23 december 2005:
Na nachten van korte hazeslaapjes.. veel harde buiken.. en een naderende uitgerekende datum barst ik van de pijn.. zijn het wee-en? ik wete het niet meer.. maar wel dat ik erg veel last heb.. na lang aandringen van mannetje en zus even de verloskundige bellen..
Mannetje en ik gaan langs.. verlos wil inwendig onderzoek doen.. oik schrik maar onderga het toch..
De vlos is lief en erg rustig en het valt me reuze mee..
uitslag: niks geen verweking.. niks geen verdere indaling.. we moeten toch maar richting 6 januari denken.. met een dubbel gevoel ga ik weg..
24 december 2005:
een slapeloze nacht vol pijn.. mannetje en ik gaan wat stadten en eten een lekkere pizza en kijken samen wat tv.. de pijn is er nog steeds.. slik wat pijnstillin om het ergste te dempen..
met goede moed gaan we naar bed..
25 december 2005:
weer niet geslapen.. veel harde buiken die lang aanhouden.. en een buik die ineens van onderen zo zacht als een watje.. mijn strakke buikje is er niet meer..
Ouders en schoonouders zijn langsekomen en lekker gegeten.. echter blijft de pijn en de harde buiken.. zo om het half uur.. en later zo om het kwartier.. ik denk het zal wel en hoop dat het stiekem nu toch sneller gaat komen..
Toch maar weer naar bed.. met goede moed.. positiefblijven werkt toch het beste..
26 December2005:
Weer een slapeloze nacht.. ik en mannetje zitten er doorheen.. maar de verlos durf ik niet te bellen.. want ja het is toch kerst
na aandringen van mijn vader die even belde om te vragen hoe het ging toch maar gebeld..
Verloskundige is langsekomen.. ons meissie heeft een kerstcadeautje gegeven en de verlos verbaasd.. ze ligt niet meer in de bekken.. wat uitzonderlijk schijnt te zijn met 40 weken.
Ja ons kindje is uniek
Op advies nog een avond proberen met allerlei huis/tuin en keukenmiddeltjes om te slapen..
Mijn moeder is die avond nog gekomen.. zodat mannetje wat bij kon rusten en voor het geval er wat mocht gebeuren me ma in de buurt is aangezien ze bij de bevalling zou zijn..
27 december 2005:
Weer niet geslapen terwijl ik toch echt had gedaan wta de verloskundige zei.. na ene belletje zou zij contact opnemen met het zkh.. zodat ik iets van slaap medicatie zou kunnen krijgen.. want een uitgeputte mama is ook niet goed..
In de middag vertekken we naar maastricht..
Aan de ctg.. luisteren naar het mooie galopje.. het blijft verwonderlijk.. er is wee activiteit en met enige regelmaat maar nog steeds ruim 15 minuten er tussen.. de arts doet een i.o. ditmaal ondanks de melding op mijn kaart.. simpel routine werk.. ik raak in paniek en heb verdriet.. .. maar nog steeds geen verweking of iets..
Nog even aan de echo om te kijken hoeveel vruchtwater er nog is.. En wat schetst onze verbazing.. Ons meisje is in stuit gedraaid..
Mijn schrik die ik had en het voorgevoel wat ik in het begin al had kwam uit..
Na bij gekomen te zijn werden ons wat opties voorgelegd.. of we een versie wouden doen..
Onder het mum dat het theoretisch gezien mogelijk zou moeten zijn.. en ik mezelf niet kwalijk zou kunnen nemen kies ik voor de versie..
28 december 2005:
met frisse moed en vol positieviteit ga ik met me moeder naar maastricht.. mannetje ligt in diepe coma.. ik zorg dat er iemand standby is mocht er wat gebeuren.
hoppa weer aan de ctg.. luisteren naar het mooie galopje.. na diverse controles krijg ik een infuus met wee-enremmers.. ik krijg er de bibberitus van
en na een tijdje begint dan de versie.. ontspannen begin ik er aan maar na vijf minuten geworstel en geduw etc.. trek ik het iet meer.. de pijn is oneschrijfelijk.. ik heb genoeg gehad..
Ik krijg nog de vraag of ik wil proberen om de stuit toch vaginaal te doen.. maar met een verhoogde kans dat het toch een KS wordt kies ik voor een geplande spoed KS.
Na alles geregeld te hebben mag ik eindelijk om 3 uur naar huis.. ik verwen mezelf met wat zeepjes
dat had ik wel verdiend..
29 december 2005:
Alles wordt in gereedheid gebracht.. morgen is de grote dag.. toch een raar idee.. we eten lekker chinees en maken er een leuke avond van..
30 december 2005:
5 uur gaat de wekker.. het grote moment is daar..
alles staat klaar en als we om kwart voor zes de deur uit willen lopen voel ik nattigheid.. ik weet niet wat het is.. zullen de zenuwen wel zijn dta in wat plas verlies.. dus ik ga naar de wc ik moest plassen.. dus het zal wel plas geweest zijn..
ik sta bij de auto en het wordt warm.. me vliezen zijn gebroken
begint het toch nog ene beetje natuurlijk..
Ik loop terug naar binnen en ga plat liggen en bel het zkh wat te doen..we mogen zelf komen.. maar ik mag niet meer lopen en moet zo plat mogelijk blijven.. Zo gezegd zo gedaan.. zeiknat kom ik in het zkh aan..
Ik krijg een hempje aan en voor de laatste keer ga ik ana de ctg.. voor het laatst hoor ik het galopje van ons meisje..
Daar ik had verwcaht bang en zenuwachtig te zijn.. was ik dnek ik het meest relaxt van ons drie ( maurice , mama en ik)
Eindelijk is het zover.. en worden maurice en ik klaar gemaakt voor de OK..
Maurice moet met iemand mee en ik blijf alleen achter..
Dan komt de ruggeprik.. maurice mag nog niet bij mij zijn.. maar de anesthesist is een leuke belg.. en noemt mij zijn kleine scampi
en met een hoop humor er in valt het me allemaal reuze mee ik voel iets maar geen pijn.. als alles is aangesloten mag maurice eindelijk bij mij zitten.. op mijn verzoek zeggen ze niet hard op wat ze doen..
tot het moment bijna daar is en de belg zegt... let op..
Meeheeeee .. ons meisje huilt.. en wij huilen van blijdschap ons meisje is geboren om 9:08 we krijgen hara kort te zien en ze gaat gelijk de Ok uit met maurice en wat doktoren..
Ik wil mee maar kan niet.. want ik moet gehect worden..
de anesthesist blijft bij mij en ik.. ik kan alleen nog maar gelukzalig glimlachen
De arts roept nog.. de baarmoede ris gehecht mevrouw.. het doet me niets.. al geeft de anesthesist me wat om te gooien
en zget heyla dat wilt mevrouw niet horen.. en tegen mij.. gooi maar hoor
..
ons meissie komt nog even bij mij met papa, mijn gezinnetje.. wat mooi
ik voel me completer dan ik ooit gevoeld heb.. niets kan dit gevoel ooit overtreffen..
als ik dicht ben mag ik naar de verkoever
En daar geniet ik in alle rust van mijn meisje Arwen en mijn lieve man.. die rete trots op me is..en ik..
Ik ben nog veel trotser..