Liften is cool! #2

Ik zal weer even verder gaan met mijn liftavontuur naar Mt. St. Michal in Normandie!
Het is een lang verhaal geworden, maar zeker een leuk avontuur!
Mijn eerste lift buiten de nederlandse grensen. Even ter illustratie waren we met zn tweetjes bepakt en bezakt, met een grote backpack. Dus we zochten autos met ruimte. Zie kaartje voor de route.



Maandag 1 januari vertrokken, om 10.00 uur in purmerend richting Amsterdam.

10.45 uur. bij de Esso langs de A8 te Zaandam. Met grote oude volvo vol hondeharen.
11.10 uur. in zaandam mee met een andere, nieuwe volvo, richting rotterdam
12.00 uur. afgezet bij Esso in Dordrecht langs de A16 richting Breda

In Dordrecht spraken we een mevrouw aan die vertelde dat we het maar aan dr man moesten vragen, maar van haar mochten we meerijden richting Hazeldon. Dr man was volgens haar heel lief. Dus ik richting die knakker en riep zo "Ik hoorde van uw vrouw, dat u een hele lieve man bent en dat we wel mee mochten richting de grens!" Met een overrompeld antwoord "ooh zei ze dat, ja is goed joh"
Wat een luxe bak, met van die losse captain seats dus dat zat best relaxed, plenty ruimte alleen zit je zowat tegen het dak aan zo hoog die stoelen. Of zo lang ben ik. ( 1.99m )
Onderweg onderhandeld over waar ze ons af konden zetten, en dat kon bij de shell bij de grensovergang, hazeldonk.



12.55 uur. Shell station Hazeldonk West
Het stikte hier van de franse autotjes met jongeren erin. We werden hier door diverse joelende in het frans scheldende jongeren voorbij gereden. Mn vriendin werd even langzaam voorbijrijdend "uitgecheckt".
Er werd ons een lift aangeboden door een paar fransen, raampje ging open, gevolgd door een dikke rookwalm met wietgeur en de chauffeur met een dikke joint in zn bek, vroeg ons mee te dragen aan de benzinekosten. Met zn vingeer wijzend op de benzinemeter die aangaf bijna leeg te zijn. Ja moet je maar niet al je geld aan drugs uitgeven joh!
Echt niet normaal, zoveel drugstoerisme hier, je kon ze er zo uitpikken.
Goed vanaf hier dus verder met mn steenkolen-frans. Of niet..
Bordje "ANTWERPEN" kon te voorschijn gehaald worden en besloten hier aan het eind van de parkeerplaats, bij de oprit naar de snelweg te gaan staan. Voorbijgereden door schreeuwende franse jongeren, die met hun joint uit het raam hingen. Maar ook mensen die gebaarden, sorry auto is vol!

13.30 uur. Hazeldonk West stopte er ineens een oude ford mondeo, met jawel 2 tokkies ( zie foto ) erin!!
"We roken wel hoor, en sorry de auto is een beetje een zooitje" Ja dat is nog zwak uitgedrukt. Met de ramen dicht pafte ze de ene na de andere sigaret. Ze bezetten met zn tweetjes zowat de volledige 2 voorstoelen en hij kon nog net bij de pook. Een stel uit rotterdam op doorreis naar haar moeder in Antwerpen. Zij was namelijk belgisch. Maar had ook 12 jaar in Tanzania gewoond omdat haar vader daar werkte, tot hij door rugproblemen terug naar nederland moest. Met een liefdevolle blik slaat ze dr man op zn boven been en zegt "Anders had ik mn vent niet ontmoet!" Erg gezellige mensen, de rotterdammer wist de belgen goed af te kraken waar zij vervolgens wel om kon lachen.
Gelukkig konden we een half uur later alweer de frisse lucht van Antwerpen opsnuiven. Bedankt weer !!



14.10 Antwerpen.
Wederom veel franse drugs-matties zoals we ze noemden. In de shop werden we er al mee geconfronteerd. Ranzig rochelende werkeloze hangjongeren met hun kleine clio's of renault 5's. Die notabene dachten dat wij personeel waren, dus zown franse gast met een pleister op zn kop "Pssst pssst frans gebrabbe;" Wij in het nederlands, moet je nou man wij werken hier niet hoor. Werden nog even door hem gestalkt en toen hield ie op. Irrietante gasten zeg. Echt van die parijzenaars uit de buitenwijken Ferme ta gule fille du troitoire !!
Goed misschien kom ik een beetje bevooroordeeld over, maar dit was onze indruk

We gingen weer verder liften, met een bordje "AMIENS" bij de oprit richting snelweg. Helaas ging het nu niet zo snel. Weer veel franse gasten uit het raam hangend met hun joint in de bek ons uit te lachen. Goed. Was alleen maar grappig want wij zijn hier toch zo weg! Dachten we...
Het voordeel van met zn 2-en is ook dat ieder op een andere plek kan gaan staan om te liften. We hadden een tweede bordje gemaakt voor "LILLE", mischien was Amiens wel te veel van het goede. "Stephanie ging -omdat het zo lang duurde - op de vluchtstrook staan, maar zonder succes. Na ongeveer een uur stopte er een kleine clio met 2 jongeren erin, nee toch niet weer van die matties. Nee deze waren wel goed te vertrouwen, en konden met ze mee rijden richting LILLE, stephanie nogsteeds zonder succes langs de vluchtstrook.



15.15 uur. Lift richting Lille
Het waren twee jongens die in Amsterdam oud en nieuw waren wezen vieren. En ze waren behoorlijk gaar zo te zien. Ik vroeg of ze wel geslapen hadden, ja vanaf 3 uur in de auto in amsterdam. Gelukkig
Met een gangetje van 140 reden in een kleine Renault Clio we het franse landschap in.
Op naar LILLE, of toch niet..
Toen vroeg 1 van die jongens wat ons einddoel was, wij zeiden Mt. St. Michal. Toen bleek dat ze naar Rennes gingen, in bretangne, nog verder dan ons eindoel!! En we konden met ze mee rijden voor ruim 600 km !!! Nog 5 uur te gaan dus.
Het was een zeer rustige lange koude rit, de verwarming stond uit, waarschijnlijk om wakker te blijven tijdens het rijden.
Er werden af een toe wat woorden verwisseld maar voor de rest niet. Ze waren heel relaxed, drinken en eten aanbieden enzo. En wij af en toe lekker slapen achterin. We zijn onderweg maar 2 keer gestopt. 1x om te tanken bij de supermarkt Leqluerq wat trouwens een stuk goedkoper is dan bij ons ( 1.11 ipv 1.30 bij ons )
Tijdschema:
16.05 uur. "Welkom in Frankrijk"
16.29 uur. 1ste tolpoort richting Parijs/Amiens
17.10 uur. Amiens
17.34 uur. grens normandie.
18.36 uur. Le Havre. We zijn bij Le Havre over de nieuwe brug gegaan over de seine waar de grote containerschepen
en cruiseschepen gewoon onderdoor kunnen varen. Echt een ENORME BRUG, zeg maar berg,
hoogste brug die ik heb gezien.
Daarna zijn we nog een keer gestopt bij een parkeeplek langs de tolweg. Daar hadden we onderhandeld met ze waar ze ons af zouden kunnen zetten. Wij hadden gehoopt dat ze wel een stukje om wilden rijden om ons in de buurt van Mt. St. Michal af te zetten maar helaas. Het werd de stad Avranches. Redelijk groot en genoeg hotels volgens de jongens. Avranches it is.
Vanaf le havre was het ongeveer 2 uur rijden. En het was echt pleurisweer, het regende hard.

Maandag 1-1-07 20.30 uur. Avranches. ( 20 km verwijderd van Mt. St. Michal )
Ze reden in Avranches nog even het stadje in, opzoek naar een hotel en ons daar afgezet! Echt super tof van die gasten dat ze ons dat hele stuk hebben gebracht! En wat een geluk dat we er al zijn op maandag avond !!
Maar het hotel was dicht. Het 2de hotel was ook dicht. Het hele stadje was uitgestorven. O shit,..
We zagen onszelf al in een portiek liggen totdat ik een vrouwtje zag lopen. Ik vroeg aan haar een hotel dat nog open was. Goed we liepen met haar mee naar een auto met dr man er in die in een auto stond te wachtten.
Hij wist wel een hotel, en mochten mee in zn auto want het was flink buiten het stadje. Hij begreeo dat we een goedkoop plekje zochten en wist wel een Formule 1 hote. Zo gezegd, zo gedaan.
Ze waren zo aardig dat ze met hun auto bleven wachten tot wij een kamer hadden. Handenschudden en toen gingen ze toeterend weg. Wat een aardige mensen die fransen
Inchecken met je creditcard in een apparaat, krijg je een code en kan je naar je kamer. Nouja kamer.. zegmaar Hondenhok. Maargoed. We waren er bijna en hebben een bed!!!!



Dinsdag 2 januari
Volgende ochtend hoefde we nog maar 20 km ofzo. In de motregen hadden we het laatste stukje afgelegd met 2 auto's
We werden op onze liftplek ook nog weggestuurd door de Gendarmerie, die door de speaker op het dak van de politiebus in het frans brulden dat we weg moesten, Jahoor meneer agent!
Even later zaten we in een klein renautl Clio ( uiteraard ) van 2 hele aardige wat oudere fransen die in het plaatsje Pontorson woonden, dit plaatsje ligt heel dicht bij Mt. St. Michal. Ze deden heel hard hun best engels met ons te praten en wilden alles van ons weten. From holland ? Fair du stop ?



In pontorson nog maar een klein stukje naar ons einddoel. Nog effe eten ingeslagen bij de Champion, en de duim weer opgestoken. 5 tellen later in de stromende regen stopt er een klein renault 5-je met een negertje die ons wel naar Mt. St. Michal wil brengen.

En jahoor daar is ze: Mt. St. Michal !! We hadden het gehaald !!



De hele liftreis is ons heel erg meegevallen en gaan de volgende vakantie zeker weer liften. Hebben ditmaal ook wel erg veel geluk gehad maar dat hoort erbij !

Mooi verhaal, leuke foto's!

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 00:41 schreef Dikkiedik_2003 het volgende:

Er werd ons een lift aangeboden door een paar fransen, raampje ging open, gevolgd door een dikke rookwalm met wietgeur en de chauffeur met een dikke joint in zn bek, vroeg ons mee te dragen aan de benzinekosten. Met zn vingeer wijzend op de benzinemeter die aangaf bijna leeg te zijn. Ja moet je maar niet al je geld aan drugs uitgeven joh!

Goh, herkenbaar! Ik heb in het verleden de fout gemaakt om daar bij in te stappen. Dát ik er van geleerd heb!
Verder een erg leuk avontuur DikkieDik! Ik hoop dat het weer heeft bijgedragen aan je passie.
De volgende vakantie ga je weer liften zeg je, dus ik wens je alle sterkte daarbij!

Goed om te lezen dat het niet echt super moeilijk was om Nederland uit te liften. Het kan echt nog wel!

[ Bericht 5% gewijzigd door w8jij17 op 11-01-2007 10:45:54 ]

Liften is idd leuk!

Ik heb het vorig jaar een keer gedaan met een vriendin. Toen hadden we een liftwedstrijd met een stel anderen wie het eerste in Berlijn zou zijn. We gingen van de Dom in Utrecht naar de Dom in Berlijn

We zijn op zaterdag om 7 uur begonnen en waren iets voor 8 uur 's avonds in Berlijn. Dit kwam mede door een verkeerde lift die ons van de snelweg afhaalde en toen we daar een uur of 2 hadden gewacht was mn vriendin ziek geworden en die wilde gewoon echt graag weg, dus zijn we (niet zo heel slim...) naast de snelweg gaan staan. Toen werden we na 2 sec opgepikt door een Duitser die ons eerst op onze kop heeft gegeven en daarna in een slakkegangetje de resterende km's naar Berlijn is gereden.
Het duurde erg lang allemaal, maar hij heeft ons een mooie tour gegeven door Berlijn uiteindelijk

De terugweg ging wat sneller, toen zijn we volgens mij rond 9 uur begonnen en waren we om 8 uur weer in Utrecht. Wel wat gesmokkeld met de trein op het laatst

Het lastigste van het liften vond ik vooral het uit de stad komen. Wanneer je eenmaal op een tankstation staat vlieg je vooruit
Ook is het handig een kaart te hebben met tankstations, zodat je bijv weet dat je er voor de kruising uitmoet omdat je anders in Hamburg uitkomt ipv in Osnabruck

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 11:20 schreef Inu het volgende:
We zijn op zaterdag om 7 uur begonnen en waren iets voor 8 uur 's avonds in Berlijn. Dit kwam mede door een verkeerde lift die ons van de snelweg afhaalde en toen we daar een uur of 2 hadden gewacht was mn vriendin ziek geworden en die wilde gewoon echt graag weg, dus zijn we (niet zo heel slim...) naast de snelweg gaan staan. Toen werden we na 2 sec opgepikt door een Duitser die ons eerst op onze kop heeft gegeven en daarna in een slakkegangetje de resterende km's naar Berlijn is gereden.
Het duurde erg lang allemaal, maar hij heeft ons een mooie tour gegeven door Berlijn uiteindelijk

Zo ontzettend langzaam is dat toch niet? Ik vind het eigenlijk best snel om in Berlijn te komen.
Naast de snelweg staan is niet bijster slim idd

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 12:57 schreef w8jij17 het volgende:

[..]

Zo ontzettend langzaam is dat toch niet? Ik vind het eigenlijk best snel om in Berlijn te komen.
Naast de snelweg staan is niet bijster slim idd

Het was best handig hoor We werden meteen opgepikt terwijl we al 2 uur bij zo'n Bahnhof stonden en daar werden we niet meegenomen En we waren bij zo'n SOS-paaltje gaan staan, dus dan hoop je dat je nog redelijk veilig staat....

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 11:20 schreef Inu het volgende:
Het lastigste van het liften vond ik vooral het uit de stad komen. Wanneer je eenmaal op een tankstation staat vlieg je vooruit
Ook is het handig een kaart te hebben met tankstations, zodat je bijv weet dat je er voor de kruising uitmoet omdat je anders in Hamburg uitkomt ipv in Osnabruck

Ja dat klopt idd, in steden en zeker in frankrijk is het lastig de stad uit te komen.
Liften is er verboden en je wilt niet met de polite te maken krijgen.



Op onze terugweg in de stad CAEN bij een liftgeefster thuis uitgenodigd om te eten, ons afgezet bij een oprit net buiten de stad richting snelweg. Opzich een perfecte plek. Alleen stikte het dus van de gendarmerie daar, de ene na de andere en uiteindelijk kwam er eentje met zwaailichten en sirene ons wegjagen. Geen idee wat ze zeiden op ferme toon in het frans, maar het was duidelijk. Om een nachtje in een franse cel te voorkomen zijn we een stukje met de trein gegaan.



TIP: Ontwijk de stad CAEN (normandie) met liften door frankrijk, rijd er langs, voorbij maar zorg dat je niet in de stad terecht komt. Het stikt er van de politie en ook zwervers, dit zal vast een verband hebben.

Politie en Frankrijk is een slechte combinatie. Dat de ratjes in de suburbs nog durven te rellen met het tuig dat ze daar agenten noemen.

Zijn jullie uiteindelijk wel bljiven eten bij die liftgeefster?

Leuke verhalen en foto's in dit topic. Tvp'tje.

quote:

Op zaterdag 13 januari 2007 18:55 schreef w8jij17 het volgende:
Politie en Frankrijk is een slechte combinatie. Dat de ratjes in de suburbs nog durven te rellen met het tuig dat ze daar agenten noemen.

Zijn jullie uiteindelijk wel bljiven eten bij die liftgeefster?

Jazeker, we waren eerst bij haar wezen eten voordat wij daar bij die oprit waren afgezet.
Bij haar thuis in het keukentje, waar vevolgens opa en wat kleinkinderen langskwamen enzo.
Zeer gastvrij en leuk. Was een lekkere omelet, met stokbrood en een salade. En een goede expresso van zown george clooney apparaat. Was het waard

Prachtige verhalen, Maarten! En heel mooi met foto's geillustreerd.

Dit weekend weer lekker wezen liften!

Vrijdag: van Heerlen naar Duisburg.

Vrijdagavond na de Arbeit eerst met de trein naar Heerlen. Een Duitser op het parkeerterrein voor 't station reed niet richting Aachen, daarom wandelde ik richting de Looierstraat, waar een stoplicht is dat vaak lang genoeg op rood staat om een lift te krijgen. Na een minuut of wat had ik er een van enkele kilometers tot aan Simpelveld.

