quote:
Komt van de website van de club in kwestie.
Allemaal heel erg lief en positief daar als ik het zo lees.
quote:
Willem en Joshua: “We hebben een superklik”
ervaringen
Het is alsof ze al járen vrienden zijn. Maar pas vorig jaar leerden ze elkaar kennen. In het huis waar hij zelf nog maar net woonde, ving Willem (28) zijn eerste gast Joshua (30) op. Na een verwarrende tijd in het AZC vond Joshua bij Willem een fijn logeeradres waar hij de ruimte kreeg om op verhaal te komen. En waar hij helemaal zichzelf kon zijn.
Tekst: Iris Stam Fotografie: Bas Evers
Willem noemt zichzelf een sociaal dier. Hij spreekt veel af met familie en vrienden en gaat graag naar publieke evenementen die ‘een beetje geëngageerd zijn’. Bijna elke avond is hij op pad. Overdag werkt hij als programmedewerker bij een subsidiefonds dat gericht is op onafhankelijke, kritische media en een inclusieve, democratische rechtstaat. Zijn leven is druk. Toch voelde hij de behoefte om iets voor mensen te doen, die vanwege oorlogsgeweld of andere redenen huis en haard moesten verlaten.
Makkelijk en concreet
Willem: “Ik heb verschillende vrienden met een vluchtelingenachtergrond. Van hen wist ik hoe heftig het is om in den vreemde je leven weer op te bouwen. En hoe moeilijk het is om in contact te komen met Nederlanders. Een collega – die net als ik alleen woonde en een kamer over had – vertelde mij over Takecarebnb. Was dat misschien ook iets voor mij? Ik verdiepte me er wat meer in en besloot het te proberen. Het leek me een makkelijke en concrete manier om nieuwkomers op weg te helpen.”
De positieve energie kwam terug
Die nieuwkomer was Joshua, die door zijn seksuele geaardheid niet meer veilig in zijn geboorteland Maleisië kon wonen. In de lente van 2017 vluchtte hij naar Nederland. In het eerste AZC in Ter Apel was hij een vreemde eend in de bijt. Op de tweede opvanglocatie, gelegen in een bosrijk vakantiepark, werd hij ernstig bedreigd door medebewoners. Vrienden uit de LGBTQ+-gemeenschap brachten hem in contact met Takecarebnb.
Joshua: “De eerste anderhalve maand verbleef ik in Amsterdam, in het huis van Ruth. Ze liet me kennismaken met haar vrienden, nam me mee naar etentjes en feestjes. Het voelde alsof ik bij familie was. Het negatieve verdween, de positieve energie kwam terug. Ik kijk met een goed en dankbaar gevoel op deze noodopvang terug.”
Klussen op kerstavond
Bij Willem, in Amsterdam-Zuidoost, vond Joshua de ruimte om verder op verhaal te komen. Ook bij hem kon hij helemaal zichzelf zijn. De twee bleken ‘een superklik’ te hebben. Bijvoorbeeld op het gebied van interieurstyling. Willems eerste eigen woning, in een gerenoveerde Bijlmerflat, is strak en smaakvol ingericht, met designspullen en retro-meubels die een nieuw verfje kregen. Zoals de schoolstoelen bij de eettafel en de lichtblauwe dekenkist, een klusproject waarop Joshua en hij zich met veel plezier stortten.
Willem: “Als ik erop terugkijk, was dat voor mij het meest bijzondere moment van de logeerperiode. Eerst gingen we naar de bouwmarkt om de schilderspullen te kopen, waarmee we op kerstavond aan de slag gingen. Urenlang zaten we te schuren, om vervolgens met de rollers en de verf in de weer te gaan. Ondertussen maakten we flauwe grappen en kletsten we over alles wat ons beiden interesseert: woninginrichting, kunst, koken, uitgaan en jongens.”
Spinnensurprise
Joshua: “In Maleisië heb ik architectuurdesign gestudeerd. Ik vond het erg leuk om Willem te assisteren bij het opknappen van de meubels, het uitzoeken van woonaccessoires en natuurlijk met het shoppen voor de kerstversiering. Ik ben gek op winkelen!” Een paar weken daarvoor hielp hij Willem bij het maken van een ingewikkelde sinterklaassurprise. Ze kenden elkaar nog maar net, Joshua kwam proeflogeren. Willem: “Ik vroeg of hij zin had om mee te knutselen. ‘Als je niet wilt, hoeft het niet,’ zei ik nog. Maar hij kon niet wachten. Er ontstond een fantastische rugzak in de vorm van een spin, met een bijpassend masker.”
Aanvoelen wat je gast wil
Fingerspitzengefühl is volgens Willem belangrijk. “Aftasten en aanvoelen wat je gast wil en er soms gewoon naar vragen. De behoefte van Joshua om samen dingen te doen was groot. Maar dat sprak hij niet altijd direct uit.”
Joshua kwam door zijn logeerervaringen meer te weten over de manier waarop je Nederlanders benadert. “Je kunt makkelijk met mensen praten, maar ze zetten niet de eerste stap. Ze lachen op straat vaak niet uit zichzelf naar je, zoals we in Maleisië doen. Ik moet in Nederland, als ik contact met iemand wil, zelf het initiatief nemen. Een nieuwe techniek, die ik mezelf nu heb aangeleerd.”
Een bus vol huisraad
Joshua vond half februari een eigen woning, vlakbij Amsterdam. Willem plaatste een bericht op Facebook, met de vraag of vrienden en familie misschien spullen voor Joshua hadden. Het aanbod bleek groot. Met een busje reden Willem en Joshua op één dag van Noord-Holland naar Limburg, om op twintig adressen de meubels en andere huisraad op te halen. Willem: “Vermoeiend! Dat was het enige moment waarop mijn lontje wat korter was. In de twee maanden daarvoor, toen Joshua bij mij logeerde, hebben we verder geen enkele keer een aanvaring gehad.”
Een perfecte match
Natuurlijk had Willem, bij aanvang van het Takecarebnb-avontuur, wat zorgen. Hij was bang dat hij met zijn gast – zoals in zijn studententijd met huisgenoten – botsingen over de afwas en rommel zou krijgen. Maar Joshua bleek net zo gesteld te zijn op een schoon en opgeruimd huis als hij. Ook op het gebied van privacy ging het prima.
Willem: “Doordat de match zo perfect was, voelde het helemaal niet of ik een deel van mijn persoonlijke ruimte moest opgeven. Ik vond het heel gezellig om na mijn werk met hem te koken, te eten en de dag door te nemen. En we hebben veel over onze emoties gepraat. Ik voel Joshua aan, hij is ook enorm empatisch. We zijn vrienden voor het leven geworden.”
Voor herhaling vatbaar
Op de vraag of hij zijn huis nogmaals zou openstellen, antwoordt Willem volmondig ‘ja’. “Het is een verrijkende ervaring.” Lachend: “De volgende gast, de Iraanse dichter Alireza, komt over een paar weken al bij me logeren. Ten tijde van publicatie van dit artikel zal hij bij me wonen.”