Zwanger... en dan gaat het mis (2)

Overigens heb ík jullie sterkte-wensen niet nodig, maar mijn vriendin des te meer. Dus ik stuur ze graag aan haar door. Ze was ook nog eens een alleenstaande moeder (in-spé) dus heeft geen eens een man om dit verdriet mee te delen.

OMG, wat een ramp, wat oneerlijk, wat verdrietig.
Is hij overleden aan zuurstoftekort, of was het een andere oorzaak?

Ah nee! Wat verschrikkelijk!!
Wens je vriendin heel veel sterkte toe met dit grote verdriet.

Voor Phil en dr vriendin een dikke zoen

Wat afschuwelijk Heel veel sterkte voor je vriendin

Sterkte Phileine en vriendin van Phileine..

Ow Phileine wat verschrikkelijk.. Dat dit nog kan in Nederland, eigenlijk van de zotte. Een tijdje terug schreef Martineke al iets over voor een ks gaan als haar kindje in een stuit zou blijken te liggen, en naar aanleiding daarvan ben ik daar ook eens over na gaan denken en tot dezelfde conclusie gekomen. En na dit berichtje eens te meer. Wens je vriendin heel heel veel sterkte toe, en misschien helpt het haar in de toekomst een heel klein beetje te weten dat haar verdriet er misschien voor zorgt dat anderen dit bespaart blijven..

voor vriendin van Phileine, heel veel sterkte en kracht toegewenst in deze moeilijke tijd, een hele dikke knuf en
ik weet wel niet zo heel goed wat er meer op te zeggen, maar wil wel zeggen dat ik het verschrikkelijk vind en erg mee leef.

_{wat ladybos zegt beaam ik nu nog meer als dat ik al deed}

[ Bericht 0% gewijzigd door Martineke op 14-11-2004 19:37:11 ]

Jeetje, wat verschrikkelijk
Wat ontzettend vreselijk als dit je overkomt, ik heb er geen woorden voor.
En het ergste voor de mama is dat zij zich waarschijnlijk vanalles zal verwijten, van 'had ik maar gekozen voor keizersnede', vreselijk lijkt me dat.
Heel veel sterkte, vriendin-van-phil

Wat vreselijk, Phileine. Wat oneerlijk en wat eng

Goh Phileine, dit is echt te erg. Dat het in deze tijd op zo'n manier nog mis kan gaan.
Ik vind het heel, heel verdrietig.

Lees het nu pas maar hierbij mijn niet minder gemeende medeleven voor je vriendin Phil...
Zo verdrietig en onnodig

Ik lees het nu ook pas.. Wat verschrikkelijk...heel veel sterkte.

Even een oud topic omhoog. Ik weet gewoon even niet wat ik met mezelf aan moet, even van me afschrijven ofzo.

Verhaal in het kort.
Inwendige echo met 8 weken en 2 dagen. Kloppend hartje. Twee keer een beetje bruin bloed verlies, in de 12de week. Maar duidelijk oud bloed. Van de week vanuit het niets, geen hartje te vinden, echo: alles redelijk normaal ontwikkeld met daarin een levenloos iets dat niet meer dan 10 weken geworden is. Duur van zwangerschap: 14 weken en 5 dagen.
Precies een jaar nadat ik in een mailtje naar iemand schreef dat ik blij was dat het bloeden van de vorige miskraam voorbij was. Opgelucht dat er een einde aan was gekomen. En nu dit, er is geen opluchting, geen bevestiging van geluk, geen antwoord op de kleine vragen die we hadden. Alleen maar grote levensvragen.

Het heet een missed abortion, ik heb er nog nooit van gehoord maar zodra de woorden uitgesproken zijn weet ik meteen wat het inhoudt. Mijn vriend in soort van shock 'dus dat betekent dat we geen kind krijgen' het antwoord: 'nee, niet nu in ieder geval'
Ik wil het meteen wel weglaten halen maar aangeraden wordt om af te wachten of het niet vanzelf loskomt 'ivm de verwerking' Mijn vriend denkt dat het misschien wel vanzelf gaat nu, mijn geest weet het nu dus misschien handelt mijn lichaam er nu naar. 'Er kan ook gekozen worden voor een curretage, dan wordt de zwangerschap afgebroken'

Wat een keuze is dat in godsnaam? Er is allang gekozen vind ik. Er valt niks te kiezen maar ik sluit me aan bij mijn vriend en besluit even af te wachten. Hoewel ik wel een afspraak maak voor een curretage. Ik wil niet rond blijven lopen zo, ik wil dit niet meer. Dat alles zo blijft veranderen. Voor niks. Ik maak een afspraak voor over een week, als er dan niks is gebeurd dan hoef ik daarna echt niet meer. Dat geeft rust.

