Verlichting

en vanwege de energiebesparende maatregelen is het licht aan het eind van de tunnel voor onbepaalde tijd afgesloten...

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:47 schreef Maharski het volgende:

[..]

Probeer maar eens iets te geloven vanuit wil inderdaad. Dat kan eigenlijk helemaal niet imo. Ik kan keihard m'n best gaan doen om te geloven dat profeet Mohammed de afgezant is van de God van het universum, maar dat ga ik niet lang volhouden. Je gelooft wat je gelooft.

Ligt het er niet aan hoe je keihard je best doen invult? Als je als boeddhist keihard je best wil doen om in Jezus te geloven door jezelf in een kamer op te sluiten en Boeddha te vragen om je te helpen dan doe je misschien wel je best maar een oprechte poging om te geloven in Jezus kan je het niet noemen. Je vergeet dan namelijk om keihard je best te doen om het desbetreffende geloof te begrijpen. Dat wil overigens nog niet zeggen dat je erin gaat geloven of dat je het lang volhoudt want dat heeft niemand echt in de hand.

quote:

Omgedraaid is wel mogelijk.

Wat bedoel je daarmee?

quote:

Op donderdag 11 oktober 2018 17:03 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja, wat bedoelde ik daar ook alweer mee..... Volgens mij dat je wel een stuk makkelijker van je geloof af kunt vallen, dan dat je zomaar iets met je wil kunt gaan geloven. Aangezien iets geloven feitelijk gewoon een bepaalde gedachteconstructie in de mind betreft (het denken).

Het hangt natuurlijk wat je bedoel met je geloof. Een jood die weinig doet met zijn geloof heeft weinig geloof over om af te kunnen vallen. Maar het beetje geloof terugwinnen die hij ooit had zou dan ook niet moeilijk zijn. Maar wat als het geloof een gedachteconstructie opwekt die vertrouwd is, in de zin dat het inspeelt op de fundamenten van het menselijke psyche? Hoe beter een geloof dat kan hoe meer het aanslaat.

quote:

Je kunt vrij makkelijk ineens in jezelf zien dat het eigenlijk niet meer is dan dat, en dat kan dan ook redelijk snel z'n absoluutheid verliezen dan. Het is immers 'maar' een gedachtenconstruct'.

Is inzien dat het eigenlijk niet meer is dan een gedachtenconstruct niet net zo goed een gedachtenconstruct? Wat doen we met dat dilemma?

quote:

Er is geen absoluut bewijs voor. Dat schept, mits je dat helder ziet, al meteen (enige mate van) relativiteit in het hele gebeuren. Ondanks dat kan de neiging nog steeds erg sterk zijn natuurlijk.

Maar is absoluut bewijs een voorwaarde om absoluut overtuigd te zijn? Zolang je jezelf maar niet blind houdt voor bewijs dat tegen je overtuiging spreekt zie ik het probleem niet. Een geloof probeert vorm te geven aan de gedachtenconstructen waar de mens mee zit. Dat een overtuiging aanslaat wil niet zeggen dat het van God af komt of dat het beter is dan een andere overtuiging maar het moet ons wel aan het denken zetten over wie we zijn.

Als je zou stellen dat mannen en vrouwen gelijk aan elkaar zouden zijn welk absoluut bewijs is daar nu werkelijk voor?

quote:

Op donderdag 11 oktober 2018 17:08 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja, een geloof leren begrijpen kan er inderdaad toe leiden dat er ook een neiging ontstaat dat je erin gaat geloven. Maar ergens in geloven blijft een mind-dingetje. Inwisselbaar met andere gedachtenconstructen die kunnen worden geloofd. Het blijft relatief zeg maar. Geloof is nooit 100% absoluut. Dat kan alleen het zelf rechtstreeks ervaren van iets. En dan niet een ervaring (wat ná het ervaren een herinnering is geworden), maar het doorlopend ervaren van iets dat onder alle omstandigheden waar blijft. Zoals bijvoorbeeld het geval is met zelfrealisatie.

