Recensie van nu.nl (4/5 sterren)
quote:
Kasabian – Velociraptor!
Het met veren bedekte roofdier uit het Krijt leek – zo weten we inmiddels – in niks op zijn uit de kluiten gewassen animatonische variant uit de Jurassic Park-films. Toch spreekt de velociraptor tot de verbeelding. Zo is het beest naamgever van het vierde album van Kasabian.
Niet dat de kleine dino ook maar ergens terugkeert in het artwork van het album. De enige referentie die het prehistorische wezen krijgt is in het titelnummer. Toch past de titel (inclusief uitroepteken) bij wat Kasabian en producer Dan the Automator ons hier laten horen: dynamisch, puntig en direct. Als een groep velociraptors op rooftocht.
Opener Let’s Roll Just Like We Used To doet onmiddellijk denken aan genre- en landgenoten Miles Kane en Arctic Monkeys, inclusief een motiefje dat we herkennen uit Maneater van Hall & Oates. Ook Days Are Forgotten, Re-Wired en Goodbye Kiss zijn prima popnummers in de beste tradities van de britpop.
Een traditie die zo’n beetje begonnen is bij The Beatles en later veelvuldig opnieuw leven werd ingeblazen. Het beatleske La Fee Verte sluit daar mooi bij aan, inclusief verwijzing naar Lucy In The Sky With Diamonds, terwijl het aanstekelijke titelnummer meer doet denken aan de beste meezingers van Primal Scream of Kaiser Chiefs.
Prominent
Kasabian bedient zich ook van de nodige elektronica, vooral prominent op synthpopnummer I Hear Voices, het pulserende Switchblade Smiles en het dromerige Neon Noon. De Britten komen er goed mee weg, zonder het liedje ook maar ergens uit het oog te verliezen. Idem wat betreft de spacerockelementen.
Aldoende levert Kasabian met Velociraptor! een waanzinnig leuk en goed in elkaar stekend eindproduct af. Als ‘limited edition’ bovendien aangevuld met een live-dvd. Velociraptor! is geen kolos van een album, geen mammoet of een mastodont die met uitsterven bedreigd wordt. Het is een vlotte plaat, die tekenen van evolutie vertoont.