Het babytopic (0-1 jaar) Deel 721

Oh Jäger wat goed! Benieuwd hoe het nu overdag zal gaan, hopelijk zet het positief door

Peace hier is difrax een succes qua speentje; daar sabbelt ie zich mee in slaap en spuugt em dan uit

En verder wel alles gelezen maar kraamvisite is nu echt goed op ‘gang’ gekomen haha. Terwijl we de eerste anderhalve week bijna niemand op bezoek hadden, komen ze nu allemaal tegelijkertijd wel heel gezellig maar 3 is toch de max op een dag zonder zelf helemaal kapot te zijn vlg week nog een hele drukke week met een bezoek aan mijn familie in België (gelijk 2,5u in de auto; heel benieuwd hoe Tijn het zal doen!) en daarna moet m’n vriend weer gaan werken

Wat goed Jagar!

Priem drie keer kraamvisite op een dag, dan hoop ik dat het bij korte bezoekjes blijft.

Ik zag een flinke buil bij Casper. Trekt het al bij?
Toen ik het las had Banaan bijna een eerste blauw oog. Hij zat net mijn moeder torentjes om te gooien. Iets teveel aandacht van mijn moeder en hij draaide zich om, met zijn oogje recht op mijn schoen af. Gelukkig was het maar een uurtje te zien.

Mini wat goed, Gunther weer eens in zijn eigen bed. Is het vaker gelukt?

Verder veel gelezen, weinig onthouden. Wel wat te delen, want leuk.
Banaan wil nog steeds gaan staan. Al weken gaat hij op zijn knietjes zitten, armpjes vooruit als een zombie. Dan kijkt hij me triomfantelijk aan alsof hij wil zeggen "ik doe het hoor". Maar we wachten dus nog steeds.

Nou pakt hij soms ook zijn bekertje of bal en ziet het eruit alsof hij zich daaraan wil optrekken.

Hij kan best even los staan al, als hij even vergeet aan mijn been of de kast te hangen.

Gisteravond stond hij heel lief te dansen op Insomnia van Faithless. Hij vindt het ook prachtig als man of ik aan het dansen zijn.

Zijn gebaar om bij herkenning te gebruiken is die voor vogel.

Gisteren zat ik in bad, mijn man was nog aan het scheren, vanaf de doucherand kwam Banaan het bad in gekukeld. Hij was wel onder de indruk, zonder huilen.

Mijn man klaagt trouwens dat Banaan aan zijn gezicht friemelde vannacht. Ik had vier of vijf nachtvoedingen.

Banaan die friemelt. Hoe durft ie!?
4 á 5 keer is niet grappig.
Ik werd vannacht 4 keer wakker: 2-2 baby en kleuter. Rotzakken zijn het.

Jagar!
Goede nacht gehad verder, hoop ik?
Kun je verder nog wat vertellen over wat de training zoal inhoudt?

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 10:03 schreef Pannenkoekenmix het volgende:
Mini wat goed, Gunther weer eens in zijn eigen bed. Is het vaker gelukt?

Nee.

Vadersgezichtfriemelboks van Günther met Banaan!

En ook een boks met PKM, want net als zij laatst ook sushi eten omtrent één jaar getrouwd wezen!

Verder 21:15 - 02:00 - 06:00 (poepbroek) - 07:30 hier vannacht. Ik keur het goed!

En voor Jägar. Hopelijk een turningpoint!

Jager
Hoe ging de rest van de nacht?

Li heeft de difrax ronde speen, net als haar broers

Herkenbaar Venco, baby’s die niet doorslapen, oké nog maar kleuters

Nou Helsinki, kleding blijft moeilijk maar ik heb een superleuk boxpakje nu voor Li. Zwart met gekleurde sterren, ze is zo mooi

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 13:22 schreef Loj het volgende:
Jager
Hoe ging de rest van de nacht?

Li heeft de difrax ronde speen, net als haar broers

Herkenbaar Venco, baby’s die niet doorslapen, oké nog maar kleuters

Nou Helsinki, kleding blijft moeilijk maar ik heb een superleuk boxpakje nu voor Li. Zwart met gekleurde sterren, ze is zo mooi

nog steeds rommelig, en hij was om 5 klaar om de dag te beginnen. Maar, nog een keer zelf in slaap gevallen.

En alle dutjes tot nu toe ook, met max 10 minuten protesteren.