Ik snap er helemaal niks van. Ik wist niet dat zoiets bestond en ik snap gewoon niet hoe het kan en het komt zo onverwacht. Al zover gekomen, dachten we. Vol plannen en dromen en doorzettingsvermogen dingen in werking gezet. Al die tijd voor niets. Gemist leven, dat is het.
Ik voel me nog steeds numb, onwerkelijk, en zakelijk. Ik moet nog zes dagen zo door blijven lopen vrees ik. Mijn vriendje van de kaart, begrijpt mijn reacties niet, ik zelf ook niet, maar probeer de kalmte te bewaren. Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet, nu. Kan er gewoon niks zinnigs over zeggen, over inzien, de hele situatie niet. Kan mezelf alleen maar afvragen waarom en hoe we hier doorheen gaan komen.

Oh LB..
Verder weet ik ook niet wat ik je zou kunnen zeggen. Behalve dan dat ik aan je denk en hoop dat je samen met lief de kracht vindt om door te gaan en blijven praten. Blijven vertellen hoe je je voelt! (Of het hem laten lezen. Copy-pasten en hem geven. Mss geeft hem dat ook rust om te weten hoe jij denkt en wat je voelt)
voor jou, lief en ook voor Jolie

Meid wou dat ik een arm om je heen kon slaan

Och, Luchtbel
Missed abortion, die term ken ik ook, helaas. Ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt om maximaal een week te wachten voor de currettage. Ik besloot het gewoon af te wachten en heb uiteindelijk nog bijna 6 weken moeten wachten. Dat was achteraf heel dom en maakte het nog veel zwaarder.

En ik baal eigenlijk dat ik nu alleen maar met een technisch verhaaltje kom, terwijl jij en je vriend het even niet meer weten. Het voelt zo onwezenlijk. Ik ben hier begonnen met posten op de dag dat ik dit had gehoord omdat ik het ook even van me af moest schrijven en ik echt totaal in de war was.
De reacties die ik toen kreeg waren hartverwarmend en hebben mij echt geholpen.
Ik hoop dat dat voor jullie ook een beetje zal gelden.

Lieve LB, ik vind het echt zo enorm rot voor jullie. Al die mooie dromen over hoe het straks zou zijn. Allemaal in 1 klap verdwenen, zo onverwacht. Dikke kus voor jullie allemaal

Luchtbel heel veel sterkte
Wat Kozakken zegt, je vriend dit te laten lezen, is wel een goed idee denk ik.
Sterkte voor allebei, is een rouwproces voor jullie samen

Het is echt zo verdrietig, het enige wat ik kon was beestachtig janken, een ander woord voor dat verdriet kan ik niet vinden. het is zonde, verschrikkelijk en onvoorstelbaar als je het hartje al eens hebt zien kloppen. Lieve luchtbel, wat naar joh. Van hier een dikke zoen, ik hoop voor je dat je het van de week spontaan zal verliezen, ik weet bijna zeker dat dat idd voor de verwerking beter is dan de curretage. Klinkt wat beterweterig, maar zo hebben vele vrouwen het wel ervaren (uitzonderingen hier en daar) Sterkte hoor!

Oh hij weet dat allemaal wel hoor maar goed wat kan iemand met 'ik weet het ook allemaal niet' We zijn gewoon verschillend in zulke dingen denk ik. Maar het is geen kwestie van niet weten of niet over kunnen praten. We zijn nu een avondje alletwee in eigen huis, even eigen dingen.

Livelink, zes weken?? Hoe heb je dat kunnen volhouden joh. Ik zou het echt niet weten. Wat rot moet dat zijn geweest. Was je er niet dag en nacht mee bezig dan? Sorry dat ik zo brutaal ben

Ah bah Luchtbel, wat een vervelende gebeurtenis zeg.
Als er woorden waren waarmee ik je kon troosten dan zou ik ze gelijk gebruiken maar ze zijn er niet. Jij en Lief zullen elkaar nu heel hard nodig hebben. Ik gun je op dit moment alle troost die je maar kunt krijgen. !!

Ja, zes weken lijkt me ook een hel! Ik vond het vanaf het eerste moment al vreselijk dat ik een dood embryotje bij me droeg, maar ik volgde het advies van de dekundigen maar trouw op, gelukkig maar, binnen een paar dagen begon het afstoten al, met matige weeen enzo.
Ik heb trouwens erg veel gehad aan een boekje over het verliezen van een ongeboren baby, de herkenning en de verhalen, hoe erg een ander het wel niet had en waarom het nou kan gebeuren. Het gaf 't allemaal een plekje.

Och lieve LB toch Wat naar, wat rot, wat oneerlijk. Al die mooie plannen en dromen weer in duigen. Wat erg.

Luchtbel, ik weet helemaal niet wat ik moet zeggen. Dikke kus En echt een hele dikke knuffel