Zwanger... en dan gaat het mis (2)

pfieuw, nu maar hopen dat het op tijd rond komt.

SmilingPeter, wat is dit ook weer een vreselijk verhaal.
Heel veel sterkte gewenst voor jullie allemaal.

^{Ik ben ook even wezen zoeken voor je, maar dit is het enige wat ik kon vinden: http://www.binnenste-buiten.com}

quote:

---

Op donderdag 14 augustus 2003 15:47 schreef SmilingPeter het volgende:

[..]

idd een mooie, maar aangezien ze het zaterdag nodig hebben, helaas onmogelijk schat ik..

...

---

Dus Eloïsse wordt zaterdag begraven?
Dat is dezelfde dag als mijn oom (dinsdag, dus op de geboortedag van Eloïsse, overleden )

* SmilingPeter, als het moment komt, wil je dan vertellen aan de ouders dat we met ze meeleven en dat er voor hen en Eloïsse wordt gebeden?

quote:

---

Op vrijdag 15 augustus 2003 10:37 schreef Bright het volgende:

[..]

Dus Eloïsse wordt zaterdag begraven?
Dat is dezelfde dag als mijn oom (dinsdag, dus op de geboortedag van Eloïsse, overleden )

* SmilingPeter, als het moment komt, wil je dan vertellen aan de ouders dat we met ze meeleven en dat er voor hen en Eloïsse wordt gebeden?

---

Zeker... allemaal bedankt voor de steun / lieve woorden, ondanks dat jullie complete 'strangers' zijn voelt dat prima

Ik zet het hier maar even neer want ik vind het akelig om dit in Zwangerschap & Geboorte te gaan posten zeker op dit moment met een Tan (zet um op!)

Iedereen vind me zo flink en moedig maar dat wil ik helemaal niet zijn, er is maar 1 ding wat ik wil zijn en dat is zwanger! Ik wil helemaal geen bewondering en respect voor de manier waarop ik/we met ons verdriet omgaan. Ik wil een baby. Voor het te laat is. Een miskraam krijgen is zo koud en akelig en leeg en troosteloos. Met name het zien van al dat bloed & zooi zorgt iedere keer weer voor een huilbui.

Ik heb zojuist de afspraken voor de echo's die ik had staan voor 7 weken en 9 weken afgezegd. In het UMC zeiden ze dat er een mogelijkheid was om bloedonderzoek te doen en of ik dat wilde. Ze kunnen dan bepaalde afwijkingen opsporen die voor miskramen zorgen, maar in de meeste gevallen komt er niks uit. Nu weet ik niet wat ik moet doen, mijn intuitie zegt dat ik 2x domme pech heb gehad maar van de andere kant kun je door zo'n onderzoek wel bepaalde oorzaken uitsluiten. Denk toch dat we het maar niet doen. We hebben altijd gezegd dat we gezien onze leeftijd niet wilden gaan dokteren. De spontaniteit en onbezorgheid is er bij ons toch af, hoeft er dan alsjeblieft niet ook nog gedokterd te worden.

merisse:

ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik heb voor deze zwangerschap ook 2 keer kort achter elkaar een miskraam gehad, telkens storte de wereld voor me in, wat me dan weer op de been hield was "dan zal er wel iets niet in orde geweest zijn"is idd makkelijker gezegt dan gedaan, kan me ook goed voorstellen, dat je baalt en boos en verdrietig bent, na de 2 miskramen heb ik me er bij neergelegd en even totaal niet meer aan een zwangerschap gedacht, wilde er niet nog een keer doorheen, en ineens overtijd ik te bang om een test te doen, ik bleef het maar uitstellen en uitstellen, heb het een beetje naar de achtergrond gedrukt (bleef ook roken) tot ik eigenlijk niet meer kon, uiteindelijk toch maar een test gedaan en wat bleek jahoor ikke braaf zwanger, maar door het lange uitstellen, helemaal vergeten hoe ver ik nu was, de andere dag toch maar es een huisarts bezoek gebracht, en die riep het al meteen, ow maar jij bent veel verder dan 12 weken zwanger, bel gelijk de verloskundige maar op, ik dat gedaan echo afspraak gemaakt en uit de echo kwam dat ik al 14,5 weken zwanger was... (ik weet op zulke verhaaltjes zit je waarschijnlijk nu zeker niet te wachten, had ik namelijk ook) maar wat ik er mee probeer te zeggen is, het komt wel goed houd de moed erin
ik denk aan je en voel me je mee

