Chinese politiek

quote:

Die droom kan uitkomen als China de koploper van de nieuwe industriële revolutie van Internet of Things, nanotechnologie en Artificial Intelligence wordt. In een fascinerend betoog vol persoonlijke ervaringen betoogt Rob de Wijk dat dit gaat lukken en dat China dan de wereldorde kan gaan bepalen. In de negentiende eeuw deden de Britten dit en in de twintigste eeuw de Amerikanen.

Geholpen door de financiële crisis van 2008, president Trumps protectionisme, de Brexit en opkomend nationalisme in Europa wordt de eenentwintigste eeuw, de eeuw van China. Daardoor gaat de westerse wereldorde met zijn vrijemarkteconomie, internationale recht, internationale instituties, democratie, mensenrechten en burgerlijke vrijheden op de schop. Hoe dit tij te keren wordt het belangrijkste vraagstuk van onze tijd.

quote:

Op donderdag 28 februari 2019 13:11 schreef _--_ het volgende:
East China Airlines heeft 10% van airfrance-klm in handen.

Owhja, en China is Afrika aan het koloniseren

quote:

Op donderdag 28 februari 2019 13:31 schreef capricia het volgende:

[..]

Ja.
En je kunt je vraagtekens zetten bij het idee dat China zo vredelievend is.

quote:

"De laatste jaren, zeker met Mike Pompeo (de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, nvdr.), is men uitgegaan van persoonlijke chemie tussen de Amerikaanse politieke leiders en de Noord-Koreanen, om dan op het moment met heel veel ceremonie iets door te duwen. Dat is ook de stijl van Trump. Dat heeft in dit geval niet gewerkt en dat riskeert ook niet te werken in de handelsonderhandelingen met China. Daar zit toch wel een zelfoverschatting.”

China

Volgens professor Holslag staat er voor de Trump-administratie veel op het spel met Noord-Korea, zeker in het licht van de politiek wat betreft China. "Bij de Trump-administratie is de rode lijn geworden: China, China, China. De Amerikanen zijn China heel formeel gaan beschouwen als de grote geduchte tegenstander voor de komende decennia. Noord-Korea als bondgenoot van China is daar een speler in.

"Als je via een diplomatieke revolutie de Noord-Koreanen kan wegtrekken uit het Chinese kamp, is dat voor de Amerikanen een belangrijke zet. Men probeert steeds meer een indammingspolitiek te voeren op China. En dat lukt iets minder makkelijk dan men verwacht had.”

quote:

Op donderdag 28 februari 2019 18:54 schreef rockstah het volgende:
Ze zijn min of meer in hun eentje verantwoordelijk voor de enorme wereldwijde afname in honger en armoede over de afgelopen decennia

quote:

Schinkel hoort in pleidooien voor aanpassing van de mededingingsregels de lobby van de industrie en vreest dat het algemeen belang te grabbel wordt gegooid. Daarbij wijst hij erop dat bij EU-lidstaten bij overnames en investeringen door buitenlandse bedrijven al toetsingsmogelijkheden hebben. En als er bewijzen zijn dat een Chinees bedrijf staatssteun ontvangt, kunnen importtarieven of weigering van deelname aan aanbestedingsprocedures passende maatregelen zijn, vindt Schinkel. Niet het mededingingsbeleid.

Ook hoogleraar Erik Stam (Universiteit Utrecht) is sceptisch, zowel over aanpassing van het mededingingsbeleid als over industriepolitiek om Europese kampioenen te creëren. „Backing the winners” noemt hij dat, de winnaars van vandaag welteverstaan, een defensieve strategie. Europa zou juist moeten investeren in onderwijs, innovatie, uitdagers. Stam: „Backing the challengers”.

Tim Sweijs, onderzoeksdirecteur van de denktank The Hague Center of Strategic Studies, sluit zich daarbij aan. „Europa moet kijken naar zijn concurrentievermogen. De Europese economie wordt niet innovatiever door de grenzen te sluiten.”

quote:

Op vrijdag 1 maart 2019 00:53 schreef Fir3fly het volgende:

[..]