Daar stond ik onder een niet werkende lantaarnpaal op de oprit van de stadsautoweg N281 met een bordje Aachen en enkele LED-lampjes. Bloedmotivatie. Na 10 minuten stopten twee jongens uit Vaals die het plaatselijke dialect spraken en behalve hasj dus ook nog ruimte hadden voor mij. Twee kilometer later stapte ik alweer uit; hier scheidden onze wegen.

Op de brug op het "knooppunt" Bocholtz (N281 x A76) stond ik een paar minuten met ver uitgestrekte duim bij het stoplicht, tot een Duitse chauffeur stopte. Ik ging mee tot het grenstankstation Tienbaan aangezien mijn liftgever naar Aachen reed en ik verder wilde, richting Dusseldorf en Neuss.

Het duurde lang voor ik mijn rit had. Na drie kwartier, rond half negen, zo'n drie uur na zonsondergang, trof ik twee vriendelijke dames die aan het wachten waren. Ik mocht misschien wel mee met de vent met wie ze een afspraak hadden. Hij kwam na een minuut of vijf aangereden (Mercedes), maar het leek 'm niet handig aangezien ze eerst nog even Aachen in zouden rijden. Na 90 minuten had ik een lift tot Raststatte Vierwinden, tussen Aachen en Neuss.

Op die Raststatte was het vrij rustig. Na 90 minuten begon ik de hoop op te geven op een rit in de minder gebruikelijke richting Duisburg (gebruikelijke richting voor tankers ter plaatse: Dortmund en omstreken). Ik keek alvast rond naar een wildkampeerplek. De nacht zou erg zacht worden en ik had slaapmat en slaapzak bij me. Maar een hutje kon ik niet ontdekken en ik had ook geen zaklamp om op onderzoek uit te gaan. Maar na twee uur reed ik meer met een trucker tot in het centrum van Dusseldorf. Daar ging ik verder per bus, tram/U-bahn en S-bahn naar het hoofdstation van Duisburg.

Toen ik om half 2 in de nacht op het adres van het feestje aankwam, stond een deel van de vierders nog voor de deur, waaronder de jongeman bij wie ik kon overnachten. We zijn nog uit ons dak gegaan op een gave party onderin de wiskundige faculteit van de Uni Duisburg.

Zondag, etappe 1 van Duisburg naar 's-Hertogenbosch

Na een lange nacht fijn stappen in een goede discotheek in Mulheim, vlak bij Duisburg, stond een liftreisje naar de hoofdstad van Brabant op het programma. Mijn pa was jarig! En die woont daar. Met twee Limburgse kameraden die mee uit stappen waren gegaan reed ik mee terug naar Venlo tot het tankstation aan de A67. Ik liep over het terrein, zag een trucker, de trucker zag mij en ik wist dat ie me mee wilde nemen. Dat kon dus tot aan Eindhoven, A2, oprit 33.

Het was een Brit die al heel lang in Duitsland woonde en die Duitsland ook in "alle" opzichten (veel) beter vond dan Groot Brittannie. Nu was hij wel op weg naar het VK, dus als ik had gewild had ik zo het kanaal over kunnen steken...

De route A67 tussen Venlo en Eindhoven vind ik qua landschapsschoon een van de mooiste stukken in Nederland, vanaf de snelweg gezien. De route voert kort langs de Strabrechtse Heide en door restanten van de eertijds zeer uitgestrekte Peelmoerassen. Het was FAN-TAS-TISCH weer; de mooiste dag van het jaar!

Bij Eindhoven-Zuid stond ik vijf minuten met een bordje Den Bosch en ik had mijn rit naar mijn vaderlijk huis. Mijn chauffeur reed nog een kilometer of vijf of zeven ofzo extra.

Zondag, etappe 2 van 's-Hertogenbosch naar Meerssen

Met mijn tante en oom, broer van de jarige job, rijd ik mee tot aan A2-tankstation De Lucht bij Zaltbommel. Het is 9 uur in de avond. Vrij laat, maar De Lucht is een erg fijn tankstation voor lifters en zeker ook voor automobilisten. Na vijf minuten rondvragen heb ik een rit naar tankstation Ellebrug aan de A2 net onder Weert. Daar heb ik na een paar minuten rondvragen een snelle rit met een zakelijke dame die naar Maastricht rijd. Op de vluchtstrook ter hoogte van de afrit Meerssen stap ik uit de BMW en ik klauter over het muurtje langs de weg heen. Over het fietspad loop ik naar mijn fiets en ik fiets lekker naar huis.

[ Bericht 3% gewijzigd door Frank__NL op 15-01-2007 00:52:12 ]

Zaterdagmiddag ben ik van mijn voordeur bij Maastricht naar Brussel gelift. Het weer was vrij matig en dat was lang geleden dat dat zo was.

Na een paar minuten had ik een lift naar de Maastrichter liftersplaats met een stel uit Scheulder, die precies bovenop de dichtstbijzijnde drempel voor mij stopten. Op de liftersplaats duurde het lang, toch zeker een half uur, al had ik mijn horloge niet bij de hand. Na 15 minuten ben ik het daar meestal beu, omdat het er heel erg druk is wat altijd lawaai geeft en vaak ook slechte lucht. Mijn liftgever ging naar Hoensbroek en wilde ook wel via de A2-A76 rijden in plaats van direct over de A79. Zo kon ik mooi mee naar de A76-oprit onder Geleen, een van de betere liftplekken die ik ken.

Het regende nog steeds aardig en ter plekke was het erg druk, zodat automobilisten zich langs anderen moesten wurmen om de oprit te kunnen nemen. Op de regen en de wind was ik niet voorbereid, anders had ik mijn liftbordjes wel in hoesjes gestopt. Nu splitste mijn bordje "B" (van Belgie) zich op een vouwlijn na een tijdje in tweeen, maar het bleef nog voldoende bruikbaar. Een kwartier later stopte een wagen met open laadbak achter en twee idoot maffe Vlamingen. De chauffeur was echt onverstaanbaar aan het brabbelen en zat een blik bier te drinken. Vermoedelijk had ie er al een op. Voor de rest ging het allemaal wel best en met een kruissnelheid van 90 kmh, soms zakkend naar 80 kmh, reed ik mee tot de afrit Genk van de Vlaamse A2.

Daar had ik na een paar minuten vanonder mijn paraplu en bordje Brussel een liftje van zo'n 15 km tot bij Houthalen. Hout ben ik niet wezen halen. Terwijl ik een half uur stond te wachten stond er een tijdje aan de overkant bij de afrit een jongeman met lang haar en een gitaarkoffer, die op een bepaald moment opgepikt werd. De oprit was uitzonderlijk ruim bemeten en na een half uur stopte er een koppel met zoon in een belachelijK!!! grote Franse familieslee die naar Brussel gingen, op bezoek bij dochter van een jaar of 20 in haar studentenkot bij de medische faculteit.

Mevrouw vond het het allerbeste dat ze dochter ging vragen om de beste manier om nu in Brussel centrum te komen. Zodoende keek dochter mij in de ogen en kreeg ik een goed advies. Op weg naar de bushalte hoorde ik mijn eerste Goudhaantje van dit jaar zingen en mogelijk ook een Zwartkop.

De bus was tergend langzaam en wurmde zich door allerlei vervelende straatjes en ik had dan ook het gevoel dat ik beter nog maar even door had kunnen liften.

Maar uiteindelijk kwam ik er en ik heb een hele leuk avond gehad met Marta en een hele zwik andere leuke mensen.

Groeten
Frank

Welk een mooi verhaal van het nieuwste lid van de NP-VVD-BOC! (Frank)



Wie?
Die olijke knul hierboven, dat ben ik. De BOC is een Nederlandse Liftclub, opgericht in 2005.

Wat?
De BOC lift met een kudde lifters naar een Europese stad. Daar gaan ze een week lang los om vervolgens moe maar voldaan de terugreis aan te gaan.

Waar?
De BOC heeft de volgende steden bezocht: Bratislava, Warschau, L'viv, Vilnius, Ljubljana en Sarajevo. Ook gaan veel BOC leden vaak een weekendje naar Berlijn.

Ik wil mee!
Wat leuk, dat mag. We gaan de week van 19-25 februari naar Belgrado, Europa's nieuwste partystad. Je kan mij een mailtje sturen (info@oostboc.com) of op het BOC forum posten.

We drinken regelmatig een biertje en je bent van harte welkom.



[ Bericht 1% gewijzigd door BOC_Willem op 26-01-2007 11:37:53 ]

Liftclub ?? wtf man, wat een sneu gedoe. Liften moet cool, vrij en individueel blijven!

We liften heel "cool, vrij en individueel" naar een stad, om daar "cool, vrij en collectief" een feest te bouwen.

Het is zomer 1987. Ja kinderen, opa gaat een verhaal vertellen. Knip had , na enkele eerdere liftavonturen met kornuiten uit de regio, besloten dat het tijd was om eens alleen op stap te gaan. LIften met twee jongens is een stuk moeilijker. Het duurt een stuk langer voordat je meegenomen wordt, daarnaast kon ik me ook wel eens ergeren aan mijn metgezellen. Gezeur over de lange wachttijden, geklaag als je eens een flink stuk moest lopen om bij een goede oprit te komen... ik had er geen zin meer in. Bovendien had ik gemerkt dat je als eenzame lifter heel makkelijk contacten legt, dus echt alleen hoefde ik niet de zijn.

Goed, het was een zonnige ochtend, ergens in juli en Knip installeerde zich met rugtas en liftbordje bij de oprit van Amsterdam RAI. De bestemming was Zuid Frankrijk. Avignon, waar het jaarlijkse festival plaatsvond en misschien ook nog even zwemmen in de Middellandse Zee, ik zou wel zien. Enigszins teleurgesteld constateerde ik dat ik niet de enige lifter was. Iets verderop stonden twee jongens met een bordje Parijs in hun handen. Dit zou dus betekenen dat het langer zou duren voordat ik zou worden meegenomen. Na enige tijd kwam het duo op me afgelopen. Aan de manier waarop ze Engels spraken hoorde ik dat het Duitsers waren. Geen probleem voor mij, ik had tenslotte niet voor niets Duits op school geleerd dus in hun Müttersprachte kon ik een praatje met ze maken. Hun bestemming was Parijs, daar zouden ze een paar vrienden ontmoeten.
"We kunnen wel met zijn drieën reizen", stelde één van hen voor. "Met een beetje geluk neemt een auto ons alledrie mee. Als er een auto stopt die er één mee kan nemen, ga jij natuurlijk als eerste".
"Gezellig", dacht ik.
Het waren aardige jongens.

"We hebben ook nog een groot stuk hasj bij ons. Gaan we vanavond lekker een jointje roken, als we in Frankrijk zijn aangekomen", ging hij verder.
"Daar moet je heel goed mee oppassen", zei ik. "In Frankrijk is de douane heel streng. Jullie, en ik ook, zien er echt uit als hasjrokers. Ze halen je zo de auto uit en ze doorzoeken alles. Ja alles! Je wordt door die gasten zelfs in je reet gekeken"
"Geen probleem, wij hebben het heel goed verstopt. Wat wij bij ons hebben vinden ze nooit".

Ik hoopte maar dat ik er niet bij zou zijn als ze bij de Franse grens aanwamen. Ik had toch echt geen zin om hierbij betrokken te raken. Verdere waarschuwingen van mij sloegen ze in de wind. Ze waren heel blij dat de eigenaar van de coffeeshop ze nog een stuk extra had gegeven, omdat hij in een goed humeur was. Vergeet niet dat het Schengenverdrag nog niet van kracht was. In die dagen werd er stevig gecontroleerd aan de Franse grens en iedere jonge Nederlander was verdacht. Eigenlijk gold dit voor het gehele verkeer dat uit Nederland kwam. De Franse douanes waren scherpzinnig en zij wisten maar al te goed dat Amsterdam een poel des verderfs was, waar hasjroken schering en inslag was.

Na niet al te lange tijd stopte er een auto. Een aardige man, die onmiddellijk voorstelde om mijn nieuwe vrienden mee te nemen naar Breda, bij de oprit Prinsenbeek. Dat ging toch al een stuk de goede kant op. Eenmaal beneden de rivieren begint voor mij al het vakantiegevoel. Brabant is tenslotte al een beetje België. Dat ging goed. Ik waarschuwde mijn reisgenoten nogmaals.

"Je wordt echt gepakt, je bent zwaar de lul als ze hasj bij je vinden"
"Knip, maak je niet ongerust. Wij zijn zo slim, ons pakken ze echt niet. Verheug je maar op een lekkere joint vanavond".

Na korte tijd stopte er weer een auto. Deze had wederom plaats voor drie. Waarom was ik nou niet echt blij? Ik herinnerde me eerdere trips naar Frankrijk waar ik door de douanes uit de auto werd gehaald en helemaal binnenstebuiten werd gekeerd, op zoek naar "du shit". In die dagen mocht ik graag een jointje roken, maar ik vond mezelf nog wel zo verstandig om dat gewoon thuis te doen en geen voorraadje mee te nemen. De bestuurder moest naar Gent Ergens daar in de buurt werden we op een tankstation afgezet.
"Dat gaat goed hè?" Zeiden mijn vrienden. "Vanavond zijn we echt in Frankrijk. Lekker jointje roken".

De bezorgdheid nam toe. Zeker toen er weer een auto stopte die plaats had voor drie. Een Nederlander in een BMW, die naar zijn moeder in Frankrijk ging. Hij moest vlak in de buurt van Parijs zijn, hij zou ons afzetten bij de laatste Péage voor Parijs. Met een brok in de keel zat ik naast de bestuurder. Wat te doen? Ik had die jongens gewaarschuwd. Gelukkig had ik een Nederlands paspoort en zou ik kunnen proberen hard te maken dat ik er niets mee te maken had. Ik had ze onderweg ontmoet en ik zou volhouden dat ik ab-so-luut niet wist wat zij bij zich hadden. De grens naderde. Geen douane! Zou het toch nog goedkomen? In Frankrijk staakt het overheidspersoneel nog wel eens. In stilte duimde ik voor een goede CAO voor de Franse douanes, op voorwaarde dat ze mij met rust zouden laten.

Daar kwam de eerste péage bij Lille. Mijn hoop bleek ijdel. De Franse douane had zich bij de péage opgesteld en gebaarde onze bestuurder onmiddellijk naar de kant te gaan. De wetsdienaar sprak enkele korte woorden met de bestuurder in rap Frans, dat ik niet kon verstaan. De lul.

We werden naar een parkeerterrein gedirigeerd naast de péage. We moesten alledrie onze rugzakken uit de kofferbak halen en alle bagage werd eruit gehaald. Nauwlettend keek ik vanuit mijn ooghoeken zo onopvallend mogelijk naar wat de douanes uit de rugzakken van de jongens haalde. Kleding, een zaklamp waar even mee werd geschenen, potjes die opgengemaakt werden, flesjes, dingetjes.

"Naar binnen", schreeuwde de opperdouanier naar ons.

Daar werden we bevolen ons uit te kleden. Ja, alles moest uit. Zakken en stiknaden werden nauwkeurig onderzocht en natuurlijk ook onze eigen naad. Bukken moesten we. Ik betreurde het dat ik niet op commando een natte wind kon laten. Wat een vernedering dit. Opeens was het over. Aankleden, snel terug naar de auto.

De bestuurder had op ons gewacht. Het was inmiddels donker en het was ook gaan miezeren. De man begreep dat het voor ons moeilijk zou zijn om weg te komen en dat deze plek niet bepaald geschikt was om je slaapmatie uit te rollen.

"Stap gauw in, dan gaan we hier weg", zei hij

In installeerde me naast de bestuurder, mijn Duitse vrienden op de achterbank. Ik bemerkte enige onderdrukte hilariteit. Nerveus begon ik een amicaal praatje met de bestuurder. HIj had ook een enorme hekel aan ze. Omdat hij in een BMW reed was hij in Frankrijk heel vaak de klos bij controles. Niet dat ze ooit iets bij hem hadden gevonden, maar gewoon om het type auto. Fransen haten BMW's. Als je in een snelle auto wilt rijden neem je maar een luxe Peugeot of een Renault alpine, maar niet zo een Duits monster. Ja, hij wist ook wel waar de douanes bij ons naar zochten. HIj maakte er echter geen woorden aan vuil. Angstallig probeerde ik van gespreksonderwerp te veranderen en vroeg hem naar het wel en wee van zijn moeder. Die verkeerde gelukkig in goede gezondheid.

Aangekomen bij het eindpunt van onze lift. Een kleine, rustige péage, met voldoende beschutting om er te kunnen slapen. We bedankten de bestuurder hartelijk en wensten hem een goede reis (en de groeten aan zijn moeder). Daar kwam het hoge woord eruit. Mijn kameraden kraaiden triomf. Ze hadden die douanes toch maar mooi te pakken. Wat bleek?