liefs barbara

he merisse, vind het zo ellendig voor jullie dat het nu weer misgegaan is. ik zou als ik jou was er nu ook maar vanuit gaan dat deze miskraam bij het 'gewone' risicopercentage hoort... (dat toeneemt met leeftijd). mocht het nog een keer misgaan, dan kun je altijd nog besluiten het uit te laten zoeken. aan de andere kant zou het je misschien wel weer tijd schelen als je het nu al uit laat zoeken. maar als het je zo tegenstaat, zou ik eerst nog maar even de tijd nemen om er zonder dokteren/doktoren uit te komen. gelukkig ben je de afgelopen keren (geloof ik?) wel redelijk snel zwanger geworden, dus ik hoop heel hard voor je dat het binnenkort weer raak is, en dat het dan wel helemaal goed gaat. nogmaals veel sterkte ermee.

Merisse je komt over als een moedige vrouw. Diep in je hart zul je veel verdriet hebben. Ik ben ervan overtuigd dat je ook dit een plaatsje kunt geven als de tijd daar goed voor is.

Ik vindt het echt vreselijk verdrietig voor je en heb nogmaals de tranen in mijn ogen. Maar ik hoop ook heel hard voor je dat je wens alsnog uit mag komen. Dikke virtuele

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 12:22 schreef Bar_en_Mar het volgende:
(ik weet op zulke verhaaltjes zit je waarschijnlijk nu zeker niet te wachten, had ik namelijk ook) maar wat ik er mee probeer te zeggen is, het komt wel goed houd de moed erin
ik denk aan je en voel me je mee

liefs barbara

Lieve Bar,

Dat is precies wat ik wel wil horen hoor! Wat ik wil horen is dat het wel goed komt en dat je na twee miskramen nog prima een goede zwangerschap kan hebben. Dus dank je voor je opbeurende verhaal, dat zijn toch de dingen waaraan ik me vastklamp.
_{nog iemand een dergelijk verhaal? graag hoor!}

Merisse, wat verdrietig dat het twee keer is misgegaan. Fysiek voel je je ellendig, en dan gieren ook nog eens die hormonen door je lijf....bah! Dat akelige lege gevoel waar je niet omheen kunt.
En dan ook nog eens worstelen met de vraag of je e.e.a. wilt laten onderzoeken. Leeftijd gaat meer en meer een rol spelen. Moeilijk hoor.
Als ik jou was (en dat ben ik niet, daarvan ben ik me goed bewust) zou ik nog even wachten tot deze miskraam ietsjes verder achter je ligt. Nu een beslissing nemen wordt misschien wel heel erg gekleurd door hoe je je op dit moment voelt.
Hoe dan ook, sterkte de komende tijd!

Bij mij was het ook 3 x is scheepsrecht Merisse, al is het verschil dat de zwangerschap 2 van de 3 x niet gepland was. 1 x op jonge leeftijd ongepland (ging mis in ca. 4e week), 1 keer gepland 2 jaar geleden (ging mis in 5e week) en nu - niet gepland maar wel bingo.
Ik hoop oprecht dat julile de moed en de kracht zullen vinden de hoop niet op te geven en dat jullie a.s. huwelijk ooit op een prachtige manier bezegeld zal worden.

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 13:01 schreef Eska het volgende:
Als ik jou was (en dat ben ik niet, daarvan ben ik me goed bewust) zou ik nog even wachten tot deze miskraam ietsjes verder achter je ligt. Nu een beslissing nemen wordt misschien wel heel erg gekleurd door hoe je je op dit moment voelt.

Zonder merisse te willen kwetsen, in mijn ogen heeft ze die tijd gewoon niet . Ik kan me alleen maar voorstellen hoe klote je je voelt, merisse. Je wil zo graag dit kindje en de herinnering vasthouden, maar tegelijk moet je als de sodemieter vooruit kijken, omdat de tijd dringt (en dat besef je zelf maar al te goed). Ik zou zelf zeggen: luister naar je intuitie. Als jouw intuitie het over domme pech heeft, zou ik daarop afgaan, echt.

