Liften is cool! #2

Ik zal weer even verder gaan met mijn liftavontuur naar Mt. St. Michal in Normandie!
Het is een lang verhaal geworden, maar zeker een leuk avontuur!
Mijn eerste lift buiten de nederlandse grensen. Even ter illustratie waren we met zn tweetjes bepakt en bezakt, met een grote backpack. Dus we zochten autos met ruimte. Zie kaartje voor de route.



Maandag 1 januari vertrokken, om 10.00 uur in purmerend richting Amsterdam.

10.45 uur. bij de Esso langs de A8 te Zaandam. Met grote oude volvo vol hondeharen.
11.10 uur. in zaandam mee met een andere, nieuwe volvo, richting rotterdam
12.00 uur. afgezet bij Esso in Dordrecht langs de A16 richting Breda

In Dordrecht spraken we een mevrouw aan die vertelde dat we het maar aan dr man moesten vragen, maar van haar mochten we meerijden richting Hazeldon. Dr man was volgens haar heel lief. Dus ik richting die knakker en riep zo "Ik hoorde van uw vrouw, dat u een hele lieve man bent en dat we wel mee mochten richting de grens!" Met een overrompeld antwoord "ooh zei ze dat, ja is goed joh"
Wat een luxe bak, met van die losse captain seats dus dat zat best relaxed, plenty ruimte alleen zit je zowat tegen het dak aan zo hoog die stoelen. Of zo lang ben ik. ( 1.99m )
Onderweg onderhandeld over waar ze ons af konden zetten, en dat kon bij de shell bij de grensovergang, hazeldonk.



12.55 uur. Shell station Hazeldonk West
Het stikte hier van de franse autotjes met jongeren erin. We werden hier door diverse joelende in het frans scheldende jongeren voorbij gereden. Mn vriendin werd even langzaam voorbijrijdend "uitgecheckt".
Er werd ons een lift aangeboden door een paar fransen, raampje ging open, gevolgd door een dikke rookwalm met wietgeur en de chauffeur met een dikke joint in zn bek, vroeg ons mee te dragen aan de benzinekosten. Met zn vingeer wijzend op de benzinemeter die aangaf bijna leeg te zijn. Ja moet je maar niet al je geld aan drugs uitgeven joh!
Echt niet normaal, zoveel drugstoerisme hier, je kon ze er zo uitpikken.
Goed vanaf hier dus verder met mn steenkolen-frans. Of niet..
Bordje "ANTWERPEN" kon te voorschijn gehaald worden en besloten hier aan het eind van de parkeerplaats, bij de oprit naar de snelweg te gaan staan. Voorbijgereden door schreeuwende franse jongeren, die met hun joint uit het raam hingen. Maar ook mensen die gebaarden, sorry auto is vol!

13.30 uur. Hazeldonk West stopte er ineens een oude ford mondeo, met jawel 2 tokkies ( zie foto ) erin!!
"We roken wel hoor, en sorry de auto is een beetje een zooitje" Ja dat is nog zwak uitgedrukt. Met de ramen dicht pafte ze de ene na de andere sigaret. Ze bezetten met zn tweetjes zowat de volledige 2 voorstoelen en hij kon nog net bij de pook. Een stel uit rotterdam op doorreis naar haar moeder in Antwerpen. Zij was namelijk belgisch. Maar had ook 12 jaar in Tanzania gewoond omdat haar vader daar werkte, tot hij door rugproblemen terug naar nederland moest. Met een liefdevolle blik slaat ze dr man op zn boven been en zegt "Anders had ik mn vent niet ontmoet!" Erg gezellige mensen, de rotterdammer wist de belgen goed af te kraken waar zij vervolgens wel om kon lachen.
Gelukkig konden we een half uur later alweer de frisse lucht van Antwerpen opsnuiven. Bedankt weer !!



14.10 Antwerpen.
Wederom veel franse drugs-matties zoals we ze noemden. In de shop werden we er al mee geconfronteerd. Ranzig rochelende werkeloze hangjongeren met hun kleine clio's of renault 5's. Die notabene dachten dat wij personeel waren, dus zown franse gast met een pleister op zn kop "Pssst pssst frans gebrabbe;" Wij in het nederlands, moet je nou man wij werken hier niet hoor. Werden nog even door hem gestalkt en toen hield ie op. Irrietante gasten zeg. Echt van die parijzenaars uit de buitenwijken Ferme ta gule fille du troitoire !!
Goed misschien kom ik een beetje bevooroordeeld over, maar dit was onze indruk

We gingen weer verder liften, met een bordje "AMIENS" bij de oprit richting snelweg. Helaas ging het nu niet zo snel. Weer veel franse gasten uit het raam hangend met hun joint in de bek ons uit te lachen. Goed. Was alleen maar grappig want wij zijn hier toch zo weg! Dachten we...
Het voordeel van met zn 2-en is ook dat ieder op een andere plek kan gaan staan om te liften. We hadden een tweede bordje gemaakt voor "LILLE", mischien was Amiens wel te veel van het goede. "Stephanie ging -omdat het zo lang duurde - op de vluchtstrook staan, maar zonder succes. Na ongeveer een uur stopte er een kleine clio met 2 jongeren erin, nee toch niet weer van die matties. Nee deze waren wel goed te vertrouwen, en konden met ze mee rijden richting LILLE, stephanie nogsteeds zonder succes langs de vluchtstrook.



15.15 uur. Lift richting Lille
Het waren twee jongens die in Amsterdam oud en nieuw waren wezen vieren. En ze waren behoorlijk gaar zo te zien. Ik vroeg of ze wel geslapen hadden, ja vanaf 3 uur in de auto in amsterdam. Gelukkig
Met een gangetje van 140 reden in een kleine Renault Clio we het franse landschap in.
Op naar LILLE, of toch niet..
Toen vroeg 1 van die jongens wat ons einddoel was, wij zeiden Mt. St. Michal. Toen bleek dat ze naar Rennes gingen, in bretangne, nog verder dan ons eindoel!! En we konden met ze mee rijden voor ruim 600 km !!! Nog 5 uur te gaan dus.
Het was een zeer rustige lange koude rit, de verwarming stond uit, waarschijnlijk om wakker te blijven tijdens het rijden.
Er werden af een toe wat woorden verwisseld maar voor de rest niet. Ze waren heel relaxed, drinken en eten aanbieden enzo. En wij af en toe lekker slapen achterin. We zijn onderweg maar 2 keer gestopt. 1x om te tanken bij de supermarkt Leqluerq wat trouwens een stuk goedkoper is dan bij ons ( 1.11 ipv 1.30 bij ons )
Tijdschema:
16.05 uur. "Welkom in Frankrijk"
16.29 uur. 1ste tolpoort richting Parijs/Amiens
17.10 uur. Amiens
17.34 uur. grens normandie.
18.36 uur. Le Havre. We zijn bij Le Havre over de nieuwe brug gegaan over de seine waar de grote containerschepen
en cruiseschepen gewoon onderdoor kunnen varen. Echt een ENORME BRUG, zeg maar berg,
hoogste brug die ik heb gezien.
Daarna zijn we nog een keer gestopt bij een parkeeplek langs de tolweg. Daar hadden we onderhandeld met ze waar ze ons af zouden kunnen zetten. Wij hadden gehoopt dat ze wel een stukje om wilden rijden om ons in de buurt van Mt. St. Michal af te zetten maar helaas. Het werd de stad Avranches. Redelijk groot en genoeg hotels volgens de jongens. Avranches it is.
Vanaf le havre was het ongeveer 2 uur rijden. En het was echt pleurisweer, het regende hard.

Maandag 1-1-07 20.30 uur. Avranches. ( 20 km verwijderd van Mt. St. Michal )
Ze reden in Avranches nog even het stadje in, opzoek naar een hotel en ons daar afgezet! Echt super tof van die gasten dat ze ons dat hele stuk hebben gebracht! En wat een geluk dat we er al zijn op maandag avond !!
Maar het hotel was dicht. Het 2de hotel was ook dicht. Het hele stadje was uitgestorven. O shit,..
We zagen onszelf al in een portiek liggen totdat ik een vrouwtje zag lopen. Ik vroeg aan haar een hotel dat nog open was. Goed we liepen met haar mee naar een auto met dr man er in die in een auto stond te wachtten.
Hij wist wel een hotel, en mochten mee in zn auto want het was flink buiten het stadje. Hij begreeo dat we een goedkoop plekje zochten en wist wel een Formule 1 hote. Zo gezegd, zo gedaan.
Ze waren zo aardig dat ze met hun auto bleven wachten tot wij een kamer hadden. Handenschudden en toen gingen ze toeterend weg. Wat een aardige mensen die fransen
Inchecken met je creditcard in een apparaat, krijg je een code en kan je naar je kamer. Nouja kamer.. zegmaar Hondenhok. Maargoed. We waren er bijna en hebben een bed!!!!



Dinsdag 2 januari
Volgende ochtend hoefde we nog maar 20 km ofzo. In de motregen hadden we het laatste stukje afgelegd met 2 auto's
We werden op onze liftplek ook nog weggestuurd door de Gendarmerie, die door de speaker op het dak van de politiebus in het frans brulden dat we weg moesten, Jahoor meneer agent!
Even later zaten we in een klein renautl Clio ( uiteraard ) van 2 hele aardige wat oudere fransen die in het plaatsje Pontorson woonden, dit plaatsje ligt heel dicht bij Mt. St. Michal. Ze deden heel hard hun best engels met ons te praten en wilden alles van ons weten. From holland ? Fair du stop ?



In pontorson nog maar een klein stukje naar ons einddoel. Nog effe eten ingeslagen bij de Champion, en de duim weer opgestoken. 5 tellen later in de stromende regen stopt er een klein renault 5-je met een negertje die ons wel naar Mt. St. Michal wil brengen.

En jahoor daar is ze: Mt. St. Michal !! We hadden het gehaald !!



De hele liftreis is ons heel erg meegevallen en gaan de volgende vakantie zeker weer liften. Hebben ditmaal ook wel erg veel geluk gehad maar dat hoort erbij !