@ mini: het doel is O leren zelf in slaap te vallen, in plaats van op ons. We hebben een ritueel ingevoerd (pyjama aan, slaapzak aan, boekje lezen, liedje zingen, in bed leggen), en als hij eenmaal in bed ligt komt hij er in principe niet uit, behalve als hij heel erg overstuur is. We bljven naast hem zitten, strelen hem, zingen praten met hem, maar hij moet zelf leren in slaap vallen. Als hij zo in slaap kan vallen gaan we steeds iets verder weg zitten. Tot nu toe gaat het verbazingwekkend makkelijk. Eens kijken hoe het verder gaat.

We laten het nachtritme nu eerst met rust, met het verschil dat ik hem na elke voeding weer in z’n eigen bedje leg, ipv bij mij in bed. Wellicht dat hij als hij eenmaal goed snapt hoe hij zelf in slaap moet vallen wat minder vaak komt voor een voeding (gister tussen 19.00 en 05.00 5x). En anders gaan we daar op een later tijdstip mee aan de slag.

Dank voor de verduidelijking Jagar en succes!

Voor de ouders van verse newborns hier: opgepast! De beebs worden geboren, je knippert met je ogen en dan staan ze ineens verlekkerd naar sappige kinderboerderijkonijnen te loeren!

Zo, nu hier maar eens om de hoek kijken. Meelezen lukt heel goed, maar van reageren is het tot nu toe nog niet gekomen. O is nu twee en een halve week oud, hij is over zijn geboortegewicht, dus de borstvoeding is goed op gang. Het is een heel lief mannetje dat goed aan kan geven wat hij wil. Ik las ook nog iets over wel of niet meehelpende mannen in de nacht. Ik vind het nu nog heel fijn dat mijn man een luier verschoont, kruikje in het bed legt en drinken voor mij pakt. Wanneer alles straks wat makkelijker gaat, hoeft hij van mij ook niet meer te helpen 's nachts.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 15:27 schreef minilot het volgende:
Dank voor de verduidelijking Jagar en succes!

Voor de ouders van verse newborns hier: opgepast! De beebs worden geboren, je knippert met je ogen en dan staan ze ineens verlekkerd naar sappige kinderboerderijkonijnen te loeren!

[ afbeelding ]

Welkom Mrs. Peel! Fijn dat alles zo goed gaat

Het is nu vooral een blauwe plek PKM, eerste keer flink vallen, dan moet je t ook goed doen zal ie gedacht hebben . Banaan gaat nog wel een keer zelf staan zo te lezen!

Fijn dat het zo goed gaat Jagar tot nu toe!

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 15:27 schreef minilot het volgende:
Dank voor de verduidelijking Jagar en succes!

Voor de ouders van verse newborns hier: opgepast! De beebs worden geboren, je knippert met je ogen en dan staan ze ineens verlekkerd naar sappige kinderboerderijkonijnen te loeren!

[ afbeelding ]

Mnohhhh

En shhhhh tot z’n 18de blijft ie gewoon m’n baby, toch?

Peel hier precies hetzelfde vlg week gaat mijn vriend weer werken en probeer ik het snachts alleen te doen; hopend dat m’n handen wat meer mee werken woensdag komt de huisarts even naar Tijn kijken; ga ik meteen even m’n cts voorleggen....
iemand had het nog over een brace snachts: ja had ik ook meegekregen maar ik vind het echt niet slapen en ik word er niet wakker van snachts van de pijn ofzo dus dat valt wel mee; het is puur dat m’n vingers verkrampt zijn en m’n pols pijnlijk..

Nou, wat een eenvoudige liesbreuk operatie had moeten worden is uitgelopen op een drama.

Afgelopen donderdag is ons dochtertje van 3 maanden oud geopereerd aan een liesbreukje. Bij terugkomst van de operatie was ze suf, maar wij dachten er niets bij, anders dan: narcose. Mijn vrouw heeft bij haar in het ziekenhuis geslapen want ze moest 24 uur blijven. Van donderdag op vrijdagnacht belde mijn vrouw me huilend op. Onze dochter was al 2 uur lang onafgebroken aan het schreeuwen, waarschijnlijk van pijn.

Uiteindelijk is ze toch in slaap gevallen. Gisterochtend heel vroeg ging de telefoon. Mijn vrouw. Ik nam op en ik hoorde haar alleen maar krijsen en gillen, ik kon niets verstaan, maar ik begreep wel dat het niet goed was. Daarna werd de telefoon gepakt door een kinderarts, die mij vertelde dat mijn vrouw ons dochtertje stuiptrekkend in bed had aangetroffen, en dat ze, zo was het verhaal toen, een epileptische aanval had gehad en dat ik nú moest komen.

