Idd. Nou ja, zelf maar vertellen.
Er was eens, lang lang geleden, een zeker internetspel. In dit internetspel (een MMORPG, voor de nerds onder ons) waarin eenieder die dat wilde deel kon uitmaken van een geheel aan dappere lieden. Helden in wapenrusting, magiërs, wijzen, barbaren, wat dan ook, van allerlei rassen. World of Warcraft is misschien een spel dat vele mensen hier bekend in de oren klinkt; er zijn vele van dat soort spellen en een daarvan werd door Lyr en mij gespeeld. Sinds een paar maanden is het helaas offline.
Hoe dan ook... Lyrs meest bekende personage in dat spel (je mocht er meerdere hebben, als je dat wilde) was Jiras, een Paladin, een ridder die vocht voor het goede. Deze persoon was behalve met het goede in de wereld ook zeer begaan met de gesteldheid en harmonie van de natuur, en maakte alszodanig deel uit van een gezelschap dat gekscherend ook wel de 'treehuggers' werd genoemd: een genootschap van goedwillenden: mens, elf, centaur, gnoom, en meer.Voor Jiras was deze bijnaam meer dan een bijnaam; hij mocht graag eens tegen een lief boompje aanschurken.
Jiras was een alom bekende held. Op een gegeven moment was er een centaurvrouw die hem bewonderend vertelde dat ze hem zo'n stoere paladin vond, met zijn harnas. Maar, zo zei ze, hij droeg er zeker een roze string onder? 'Welnee,' luidde het antwoord, 'alleen rode natuurlijk.'
Een matige grap, maar een klassieker was geboren. De opmerking is niet alleen onthouden en nog vele malen opgerakeld, ook heeft de speler achter deze centaur, een huisgenote van Lyr, er een schilderij van gemaakt.
Dit schilderij hangt sindsdien op Lyrs kamer. Rode strings heeft hij sindsdien ook in het echt aangehad overigens... niet een bijzonder prettig gezicht, als ik zo eerlijk mag zijn.
De maker van dit schilderij heeft overigens meer moois gemaakt in de loop der jaren. Een en ander is
hier te vinden.