Dat is echt je reinste onzin. Daar zijn heel veel verschillende dingen voor verantwoordelijk.

quote:

Europe Feels the Big Hand of Government Again

State intervention is back. But it’s an awkward fit for Europe.

At an event in Berlin on Tuesday evening, German Chancellor Angela Merkel outlined how European governments can stand up to the financial muscle of China by offering more support to companies.

Around the time Merkel was making her pitch for a more cooperative form of capitalism, Dutch Finance Minister Wopke Hoekstra was demonstrating what that looks like in practice with a call to his French counterpart. Hoekstra informed Bruno Le Maire that the Netherlands had acquired a 13 percent stake in Air France-KLM, the airline group the two countries had been tussling over for months. French officials were furious.

French Finance Minister Bruno Le Maire and Dutch counterpart Wopke Hoekstra attend a meeting in Brussels..
Photographer: Emmanual Dunand/AFP via Getty Images
A by-word for the industrial decline of the 1970s, intervention in the corporate world was practically taboo for a generation of European leaders outside of Paris. Suddenly it’s all the rage, but the risk is that the turn to Chinese-style state power leads to fighting between governments and with the antitrust regulator.

“There is a sense of panic,” said Guntram Wolff, a director at the Bruegel research institute in Brussels. “The response seems to be that we should go down the road of becoming Chinese ourselves. I can’t see this as a successful response.”

Air France-KLM shares fell 12 percent on Wednesday amid concern a protracted power struggle would hamper management efforts to make the company more profitable.

Investors might have to get used to such machinations: Germany is looking to orchestrate a merger to keep Deutsche Bank AG out of foreign hands, Italy wants to increase its stakes in Telecom Italia and Alitalia, and the U.K.’s opposition Labour Party has won popular support with plans to re-nationalize rail, energy and water companies.

It all marks a dramatic shift for the European Union, which has had fair competition and restrictions on state aid in its DNA since the Treaty of Rome in 1957. But that regime is coming under pressure as national leaders struggle to deal with the twin threat of competition from China and populism at home.

Margrethe Vestager, the EU’s antitrust chief, is in the eye of the storm after she vetoed government-backed plans by Siemens AG and Alstom SA to form a European rail giant last month.

Key Speakers At Rendezvous de Bercy Economic Debate
Margrethe Vestager
Photographer: Marlene Awaad/Bloomberg
Merkel and French President Emmanuel Macron argue that European companies need to bulk up to tackle Chinese giants such as CRRC Corp. Vestager counters that you can’t build European champions by undermining competition or you remove the pressure to keep prices low and improve the quality of products and services.

Vestager and Merkel are due to meet in Berlin on Thursday to discuss changes to the merger rules. The German leader plans to raise the issue at an EU summit in Brussels next month.

The political weather is moving against Vestager.

Perhaps the biggest shift has come in the U.K., the poster child for privatization in the 1980s under Prime Minister Margaret Thatcher. With rising rail fares, chronic train delays, student debt and fears about the state-funded National Health Service, British voters swung behind the Labour Party’s socialist campaign at the last election in 2017.

“The political consensus over the idea that competition is a good thing, this consensus is crumbling,” Frederic Jenny, an economist at the Organisation for Economic Cooperation and Development, said at an event in Paris on Wednesday.

But inevitably, not all interests are unaligned.

The irony for France with Air France-KLM is that the country has been the pioneer of intervention. When Macron was economy minister four years ago, he upset Japan by quietly increasing France’s stake in carmaker Renault, strengthening his country’s hand in its alliance with Nissan. Now, it’s his government that appears to have been caught out.

One official close to Finance Minister Bruno Le Maire said he was furious that both the state holding company and finance executives at the Franco-Dutch airline failed to detect the Dutch move in the stock market. And the prospect of a new generation of political leaders interfering with the operations of major companies is already raising concerns.

An Italian banker who works with investors from the U.S. and Asia said it would make more sense for the government to support sectors such as construction rather than pouring more money into another Alitalia rescue. His clients are deterred from investing in Italian businesses because of meddling by the government.

