De rol van het onderbewustzijn in dromen

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 23:59 schreef firefly3 het volgende:

[..]

Of je vergeet al veel deze droom. De details waardoor het klopt.

Dat betwijfel ik ten zeerste. Althans, ik kan me een paar gevallen herinneren waarin ik me de droom voldoende kon herinneren om te zeggen dat het echt complete nonsens was.

Het valt gewoon niet op tijdens de droom.

quote:

Op vrijdag 27 juli 2018 10:24 schreef Molurus het volgende:

[..]

Dat betwijfel ik ten zeerste. Althans, ik kan me een paar gevallen herinneren waarin ik me de droom voldoende kon herinneren om te zeggen dat het echt complete nonsens was.

Het valt gewoon niet op tijdens de droom.

Sommigen zijn chaos, andere dromen niet en echt met een logische sleutel aan het einde van het verhaal.

quote:

Op vrijdag 27 juli 2018 21:49 schreef firefly3 het volgende:

[..]

Sommigen zijn chaos, andere dromen niet en echt met een logische sleutel aan het einde van het verhaal.

Nou ja, het gekke is dus dat het dan tijdens de droom helemaal niet chaotisch of onlogisch overkomt.

quote:

Op vrijdag 27 juli 2018 09:37 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Goed punt. Dat verwerken van dingen die op de dag voor de droom zijn gebeurd, zit er zeker in, en moet dus te maken hebben met het bewustzijn. Of je ook zaken uit je onderbewustzijn aan het verwerken bent, vind ik lastig te beoordelen, want hoe weten we wat er in ons onderbewustzijn speelt?

Buitenzintuiglijke waarneming denk ik. Dat verklaart de mogelijkheid om voorspellend te dromen. Kleine kinderen die nog maar net kunnen praten, maken nog geen onderscheid tussen
zintuiglijke - en buitenzintuiglijke waarneming, ze flappen er maar wat uit. Maar dat verandert wanneer de vriendjes alleen zintuiglijke waarneming serieus willen nemen: 'dat kan jij helemaal niet weten want daar was jij helemaal niet bij!' Uiteindelijk gaan we dat zelf toch ook geloven.. Logica regeert.
Je stuurt, als je opgroeit, dus die bzw bewust weg, want het is onzin. Maar het zijn nou eenmaal waarnemingen, en ja, what has been seen, can never be unseen.. Dat speelt in het onderbewustzijn.
Als je slaapt, heeft het bewustzijn even pauze. Daardoor heeft het onderbewustzijn even vrij spel,
en slapend ben je in staat terug te kijken in de tijd, én ook vooruit. Niet gehinderd door enige logica..

uit de OP:
"Ik neem namelijk deel in het verhaal, dat ik zelf verzonnen heb, zonder dat ik weet dat ik het zelf verzonnen heb, want ik droom. Hoe kan ik in zo'n droom minuten lang in spanning worden gehouden over een bepaalde uitkomst, die ik blijkbaar zelf al minuten eerder gepland had, zonder dat ik dat zelf in de gaten heb? "

-Of de spanning werkelijk minuten lang geduurd heeft weet je niet, neem ik aan.
Het kan in principe ook gedroomd zijn, dat je lang in spanning zat.
Ik denk niet dat je dat de uitkomst gepland hebt, maar dat je jezelf voorbereidt op alle mogelijke uitkomsten.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 09:36 schreef Lyrebird het volgende:
Ok, dus dan stel je dat het niet vooraf is gepland, en dat het ter plaatste wordt verzonnen. Dat lijkt gezien de REM / cortex idd. een logische verklaring.

Dan nog vind ik het frappant hoe verhalen zich kunnen ontwikkelen.

Een voorbeeldje uit eigen keuken (Speknek, ik kan ze aardig reproduceren).

Ik zit in een klas met oud-collega's en mensen die ik niet ken. Tegen een aantal van die collega's kijk ik op. De leraar, een rare kwibus, gaat de hele klas af, tafeltje voor tafeltje, waarbij zo'n beetje iedereen wordt afgebrand. Ik zit links achter in, en spreek de leraar dus als laatste, die geheel tegen de verwachtingen in positief is, en met nog een goede reden ook, die ik zelf helemaal niet zag aankomen (iets in de trant van dat je meer in je mars hebt dan je denkt).