Sluiten geloof en zelfrealisatie elkaar uit dan?

quote:

Waarheid dat boven geloof uitstijgt kan alleen maar in het levende ervaren, oftewel in jezelf gevonden worden. Al het externe dat aan denkbeelden wordt gelooft, zal altijd betwijfelbaar blijven. Het denken heeft daarin niets te bieden.

Waarheid kan niet boven geloof uitstijgen als er geen frictie bestaat tussen beide. Op het moment dat vanuit een overtuiging onwaarheid uit zou gaan is geen sprake meer van geloof maar van een waan, althans voor diegene die daar in blijven geloven.

[ Bericht 0% gewijzigd door up7 op 11-10-2018 19:35:00 ]

quote:

Op vrijdag 31 augustus 2018 00:32 schreef Maharski het volgende:
Wat is jouw beeld van verlichting, in geestelijk opzicht?

1+1=1 de zoeker en het gezochte zijn 1

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 11:46 schreef darmparasiet het volgende:

[..]

1+1=1 de zoeker en het gezochte zijn 1

Dit is wat Daniel Dennett een 'deepity' zou noemen.

UG zou het juist weer eerder omschrijven als 1 + 1 = 0.

Video's over die guy vind ik altijd erg lachen om te kijken; echt een ouderwetse relgoeroe.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 14:56 schreef Molurus het volgende:

[..]

Dit is wat Daniel Dennett een 'deepity' zou noemen.

RationalWiki... de pedantie straalt er van af.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 18:49 schreef Discombobulate het volgende:

[..]

RationalWiki... de pedantie straalt er van af.

Dat is min of meer onvermijdbaar in rationele beschouwingen van irrationele ideeen.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 18:53 schreef Molurus het volgende:

[..]

Dat is min of meer onvermijdbaar in rationele beschouwingen van irrationele ideeen.

Het doet me altijd denken aan 'als alles één is, dan is het gelijk aan nul'. Alan Watts wist dat karakteristiek als hij was te omschrijven als,: "Wanneer alles blauw is, dan bestaan andere kleuren niet."

Kortom, kleuren bestaan niet, zelfs die ene niet. Want wat is die ene kleur zonder anderen?

quote:

Op vrijdag 31 augustus 2018 00:32 schreef Maharski het volgende:

Wat is jouw beeld van verlichting, in geestelijk opzicht?

De metafoor van het bewustzijn als een morphische ballon met een variabele inhoud geeft aan dat er zowel een grens als een inhoud van en in het bewustzijn is. Door bv. meditatie verklein of vergroot je de grens en de inhoud van het bewustzijn. Een 1 op 1 ervaring of verlichting wil eigenlijk niks anders zeggen dan, dat de grens van het bewustzijn is weggevallen. Even voor dat moment kunnen mensen een lichtflits zien, dit heeft te maken met een overstimulering van de hypothalamus en het bewustzijn.

1+1=1 de zoeker en het gezochte zijn 1... een geploft bewustzijnsballonnetje...

[ Bericht 10% gewijzigd door darmparasiet op 23-10-2018 01:54:45 ]

Het enige dat je leert van verlichting is dat het onzin is.

quote:

Op maandag 22 oktober 2018 22:02 schreef Kamina het volgende:
Het enige dat je leert van verlichting is dat het onzin is.

een paar ogen die gedachteloos naar buiten kijken...

[ Bericht 3% gewijzigd door darmparasiet op 30-10-2018 10:27:07 ]

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2018 11:30 schreef Maharski het volgende:

[..]

Dat wordt vaak gezegd, ook tussen mensen die zich in 'het wereldje' bevinden. Ben het er toch niet echt mee eens.

Ik heb het punt van verlichting wel gekregen, als ik zo arrogant mag zijn om dat te zeggen, en ik vind dat het wel wat opgeleverd heeft. Maar veel heb je er niet aan, al dat mediteren en ego verliezen levert minder op dan wat je erin steekt als je naar de realiteit van alledag kijkt.