Ik ben uit bed gevlogen, in de auto, en dan is meer dan 70km vanuit huis naar het ziekenhuis heel veel. Ook als je 250km/u per uur rijdt.

Toen ik op de kamer kwam zag ik wat ik de rest van mijn leven niet meer zal vergeten. Ze lag daar, wezenloos. Ze leefde wel, maar er was niemand thuis. Ze was asgrauw. Het licht was uit, de blik op oneindig. Ik vergeet dat nooit meer. Mijn vrouw schreeuwend, een hoop doktoren in de kamer. Mijn vrouw wiegde d'r, en toen haar ogen dicht gingen hebben wij daadwerkelijk gedacht dat ze overleden was. Ik...weet niet hoe ik dat moet beschrijven. Ik heb het uitgeschreeuwd.

Echter was ze niet dood, ze sliep. Ik draaide me om en een dokter begon tegen me aan te praten maar opeens riep mijn vrouw "ze lacht! ze lacht!". Ik draaide om en inderdaad, ze was wakker, had haar oogjes open en lachte breeduit naar mijn vrouw. Ik héb me daar toch een partij staan janken.

Nou ja, er zijn heel veel onderzoeken gedaan. Een echo van de buik, ze had bloed in haar buikje. Dat is te verwachten na de operatie, maar dit was net iets meer dan normaal. Dus kreeg ze een bloedtransfusie. Uit de echo na de transfusie bleek dat de hoeveelheid bloed in haar buik minder was geworden, wat goed is. Een 2e operatie was dus niet nodig.

Daarna een ECG en een MRI. Uit beiden kwamen geen bijzonderheden naar voren, alles was en is goed. Onze dochter is vanaf het moment dat ze weer lachte haar oud zelf. Ze verteld, ze lacht, ze is sikkeneurig, ze slaapt, etc. De tijd tussen de ECG & MRI, en de uitslagen daarvan was de hele dag gisteren, tot laat in de avond. Een hel.

Echter, het goede nieuws is dus dat er niets gevonden is. Morgen mag ze naar huis. Ze weten niet waar het dan aan ligt, er is geen aanwijsbare oorzaak. Waarschijnlijk een combinatie van de narcose, de operatie en de pijn. Ze is te jong om het zich te kunnen herinneren later, maar ik herinner het me, en ik zal het me altijd herinneren. Mijn vrouw heeft haar zien stuipen, dat heb ik niet gezien.

Ik ben voor altijd verandert. Ik weet niet hoe, maar de gedachte dat ik mijn dochter zag sterven is....ik heb er geen woorden voor. Ik heb vannacht nauwelijks geslapen, ook al is ze weer OK. Elke keer als ik mn ogen dicht doe zie ik dat beeld. Ik weet niet hoe ik het weg krijg, het zal tijd nodig hebben, maar vergeten zal ik het nooit meer.

Godver CoolGuy, wat een verschrikkelijk verhaal zeg. Je kindje zo zien, dat beeld gaat nooit meer van je netvlies.
Ik wilde nog een heleboel typen, maar weet gewoon niet wat. En waarschijnlijk is het nog veel te vroeg voor deze tip, maar hou jezelf en je vrouw goed in de gaten. Dit is echt heel heftig en dit kan je nog een hele tijd achtervolgen.

Jezus CoolGuy, wat verschrikkelijk. Gelukkig is het zo afgelopen, maar dit laat zn sporen wel na bij jullie, ja. Sterkte!

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 19:58 schreef MevrouwCactus het volgende:
Godver CoolGuy, wat een verschrikkelijk verhaal zeg. Je kindje zo zien, dat beeld gaat nooit meer van je netvlies.
Ik wilde nog een heleboel typen, maar weet gewoon niet wat. En waarschijnlijk is het nog veel te vroeg voor deze tip, maar hou jezelf en je vrouw goed in de gaten. Dit is echt heel heftig en dit kan je nog een hele tijd achtervolgen.

Nee, dat zal nooit meer weg gaan nee. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben ontzettend opgelucht dat alles weer goed is gekomen, maar echt geloven durf ik het nog niet. Ik was vandaag in het ziekenhuis. We hebben gelachen, het is niet vanaf nu kommer en kwel. Maar het is wel lachen..ja..vanuit een idee van 'laten we maar lachen want gelukkig hebben we nog reden om te lachen'. Ik weet niet zo goed hoe het uit te leggen.