In de zaklantaarn, waarmee de douane nog ze vrolijk aan het schijnen was, zat een grote, platte 9 volt batterij. Deze batterij hadden ze opengemaakt en uitgehold. In het onderste gedeelte hadden ze een blok hasj verstopt van zeker 10 gram. In het bovenste gedeelte haden ze 2 kleine 9 volt batterijen gestopt en vervolgens hadden ze de grote batterij weer dichtgemaakt en in de zaklantaarn gestopt. Het ding werkte, zoals ik en de douanes hadden gezien. Niets verdacht aan dus.

"Ja Knip, je hebt je zorgen gemaakt om niets. Kom we gaan lekker zitten. Oh, je hebt een brandertje en een espressomachine bij je. Laten we lekker een kopje koffie nemen met een grote joint erbij. We hebben het verdiend."

Hey Knip, ga je mee naar Belgrado?

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 14:45 schreef BOC_Willem het volgende:
Hey Knip, ga je mee naar Belgrado?

Zou wel leuk zijn, ander keertje
*Heeft fulltime baan
*volgt daarbij HBO studie
* heeft dame die ook aandacht nodig heeft
last but nog least:
*heeft wereldfietsen ontdekt. Met Koga Miyata World Traveller wordt tegenwoordg, indien vrije tijd, de wereld verkent. Fietsen is ook heel erg gaaf

Wel bedankt voor het aanbod.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 15:30 schreef Knip het volgende:

[..]

Zou wel leuk zijn, ander keertje
*Heeft fulltime baan
*volgt daarbij HBO studie
* heeft dame die ook aandacht nodig heeft
last but nog least:
*heeft wereldfietsen ontdekt. Met Koga Miyata World Traveller wordt tegenwoordg, indien vrije tijd, de wereld verkent. Fietsen is ook heel erg gaaf

Wel bedankt voor het aanbod.

Graag gedaan, veel Koga Miyata Fietsplezier iig.

vorige week met de storm nog noodgedwongen gelift
van zoetermeer naar gouda ging prima met z'n 5e in een opel corsa!

Mooi verhaal Knip. In Maastricht krijg ik met regelmaat een lift van Belgen met hasj als ik richting Luik of Hasselt lift. Liftend richting Eindhoven reed ik vorig jaar mee met een coffeeshophouder .

Zo, mijn kameraad Matthijs kwam langs en het mocht weer!

Zaterdag 26 januari 2007 na Chr., 10:05 Van Bemelen (Lb.) naar Mont Rigi (Hoge Venen).

Na enige minuten bij mij voor de deur kwam bus 55 langs. Deze namen wij volgens de whatever-comes-first-methode (= meegaan met het eerste vehikel dat stopt of 't nu geld kost of niet).

Vijf liften later stonden wij op de Mont Rigi, ca 670 meter boven zee, een van de hoogste plekken van Belgie. Tijd tegen enen in de middag. Sneeuw in de Hoge Venen! Na een paar gave wandelingen en een overnachting in de jeugdherberg van Ovifat (13,90 euro pppn) en wat fijne maaltijden op mooie plekken was het tijd om terug te gaan...


De Hoge Venen zoals wij die ongeveer waarnamen

Zondag 27 januari 2007 na Chr., 14:45 Van Baraque Michel (Hoge Venen) naar Bemelen.

Zondagmiddag. Alle Nederlandse chauffeurs die van hier terug rijden (en dat doen ze vrijwel allemaal op zondagmiddag) komen langs Maastricht. Behalve onze chauffeur dan. Na vijf minuten werden we opgepikt van de parking op Baraque Michel (674 meter boven zee) en reden we over Eupen, La Planck en Margraten mee naar mijn voordeur. De bordjes NL en Maastricht konden in de tas blijven. Een uur later waren we thuis.


De uitspanning Baraque Michel, een van de hoogste plekken van Belgie en tot 1830 de grens tussen Duitsland en Nederland (of hebben we vandaag de informatiepanelen in de Hoge Venen soms niet goed gelezen?). Iedere zondagmiddag met het grootste gemak naar Maastricht liften...

[ Bericht 15% gewijzigd door Frank__NL op 28-01-2007 22:51:35 ]

Deze songtekst hoort thuis in dit topic.

De BB Band - Stille Willy

't Is een paar jaar geleden dat ik stond te liften
Midden in de regen, midden in de nacht
Met een paspoort en een slaapzak, van een vriend gekregen
Ergens langs de E7 of E8
Het leven in de stad, dat hield ik voor bekeken
Ik slenterde de dagen door, op zoek naar wat geluk
'k Wilde weg van m'n vriendin die me nooit wat had geleken
En na een uur of wat stopte er een truck


Stille Willy, wrauw

En in 't schaarse maanlicht zag ik z'n vreemde ogen
Hij vroeg me wie ik was, en wat ik deed en wat ik dacht
Hij staarde in 't duister, over 't stuur gebogen
En zei niet waar de reis naartoe ging die nacht
Hij gaf me een sjekkie en zei "'k heet Stille Willy"
'k Vind altijd onderkomen, ieder kent m'n naam
En m'n wagen kent de wegen van de wereld
En toe 'ie stopte zei die me waar ik heen moest gaan

Stille Willy, wrauw

Daar ginder bij dat kruispunt van die verlate wegen
Midden in de vlakte staat een kleine kroeg
En geen truckchauffeur komt er ongelegen
Je bent er nooit teveel, je bent er net genoeg
Hij zei "ga daar maar heen en drink een pilsje op mijn kosten"
En stopte onverwacht een tientje in m'n hand
En doe ze maar de groeten, zei die, van Stille Willy
Dan ben je vast en zeker een welkome klant

Stille Willy, wrauw

Ik opende de deur en bestelde er een pilsje
Een ruimte vol met mannen, rook en bier en veel kabaal
Maar toen ik betaalde uit naam van Stille Willy
Werd 't doodstil in 't lokaal
De kroegbaas zei "'t gebeurde vijftien jaar geleden
Een bus reed in de bergen, Willy reed 'm tegemoet
Ten koste van z'n leven kon hij een ramp vermijden
Hij brengt ons ieder jaar nog onverwacht een groet"

Stille Willy, wrauw
Stille Willy, wrauw
Stille Willy, wrauw

Je vergeet de songtekst van Henk wijngaard, met de vlam in de pijp !

quote:

Op maandag 29 januari 2007 18:48 schreef Dikkiedik_2003 het volgende:
Je vergeet de songtekst van Henk wijngaard, met de vlam in de pijp !

Die gaat toch niet echt over liften?

Deze wel:

Roger Waters - The pro's and cons of hitchhiking

An angel on a Harley
Pulls across to greet a fellow rolling stone
Puts his bike up on it's stand
Leans back and then extends
A scarred and greasy hand...he said
How ya doin bro?...where ya been?...where ya goin'?
Then he takes your hand
In some strange Californian handshake
And breaks the bone
Have a nice day

A housewife from Encino
Whose husband's on the golf course
With his book of rules
Breaks and makes a 'U' and idles back
To take a second look at you
You flex your rod
Fish takes the hook
Sweet vodka and tobacco in her breath
Another number in your little black book

These are the pros and cons of hitchhiking
These are the pros and cons of hitchhiking
Oh babe, I must be dreaming
I'm standing on the leading edge
The Eastern seaboard spread before my eyes
"Jump" says Yoko Ono
"I'm too scared and too good looking" I cried
"Go on", she says
"Why don't you give it a try?
Why prolong the agony all men must die"
Do you remember Dick Tracy?
Do you remember Shane?
And mother wants you
Could you see him selling tickets
Where the buzzard circles over
Shane
The bitch said someting mystical "Herro"
So I stepped back on the kerb again

These are the pros and cons of hitchhiking
These are the pros and cons of hitchhiking
Oh babe, I must be dreaming again

These are the pros and cons of hitchhiking

Mijn favoriete on the road-nummer is van Vanity fair en heet Hitchin' a ride...



A thumb goes up, a car goes by
It's nearly 1 a.m. and here am I
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Gotta get me home by the morning light

I got no fare to ride a train
I'm nearly drowin' in the pouring rain
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Gotta get me home to my baby's side

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

Long distance call I got today
She sounded lonely so I'm on my way
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Gotta get me home, keep her satisfied

instrumental break

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

A thumb goes up, a car goes by
Oh, won't somebody stop and help a guy?
Hitchin' a ride, hitchin' a ride
Been away too long from my baby's side

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

Ride, ride, ride, hitchin' a ride
Ride, ride, ride, hitchin' a ride

Ride, ride
Ride, ride
Ride, ride
Ride, ride
... [fade]

(c) 1970 by Vanity Fair

Dat was sarcastitisch bedoelt..... - zucht -

Sorry, verkeerde knopje gedrukt. Wilde nog een paar typo's uit mijn verhaal halen.

Op SpiegelOnline.de stond zaterdag een bericht: Duitsland krijgt (naar alle waarschijnlijkheid) haar eerste officiele liftersplaats bij Potsdam. De plek wordt zeer geschikt om Berlijn liftend te verlaten, onder andere richting ons land. Het bericht is (dus) in het Duits, maar het leek me toch aardig het even te plaatsen.

quote:

Erste Tramper-Haltestelle Deutschlands geplant

Die bundesweit erste Haltestelle für Rucksacktouristen könnte bald in Potsdam entstehen. Tramper sollen an einem verkehrsgünstig gelegenen Ort sicher einsteigen können. Andere europäische Länder hätten bereits gute Erfahrungen mit den Haltebuchten gemacht.

Potsdam - "Momentan ist der Oberbürgermeister beauftragt zu prüfen, wo eine geeignete Trampstelle errichtet werden könnte", sagte Clemens Rostock in einem dpa- Gespräch. Der angehende Volkswirt aus Potsdam ist selbst Tramper und kam mit einem Gleichgesinnten im letzten Sommer auf die Idee, eine solche Haltestelle in Potsdam einzurichten.

Der Plan ist simpel: An einem verkehrsgünstig gelegen Ort soll eine Haltebucht errichtet und mit einem Schild versehen werden. So können Autos sicher stoppen und Tramper ungefährdet ein- und aussteigen. In den Niederlanden und der Schweiz sind laut Rostock vereinzelt schon Tramper-Stellen in Betrieb. So sei zum Beispiel in Den Haag ein blaues Schild mit einem nach oben gestreckten Daumen und der Aufschrift "Lifter" zu finden.

Vorerst ist eine einzige Haltestelle in Potsdam geplant - an der Leipziger Straße oder nahe dem Brauhausberg. "Diese Stellen sind am sinnvollsten", meinte der passionierte Tramper, denn sie lägen verkehrstechnisch günstig und in Bahnhofsnähe.

Unterstützung erhielten die Initiatoren von der Fraktion der Bündnisgrünen in der Stadtverordnetenversammlung, die Ende September 2006 einen Antrag zum Errichten einer Tramper-Stelle eingereicht hatte. Der Bauausschuss wandelte die Eingabe in einen Prüfungsantrag um, der zur Zeit bearbeitet wird.

Rostock ist sicher, dass es einen Bedarf gibt: "Im Sommer sehe ich jeden Tag Tramper in Potsdam." Vor allem auch ausländische Gäste, die die Landeshauptstadt besuchen, sollen in den Genuss der Haltestelle kommen und einfach in Richtung Hannover, München oder Frankfurt an der Oder weiterreisen können.

[ Bericht 2% gewijzigd door Frank__NL op 29-01-2007 23:56:29 ]

Waarom is het voor steden zo moeilijk om een officiële liftersplaats aan te leggen?
Het is toch alleen maar een kwestie van een verkeersbordje en een stoepje plaatsen?

Wat mij verbaast is dat de liftersplaats bij Amsterdam Sloterdijk helemaal niet meer gebruikt wordt. Er staat nooit iemand (terwijl het een prima plek is om op de A10 te komen). Het bordje met de duim is ook helemaal verroest. Ook de klassieke liftersplaats bij Amsterdam Amstel staat er verwaarloosd bij.

Sinds ik zelf een auto heb, toch al een jaartje of 10, zie ik nooit meer lifters staan.

Nog een liedje dat over liften gaat:

Koot en Bie - Dat is de Blues

Je bent een maandje weg van huis
Je hele handel op je nek
De driekleur op je city bag
Maar je voelt je nooit en nergens thuis

Je zou die avond in de hoofdstad zijn
Je staat een uur bij Oude Rijn
En al die square zelkerds rijden door
Maar jouw mind ligt jaren voor

refrein:
En je weet 't nou
En je voelt 't nou
Dat is de blues, wow
De blues

Om kwart voor drie stopt er een Eend
Is niet van haar maar blijkt geleend
Zij heeft een trouwring aan 'r hand
En krijgt ook prompt een lekke band

En op de Dam bij 't monument
Zit je geweldloos op je krent
Je versiert een eindeloze meid
Maar raakt haar aan een neger kwijt

refrein

Je sukkelt naar Fantasio
Voor die Levende Opjekten Sjoo
Je bent bereid daar naakt te staan
Maar ze nemen enkel meisjes aan

En in je slaapzak ergens op een vloer
Maak je die nacht een solo-toer
Dat blokje hash van veertien piek
Ha, blijkt stront en maakt je ziek

refrein

En met de honger in je blik
En zonder geld en zonder chick
Sta je weer aan een uitvalsweg
En schiet je peukje in de heg

En als er eindlijk na zes uur
Een Opel stopt met een nicht aan 't stuur
Zie je door z'n achterruit
Een tof symbool: de berm brandt uit

refrein

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 09:39 schreef w8jij17 het volgende:
Waarom is het voor steden zo moeilijk om een officiële liftersplaats aan te leggen?
Het is toch alleen maar een kwestie van een verkeersbordje en een stoepje plaatsen?

Moeilijk te zeggen.

Ik kan er wel iets over zeggen, maar of het zinnig is, is een tweede. Enschede heeft haar liftersplaats vorig jaar opgeheven, omdat de weg daar van 1 of 2 naar 3 rijstroken ging. Een ambtenaar zei in de krant dat er nauwelijks nog lifters zijn, zodat de liftersplaats niet meer zo nodig is.

Maar voor een liftersplaats aangelegd wordt, moet er in ieder geval goed over nagedacht worden. Het is niet toevallig lijkt mij dat Nederland alleen liftersplaatsen heeft in universiteitssteden, op Den Haag na. Het kan ook best een kwestie zijn van imago of iets dergelijks. Veel gemeentebesturen zien het nut niet in van het ondersteuenen van een modaliteit (vervoerwijze) die nauwelijks gebruikers heeft. Sommige mensen zullen wel beweren dat liften gewoon niet hoort, bijvoorbeeld omdat de auto een individueel middel is. Maar wie dat laatste beweert maakt wat mij betreft een politiek statement, dat alleen aanhangers heeft in dat kleine deel van de wereld waar veel mensen het zich kunnen veroorloven een leven lang auto te rijden.

[ Bericht 7% gewijzigd door Frank__NL op 30-01-2007 20:12:36 ]

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 11:39 schreef Knip het volgende:
Wat mij verbaast is dat de liftersplaats bij Amsterdam Sloterdijk helemaal niet meer gebruikt wordt. Er staat nooit iemand (terwijl het een prima plek is om op de A10 te komen). Het bordje met de duim is ook helemaal verroest. Ook de klassieke liftersplaats bij Amsterdam Amstel staat er verwaarloosd bij.

Sinds ik zelf een auto heb, toch al een jaartje of 10, zie ik nooit meer lifters staan.

Op de liftersplaats bij Amsterdam Amstel is in 2005 een nieuw blauw bord met duim geplaatst, omdat er geen meer stond. Er stond er alleen een op de middenberm met een onderbord "lifters 200 meter". Ik heb hier een keer gelift en na 15 minuten had ik een rit naar Best. Die liftersplaats ligt er prima bij, maar je bedoelt misschien dat er (in vergelijking met vroeger) weinig gelift wordt.

Knip, is dit de plek van de liftersplaats aan de Haarlemmerweg?
http://www.liftershalte.info/?lat=52.385033108097815&lng=4.847046732902527&zoom=19&trip=0&view=1

Overigens is het blauwe bord met duim op de liftersplaats aan de oprit naar de Waterlinieweg nabij voetbalstadion Galgewaard in Utrecht-Oost in het afgelopen jaar twee keer gestolen.

Op de liftersplaats in Maastricht ben ik een keer of 35 vertrokken en een keer stonden er een paar andere lifters. De laatste keer dat ik daar stond ben ik overigens door een collega waargenomen die de andere kant uit reed!

[ Bericht 12% gewijzigd door Frank__NL op 30-01-2007 21:30:33 ]

Mijn liftavontuur in Frankrijk 1987

Na afscheid te hebben genomen van mijn Duitse vrienden in Parijs, was het tijd om alleen verder op pad te gaan. Met de metro naar Port d ‘Orleans en van daaruit een klein stukje lopen naar de liftplaats. Daar was ik niet alleen. Er stonden ongeveer 10 andere lifters, allemaal met verschillende bordjes. Bordeaux, Limoges, Lyon. Ik maakte een bordje Lyon. Op naar het zuiden, naar de zon en de warmte. Voor het stoplicht stonden de auto's lang genoeg stil om te kunnen beslissen of ze iemand mee wilden nemen.

