LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Vervolg van topic:
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Deel 4 alweer.
Wat vooraf ging:
Heel veel, maar de afgelopen tijd draait het dagboek vooral om de ziekte van mijn moeder. Zij zal aanstaande woensdag tussen twee en vier uur 's middags haar laatste adem uitblazen. Het is een even verdrietig als krankzinnig vooruitzicht, maar het is ook een zegen - dat zoiets in Nederland kán.
Ik breng de laatste dagen van mijn moeders leven samen met mijn broer & zus door in haar huis. Mijn vader is de schim op de achtergrond. Hij doet sinds enige dagen voorzichtige toenaderingspogingen. Hij wil 'erbij' horen. Dat is ingewikkeld, aangezien hij de afgelopen zes maanden is ondergedoken in zijn huis in Frankrijk, samen met zijn secretaresse.
Op de achtergrond speelt de liefdesdriehoek tussen mijzelf, Thijs (mijn vriendje) en Daniël (de man bij wie ik oppas) een rol. Tussen Thijs & mij is het weer 'goed', geloof ik. Tussen D. en mij is een ijzige stilte ingetreden, nadat we tijdens een zakentripje naar Sevilla samen op een hemelbed zijn beland - ik zonder kleren, hij gehuld in zijn Italiaanse maatpak.
De liefdesdriehoek ligt even stil. Ik heb mijn oppaswerkzaamheden voor onbepaalde tijd stopgezet. Ik heb even iets anders aan mijn hoofd.
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Deel 4 alweer.
Wat vooraf ging:
Heel veel, maar de afgelopen tijd draait het dagboek vooral om de ziekte van mijn moeder. Zij zal aanstaande woensdag tussen twee en vier uur 's middags haar laatste adem uitblazen. Het is een even verdrietig als krankzinnig vooruitzicht, maar het is ook een zegen - dat zoiets in Nederland kán.
Ik breng de laatste dagen van mijn moeders leven samen met mijn broer & zus door in haar huis. Mijn vader is de schim op de achtergrond. Hij doet sinds enige dagen voorzichtige toenaderingspogingen. Hij wil 'erbij' horen. Dat is ingewikkeld, aangezien hij de afgelopen zes maanden is ondergedoken in zijn huis in Frankrijk, samen met zijn secretaresse.
Op de achtergrond speelt de liefdesdriehoek tussen mijzelf, Thijs (mijn vriendje) en Daniël (de man bij wie ik oppas) een rol. Tussen Thijs & mij is het weer 'goed', geloof ik. Tussen D. en mij is een ijzige stilte ingetreden, nadat we tijdens een zakentripje naar Sevilla samen op een hemelbed zijn beland - ik zonder kleren, hij gehuld in zijn Italiaanse maatpak.
De liefdesdriehoek ligt even stil. Ik heb mijn oppaswerkzaamheden voor onbepaalde tijd stopgezet. Ik heb even iets anders aan mijn hoofd.
We hebben mijn vader gisteren op de valreep nog gevraagd welke rol hij voor zijn secretaresse zag weggelegd in deze periode.
We hadden een overstelpende hoeveelheid sushi's besteld, om de een of andere reden bestellen we altijd sushi's als we bij mijn moeder zijn, ik leef al dagen op sushi's, om eerlijk te zijn kan ik geen sushi meer zien, en terwijl we met z'n vieren boven de schalen hingen, vroeg mijn zus ineens: "Even voor de goede orde, papa. Je was toch niet van plan haar mee te nemen naar de begrafenis?"
"Nee," antwoordde hij. "Ze wilde iets doen - een briefje schrijven, bloemen sturen, zoiets. Toen heb ik gezegd: 'Doe maar niet. Doe maar niks. Als ik jou was, zou ik achter een hele dikke boom gaan staan.'"
"Een grote eik," zei mijn broer.
"Goed idee," zeiden Frankie en ik tegelijk.
"Ze hoopt natuurlijk wel op een soort rehabilitatie," mompelde mijn vader. "Vooral bij mama. Ze heeft haar altijd zo bewonderd."
"Goh," zei Frankie.
"Die rehabilitatie kan ze vergeten," zei mijn broer.
Ik zei: "Wake up and smell the coffee."
We hebben nog herinneringen opgehaald. Vooral zeilherinneringen - we hebben eindeloos veel zeiltochten gemaakt met z'n allen.