Mooi verhaal, leuke foto's!

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 00:41 schreef Dikkiedik_2003 het volgende:

Er werd ons een lift aangeboden door een paar fransen, raampje ging open, gevolgd door een dikke rookwalm met wietgeur en de chauffeur met een dikke joint in zn bek, vroeg ons mee te dragen aan de benzinekosten. Met zn vingeer wijzend op de benzinemeter die aangaf bijna leeg te zijn. Ja moet je maar niet al je geld aan drugs uitgeven joh!

Goh, herkenbaar! Ik heb in het verleden de fout gemaakt om daar bij in te stappen. Dát ik er van geleerd heb!
Verder een erg leuk avontuur DikkieDik! Ik hoop dat het weer heeft bijgedragen aan je passie.
De volgende vakantie ga je weer liften zeg je, dus ik wens je alle sterkte daarbij!

Goed om te lezen dat het niet echt super moeilijk was om Nederland uit te liften. Het kan echt nog wel!

[ Bericht 5% gewijzigd door w8jij17 op 11-01-2007 10:45:54 ]

Liften is idd leuk!

Ik heb het vorig jaar een keer gedaan met een vriendin. Toen hadden we een liftwedstrijd met een stel anderen wie het eerste in Berlijn zou zijn. We gingen van de Dom in Utrecht naar de Dom in Berlijn

We zijn op zaterdag om 7 uur begonnen en waren iets voor 8 uur 's avonds in Berlijn. Dit kwam mede door een verkeerde lift die ons van de snelweg afhaalde en toen we daar een uur of 2 hadden gewacht was mn vriendin ziek geworden en die wilde gewoon echt graag weg, dus zijn we (niet zo heel slim...) naast de snelweg gaan staan. Toen werden we na 2 sec opgepikt door een Duitser die ons eerst op onze kop heeft gegeven en daarna in een slakkegangetje de resterende km's naar Berlijn is gereden.
Het duurde erg lang allemaal, maar hij heeft ons een mooie tour gegeven door Berlijn uiteindelijk

De terugweg ging wat sneller, toen zijn we volgens mij rond 9 uur begonnen en waren we om 8 uur weer in Utrecht. Wel wat gesmokkeld met de trein op het laatst

Het lastigste van het liften vond ik vooral het uit de stad komen. Wanneer je eenmaal op een tankstation staat vlieg je vooruit
Ook is het handig een kaart te hebben met tankstations, zodat je bijv weet dat je er voor de kruising uitmoet omdat je anders in Hamburg uitkomt ipv in Osnabruck

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 11:20 schreef Inu het volgende:
We zijn op zaterdag om 7 uur begonnen en waren iets voor 8 uur 's avonds in Berlijn. Dit kwam mede door een verkeerde lift die ons van de snelweg afhaalde en toen we daar een uur of 2 hadden gewacht was mn vriendin ziek geworden en die wilde gewoon echt graag weg, dus zijn we (niet zo heel slim...) naast de snelweg gaan staan. Toen werden we na 2 sec opgepikt door een Duitser die ons eerst op onze kop heeft gegeven en daarna in een slakkegangetje de resterende km's naar Berlijn is gereden.
Het duurde erg lang allemaal, maar hij heeft ons een mooie tour gegeven door Berlijn uiteindelijk

Zo ontzettend langzaam is dat toch niet? Ik vind het eigenlijk best snel om in Berlijn te komen.
Naast de snelweg staan is niet bijster slim idd

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 12:57 schreef w8jij17 het volgende:

[..]

Zo ontzettend langzaam is dat toch niet? Ik vind het eigenlijk best snel om in Berlijn te komen.
Naast de snelweg staan is niet bijster slim idd

Het was best handig hoor We werden meteen opgepikt terwijl we al 2 uur bij zo'n Bahnhof stonden en daar werden we niet meegenomen En we waren bij zo'n SOS-paaltje gaan staan, dus dan hoop je dat je nog redelijk veilig staat....

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 11:20 schreef Inu het volgende:
Het lastigste van het liften vond ik vooral het uit de stad komen. Wanneer je eenmaal op een tankstation staat vlieg je vooruit
Ook is het handig een kaart te hebben met tankstations, zodat je bijv weet dat je er voor de kruising uitmoet omdat je anders in Hamburg uitkomt ipv in Osnabruck

Ja dat klopt idd, in steden en zeker in frankrijk is het lastig de stad uit te komen.
Liften is er verboden en je wilt niet met de polite te maken krijgen.



Op onze terugweg in de stad CAEN bij een liftgeefster thuis uitgenodigd om te eten, ons afgezet bij een oprit net buiten de stad richting snelweg. Opzich een perfecte plek. Alleen stikte het dus van de gendarmerie daar, de ene na de andere en uiteindelijk kwam er eentje met zwaailichten en sirene ons wegjagen. Geen idee wat ze zeiden op ferme toon in het frans, maar het was duidelijk. Om een nachtje in een franse cel te voorkomen zijn we een stukje met de trein gegaan.



TIP: Ontwijk de stad CAEN (normandie) met liften door frankrijk, rijd er langs, voorbij maar zorg dat je niet in de stad terecht komt. Het stikt er van de politie en ook zwervers, dit zal vast een verband hebben.

Politie en Frankrijk is een slechte combinatie. Dat de ratjes in de suburbs nog durven te rellen met het tuig dat ze daar agenten noemen.

Zijn jullie uiteindelijk wel bljiven eten bij die liftgeefster?

Leuke verhalen en foto's in dit topic. Tvp'tje.

quote:

Op zaterdag 13 januari 2007 18:55 schreef w8jij17 het volgende:
Politie en Frankrijk is een slechte combinatie. Dat de ratjes in de suburbs nog durven te rellen met het tuig dat ze daar agenten noemen.

Zijn jullie uiteindelijk wel bljiven eten bij die liftgeefster?

Jazeker, we waren eerst bij haar wezen eten voordat wij daar bij die oprit waren afgezet.
Bij haar thuis in het keukentje, waar vevolgens opa en wat kleinkinderen langskwamen enzo.
Zeer gastvrij en leuk. Was een lekkere omelet, met stokbrood en een salade. En een goede expresso van zown george clooney apparaat. Was het waard

Prachtige verhalen, Maarten! En heel mooi met foto's geillustreerd.

Dit weekend weer lekker wezen liften!

Vrijdag: van Heerlen naar Duisburg.

Vrijdagavond na de Arbeit eerst met de trein naar Heerlen. Een Duitser op het parkeerterrein voor 't station reed niet richting Aachen, daarom wandelde ik richting de Looierstraat, waar een stoplicht is dat vaak lang genoeg op rood staat om een lift te krijgen. Na een minuut of wat had ik er een van enkele kilometers tot aan Simpelveld.

Daar stond ik onder een niet werkende lantaarnpaal op de oprit van de stadsautoweg N281 met een bordje Aachen en enkele LED-lampjes. Bloedmotivatie. Na 10 minuten stopten twee jongens uit Vaals die het plaatselijke dialect spraken en behalve hasj dus ook nog ruimte hadden voor mij. Twee kilometer later stapte ik alweer uit; hier scheidden onze wegen.

Op de brug op het "knooppunt" Bocholtz (N281 x A76) stond ik een paar minuten met ver uitgestrekte duim bij het stoplicht, tot een Duitse chauffeur stopte. Ik ging mee tot het grenstankstation Tienbaan aangezien mijn liftgever naar Aachen reed en ik verder wilde, richting Dusseldorf en Neuss.

Het duurde lang voor ik mijn rit had. Na drie kwartier, rond half negen, zo'n drie uur na zonsondergang, trof ik twee vriendelijke dames die aan het wachten waren. Ik mocht misschien wel mee met de vent met wie ze een afspraak hadden. Hij kwam na een minuut of vijf aangereden (Mercedes), maar het leek 'm niet handig aangezien ze eerst nog even Aachen in zouden rijden. Na 90 minuten had ik een lift tot Raststatte Vierwinden, tussen Aachen en Neuss.

Op die Raststatte was het vrij rustig. Na 90 minuten begon ik de hoop op te geven op een rit in de minder gebruikelijke richting Duisburg (gebruikelijke richting voor tankers ter plaatse: Dortmund en omstreken). Ik keek alvast rond naar een wildkampeerplek. De nacht zou erg zacht worden en ik had slaapmat en slaapzak bij me. Maar een hutje kon ik niet ontdekken en ik had ook geen zaklamp om op onderzoek uit te gaan. Maar na twee uur reed ik meer met een trucker tot in het centrum van Dusseldorf. Daar ging ik verder per bus, tram/U-bahn en S-bahn naar het hoofdstation van Duisburg.

Toen ik om half 2 in de nacht op het adres van het feestje aankwam, stond een deel van de vierders nog voor de deur, waaronder de jongeman bij wie ik kon overnachten. We zijn nog uit ons dak gegaan op een gave party onderin de wiskundige faculteit van de Uni Duisburg.

Zondag, etappe 1 van Duisburg naar 's-Hertogenbosch

Na een lange nacht fijn stappen in een goede discotheek in Mulheim, vlak bij Duisburg, stond een liftreisje naar de hoofdstad van Brabant op het programma. Mijn pa was jarig! En die woont daar. Met twee Limburgse kameraden die mee uit stappen waren gegaan reed ik mee terug naar Venlo tot het tankstation aan de A67. Ik liep over het terrein, zag een trucker, de trucker zag mij en ik wist dat ie me mee wilde nemen. Dat kon dus tot aan Eindhoven, A2, oprit 33.

Het was een Brit die al heel lang in Duitsland woonde en die Duitsland ook in "alle" opzichten (veel) beter vond dan Groot Brittannie. Nu was hij wel op weg naar het VK, dus als ik had gewild had ik zo het kanaal over kunnen steken...

De route A67 tussen Venlo en Eindhoven vind ik qua landschapsschoon een van de mooiste stukken in Nederland, vanaf de snelweg gezien. De route voert kort langs de Strabrechtse Heide en door restanten van de eertijds zeer uitgestrekte Peelmoerassen. Het was FAN-TAS-TISCH weer; de mooiste dag van het jaar!