De Bhagavad Gita en Upanishads beschrijven dat een persoon die boven pijn en plezier uitstijgt en die geen verlangens meer heeft een staat van verlichting bereikt. Volgens mij is het biologisch onmogelijk om boven pijn en plezier uit te stijgen (pizza blijft lekker en kiespijn blijft kut) en om geen verlangens te hebben, want daar is onze hele evolutie op gebaseerd. Als je niks wilt en het allemaal prima vindt gebeurt er helemaal niks meer.

En een ego is ook niet altijd slecht. Schuldgevoel is een gevolg van ego bijvoorbeeld, en veel passie en drive wordt ook veroorzaakt door het ego. Een passie hebben kan je leven stukken beter maken dan als het nergens heengaat, gewoon de helft van de dag mediteren of zo.

Dus....onder aan de streep denk ik dat verlichting overschat wordt. Het is meer een mythisch iets omdat de meeste mensen de relevante boeken niet diep doorgenomen hebben en niet de moeite hebben genomen om het proberen te bereiken, en dan denken dat ze iets missen wat maar voor een kleine groep uitverkorenen weggelegd is.

En laten we eens objectief kijken naar wat verlichting volgens de hindoes en boeddhisten inhoudt:

als je je ego verliest en in dit leven 1 wordt met het grondbewustzijn (boeddhisten) of God (hindoes) dan stopt de cyclus van reïncarnatie en stijg je op in Nirvana/Moksha, wat dat ook moge betekenen. Dan moet je eerst geloven dat er een kosmisch bewustzijn is, dat reïncarnatie bestaat, en dat je verlossing kan bereiken en na de dood 1 wordt met God door heel veel te mediteren.

Dat klinkt allemaal niet erg aannemelijk in mijn oren. Die behoefte aan verlossing zie je ook in andere religies. Als je goed je best doet in dit leven kom je in de hemel of het paradijs voor de christenen of moslims. Voor de boeddhisten en hindoes kun je een staat van nirvana bereiken. Die behoefte aan verlossing is begrijpelijk als je ziet dat het leven en hard, en oneerlijk, en tijdelijk is. Maar is er iets rationeel aan de aannames van deze religies? Ik denk het niet. Als je objectief naar de realiteit kijkt kun je alleen vaststellen dat we gewoon niet weten waar de wereld vandaan komt, waar wij vandaan komen en waarom, en wat er gebeurt na de dood. Dat is het eerlijke verhaal. Het materialistische wereldbeeld is wel de meest rationele en aannemelijke, maar ook weer verre van waterdicht.

Het blijft dus een leven in onzekerheid en frequent lijden.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 17:29 schreef Libertarisch het volgende:

[..]

Ik heb het punt van verlichting wel gekregen, als ik zo arrogant mag zijn om dat te zeggen, en ik vind dat het wel wat opgeleverd heeft. Maar veel heb je er niet aan, al dat mediteren en ego verliezen levert minder op dan wat je erin steekt als je naar de realiteit van alledag kijkt.

De Bhagavad Gita en Upanishads beschrijven dat een persoon die boven pijn en plezier uitstijgt en die geen verlangens meer heeft een staat van verlichting bereikt. Volgens mij is het biologisch onmogelijk om boven pijn en plezier uit te stijgen (pizza blijft lekker en kiespijn blijft kut) en om geen verlangens te hebben, want daar is onze hele evolutie op gebaseerd. Als je niks wilt en het allemaal prima vindt gebeurt er helemaal niks meer.

En een ego is ook niet altijd slecht. Schuldgevoel is een gevolg van ego bijvoorbeeld, en veel passie en drive wordt ook veroorzaakt door het ego. Een passie hebben kan je leven stukken beter maken dan als het nergens heengaat, gewoon de helft van de dag mediteren of zo.

Dus....onder aan de streep denk ik dat verlichting overschat wordt. Het is meer een mythisch iets omdat de meeste mensen de relevante boeken niet diep doorgenomen hebben en niet de moeite hebben genomen om het proberen te bereiken, en dan denken dat ze iets missen wat maar voor een kleine groep uitverkorenen weggelegd is.

