Ik zit een beetje in twijfel met mijn gevoel.
Wij hebben een stel vrienden waarmee het wij goed kunnen praten.
Nu is mijn vrouw laatst met hun naar een feest geweest en ik thuisgebleven omdat we geen oppas konden krijgen voor de kids.
Ik blijf meestal wel wachten tot ze weer thuiskomt.
En zo stond ik snachts nog even in de deuropening een sigaretje te roken (wij wonen in het centrum van een dorp in de achterhoek en er is vaak van alles te zien op zaterdag nacht.)
Op een gegeven moment zag ik mijn vrouw ongeveer 100 meter van ons huis staan praten met die vriend van ons.
Wetende dat zij een goed luisterend oor is en hij vaak zn ei even kwijt kan bij haar zocht ik daar geen kwaad achter en dacht dat ze zo wel thuis zou komen en ben dus even gaan staan wachten.
Op een gegeven moment zie ik ze elkaar een knuffel geven en de hoek om gaan (weg van huis en weg van de kroegen, dus een kant op waar ze niets te doen zouden hebben)
Een half uur later komt ze thuis en vertelt dat zijn vrouw eerder het feest heeft verlaten en ze na het feest nog even met een groepje bij de grillroom aan de overkant zijn geweest en dat ze vervolgens direct thuis is gekomen,
Hierop navragend zegt ze nog 2 maal dat ze rechtstreeks naar huis is gekomen.
Pas toen ik aangaf ze te hebben gezien zegt ze zoals mijn vermoeden al was dat hij even kort zn ei kwijt moest en ze nog even hebben staan praten.
De nacht daarop is alles gaan spoken in mn hoofd... (mede doordat ze 7 jaar geleden eens is vreemdgegaan met mn beste vriend)
En daarover heb ik haar in alle kalmte de volgende dag om opheldering gevraagd.
1. Waarom zegt ze dat niet gewoon dat ze heeft staan praten.
en liegt ze eerst 3 keer dat ze direct thuis is gekomen.
2. Waarom keek ze telkens richting huis, knuffelen elkaar en gaan vervolgens voor mij buiten zicht staan.
3. Waarom moest hij volgens haar even kort zn ei kwijt en zijn ze vervolgens een HALF uur bij -5 zonder jas weg geweest en zegt ze bij thuis komst alleen dat het wat fris is.
Haar reactie:
1. Ze wou mij niet ongerust maken dat ze midden in de nacht met wat drank op, een tijd alleen is geweest met een man waarmee ze het op een vriendschappelijke manier goed kan vinden.
2. Dat richting huis kijken was niet bewust.
De knuffel was omdat ze iets zei wat hij erg waardeerde (ik weet wat ze heeft gezegd maar om prive redenen van onze vrienden houd ik dat voor mezelf)
En ze zijn om de hoek gaan staan maar nog volledig in get zicht vanaf de kroegen zodat ze uit de wind stonden.
(Klopt dat er op "onze" kant een snijdende wind stond)
3. Geen besef van tijd en als hij eenmaal praat ben je zo een half uur verder (klopt!) Niet zeggen dat ze het steenkoud had was omdat ze eerder al zei rechtstreeks thuis te zijn gekomen.
Allemaal volledig passende antwoorden, en daarbij heeft ze gezworen dat er niets is gebeurt, en ik me geen zorgen hoef te maken.
Dat ze zo'n fout eenmaal heeft gemaakt, daar van heeft geleerd, mij nooit weer zoveel pijn wil doen en nooit weer ons gezin op het spel wil zetten voor een verzetje.
en toch spookt het in mn hoofd, waarom liegen terwijl ik weet dat ze vaker even een goed gesprek hebben.
Voor de eerste keer zei ze ook nooit vreemd zou gaan.
Waarom eerst 5 minuten praten, dan knuffelen en dan het hoekje om gaan en niet meteen uit de wind gaan staan.
Wil haar graag geloven maar ondertussen zit ik mezelf gek te maken.
Wat moet of kan ik doen?