Het dramatische aan deze droom is dat ik heel lang moet wachten, wat voor een spanning zorgt, en juist doordat ik links achterin in de klas zit, en als laatste aan de beurt ben, zorgt dit voor een clou. Hoe wist ik vijf minuten geleden dat het tot zo'n dramatisch einde zou komen? Of is dat gewoon toeval. Zelfs als ik een tafeltje verderop had gezeten, en er dus een persoon links van me had gezeten, dan was de ontwikkeling niet zo onverwacht geweest. Want dan had die rare kwibus iemand anders nog een uitbrander gegeven. Lang niet zo interessant.

Dat laatste begrijp ik niet: waarom was de ontwikkeling dan niet zo onverwacht geweest?
Maar goed, het is een leerzame droom, lijkt me, want het oordeel van de kwibus, die collega's afbrandt waar jij tegenop kijkt, is kennelijk toch nog belangrijk genoeg voor je om over in spanning te zitten.
Terwijl ik met de bovenstaande zin bezig was, begreep ik ineens wél wat ik zonet niet begreep:
Jij wou natuurlijk iets gaan terugzeggen tegen de kwibus, omdat je als enige in de klas daar de gelegenheid voor zou hebben! Je wou je repliek voorbereiden, maar dat was onmogelijk voordat je precies wist waarop je ging worden afgebrand. En dat kon in principe van alles zijn, hoe onredelijk ook! Geen wonder dat je niet kon wachten om hem te zeggen waar het op stond. En dan weet hij met zn vleierij jou die kans nog te ontnemen ook! [Ténzij je consequent bent, en ook zijn oordeel over jou verwerpt.]

Toen ik je droom las, dacht ik direkt aan Kafka's Amerika, aan de inschrijvingen in Claytown.
[Claytown, Kleistad, metafoor voor onder de groene zoden]
K mocht zich inschrijven voor elk beroep dat hij wenste, hij koos ingenieur, dat had hij altijd graag willen worden. De inschrijfkraampjes zagen er mooi versierd en uitnodigend uit, hij ging op zoek naar het kraampje voor ingeneurs. Toen hij het eindelijk gevonden had, bleek dat hij kon kiezen uit diversen soorten ingenieurs, en daarna moest hij weer een keuze maken uit een van de vele functies binnen die branche, enz, kortom: hij moest steeds opnieuw een keuze maken, waarbij hij opmerkte dat na elke afsplitsing de kraampjes kleiner werden, en minder mooi versierd waren. Toen hij eindelijk het kraampje van zn bestemming bereikt had, toevallig het meest afgelegen kraampje, was hij opgelucht en blij, ook al was het het allerkleinste kraampje, en zat er helemaal geen versiering op, het was zelfs buitengewoon gammel.

Dat hele boek leest als een droom. Alles, hoe vreemd ook, komt wel enigszins bekend voor, alsof je in je eigen dromen terecht komt. Of K in de jouwe. Van Kafka is bekend dat hij aan slapeloos leed, [hij schreef voornamelijk 's nachts], en dat hij, ondanks dat hij leed, wél besefte dat hij veel van zijn opmerkelijke ingevingen te danken had aan de geestelijke toestand die zich ontwikkelde door het gebrek aan slaap.

wat betreft creativiteit:
Ik herinner me alleen nog dat ik niet zo lang geleden wakker werd, mn droom herinnerde, en trots kon vaststellen dat ik creatief gedroomd had. Wat het precies was weet ik niet meer, jammer. Met creatief bedoelde ik toen niet de verhaallijn, op die manier keek ik er toen niet tegenaan. Maar ik had iets gemaakt, iets bedacht, een simpel uitvindinkje, maar wel iets waarvan je zegt van goh!, dat dat nou nog nooit bedacht is!
+ hetzelfde als bovenstaand, maar dan ging het om een grapje. een voor de hand liggend grapje, maar wel een nieuwe. des te leuker, vind ik altijd.
Beide dromen waren van het type dat geschikt is om na te vertellen, misschien heb ik dat ook wel gedaan, straks maar eens vragen. Beide dromen gaven me een trots gevoel: zelfs in mn dromen!

quote:

Op zondag 29 juli 2018 08:52 schreef Lyrebird het volgende:
Hebben meer mensen dat, dat je nogal dommig bent in je dromen?

ik niet altijd hoor, in deze 2 dromen was ik juist verrassend slim!
helaas ben ik in wakende toestand te dommig om ze te reproduceren....