Bij Eindhoven-Zuid stond ik vijf minuten met een bordje Den Bosch en ik had mijn rit naar mijn vaderlijk huis. Mijn chauffeur reed nog een kilometer of vijf of zeven ofzo extra.

Zondag, etappe 2 van 's-Hertogenbosch naar Meerssen

Met mijn tante en oom, broer van de jarige job, rijd ik mee tot aan A2-tankstation De Lucht bij Zaltbommel. Het is 9 uur in de avond. Vrij laat, maar De Lucht is een erg fijn tankstation voor lifters en zeker ook voor automobilisten. Na vijf minuten rondvragen heb ik een rit naar tankstation Ellebrug aan de A2 net onder Weert. Daar heb ik na een paar minuten rondvragen een snelle rit met een zakelijke dame die naar Maastricht rijd. Op de vluchtstrook ter hoogte van de afrit Meerssen stap ik uit de BMW en ik klauter over het muurtje langs de weg heen. Over het fietspad loop ik naar mijn fiets en ik fiets lekker naar huis.

[ Bericht 3% gewijzigd door Frank__NL op 15-01-2007 00:52:12 ]

Zaterdagmiddag ben ik van mijn voordeur bij Maastricht naar Brussel gelift. Het weer was vrij matig en dat was lang geleden dat dat zo was.

Na een paar minuten had ik een lift naar de Maastrichter liftersplaats met een stel uit Scheulder, die precies bovenop de dichtstbijzijnde drempel voor mij stopten. Op de liftersplaats duurde het lang, toch zeker een half uur, al had ik mijn horloge niet bij de hand. Na 15 minuten ben ik het daar meestal beu, omdat het er heel erg druk is wat altijd lawaai geeft en vaak ook slechte lucht. Mijn liftgever ging naar Hoensbroek en wilde ook wel via de A2-A76 rijden in plaats van direct over de A79. Zo kon ik mooi mee naar de A76-oprit onder Geleen, een van de betere liftplekken die ik ken.

Het regende nog steeds aardig en ter plekke was het erg druk, zodat automobilisten zich langs anderen moesten wurmen om de oprit te kunnen nemen. Op de regen en de wind was ik niet voorbereid, anders had ik mijn liftbordjes wel in hoesjes gestopt. Nu splitste mijn bordje "B" (van Belgie) zich op een vouwlijn na een tijdje in tweeen, maar het bleef nog voldoende bruikbaar. Een kwartier later stopte een wagen met open laadbak achter en twee idoot maffe Vlamingen. De chauffeur was echt onverstaanbaar aan het brabbelen en zat een blik bier te drinken. Vermoedelijk had ie er al een op. Voor de rest ging het allemaal wel best en met een kruissnelheid van 90 kmh, soms zakkend naar 80 kmh, reed ik mee tot de afrit Genk van de Vlaamse A2.

Daar had ik na een paar minuten vanonder mijn paraplu en bordje Brussel een liftje van zo'n 15 km tot bij Houthalen. Hout ben ik niet wezen halen. Terwijl ik een half uur stond te wachten stond er een tijdje aan de overkant bij de afrit een jongeman met lang haar en een gitaarkoffer, die op een bepaald moment opgepikt werd. De oprit was uitzonderlijk ruim bemeten en na een half uur stopte er een koppel met zoon in een belachelijK!!! grote Franse familieslee die naar Brussel gingen, op bezoek bij dochter van een jaar of 20 in haar studentenkot bij de medische faculteit.

Mevrouw vond het het allerbeste dat ze dochter ging vragen om de beste manier om nu in Brussel centrum te komen. Zodoende keek dochter mij in de ogen en kreeg ik een goed advies. Op weg naar de bushalte hoorde ik mijn eerste Goudhaantje van dit jaar zingen en mogelijk ook een Zwartkop.

De bus was tergend langzaam en wurmde zich door allerlei vervelende straatjes en ik had dan ook het gevoel dat ik beter nog maar even door had kunnen liften.

Maar uiteindelijk kwam ik er en ik heb een hele leuk avond gehad met Marta en een hele zwik andere leuke mensen.

Groeten
Frank

Welk een mooi verhaal van het nieuwste lid van de NP-VVD-BOC! (Frank)



Wie?
Die olijke knul hierboven, dat ben ik. De BOC is een Nederlandse Liftclub, opgericht in 2005.

Wat?
De BOC lift met een kudde lifters naar een Europese stad. Daar gaan ze een week lang los om vervolgens moe maar voldaan de terugreis aan te gaan.

Waar?
De BOC heeft de volgende steden bezocht: Bratislava, Warschau, L'viv, Vilnius, Ljubljana en Sarajevo. Ook gaan veel BOC leden vaak een weekendje naar Berlijn.

Ik wil mee!
Wat leuk, dat mag. We gaan de week van 19-25 februari naar Belgrado, Europa's nieuwste partystad. Je kan mij een mailtje sturen (info@oostboc.com) of op het BOC forum posten.

We drinken regelmatig een biertje en je bent van harte welkom.



[ Bericht 1% gewijzigd door BOC_Willem op 26-01-2007 11:37:53 ]

Liftclub ?? wtf man, wat een sneu gedoe. Liften moet cool, vrij en individueel blijven!

We liften heel "cool, vrij en individueel" naar een stad, om daar "cool, vrij en collectief" een feest te bouwen.

Het is zomer 1987. Ja kinderen, opa gaat een verhaal vertellen. Knip had , na enkele eerdere liftavonturen met kornuiten uit de regio, besloten dat het tijd was om eens alleen op stap te gaan. LIften met twee jongens is een stuk moeilijker. Het duurt een stuk langer voordat je meegenomen wordt, daarnaast kon ik me ook wel eens ergeren aan mijn metgezellen. Gezeur over de lange wachttijden, geklaag als je eens een flink stuk moest lopen om bij een goede oprit te komen... ik had er geen zin meer in. Bovendien had ik gemerkt dat je als eenzame lifter heel makkelijk contacten legt, dus echt alleen hoefde ik niet de zijn.

Goed, het was een zonnige ochtend, ergens in juli en Knip installeerde zich met rugtas en liftbordje bij de oprit van Amsterdam RAI. De bestemming was Zuid Frankrijk. Avignon, waar het jaarlijkse festival plaatsvond en misschien ook nog even zwemmen in de Middellandse Zee, ik zou wel zien. Enigszins teleurgesteld constateerde ik dat ik niet de enige lifter was. Iets verderop stonden twee jongens met een bordje Parijs in hun handen. Dit zou dus betekenen dat het langer zou duren voordat ik zou worden meegenomen. Na enige tijd kwam het duo op me afgelopen. Aan de manier waarop ze Engels spraken hoorde ik dat het Duitsers waren. Geen probleem voor mij, ik had tenslotte niet voor niets Duits op school geleerd dus in hun Müttersprachte kon ik een praatje met ze maken. Hun bestemming was Parijs, daar zouden ze een paar vrienden ontmoeten.
"We kunnen wel met zijn drieën reizen", stelde één van hen voor. "Met een beetje geluk neemt een auto ons alledrie mee. Als er een auto stopt die er één mee kan nemen, ga jij natuurlijk als eerste".
"Gezellig", dacht ik.
Het waren aardige jongens.

"We hebben ook nog een groot stuk hasj bij ons. Gaan we vanavond lekker een jointje roken, als we in Frankrijk zijn aangekomen", ging hij verder.
"Daar moet je heel goed mee oppassen", zei ik. "In Frankrijk is de douane heel streng. Jullie, en ik ook, zien er echt uit als hasjrokers. Ze halen je zo de auto uit en ze doorzoeken alles. Ja alles! Je wordt door die gasten zelfs in je reet gekeken"
"Geen probleem, wij hebben het heel goed verstopt. Wat wij bij ons hebben vinden ze nooit".

Ik hoopte maar dat ik er niet bij zou zijn als ze bij de Franse grens aanwamen. Ik had toch echt geen zin om hierbij betrokken te raken. Verdere waarschuwingen van mij sloegen ze in de wind. Ze waren heel blij dat de eigenaar van de coffeeshop ze nog een stuk extra had gegeven, omdat hij in een goed humeur was. Vergeet niet dat het Schengenverdrag nog niet van kracht was. In die dagen werd er stevig gecontroleerd aan de Franse grens en iedere jonge Nederlander was verdacht. Eigenlijk gold dit voor het gehele verkeer dat uit Nederland kwam. De Franse douanes waren scherpzinnig en zij wisten maar al te goed dat Amsterdam een poel des verderfs was, waar hasjroken schering en inslag was.

Na niet al te lange tijd stopte er een auto. Een aardige man, die onmiddellijk voorstelde om mijn nieuwe vrienden mee te nemen naar Breda, bij de oprit Prinsenbeek. Dat ging toch al een stuk de goede kant op. Eenmaal beneden de rivieren begint voor mij al het vakantiegevoel. Brabant is tenslotte al een beetje België. Dat ging goed. Ik waarschuwde mijn reisgenoten nogmaals.

"Je wordt echt gepakt, je bent zwaar de lul als ze hasj bij je vinden"
"Knip, maak je niet ongerust. Wij zijn zo slim, ons pakken ze echt niet. Verheug je maar op een lekkere joint vanavond".

Na korte tijd stopte er weer een auto. Deze had wederom plaats voor drie. Waarom was ik nou niet echt blij? Ik herinnerde me eerdere trips naar Frankrijk waar ik door de douanes uit de auto werd gehaald en helemaal binnenstebuiten werd gekeerd, op zoek naar "du shit". In die dagen mocht ik graag een jointje roken, maar ik vond mezelf nog wel zo verstandig om dat gewoon thuis te doen en geen voorraadje mee te nemen. De bestuurder moest naar Gent Ergens daar in de buurt werden we op een tankstation afgezet.
"Dat gaat goed hè?" Zeiden mijn vrienden. "Vanavond zijn we echt in Frankrijk. Lekker jointje roken".

