is precies zoals je zei Djep, die glimlachende mensen zijn al zo bemoedigend, norse mensen die echt even ontdooien, ookal is het maar zo'n kleine glimlach, mensen die hun duim opsteken, even blijven kijken al lachend etc. Ik merkte dat mensen die in eerste instantie misschien een beetje raar keken vaak toch begonnen te lachen of in ieder geval 'anders' keken als ze zagen dat andere mensen wel heel spontaan en leuk reageerden (net alsof ze eerst besloten hadden van, wat een raar of stom gedoe en dat dus gelijk door een ander werd weerlegd). We hebben ook nog 2 agenten geknuffeld, die nogal stugjes het toch wel leuk vonden. 2 andere waren wat norser 'dat mocht niet onder diensttijd' (later bedachten we dat het op zich niet gek is als ze een wapen dragen, dan kan je die mss afpakken?). Ook hier een knuffel van een kerstman en van flyerende jongens en meiden. Ook een dame van een christelijke organisatie kwam even langs om te zeggen dat ze het een ontzettend mooi initiatief vond (om ons vervolgens nog een flyer te geven natuurlijk).
We dachten dat de winkels om 5 uur wel dicht waren, maar dat was niet zo. Op een gegeven moment waren alle tenen en vingers echter blauw dus was het langzaamaan wel genoeg geweest. Ook merkte ik duidelijk een verandering in enthousiasme toen het winkelend publiek meer naar huis ging, mensen waren vermoeider en hadden meer haast (en waren waarschijnlijk wat sjaggie van uren in de rij staan overal). Maar als er dan toch weer iemand knuffelde, kreeg je gelijk dat gevoel van 'jaaa zie je, ik moet nog even blijven'.
Filmpje volgt zeker nog, we hebben wel even wat tijd nodig om het in elkaar te brouwen, ivm de feestdagen is het even druk!
Een fotootje van mij:
http://i138.photobucket.c(...)2023-12-06/foto4.jpg[ Bericht 1% gewijzigd door Etoile op 24-12-2006 10:44:16 ]
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.