Mijn vader vertelde: "We lagen een keer voor anker in Denemarken. We waren met z'n tweeën, mama en ik, en we ontdekten tot onze grote schrik dat er geen drank meer aan boord was. Mama herinnerde zich toen ineens dat er nog ergens een fles champagne moest liggen - op een onmogelijke plek, in een soort kruipruimte waar de fles ooit was ingerold, en waar ik nét mijn onderarm in kreeg. Ik ben ongeveer een half uur bezig geweest, ik kon de fles voelen, maar ik kreeg hem niet te pakken. Hij zat muurvast. En mama maar roepen: 'Heb je hem al? Heb je hem al?' We werden stapelgek, dus op een gegeven moment besloot ik een hamer te pakken om de fles voorzichtig los te tikken. En mama: 'Néé, geen hamer, in godsnaam: géén hamer!' Uiteindelijk haalde ik de trofee tevoorschijn - we renden meteen naar buiten, hijgend en trillend, om de kurk eraf te schieten. Op hetzelfde moment zagen we dat tien meter verderop een andere boot voor anker was gegaan. Ik zei: 'Die fles heeft járen liggen schudden, het is champagne, dit gaat verschrikkelijk spuiten, let op.' Ik schoot de kruk eraf - páf, een enorme knal, en meteen daarop hoorden we vanuit de duisternis: 'Au! Godverdomme, au!' In een reflex doken wij allebei omlaag, buiken op de vloer, en ik met mijn duim in de flessenhals, want godverdomme, dat gelazer konden we natuurlijk niet gebruiken; we wilden zuipen! Terwijl wij helemaal geen champagnedrinkers waren. Maar de champagne heeft nog nooit zo goed gesmaakt als toen, die avond in Denemarken."
We hadden een overstelpende hoeveelheid sushi's besteld, om de een of andere reden bestellen we altijd sushi's als we bij mijn moeder zijn, ik leef al dagen op sushi's, om eerlijk te zijn kan ik geen sushi meer zien, en terwijl we met z'n vieren boven de schalen hingen, vroeg mijn zus ineens: "Even voor de goede orde, papa. Je was toch niet van plan haar mee te nemen naar de begrafenis?"
"Nee," antwoordde hij. "Ze wilde iets doen - een briefje schrijven, bloemen sturen, zoiets. Toen heb ik gezegd: 'Doe maar niet. Doe maar niks. Als ik jou was, zou ik achter een hele dikke boom gaan staan.'"
"Een grote eik," zei mijn broer.
"Goed idee," zeiden Frankie en ik tegelijk.
"Ze hoopt natuurlijk wel op een soort rehabilitatie," mompelde mijn vader. "Vooral bij mama. Ze heeft haar altijd zo bewonderd."
"Goh," zei Frankie.
"Die rehabilitatie kan ze vergeten," zei mijn broer.
Ik zei: "Wake up and smell the coffee."
We hebben nog herinneringen opgehaald. Vooral zeilherinneringen - we hebben eindeloos veel zeiltochten gemaakt met z'n allen.
Mijn vader vertelde: "We lagen een keer voor anker in Denemarken. We waren met z'n tweeën, mama en ik, en we ontdekten tot onze grote schrik dat er geen drank meer aan boord was. Mama herinnerde zich toen ineens dat er nog ergens een fles champagne moest liggen - op een onmogelijke plek, in een soort kruipruimte waar de fles ooit was ingerold, en waar ik nét mijn onderarm in kreeg. Ik ben ongeveer een half uur bezig geweest, ik kon de fles voelen, maar ik kreeg hem niet te pakken. Hij zat muurvast. En mama maar roepen: 'Heb je hem al? Heb je hem al?' We werden stapelgek, dus op een gegeven moment besloot ik een hamer te pakken om de fles voorzichtig los te tikken. En mama: 'Néé, geen hamer, in godsnaam: géén hamer!' Uiteindelijk haalde ik de trofee tevoorschijn - we renden meteen naar buiten, hijgend en trillend, om de kurk eraf te schieten. Op hetzelfde moment zagen we dat tien meter verderop een andere boot voor anker was gegaan. Ik zei: 'Die fles heeft járen liggen schudden, het is champagne, dit gaat verschrikkelijk spuiten, let op.' Ik schoot de kruk eraf - páf, een enorme knal, en meteen daarop hoorden we vanuit de duisternis: 'Au! Godverdomme, au!' In een reflex doken wij allebei omlaag, buiken op de vloer, en ik met mijn duim in de flessenhals, want godverdomme, dat gelazer konden we natuurlijk niet gebruiken; we wilden zuipen! Terwijl wij helemaal geen champagnedrinkers waren. Maar de champagne heeft nog nooit zo goed gesmaakt als toen, die avond in Denemarken."