De bezorgdheid nam toe. Zeker toen er weer een auto stopte die plaats had voor drie. Een Nederlander in een BMW, die naar zijn moeder in Frankrijk ging. Hij moest vlak in de buurt van Parijs zijn, hij zou ons afzetten bij de laatste Péage voor Parijs. Met een brok in de keel zat ik naast de bestuurder. Wat te doen? Ik had die jongens gewaarschuwd. Gelukkig had ik een Nederlands paspoort en zou ik kunnen proberen hard te maken dat ik er niets mee te maken had. Ik had ze onderweg ontmoet en ik zou volhouden dat ik ab-so-luut niet wist wat zij bij zich hadden. De grens naderde. Geen douane! Zou het toch nog goedkomen? In Frankrijk staakt het overheidspersoneel nog wel eens. In stilte duimde ik voor een goede CAO voor de Franse douanes, op voorwaarde dat ze mij met rust zouden laten.

Daar kwam de eerste péage bij Lille. Mijn hoop bleek ijdel. De Franse douane had zich bij de péage opgesteld en gebaarde onze bestuurder onmiddellijk naar de kant te gaan. De wetsdienaar sprak enkele korte woorden met de bestuurder in rap Frans, dat ik niet kon verstaan. De lul.

We werden naar een parkeerterrein gedirigeerd naast de péage. We moesten alledrie onze rugzakken uit de kofferbak halen en alle bagage werd eruit gehaald. Nauwlettend keek ik vanuit mijn ooghoeken zo onopvallend mogelijk naar wat de douanes uit de rugzakken van de jongens haalde. Kleding, een zaklamp waar even mee werd geschenen, potjes die opgengemaakt werden, flesjes, dingetjes.

"Naar binnen", schreeuwde de opperdouanier naar ons.

Daar werden we bevolen ons uit te kleden. Ja, alles moest uit. Zakken en stiknaden werden nauwkeurig onderzocht en natuurlijk ook onze eigen naad. Bukken moesten we. Ik betreurde het dat ik niet op commando een natte wind kon laten. Wat een vernedering dit. Opeens was het over. Aankleden, snel terug naar de auto.

De bestuurder had op ons gewacht. Het was inmiddels donker en het was ook gaan miezeren. De man begreep dat het voor ons moeilijk zou zijn om weg te komen en dat deze plek niet bepaald geschikt was om je slaapmatie uit te rollen.

"Stap gauw in, dan gaan we hier weg", zei hij

In installeerde me naast de bestuurder, mijn Duitse vrienden op de achterbank. Ik bemerkte enige onderdrukte hilariteit. Nerveus begon ik een amicaal praatje met de bestuurder. HIj had ook een enorme hekel aan ze. Omdat hij in een BMW reed was hij in Frankrijk heel vaak de klos bij controles. Niet dat ze ooit iets bij hem hadden gevonden, maar gewoon om het type auto. Fransen haten BMW's. Als je in een snelle auto wilt rijden neem je maar een luxe Peugeot of een Renault alpine, maar niet zo een Duits monster. Ja, hij wist ook wel waar de douanes bij ons naar zochten. HIj maakte er echter geen woorden aan vuil. Angstallig probeerde ik van gespreksonderwerp te veranderen en vroeg hem naar het wel en wee van zijn moeder. Die verkeerde gelukkig in goede gezondheid.

Aangekomen bij het eindpunt van onze lift. Een kleine, rustige péage, met voldoende beschutting om er te kunnen slapen. We bedankten de bestuurder hartelijk en wensten hem een goede reis (en de groeten aan zijn moeder). Daar kwam het hoge woord eruit. Mijn kameraden kraaiden triomf. Ze hadden die douanes toch maar mooi te pakken. Wat bleek?

In de zaklantaarn, waarmee de douane nog ze vrolijk aan het schijnen was, zat een grote, platte 9 volt batterij. Deze batterij hadden ze opengemaakt en uitgehold. In het onderste gedeelte hadden ze een blok hasj verstopt van zeker 10 gram. In het bovenste gedeelte haden ze 2 kleine 9 volt batterijen gestopt en vervolgens hadden ze de grote batterij weer dichtgemaakt en in de zaklantaarn gestopt. Het ding werkte, zoals ik en de douanes hadden gezien. Niets verdacht aan dus.

"Ja Knip, je hebt je zorgen gemaakt om niets. Kom we gaan lekker zitten. Oh, je hebt een brandertje en een espressomachine bij je. Laten we lekker een kopje koffie nemen met een grote joint erbij. We hebben het verdiend."

Hey Knip, ga je mee naar Belgrado?

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 14:45 schreef BOC_Willem het volgende:
Hey Knip, ga je mee naar Belgrado?

Zou wel leuk zijn, ander keertje
*Heeft fulltime baan
*volgt daarbij HBO studie
* heeft dame die ook aandacht nodig heeft
last but nog least:
*heeft wereldfietsen ontdekt. Met Koga Miyata World Traveller wordt tegenwoordg, indien vrije tijd, de wereld verkent. Fietsen is ook heel erg gaaf

Wel bedankt voor het aanbod.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 15:30 schreef Knip het volgende:

[..]

Zou wel leuk zijn, ander keertje
*Heeft fulltime baan
*volgt daarbij HBO studie
* heeft dame die ook aandacht nodig heeft
last but nog least:
*heeft wereldfietsen ontdekt. Met Koga Miyata World Traveller wordt tegenwoordg, indien vrije tijd, de wereld verkent. Fietsen is ook heel erg gaaf

Wel bedankt voor het aanbod.

Graag gedaan, veel Koga Miyata Fietsplezier iig.

vorige week met de storm nog noodgedwongen gelift
van zoetermeer naar gouda ging prima met z'n 5e in een opel corsa!

Mooi verhaal Knip. In Maastricht krijg ik met regelmaat een lift van Belgen met hasj als ik richting Luik of Hasselt lift. Liftend richting Eindhoven reed ik vorig jaar mee met een coffeeshophouder .

Zo, mijn kameraad Matthijs kwam langs en het mocht weer!

Zaterdag 26 januari 2007 na Chr., 10:05 Van Bemelen (Lb.) naar Mont Rigi (Hoge Venen).

Na enige minuten bij mij voor de deur kwam bus 55 langs. Deze namen wij volgens de whatever-comes-first-methode (= meegaan met het eerste vehikel dat stopt of 't nu geld kost of niet).

Vijf liften later stonden wij op de Mont Rigi, ca 670 meter boven zee, een van de hoogste plekken van Belgie. Tijd tegen enen in de middag. Sneeuw in de Hoge Venen! Na een paar gave wandelingen en een overnachting in de jeugdherberg van Ovifat (13,90 euro pppn) en wat fijne maaltijden op mooie plekken was het tijd om terug te gaan...


De Hoge Venen zoals wij die ongeveer waarnamen

Zondag 27 januari 2007 na Chr., 14:45 Van Baraque Michel (Hoge Venen) naar Bemelen.

Zondagmiddag. Alle Nederlandse chauffeurs die van hier terug rijden (en dat doen ze vrijwel allemaal op zondagmiddag) komen langs Maastricht. Behalve onze chauffeur dan. Na vijf minuten werden we opgepikt van de parking op Baraque Michel (674 meter boven zee) en reden we over Eupen, La Planck en Margraten mee naar mijn voordeur. De bordjes NL en Maastricht konden in de tas blijven. Een uur later waren we thuis.


De uitspanning Baraque Michel, een van de hoogste plekken van Belgie en tot 1830 de grens tussen Duitsland en Nederland (of hebben we vandaag de informatiepanelen in de Hoge Venen soms niet goed gelezen?). Iedere zondagmiddag met het grootste gemak naar Maastricht liften...

[ Bericht 15% gewijzigd door Frank__NL op 28-01-2007 22:51:35 ]

Deze songtekst hoort thuis in dit topic.

De BB Band - Stille Willy

't Is een paar jaar geleden dat ik stond te liften
Midden in de regen, midden in de nacht
Met een paspoort en een slaapzak, van een vriend gekregen
Ergens langs de E7 of E8
Het leven in de stad, dat hield ik voor bekeken
Ik slenterde de dagen door, op zoek naar wat geluk
'k Wilde weg van m'n vriendin die me nooit wat had geleken
En na een uur of wat stopte er een truck


Stille Willy, wrauw

En in 't schaarse maanlicht zag ik z'n vreemde ogen
Hij vroeg me wie ik was, en wat ik deed en wat ik dacht
Hij staarde in 't duister, over 't stuur gebogen
En zei niet waar de reis naartoe ging die nacht
Hij gaf me een sjekkie en zei "'k heet Stille Willy"
'k Vind altijd onderkomen, ieder kent m'n naam
En m'n wagen kent de wegen van de wereld
En toe 'ie stopte zei die me waar ik heen moest gaan

Stille Willy, wrauw

Daar ginder bij dat kruispunt van die verlate wegen
Midden in de vlakte staat een kleine kroeg
En geen truckchauffeur komt er ongelegen
Je bent er nooit teveel, je bent er net genoeg
Hij zei "ga daar maar heen en drink een pilsje op mijn kosten"
En stopte onverwacht een tientje in m'n hand
En doe ze maar de groeten, zei die, van Stille Willy
Dan ben je vast en zeker een welkome klant

Stille Willy, wrauw

Ik opende de deur en bestelde er een pilsje
Een ruimte vol met mannen, rook en bier en veel kabaal
Maar toen ik betaalde uit naam van Stille Willy
Werd 't doodstil in 't lokaal
De kroegbaas zei "'t gebeurde vijftien jaar geleden
Een bus reed in de bergen, Willy reed 'm tegemoet
Ten koste van z'n leven kon hij een ramp vermijden
Hij brengt ons ieder jaar nog onverwacht een groet"

Stille Willy, wrauw
Stille Willy, wrauw
Stille Willy, wrauw

Je vergeet de songtekst van Henk wijngaard, met de vlam in de pijp !

quote:

Op maandag 29 januari 2007 18:48 schreef Dikkiedik_2003 het volgende:
Je vergeet de songtekst van Henk wijngaard, met de vlam in de pijp !

Die gaat toch niet echt over liften?