Na ongeveer twintig minuten bekeek een bestuurder van een mercedes aandachtig mijn bordje. Hij draaide zijn raampje open en zei dat ik in kon stappen. Een wat oudere lifter, niet zo goed verzorgd, die ook een bordje Lyon bij zich had wilde ook mee. Het was aan hem af te zien dat hij er al een tijdje stond. De bestuurder besliste met een kort 'non' dat alleen ik mee mocht. Snel mijn rugzak in de auto gelegd en ingestapt. Als een ware slee gleed de wagen over de snelweg. Hij kon me ongeveer 200 kilometer meenemen. De conversatie was gebrekkig. Mijn Frans reikte niet verder dan wat standaardzinnetjes en de bestuurder sprak geen woord Engels of Duits. Daarbij was hij zwijgzaam van karakter. De gebeurtenissen van de vorige dag hadden me behoorlijk afgemat en langzaam dommelde ik weg. Ik keek naar de bolling van 's mans motorkap en naar de bolling van 's mans buik. Tevreden over de gelijkenis sloot ik mijn ogen. Na een vertelde de bestuurder mij dat hij bijna bij zijn bestemming was. Of ik liever bij de péage afgezet wilde worden of bij een benzinestation. Het laatste natuurlijk. Bij een benzinestation is altijd gelegenheid om water bij te vullen en bovendien had ik daar te kans om verdere liften te krijgen.

Bij het station aangekomen nam ik afscheid, stapte uit en strekte mijn benen. Zo, dat ging goed. Alleen liften is dus veel beter. Je wordt sneller meegenomen en je maakt gemakkelijker contacten. Goede beslissing dus. Met mijn espressomachine en mijn benzinebrandertje maakte ik koffie voor mezelf, nam iets te eten en genoot van mijn vrijheid.

Voldaan en vol goede moed installeerde ik me aan het einde van de oprit. Er waren geen andere lifters hier en een gestage verkeersstroom kwam voorbij. Dit hoefde niet al te lang te duren dacht ik.
Na toch zeker een dik uur te hebben gestaan stopte er een auto. Het kentekennummer had ik al heel wat keren voorbij zien komen. Ik concludeerde hieruit voorzichtig dat hij in de buurt woonde en ik vroeg me al af of hij me een verre lift zou kunnen geven. Aan de andere kant was ik het zat om daar bij het tankstation te staan en ik wilde graag weer veder.

-Direction Lyon?
-Oui, entrèz!

We reden weg en de bestuurder keek me onderzoekend aan. In gebrekkig Frans probeerde ik een conversatie aan te gaan. Wat schaapachtig gelag kwam terug. Ik hield het erop dat ik onverstaanbaar voor de man was, dus ik besloot verder geen vragen te stellen. Waar hij precies naartoe ging was me nog onduidelijk, maar het was in ieder geval de goede richting op. Opeens boog de man voorover en haalde iets onder zijn stoel vandaan. Een pornoblaadje. Hij bood het me aan. Of ik daarvan hield. Nu ben ik een groot liefhebber van dat soort lectuur, maar dan wel thuis. Op mijn eigen kamer. Alleen. Zo ongeïnteresseerd mogelijk wierp ik het blaadje over mijn schouder op de achterbank. Had ik dit? Nors keek ik voor me uit over de weg. Ik vroeg me af waar dit toe zou leiden. Plotseling begon de man aan zijn kruis te rommelen, haalde zijn lul uit zijn broek en begon zich af te trekken. Verschrikt zag ik toe hoe de kilometerteller opklom naar de 170.

-'Ach, kan jij dit niet even voor me doen? Op deze manier is het gevaarlijk tijdens het rijden. '


Ik bekeek het postuur van de man en schatte mijn kansen in. Hij was niet erg fors gebouwd. Als dit tot een gewelddadige confrontatie zou leiden kon ik mijn mannetje staan. Wat te doen? Inmiddels reden we 180. De auto reed met grote snelheid op het verkeer voor ons af.

-'Stop maar bij de eerstvolgende parkeerplaats', zei ik. 'Daar is het in ieder geval iets rustgier'.

Gelukkig stond de eerstvolgende parkeerplaats al aangegeven. Nog een paar kilometer met deze gek.
Hij minderde snelheid en ging op de rechterbaan rijden. Het eerste gevaar leek geweken. We reden de parkeerplaats op. Het was een kleine, rustige plaats. Bijna geen auto's stonden er, alleen een truck. Ik zag hoe de truckchauffeur in zijn cabine druk bezig was papieren in te vullen. Verder was het stil. Het was een beetje miezerig, dus veel kans dat er mensen zouden gaan picknicken was er niet. De Rukker reed met zijn auto naar het einde van de parkeerplaats, waar wat bomen en struiken waren. Wat te doen? Snel kon ik niet wegkomen. Mijn bagage lag in de kofferbak. De auto stopte en de Rukker keek me verwachtingsvol aan. Zijn lul had zich inmiddels weer in volle sterkte opgericht. Plotseling draaide ik me naar hem toe en greep hem met beide handen bij zijn kraag. Mijn knokkels duwde in hard in zijn halsslagaders.

-'Gore klootzak!!' 'Salo!!'. Je laat me hier Godverdomme uitstappen en je Sodemietert op! Heb je dat begrepen??. Ik wil nu mijn rugzak terug, ja?? MON SAC!!'

Met een snelle beweging trok ik de sleutels uit het contactslot en stapte uit. Snel liep ik om de auto heen en opende de kofferbak. Mijn rugzak en de tas met kookspullen kon ik gelukkig zo pakken. Ik deed mijn rugzak op en liep naar zijn autoportier. Met gevoel voor theater deed ik zijn portier open en smeet de autosleutels in zijn verbouwereerd kijkende gezicht

-'En je ROT OP!! DAGAGE!!. Grote klootzak!!"

Snel baande ik me weg van de auto. Hij reed niet weg. Wat moest ik doen?? Van deze parkeerplaats zou ik nooit snel wegkomen. Als die vent de politie erbij zou halen, zou ik altijd aan het kortste eind trekken. Tussen de bomen door zag ik een klene weg lopen. Stijf van de adrenaline liep ik erheen. Ik kon over het hek klimmen en zag verderop een stadje liggen en liep er naartoe. Een klein pittoresk stadje, met een kerkje, een pleintje en een supermarkt. Ik ging er naar binnen en zag dat ze koud bier hadden. Ik kocht een blik van een halve liter en klokte het voor de deur in één teug naar binnen. Zo, dat was dat. Langzaam kwam ik weer tot rust. Mijn handen trilden al wat minder. Ik draaide een sjekkie en overdacht mijn situatie. Ik voelde er weinig voor om terug naar die parkeerplaats te gaan, maar om vanuit het stadje weg te komen zou ook niet makkelijk gaan. Er deden wat mensen hun boodschappen in de supermarkt. Misschien dat iemand me zou kunnen helpen? Bij een fonteintje friste ik mijn gezicht op, ik poetste mijn tanden en besloot van de gelegenheid gebruik te maken om het kerkje te bekijken, nu ik hier toch was. Hoe het stadje heette wist ik nog steeds niet. Het kerkje had niet veel te bieden en twijfelend liep ik terug in de richting van de supermarkt. Ik zou hier nog wat te eten kunnen kopen. Een vrouw van een jaar of dertig zag me lopen en sprak me aan.

-‘Hey, ben je aan het liften?’

Het bordje dat achter mijn rugzak geklemd zat sprak voor zich. Ze vroeg waar ik naar toeging.

- ‘Naar het zuiden’, zei ik. ‘Ik ga niet speciaal ergens naartoe, ik zwerf zomaar wat rond’.
- ‘Wat geweldig! En waar slaap je dan zoal?’
- ‘Overal en nergens. Ik slaap tussen de bosjes, in parken, langs parkeerplaatsen’.
- ‘En je bent helemaal alleen?’
- ‘Ja, ik heb niemand nodig. Ik kom onderweg genoeg mensen tegen’.
- ‘Hoe ben je hier dan terecht gekomen?’.
- ‘Ik ben bij de parkeerplaats langs de snelweg afgezet. Toen ik zag dat er hier een stadje was, ben ik over het hek geklommen om wat te eten te kopen’.
- ‘Wat een geweldig vrij leven heb jij. Ik zou dat ook wel willen, maar ja, ik zit vast aan mijn gezin en mijn baan’.

Gezin en baan. Dat was voor mij een totaal andere wereld. Ik besloot nog lang te genieten van mijn vrije leven.

- ‘Als je me even helpt om de boodschappen in de auto te laden, kun je een stukje met mij meerijden. Bij die parkeerplaats kom je nooit meer weg. Ik breng je wel naar de volgende péage.’
- ‘Graag, ik maakte me al een beetje zorgen’.

Ik laadde de boodschappen in. Typisch Frans natuurlijk. Stokbrood, wijn, Franse kaas. Ik nam plaats naast de vrouw en we reden weg. Het lot stond ten gunste van mij.

-‘Ken je Paul Simon?’, vroeg ze.
- ‘Ja, natuurlijk. Simon and Garfunkel. Hele mooie liedjes hebben die. Hoezo?”
- ‘Paul Simon is heel rijk geworden met zijn muziek. Maar toch gaat hij elk jaar, incognito, liften langs te wegen. Ondanks dat hij misschien wel 100 auto’s kan kopen. Liften is voor hem het echte leven.’
-‘Dat wist ik niet, maar ik geloof het onmiddellijk. Liften is echt de mooiste manier van leven’.

Samen zongen we iets van Simon and Garfunkel. Ik kende de teksten niet uit mijn hoofd, maar The Boxer moest toch wel kunnen.

Lilali lilalalalalali lilali…

-‘Hier is de péage’, zei ze. ‘Hier kun je verder gaan. Met een beetje geluk ben je vanavond nog bij Lyon. Wacht nog even, dan krijg je nog iets van me.’

Uit één van haar boodschappentassen haalde ze een klein flesje rode wijn.

-‘Drink dit maar op, voordat je vanavond gaat slapen. Als je het opdrinkt voordat je stopt met liften vandaag, poets dan nog een keer extra je tanden. Ik kon nog ruiken dat je vanmiddag een biertje had genomen vóórdat je bij mij in de auto stapte’.

[ Bericht 0% gewijzigd door Knip op 31-01-2007 00:30:03 ]

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 20:05 schreef Frank__NL het volgende:


Knip, is dit de plek van de liftersplaats aan de Haarlemmerweg?
http://www.liftershalte.info/?lat=52.385033108097815&lng=4.847046732902527&zoom=19&trip=0&view=1

Klopt. Iets voorbij het gebouw van de Postbank. Als ik je er ooit een keer zie staan, neem ik je mee.

[burgermansmodus]
Krijg je een lift naar Ikea
[/burgersmansmodus]

Knip

Mijn oud-huisgenoten hebben een hoop Ikea-spullen achter gelaten. Ze hadden misschien niet gedacht dat ik die nog jarenlang ga gebruiken.

Voor de rest weet ik niet wat ik bij Ikea te zoeken heb.

Ik reis niet graag om de consument uit te hangen. Ik ga liever een feestje vieren en ik haal liever vriendschappen elders aan.

IKEA

quote:

Op woensdag 31 januari 2007 00:53 schreef Frank__NL het volgende:
Knip

Mijn oud-huisgenoten hebben een hoop Ikea-spullen achter gelaten. Ze hadden misschien niet gedacht dat ik die nog jarenlang ga gebruiken.

Voor de rest weet ik niet wat ik bij Ikea te zoeken heb.

Ik reis niet graag om de consument uit te hangen. Ik ga liever een feestje vieren en ik haal liever vriendschappen elders aan.

IKEA

Was sarcastisch bedoeld. De Haarlemmerweg is idd op weg naar Ikea. Je zou je er hooguit in de ballenbak kunnen storten of voor 1 euro een hotdog kunnen nemen met een beker erbij die je ongelimiteerd kunt bijvullen met cola. Voor een dorstige lifter natuurlijk altijd gunstig. Je komt er alleen niet meer weg. Iedereen die het terrein afrijdt heeft zijn wagen volgeladen met meuk.

quote:

Op maandag 29 januari 2007 23:49 schreef Frank__NL het volgende:
Op SpiegelOnline.de stond zaterdag een bericht: Duitsland krijgt (naar alle waarschijnlijkheid) haar eerste officiele liftersplaats bij Potsdam. De plek wordt zeer geschikt om Berlijn liftend te verlaten, onder andere richting ons land. Het bericht is (dus) in het Duits, maar het leek me toch aardig het even te plaatsen.
[..]

Also, also. Liftplaatsen zijn erg mooi, maar ik denk niet dat die plek het beste alternatief is om Berlijn te verlaten. Bij Raststatte Michendorff, bereikbaar per bus vanaf Potsdam HBF, zit je direct aan de juiste snelweg (richting Polen, de Alpen en Nederland) en kan je nog eine Tasse Kaffee oder so etwas kaufen. Ben er meerdere keren vlotjes weggekomen.

Beste liftkoning Willem,

Van harte welkom in dit FOK!-topic. Dat was ik even vergeten te zeggen en moest toch wel gezegd worden, toch! De vorige en enige keer dat ik Berlijn uit gelift ben, stond ik bij de twee tankstations aan de Adlergestelle / B96, de aanloop naar de A113, bij het Schoeneweide station. Dat is zeker niet de beste plek om naar het westen te liften, maar altijd nog doenbaar, want ik zat daar in de buurt...

Ehm, ja wat ik wilde zeggen weet ik eventjes niet. Rasthof Michendorf is inderdaad een prima vertrekpunt

Nu ga ik Knip's liftverhaal uit '87 lezen.

Wat Haarlemmerweg / A200 betreft: het knooppunt Rottepolderplein ziet er op Google Maps heel gaaf om in alle hoofdwindrichtingen te liften!

Knip! Deel een gaat over drugs. Deel twee gaat over sex. Gaat deel drie misschien over rock 'n roll?

quote:

Op woensdag 31 januari 2007 20:57 schreef Frank__NL het volgende:
Beste liftkoning Willem,

Wat Haarlemmerweg / A200 betreft: het knooppunt Rottepolderplein ziet er op Google Maps heel gaaf om in alle hoofdwindrichtingen te liften!

Het hangt er een beetje vanaf waar je naartoe wilt. Richting Haarlem en A9 sta je daar wel goed. Als je de A10 opwilt, de ring Amsterdam om bijvoorbeeld richting Utrecht te gaan, is het wat moeilijker. Het meeste verkeer is dan al links voorgesorteerd.

Voor Utrecht kan je beter een andere plaats nemen, bijvoorbeeld bij de Rai, oprit S 108.

Komt er in voor.

Het liften ging voorspoedig. Onderweg weinig meegemaakt wat het vermelden waard is. Redelijk snel weggekomen overal. Mooie steden gezien onderweg. Arles, Aix-en-Provence. Na een ruime week aangekomen in Montpellier. In Montpellier is een groot plein met daarachter een park. In het park genoeg ruimte om te slapen onder mijn plastic zeil dat ik had gekocht bij een bouwmarkt. Verder was er een pomp waar ik me elke dag kon wassen en mijn drinkwater bijvullen. Ik had de afgelopen dagen wat opgetrokken met andere rugzaktoeristen die daar ook rondhingen. Het allleen zijn beviel me nog steeds prima.

Op een avond zat ik in het park en maakte met mijn benzinebrander en mijn espressomachine een mok koffie. Er kwam een grote zwarte hond aangelopen. Het beest snuffelde wat aan me en bleef bij me staan. Ik keek op en zag bij de pomp een jonge man staan met ontbloot bovenlijf die zich stond te wassen. De eigenaar van de hond. Hij sprak me aan in het Duits.

- ‘Hey, ben je koffie aan het zetten. Ik lust ook wel wat’.
- ‘Ik heb genoeg, kom er maar bij. Ik heb maar één beker, maar als je koffie zonder suiker drinkt, kan je wel uit mijn beker meedrinken’.
- ‘Lekker, wat een grappig apparaat heb je daar bij je. Nog nooit zoiets gezien’.
- ‘Dat heet een perculator. Je kunt er heerlijke koffie mee zetten. Ik heet Knip en ik ben aan het rondliften’
- ‘lk heet Eric en ik heb een auto. Als je wilt kan je morgen meerijden naar St. Maries Sur Mère. Dat is een prachtig natuurgebied bij de zee.’

Zo gemakkelijk was het liften nog nooit gedaan. Ik stond niet eens langs de weg. Ik hoefde niets te vragen of de volgende lift was alweer geregeld.