Okay, mooi.quote:Op zondag 6 november 2005 14:31 schreef clumsy_clown het volgende:
Ik lees en leef weer met je mee.
Maar nu het volgende: ik krijg net een sms-je van D. Laat ik de tekst voor de gelegenheid eens citeren - dan leren jullie hem meteen wat beter kennen. (Dat zal hij wel goed vinden, toch?)
(Dat zal hij wel goed vinden, toch?) WIL JE ZIEN, NADINE. LAAT EENS WAT HOREN. VANAVOND?
Toch ook een beetje een dichter, mijn D.... "Zien & Nadine, ik vind dat helemaal niet slecht getroffen, voor een amateur.
Wat zal ik doen...?
Het huis zit hier weer vol gezellige vrienden, mijn moeder is drukbezet - ze lijkt zowaar een opleving te krijgen, nu de kogel eenmaal door de kerk is. Dat gun ik haar! Gelukkig! Ik kan er dus best even tussenuit.
Gaan dan. Jij kan het ook wel gebruiken om er even tussenuit te gaan.quote:Op zondag 6 november 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Okay, mooi.
Maar nu het volgende: ik krijg net een sms-je van D. Laat ik de tekst voor de gelegenheid eens citeren - dan leren jullie hem meteen wat beter kennen. (Dat zal hij wel goed vinden, toch?)
WIL JE ZIEN, NADINE. LAAT EENS WAT HOREN. VANAVOND?
Toch ook een beetje een dichter, mijn D.... "Zien & Nadine, ik vind dat helemaal niet slecht getroffen, voor een amateur.
Wat zal ik doen...?
Het huis zit hier weer vol gezellige vrienden, mijn moeder is drukbezet - ze lijkt zowaar een opleving te krijgen, nu de kogel eenmaal door de kerk is. Dat gun ik haar! Gelukkig! Ik kan er dus best even tussenuit.
Gôh, val je op dichters? Welnu, onder het motto, het doel heiligt de middelen:quote:Op zondag 6 november 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
WIL JE ZIEN, NADINE. LAAT EENS WAT HOREN. VANAVOND?
Toch ook een beetje een dichter, mijn D....
Niets liever dan
Jouw blozend roosje
Gestut tussen
Jouw wijkende dijen
Wat zijn uitnodiging betreft: geef die gozer een tweede laatste kans; misschien bakt hij er dit keer meer van.
De schaamte voorbij ... weet je nog?
Ga wat doen met Thijs?quote:Op zondag 6 november 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
\Wat zal ik doen...?
Het huis zit hier weer vol gezellige vrienden, mijn moeder is drukbezet - ze lijkt zowaar een opleving te krijgen, nu de kogel eenmaal door de kerk is. Dat gun ik haar! Gelukkig! Ik kan er dus best even tussenuit.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Lieve Nadine, heel veel succes deze laatste dagen, voor jou en je familie. We steunen je in gedachten
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
Doen. Even wat afleiding kun je wel gebruiken en daarna met hernieuwde energie weer terug naar je moeder.quote:Op zondag 6 november 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Okay, mooi.
Maar nu het volgende: ik krijg net een sms-je van D. Laat ik de tekst voor de gelegenheid eens citeren - dan leren jullie hem meteen wat beter kennen. (Dat zal hij wel goed vinden, toch?)
WIL JE ZIEN, NADINE. LAAT EENS WAT HOREN. VANAVOND?
Toch ook een beetje een dichter, mijn D.... "Zien & Nadine, ik vind dat helemaal niet slecht getroffen, voor een amateur.
Wat zal ik doen...?
Het huis zit hier weer vol gezellige vrienden, mijn moeder is drukbezet - ze lijkt zowaar een opleving te krijgen, nu de kogel eenmaal door de kerk is. Dat gun ik haar! Gelukkig! Ik kan er dus best even tussenuit.
Even tussenuit? Doen, letterlijk en figuurlijk!quote:Op zondag 6 november 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
Wat zal ik doen...?
Het huis zit hier weer vol gezellige vrienden, mijn moeder is drukbezet - ze lijkt zowaar een opleving te krijgen, nu de kogel eenmaal door de kerk is. Dat gun ik haar! Gelukkig! Ik kan er dus best even tussenuit.
