Depressief door de hormonen

Structuur en regelmaat. Het blijft terugkomen. Bij alle prille moeders, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook nodig heb. Ik ben blij dat ik nu een ritme heb, waar ik op kan vertrouwen. En dat is wat ik jullie ook wil wensen. Zo bouw je zekerheid in en kun je genieten van de hummels om je heen. voor alle moeders met hormonsters in hun lichaam.

Ook ik zit niet goed in mijn vel. En bepaalde gedachten hebben me van mezelf doen walgen en flink laten schrikken. Vorige week was voor mij een keer punt , nadat ik het helemaal zat was dat Merel voor de zoveelste nacht alleen maar wilde huilen en op geen enkele manier te troosten was zat ik er helemaal door. Ik ben toen ook behoorlijk geschrokken van mezelf dat ik Merel bij de armpjes pakte en van binnen voelde dat ik dr wel door elkaar kon schudden. Dat is niks voor mij... Als ik kijk naar hoe ik altijd bij Isis was , één en al geduld en nu dit? Ik voelde ook helemaal niks meer bij Merel.
De gedachte dat ik Merel dus wel iets kon aandoen heeft me ontzettend laten schrikken en doen besluiten om hulp in te schakelen en dat heb ik nu. Om de paar dagen komt er iemand van de hulpverlening bij ons over de vloer om te praten en dat doet me goed. Depressief ben ik (nog) niet en dat wil ik ook graag voorkomen. Gelukkig vind de hulpverlening dat de gedachten die ik had niet zo heel raar waren , ze kwamen voort uit onmacht en het bleef bij een gedachte. Volgens hun is het iets wat bij veel vrouwen voor komt alleen heerst er een taboe op. Nu Merel weer beter slaapt s'nachts en ik daardoor dus ook weer een beetje kan bij tanken gaat het ook al weer wat beter met me. Af en toe ontvlucht ik even het huis met Isis en dat geeft me dan weer energie om de dingen thuis aan te pakken.

Jeetje Xanthe, Ik kan me voorstellen dat je bent geschroken. Maar, wat super goed dat je meteen actie hebt genomen. En rust is zoooo belangrijk. En zoooo moeilijk aan te komen als ze nog klein zijn. Ik weet van een kennis van me die ook een moeilijke slaper hadden, dat ze op een gegeven moment gewoon met zijn 3-en hebben zitten huilen. Papa, mama en kleine. Alles eruit. En maar huilen totdat iedereen helemaal leeg was en uitgeput in slaap viel. Ook zij hebben de dag erop meteen hulp ingeschakeld.

Xanthe, echt goed dat je hulp van buitenaf gezocht hebt. Praten over je gevoel lucht misschien al zoveel op. En je bent inderdaad niet de enige. Sterkte, en hopelijk kom je snel weer aan voldoende slaap toe.

Eigenlijk is het toch heel raar dat weinig slaap zulke rare dingen met je kan doen. Dat je soms tot van alles in staat bent die je als je gewoon normaal slaapt voor "schokkend" ervaart
Maar hoop voor de dames hier dat alles snel weer beter gaat

Xanthe, wat goed dat je hulp hebt gezocht! kan me goed voorstellen dat je bent geschrokken!

Jeetje Xanthe, dat was ff schrikken! Goed dat je hulp gezocht hebt! Hoop dat het snel weer allemaal wat lekkerder loopt!

Ik durf voorzichtig te zeggen dat het wat beter gaat!
Mezelf meer in de hand, meer gevoel voor Storm en minder neerslachtigheid.
Ik ben stiekem al best blij!

Sugar wat fijn voor jullie

Xanthe

Sugar goed zo meid!!! Ben blij voor je

Heel voorzichtig dan een
Wat klinkt dat fijn!

Sugar, een voorzichtige van mij dan!

Ik lees dit topic nu pas

Allerliefst Sugar, een hele dikke knuffel van mij en het klinkt alsof je op de goeie weg bent. Hou vol meid, je komt er wel

Sugar, volgens mij ben je op de goede weg! Sterkte.

Sugar, wat fijn voor jullie!

Fijn Sjoeg En nu genieten jij

Heerlijk Sugar, elke stap naar voren is er 1. Al zijn het soms babystapjes, gewoon koesteren want het is echt supergeweldig nieuws

Goed om te lezen, lieve Sugar. Het komt wel goed, al is het stapje voor stapje.

Lieve Sugar, goed zo!
Pas je wel op dat je je gevoelens niet kapot rationeert/naliseert/of hoe je dat ook zegt. Soms klinkt het een beetje alsof je van buitenaf naar jezelf kijkt. Probeer ook dicht bij jezelf te blijven. Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Sjak, weet je dat ik met enige verbazing jouw laatste post heb zitten lezen? Omdat je helemaal niet zo overkwam op mij toen. Je zag er uit als een gelukkige zelfverzekerde kwieke moeder. Zat ik er dan zo naast?
Pas je goed op jezelf?

Xanthe, heel goed dat je gelijk hulp hebt gezocht. Goed dat je dit soort signalen herkent en er zelf ook van schrikt. Succes!

sugar, wat fijn!

quote:

Op vrijdag 20 oktober 2006 09:05 schreef Sugar het volgende:
Ik durf voorzichtig te zeggen dat het wat beter gaat!
Mezelf meer in de hand, meer gevoel voor Storm en minder neerslachtigheid.
Ik ben stiekem al best blij!

Goed zo lieve Sugar. Ik vind het knap wat je allemaal doet en ik hoop dat de situatie zo blijft dat het met die dingen ook beter gaat. Steeds wat meer. En ik hoop dat als het (natuurlijk liever niet) een dag weer wat tegenvalt je een beetje terug kan denken aan het moment dat je dit schreef. Zodat je weet dat er na die rottezooi ook wat was gekomen dat weer even goed was. Er komt echt een eind aan ellende. Je bent goed op weg. _{Ik ben misschien niet 'hier hier' momenteel maar ik ben er wel altijd voor je hoor, echt.} Je verdient het geluk en het kunnen genieten van zo'n fijn gezin dubbel en dwars.

quote:

Op vrijdag 20 oktober 2006 20:25 schreef dutchie het volgende:
Sjak, weet je dat ik met enige verbazing jouw laatste post heb zitten lezen? Omdat je helemaal niet zo overkwam op mij toen. Je zag er uit als een gelukkige zelfverzekerde kwieke moeder. Zat ik er dan zo naast?
Pas je goed op jezelf?

Lief dat je dat zegt! Het is ook meer iets uit het verleden. Ik ben een tijd best depressief geweest. Ik moet nu gewoon goed op mezelf passen en door de hormonen en het "verplichte" vrij zijn is dat soms wat moeilijker. Als ik veel plan gaat het goed maar dan loop ik ook de kans om mezelf voorbij te lopen. Ach, het is soms wat schipperen maar over het algemeen ben ik inderdaad een gelukkige, zelfverzekerde en kwieke mams. (alhoewel, zelfverzekerd... )

Sjak

Wat goed Sugar! Heel fijn voor je!

Hier twijfel qua medicijnen. Ben er heel erg duizelig en draaierig van. Erg naar gevoel en vind het wel eng. Bv. met traplopen.
Maar voel me wel ietsjes beter.

ingrid, dat hoort bij het wennen aan die medicijnen voor zover ik weet, erg veel bijwerkingen de eerste tijd, niet meteen opgeven.