“Keeping companies alive artificially is the populist government’s way to control and limit social unrest,” said Silvia Ciucciovino, a professor at Roma Tre University. “Tax payers will be paying the price for years to come.”

— With assistance by Chiara Albanese, Gregory Viscusi, Aoife White, Birgit Jennen, and Arne Delfs

quote:

Op vrijdag 1 maart 2019 09:40 schreef rockstah het volgende:

[..]

Maar goed dit soort cijfers zijn altijd omstreden natuurlijk

quote:

Op vrijdag 1 maart 2019 09:56 schreef Ronald-Koeman het volgende:
Het probleem is dat zij hier van alles mogen kopen en mogen ondernemen, en wij daar niet of amper. Dat is aan het wringen en op een gegeven moment gaat dat tot een kookpunt komen en een politiek onderwerp worden. Dan wordt het interessant. Hopelijk staan de Chinezen dan open voor gezamelijke afspraken maar ik vrees een beetje van niet.

quote:

Op donderdag 28 februari 2019 18:54 schreef rockstah het volgende:
Ik heb hem eerder uitgebreid horen spreken over dit onderwerp en op grond daarvan heb ik weinig behoefte om zijn schrijfsels hierover serieus te nemen.

Zijn visie is uitzichtloos, zijn redeneringen zijn als die van een typische paranoïde westerling die China nog steeds als een soort koloniaal bezit ziet wiens belangen ten alle tijden ondergeschikt zijn aan de Westerse wereldorde. Hij is ervan overtuigd dat ze al decennia langzaam aan het broeden zijn op wraak voor alles wat wij ze in het verleden aangedaan hebben. Ik heb dat riedeltje inmiddels iets te vaak gehoord. Bovendien lijkt het mij een van de weinige regimes waar pragmatisme nog de boventoon lijkt te voeren, als wij ze de kans geven zullen zij waarschijnlijk gewoon vredig aan hun voorspoed blijven werken zoals tal van andere landen die in het verleden vernederd zijn door het Westen hebben gedaan.

En daar wringt wmb de schoen. "Wij" zijn niet zozeer naïef geweest, maar gewoon even comateus en ambivalent als altijd wanneer het om geopolitieke zaken gaat. Tekenend hiervoor was bijvoorbeeld de schaapachtige reactie van haar mederedacteuren bij de volkskrant toen Marije Vlaskamp probeerde uit te leggen hoe de Chinezen tegen die gevierde westerse wereldorde aankijken. Het hele idee dat die Chinezen ook wat te willen zouden moeten hebben is ons nog volkomen vreemd, dat besef zal zich langzaamaan moeten vormen en het is te hopen dat wij hier in de toekomst op een redelijke wijze mee om kunnen gaan.

De opkomst van China is niet los te zien van het falen van de westerse wereldorde. "De westerse wereldorde met zijn vrijemarkteconomie, internationale recht, internationale instituties, democratie, mensenrechten en burgerlijke vrijheden" zoals de OP trots verwoord bestaat alleen nog in onze fantasie, het is geen 1950 meer. Ik zal niet beweren dat de Chinezen op alle vlakken een fantastisch systeem hebben maar dat is niet het punt, hun kritiek is vaak gewoon terecht. Je kunt je kapotstaren op hun storende inbreng in het WTO maar de olifant in de kamer is dat zij juist door de door het westen voorgeschreven ontwikkelingstrajecten te negeren precies bereikt hebben waar instituties als de WTO en het IMF voor zeggen te staan. Ze zijn min of meer in hun eentje verantwoordelijk voor de enorme wereldwijde afname in honger en armoede over de afgelopen decennia, een gegeven waar liberale weldoeners als Gates en Pinker bijvoorbeeld maar al te graag mee pochen. Vergelijk dat eens met hoe een India het doet. Bij mij reist dan ook de vraag: Kun je nog beweren dat het beschermen van ons intellectueel eigendom, of zelfs het beschermen van burgerrechten en democratie miljoenen hongerdoden per jaar waard is? Daarnaast is de geldstroom vanuit het globale noorden naar het globale zuiden nog altijd negatief, wij hebben geen poot om op te staan wat dat betreft.