Even de accu opladen, opdat jij beter bestand bent tegen de hectiek van de komende dagen ... maar dan wel in vertrouwd gezelschap.
met Thijs dus
Dat brengt de score op 3 (voor D.) tegen 2 (voor Th.). Het is duidelijk. Mij staat slechts één ding te doen. (Het is wel jullie schuld, natuurlijk)quote:Op zondag 6 november 2005 18:24 schreef Gajus het volgende:
Even tussenuit? Doen, letterlijk en figuurlijk!
... maar dan wel in vertrouwd gezelschap.
met Thijs dus
(Het is wel jullie schuld, natuurlijk)
Op zondag 6 november 2005 17:03 schreef Martel het volgende:
Niet als ze op Rogi Wieg of Ilja Leonard Pfijffer lijken... Maar een dichter die eruit ziet als D... dat is weer heel een ander vers, zeg maar.
quote:Gôh, val je op dichters?
Niet als ze op Rogi Wieg of Ilja Leonard Pfijffer lijken... Maar een dichter die eruit ziet als D... dat is weer heel een ander vers, zeg maar.
Maar een dichter die eruit ziet als D... dat is weer heel een ander vers, zeg maar.quote:Niets liever dan
Jouw blozend roosje
Gestut tussen
Jouw wijkende dijen
Ik zet me schrap. Ik heb al het nodige gedronken, dat helpt.quote:Wat zijn uitnodiging betreft: geef die gozer een tweede laatste kans; misschien bakt hij er dit keer meer van.
De schaamte voorbij ... weet je nog?
Ja Martel, nou heb ik toch slecht nieuws. Het is me niet gelukt, met die schaamte (voorbij).quote:Op zondag 6 november 2005 17:03 schreef Martel het volgende:
Wat zijn uitnodiging betreft: geef die gozer een tweede laatste kans; misschien bakt hij er dit keer meer van.
De schaamte voorbij ... weet je nog?
Ik voelde ineens een koude hand in mijn nek, zogezegd. Niet omdat ik iets tegen hotels heb, helemaal niet, ik ben gek op hotels en als het een beetje mooie hotels zijn, dan ben ik eigenlijk al niet meer te houden, maar om nou in mijn eigen stad met mijn 'oppasvader' van drie kinderen over de ringweg te gaan toeren, op zoek naar een 'hotelletje'... Omdat zijn vriendin thuis voor de televisie zit... In een knalgeel joggingpak... Waarvan ik zélf, als het mijn vriendin was, ook een beetje triest & wanhopig zou worden, maar is dát een goede reden om dan maar naast hem in de terreinwagen te springen?
Het verhaal was dat ik alleen even langskwam om mijn boek op te halen - ik had een studieboek bij hem thuis laten liggen, na ons Sevilla-tripje. Niet helemaal per ongeluk, voeg ik daaraan toe. Nadat ik het boek in mijn tas had gestopt, stelde D. voor om mij even thuis te brengen. Het knalgele joggingpak keek niet op van de bank. Het knalgele joggingpak zat in extase naar Peter R. de Vries te kijken. Het liep gesmeerd. Ons enige probleem was een typisch makelaarsprobleem: locatie, locatie, locatie. Waar gingen we heen?
We zaten naast elkaar in de stilstaande terreinwagen. We hadden uitzicht op zijn woonkamer, en op de bank met de gele vlek.
Ik zei: "Wat is er mis met buiten?"
(Zelf vond ik dit een erg leuke opmerking - romantische herinneringen ophalen aan Sevilla, maar dan met een straffe poolwind in de nek).
Hij zei: "Ben je gek geworden, we nemen een hotel."
Ik zei: "Sleazy, hoor."
En hij: "Sleazy, sleazy, wat kan ons dat schelen? Meekomen!"
Hij wilde de motor starten, maar ik hield hem tegen.
"Wacht nou even. Die tuin van jou ziet er prima uit. Ik zie het probleem niet."
Hij: "Het sneeuwt. Bovendien zit Kim op de eerste rij."
Ik: "Kim kijkt naar Peter R. de Vries. Allemaal enge verkrachtingszaken en ontvoeringen - die verroert zich echt niet. Ik durf te wedden dat ze zo meteen de gordijnen dicht doet. Peter R. de Vries, hè."
Hij: "Je durft niet. Wat denk je, waar ben je bang voor?"
Ik: "Dat ik volgende week het hoofditem ben bij Peter R. de Vries. Studente aan stukken gesneden op hotelkamer."
Hij: "Haha."
Ik: "Breng me nou maar naar huis. Volgende keer beter."
