Waarom zijn veel huisartsen onbekwaam en incompetent?

Vanuit mijn omgeving hoor ik vaak verhalen over huisartsen en de fouten die zij maken bij het stellen van de diagnose van patienten die soms tot de dood kunnen leiden.

Ik zal 3 verschillende voorbeelden noemen die 3 verschillende huisartsen betreft:

voorbeeld 1 - mijn moeder:
Mijn moeder heeft pernicieuze anemie (het niet kunnen opnemen van vitamine B12) waar je vroeger dood aan ging, maar tegenwoordig krijg je daar injecties voor. Mijn moeder kampte dus al een hele tijd met duizelingen, evenwichtsstoornissen, moeheid en wat andere klachten die typisch waren voor vitamine B12 gebrek. De huisarts hield na herhaaldelijke bezoeken vol dat er niets aan de hand was en dat de duizelingen vanuit haar nekspieren kwamen. Uiteindelijk wist mijn moeder een verwijskaart te krijgen voor bloedarmoede door ijzergebrek. Ze vermoedde zelf het dat het eventueel B12 gebrek kon zijn, maar de dokter zei dat ze daar te jong voor was, dus heeft mijn moeder het stiekum zelf aangekruist op de bloedkaart en wat bleek.... B12 gebrek. Als mijn moeder dit niet zelf had aangekruist waren de klachten van kwaad naar erger gegaan en zat ze misschien nu wel in een rolstoel.

voorbeeld 2 - mijn oma:
Mijn oma heeft een schildklier aandoening (ziekte van Graves) waardoor deze niet goed meer werkte en zij dus steeds meer aan het afvallen was, ze werd al magerder, vermoeider en had een reeks van andere klachten. Volgens haar dokter was het stress en moest ze maar wat rustiger aan doen, maar de klachten bleven en werden zelfs erger, maar de dokter bleef het op zware stress houden. Op den duur kreeg mijn moeder het idee dat ze misschien wel wat aan haar schildklier kon hebben, dus mijn oma weer naar de dokter, die zei dat ze zich niet zo druk moest maken en dat de kans op een schildklier aandoening klein was, maar om haar gerust te stellen omdat ze al herhaaldelijk was langsgeweest mocht ze wel langs het laboratorium en wat bleek... ziekte van Graves.

voorbeeld 3 - een kennis:
Een kennis van ons had dus eierstokkanker en is inmiddels overleden. Al geruime tijd liep zij met klachten rond die leken op de overgang, ook werd haar buik steeds dikker. Na herhaaldelijke bezoeken aan haar huisarts werd ze iedere keer weer weggestuurd met de diagnose dat ze in de overgang zat en dat ze verder niks ernstigs had, ze werd verder ook niet inwendig onderzocht. Ondertussen werd haar buik al dikker en dikker en begon ze er al slechter uit te zien. Toen haar eigen dokter met vakantie was is ze naar een plaatsvervangende dokter gegaan met de vraag of deze haar dan wou onderzoeken, omdat ze toch het gevoel had dat er iets mis was en inderdaad ze werd meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis en wat bleek... uitgezaaide eierstokkanker, 6 maand later was ze dood.

Nu is mijn vraag hoe het kan dat huisartsen zulke foute diagnosis kunnen maken en altijd alles maar afschuiven op stress en geestelijke problemen of dat je klachten zogenaamd psychosomatisch zijn en dus niet voortkomen uit je lichaam. Vaak krijg je een advies van slik maar een asprientje en neem maar een kalmeringstablet en alles komt wel weer goed.

Af en toe vertrouw ik huisartsen dus helemaal niet meer met hun altijd beter weten gedrag. Heeft iemand hier zelf ook ervaringen mee?

quote:

Op zondag 29 mei 2005 23:15 schreef jeloo het volgende:
fouten maken is menselijk hé

Ja en het leven is een risco, wat een kut reden is dit zeg. Huisartsen hoeven je alleen maar wat beter te onderzoeken, wat meer te luisteren, en wat sneller door te sturen met de juiste testen. Maar ja huisartsen met hun eeuwige wijsheid weten het altijd beter.

Heb je de OP wel gelezen?

quote:

Op zondag 29 mei 2005 23:21 schreef -erwin- het volgende:
omdat huisartsen op geen enkele wijze onder (markt)controle staan. er zijn geen cijfers over de sterfgevallen bij patienten van verschillende huisartsen om maar iets te noemen. naar mijn is de hele organisatie van huisartsen in nederland een communistisch gezwel.

kortom: voor consumenten is het op geen enkele wijze objectief te beoordelen of een huisarts bekwaam is. hierdoor wordt de kwaliteit niet beter, omdat de prestatiedruk ontbreekt.

