[BOEK] Welke boeken heeft de Fokker gekocht?

quote:

Op dinsdag 6 maart 2007 13:59 schreef Elseetje het volgende:

[..]

Toevallig ook "Trilogie van de zeven wateren" van Juliet Marillier gelezen? Die vond ik wel mooi...

Ja, die vond ik geweldig. Ik heb Drager van Wolvenvacht daarna ook gelezen. Ook mooi, maar niet zo goed als de 7-wateren trilogie. Bridei moet ik nog aan beginnen.

Ah, dit topic ga ik bijhouden, misschien zie ik dan eindelijk dat ik echt veel te veel boeken koop

Maar mijn nieuwste aanschaf is:

Al het water van de zee - Greet Beukenkamp

Dit was 1 van mijn lievelingsboeken toen ik nog op de basisschool zat, was al een eeuwigheid op zoek naar het boek en blijkbaar hebben ze besloten het nog een keer te drukken, en stond ie nu gewoon op bol.com. Ik ben benieuwd of het nu nog steeds zo'n indruk maakt als toen (in het perspectief van nu gezien natuurlijk)

Ow trouwens, toen ie donderdag in de bus viel, was het eerste dat me opviel dat ie zo dun is, in mijn gedachten was ie veel dikker

Maar nog vele boeken om eerst te lezen...

Vandaag een paar oudjes binnengekregen:












Vlak ervoor gekocht:
Art.285b - Christiaan Weijts
Het psalmenoproer - Maarten 't Hart
De jongen in de gestreepte pyama - John Boyne
Boven is het stil - Gerbrand Bakker
De historicus - Elisabeth Kostova

Twee weken terug heb ik deze gekocht;

.

Gisteren:

* Een blind paard kan de was doen
* Komt een Griek bij de dokter

Vandaag:

* 1984
* De verhalen van Aeneas

Alleen heb ik het cadeau gegeven. Ik wil hem zelf lezen ;-/. Ik moet eerst mijn stapel ongelezen boeken wegwerken van mezelf voor ik weer nieuwe mag kopen

Laatste boek dat ik gekocht heb was:



Het mooie aan dit boek is dat de schrijver veelvuldig 'verengelste' Russische woorden in de tekst gebruikt die de lezer onbekend met het Russisch niet snel zal begrijpen. Het is dat ik juist wel kennis van het Russisch heb, waardoor ik het boek eigenlijk op een heel andere manier lees. Leuk.

Wat anders dan het zeer onderhoudende en veelbesproken Dagboekvaneenkindermeisje.com, hier op Fok tot stand gebracht door Nadine26?

Een fragment:

Laatst, zo'n twee weken geleden, had ik een onthullend gesprekje met Madame.
"Heb jij de Zaterdagkrant gelezen?" vroeg ze.
"Welke Zaterdagkrant?"
"De Telegraaf."
"Nee, die lees ik niet."
"Ik ook niet, Nadine. Walgelijke krant. Guillemette kwam ermee aanzetten. Eén of andere Fillippijnse au pair krijgt een volle pagina de ruimte om haar gal te spuwen over haar gastfamilie. Stel je voor! Pure laster! Een hele pagina jankt ze vol! Dat ze wordt afgebeuld door die mensen, dat het een vorm is van moderne slavernij, dat ze alle afwas moet doen, omdat die mensen geen vaatwasmachine hebben... en zo'n krant léént zich daarvoor! Ik moet steeds aan die arme mensen denken. Ze hebben drie kinderen, net als wij. Waar denkt zo'n au pair eigenlijk dat ze voor betaald wordt - om op haar rug op de bank te liggen, terwijl de kinderen het behang van de muren trekken?"
"Ik weet het niet," zei ik neutraal. "Misschien zijn het vreselijke mensen..."
"Ach, Nadine, schei toch uit!" riep Madame. "Wat denk je nou? Die au pair wil gewoon geld zien! Zo gaat dat dus, als je in zee gaat met dit soort kansarme meisjes. Ze worden rechtstreeks uit de sloppen in een welvarend land gedropt, tussen de breedbeeldtelevisies en de scooters en God weet waar ze allemaal nog meer van dromen, en dat gaat mis. Die omwenteling kunnen die meisjes niet maken. Waarom denk je dat ik jóu heb aangenomen, en Ute? Omdat jullie niet zijn opgegroeid in het open riool! Het spijt me zeer, maar die gastfamilie heeft het onheil natuurlijk wel over zichzelf afgeroepen." Ze begon bijna te huilen, zo hevig greep het Telegraaf-artikel haar aan. "Hun hele privéleven in de krant! Dat je niet eens meer veilig bent in de beslotenheid van je eigen huis... ah, c'est le comble! Het staat allemaal zwart op wit, en als het gedrukt is, dan is het wáár. Zo denken mensen, Nadine."
"Ach, zo'n sensatieverhaal waait snel genoeg over," zei ik sussend, en ik probeerde de gedachte aan mijn Internetdagboek weg te duwen, "volgende week kraait er geen haan meer naar."
"Dat dacht je!" riep ze. "De mensen smúllen van zo'n verhaal, Nadine. Die gastfamilie is gedemoniseerd door de Telegraaf, ze hebben schoolgaande kinderen... je weet hoe dat gaat op zo'n school, allemaal roddel en achterklap, gesis bij de kapstokken. Hoe vunziger de details, hoe beter het verkoopt. Dacht jij dat de Telegraaf dat niet wist? Die krant is gespecialiseerd in het openscheuren van vuilniszakken."
"En die au pair?" vroeg ik, en ik hoopte maar dat ze niet zou zien dat ik bloosde. "Hoe is het met haar afgelopen?"
"Slecht, mag ik hopen. Zo'n kind dat de vuile was van haar gastfamilie buiten hangt, alleen voor haar eigen gewin, omdat ze ook wel eens een eigen scootertje wil kopen, zo'n kind verdient een afranseling." Ze schudde haar hoofd. "Ik weet dat ik het niet hoef te zeggen, maar Nadine, mocht jij ooit om geld verlegen zitten, dan kom je gewoon naar me toe. Over alles valt te praten." Ze lachte zorgeloos. "Maar goed, waar hebben we het over? Ik weet tenminste wie ik in huis haal. Zo'n kansarme Derdewereldkracht zou me een hoop geld besparen, maar ik betaal liever het dubbele voor een meisje met fatsoen."
Ik knikte beschaamd. Ik moest denken aan alle intieme details die ik sinds augustus de wereld heb ingestuurd, aan de gesprekken en de feestjes en de ooggetuigeverslagen, aan de reisjes, de onthullende informatie, en natuurlijk moest ik ook aan Daniël denken, en aan alle dingen die wij samen hebben gedaan, dingen waarvan Madame geen benul heeft, en ik raakte in paniek, ik dacht: alles komt uit, ooit... op een dag komt alles uit en dan zal Madame mij haten zoals ze nog nooit iemand heeft gehaat, ze zal mij weten op te sporen, ook al is het tien jaar later, en ze zal mij voor de rechter slepen, of misschien neemt ze wel een huurmoordenaar in de arm. Terecht. Ik zou om minder een huurmoordenaar in de arm nemen.