-‘Dit is Jacko. Jacko is een figuur uit Faust. De duivel die verschijnt in de vorm van een grote zwarte hond’.

Jacko zag er indrukwekkend uit.

-‘Jacko is mijn antenne. Hij heeft er oog voor als mensen OK zijn. Waarschijnlijk had hij ook al aangevoeld dat ik trek had in koffie, daarom is hij op me afgelopen’.

Jacko en ik keken elkaar in de ogen. Ik stak mijn hand naar hem uit en hij likte aan mijn vingers. Een teken van vriendschap tussen mens en hond. Ik kriebelde Jacko achter de oren. Na de koffie vertelde Eric dat hij aan het rondrijden was in een oude Ford Taunus. Hij had ook een basgitaar meegenomen en een kleine versterker. Hij verdiende wat geld door op straat te spelen.

- ‘Van wat voor muziek hou je, Knip?”

Voordat ik antwoord kon geven zei hij heel enthousiast:

- ‘Ik hou van King Crimson!’

Een man met smaak dus. Eric vertelde honderduit over zijn avonturen met zijn Ford Taunus en zijn hond. Jacko had hem een paar keer bijgestaan, toen een paar agressieve boeren probeerden zijn auto te vernielen terwijl hij erin sliep.

- ‘Rol je zeil straks maar uit naast mijn auto. Die staan hier iets verderop geparkeerd. Jacko zal ervoor zorgen dat niemand je lastig valt. Hou je van Leffe?’

Niet begrijpend keek ik hem aan. De gebeurtenissen met de Rukker was ik nog niet vergeten.

-‘Leffe, Belgisch bier. Er is hier vlakbij een avondwinkel die heerlijk koud bier verkoopt’.

Dat was een heel aantrekkelijk idee. Ik pakte mijn spullen in en we gingen op pad. Eric vertelde nog steeds allerlei verhalen. Hij was ook een man van het vrije leven. We genoten van het bier en die nacht had ik een heel veilig gevoel onder de bescherming van Jacko.

De volgende dag was het tijd om muziek te gaan maken. Eric stelde zich op, sloot zijn basgitaar en begon als een waanzinnige aan zijn snaren te plukken. Deze man kon echt goed spelen. Razendsnel bewogen zijn vingers over zijn instrument. Funkrock van de bovenste plank. Er werd wat geld gegeven, dat direct werd omgezet in stokbrood, franse kaas, tomaten en chorizo worst.

Die avond gingen we op pad. Aangekomen in St. Maries kwam er direct een vrouw op me afgelopen met een kind op haar armen. Ze riep dingen over bébé en stak haar hand uit. Eerst was ik nog wat verdwaasd van de autorit en moest me nog even oriënteren op deze plaats. Het enige wat ik uit kon brengen was ‘non’.

-‘Je geeft geen geld voor de baby?? Echt niet? Heb je wel een hart in je lijf’

Intimiderend keek de vrouw mij aan. Zigeuners! Het avontuur was compleet. Snel maakte ik me uit de voeten en sloot me aan bij Eric en Jacko.

-‘Controleer maar of je je portemonnee nog hebt. Het zijn goede zakkenrollers’.

Gelukkig was er niets aan de hand. We genoten van de zwoele avond en dronken wat op een terrasje. Die avond heerlijk geslapen aan het strand. De volgende dagen gevuld met zwemmen, zonnen en luieren. Eric zou verder gaan richting Cannes en ik wilde naar Avignon. Ik zou dus niet verder met hem meerijden.
Aan het strand waren nog meer Duitsers die daar met hun auto’s stonden. In 1987 was de hippietijd nog niet helemaal voorbij. Vooral Duitsers hingen de oude levensstijl nog aan. Het was makkelijk om contact te leggen met ze. Een man met een grote bus verdiende zijn geld met handlezen en kaartleggen. Hij zou de volgende dag richting Duitsland gaan. De lift naar Avignon was alweer geregeld. Eric had ondertussen een beeldschone dame aan de haak geslagen. Hij vermaakte zich uitstekend.

De volgende dag reed ik met de waarzegger mee naar Avignon. Hij was nog zo aardig om me bij de stadsmuren af te zetten en we wensten elkaar een prettige reis.

Afgelopen weekend heb ik weer gelift: van mijn voordeur bij Maastricht naar Den Bosch. Het duurde wel een heel kwartier voor ik het ritje van 4,5 kilometer naar de liftersplaats in Maastricht binnen had. Daar had ik afgesproken met een kameraad. We stonden op de liftersplaats wat foto's te maken, toen een busje stopte. We konden meerijden tot aan Eindhoven. Zo konden onze liftbordjes ongebruikt weer in de tas.

Op oprit 33 van de A2, bij het Van der Valk Hotel van Eindhoven, stonden we een minuut of vijf, tot we werden opgepikt door een Volvo-rijdster. De mensen die door waren gereden keken allemaal erg vrolijk. Precies zoals wij ons voelden. We reden mee tot afrit 23 van de A2 bij Vught, waar onze liftgeefster weer heel makkelijk door kon naar haar bestemming Utrecht. Bij de stoplichten aan de afrit hadden we na een paar minuten de laatste rit naar het station.

Zondag ging het weer terug van tankstation De Lucht-West aan de A2 bij Zaltbommel naar mijn voordeur bij Maastricht. Vanuit 's-Hertogenbosch gingen wij met een van de anderen van het feestje waar wij waren mee in zijn Nederlandse Volvo uit 1976 (= opvolger van het Dafje). Op het tankstation hadden we na een half uur een lift met een vent die naar huis ging in Roermond. We hadden eerder een chauffeur gevonden die ons graag mee wilde nemen, maar die maar een plek vrij had, en een chauffeur die ons geen lift durfde te geven. Het was donker en wij waren met zijn tweeen. We reden mee tot tankstation 't Haasje, waar ik twee chauffeurs om een ilft vroeg. Toen was het kat in het bakkie, want we hadden een chauffeur die naar Luxembourg ging. Bij Maastricht heeft ie eerst mijn kameraad op een handige plek gebracht en daarna heeft mijn chauffeur me naar mijn voordeur gebracht.

We stonden op de liftersplaats wat foto's te maken, toen een busje stopte. We konden meerijden tot aan Eindhoven.

Zozo,

De 19 participanten van BOC 7 zijn weer veilig teruggekeerd uit Belgrado. Hieperdepiep.

Het snelste team is in 18,5 uur van Belgrado naar Utrecht gelift. Velen echter zijn op de weg gestrand in de Alpen, waar geen hond reed wegens Festenabend. De langzaamste (o.a. ik) heeft er in totaal 52 uur over gedaan. Na 38 uur liften stonden we voor de poorten van Belgrado op 50 km afstand, aan de grote weg naar Belgrado. Het was 23.30 en Belgrado telt 1,5 miljoen inwoners. Je verwacht dat er op zo'n avond nog wel iemand langs komt om je op te pikken. Neen, geen hond. Na een overnachting in Motel Ruma de volgende ochtend fris en fruitig Belgrado ingelift. Toen begon een week van feest, verbazing en ontzetting.

Voor de eerste foto's en machtig interessante reisstatistieken kijk op www.oostboc.com

Ik slaagde bij mijn laatste gewenste poging tot liften voor de verandering een keer niet. Of wel, want ik kreeg wel meer dan 80% korting op mijn taxi!

Het was Carnavalsmaandag en voor even was ik thuis, net buiten Maastricht, om even wat rommeltjes op te halen en terug te keren naar de stad. Na een minuut of tien wachten - een fles champagne en eentje met kinderdrank in de berm - was er nog niemand voorbij gereden op deze bijzonder zondagse Maandag. Een fietser kwam langs en mopelde iets van dat ik de weg kwijt was ofzo (wat doet iemand daar anders met twee flessen drank...). Ik wandelde richting stad en verdomd, er kwam wat aangereden. Het reed tegen de 70 per uur, maar dat zegt niks en hoppa, duim in de lucht. Maar dat feestje ging niet door, dus lekker doorgewandeld richting Maastricht. Voor ik de standsrand bereikte, twintig minuten lopen, waren er op deze zondagse Maandag nog een paar automobilisten langsgereden. Geen stopte. Op de kruising Oude Molenweg met Bemelerweg lag een vent half te slapen. Hij vroeg me hoe laat het was en draaide zich daarna weer om. Nog een tijdje later kwam ik bij een bushalte. Er kwam een klein busje aangereden en ik stak mijn duim op. Stopt. Het is van Vervoer Op Maat, een soort stadstaxi van Maastricht. Ja, ik mag mee tot mijn bestemming aan de Paralleweg, da's dan twee euro. Dus niet gelift? Of toch, want het tariefsysteem bleek als volgt: ruim 8 euro als starttarief en dan 2 euro per kilometer erbij. Oftewel ik had mijn rit voor eenzevende van de prijs. Het voelde toch een beetje liftachtig...

Lifters, leef je uit... ben zeer benieuwd naar jullie avonturen...

Dames en heren,

Ik organiseer eind juli van dit jaar samen met een compagnon een vervolg op de enorm succesvol verlopen liftwedstrijd van afgelopen najaar, waarbij gelift is van Arnhem naar Florence, Italie. Voor de 2007 editie zijn we nog op zoek naar teams en ik hoop dat er op dit forum weer wat avonturiers zitten die de reis met ons mee willen maken. De verslagen die ik voorbij heb zien komen beloven in ieder geval veel goeds. Meer informatie lees je op http://mutatio.web-log.nl . Je kan je als forumlid natuurlijk ook samen met een niet-forumlid inschrijven als team. Ik hoop je snel te begroeten als deelnemer aan deze reis achter het IJzeren Gordijn! Op de site zie je wat je verder moet doen voor de inschrijving.

Even een inleiding zoals deze ook op de site staat...



MissieMutatio II: Het IJzeren Gordijn... neemt je mee op toer áchter het IJzeren Gordijn, de voormalige grens tussen het kapitalistische westen en het communistische oosten van Europa. De grens is ruim 15 jaar open maar nog immer wordt huiverig gekeken naar 'Oost-Europa'. Onterecht, want er schuilen parels van steden en bijzondere culturen in dit gebied.

In de zomer van 2007 houden wij van MissieMutatio een vervolg op de bijzonder succesvol verlopen editie van 2006, waarbij gelift is van Arnhem naar Florence, Italie. Ook ditmaal zal de strijd liftend worden gehouden, afgewisseld met spannende opdrachten in tal van steden. Tijdens de reis doe je onder meer Berlijn, Praag, Bratislava en Budapest aan!

In totaal strijden 4 teams van 2 man om de uiteraard felbegeerde trofee tijdens deze zinderende reis achter het IJzeren Gordijn. Hoe we precies reizen houden we geheim, maar zoals je weet doen we erg veel prachtige steden aan. De kosten zijn, op het moment van de kostenberekening medio februari, tussen de 250 en 299 euro. Daarbij zitten alle overnachtingen, proeven, en een vlieg- en treinreis inbegrepen!

[ Bericht 22% gewijzigd door MissieMutatio op 04-03-2007 16:50:57 ]

8 maart 2007 van Meerssen naar 's-Hertogenbosch
Na het passeren van de vluchtdeur bij het tankstation De Kruisberg aan de A2 bij Meerssen stelde ik twee keer mijn vraag. Zo had ik na 10 minuten mijn lift naar 's-Hertogenbosch. Vlak bij mijn einddoel afgezet; chauffeur reed ietsje om.

10 maart 2007 van 's-Hertogenbosch naar Meerssen
Met mijn pa meegereden naar tankstation De Lucht-Oost aan de A2. Tunneltje door om aan de juiste kant van de weg te komen. Na 20 minuten stelde ik voor de vierde of vijfde keer mijn vraag. Ik had ook even met een bordje nabij de oprit gestaan, waar nog twee lifters waren die naar TIlburg gingen. Nu kon ik mee. Op tankstation Het Anker aan de A2 ter hoogte van Sittard stelde ik mijn vraag een keer en zo was ik snel in Meerssen.

Waar zijn die lifters te vinden dan, ik rijd geregeld naar Noord-Frankrijk (Chaumont), maar zie er eigenlijk nooit een staan

Ha Jarno, helaas, ze zijn er niet bij bosjes . In West-Europa zie ik ook maar incidenteel lifters. Grootste kans maak je op de echt grote tankstations denk ik, bijvoorbeeld Hazeldonk of de tankstations in Luxemburg. Maar het aantal lifters is eigenlijk zo klein, dat je kansen niet enorm zijn. Sommige lifters lopen rond en vragen mensen of ze mee kunnen rijden. Ze zijn dan herkenbaar aan de bagage. Andere staan op het eind van het tankstation, vlak bij de oprit. Ik heb twee keer een lift gehad van zweefvliegende mensen!

Hazeldonk, daar waar het franse drugstoerisme een coffeebreak neemt

Vanochtend recht voor mijn eindbestemming afgezet! Super.

Ik heb een forum opgezet dat helemaal aan het liften gewijd is. Wie leuke of minder leuke liftervaringen heeft, wordt uitgenodigd om daar te posten:
liftverhalen.ssr.be

Maandag 19 maart: van Maastricht naar Luik (ca. 30 km)
Rond kwart over zes 's avonds bereik ik de A2-oprit op het knooppunt Europaplein, aan het eind van de Sint Gerardusweg. Het bordje Liege gaat de lucht in. Na een minuut of zes ofzo stopt een Waalse chauffeur die naar Vervier rijdt. Ik kan mee tot aan knooppunt Cheratte. Het lijkt mij beter om nog even hier te blijven. Enkele minuten later stopt een andere Waal, die ook bij Cheratte naar het oosten af zal buigen. Nu ga ik wel mee. Komt het door zijn grijze Citroen AX? Zo'n ding als ik zelf ook bezit. Maar ook omdat het langzaam aan donker wordt. Ik rijd mee tot Vise en wacht daar bij een prima oprit. Het is ongeveer 10 voor 7. Om 12 over 7 ben ik nog waar ik was en hebben twee chauffeurs een lift naar (waarschijnlijk) voor mij onhandige delen van Luik aangeboden. Ik wandel naar het station en betaal 2,90 euro voor een enkeltje Luik.

Vrijdag 19 maart: van Luik naar Maastricht (ca. 30 km)
Tegen vier uur word ik door mijn chauffeuse afgezet bij het begin van de A25 nabij de brug van Atlas. Het duurt 10 minuten eer een van de met 60 kmh passerende chauffeurs stopt. Ik kan mee tot aan de grens, maar tot Vise lijkt mij beter. Bij Vise sta ik 20 minuten met mijn bordje Maastr., maar de Nederlanders rijden tot nu toe allemaal door. Ik besluit om even om de hoek te gaan staan, op de erg brede oprit zonder vluchtstrook. Nu stopt de eerste of tweede passerende chauffeur en ik kan mee naar de zuidelijkste Nederlandse Maasstad.

Zondag 25 maart, morgen, is de eerste Ronde van het Groene Hart. Ik overweeg nog er heen te liften.

Ik ben niet naar de Ronde van het Groene Hart gefietst. Ik heb de race lekker op TV bekeken, voor zover dat kon dan, want SBS gooide er gewoon een huis-, tuin- en keukenprogramma van 1,5 uur tussendoor.

Hitchhiking (ad-hoc-carpooling) ondergaat een leuke upgade. Het aantal liftspots is uitgebreid van ongeveer 90 naar ongeveer 222. Ook kun je nu van iedere plek een gedetailleerde kaart opvragen via een externe site die gebaseerd is op Google Maps.

Kijk maar op
Hitchhiking (ad-hoc-carpooling) in the Netherlands

Wie goede liftplekken weet in Nederlandse steden kan me die doorgeven via de e-mail: fverhart@hotmail.com.

Wisten jullie dat er in maart een heus Slam!FM “NK liften” is gehouden?

Ik wist dat ook niet, maar hier vindt je een verslag:

Slam!FM NK liften

quote:

Op woensdag 4 april 2007 21:32 schreef Frank__NL het volgende:

Ken ik je trouwens? Die indruk kreeg ik wel, maar ik ken meerdere Franks...

quote:

Op woensdag 4 april 2007 21:32 schreef Frank__NL het volgende:
Wisten jullie dat er in maart een heus Slam!FM “NK liften” is gehouden?

Nee, jammer dat ik er nu pas achter kom. Anders was de kans wel groot dat ik had meegedaan.
Noemen ze die paar zinnetjes een verslag?

6 april 2007 van Bemelen naar 's-Hertogenbosch, vertrek 08:45
Uit het rijtje aankomende automobielen op Bemelen mainroad stopt de derde of vierde. In de grote Volvo rijd ik mee met een programmamaker van L1, de regionale omroep van Limburg. Op de Maastrichter liftersplaats stap ik uit. Vijf minuten later stijg ik in bij een dame in een Peugeot 206, die een stukje verder rijdt dan gedacht en mij tot de A2-afrit bij de Pettelaar in 's-Hertogenbosch brengt. Nog honderd meter lopen naar mijn eerste doel van vandaag. Aankomst 10:15. Het Paasweekend is goed begonnen.