De wereld draait verder, het leven gaat door, en we moeten hier mee omgaan. We lachen vanuit opluchting vooral, en vanuit dankbaarheid, en de gesprekken gaan echt niet alleen maar hier over sinds gisteren, maar het zit wel in m'n hoofd. Ik doe wel dingen ter afleiding, maar, het laat me niet los.

Kippenvel en buikpijn bij het lezen, allemachtig zeg! Wat heftig, een hele dikke knuffel voor je, CG! En de afloop is godenzijdank goed!

CoolGuy, wat een afgrijselijke ervaring voor jouw gezin, logisch dat je het niet kunt loslaten. Ik hoop dat je snel weer vertrouwen krijgt in de gezondheid van jullie dochter. En een tip voor later, mocht dat nodig zijn: er is een hele goede behandeling voor het verwerken van traumatische ervaringen, namelijk EMDR. Blijf er niet te lang zelf mee omspoken. Sterkte hoor!

Oh jemig CoolGuy,heb echt hier even zitten huilen om je verhaal. Wat een narigheid en wat ontzettend schrikken. Hoe fijn dat het goed is afgelopen, maar snap dat je dit niet zomaar achter je laat zeg! Rustig aan met elkaar, en hoop dat je het een beetje een plekje kan geven met de tijd

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 20:10 schreef Mrs.Peel het volgende:
CoolGuy, wat een afgrijselijke ervaring voor jouw gezin, logisch dat je het niet kunt loslaten. Ik hoop dat je snel weer vertrouwen krijgt in de gezondheid van jullie dochter. En een tip voor later, mocht dat nodig zijn: er is een hele goede behandeling voor het verwerken van traumatische ervaringen, namelijk EMDR. Blijf er niet te lang zelf mee omspoken. Sterkte hoor!

Ja, ik geloof dus totaal niet in zulke dingen, maar, als het te lang duurt is het wel iets waar ik naar ga kijken. Nu is het denk ik nog te vers om daar een besluit over te nemen. Ik wil het even een week of 2 aankijken, kijken of het...nou ja, niet weg gaat, want dat gaat het niet, maar of het wat meer naar de achtergrond gaat zeg maar. Daar zou ik nu al heel blij mee zijn.

Edit: Mijn vrouw is geweldig. Een ster. Toen zij van de eerste schrik bekomen was, en we de molen van onderzoeken ingingen is zij degene geweest die met haar is mee gegaan gisteren. Ze heeft zichzelf veel beter herpakt dan ik kon, ik was echt een wrak gisteren. Mijn vrouw is...als Super Woman echt zou bestaan zou zij het zijn.

In de spoiler een fotootje van ons dochtertje:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 19% gewijzigd door CoolGuy op 27-10-2018 20:23:59 ]

CoolGuy, wat een vreselijk verhaal. Wat een angst moeten jullie gevoeld hebben. Alle sterkte voor jullie. En heeeeel veel knuffelen met jullie mooie, kleine meisje.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2018 20:27 schreef Malteser het volgende:
CoolGuy, wat een vreselijk verhaal. Wat een angst moeten jullie gevoeld hebben. Alle sterkte voor jullie. En heeeeel veel knuffelen met jullie mooie, kleine meisje.

Ja, doodsangst hebben we gehad. Paniek, machteloosheid. Nu, achteraf nadenkende, hadden we kunnen weten dat ze niet dood was, want ze lag aan de bewaking, waarop hartslag en saturatie te zien waren, en die waren beiden stabiel.

Maar daar hebben we niet naar gekeken. Wij keken naar haar. Ik herinner me nu ook dat die arts waar ik me naar omdraaide bleef herhalen 'ze is niet dood ze is niet dood ze is niet dood'.

Oh coolguy wat hebben jullie vreselijke uren/dagen achter de rug! Veel knuffelen met jullie lieve dochter. Goed om haar zo lachend op de foto te zien.

My goodness CoolGuy wat een hell zeg, ik krijg al hartkloppingen als ik het alleen al lees. Wat een traumatische ervaring

CoolGuy, allemachtig, ik krijg het er koud van. Van de gedachte alleen al dat ik m’n kind zo zou aantreffen, staat m’n verstand stil. Ik geloof direct dat dit er heel, heel diep inhakt en voorgoed op je netvlies geëtst staat. Het vertrouwen zal wel weer even moeten groeien, denk ik. Sterkte daarmee. Jullie dochter is een plaatje, trouwens