Deze wel:

Roger Waters - The pro's and cons of hitchhiking

An angel on a Harley
Pulls across to greet a fellow rolling stone
Puts his bike up on it's stand
Leans back and then extends
A scarred and greasy hand...he said
How ya doin bro?...where ya been?...where ya goin'?
Then he takes your hand
In some strange Californian handshake
And breaks the bone
Have a nice day

A housewife from Encino
Whose husband's on the golf course
With his book of rules
Breaks and makes a 'U' and idles back
To take a second look at you
You flex your rod
Fish takes the hook
Sweet vodka and tobacco in her breath
Another number in your little black book

These are the pros and cons of hitchhiking
These are the pros and cons of hitchhiking
Oh babe, I must be dreaming
I'm standing on the leading edge
The Eastern seaboard spread before my eyes
"Jump" says Yoko Ono
"I'm too scared and too good looking" I cried
"Go on", she says
"Why don't you give it a try?
Why prolong the agony all men must die"
Do you remember Dick Tracy?
Do you remember Shane?
And mother wants you
Could you see him selling tickets
Where the buzzard circles over
Shane
The bitch said someting mystical "Herro"
So I stepped back on the kerb again

These are the pros and cons of hitchhiking
These are the pros and cons of hitchhiking
Oh babe, I must be dreaming again

These are the pros and cons of hitchhiking

Mijn favoriete on the road-nummer is van Vanity fair en heet Hitchin' a ride...



A thumb goes up, a car goes by
It's nearly 1 a.m. and here am I
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Gotta get me home by the morning light

I got no fare to ride a train
I'm nearly drowin' in the pouring rain
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Gotta get me home to my baby's side

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

Long distance call I got today
She sounded lonely so I'm on my way
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Gotta get me home, keep her satisfied

instrumental break

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

A thumb goes up, a car goes by
Oh, won't somebody stop and help a guy?
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Been away too long from my baby's side

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

Ride, ride
Ride, ride
Ride, ride
Ride, ride
... [fade]

(c) 1970 by Vanity Fair

Dat was sarcastitisch bedoelt..... - zucht -

Sorry, verkeerde knopje gedrukt. Wilde nog een paar typo's uit mijn verhaal halen.

Op SpiegelOnline.de stond zaterdag een bericht: Duitsland krijgt (naar alle waarschijnlijkheid) haar eerste officiele liftersplaats bij Potsdam. De plek wordt zeer geschikt om Berlijn liftend te verlaten, onder andere richting ons land. Het bericht is (dus) in het Duits, maar het leek me toch aardig het even te plaatsen.

quote:

Erste Tramper-Haltestelle Deutschlands geplant

Die bundesweit erste Haltestelle für Rucksacktouristen könnte bald in Potsdam entstehen. Tramper sollen an einem verkehrsgünstig gelegenen Ort sicher einsteigen können. Andere europäische Länder hätten bereits gute Erfahrungen mit den Haltebuchten gemacht.

Potsdam - "Momentan ist der Oberbürgermeister beauftragt zu prüfen, wo eine geeignete Trampstelle errichtet werden könnte", sagte Clemens Rostock in einem dpa- Gespräch. Der angehende Volkswirt aus Potsdam ist selbst Tramper und kam mit einem Gleichgesinnten im letzten Sommer auf die Idee, eine solche Haltestelle in Potsdam einzurichten.

Der Plan ist simpel: An einem verkehrsgünstig gelegen Ort soll eine Haltebucht errichtet und mit einem Schild versehen werden. So können Autos sicher stoppen und Tramper ungefährdet ein- und aussteigen. In den Niederlanden und der Schweiz sind laut Rostock vereinzelt schon Tramper-Stellen in Betrieb. So sei zum Beispiel in Den Haag ein blaues Schild mit einem nach oben gestreckten Daumen und der Aufschrift "Lifter" zu finden.

Vorerst ist eine einzige Haltestelle in Potsdam geplant - an der Leipziger Straße oder nahe dem Brauhausberg. "Diese Stellen sind am sinnvollsten", meinte der passionierte Tramper, denn sie lägen verkehrstechnisch günstig und in Bahnhofsnähe.

Unterstützung erhielten die Initiatoren von der Fraktion der Bündnisgrünen in der Stadtverordnetenversammlung, die Ende September 2006 einen Antrag zum Errichten einer Tramper-Stelle eingereicht hatte. Der Bauausschuss wandelte die Eingabe in einen Prüfungsantrag um, der zur Zeit bearbeitet wird.

Rostock ist sicher, dass es einen Bedarf gibt: "Im Sommer sehe ich jeden Tag Tramper in Potsdam." Vor allem auch ausländische Gäste, die die Landeshauptstadt besuchen, sollen in den Genuss der Haltestelle kommen und einfach in Richtung Hannover, München oder Frankfurt an der Oder weiterreisen können.

[ Bericht 2% gewijzigd door Frank__NL op 29-01-2007 23:56:29 ]

Waarom is het voor steden zo moeilijk om een officiële liftersplaats aan te leggen?
Het is toch alleen maar een kwestie van een verkeersbordje en een stoepje plaatsen?

Wat mij verbaast is dat de liftersplaats bij Amsterdam Sloterdijk helemaal niet meer gebruikt wordt. Er staat nooit iemand (terwijl het een prima plek is om op de A10 te komen). Het bordje met de duim is ook helemaal verroest. Ook de klassieke liftersplaats bij Amsterdam Amstel staat er verwaarloosd bij.

Sinds ik zelf een auto heb, toch al een jaartje of 10, zie ik nooit meer lifters staan.

Nog een liedje dat over liften gaat:

Koot en Bie - Dat is de Blues

Je bent een maandje weg van huis
Je hele handel op je nek
De driekleur op je city bag
Maar je voelt je nooit en nergens thuis

Je zou die avond in de hoofdstad zijn
Je staat een uur bij Oude Rijn
En al die square zelkerds rijden door
Maar jouw mind ligt jaren voor

refrein:
En je weet 't nou
En je voelt 't nou
Dat is de blues, wow
De blues

Om kwart voor drie stopt er een Eend
Is niet van haar maar blijkt geleend
Zij heeft een trouwring aan 'r hand
En krijgt ook prompt een lekke band

En op de Dam bij 't monument
Zit je geweldloos op je krent
Je versiert een eindeloze meid
Maar raakt haar aan een neger kwijt

refrein

Je sukkelt naar Fantasio
Voor die Levende Opjekten Sjoo
Je bent bereid daar naakt te staan
Maar ze nemen enkel meisjes aan

En in je slaapzak ergens op een vloer
Maak je die nacht een solo-toer
Dat blokje hash van veertien piek
Ha, blijkt stront en maakt je ziek

refrein

En met de honger in je blik
En zonder geld en zonder chick
Sta je weer aan een uitvalsweg
En schiet je peukje in de heg

En als er eindlijk na zes uur
Een Opel stopt met een nicht aan 't stuur
Zie je door z'n achterruit
Een tof symbool: de berm brandt uit

refrein

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 09:39 schreef w8jij17 het volgende:
Waarom is het voor steden zo moeilijk om een officiële liftersplaats aan te leggen?
Het is toch alleen maar een kwestie van een verkeersbordje en een stoepje plaatsen?

Moeilijk te zeggen.

Ik kan er wel iets over zeggen, maar of het zinnig is, is een tweede. Enschede heeft haar liftersplaats vorig jaar opgeheven, omdat de weg daar van 1 of 2 naar 3 rijstroken ging. Een ambtenaar zei in de krant dat er nauwelijks nog lifters zijn, zodat de liftersplaats niet meer zo nodig is.

Maar voor een liftersplaats aangelegd wordt, moet er in ieder geval goed over nagedacht worden. Het is niet toevallig lijkt mij dat Nederland alleen liftersplaatsen heeft in universiteitssteden, op Den Haag na. Het kan ook best een kwestie zijn van imago of iets dergelijks. Veel gemeentebesturen zien het nut niet in van het ondersteuenen van een modaliteit (vervoerwijze) die nauwelijks gebruikers heeft. Sommige mensen zullen wel beweren dat liften gewoon niet hoort, bijvoorbeeld omdat de auto een individueel middel is. Maar wie dat laatste beweert maakt wat mij betreft een politiek statement, dat alleen aanhangers heeft in dat kleine deel van de wereld waar veel mensen het zich kunnen veroorloven een leven lang auto te rijden.

[ Bericht 7% gewijzigd door Frank__NL op 30-01-2007 20:12:36 ]

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 11:39 schreef Knip het volgende:
Wat mij verbaast is dat de liftersplaats bij Amsterdam Sloterdijk helemaal niet meer gebruikt wordt. Er staat nooit iemand (terwijl het een prima plek is om op de A10 te komen). Het bordje met de duim is ook helemaal verroest. Ook de klassieke liftersplaats bij Amsterdam Amstel staat er verwaarloosd bij.

Sinds ik zelf een auto heb, toch al een jaartje of 10, zie ik nooit meer lifters staan.

Op de liftersplaats bij Amsterdam Amstel is in 2005 een nieuw blauw bord met duim geplaatst, omdat er geen meer stond. Er stond er alleen een op de middenberm met een onderbord "lifters 200 meter". Ik heb hier een keer gelift en na 15 minuten had ik een rit naar Best. Die liftersplaats ligt er prima bij, maar je bedoelt misschien dat er (in vergelijking met vroeger) weinig gelift wordt.

Knip, is dit de plek van de liftersplaats aan de Haarlemmerweg?
http://www.liftershalte.info/?lat=52.385033108097815&lng=4.847046732902527&zoom=19&trip=0&view=1

Overigens is het blauwe bord met duim op de liftersplaats aan de oprit naar de Waterlinieweg nabij voetbalstadion Galgewaard in Utrecht-Oost in het afgelopen jaar twee keer gestolen.

Op de liftersplaats in Maastricht ben ik een keer of 35 vertrokken en een keer stonden er een paar andere lifters. De laatste keer dat ik daar stond ben ik overigens door een collega waargenomen die de andere kant uit reed!