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 13:19 schreef miss_dynastie het volgende:

Zonder merisse te willen kwetsen, in mijn ogen heeft ze die tijd gewoon niet

Weet ik, daarom had ik het ook over "iets verder".
Als je nog midden in de miskraam zit, met alle bijbehorende hormonen, tranen, en pijn, lijkt het mij extra lastig om beslissingen te nemen. Over een paar weken zijn zulke afwegingen misschien net wat beter te maken.

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 13:30 schreef Eska het volgende:

[..]

Weet ik, daarom had ik het ook over "iets verder".
Als je nog midden in de miskraam zit, met alle bijbehorende hormonen, tranen, en pijn, lijkt het mij extra lastig om beslissingen te nemen. Over een paar weken zijn zulke afwegingen misschien net wat beter te maken.

Ow, op die manier. Ik dacht dat je in termen van een aantal maanden dacht, sorry.

Ik vind het zo lullig dat de tijd je op deze manier dwingt tot snelle beslissingen, merisse

Met een beetje geluk hoeven er niet eens beslissingen te worden genomen. Ik bedoel: het kan toch ook zijn dat de natuur gewoon zijn weg gaat? Tenslotte gaan ze ook een romantische tijd tegemoet

quote:

Op dinsdag 13 april 2004 13:31 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Ow, op die manier. Ik dacht dat je in termen van een aantal maanden dacht, sorry.

nou, een aantal maanden kan ze er best voor nemen hoor. je moet die tijdsdruk ook weer niet overdrijven.

Merisse, ik blijf je erg moedig en sterk vinden, ook al wil je dat op dit moment helemaal niet zijn.

Positieve verhalen kan ik je wel laten horen. Twee miskramen achter elkaar gehad en toch zwanger geworden, daarna weer een miskraam gehad en toch ook weer zwanger geworden. In totaal dus drie keer mis gegaan en met deze zwangerschap erbij 4 voldragen zwangerschappen waarvan er in ieder geval drie gezond ter wereld zijn gekomen. Jessai had wel een klein aanlegfoutje in de nieren, maar ook dat is goed gekomen.

Maar positieve verhalen of negatieve verhalen, niemand kan nu iets aan jouw situatie veranderen en dat is het verdrietigste Ik wou dat ik je kon helpen maar ik kan alleen een virtuele arm om je schouders heen slaan.

Verder ben ik het met phluphy eens. Als ik jou was zou ik gewoon de natuur zijn gang laten gaan met betrekking tot weer zwanger worden. Je hebt eerder aangegeven er voor te gaan, dus tijd in acht nemen die je eigenlijk kunt benutten om weer bevrucht te worden (klinkt wel erg plastisch, maar kan het beestje het best gewoon bij zijn naampie noemen) is dan toch alleen zonde? Het maakt de geestelijke druk er niet minder om denk ik, alleen anders.

Maar iedereen is anders hierin, dus hoe dan ook veel sterkte

Nou dikke stress in huisje-o wat verwerken wij deze miskraam toch weer geweldig....
Hij is kwaad op me omdat ik niet met mijn schoonzus wil praten aan de telefoon. Maar aangezien zij degene was die zei dat ik maar moest rekenen op een miskraam en dat ik amper over tijd was heb ik geen behoefte aan iets wat zij te zeggen kan hebben. En ook omdat ik vind dat zijn broer zich niet met onze situatie moet bemoeien. Zijn broer heeft nl. gezegd dat hij vind dat we voor het huwelijk niet meer moeten proberen zwanger te worden. Waar bemoeit hij zich mee, dat moeten we toch zelf weten? Dit speelde zich allemaal af voor het eten en sindsdien heeft hij niks meer tegen me gezegd en is net is ie gaan tennissen. Ik voel me ZOOOO verdomd alleen......

Nou Merisse, groot gelijk heb je meid. Een man snapt soms half niet hoe intens verdrietig een vrouw kan zijn, die ervaren het verlies heel anders, voelen niet wat de vrouw voelt en de vrouw ondergaat een hele hoop emoties... Maar het is vreselijk, voor je, ik vind het heel rottig voor je. En dan die reacties van je naasten, alsof je daar op zit te wachten, het is onvoorstelbaar hoe onempatisch sommige mensen kunnen zijn... Ik wens je veel sterkte toe met het verwerken van je verlies, ik hoop echt voor je dat je met je man kan praten over je miskramen, zodat hij weer wat meer begrip voor je kan opbrengen!
En als je voelt er weer klaar voor te zijn, zou ik het weer proberen hoor, ik heb ook 2 miskramen gehad voor dat ik Chiara kreeg. Sterkte, het komt allemaal goed Merisse!!