En laten we eens objectief kijken naar wat verlichting volgens de hindoes en boeddhisten inhoudt:

als je je ego verliest en in dit leven 1 wordt met het grondbewustzijn (boeddhisten) of God (hindoes) dan stopt de cyclus van reïncarnatie en stijg je op in Nirvana/Moksha, wat dat ook moge betekenen. Dan moet je eerst geloven dat er een kosmisch bewustzijn is, dat reïncarnatie bestaat, en dat je verlossing kan bereiken en na de dood 1 wordt met God door heel veel te mediteren.

Dat klinkt allemaal niet erg aannemelijk in mijn oren. Die behoefte aan verlossing zie je ook in andere religies. Als je goed je best doet in dit leven kom je in de hemel of het paradijs voor de christenen of moslims. Voor de boeddhisten en hindoes kun je een staat van nirvana bereiken. Die behoefte aan verlossing is begrijpelijk als je ziet dat het leven en hard, en oneerlijk, en tijdelijk is. Maar is er iets rationeel aan de aannames van deze religies? Ik denk het niet. Als je objectief naar de realiteit kijkt kun je alleen vaststellen dat we gewoon niet weten waar de wereld vandaan komt, waar wij vandaan komen en waarom, en wat er gebeurt na de dood. Dat is het eerlijke verhaal. Het materialistische wereldbeeld is wel de meest rationele en aannemelijke, maar ook weer verre van waterdicht.

Het blijft dus een leven in onzekerheid en frequent lijden.

Of jij hebt die "staat van verlichting" niet bereikt. Kan ook natuurlijk.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 19:55 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Of jij hebt die "staat van verlichting" niet bereikt. Kan ook natuurlijk.

Dat kun je altijd zeggen, niemand kan bewijzen dat hij/zij verlicht is. Het is een subjectieve staat

Maar vanuit biologisch/neurologisch oogpunt geloof ik er ook niet in. Die 100 miljard neuronen, de miljarden jaren evolutie van eencellig leven naar de mens en de natuurlijke instincten die daarom in ons systeem ingesleten zitten, je genetisch materiaal, de constant veranderende staat van de chemische soep in de hersenen, alles wijst erop dat er geen permanente staat van verlichting mogelijk is en dat je niet zomaar boven jezelf (wat is dat dan? je brein?) kunt uitstijgen.

Lijden blijft lijden, geluk blijft geluk. En ik geloof niet dat ik gelukkig kan zijn als ik kanker krijg of als een geliefde een langzame pijnlijke dood sterft of iets dergelijks. Lijden is en blijft inherent aan het leven, je kunt het verminderen met bepaalde mentale technieken ja maar wegnemen gaat niet gebeuren.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 22:43 schreef Maharski het volgende:
Daarom is er zoiets 'trainen in gelijkmoedigheid'. Gelijkmoedigheid ten op zichte van 'de verschijnselen'. Er is een diepe doordrongenheid van de vergankelijkheid der verschijnselen (mensen, dingen, dieren, het weer, gedachten, gevoelens; ergo: alles dat komt en gaat). Je hebt je leren onthechten van tijdelijke toestanden, tijdelijke gevoelens, en het is je om het even of er nu op dit moment een prettige gemoedstoestand is, of een minder prettige. In essentie zijn de verschijnselen gelijk (gelijkmoedigheid), zonder voorkeur, zonder afkeer. Je weet dat dit tijdelijk is, en jij zelf, als lichamelijk verschijnsel, ook een tijdelijk verschijnsel bent, dat is onderworpen aan leven, ziekte, pijn en uiteindelijk de dood. Maar je weet dat dat puur iets van het lichaam is, er is een diep besef dat dit niet is wat je in essentie bent (bewustzijn, onvergankelijk).

Maar goed, niemand wordt blij van reuma (om maar iets te noemen), ook iemand die tot bevrijding van het tijdelijke is gekomen niet. Ik meen dat nisargadatta dat ook ergens letterlijk zegt in het boek 'Ik ben/Zijn; advaita-klassieker).