[ Bericht 12% gewijzigd door Frank__NL op 30-01-2007 21:30:33 ]

Mijn liftavontuur in Frankrijk 1987

Na afscheid te hebben genomen van mijn Duitse vrienden in Parijs, was het tijd om alleen verder op pad te gaan. Met de metro naar Port d ‘Orleans en van daaruit een klein stukje lopen naar de liftplaats. Daar was ik niet alleen. Er stonden ongeveer 10 andere lifters, allemaal met verschillende bordjes. Bordeaux, Limoges, Lyon. Ik maakte een bordje Lyon. Op naar het zuiden, naar de zon en de warmte. Voor het stoplicht stonden de auto's lang genoeg stil om te kunnen beslissen of ze iemand mee wilden nemen.

Na ongeveer twintig minuten bekeek een bestuurder van een mercedes aandachtig mijn bordje. Hij draaide zijn raampje open en zei dat ik in kon stappen. Een wat oudere lifter, niet zo goed verzorgd, die ook een bordje Lyon bij zich had wilde ook mee. Het was aan hem af te zien dat hij er al een tijdje stond. De bestuurder besliste met een kort 'non' dat alleen ik mee mocht. Snel mijn rugzak in de auto gelegd en ingestapt. Als een ware slee gleed de wagen over de snelweg. Hij kon me ongeveer 200 kilometer meenemen. De conversatie was gebrekkig. Mijn Frans reikte niet verder dan wat standaardzinnetjes en de bestuurder sprak geen woord Engels of Duits. Daarbij was hij zwijgzaam van karakter. De gebeurtenissen van de vorige dag hadden me behoorlijk afgemat en langzaam dommelde ik weg. Ik keek naar de bolling van 's mans motorkap en naar de bolling van 's mans buik. Tevreden over de gelijkenis sloot ik mijn ogen. Na een vertelde de bestuurder mij dat hij bijna bij zijn bestemming was. Of ik liever bij de péage afgezet wilde worden of bij een benzinestation. Het laatste natuurlijk. Bij een benzinestation is altijd gelegenheid om water bij te vullen en bovendien had ik daar te kans om verdere liften te krijgen.

Bij het station aangekomen nam ik afscheid, stapte uit en strekte mijn benen. Zo, dat ging goed. Alleen liften is dus veel beter. Je wordt sneller meegenomen en je maakt gemakkelijker contacten. Goede beslissing dus. Met mijn espressomachine en mijn benzinebrandertje maakte ik koffie voor mezelf, nam iets te eten en genoot van mijn vrijheid.

Voldaan en vol goede moed installeerde ik me aan het einde van de oprit. Er waren geen andere lifters hier en een gestage verkeersstroom kwam voorbij. Dit hoefde niet al te lang te duren dacht ik.
Na toch zeker een dik uur te hebben gestaan stopte er een auto. Het kentekennummer had ik al heel wat keren voorbij zien komen. Ik concludeerde hieruit voorzichtig dat hij in de buurt woonde en ik vroeg me al af of hij me een verre lift zou kunnen geven. Aan de andere kant was ik het zat om daar bij het tankstation te staan en ik wilde graag weer veder.

-Direction Lyon?
-Oui, entrèz!

We reden weg en de bestuurder keek me onderzoekend aan. In gebrekkig Frans probeerde ik een conversatie aan te gaan. Wat schaapachtig gelag kwam terug. Ik hield het erop dat ik onverstaanbaar voor de man was, dus ik besloot verder geen vragen te stellen. Waar hij precies naartoe ging was me nog onduidelijk, maar het was in ieder geval de goede richting op. Opeens boog de man voorover en haalde iets onder zijn stoel vandaan. Een pornoblaadje. Hij bood het me aan. Of ik daarvan hield. Nu ben ik een groot liefhebber van dat soort lectuur, maar dan wel thuis. Op mijn eigen kamer. Alleen. Zo ongeïnteresseerd mogelijk wierp ik het blaadje over mijn schouder op de achterbank. Had ik dit? Nors keek ik voor me uit over de weg. Ik vroeg me af waar dit toe zou leiden. Plotseling begon de man aan zijn kruis te rommelen, haalde zijn lul uit zijn broek en begon zich af te trekken. Verschrikt zag ik toe hoe de kilometerteller opklom naar de 170.

-'Ach, kan jij dit niet even voor me doen? Op deze manier is het gevaarlijk tijdens het rijden. '


Ik bekeek het postuur van de man en schatte mijn kansen in. Hij was niet erg fors gebouwd. Als dit tot een gewelddadige confrontatie zou leiden kon ik mijn mannetje staan. Wat te doen? Inmiddels reden we 180. De auto reed met grote snelheid op het verkeer voor ons af.

-'Stop maar bij de eerstvolgende parkeerplaats', zei ik. 'Daar is het in ieder geval iets rustgier'.

Gelukkig stond de eerstvolgende parkeerplaats al aangegeven. Nog een paar kilometer met deze gek.
Hij minderde snelheid en ging op de rechterbaan rijden. Het eerste gevaar leek geweken. We reden de parkeerplaats op. Het was een kleine, rustige plaats. Bijna geen auto's stonden er, alleen een truck. Ik zag hoe de truckchauffeur in zijn cabine druk bezig was papieren in te vullen. Verder was het stil. Het was een beetje miezerig, dus veel kans dat er mensen zouden gaan picknicken was er niet. De Rukker reed met zijn auto naar het einde van de parkeerplaats, waar wat bomen en struiken waren. Wat te doen? Snel kon ik niet wegkomen. Mijn bagage lag in de kofferbak. De auto stopte en de Rukker keek me verwachtingsvol aan. Zijn lul had zich inmiddels weer in volle sterkte opgericht. Plotseling draaide ik me naar hem toe en greep hem met beide handen bij zijn kraag. Mijn knokkels duwde in hard in zijn halsslagaders.

-'Gore klootzak!!' 'Salo!!'. Je laat me hier Godverdomme uitstappen en je Sodemietert op! Heb je dat begrepen??. Ik wil nu mijn rugzak terug, ja?? MON SAC!!'

Met een snelle beweging trok ik de sleutels uit het contactslot en stapte uit. Snel liep ik om de auto heen en opende de kofferbak. Mijn rugzak en de tas met kookspullen kon ik gelukkig zo pakken. Ik deed mijn rugzak op en liep naar zijn autoportier. Met gevoel voor theater deed ik zijn portier open en smeet de autosleutels in zijn verbouwereerd kijkende gezicht

-'En je ROT OP!! DAGAGE!!. Grote klootzak!!"

Snel baande ik me weg van de auto. Hij reed niet weg. Wat moest ik doen?? Van deze parkeerplaats zou ik nooit snel wegkomen. Als die vent de politie erbij zou halen, zou ik altijd aan het kortste eind trekken. Tussen de bomen door zag ik een klene weg lopen. Stijf van de adrenaline liep ik erheen. Ik kon over het hek klimmen en zag verderop een stadje liggen en liep er naartoe. Een klein pittoresk stadje, met een kerkje, een pleintje en een supermarkt. Ik ging er naar binnen en zag dat ze koud bier hadden. Ik kocht een blik van een halve liter en klokte het voor de deur in één teug naar binnen. Zo, dat was dat. Langzaam kwam ik weer tot rust. Mijn handen trilden al wat minder. Ik draaide een sjekkie en overdacht mijn situatie. Ik voelde er weinig voor om terug naar die parkeerplaats te gaan, maar om vanuit het stadje weg te komen zou ook niet makkelijk gaan. Er deden wat mensen hun boodschappen in de supermarkt. Misschien dat iemand me zou kunnen helpen? Bij een fonteintje friste ik mijn gezicht op, ik poetste mijn tanden en besloot van de gelegenheid gebruik te maken om het kerkje te bekijken, nu ik hier toch was. Hoe het stadje heette wist ik nog steeds niet. Het kerkje had niet veel te bieden en twijfelend liep ik terug in de richting van de supermarkt. Ik zou hier nog wat te eten kunnen kopen. Een vrouw van een jaar of dertig zag me lopen en sprak me aan.

-‘Hey, ben je aan het liften?’

Het bordje dat achter mijn rugzak geklemd zat sprak voor zich. Ze vroeg waar ik naar toeging.

- ‘Naar het zuiden’, zei ik. ‘Ik ga niet speciaal ergens naartoe, ik zwerf zomaar wat rond’.
- ‘Wat geweldig! En waar slaap je dan zoal?’
- ‘Overal en nergens. Ik slaap tussen de bosjes, in parken, langs parkeerplaatsen’.
- ‘En je bent helemaal alleen?’
- ‘Ja, ik heb niemand nodig. Ik kom onderweg genoeg mensen tegen’.
- ‘Hoe ben je hier dan terecht gekomen?’.
- ‘Ik ben bij de parkeerplaats langs de snelweg afgezet. Toen ik zag dat er hier een stadje was, ben ik over het hek geklommen om wat te eten te kopen’.
- ‘Wat een geweldig vrij leven heb jij. Ik zou dat ook wel willen, maar ja, ik zit vast aan mijn gezin en mijn baan’.

Gezin en baan. Dat was voor mij een totaal andere wereld. Ik besloot nog lang te genieten van mijn vrije leven.

- ‘Als je me even helpt om de boodschappen in de auto te laden, kun je een stukje met mij meerijden. Bij die parkeerplaats kom je nooit meer weg. Ik breng je wel naar de volgende péage.’
- ‘Graag, ik maakte me al een beetje zorgen’.

Ik laadde de boodschappen in. Typisch Frans natuurlijk. Stokbrood, wijn, Franse kaas. Ik nam plaats naast de vrouw en we reden weg. Het lot stond ten gunste van mij.

-‘Ken je Paul Simon?’, vroeg ze.
- ‘Ja, natuurlijk. Simon and Garfunkel. Hele mooie liedjes hebben die. Hoezo?”
- ‘Paul Simon is heel rijk geworden met zijn muziek. Maar toch gaat hij elk jaar, incognito, liften langs te wegen. Ondanks dat hij misschien wel 100 auto’s kan kopen. Liften is voor hem het echte leven.’
-‘Dat wist ik niet, maar ik geloof het onmiddellijk. Liften is echt de mooiste manier van leven’.