Wat Europa betreft, Forbes berichtte laatst dat de aankomende deal tussen Trump en Jinping ons waarschijnlijk honderden miljarden aan export richting China gaat kosten. Ergo, het is evengoed onze grote "bondgenoot" die de Internationale handelsorde af aan het breken is en wij zijn daar straks als eerste de dupe van. Het heeft geen zin om aan een dood paard te blijven trekken.
Europa en Japan mikken ook op zo'n deal maar wij hebben geenszins de middelen die de VS heeft om het geopolitieke spel te spelen, en dat staat dan nog los van de vraag of het rechtvaardig is om de Chinezen nu te willen "straffen" voor hun succes waar ze aardig wat voor opgeofferd hebben. Ik zou er niet aan beginnen.

Uiteindelijk is de wereld is geen nulsomspel. De dingen die wij dreigen te verliezen zijn uiteindelijk ook dingen die nooit echt aan ons toebehoorden. De weg voorwaarts ligt wmb niet in het "stoppen" van China, het idee dat wij daar iets aan zouden moeten doen is eigenlijk totaal van de pot gerukt. Dat kunnen we ook helemaal niet.
Rob de Wijk vindt dat China het spel "oneerlijk speelt" en dat wij hier slachtoffer van zijn. Dit is echter allemaal beredeneerd vanuit de gedachte dat wij ten alle tijde ongeacht merites de wereldorde zouden moeten leiden: Manifest destiny. De rest van Wereld denkt hier inmiddels anders over. In plaats van dat wij nu ook onze halve vloot naar de Zuid-Chinese zee gaan verplaatsen kunnen we onze middelen beter richten op onze duidelijk gedateerde industriepolitiek. Wanneer we dit goed voor elkaar hebben is handel met China misschien niet eens meer nodig, niet op deze schaal iig.

quote:

Op zaterdag 2 maart 2019 23:02 schreef Kaji het volgende:

[..]

Dank je wel voor deze mooie post. Hoewel ik allerminst een China-expert ben, komt jouw analyse geloofwaardig op mij over. De visie van veel westerlingen op China maakt op mij ook een gedateerde indruk. Ze lijken een bepaald beeld van de 'vaste rol' van China op het wereldtoneel te hebben, en wanneer China buiten die rol treedt, wordt men bang. En ja, China vormt dan ook een nuttige bliksemafleider voor onze eigen politieke en economische stagnatie. Ik zie China eerlijk gezegd ook nog niet zo snel de nieuwe wereldorde bepalen of onze manier van leven en ons politieke systeem drastisch beïnvloeden. Het lijkt me een gevalletje 'zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten'; omdat het westen zo ongeveer de hele wereld een paar eeuwen lang zijn wil oplegde, denken wij dat China dat ook zal gaan doen. Volgens mij past dat type expansionisme echter niet zo goed in de Chinese cultuur, en er is ook geen precedent voor. Vooralsnog lijkt het erop dat Rusland in cultureel en politiek opzicht meer invloed heeft op de wereld dan China, hoewel het land qua inwonertal en economie 10 keer zo klein is. Ik vind China wat invloed betreft enigszins vergelijkbaar met het Japan van eind twintigste eeuw: hun economie groeit gigantisch en we kopen veel van hun producten, maar verder merk je er vrij weinig van. We zullen wel moeten accepteren dat China zijn eigen invloedssfeer claimt, maar die zal naar mijn idee eerder regionaal dan globaal zijn.

quote:

Op maandag 4 maart 2019 18:25 schreef _--_ het volgende:
Kan China hiermee de VS penetreren als die dat wil? (3 triljoen dollar dumpen)
[ afbeelding ]

quote:

Op maandag 4 maart 2019 18:25 schreef _--_ het volgende:
Kan China hiermee de VS penetreren als die dat wil? (3 triljoen dollar dumpen)