Zaterdag 7 april 2007 van 's-Hertogenbosch naar Amsterdam
Mijn zus brengt me tot de A2-oprit Rosmalen bij 's-Hertogenbosch. Gewoonlijk had ik daar binnen vijf minuten een lift naar Utrecht. Nu duurt het een half uur. Ik stap uit bij afrit 8 van de A2 (afrit Utrecht-Centrum). Helaas blijkt de oprit minder liftbaar dan in mijn geheugen gegrift stond. Na ongeveer een kwartier heb ik door dat de truc is om Verkeersplein Hooggelegen over te steken en bij de stoplichten dat het verkeer aan de westzijde tegenhoudt om een lift te vragen. Ik rij mee met een vent in een openstaande cabrio Mazda naar het A2-tankstation in Breukelen. Daar stel ik drie keer mijn vraag voor de laatste lift tot A10 afrit Diemen / Watergraafsmeer. Reisduur ruim 2,5 uur. Eigenlijk wat lang.

Zaterdag 7 april 2007 van Amsterdam naar 's-Hertogenbosch
Mijn moeder brengt mij tot de liftersplaats aan de Gooise weg bij het Amstelstation. Na een kwartier stopt een jonge vent in een zwarte cabrio Renault. Ik rijd mee tot het geijkte tankstation Haarrijn langs de A2 nog ruim voor Utrecht, het laatste tankstation op het deel dat we over dezelfde route afleggen. Van hier rijdt men in diverse richtingen. Na 15 minuten rondvraagwerk zonder chauffeurs die de A2 verder afrijden dan tot Utrecht gaat het raampje van een kampeerbusje omlaag. Bij de ondergaande zon loop ik richting de chauffeur die mij aan blijft kijken. Wohin? En ik zeg Herzogenbusch. Oftewel 's-Hertogenbosch. Dat blijkt op de route Eindhoven-Venlo-Krefeld te liggen, dus ik steig ein. Vier dames en een jongeman en mijn plek is achterin, bij de trouwe viervoeter. Vier komen uit verschillende plekken in het oosten van Duitsland en een (de leukste ) uit de Ruhrgebietstad Krefeld. Daar gaat het gezelschap ook heen. Onderweg drink ik een paar glaasjes sekt mee en ik wijs op de grootste rivier van ons land - de Waal - en de 2e of 3e - de Maas - die wij onderweegs oversteken. Reisduur ongeveer 2 uur. Heel prima en nu had ik ook geen aankomsttijd aangegeven. Nog beter dus.

9 april 2007 van ‘s-Hertogenbosch naar Bemelen

Het Paasei van Sint Joost

Mijn vader bracht mij naar het A2-tankstation De Lucht-West tussen ’s-Hertogenbosch en Zaltbommel. Half tien. Nog rustig op deze tweede Paasdag. Bij de pomp loopt een mannetje van Shell de boel op te ruimen. Dat maakt mij wat ongemakkelijk, want de kans dat ik op een negatieve manier in de smiezen kom, wordt daarmee groter. Op het parkeerterrein achter het wegrestaurant kijk ik wat rond en vraag ik wat mensen om een lift. Na ongeveer een kwartier tref ik een jonge vent in een Ford Ka die richting “Eindhoven, Maastricht” rijdt en wel tot net onder Roermond. Er volgt een erg gezellige rit. Mijn chauffeur heeft halflang, blond haar, dat in puntjes bijeen zit, met een grappige bril en hij heeft de gewoonte regelmatig verschillende klussen op te pakken in de IT-wereld en soms ook eens een maand niet te werken. Jos haalt herinneringen op van zijn enige liftreis ooit, die hem met een kameraad van Parijs naar de omstreken van Marseille bracht, en hoe ze in Lyon langs de weg moesten overnachten. En ik vertel over mijn nachtelijke liftreis door Duitsland van 1,5 jaar terug en andere ervaringen met de “belangrijke” keuzes die lifters onderweg moeten maken.

Ik rijd mee tot de A2-afrit Sint Joost. Boven de snelweg ligt hier een ovaalvormig verkeersplein dat de naam “het ei van Sint Joost” heet. Van hier lift ik na ons afscheid weer verder. Eerst eet ik even een sinaasappeltje in de berm (bedankt, pa!) en kijk ik naar de bloesems van de Zoete kers. Geluid van water, of zo. In die stralende zon is het hemels liften op het ei en dat zal het altijd wel zijn. Het ei lijkt een beetje op Verkeersplein Hooggelegen boven de A2-oprit Utrecht Centrum, maar het verkeer is hier veel rustiger.

Liften op een ei. Is dat nu niet toepasselijk voor Pasen?

De meeste chauffeurs gebaren vriendelijk naar me en na tien minuten mag ik plaatsnemen in een Nissan Micra. Ook weer een fijne rit. Ik geniet van het zo typische timbre van de stem van de rustig sprekende bruine man op de achterbank. Ik leid mijn liftgever door de stad die Maastricht heet en rijd mee tot Cadier en Keer. Nog enkele kilometertjes te voet om weer thuis te zijn. Enkele minuten voor twaalf doe ik de voordeur open…

Ik ben tot Italie ooit weleens gelift.

Iemand enig idee wat er met hitchhikers.org (liftcentrale) is gebeurd?

Zeg, is het jullie ook al opgevallen dat je als lifter kans hebt bij zowat alle nationaliteiten behalve bij Zwitsers? En ook Luxemburg scoort heel slecht.

Bij wie hebben jullie al in de auto gezeten? Ik bij mensen uit:
Nederland
België
Frankrijk
Spanje
Duitsland
Polen
Oostenrijk
Italië
Egypte
Engeland
Marokko
toenmalig Tjechoslowakije
toenmalig Joegoslavië
Japan
en Suriname is een beetje een twijfelgeval, want ze woonden in Nederland

Op www.hitchhikers.org staat dat het domein over datum is. De website is verdwenen! Dit is verbazingwekkend en bijzonder jammer, want hitchhikers.org is al jaren lang, volgens mij al vanaf 1999, de belangrijkste Nederlandse ridesharing website. Hitchhikers.org, kom terug!!

Nationaliteiten. Ik heb een lijstje van al mijn 600 ritten tot nu toe. Daar zijn ook twijfelsituaties bij. In het begin noteerde ik de nationaliteit van de chauffeurs en inzittenden, maar later ben ik over gegaan naar het land van registratie van het kenteken van de auto. De nationaliteit is namelijk niet altijd duidelijk en het is zeker niet altijd gepast er naar te vragen. Ik herinner me dat ik een keer aan het liften was met een Braziliaanse vrouw en dat we een lift kregen van een Vlaamse vrouw met een Russische jongen en een Nederlands meisje aan boord. Zelf ben ik Nederlander. Ook had ik een keer een lift van een Nederlands-Vlaams stel, die me overigens een lift de Belgisch-Nederlandse grens over gaven toen ik mijn bordje "B" liet zien. En laatst nog had ik een lift van een Duitser met een Duitse en een Afrikaanse bijrijder.Van Japanners heb ik nooit een lift gehad, maar ik hoorde een tijdje geleden van een bekende van me, dat een paar lifters langs de weg stonden, dat er een busje met Japanners stopte, dat die Japanners de lifters op de foto zetten en dat die Japanners toen weer verder reden

Zwitserland staat niet bekend als het beste liftland. Dat geldt ook voor Zweden en Noorwegen. Luxemburg is ook minder; een zeer welvarend land met daarnaast erg goed en goedkoop openbaar vervoer en geringe afstanden. In Belgie is het in het algemeen beter liften dan in Nederland en dit wijt ik meestal aan het vrij matige openbaar vervoer in Belgie (bus en trein rijden minder vaak en komen op minder plekken vergeleken met NL of D), dat er makkelijker gestopt kan worden langs de wegen (bredere vluchtstroken langs opritten, parkeer-, gravel- en andere verharding langs rijkswegen) en dat men daar geen jaarkaart voor studenten heeft.

Spanjaarden en Portugezen geven volgens mij alleen bij hoge uitzondering een lift en liften is op het Iberisch schiereiland ook erg ongebruikelijk.

Hier komt mij lijstje:
Nederland 307x (51%)
Belgie 79x (13%)
Polen 71x (12%)
Duitsland 53x (9%)
Tsjechie 27x (5%)
Frankrijk 12x (2%)
Luxemburg 7x (1%)
Turkije 5x (1%) *
Groot Brittannie 4x (0%)
Marokko 3x (1%) *
Denemarken 2x (0%)
Indonesie 2x (0%) *
Belgie / Nederland / Rusland 1x (0%) *
Ierland 1x (0%) *
Litouwen 1x (0%)
Nederland / Duitsland 2x (0%) ***
Duitsland / Kenia 1x (0%) ***
Duitsland / Luxemburg 1x (0%) ***
Nederland / Liberia 1x (0%) ***
Nederland / Polen 1x (0%) ***
Nederland / Roemenie 1x (0%) *** (op de liftersplaats stond behalve ik ook een lifter uit Roemenie te wachten en die is meegereden)
Nederland / Spanje 1x (0%) ***
Nederlandse Antillen 1x (0%) *
Oekraine 1x (0%)
Portugal 1x (0%)
Roemenie 1x (0%)
Servie 1x (0%) **
Suriname 1x (0%) *
Syrie 1x (0%) *
Wit Rusland 1x (0%)
"Afrika" 1x (0%) *
"Zuid-Amerika" 1x (0%) *
"Arabier" 3x (0%) *
Onbekend 5x (1%)
* betreft nationaliteit en niet land van registratie van de auto
** land van registratie van de auto vergeten
*** land van registratie is eerste land

Conclusie: ik heb gelift in auto's geregistreerd in tenminste 11 landen.

[ Bericht 7% gewijzigd door Frank__NL op 18-04-2007 01:26:13 ]

Dat is flink balen dat hitchhikers.org verdwenen is. Zo af en toe keek op de site om te kijken waar ik in een impulsieve bui heen zou kunnen gaan. Ik hoopte dat ik via hun site nog eens tot actie kon overgaan.
Ik heb ooit eens gemaild met de webmaster, maar ben het mailtje kwijt. Iemand enig idee wat de reden ervan is en of ze in de toekomst terugkomen? Zo niet dan is dit een mooie kans voor jou, Frank?

[ Bericht 24% gewijzigd door w8jij17 op 18-04-2007 11:24:25 ]

Helaas, meneer w8jij17, heb ik totaal geen verstand van interactieve programmeertoepassing of zoiets. Ik weet niet eens hoe die dingen heten die je nodig hebt voor webbouw met invulschermen en zo'n veranderende database, want dat is wat je nodig hebt. Ik kan me haast niet voorstellen dat hitchhikers.org definitief weg zou zijn, want de site bestond 8 jaar en er wordt door een hele groep mensen aan gewerkt. Nu kan ik alleen adviseren om op de andere rideboards te kijken die je vindt in de middelste kolom op http://lifters.startpagina.nl. Ik had ook nooit contact met de mensen van hitchhikers.org en het lijkt me niet zinvol om ze nu te gaan mailen...

Voor nu rest alleen in spanning afwachten tot ze terug zijn

Goed nieuws voor w8jij17!

GUESS WHO IS BACK!

Pffew, gelukkig. Ik kan weer verder met mijn leven.

Ben afgelopen jaar naar Berlijn gelift. Idd een super leuke manier van reizen, vooral als je er een wedstrijd van maakt.

Deze zomer willen we naar Parijs liften...kijken hoe dat gaat.

quote:

Op zaterdag 21 april 2007 13:05 schreef Bandit1823 het volgende:
Ben afgelopen jaar naar Berlijn gelift. Idd een super leuke manier van reizen, vooral als je er een wedstrijd van maakt.

Deze zomer willen we naar Parijs liften...kijken hoe dat gaat.

Wanneer? Ik vertrek 2 juli ('s avonds) richting die kant en wil eigenlijk wel een lifter meehebben. Tis een saai klotestuk met aanhanger en alleen

27 april 2007
Van Maastricht naar Vierves-sur-Viroin (B)

André en ik stalden de AX in Maastricht en begaven ons naar het Europaplein. In de berm beschreef ik even een bordje met de letters Liège, want dit bordje had ik vergeten mee te nemen. Vijf minuten later stopte een sportfietser uit de Randstad die naar de heuvels van Malmedy ging. We reden mee tot Visé. Daar duurde het een dik kwartier terwijl ik afwisselend met een bordje Liège en Seraing liftte, niet wetende welke beter zou zijn. André zat op de stoeprand nog wat te schermen met “France”. Toen konden we mee naar Luik met een jongen die daar de middag door ging brengen en we stapten uit op de Maaskade. Het verkeer reed niet zo snel, want het was vrij druk. Hier kregen we nauwelijks reacties van de chauffeurs, maar na ongeveer tien minuten stopte er wel een die ons wel mee kon nemen naar Seraing. Ik had gedacht om over Marche-en-Famenne verder te gaan, maar toen onze chauffeur bleek door te gaan naar Huy dacht ik dat die route ook wel prima was. En zo gingen we na Luik nog een eind door langs de Maas. In Huy liepen we even naar de andere kant van de kruising en stonden bij de bushalte te liften. Toen de bus naar Namur stopte gingen we er gewoon achter staan met onze bordjes Namur en Dinant. André was zeer op dreef en erg assertief aan het liften. Een oud-lifter met een krullenbol nam ons mee naar Andenne, wat op de weg richting Namur lag. Daar moesten we een stukje langer lopen en onderweg zwoeien we alweer met onze duimen en bordjes. Toen André even tussen de bosjes stond stopte er een man die ons mee wilde nemen naar Namur. Uiteindelijk bracht hij ons nog ongeveer 25 kilometer verder tot in het dorpje Morville. Dat hoorde nog bij zijn werkgebied zei hij en ik had de indruk dat hij onder werktijd gewoon een heel eind aan het toeren was om twee lifters verder op weg te helpen. We kwamen door het centrum van Namur en de chauffeur nam de steile kasseilenweg langs de citadel van Namur met een heel mooi uitzicht.

In Morville pauzeerden we en stonden we nog even langs de nationale weg, waar het verkeer eigenlijk wel heel erg snel reed en er nauwelijks plaats was om fatsoenlijk te stoppen. Daarom sleurde ik André het dorp door. We deden een boodschapje en zagen Gierzwaluwen, Boerenzwaluwen en Huiszwaluwen. Aan de andere kant van het dorp was ook nauwelijks verkeer en na een tijdje liepen we maar verder, op weg naar een wat bredere weg volgens de kaart. Onderweg zagen we wat leuke planten, vogels en hagedissen. In een dalletje deed ik mijn schoenen uit, om over het asfalt blootsvoets verder te gaan. Voor voeten is dat niet ongezond met zulk warm weer als het was. Er kwam af en toe een auto voorbij en dan ging minstens een van onze duimen de lucht in.



André riep “hé, wat een mooie oude auto” en er kwam een jaren ’20 model cabrio langs rijden zoals je die kent uit de Kuifje verhalen. Reed door, maar een paar minuten later zagen we ‘m achteruitrijdend weer en we konden mee. De man kwam uit Vlaams Brabant en was op weg naar een dorp in Noord-Frankrijk ten zuiden van Givet en reed voor ons ook nog wel om, precies tot op het kampeerveld. Omdat we niet wisten waar het was reed hij de grindweg over het hele veld over, de helling om, en keerde bovenaan in wat een oude steengroeve was geweest. Het bleek dat het ding toch niet uit de jaren ’20 was, maar een zelfbouwauto van het merk Lomax op basis van een 2CV-onderstel en Citroen Visa cilinders. Het onderstel was wel uit 1962, waardoor het toch een old-timer was.


30 april 2007
Van Vierves-sur-Viroin (B) naar Maastricht

Marc bracht ons naar de rotonde van Vierves-sur-Viroin. Terwijl we de bagage uitpakten probeerde ik alvast een auto te stoppen en de eerste stopte ook, maar reed niet ver. Mijn tweede poging lukte ook en toen konden we mee naar Nismes, 7 km verderop. Dus moesten we nog even Marc gedag zeggen en was onze zogeheten “onmiddellijke aansluiting” geslaagd.

“Onmiddellijke aansluiting”: het krijgen van een lift (mede) doordat een liftgever heeft gezien dat je juist uit de auto van een vorige liftgever bent gestapt, waardoor je herkenbaarder bent als lifter en soms ook eerder vertrouwd wordt.