Dit vind ik dus een zeer kwadelijk zaak. Veel huisartsen preutsen maar wat aan ten koste van de welzijn van hun patienten. Er zullen best goede huisartsen tussen zitten, maar het grootste deel...

Behalve de wat simpele klachten (hechtingen, verstuikingen, etc.) zijn er niet veel mensen volgens mij die beter worden van de huisarts, het enige wat een huisarts vaak doet is symptoom bestrijding, maar aan de eigenlijke klacht wordt weinig gedaan en hoe vager en ondefinieerbaarder de klacht hoe minder serieus je wordt genomen.

quote:

Op zondag 29 mei 2005 23:24 schreef thaleia het volgende:
Nou ga je er wel erg gemakkelijk aan voorbij dat huisartsen maar erg weinig tijd vrij kunnen maken per patient en dat ligt niet aan die huisartsen, en dat huisartsen bovendien zo'n grote hoeveelheid mensen op het spreekuur krijgen bij wie de klachten wel degelijk psychisch zijn dat het niet helemaal onbegrijpelijk is dat er af en toe bij iemand die iets lichamelijks heeft ook enkel aan een psychische oorzaak wordt gedacht.

Hiermee bedoel ik het niet goed te praten, elke fout die gemaakt wordt is er een teveel en als zo'n fout ernstige gevolgen heeft is dat vreselijk. Maar ik wil wel even iets tegenover de wat eenzijdige OP stellen.

Misschien vind jij mijn OP wat eenzijdig en voor veel mensen zal dit misschien ook wel zo overkomen, maar je praat wel over mensen hun gezondheid en over hun leven. Ik vind het een zeer kwadelijke zaak dat mensen met een aandoening die mogelijk terminaal kan zijn vaak naar huis worden gestuurd met de mededeling dat het tussen de oren zit.

En huisartsen gaan er volgens mij bij de wat minder tastbare klachten vaak maar gemakshalve vanuit dat het wel tussen de oren zal zitten.

quote:

Op zondag 29 mei 2005 23:34 schreef Mirre het volgende:
Huisartsen staan onder een behoorlijke tijdsdruk tijdens hun spreekuur. Ze moeten binnen een zeer kort tijdsbestek hun diagnose stellen. Ik wil daarmee niet zeggen dat het okee is voor hun om fouten te maken maar ik wil daarmee wel zeggen dat de verantwoording niet helemaal bij de huisarts gelegd kan worden. Ben je het niet eens met zijn beslissing, zeg dat dan ook. Zeg het als je je ongerust maakt over iets en laat 'm niet raden. Weest duidelijk in je hulpvraag. Vraag om een doorverwijzing. Heb je geen vertrouwensrelatie met je huisarts, zoek dan een andere.

En dat is heel vaak een probleem, ik zeg niet dat alle huisartsen slecht zijn maar soms lijkt het net alsof je op sterven na dood moet zijn om een doorverwijzing te krijgen. Veel huisartsen denken alles te weten en willen iets eerst zelf oplossen en als je dan om een doorverwijzing vraagt krijg je gewoon een NEE als antwoord.

Een second opinion bied ook lang niet altijd uitkomst, omdat de kans groot is dat je dan slachtoffer wordt van de vriendjespolitiek onder de huisartsen en dat de 2e arts ervan uit gaat dat de 1e arts zijn diagnose wel juist zal zijn er je daarom ook weer niet goed onderzocht wordt.

Een andere huisarts zoeken is in deze tijd van bezuinigingen ook een probleem, veel praktijken zijn al vol en veel huisartsen nemen geen patienten van hun collega's over.

Zijn hier op Fok ook artsen die een mening toegedaan zijn? Ik ben echt zeer benieuwd hoe een arts hier nou zelf tegenaan kijkt als die dit soort verhalen leest van verschillende mensen.

Kijk weet je wat mij ook opvalt aan huisartsen, ze kijken te veel naar statistieken. Als een aandoening niet vaak voorkomt, en je vraagt aan de huisarts van "zou ik dit niet kunnen hebben", dat de huisarts dan zegt "nee dat kan niet want dat komt zo weinig voor..." en daarmee kan je het dan doen, ook al zeggen je klachten iets anders, er wordt vaak automatisch aan de minst erge situatie gedacht die het meeste voorkomen en dat is dan hun diagnose.