Na dat gesprek met Madame dacht ik: 'Ik stop ermee.' Toch heb ik dat niet gedaan. Ik kan niet anders; het is sterker dan mezelf, en natuurlijk beleef ik er ook veel plezier aan. Maar dat niet alleen. Het dagboekschrijven is, sinds de ziekte en de dood van mijn moeder, de enige uitvlucht die ik heb. Dat ik er even níet aan hoef te denken. Dat ik even vrij ben. Los. Dat het allemaal een vorm krijgt, daar gaat het om.

Mijn laatste boek was "een gesprek met god" deel 4. Van neale donald walsch, daarna niks meer gekocht en dat is zon 2 jaar geleden.

Op Ebay gekocht, ontvangen en in 1 dag uitgelezen:

Nine Minutes, Twenty Seconds: A True Story of Tragedy and Triumph



An American could fly on a turboprop run by a regional carrier once per day and not expect to die in a crash for 8,000 years, according to one estimate. That's small consolation to the 29 people who found themselves on ASA Flight 529 in 1995, when a faulty propeller cracked and destroyed one of their plane's engines

Weet iemand of dat boek over Machiel Kuijt al te verkrijgen is?

Als het goed is vandaag binnen:

Donderdag gekocht op het station. Ik moet er nog in beginnen.

Vandaag gekocht:


Andre van Duin; De glans van de eenvoud
Machiel Kuijt; Tien jaar in een thaise cel

Herman Philipse - Atheïstisch manifest & De onredelijkheid van religie.

quote:

Op zaterdag 10 maart 2007 15:09 schreef DeTolk het volgende:
Weet iemand of dat boek over Machiel Kuijt al te verkrijgen is?

Yep, ligt al in de winkels (bij ons althans).

quote:

Op zaterdag 10 maart 2007 18:22 schreef appelsientje het volgende:

[..]

Ik zag hem ook liggen, wil hem ook kopen, lijkt me een indrukwekkend boek!

Heb em inmiddels binnen, morgen maar eens aan beginnen.

quote:

Op zaterdag 10 maart 2007 20:01 schreef DeTolk het volgende:

[..]

Heb em inmiddels binnen, morgen maar eens aan beginnen.

Ik hem hem ook gekocht, ga er binnenkort ook in beginnen

Herman Brusselmans - Het mooie kotsende meisje,

Herman Brusselmans - Plotseling gebeurde er niets &

Arnon Grunberg - Grunberg rond de wereld.

Heb Mostly Harmless, oftewel het laatste deel, van de Hitchhikers Guide to the Galaxy bijna uit en dan beginnen we aan één van bovenstaande drie.

<sub>In een dorp in het noorden van Finland komt een reus van een man wonen. Huttunen, zoals hij heet, knapt er een vervallen molen op en brengt hem weer in bedrijf. De dorpsgemeenschap is aanvankelijk in haar nopjes met de nieuwe inwoner, want Huttunen is vriendelijk, behulpzaam en werkt hard. Maar hij houdt er een zonderlinge gewoonte op na: wanneer hij in somberheid vervalt, huilt hij naar de maan als een wolf.
Voor de dorpelingen is dat reden genoeg hem uit hun gemeenschap te verstoten. Ze willen hem koste wat kost voor gek laten verklaren. De hardnekkigheid waarmee ze hun voornemen uitvoeren, heeft verschrikkelijke gevolgen.

De huilende molenaar is een roman over de menselijke neiging om alles wat niet voldoet aan de norm, wreed te onderdrukken. Het hele boek door speelt Arto Paasilinna met de verwachtingen van de lezer. Zijn vertelplezier en onderkoelde humor zorgen voor een vanzelfsprekend en pakkend verhaal, dat men niet kan wegleggen.</sub>

Verplicht door school. Wat een afschuwelijk boek, je merkt direct dat het geschreven is door een vrouw. Dit kun je toch geen literatuur noemen, ongelofelijk.