Samen zongen we iets van Simon and Garfunkel. Ik kende de teksten niet uit mijn hoofd, maar The Boxer moest toch wel kunnen.

Lilali lilalalalalali lilali…

-‘Hier is de péage’, zei ze. ‘Hier kun je verder gaan. Met een beetje geluk ben je vanavond nog bij Lyon. Wacht nog even, dan krijg je nog iets van me.’

Uit één van haar boodschappentassen haalde ze een klein flesje rode wijn.

-‘Drink dit maar op, voordat je vanavond gaat slapen. Als je het opdrinkt voordat je stopt met liften vandaag, poets dan nog een keer extra je tanden. Ik kon nog ruiken dat je vanmiddag een biertje had genomen vóórdat je bij mij in de auto stapte’.

[ Bericht 0% gewijzigd door Knip op 31-01-2007 00:30:03 ]

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 20:05 schreef Frank__NL het volgende:


Knip, is dit de plek van de liftersplaats aan de Haarlemmerweg?
http://www.liftershalte.info/?lat=52.385033108097815&lng=4.847046732902527&zoom=19&trip=0&view=1

Klopt. Iets voorbij het gebouw van de Postbank. Als ik je er ooit een keer zie staan, neem ik je mee.

[burgermansmodus]
Krijg je een lift naar Ikea
[/burgersmansmodus]

Knip

Mijn oud-huisgenoten hebben een hoop Ikea-spullen achter gelaten. Ze hadden misschien niet gedacht dat ik die nog jarenlang ga gebruiken.

Voor de rest weet ik niet wat ik bij Ikea te zoeken heb.

Ik reis niet graag om de consument uit te hangen. Ik ga liever een feestje vieren en ik haal liever vriendschappen elders aan.

IKEA

quote:

Op woensdag 31 januari 2007 00:53 schreef Frank__NL het volgende:
Knip

Mijn oud-huisgenoten hebben een hoop Ikea-spullen achter gelaten. Ze hadden misschien niet gedacht dat ik die nog jarenlang ga gebruiken.

Voor de rest weet ik niet wat ik bij Ikea te zoeken heb.

Ik reis niet graag om de consument uit te hangen. Ik ga liever een feestje vieren en ik haal liever vriendschappen elders aan.

IKEA

Was sarcastisch bedoeld. De Haarlemmerweg is idd op weg naar Ikea. Je zou je er hooguit in de ballenbak kunnen storten of voor 1 euro een hotdog kunnen nemen met een beker erbij die je ongelimiteerd kunt bijvullen met cola. Voor een dorstige lifter natuurlijk altijd gunstig. Je komt er alleen niet meer weg. Iedereen die het terrein afrijdt heeft zijn wagen volgeladen met meuk.

quote:

Op maandag 29 januari 2007 23:49 schreef Frank__NL het volgende:
Op SpiegelOnline.de stond zaterdag een bericht: Duitsland krijgt (naar alle waarschijnlijkheid) haar eerste officiele liftersplaats bij Potsdam. De plek wordt zeer geschikt om Berlijn liftend te verlaten, onder andere richting ons land. Het bericht is (dus) in het Duits, maar het leek me toch aardig het even te plaatsen.
[..]

Also, also. Liftplaatsen zijn erg mooi, maar ik denk niet dat die plek het beste alternatief is om Berlijn te verlaten. Bij Raststatte Michendorff, bereikbaar per bus vanaf Potsdam HBF, zit je direct aan de juiste snelweg (richting Polen, de Alpen en Nederland) en kan je nog eine Tasse Kaffee oder so etwas kaufen. Ben er meerdere keren vlotjes weggekomen.

Beste liftkoning Willem,

Van harte welkom in dit FOK!-topic. Dat was ik even vergeten te zeggen en moest toch wel gezegd worden, toch! De vorige en enige keer dat ik Berlijn uit gelift ben, stond ik bij de twee tankstations aan de Adlergestelle / B96, de aanloop naar de A113, bij het Schoeneweide station. Dat is zeker niet de beste plek om naar het westen te liften, maar altijd nog doenbaar, want ik zat daar in de buurt...

Ehm, ja wat ik wilde zeggen weet ik eventjes niet. Rasthof Michendorf is inderdaad een prima vertrekpunt

Nu ga ik Knip's liftverhaal uit '87 lezen.

Wat Haarlemmerweg / A200 betreft: het knooppunt Rottepolderplein ziet er op Google Maps heel gaaf om in alle hoofdwindrichtingen te liften!

Knip! Deel een gaat over drugs. Deel twee gaat over sex. Gaat deel drie misschien over rock 'n roll?

quote:

Op woensdag 31 januari 2007 20:57 schreef Frank__NL het volgende:
Beste liftkoning Willem,

Wat Haarlemmerweg / A200 betreft: het knooppunt Rottepolderplein ziet er op Google Maps heel gaaf om in alle hoofdwindrichtingen te liften!

Het hangt er een beetje vanaf waar je naartoe wilt. Richting Haarlem en A9 sta je daar wel goed. Als je de A10 opwilt, de ring Amsterdam om bijvoorbeeld richting Utrecht te gaan, is het wat moeilijker. Het meeste verkeer is dan al links voorgesorteerd.

Voor Utrecht kan je beter een andere plaats nemen, bijvoorbeeld bij de Rai, oprit S 108.

Komt er in voor.

Het liften ging voorspoedig. Onderweg weinig meegemaakt wat het vermelden waard is. Redelijk snel weggekomen overal. Mooie steden gezien onderweg. Arles, Aix-en-Provence. Na een ruime week aangekomen in Montpellier. In Montpellier is een groot plein met daarachter een park. In het park genoeg ruimte om te slapen onder mijn plastic zeil dat ik had gekocht bij een bouwmarkt. Verder was er een pomp waar ik me elke dag kon wassen en mijn drinkwater bijvullen. Ik had de afgelopen dagen wat opgetrokken met andere rugzaktoeristen die daar ook rondhingen. Het allleen zijn beviel me nog steeds prima.

Op een avond zat ik in het park en maakte met mijn benzinebrander en mijn espressomachine een mok koffie. Er kwam een grote zwarte hond aangelopen. Het beest snuffelde wat aan me en bleef bij me staan. Ik keek op en zag bij de pomp een jonge man staan met ontbloot bovenlijf die zich stond te wassen. De eigenaar van de hond. Hij sprak me aan in het Duits.

- ‘Hey, ben je koffie aan het zetten. Ik lust ook wel wat’.
- ‘Ik heb genoeg, kom er maar bij. Ik heb maar één beker, maar als je koffie zonder suiker drinkt, kan je wel uit mijn beker meedrinken’.
- ‘Lekker, wat een grappig apparaat heb je daar bij je. Nog nooit zoiets gezien’.
- ‘Dat heet een perculator. Je kunt er heerlijke koffie mee zetten. Ik heet Knip en ik ben aan het rondliften’
- ‘lk heet Eric en ik heb een auto. Als je wilt kan je morgen meerijden naar St. Maries Sur Mère. Dat is een prachtig natuurgebied bij de zee.’

Zo gemakkelijk was het liften nog nooit gedaan. Ik stond niet eens langs de weg. Ik hoefde niets te vragen of de volgende lift was alweer geregeld.

-‘Dit is Jacko. Jacko is een figuur uit Faust. De duivel die verschijnt in de vorm van een grote zwarte hond’.

Jacko zag er indrukwekkend uit.

-‘Jacko is mijn antenne. Hij heeft er oog voor als mensen OK zijn. Waarschijnlijk had hij ook al aangevoeld dat ik trek had in koffie, daarom is hij op me afgelopen’.

Jacko en ik keken elkaar in de ogen. Ik stak mijn hand naar hem uit en hij likte aan mijn vingers. Een teken van vriendschap tussen mens en hond. Ik kriebelde Jacko achter de oren. Na de koffie vertelde Eric dat hij aan het rondrijden was in een oude Ford Taunus. Hij had ook een basgitaar meegenomen en een kleine versterker. Hij verdiende wat geld door op straat te spelen.

- ‘Van wat voor muziek hou je, Knip?”

Voordat ik antwoord kon geven zei hij heel enthousiast:

- ‘Ik hou van King Crimson!’

Een man met smaak dus. Eric vertelde honderduit over zijn avonturen met zijn Ford Taunus en zijn hond. Jacko had hem een paar keer bijgestaan, toen een paar agressieve boeren probeerden zijn auto te vernielen terwijl hij erin sliep.

- ‘Rol je zeil straks maar uit naast mijn auto. Die staan hier iets verderop geparkeerd. Jacko zal ervoor zorgen dat niemand je lastig valt. Hou je van Leffe?’

Niet begrijpend keek ik hem aan. De gebeurtenissen met de Rukker was ik nog niet vergeten.

-‘Leffe, Belgisch bier. Er is hier vlakbij een avondwinkel die heerlijk koud bier verkoopt’.

Dat was een heel aantrekkelijk idee. Ik pakte mijn spullen in en we gingen op pad. Eric vertelde nog steeds allerlei verhalen. Hij was ook een man van het vrije leven. We genoten van het bier en die nacht had ik een heel veilig gevoel onder de bescherming van Jacko.

De volgende dag was het tijd om muziek te gaan maken. Eric stelde zich op, sloot zijn basgitaar en begon als een waanzinnige aan zijn snaren te plukken. Deze man kon echt goed spelen. Razendsnel bewogen zijn vingers over zijn instrument. Funkrock van de bovenste plank. Er werd wat geld gegeven, dat direct werd omgezet in stokbrood, franse kaas, tomaten en chorizo worst.

Die avond gingen we op pad. Aangekomen in St. Maries kwam er direct een vrouw op me afgelopen met een kind op haar armen. Ze riep dingen over bébé en stak haar hand uit. Eerst was ik nog wat verdwaasd van de autorit en moest me nog even oriënteren op deze plaats. Het enige wat ik uit kon brengen was ‘non’.

