Ik heb vandaag de laatste 2 afleveringen afgekeken, en ik moet zeggen, zelfs als "grote jongen" heb ik er moeite mee om het droog te houden. Zelf heb ik een oma verloren aan deze ziekte en een goede vriend die er nu mee zit, en ik heb zo veel respect voor de mensen die aan dit programma heben meegewerkt, zowel de mensen met de ziekte als de vrienden familie, maar ook patrick.. Ongelovelijk hoe je er op deze manier mee om kan gaan. De enige manier waarop ik deze serie kan beschrijven is indrukwekkend en confronterend. Ik vind het moeilijk om te beschrijven, maar ik hoop dat alle mensen die hiermee in aanraking komen er op deze manier mee om kunnen gaan. het zet je in ieder geval goed aan het denken.
Aangezien ik zelf studeer in de richting van de oncologie hoop ik dat ik met zoveel respect kan omgaan met de mensen die ik tegenkom zoals patrick doet. Maar zoals ik vaak hoort dat je ermee leert leven hoop ik dat dat mij nooit zal gebeuren en dat ik deze mensen altijd met zoveel mogelijk respect zal behandelen.
Hulde voor dit programma en de manier waarop het is neergezet.
En veel sterkte voor de mensen die hier ooit mee zullen moeten leven.
-Een echte vriend weet al je geheimen en is dan nog steeds je vriend-
"In the quiet words of the Virgin Mary... come again?"