Dat is alles tijdelijk is, is wel duidelijk ja. En het besef dat alles komt en gaat werkt ook letterlijk verlichtend in mentaal opzicht. Maar de vraag rijst dan of je bevrijdt kunt zijn van dat tijdelijke.

Simpele voorbeelden, vanuit biologisch opzicht. De seksuele drang, het libido, de behoefte om een orgasme te ervaren, het tijdelijke genot van een orgasme, blijft bestaan (op mensen na die van nature geen libido hebben dan). Waarom zou je het genot van een orgasme verwerpen omdat het tijdelijk is? Pijn/genot zijn twee zijdes van dezelfde medaille, als je pijn zou kunnen ontstijgen dan zou je ook genot kunnen ontstijgen en dan voel je dus niks meer. Maar dat is niet mogelijk, evolutie heeft gezorgd voor een drang naar genot en het vermijden van pijn omdat dat in de regel de grootste overlevingskansen geeft.

Een afkeer van negatieve staten zorgt ervoor dat je iets doet aan je kiespijn, dat je gevaarlijke situaties vermijdt, et cetera. De hindoes zeggen dan dat je verlicht bent als je daar bovenuit stijgt maar dat is biologisch niet mogelijk, dan negeer je miljarden jaren evolutie.

Als ik ernstige pijn heb door kanker dan heb ik liever morfine tot ik sterf dan dat ik ondraaglijk blijf lijden, omdat die pijn gewoon hartstikke kut voelt. Pijn is kut en blijft kut, de realisatie dat het tijdelijk is verbetert je toestand wel maar het is niet dat je je dan ineens lekker gaat voelen.

We zijn allemaal op zoek naar een positieve staat van bewustzijn. Daarom hebben we centrale verwarming, kleding, elektriciteit, medicijnen et cetera uitgevonden. Wat nou boven pijn en genot uitstijgen? Ik zie het niet Ik voel me liever gewoon goed, en een groot deel van het goed voelen is te bereiken door wat wij hier met elkaar hebben neergezet aan technologie.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 22:43 schreef Maharski het volgende:

Verder is mij wel duidelijk dat er best uitlopende opvattingen zijn erover. De één noemt zelf-realisatie de bevrijding (realisatie van wat je in essentie bent, de ego-ik-illusie doorzien). In een meer meer boeddhistische context is dit alles weer ingebed binnen een reïncarnatie-paradigma waarin karma als brandstof voor volgende levens scheppen, helemaal compleet uitgedoofd moet zijn, wil men waarlijk kunnen spreken van verlichting. Naar mijn mening heeft dat ook veel met een cultureel paradigma te maken. Haal al die 'franje' weg, dan hoeft het allemaal niet zo extreem heb ik het idee.

Iets als karma kan al niet bestaan in een deterministische wereld zonder vrije wil, maar dat terzijde.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 22:43 schreef Maharski het volgende:

Het kan al een gigantische verlichting geven als je niet langer geleid wordt door een diepgaand geloof in je ik-verhaal, je self-image, je gedachten-zelf en in plaats daarvan je beleving meer gaat verschuiven naar je Bewustzijn-Zelf, en er een soort natuurlijke, ongekunstelde leegheid (vrijheid) ontstaat.

Oké, dan heb je je kleine ego verloren. Gefeliciteerd, nu heb je minder last van schaamte en trots en status drang en jaloezie en dergelijken. Maar vrij ben je niet, want je zit nog steeds vast aan je biologie. Als je een gemiddeld mens bent wil je nog steeds sociale contacten, voldoening vinden in je werk, seksueel contact en intimiteit, gerespecteerd worden door je omgeving, je doelen nastreven en wensen in vervulling brengen.

De conclusie is volgens mij dat je je situatie wel kunt verbeteren (een gedeeltelijke verlichting) door met een ander perspectief naar jezelf en je mentale toestanden te kijken, maar een volledige verlichting van lijden en het boven jezelf of je biologie uitstijgen kan niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 01-11-2018 23:17:28 ]

quote:

Op donderdag 1 november 2018 23:05 schreef Libertarisch het volgende:
Iets als karma kan al niet bestaan in een deterministische wereld zonder vrije wil, maar dat terzijde.