-‘Je geeft geen geld voor de baby?? Echt niet? Heb je wel een hart in je lijf’

Intimiderend keek de vrouw mij aan. Zigeuners! Het avontuur was compleet. Snel maakte ik me uit de voeten en sloot me aan bij Eric en Jacko.

-‘Controleer maar of je je portemonnee nog hebt. Het zijn goede zakkenrollers’.

Gelukkig was er niets aan de hand. We genoten van de zwoele avond en dronken wat op een terrasje. Die avond heerlijk geslapen aan het strand. De volgende dagen gevuld met zwemmen, zonnen en luieren. Eric zou verder gaan richting Cannes en ik wilde naar Avignon. Ik zou dus niet verder met hem meerijden.
Aan het strand waren nog meer Duitsers die daar met hun auto’s stonden. In 1987 was de hippietijd nog niet helemaal voorbij. Vooral Duitsers hingen de oude levensstijl nog aan. Het was makkelijk om contact te leggen met ze. Een man met een grote bus verdiende zijn geld met handlezen en kaartleggen. Hij zou de volgende dag richting Duitsland gaan. De lift naar Avignon was alweer geregeld. Eric had ondertussen een beeldschone dame aan de haak geslagen. Hij vermaakte zich uitstekend.

De volgende dag reed ik met de waarzegger mee naar Avignon. Hij was nog zo aardig om me bij de stadsmuren af te zetten en we wensten elkaar een prettige reis.

Afgelopen weekend heb ik weer gelift: van mijn voordeur bij Maastricht naar Den Bosch. Het duurde wel een heel kwartier voor ik het ritje van 4,5 kilometer naar de liftersplaats in Maastricht binnen had. Daar had ik afgesproken met een kameraad. We stonden op de liftersplaats wat foto's te maken, toen een busje stopte. We konden meerijden tot aan Eindhoven. Zo konden onze liftbordjes ongebruikt weer in de tas.

Op oprit 33 van de A2, bij het Van der Valk Hotel van Eindhoven, stonden we een minuut of vijf, tot we werden opgepikt door een Volvo-rijdster. De mensen die door waren gereden keken allemaal erg vrolijk. Precies zoals wij ons voelden. We reden mee tot afrit 23 van de A2 bij Vught, waar onze liftgeefster weer heel makkelijk door kon naar haar bestemming Utrecht. Bij de stoplichten aan de afrit hadden we na een paar minuten de laatste rit naar het station.

Zondag ging het weer terug van tankstation De Lucht-West aan de A2 bij Zaltbommel naar mijn voordeur bij Maastricht. Vanuit 's-Hertogenbosch gingen wij met een van de anderen van het feestje waar wij waren mee in zijn Nederlandse Volvo uit 1976 (= opvolger van het Dafje). Op het tankstation hadden we na een half uur een lift met een vent die naar huis ging in Roermond. We hadden eerder een chauffeur gevonden die ons graag mee wilde nemen, maar die maar een plek vrij had, en een chauffeur die ons geen lift durfde te geven. Het was donker en wij waren met zijn tweeen. We reden mee tot tankstation 't Haasje, waar ik twee chauffeurs om een ilft vroeg. Toen was het kat in het bakkie, want we hadden een chauffeur die naar Luxembourg ging. Bij Maastricht heeft ie eerst mijn kameraad op een handige plek gebracht en daarna heeft mijn chauffeur me naar mijn voordeur gebracht.

We stonden op de liftersplaats wat foto's te maken, toen een busje stopte. We konden meerijden tot aan Eindhoven.

Zozo,

De 19 participanten van BOC 7 zijn weer veilig teruggekeerd uit Belgrado. Hieperdepiep.

Het snelste team is in 18,5 uur van Belgrado naar Utrecht gelift. Velen echter zijn op de weg gestrand in de Alpen, waar geen hond reed wegens Festenabend. De langzaamste (o.a. ik) heeft er in totaal 52 uur over gedaan. Na 38 uur liften stonden we voor de poorten van Belgrado op 50 km afstand, aan de grote weg naar Belgrado. Het was 23.30 en Belgrado telt 1,5 miljoen inwoners. Je verwacht dat er op zo'n avond nog wel iemand langs komt om je op te pikken. Neen, geen hond. Na een overnachting in Motel Ruma de volgende ochtend fris en fruitig Belgrado ingelift. Toen begon een week van feest, verbazing en ontzetting.

Voor de eerste foto's en machtig interessante reisstatistieken kijk op www.oostboc.com

Ik slaagde bij mijn laatste gewenste poging tot liften voor de verandering een keer niet. Of wel, want ik kreeg wel meer dan 80% korting op mijn taxi!

Het was Carnavalsmaandag en voor even was ik thuis, net buiten Maastricht, om even wat rommeltjes op te halen en terug te keren naar de stad. Na een minuut of tien wachten - een fles champagne en eentje met kinderdrank in de berm - was er nog niemand voorbij gereden op deze bijzonder zondagse Maandag. Een fietser kwam langs en mopelde iets van dat ik de weg kwijt was ofzo (wat doet iemand daar anders met twee flessen drank...). Ik wandelde richting stad en verdomd, er kwam wat aangereden. Het reed tegen de 70 per uur, maar dat zegt niks en hoppa, duim in de lucht. Maar dat feestje ging niet door, dus lekker doorgewandeld richting Maastricht. Voor ik de standsrand bereikte, twintig minuten lopen, waren er op deze zondagse Maandag nog een paar automobilisten langsgereden. Geen stopte. Op de kruising Oude Molenweg met Bemelerweg lag een vent half te slapen. Hij vroeg me hoe laat het was en draaide zich daarna weer om. Nog een tijdje later kwam ik bij een bushalte. Er kwam een klein busje aangereden en ik stak mijn duim op. Stopt. Het is van Vervoer Op Maat, een soort stadstaxi van Maastricht. Ja, ik mag mee tot mijn bestemming aan de Paralleweg, da's dan twee euro. Dus niet gelift? Of toch, want het tariefsysteem bleek als volgt: ruim 8 euro als starttarief en dan 2 euro per kilometer erbij. Oftewel ik had mijn rit voor eenzevende van de prijs. Het voelde toch een beetje liftachtig...

Lifters, leef je uit... ben zeer benieuwd naar jullie avonturen...

Dames en heren,

Ik organiseer eind juli van dit jaar samen met een compagnon een vervolg op de enorm succesvol verlopen liftwedstrijd van afgelopen najaar, waarbij gelift is van Arnhem naar Florence, Italie. Voor de 2007 editie zijn we nog op zoek naar teams en ik hoop dat er op dit forum weer wat avonturiers zitten die de reis met ons mee willen maken. De verslagen die ik voorbij heb zien komen beloven in ieder geval veel goeds. Meer informatie lees je op http://mutatio.web-log.nl . Je kan je als forumlid natuurlijk ook samen met een niet-forumlid inschrijven als team. Ik hoop je snel te begroeten als deelnemer aan deze reis achter het IJzeren Gordijn! Op de site zie je wat je verder moet doen voor de inschrijving.

Even een inleiding zoals deze ook op de site staat...



MissieMutatio II: Het IJzeren Gordijn... neemt je mee op toer áchter het IJzeren Gordijn, de voormalige grens tussen het kapitalistische westen en het communistische oosten van Europa. De grens is ruim 15 jaar open maar nog immer wordt huiverig gekeken naar 'Oost-Europa'. Onterecht, want er schuilen parels van steden en bijzondere culturen in dit gebied.

In de zomer van 2007 houden wij van MissieMutatio een vervolg op de bijzonder succesvol verlopen editie van 2006, waarbij gelift is van Arnhem naar Florence, Italie. Ook ditmaal zal de strijd liftend worden gehouden, afgewisseld met spannende opdrachten in tal van steden. Tijdens de reis doe je onder meer Berlijn, Praag, Bratislava en Budapest aan!

In totaal strijden 4 teams van 2 man om de uiteraard felbegeerde trofee tijdens deze zinderende reis achter het IJzeren Gordijn. Hoe we precies reizen houden we geheim, maar zoals je weet doen we erg veel prachtige steden aan. De kosten zijn, op het moment van de kostenberekening medio februari, tussen de 250 en 299 euro. Daarbij zitten alle overnachtingen, proeven, en een vlieg- en treinreis inbegrepen!

[ Bericht 22% gewijzigd door MissieMutatio op 04-03-2007 16:50:57 ]

8 maart 2007 van Meerssen naar 's-Hertogenbosch
Na het passeren van de vluchtdeur bij het tankstation De Kruisberg aan de A2 bij Meerssen stelde ik twee keer mijn vraag. Zo had ik na 10 minuten mijn lift naar 's-Hertogenbosch. Vlak bij mijn einddoel afgezet; chauffeur reed ietsje om.

10 maart 2007 van 's-Hertogenbosch naar Meerssen
Met mijn pa meegereden naar tankstation De Lucht-Oost aan de A2. Tunneltje door om aan de juiste kant van de weg te komen. Na 20 minuten stelde ik voor de vierde of vijfde keer mijn vraag. Ik had ook even met een bordje nabij de oprit gestaan, waar nog twee lifters waren die naar TIlburg gingen. Nu kon ik mee. Op tankstation Het Anker aan de A2 ter hoogte van Sittard stelde ik mijn vraag een keer en zo was ik snel in Meerssen.

Waar zijn die lifters te vinden dan, ik rijd geregeld naar Noord-Frankrijk (Chaumont), maar zie er eigenlijk nooit een staan

Ha Jarno, helaas, ze zijn er niet bij bosjes . In West-Europa zie ik ook maar incidenteel lifters. Grootste kans maak je op de echt grote tankstations denk ik, bijvoorbeeld Hazeldonk of de tankstations in Luxemburg. Maar het aantal lifters is eigenlijk zo klein, dat je kansen niet enorm zijn. Sommige lifters lopen rond en vragen mensen of ze mee kunnen rijden. Ze zijn dan herkenbaar aan de bagage. Andere staan op het eind van het tankstation, vlak bij de oprit. Ik heb twee keer een lift gehad van zweefvliegende mensen!