Hij: "Godverdomme, Nadine."
Ik: "Ja, best wel. Maar je timing had beter gekund, over godverdomme gesproken."
Toen heeft hij me naar huis gereden. Met tweehonderd kilometer per uur, ongeveer. We hebben elkaar verder maar niet aangeraakt. Bij het afscheid zei hij: "Jij sms't me. Snel. Hier kom je niet zo maar mee weg, Nadine."
En toch, om de een of andere reden, heb ik een goed gevoel over deze avond.
En waarom? Dit keer heb jij hem in de tang. Jouw revanche op Sevilla.quote:Op maandag 7 november 2005 00:55 schreef Nadine26 het volgende:
En toch, om de een of andere reden, heb ik een goed gevoel over deze avond.
bovendien vind ik zijn attitude getuigen van weinig compassie, in het licht van de komende gebeurtenissen
Nadine, onnozel wicht..! Dit is weer van de categorie 'dingen doen waar je later spijt van krijgt'.quote:Dat brengt de score op 3 (voor D.) tegen 2 (voor Th.). Het is duidelijk. Mij staat slechts één ding te doen.
Thijs heeft zich na jouw 'beetje vreemdgaan' begripvol en gepast afwachtend opgesteld, maar zodra Daniël even fluit ga je als een loops hondje naar hém toe?
Ik hoop maar dat Thijs er nog voor je is als straks de kaarsjes uitgeblazen zijn, want ik denk niet dat je het dan van Daniël moet hebben..
Nóg meer sterkte toegewenst.
Daar weet hij weinig van. Ik heb er expres zo min mogelijk over losgelaten - ik heb niet zo'n zin om dat met hem te bespreken; zijn 'functie' in het hele verhaal, om het even banaal te zeggen, is niet die van praatdokter...quote:Op maandag 7 november 2005 01:05 schreef Gajus het volgende:
bovendien vind ik zijn attitude getuigen van weinig compassie, in het licht van de komende gebeurtenissen
Op maandag 7 november 2005 01:09 schreef dvr het volgende:
Dvr, vlegel die je d'r bent! Durf je wel!
quote:Nadine, onnozel wicht..!
Dvr, vlegel die je d'r bent! Durf je wel!
Ja, dat is wel zo. Ik voel de bui wel hangen. Maar ik ga tóch zonder regenjas naar buiten.quote:Dit is weer van de categorie 'dingen doen waar je later spijt van krijgt'.
Ja, hé... maar ik ben verliefd op Daniël. Of zoiets, in elk geval. Het kan natuurlijk helemáál niet, ik zie je punt, ik bevind me op een glijdende schaal en we weten allemaal hoe het afloopt met glijdende schalen. Maar toch. Sterker dan mezelf, hè.quote:Thijs heeft zich na jouw 'beetje vreemdgaan' begripvol en gepast afwachtend opgesteld, maar zodra Daniël even fluit ga je als een loops hondje naar hém toe?
Ik hoop maar dat Thijs er nog voor je is als straks de kaarsjes uitgeblazen zijn, want ik denk niet dat je het dan van Daniël moet hebben..
Je bent willoos?quote:Op maandag 7 november 2005 01:21 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, hé... maar ik ben verliefd op Daniël. Of zoiets, in elk geval. Het kan natuurlijk helemáál niet, ik zie je punt, ik bevind me op een glijdende schaal en we weten allemaal hoe het afloopt met glijdende schalen. Maar toch. Sterker dan mezelf, hè.
Volgens mij kan die tweede maar er zo uit.quote:Op maandag 7 november 2005 00:55 schreef Nadine26 het volgende:
Ik voelde ineens een koude hand in mijn nek, zogezegd. Niet omdat ik iets tegen hotels heb, helemaal niet, ik ben gek op hotels en als het een beetje mooie hotels zijn, dan ben ik eigenlijk al niet meer te houden, maar om nou in mijn eigen stad met mijn 'oppasvader' van drie kinderen over de ringweg te gaan toeren, op zoek naar een 'hotelletje'... Omdat zijn vriendin thuis voor de televisie zit... In een knalgeel joggingpak... Waarvan ik zélf, als het mijn vriendin was, ook een beetje triest & wanhopig zou worden, maar is dát een goede reden om dan maar naast hem in de terreinwagen te springen?
Nee (edit) die laatste zin moet een stuk omhoog. Of zou die vriendin die reden moeten zijn, grammaticaal? Ik dacht de liefde voor hotelletjes.