Natuurlijk wel. Karma wordt door boeddhisten vaak opgevat als een vorm van causaliteit, en dat bestaat ongeacht of de wereld om ons heen deterministisch is of niet.

quote:

Op donderdag 1 november 2018 22:05 schreef Libertarisch het volgende:

[..]

Maar vanuit biologisch/neurologisch oogpunt geloof ik er ook niet in. Die 100 miljard neuronen, de miljarden jaren evolutie van eencellig leven naar de mens en de natuurlijke instincten die daarom in ons systeem ingesleten zitten, je genetisch materiaal, de constant veranderende staat van de chemische soep in de hersenen, alles wijst erop dat er geen permanente staat van verlichting mogelijk is en dat je niet zomaar boven jezelf (wat is dat dan? je brein?) kunt uitstijgen.

Ik heb een tijdje geleden het boek van Goleman en Davidson gelezen, en uit die wetenschappelijke bevindingen zou ik toch iets anders concluderen.

quote:

Lijden blijft lijden, geluk blijft geluk. En ik geloof niet dat ik gelukkig kan zijn als ik kanker krijg of als een geliefde een langzame pijnlijke dood sterft of iets dergelijks. Lijden is en blijft inherent aan het leven, je kunt het verminderen met bepaalde mentale technieken ja maar wegnemen gaat niet gebeuren.

Dat ligt aan je houding ten opzichte van dat lijden en wat je onder "gelukkig zijn" verstaat; "verlicht zijn" zoals ik dat begrijp vanuit het boeddhisme is niet een permante staat van "gelukkig zijn" zoals wij dat incidenteel ervaren.

Ik denk dat als je de geest traint, je je houding ten opzichte van het lijden sterk kunt veranderen. De vraag is ook of "verlicht zijn" iets discreets is, als in "je bent het wel of niet". Ik vat "verlicht zijn" op als iets continu, als in "minder aanhankelijk zijn van tijdelijke zaken en daardoor "lichter" door het leven gaan".

Dus dan wordt dit voornamelijk een semantische discussie.

Onder het zogenaamde lijden in het boeddhisme valt ook gelukkig zijn.

quote:

Op vrijdag 2 november 2018 23:51 schreef Maharski het volgende:

[..]

Gelukkig willen zijn wellicht.. (hetzelfde mechanisme als van het lijden af willen)
Gelukkig zijn blijft over als een heel natuurlijke conditie als de rommel van de mind steeds meer oplost. Das het mooie ervan.

Neen, het is een staat van zijn die niet is vol te houden en bovendien zeer vluchtig is. Het is dus een proces van komen en gaan.

Vaak vergelijkt men in het westen geluk met nirvana, maar dat laatste gaat echter voorbij (of beter gezegd: langs) die staat van wezen. Het is niet beter, het is niet zonder, maar volledig anders dan dan.

Hou overigens ook rekening met taalbarrières wanneer je over dit soort onderwerpen leest, omdat ons denken, schrijven en spreken verschilt van de oosterse cultuur waar deze denkbeelden vandaan komen.

Christelijke teksten refereren ook naar verlichting, maar niet per se in de bijbel. Die christelijke denkbeelden zijn echter wel een grote inspiratiebron voor onze cultuur én ons denken.

quote:

Op zaterdag 3 november 2018 11:23 schreef Maharski het volgende:

[..]

Misschien moet je niet te veel denken aan dit idee van geluk:

[ afbeelding ]

Een extatisch, uitbundig gelukkig-zijn. Dat, zou ik zeggen, zijn momenten. Echter, een tevreden gelukkig gevoel als basis, dat is zeer goed mogelijk. Ik zou zeggen dat dat onze natuurlijke staat is. Dat als de wolken geklaard zijn, er een open gelukkig-zijn overblijft. Dat is de basis, wat met sat-chit-ananda, boeddha-natuur,of christus-bewustzijn bedoeld wordt.
En tuurlijk, soms komen er bepaalde gevoelens van onbehagen voorbij, maar dat hoeft je niet per sé mee te slepen. En dan keert het weer gewoon terug naar het nulpunt, wat van nature een 'sat-chit-ananda' is. Ik ervaar dat zo althans.