-Maar ik kan ook dommig dromen, en vaak ook: ik heb een repeterende droom: ik zie een vliegtuig neerstorten dichtbij. Er zit niemand in waar ik mee betrokken ben, en er staat ook niets of niemand van mij onder. Blijft over de sensatie van het ooggetuige zijn. natuurlijk ís dat ook wel bijzonder, want een kapot vliegtuig is gauw beneden.
Hoe reageer ik daarop in deze droom? Hulpverlening komt er niet in voor, moet ik bekennen, nee, ik loop te brallen tegen de andere omstanders, die hevig aangedaan zijn door de ramp: 'dat heb ik nou zó vaak gedroomd hè, dat ik een vliegtuig neer zie storten, en nou gebeurt het echt!'
Ben ik natuurlijk niet trots op als ik wakker word.
voor alle 3 de dromen geldt dat dit gedrag wel in mijn karakter ligt. simpele oplossingen bedenken voor huis- tuin- en keuken probleempjes. Grapjes bedenk ik niet, die schieten me spontaan te binnen. En maar al te vaak betrap ik mezelf erop met belangstelling het nieuws over een ramp te volgen, zonder ook maar enig medeleven met de slachtoffers te voelen, daar schrik ik van.
Gelukkig heb ik als ik wakker ben nog wel het benul dit niet te laten merken.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 09:31 schreef speknek het volgende:
Volgens mij is de filmische kwaliteit van die dromen vaak een illusie doordat je hersenen emotiecocktails maken die niet per se door de kwaliteit van het script komen. Tenminste, ik heb wel eens geprobeerd zo'n fantastische droom op te schrijven en toen bleef er verrekt weinig van over. Ik ken ook vrijwel geen (goede) scriptschrijvers of regisseurs die zeggen dat het gehele verhaal in hun droom geopenbaard is. Hooguit een paar thema's.

Toch is er nog maar weinig bekend over dromen. Als kind kon ik mijn dromen vaak goed herinneren, nu eigenlijk nooit meer.

quote:

Op zondag 29 juli 2018 11:34 schreef Rangono het volgende:

[..]

Toch is er nog maar weinig bekend over dromen. Als kind kon ik mijn dromen vaak goed herinneren, nu eigenlijk nooit meer.

Misschien komt dat doordat er in je kindertijd vaak iemand in de buurt was die belangstelling had voor jouw droom? Dan vertaal je de droombeelden die nog om je heen hangen als je wakker wordt, in begrijpelijke taal wanneer je uit bed komt, dat wordt een gewoonte.
Gevoelens en emoties omzetten in taal helpt vaak bij het begrijpen van t een en ander, en zeker helpt t ook bij het onthouden.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 19:44 schreef Molurus het volgende:
Wat ik vooral opvallend vind aan dromen is dat ze tijdens het dromen zelf overkomen als 'van hoge kwaliteit'. Goed verhaal, samenhangend, als een class A bioscoopfilm. Maar als je dan wakker wordt en je hebt het geluk dat je je die droom nog kunt herinneren dat het boeltje dan volledig in elkaar stort, zoals speknek ook zegt.

Wat tijdens de droom zo mooi en zo goed doordacht leek blijkt dan bij nader inzien totaal nergens op te slaan.

Gezien mensen die 't hele leven blind zijn geweest vooral dromen met gevoelens en geluid en mensen uit niet-Christelijke culturen niet over Jezus dromen lijkt het erop dat dromen met beeld een beetje een ratjetoe zijn van oude en nieuwe indrukken uit het leven, een onuitputtelijke bron van herinneringen die deels ook best van series en films kunnen komen.

Kinderen die voor het eerst iets zien als een groot dier of insect lijken soms zwaar onder de indruk. Dat gevoel van zulke indrukken op zich kunnen later ook weer als gevoel worden gemixed met andere beelden.

Omdat dromen een soort van mixversies van het leven zijn hoef je ze als artiest soms alleen maar uit te voeren. Soms krijg je een mooi stuk muziek of een bepaald sterk beeld dat prima in een stuk kunst of een film te gebruiken is.