Jongens, voor een Nederlands opdracht voor school heb ik een stukje over vandaag geschreven. Zouden jullie het misschien willen lezen en kijken wat ik misschien nog beter er aan zou kunnen maken of enige reacties er op kunnen geven? Ik weet dat het lang is, maar ik zou het erg fijn vinden.
Bedankt.
quote:
S'middags, nadat ik mijn heerlijke kaas croissantjes heb gegeten, heb ik het gevoel dat we gaan winnen vandaag. Het moet ook wel, na de winstpartij van Sparta op NEC is het gewoon een plicht om vandaag te winnen. Een kwartier voor het begin van de wedstrijd arriveer ik samen met mijn vader en broer bij het Zuiderpark stadion. Het stadion dat dit jaar voor het laatst de thuisgrond zal zijn van het groen en geel uit Den Haag. Na eindelijk een parkeerplek te hebben gevonden kom ik het stadion binnen en neem ik plaats op mijn vaste stoeltje in vak B. Het vak waar ik alweer 5 jaar een seizoenskaart voor heb. Tot mijn grote verbazing zie ik dat de overkant, de o zo ‘’beruchte’’ noord tribune, nog aardig gevold zit. Dit na de wanprestaties van de laatste weken, en vooral het nare verlies tegen directe concurrent Sparta. Als alles rondom de wedstrijd begint krijg ik, zoals bij elke wedstrijd, een lekker kriebelig gevoel van binnen. De spanning, de chearleaders die een mooie tunnel voor beide teams vormen en de muziek waar iedereen ritmisch meeklapt geven mij altijd een gevoel van binnen dat ik thuis ben. Thuis, misschien een beetje een rare formulering, maar laat ik het zo stellen; ‘’Het geeft me gewoon een fijn gevoel van binnen.’’ Als ik plaats neem op mijn stoel, wat gebruikelijk is want de stoeltjes staan er niet voor niks, zie ik ADO degelijk starten en heb ik echt het gevoel dat er vandaag gewonnen kan worden. Als ADO speler Wesley Verhoek de bal weer eens slecht speelt zie ik een man boos opspringen en roept; ‘’ Kut Verhoek, speel nou die bal is eerder!’’ Ik herken de man, hij zat naast me vorige week in Rotterdam tegen Sparta. Maar ik herken hem ook ergens anders van, hij is de man die elke woensdag het vuil ophaalt bij mijn huis. Eigenlijk zitten er voornamelijk normale mensen bij ADO Den Haag, toch raar. Als je kijkt bij clubs zoals PSV maar bijvoorbeeld ook RKC, zie je vooral mensen met een degelijke baan. Een mooie auto en gewoon zittend op de tribune met hun kinderen. Bij ADO is dat niet het geval, ADO is echt een club van de mensen uit de Haagse buurten. Je zal hier nooit is horen; ‘’ Oh, die donkere jongen is echt vervelend.’’ of ‘’ Die stomme speler, wanneer speelt hij die bal nou is goed?’’ Nee, hier zal het altijd ‘’ Die kanker neger, die baviaan is echt een mongool!’’ of ‘’ Die aarsmongool, die kan ook echt totaal geen bal spelen.’’ zijn. ‘’Naar’’ dat is misschien wat in je opkomt als je dat hoort, maar dat is Den Haag, en ook als er degelijkere mensen op de tribune zitten kijken ze er al niet meer van op. Het is daarom ook niet zo gek dat ADO de laatste plaats bezit in het Fairplay klassement van het Nederlands voetbal. Natuurlijk word alles dat negatief tegen ADO gebruikt kan worden opgeblazen, en natuurlijk is het vaak onterecht. Maar als mensen eenmaal een beeld van een ander hebben, blijft dat beeld. En zo werkt het ook bij de KNVB tegenover ADO. Als Pascal Bosschaart, speler van ADO, van het veld wordt gestuurd met een rode kaart breekt de hel alweer los. Overal worden nare ziekte geroepen, en overal wordt het woord degradatie er alweer bij gehaald. Nadat er ook nog is een penalty tegen word gegeven, begin ik ook langzaam het gevoel te krijgen, dat dit het laatste jaar van ADO Den Haag word in de Eredivisie. Er zijn nu alweer twaalf wedstrijden gespeeld, en vooralsnog heeft ADO pas 5 punten. Als de 2-0 volgt, zie ik de noord tribune leeglopen. Tot mijn grote spijt loopt het niet naar huis, maar naar de bestuurs kamer. Een onweldachte actie die tot niets zal leiden. Onder het gejoel van de spreekkoren ‘’Wij zijn klaar met Adelaar’’ en ‘’Kanker bestuur’’, rukt de massa op naar de onder mij gelegen bestuurskamer. Als vervolgens ook nog is de 3-0 word gescoord rent iedereen het veld op, wat wil men bereiken met deze ‘’vredelievende’’ actie? Als ik een tijdje voor me uit zit te staren, en hoor dat de wedstrijd is afgelast en dat deze actie grootse gevolgen zal hebben voor de club, denk ik bij mezelf hoe het zo mis heeft kunnen gaan in 12 weekeinden. Van club met potentie om hoger dan de doelstelling te eindigen, naar club die onderaan, als bodemlaag van de Eredivisie, geen idee heeft wat ze moeten doen. Wat was het ook een mooie droom, een nieuw stadion, een nieuw imago, een nieuwe start. Maar niets lijkt daarvan waar. Iedereen dacht dat dit seizoen het mooi afscheidseizoen zou worden, het ‘’Farewell Season’’. En dat is het ook geworden, maar helaas niet zoals het was bedoeld. Vaarwel Zuiderpark. Vaarwel Eredivisie. Vaarwel ADO Den Haag.