In Nismes stonden we weer langs de N99. Na een minuut of vijf kwam er een jongen naar ons toe die de weg vroeg naar een dorp dat ongeveer 25 kilometer verderop lag. Hij wilde daar te voet heen en ik zei dat dat een slecht idee was, omdat dat dan zes uur lopen is. Hij kon beter gaan liften. Die jongen was een beetje “aanhankelijk”, maar gelukkig ging ie weg zonder dat ik letterlijk hoefde te gaan vragen of ie weg wilde gaan. Na tien minuten hadden we een lift naar Couvin.



Daar liepen we het centrum uit met onze duimen op en een bordje Charleroi in de hand. Bij het stoplicht bij het station draaide een grote campermobiel de stoep op en we konden mee. Ik ging mee naar Charleroi en mijn kameraad tot aan het station van Vilvoorde, net boven Brussel. Onze liftgevers reden naar Grimbergen, André wilde naar Amsterdam (en ging alleen toch maar niet liftend verder) en ik naar Maastricht. Mevrouw was nogal een ratel en meneer wist in Charleroi de weg niet zo goed, maar hij reed mij netjes na terwijl ik zijn kaart las. Ondertussen zaten we in het sjiekste campermobiel waar ik tot nu toe in gezeten heb. Mijn gok dat ik bij oprit 16 van de E42 redelijk goed verder kon liften richting Namen en verder bleek juist te zijn. Het verkeer reed daar wel vrij snel, omdat Belgische opritten regelmatig heel wat anders in elkaar zitten dan Nederlandse, maar er was veel stopplek en ik was ook erg goed zichtbaar. Dus na een minuut of zeven bracht een snelle dame haar rappe bolide tot stilstand en zoefden we samen naar de verzorgingsplaats “Spy”. Ik vleide me even in het gras, nam een teug sinaasappelsap, zag twee moslims in een gebed met Allah achter het AC Restaurant, begaf me naar het asfalt en zag een busje aan komen rijden. Vriendelijke stand aan, duim omhoog en hij stopt. Ich kann mitfahren bis Liege, weil die Fahrer aus Eupen im Deutschsprachige teil Belgien kommt. En ik stap uit op de verzorgingsplaats „Barchon“ (ook bekend als “Tignée”?). Via de passage over de snelweg kom ik weer aan de juiste kant. Boven de snelweg stel ik alvast mijn vraag, maar deze man rijdt niet naar of door Maastricht. Bij de pomp staat een ietwat ouder echtpaar en in de Hyundai Getz mag ik meerijden tot op het Oranjeplein. Het koppel gaat nog door tot in Harmelen bij Utrecht.

tvp

24 mei van Luik naar Berlin-Grunau

’s Morgens stond ik met Skip, een stevige man uit Alaska langs de weg in Bemelen. Na een seconde of dertig stopte er een chauffeur die ons in Maastricht tot vlak bij de oprit naar Luik kon brengen. Daar hebben we een half uur gelift met een bordje “Liege”. Ik wilde op tijd zijn voor een meeting met nog vier HC-ers met wie we vanuit Luik naar Berlijn zouden liften. Dus wandelden we de Sint Gerardusweg af. Na een telefoontje wist ik dat ik drie kaartjes kon kopen, want Matthijs ging zich bij ons aansluiten. Op station Bressoux stapten we uit. Uit de trein vanuit Brussel zou Hatim komen, maar toen de iets vertraagde trein stopte stapte er geen backpacker uit. Aga en Alejandro zouden ook om half 11 op het station zijn. Ongeveer 10 minuten later kwamen ze aan. Ze werden gereden door hun gastvrouw Caroline en waren de dag tevoren vanuit Parijs naar Luik gelift. Nadat we elkaar aan elkaar hadden voorgesteld gingen Matthijs, Aga en Alejandro met Caroline mee naar het tankstation Aire de Barchon, juist boven Luik. We belden en SMS-ten Hatim. Wat later belde hij op. Hij was in een verkeerde trein terecht gekomen, waardoor hij een uur later zou komen. Toen Caroline terug was waren van dat uur nog 20 minuten over. Kort nadat Hatim was aangekomen stapten we in bij Caroline en gingen ook Frank, Hatim en Skip naar het tankstation. De drie anderen lagen daar in de zon. Tijd om de liftborden tevoorschijn te halen, nog even wat tactiek door te spreken en gewoon te gaan.

Team A, Aga en Matthijs (die ken je van een trip in de Ardennen) vertrok als eerste. Wij hadden een paar minuten later onze eerste lift en vertrokken toen we klaar waren met de lunch die ons werd aangeboden in de kampeerwagen waar ik in zat met mijn liftmaat Skip uit Alaska, die sinds 1974 niet meer gelift had. Bij het eerstvolgende tankstation hoorde ik iets onverstaanbaars op mijn walkie talkie, zodat we veronderstelden dat team A daar was achtergebleven. Dat bleek te kloppen. Onze liftgevers bleken nog een stuk verder te rijden dan Hannover, maar eerst moesten we door een zeer hardnekkige file. In vier uur legden we 20 kilometer af en aan het eind hadden we nog een omleiding omdat de snelweg afgesloten was. Van team B vernamen we per SMS dat zij de file ontweken hadden en op een mooie plek in het Sauerland een oponthoud hadden met onbekende wachttijd, dat zes uur zou gaan duren, tot de chauffeur bepaalde belangrijke informatie of transportspullen had ontvangen. Team C stond ergens achteraan in de file toen wij er min of meer doorheen waren... Na de file boden we onze liftgevers een maaltijd aan bij een Burger King op de verzorgingsplaats Lichtenburg. Het wat oudere paar uit Yorkshire wilde zien hoe ver ze konden komen in de buurt van de Duits-Poolse grens. Toen vertelden wij over het strandkamp bij Berlijn-Grunau en Skip had het nadrukkelijk over een "campsite". Allan en Melvis wilden daar wel heen rijden. We vonden dat er op het openbare parkeerterrein achter het strandbad prima gekampeerd kan worden in de camper. En zo kwam team B om 2 uur in de nacht als eerste aan.

Enkele uren later waren ook Matthijs en Aga op het terrein. Daarna ben ik op het gras langs de waterkant in mijn slaapzak gekropen en een paar uur later, vlak voor de zon op kwam, ben ik opgestaan. 's Morgens kreeg ik van Aga een bosje bloemen, die ze in het Sauerland bij elkaar had geplukt.

Team C was rond 3 uur in de nacht op tankstation Garbsen aangekomen, ongeveer halverwege de route. Zij hadden dus al 18 uur gedaan over globaal zo'n 350 kilometer. Hoe het liften precies is verlopen, daar ben ik niet achtergekomen. Maar dat Hatim en Alejandro tussen de ritten door langer wachten dan de 3 uur die mijn record is op meer dan 600 ritten is wel zeker. Om 5 uur in de nacht stopte de bus waar Caroline in zat, op weg naar het kamp, op tankstation Garbsen. Dat was waarschijnlijk de enige stop in deze nachtelijke busrit van Brussel naar Berlijn. Caroline kwam team C tegen en zij gingen tegen betaling mee in de bus.


28 mei van Berlin-Schoeneweide naar Bemelen

The way back the others had gone back by train, were going else or had found a
ride with people from HC. Also Nadine (hc: laroca) from Brussels had found a
ride at least to start going towards Dortmund and I found I was gonna hitch back
on my own. Took the tram and U-bahn to Schoeneweide (which I shared with
Salvatore, hc: salvo and a few other members leaving the camp) and hiked to the
B96 road with the two petrol stations. Two Polish females were hitchhiking there
using a sign “Frankfurt an Oder”. I suggested them to use a sign A10 only and a
couple of minutes after they made that they got a ride. Didn’t hurry and got a
ride in a small mobile home to rest area Michendorf, 50 km on the way. There I
was looking around a bit, watching for Dutch and Belgian plates. One hitchhiker
arrived and I found him a ride to Halle, a ride which wasn’t useful for me.
Another hitchhiker was waiting at the service area; he had arranged a ride share
online, so wasn’t talking with people. One driver going to Frankfurt am Mainz in
a Peugeot 407 would take me, though he considered the way over Hannover better.
Had my thoughts about that ~ the speedy ride which I imagined would compensate
the longer journey. After something like 40 minutes a man asked me where I was
going to: Köln? Indeed, Köln and a bit further… he was going to Vaals, just
across the Dutch border, some 22 kilometers from my place. So the next 7 hours
were spent in a red small van with Hans. Could pull down the chair and went to
sleep for a couple of hours (missed a bit of that on the bathroom block party,
beach dancing and welcoming the sun the night before). Arrived before dawn and
hitched on a spot that is simply good. Got away in some 7 minutes for a 15 km
ride on the national road from Vaals to Maastricht, up to Margraten, place of
the town hall of my municipality. At the traffic lights in Margraten I posed my
question one time and got in a car with two friendly young people ~ one good
looking girl and the radio playing one of my favourite songs in the Limburgian
language. I got out six kilometres later, just before Maastricht-Heer. At the
spot the Nightingale was singing, as it does more often there and as I hope
there will always be. I hiked the last fifteen kilometres over slightly muddy
trails. The weather was much cooler than over the last days. Way back, four
rides of 50, 599, 15 and 6 kilometers, time of the journey about 10 hours.

Dat zijn weer twee prachtverhalen. Wat lijkt het me fijn om met zonsopkomst wakker te worden in de openlucht. Lekker internationaal ook als je kijkt naar de namen van de medereizigers.

Nou, ik ging nog even een paar uur tukken nadat de zon was opgekomen... we waren als team B om 2 uur nachts aangekomen en het was gezellig op het strand van Berlin-Grunau... rond half 5 kwam team A binnen en een dik half uur later kwam de zon op... Dat staat dus verkeerd in het verslag... en volgende keer ga jij ook mee naar Grunau, naar het Berlin Beach Camp van Hospitality Club, je bent toch al lid... . De HC server is momenteel naatje-bagger, maar de site van het kamp doet het wel goed: www.happy-traveller.de.

Komende maanden ga ik naar nog een paar HC-kampen, eentje in Traben-Trarbach (tussen Luik en Frankfurt am Mainz 20-23 juli en eind augustus naar Kloden, halverwege Berlijn en Leipzig (http://www.hccamp.de.vu/).

Als er mensen zijn die mee willen liften, dan kan dat. Ervaring is niet nodig. Op de plaats van bestemming maken we een gezellig feest met een bonte melange van internationale reislustigen, veelal jonge mensen vanuit allerlei streken...

Zo zag de zonsopgang eruit



En hier meer foto's van het liften en van het kamp:

HC Berlin Beach Camp 2007 photos by Frank_NL

Zes lifters voor het begin van de "race" op een tankstation nabij Luik:



[ Bericht 39% gewijzigd door Frank__NL op 01-06-2007 21:40:15 ]

Ik heb net alle foto's bekeken en mag denk ik wel concluderen dat het ontzettend gezellig moet zijn geweest met zoveel mensen. Het lijkt me ontzettend leuk om aan zoiets mee te doen! Mijn avontuurlijke hartje gaat toch sneller kloppen bij het denken aan dit soort trips.

De laatste tijd heb ik af en toe tussen mijn woonplaats en Breda gelift, maar toch is dat niet het échte liftersleven.

Ga lekker mee naar het kamp in Traben-Trarbach, 290 kilometer vanuit Maastricht, van 20 tot en met 23 juli. Ik ga lifend, wie gaat er mee.

Hey mensen dat liften rond de wereld lijkt me echt supergaaf om na mijn studie te gaan doen, gewoon 1,2,3 jaar weg en elke dag niet weten wat je de volgende dag doet, ik vraag me alleen af of er mogelijkheden zijn om van bv rotterdam- newyork(of whatever) op een vrachtschip mee te gaan en daarop te werken en dan gratis mee te kunnen. Ik heb het idee dat het niet echt meer van deze tijd is. En kan er ook geen sites, of verhalen van mensen over vinden, iemand enig idee?

Er zijn mogelijkheden om voor wat werk aan boord de oceaan over te varen. Hoe het werkt kan ik je niet vertellen. Kijk rond op www.digiihitch.com. Daar vindt je denk ik wel wat informatie over dit onderwerp of op het forum aldaar mensen die er meer van weten. Een kameraad van mij is meegelift op een boot van Beverwijk (dacht ik) naar Engeland. Dat is natuurlijk anders, maar het kan en gebeurt allemaal gewoon. Veel succes, ahoy!

quote:

Op zaterdag 21 april 2007 13:46 schreef Autoreply het volgende:

[..]

Wanneer? Ik vertrek 2 juli ('s avonds) richting die kant en wil eigenlijk wel een lifter meehebben. Tis een saai klotestuk met aanhanger en alleen

Ik heb nog steeds een lege zitplaats over

Had je je aangeboden lift al op hitchhikers.org gezet Autoreply? En waar ga je nou naartoe, Berlijn of Parijs?

quote:

Op donderdag 7 juni 2007 10:16 schreef w8jij17 het volgende:
Had je je aangeboden lift al op hitchhikers.org gezet Autoreply? En waar ga je nou naartoe, Berlijn of Parijs?

Ja. Al van twee man wat gehoord. De eerste wilde met twee man mee (maar slechts twee zitplaatsen), met de tweede een afspraak gemaakt. Die wijzigde echter zijn vakantieplannen. Ik vertrek rond 5 uur uit Delft en rond 7 uur uit Zeeland (Middelburg). De reis gaat richting Chalons en Champagne (via Rijssel), maar onderweg ff iemand droppen is geen enkel probleem

In ieder geval is je aanbod erg relaxt! Ik hoop dat er iemand van je gastvrijheid gebruik zal maken.
Goede reis!

Vaak reageren de chauffeurzoekers op hitchhikers.org nog in de laatste week. Maar een garantie dat je ook meerijders zal vinden is er niet. In 2002 had ik via deze site wel bijrijders vanuit vertrekplaats 's-Hertogenbosch tot aan de omgeving van Regio di Calabria in het uiterste zuiden van Italie, terwijl ik zelf toen nog enige honderden kilometers verder moest. Op de terugweg heb ik ze toen opgepikt in Florence. Hitchhikers.org is denk ik wel een van de beste aanraders. Je kan ook www.meerijden.nu en www.liftplaats.nl proberen.

Weet iemand een goede liftplaats in Amsterdam of in Utrecht? Ik wil binnenkort proberen naar Groningen te liften.

Ik zou zeggen; wacht even op een reactie van Frank

Amsterdam, via Lelystad: liftersplaats nabij station Amsterdam Amstel (bordje Bussum om A1 op te komen, bij vertrek in de namiddag zal bordje Lelystad werken).

Utrecht, via Zwolle: bus naar Oudwijk, begin van de A28, vluchtstrook langs het begin van de snelweg. Bordje Zwolle.

Kijk op de site in dit onderschrift voor een routebeschrijving per OV en voet naar deze plekken. Na vertrek van tankstation naar tankstation langs de snelweg liften en daar om ritten vragen. Kijk ook op achterzijde auto's op tankstations, onder kenteken staat vaak naam en plaats garage, handig om selectief chauffeurs te bevragen.

Vrijdag 15 juni 2007

Van Bemelen naar Nieuwkoop

Na een middagje inkopen doen stond de tafel vol met nieuwe eigendommen. Direct nadat ik was opgestaan had ik mijn trekkersrugzak gepakt met benodigdheden voor een weekend kamperen op een eiland in de Nieuwkoopse Plassen. Daarna was ik nog bij een kameraad langs gegaan, die zich ook opmaakte voor een kampeerweekend. Ik heb hem geholpen met een vervangende tentstok. De oude stok was gebroken. In het voorgaande weekend kampeerden wij op hetzelfde veld en had ik beloofd dat ik hem één van mijn reserve tentstokken zou geven, die ik bij Perry Sport op de kop had getikt.

Even na vier uur in de middag was ik gereed en begaf ik mij naar de straat. Een oudere vrouw kwam aanrijden in een rode auto en reed door. De volgende wagen was zwart en 'representatief" zoals dat dan heet. De chauffeur stopte en ik had een mazzeltje. De chauffeur was op weg naar Utrecht De Bilt en zo had ik mijn langste rit tot nu toe vanuit Bemelen te pakken, en dat na luttele seconden na het sluiten van de voordeur.

Bij Utrecht wilde ik uitstappen op of in de buurt van verkeerpsplein Hoograven, waar een prima plek is om richting Leiden of Den Haag te liften. De eerste gelegenheid tot uitstappen bood het Goyplein aan de Waterlinieweg. Bij het stoplicht aan de zuidwestzijde van het plein liep ik langs de aankomende en wachtende chauffeurs en vroeg of men richting de westelijke of zuidwestelijke Randstad reed. Een vriendelijke chauffeur liet mij minder dan een kilometer meerijden tot verkeersplein Hoograven. Ik stapte snel uit terwijl de stoplichten op rood stonden en toen ik me richting de goede liftplek begaf aan de noordwestzijde van het plein vroeg ik nog twee chauffeurs of zij de gewenste kant uit reden.