Tevredenheid is ook weer een staat van bewustzijn.

Ik zou een natuurlijke staat zelf eerder als een neutrale staat omschrijven.

quote:

Op maandag 22 oktober 2018 22:02 schreef Kamina het volgende:
Het enige dat je leert van verlichting is dat het onzin is.

en hoezo dat dan?

quote:

Op zondag 4 november 2018 00:10 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja. Al heeft die specifieke neutraliteit toch zeker wel een bepaalde zindering in zich dat ik zou omschrijven als liefde, vreugde, tevredenheid.

Westers gedachtegoed.

quote:

Op zondag 4 november 2018 15:30 schreef darmparasiet het volgende:

[..]

en hoezo dat dan?

Daarom.

quote:

Op zondag 4 november 2018 16:18 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ik ben dan ook westers.

Verlichting niet.

Tenminste....

Shit.

quote:

Op zondag 4 november 2018 16:21 schreef Maharski het volgende:

[..]

'Westers geconditioneerd' moest het eigenlijk zijn, haha.

Maar vertel es, wat zou het volgens die oosterlingen zijn dan?

Als dat uitgelegd kon worden, dan zou iedereen het doen.

Verlichting is gewoon te ingewikkeld om uitgelegd te worden

quote:

Op maandag 5 november 2018 00:24 schreef Maharski het volgende:

[..]

Mijn bewering is dat de natuurlijke staat een zekere (levens)vreugde met zich mee brengt, dat het inherent tot een tevreden toestand stemt. Ik zou eraan willen toevoegen: dat het de ruimte vrij maakt voor een niet-romantische liefde. Jij zegt vervolgens dat dit een westerse interpretatie zou zijn, en dat die natuurlijke staat min of meer vlees noch vis zou zijn. Was dan benieuwd wat jouw vertaling was. Je beweerde iets, en daarover wou ik wat uitleg zien...

Verlichting is imo wel uit te leggen overigens. Of het vervolgens ook te begrijpen is, is een ander verhaal. Zoals je de smaak van honing zelf moet proeven.

Als je het niet uit kan leggen zodat een ander het snapt, dan snap je het zelf niet.

quote:

Op zondag 4 november 2018 00:10 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja. Al heeft die specifieke neutraliteit toch zeker wel een bepaalde zindering in zich dat ik zou omschrijven als liefde, vreugde, tevredenheid.

Neen.

Dat is de weg van persoonlijke groei, dan ben je nog niet bij verlichting.

Verlichting is meer een observerende staat. Geen pijn, geen geluksgevoel, gewoon zijn, sterker nog, het zijn lost op.
Het is geen gevoel, het is een realisatie.

Het idee dat verlichting je heel maakt, intens tevreden maakt, een doel is om te bereiken. Het is allemaal een illusie.
Die gevoelens, het verlangen naar dat gevoel, naar dat 'hogere' willen bereiken, het is allemaal een illusie. En bind aan het samsara.

In het pad naar verlichting ervaar je die gevoelens wel. Het zijn de laatste en meest lastig los te laten ketenen.
De hang naar dat intens tevreden gevoel is creature comfort zoeken.

quote:

Op maandag 5 november 2018 08:09 schreef Maharski het volgende:

[..]

Lees ff wat op die link staat, en het zal je duidelijk worden waarom.

Het gaat bij de eerste zin al fout.

quote:

Op maandag 5 november 2018 17:10 schreef Maharski het volgende:

[..]

Ja hoor, jij weet het beter dan een verlichte (wijlen Douwe Tiemersma) zelf.

Waarom zou het volgens deze tekst plots duidelijk zijn dan?