Och, Merisse . Ik kan me voorstellen dat je nu niet direct met je schoonzus wilt praten en dat je ook niet zit te wachten op allerlei ongevraagde raad, maar het is dan nog wel heel extra vervelend dat je er ook nog ruzie door hebt gekregen met je vriend.
Hopelijk komt het snel weer goed tussen jullie. Sterkte

Merisse, ik kan weinig voor je doen of zeggen..simpelweg omdat ik er geen ervaringen mee heb of even niet weet wat ik moet zeggen. Ik wil alleen dat je weet dat ik gewoon echt veel aan je denk en met je mee leef. En nu dit ook nog, bah meis wat allemaal vervelend. Probeer vooral ook aan jezelf te denken, wat eega, schoonzus of een broer er ook van denkt. Zelf kan ik me jouw reactie eigenlijk heel goed begrijpen. En ik begrijp ook dat het voor hem moeilijk is, maar hij kan zich ook even in jouw standpunt verplaatsen nu hij weet dat je (jullie) het zo moeilijk hebben. Ik vind het niet leuk dat ik weinig meer voor je kan betekenen dan dit..in ieder geval een hele dikke van mij. Sterkte...

Merisse, ik vind het echt niet raar dat je even geen behoefte hebt om met je schoonzus te praten. Het is jammer dat je vriend dat niet begrijpt, want zo vreemd is het niet lijkt me. Het gaat natuurlijk wel om zijn zus, maar jij bent hier degene die net iets vreselijks heeft meegemaakt.
Ik ken je niet vriend niet, maar het trekt vast snel weer bij, ik praat zijn gedrag niet goed maar ik denk dat hij (heel verkeerd dus) zijn verdriet op jou afreageert op het moment.

Veel sterkte!!

Mannen zijn vaak zo makkelijk ingesteld. Zo van die kan je hulp bieden dus neem dat nou gewoon aan in plaats van te zitten piekeren, want dat is zonde van je tijd en het kost je ook nog energie. Maar zo werkt het niet bij een vrouw. Die wil graag op haar eigen tempo. Nou probeer ik niet te generaliseren hoor. Maar wat ik eigenlijk bedoel is dat het verdraaide moeilijk is om begrip voor elkaar op te brengen in zo'n emotionele achtbaan als waar jullie nu inzitten. Daardoor krijg je dus van die ruzies.

Heel erg vervelend en vaak niet te voorkomen. Merisse probeer als jullie allebei wat afgekoeld zijn in alle rust nog eens duidelijk uit te leggen aan je vriend waarom je niet met je schoonzus wil praten.

En persoonlijk zou ik dus absoluut niet luisteren naar mensen die je wel even zouden vertellen wat wel en niet te doen. Dat is aan jouw en daar hebben zij helemaal niets mee te maken tenzij jij daarom vraagt.

Sterkte meid. Je voelt je alleen maar er zijn heel wat meiden hier die proberen met je mee te denken

arme merisse, ik heb zo met je te doen. wat een klt gedoe. voor jullie allebei is dit nu natuurlijk een teleurstellende & verdrietige tijd. hij trekt wel weer bij joh als alle emoties een plekje vinden. en ik snap jou helemaal hoor, in het begin liep ik steeds te janken & als je dan aan de telefoon moet praten vind ik helemaal niks, kan ik toch geen woord uitbrengen. & ik vind haar opmerking wel heel bot hoor, ze heeft zeker nog nooit zo iets meegemaakt. & je zwager heeft zich ook nergens mee te bemoeien, zijn idd jullie zaken. probeer maar lekker tot rust te komen & maak je maar niet druk om de toekomst, komt allemaal helemaal goed. er zijn zat vrouwen die miskramen hebben gehad & ook gezonde baby's & ook op latere leeftijd hoor! en zo oud vind ik je ook weer niet houd de moed erin & af&toe ook lekker janken hoor, dat is goed voor je.