Op mijn plekje kon ik met het bordje Leiden na twee minuten vruchten plukken, want een echtpaar bracht hun wagen achter mij tot stilstand. Zij reden naar Boskoop en ik ging naar Nieuwkoop, dus splitsten onze wegen zich bij de aansluiting van de N11 op de N207.

Ik wandelde een stukje richting Alphen aan den Rijn en nam even plaats op een verdrijvingsvlak, waar een welwillende chauffeur mij prima zou kunnen oppikken. En verliet de plek na enige minuten om te bezien of zich verderop betere kansen aan zouden doen. Op de kruising van ringweg oost, ringweg zuid en de aantakkende wegen (N207) stelde ik mij op bij de stoplichten. Daar lag naast de stroken voor het recht doorrijdend verkeer een verdrijvingsvlak. Er was volop gelegenheid tot het stellen van vragen aan de wachtende chauffeurs. Ik gebruikte veel enthousiaste gebaren en was daartoe mede geprikkeld door het tijdstip waarop wij zouden afvaren vanuit Nieuwkoop in de richting van ons kampeerveld.

Een Skoda-rijder kwam het verdrijvingsvlak opgereden en verleende mij een lift van 2 kilometer tot aan de bushalte bij de aansluiting van de N231 op de N207. Daar had ik na enkele minuten een rit naar Nieuwkoop te pakken, met een chauffeur die in eerste instantie niet wist of het dorp van mijn bestemming op zijn route lag.

Uiteindelijk was ik tijdig bij de roeiboten. We bleken echter ergens anders te vertrekken dan in de informatie stond die de meesten van onze groep hadden. Dus zouden we Nieuwkoop nog een keer helemaal door wandelen met een pilsje in de hand.

Afstand 223 kilometer, reistijd 3 uur en 15 minuten.


Zondag 17 juni 2007

Van Nieuwkoop naar Bemelen

Nieuwkoop verliet ik lopend met ene Hugo. Voor we bij de N231 waren kwamen we langs een bushalte en nog geen minuut later verscheen de bus naar Alphen aan den Rijn aan de horizon. We stapten in en Hugo stempelde voor mij, want ik had hem een drankje voorgeschoten.

Bij de rotonde waar de N231 op de N207 aansluit stapte ik uit. Hugo ging verder. Het varen, zwemmen en wandelen waren goed in mijn armen en benen gaan zitten. Mijn hoofd stond niet naar liften of enige andere vorm van reizen. Ik liep een klein stukje langs de N207 richting N11 en wandelde toen weer terug naar de rotonde. Daar ging mijn duim de lucht in en enige minuten later stopte een kilometervreter in een klussenaarsbusje. Hij ging naar Veenendaal en ik reed mee tot tankstation Bijleveld, langs de A12 ter hoogte van Woerden. Later zou blijken dat ik wellicht beter mee had kunnen rijden tot de omgeving van Veenendaal, althans, als de doelstelling zou zijn geweest om vlot naar huis te komen.

Een door weer en wind doorleefde Frank haalde op de verzorgingsplaats Bijleveld zijn knuffelbeer cq. kussen van zijn rugzak en deed een dutje. Nadat hij al iets opgeknapt was, vroeg hij een chauffeuse om een vuurtje, waarmee hij zijn gasbrander aanstak, om zijn boterhammen met kaas op te warmen. Deze dienden als avondmaaltijd. Frank voelde zich loom en bevond zich in een Hollands polderlandschap. Frank vroeg een paar chauffeurs of ze richting Eindhoven reden en liep nog onverrichter zake richting de oprit aan het eind van het parkeerterrein. Daar was een bord waarop vermeld stond dat men op dat punt juist de hoogtelijn van 0 meter boven (of onder) NAP gepasseerd was. Frank had behoefte aan enige aan hem voorbijrijdende chauffeurs. In die behoefte werd voorzien. Toen liep hij weer naar het tankstation.

Na een hele tijd rondlopen en vragen was er een chauffeur die de A2 op zou rijden, maar dan wel richting het noorden, tot aan Breukelen. Een vriendelijke vent en ik wilde toch wel weg. Ik had Bijleveld nu wel lang genoeg gezien, een uur ongeveer. Bij Breukelen had ik op de oprit na vijf minuten een lift naar tankstation Haarrijn. Ik liep naar de auto's bij de pompen en hoorde iemand luid "Frank!" roepen. Het bleken een bekende en een onbekende uit Maastricht te zijn.

Denkt u dat ik daarmee mijn rit naar Maastricht binnen had? Dat is niet juist. Zij waren ook aan het liften. Na een kwartier zag ik ze niet meer en enige minuten later had ook ik een lift naar Eindhoven. Het bleek dat de A2 ter hoogte van Hedel afgesloten was. Zij reden naar Son en Breugel en volgden nu de route over de A12 tot kort voor Arnhem en dan de A50 langs Oss naar Eindhoven. De chauffeur reed voor mij enkele kilometers door tot aan stoplichten aan het eind van de A50 bij Ekkersrijt. Daar flaneerde ik wat met een bordje MAASTR. bij het verkeer dat op rood moest wachten en na korte tijd had ik een rit naar Maastricht te pakken. In eerste instantie gaf mijn chauffeur aan dat hij mij mee zou laten rijden tot Maastricht. Hij was uiteindelijk toch zo goed gestemd dat hij mij naar mijn voordeur bracht.

Afstand 299 kilometer, reisduur bijna 6 uur.

Liften moet je ooit in je leven hebben gedaan. Vooral als je jong bent. Altijd leuk en je leert ervan. Later als je ouder bent - boven de 30 - dan moet je die ongein achter je laten en sorgen dat je voldoende geld hebt om comfortabel te kunnen reizen.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 13:52 schreef sanni het volgende:
Liften moet je ooit in je leven hebben gedaan. Vooral als je jong bent. Altijd leuk en je leert ervan. Later als je ouder bent - boven de 30 - dan moet je die ongein achter je laten en sorgen dat je voldoende geld hebt om comfortabel te kunnen reizen.

Jij ziet het als ongein en lifters moeten niks. Voor sommige mensen is liften een manier een bepaalde vrijheid te ervaren en het avontuur op te zoeken. Ik als incidenteel lifter heb dan ook totaal geen sorgen om geld.

[ Bericht 5% gewijzigd door w8jij17 op 19-06-2007 20:26:29 ]

Goed punt Sanni. Ik ben 28. Vorig jaar zei ik tegen een kameraad dat ik dacht dat ik de meeste liftkilometers wel achter me had liggen. Nu denk ik dat ik zeker tot mijn 35e door wil gaan. Het duurt al niet lang meer en ik ben 30. Nu denk ik wel dat ik een keer zal ophouden met het regulier liften. Ik heb absoluut geen kinderwens (en ben, vraagteken, de ware nog niet tegengekomen). En ik denk dat alleen het hebben van kinderen mij van het liften af zou kunnen helpen. Zoals ik een keer las, er zijn twee belangrijke momenten waarop lifters er vaak de brui aan geven: als ze verloven of trouwen, of als er kinderen komen. Maar ook dan zal het voor korte stukjes altijd een leuke manier van verplaatsing zijn.

Ik begon met liften om aan het eind van een wandeling makkelijk terug te komen naar het beginpunt. Langzaam heb ik dat uitgebuwd tot liften over de vaderlandse en later ook buitenlandse wegen, dwars door den lande.

Als er meer gelift werd en de stelregel "tot 30 jaar" door meer jongeren werd toegepast, dan kon het er op de weg best wel eens anders uit zien. Het heeft mij altijd goed geleken dat jongeren niet meteen op hun 18e een automobiel konden kopen. Auto's hebben ook heel wat nadelen.

Momenteel denk ik dat ik onvoldoende reserves heb om comfortabel te reizen. Ik bezit een Citroen AX en 9 van de 10 keer heb ik meer beenruimte als ik ga liften. Ik heb ook een NS Voordeelurenkaart, maar vindt liften prettiger, omdat je, net als met de trein, gebruik maakt van vervoermiddelen die toch rijden, dus geen extra milieuvervuiling. Eigenlijk is liften slechter voor het milieu dan de trein. Liften is namelijk wel een vorm van autorijden en door te liften wen je jezelf de luxueuse manier van reizen per auto aan. Reizen per auto is luxueuzer en slechter voor het milieu dan reizen per trein. Ik denk dat ik in de toekomst comfortabeler zou kunnen reizen dan in een Citroen AX, maar eerlijk gezegd is er aan mijn considered set van mogelijke automobielen die ik zou willen bezitten weinig verandert sinds ik er een jaar of 10 geleden over begon na te denken. Nog altijd lijken mij een kleine Peugeot (heb een 205 gehad), een Renault 4 of 5, een Skoda Favorit, een Trabant of een Lancia Ypsilon mij meer aan te spreken dan de meeste andere modellen. Ook een Fiat 126p vind ik leuk, maar is zeker te klein voor een jongen van bijna 2 meter en heeft met ca 80 kmh toch een wat lage topsnelheid. En tja, in het rijtje zitten een aantal auto's die bepaald not done zijn voor werkgerelateerde verplaatsingen.

Toch maak ik me betrekkelijk weinig zorgen als ik liftende reis, ik weet wel dat al die snelle vervoermiddelverplaatsingen weinig te maken hebben met een goed ontwikkeld natuur- en milieubesef. Maar wat dat betreft zeg ik ook heel eenvoudig dat Nederland een grote teringbende is, een land waarvan de steden verbonden zijn met brede stroken waarop talloze individuen van de soort mens samen langzaam rijden of stilstaan, en oh, wat roepen we hard dat onze nieuwe auto het milieu minder belast dan de vorige.

[ Bericht 13% gewijzigd door Frank__NL op 20-06-2007 00:04:41 ]

.

Liften in Nederland volgens DAG

Leuk verslag! Goed dat er weer eens aandacht voor liften is in de media.

HP's avontuur mag je wel een succesverhaaltje noemen, zeker voor een beginner!

Dan heb ik er hier ook nog wel eentje!

De Trots van het Noorden


Bij de oprit in dit dorp komt slechts eens in de 10 minuten een auto langs, dus het geluk wordt hogerop gezocht.

En nu komt het. Ik kwam die jongens van team B ook nog tegen toen ik aan het liften was.

Wederom een erg leuk fotoverhaal.

Team C had zo te zien veel tijd gestoken in het maken van de liftbordjes

[ Bericht 33% gewijzigd door w8jij17 op 23-06-2007 12:19:29 ]

A thumb goes up…

Zaterdag 30 juni. Van Maastricht naar ‘s-Hertogenbosch.
In Bemelen rijdt vandaag geen verkeer. De hoofdweg maakt deel uit van het parcours van het NK wielrennen. Ik fiets naar Maastricht en laat mijn fiets achter op de stationsfietsenstalling. Ik wandel naar de Maastrichter liftersplaats. Na een minuut of vijf op de liftersplaats komt een vrouwelijk gestalte in de richting van de liftersplaats gelopen. Het blijkt oud-huisgenoot Tanja te zijn. Haar bestemming is Bonn. Nog eens vijf minuten later stopt een jongeman in een kleine Ford. De chauffeur is op weg naar Eindhoven. Zijn naam is Michel. Hij wil van alles weten over liftend reizen in ons land en zo vertel ik over mijn ervaringen in de afgelopen vier jaar en geef ik mijn insiders tips. Normaal gezien zou Michel bij Leenderheide de stad in rijden. Nu neemt hij de A2-afrit Waalre, omdat ik daar beter kan liften. De oprit blijkt echter verbouwd te worden en de vluchtstrook is daardoor momenteel niet beschikbaar. Ik spreek bij het stoplicht wat chauffeurs aan die vanuit Eindhoven komen en enige minuten later loop ik naar de andere kant om chauffeurs aan te spreken die vanuit Waalre komen. Een jongen in een auto gevuld met uiterst onbeleefde jongeren kan zich niet inhouden en begint hinderlijke taal uit te slaan in mijn richting. Op hetzelfde moment krijg ik een lift naar ’s-Hertogenbosch. Ik verlaat de kleine Kia aan de rand van het centrum. Ik neem mij voor het laatste stuk per bus te doen en ik blijk het geluk te hebben dat een bus met een snelle verbinding naar mijn bestemming klaar staat.
2 auto’s, reistijd ca. 100 minuten, afstand ca. 130 km.

Zondag 1 juli. Van Nieuwkuijk naar Maastricht.
Mijn moeder brengt mij tot aan de tijdelijke oprit van de A59 bij Nieuwkuijk. De echte oprit is gesloten, omdat de weg daar open ligt. Er is weinig verkeer, maar na enige minuten stopt een chauffeur, die me een lift kan geven tot de A59-oprit ’s-Hertogenbosch Maaspoort. Een van de eerste chauffeurs stopt, maar deze rijdt slechts enkele kilometers over de snelweg en gaat er af bij een lifteronvriendelijke oprit. Na enige minuten heb ik een lift van een dame die naar Vught rijdt. De A2-oprit Vught wordt door weinig chauffeurs gebruikt om de snelweg op te rijden. Na een minuut of vijf stopt de vierde of vijfde chauffeur die langs komt rijden. Hij rijdt langs Eindhoven en aan de Eindhovense rondweg verlaat ik de auto bij de afrit Veldhoven. Ik probeer een “directe aansluiting” te krijgen, maar dit werkt even niet. Na enige minuten verlaat ik de oprit, om bij de stoplichten vanuit de richting Veldhoven de chauffeurs te vragen wie er richting Weert en Maastricht rijdt. Met het aardige weer van vandaag is dat vrij makkelijk, want heel wat chauffeurs hebben een raampje open staan. Toch duurt het nog wel een kwartier voor ik de eerste chauffeur heb die echt naar Weert rijdt. Inmiddels was er wel iemand die tot de afrit Waalre ging. Een lift die ik had kunnen nemen, al zou ik er niet veel mee opschieten. Nu stap ik in in een Peugeot 205, die de eigenaar voor 8 euro heeft aangeschaft en ik rijd mee tot de A2-afrit Nederweert. Van deze oprit weet ik dat ie vrij goed is voor lifters, al heb ik hem nog nooit gebruikt. Vlak bij deze plek is het een drukte van belang, want het jaarlijkse Oud Limburg Schuttersfeest is aan de gang. Aan deze happening doen dit jaar 2000 schutters van 160 schutterijen mee. Het publiek bestaat uit zo’n 20.000 liefhebbers. Bij de oprit steekt een grote groep fietsers over. Een chauffeur die de snelweg op wil rijden moet daarom even inhouden. Ik maak gebaren naar de chauffeur en hij stopt. Dit blijkt een heel korte lift op te kunnen leveren, tot Kelpen. Daar heb ik even geen zin in. Een minuut of wat later stopt een auto, waarvan de chauffeur naar Born rijdt. Ik ga mee tot aan tankstation Het Anker, langs de A2 ter hoogte van Sittard en zegt tegen de chauffeur, terwijl ik een auto met een Luxemburgs kenteken aanwijs: “Die komt vast wel door Maastricht”. De chauffeuse van de Luxemburgse auto komt na enige minuten uit de tankshop en ik kan meerijden. “Ik had je al zien liften bij de oprit van Nederweert, maar het was daar te druk om te stoppen”. Op het Oranjeplein in Maastricht stap ik uit.
6 auto’s, reistijd ca. 180 minuten, afstand ca. 130 km.

Noot. De reistijd had 120-140 minuten kunnen zijn, als ik met de chauffeur vanuit Vught was meegereden tot tankstation Velder langs de A2 bij Boxtel. Dan had ik eerder een lift naar Zuid-Limburg kunnen vinden. Tijdens het liften ontstond een gevoel van “doe maar rustig aan” bij heerlijke weersomstandigheden.

Cool..
Ik ga a.s. weekend weer liftend op vakantie! Eindelijk! in Januarie voor het laatst naar Normandie in frankrijk. We gaan nu voor 2 weken richting tjechie met als einddoel Praag en vanuit daar een beetje rondreizen VIa enchede de grens over, dwars door duitsland heen. Het wordt een behoorlijke uitdaging denk ik omdat ze in tjechie slecht engels spreken volgens mij. En ik hoop dat onze bepakking, 2 backpacks incl tentje en alles, geen beperkingen opleverd. Ik heb er zin in! Hebben jullie nog tips? Frank jij vast wel

Ik heb me jaren geleden al voorgenomen om alle lifts die ik zelf gehad heb te compenseren door ten minste evenveel lifts te geven. Het schiet tot nu toe helemaal niet op. Sinds ik zelf een auto heb (een jaar of 4) ben ik pas één lifter tegen gekomen. Dat was een oosteuropeaan die totaal geen duits en engels sprak.