Ik kom er niet helemaal uit. Het is niet je beste alinea.
Ja! Lekker toch, een beetje willoos zijn op z'n tijd? (Op andere gebieden ben ik dan weer zeer doortastend & wilskrachtig bezig )quote:Op maandag 7 november 2005 01:31 schreef Xennia het volgende:
Je bent willoos?
Een typische manifestatie van de strijd om de macht binnen een relatie.quote:Op zondag 6 november 2005 09:50 schreef Nadine26 het volgende:
Mijn vader heeft zich de afgelopen zes maanden niet gemanifesteerd. Dat is wel een slecht verhaal, natuurlijk. Maar hij was er gisteravond wél. Mijn moeder zei: "Als hij wil komen, dan mag hij. Het interesseert me fuck all." ...
Nou snap ik wel dat hij zich geen houding weet te geven. Maar pijnlijk was het wel. Hij is een half uur bij mijn moeder geweest. Zij zei later tegen me: "Ik wilde alleen een excuus horen, ik heb hem de woorden letterlijk in de mond gelegd, hij hoefde eigenlijk alleen nog maar te knikken, maar: niets!" Opnieuw was hun ontmoeting dus geen succes. Maar goed, hij was er in elk geval bij. ...
Jouw vader ervaart zijn (tijdelijke) thuiskomst als een tocht naar Canossa, als een boetedoening voor het leed dat hij jouw moeder heeft aangedaan. Maar andermaal zijn excuses aanbieden, dat vertikt hij, zoals een zichzelf respecterende man betaamt.
maar het had jouw vader niet misstaan haar dat triomfgevoel te gunnen, als allerlaatste gebaar
Wacht. Over welke 'maar' gaat het? In elk geval: de reden is Kim (plus haar gele joggingpak), of in elk geval vraag ik me af of dat de reden zou moeten zijn. Enfin. Het is inderdaad een rare alinea, ik kan er zelf ook niet echt wijs uit ('Wat zegt ze...?')quote:Op maandag 7 november 2005 01:32 schreef cioran63 het volgende:
Volgens mij kan die tweede maar er zo uit.
Nee (edit) die laatste zin moet een stuk omhoog. Of zou die vriendin die reden moeten zijn, grammaticaal? Ik dacht de liefde voor hotelletjes.
Ik kom er niet helemaal uit. Het is niet je beste alinea.
Ik zal hem morgen speciaal voor jou herschrijven en dan maak ik er screaming poetry van, let maar op!
<gniffel> Dat had best, zoals ze dat in deze regio noemen, een stukkie pittiger gemogen hoor.quote:Op maandag 7 november 2005 01:21 schreef Nadine26 het volgende:
Dvr, vlegel die je d'r bent! Durf je wel!
Ja, nee, smoesjes! Je loopt je voorbips achterna. Het is jammer dat we niet weten wie Daniël is, anders had ik hem een tijdje in zijn kunstcontainer opgeborgen tot je weer een beetje bij zinnen bent.quote:Ja, hé... maar ik ben verliefd op Daniël. Of zoiets, in elk geval. [..]
Maar toch. Sterker dan mezelf, hè.
She moves around like a wave of summer breeze,
Go, driver, go, go, catch her pretty please.
Moving through the traffic like a mounted cavalier
Leaning out the taxi window trying to make her hear.
Oh, Nadine. Honey, is that you?
Op maandag 7 november 2005 01:47 schreef Gajus het volgende:
Alleen dat laatste ben ik niet met je eens. Tuurlijk kan hij zijn excuses aanbieden. Kost niks. En het rendement is fenomenaal: zo maar verlost van die druk op de schouders & het loden schuldgevoel!
(Hoe bedoel je eigenlijk 'andermaal'? Heb ik ooit geschreven dat hij met een excuus over de brug is gekomen?)
Exact.quote:Jouw vader ervaart zijn (tijdelijke) thuiskomst als een tocht naar Canossa, als een boetedoening voor het leed dat hij jouw moeder heeft aangedaan. Maar andermaal zijn excuses aanbieden, dat vertikt hij, zoals een zichzelf respecterende man betaamt.
Alleen dat laatste ben ik niet met je eens. Tuurlijk kan hij zijn excuses aanbieden. Kost niks. En het rendement is fenomenaal: zo maar verlost van die druk op de schouders & het loden schuldgevoel!
(Hoe bedoel je eigenlijk 'andermaal'? Heb ik ooit geschreven dat hij met een excuus over de brug is gekomen?)
