Depressie & Angst #149

Droopie, is deze episode vers? Als in, sinds je weer alcohol probeert? Of juist andersom? Of ongerelateerd, kan natuurlijk ook.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oftewel ik vlucht ipv naar de drank in mijn werk.

(qua drank heb ik pas 3x gedronken en met oud en nieuw lag ik weer eens met nierstenen op bed).

Maar ik maak mij zorgen dat net als de welbutrin toendertijd (toen had ik week 4 een hypermanie, wat best grappig was toen ik thuis zat).
Maar in week 6 kreeg ik suicidale neigingen.

Maar weet niet of deze gedachten komen door de medicatie (of te hoog/ laag) of los ervan te zien.

ps. een voordeel mochten die suicidale gedachten komen weet ik, ondanks alles, dat ze door de medicatie komen (en ga ik naar de dokter voor advies en niet naar de brug )

maar die "locked" gedachten, ik vind het eng

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 23:53 schreef Droopie het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oftewel ik vlucht ipv naar de drank in mijn werk.

(qua drank heb ik pas 3x gedronken en met oud en nieuw lag ik weer eens met nierstenen op bed).

Maar ik maak mij zorgen dat net als de welbutrin toendertijd (toen had ik week 4 een hypermanie, wat best grappig was toen ik thuis zat).
Maar in week 6 kreeg ik suicidale neigingen.

Maar weet niet of deze gedachten komen door de medicatie (of te hoog/ laag) of los ervan te zien.

ps. een voordeel mochten die suicidale gedachten komen weet ik, ondanks alles, dat ze door de medicatie komen (en ga ik naar de dokter voor advies en niet naar de brug )

maar die "locked" gedachten, ik vind het eng

Sowieso naar de dokter
Daar moet je nu zijn. Eventueel ook echt nunu als je die noodzaak voelt.

Oh sorry, en veel sterkte met alles natuurlijk

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 23:55 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Sowieso naar de dokter
Daar moet je nu zijn. Eventueel ook echt nunu als je die noodzaak voelt.

Nunu is niet nodig
Echt niet

Heb nog een lang weekend met nichtje naar Berlijn in Maart en ben ook reis naar Dubai/ Abu Dhabu aan het boeken voor November

Bedankt

quote:

Op zondag 21 januari 2018 00:00 schreef Droopie het volgende:

[..]

Nunu is niet nodig
Echt niet

Heb nog een lang weekend met nichtje naar Berlijn in Maart en ben ook reis naar Dubai/ Abu Dhabu aan het boeken voor November

Bedankt

Maar wel daarvoor naar de dokter toch?

quote:

Op zondag 21 januari 2018 00:01 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Maar wel daarvoor naar de dokter toch?

Deze week sowieso
Padvinders erewoord ofzoiets haha

quote:

Op zondag 21 januari 2018 00:04 schreef Droopie het volgende:

[..]

Deze week sowieso
Padvinders erewoord ofzoiets haha

* DancingPhoebe spuugt in palm

Ik ben jaren geleden in behandeling geweest voor sociale fobie en heb hier heel veel aan gehad. Ik blijf natuurlijk een beetje onzeker maar het gaat erg goed.
Wel ben ik snel moe in sociale situaties.

Dit heb ik eigenlijk al zolang ik mij het kan herinneren ben er ook ooit voor naar de HA geweest die mij bloed toen prikte maar hier is niets uitgekomen.

Dacht misschien komt het omdat ik te bewust van mij zelf ben en veel in mijn hoofd bezig ben. Hoewel dit wel reuze mee valt.
Ik vroeg mij af of andere dit herkennen.
Denk dat ik misschien binnenkort nog een keer naar de HA ga hiervoor maar ben bang dat dit mij niet kan helpen.

quote:

Op zondag 21 januari 2018 13:05 schreef Kadooosh het volgende:
Ik ben jaren geleden in behandeling geweest voor sociale fobie en heb hier heel veel aan gehad. Ik blijf natuurlijk een beetje onzeker maar het gaat erg goed.
Wel ben ik snel moe in sociale situaties.

Dit heb ik eigenlijk al zolang ik mij het kan herinneren ben er ook ooit voor naar de HA geweest die mij bloed toen prikte maar hier is niets uitgekomen.

Dacht misschien komt het omdat ik te bewust van mij zelf ben en veel in mijn hoofd bezig ben. Hoewel dit wel reuze mee valt.
Ik vroeg mij af of andere dit herkennen.
Denk dat ik misschien binnenkort nog een keer naar de HA ga hiervoor maar ben bang dat dit mij niet kan helpen.

Ik ben ook snel(ler) moe in sociale situaties (heb ook relatief veel tijd nodig om weer op te laden en voor dat opladen heb ik ook meer privacy nodig dan de meeste andere mensen), maar heeft meer met m'n autisme te maken. Dan kan je bloed laten prikken wat je wilt

Het bewuster zijn van mezelf dan de meeste anderen...dit kan wel aardig wat oorzaken hebben maar wat voor mij belangrijk is, is dat ik dit 'probleem' nooit gericht heb aangepakt. Ik denk ook niet dat dat de juiste weg is, je bent je zelfbewust(er) om een reden. Ik neem aan dat je sociale angsten daarmee te maken hebben ook.

quote:

Op zondag 21 januari 2018 13:05 schreef Kadooosh het volgende:
Ik ben jaren geleden in behandeling geweest voor sociale fobie en heb hier heel veel aan gehad. Ik blijf natuurlijk een beetje onzeker maar het gaat erg goed.
Wel ben ik snel moe in sociale situaties.

Dit heb ik eigenlijk al zolang ik mij het kan herinneren ben er ook ooit voor naar de HA geweest die mij bloed toen prikte maar hier is niets uitgekomen.

Dacht misschien komt het omdat ik te bewust van mij zelf ben en veel in mijn hoofd bezig ben. Hoewel dit wel reuze mee valt.
Ik vroeg mij af of andere dit herkennen.
Denk dat ik misschien binnenkort nog een keer naar de HA ga hiervoor maar ben bang dat dit mij niet kan helpen.

Wat voor mij daarbij helpt is door na te gaan: bij welke personen ben ik helemaal mezelf? Wanneer heb ik dat zelfbewuste niet? Dat is bijv. bij mijn familie of vriend. En dat in het moment zijn ipv in je hoofd heb ik een beetje kunnen nabootsen in andere situaties. Je zou het kunnen zien als een soort van mindfulness. Maar wat bij mij ook heeft geholpen is meer zelfvertrouwen krijgen en exposure. Ik ben nu vaker in situaties waarbij ik met onbekende mensen praat, waardoor dat me steeds minder zelfbewust maakt. Comfortzone wordt zo steeds groter.

Hoe minder energie je kwijt bent met denken aan hoe je overkomt op anderen en het in je hoofd zitten, hoe minder vermoeiend sociaal contact wordt. Het gaat meer automatisch.

Dubbel goed nieuws vandaag zowaar.
Rechtbank gebeld vandaag en zowel het OM als de tegenpartij hebben geen beroep ingesteld waardoor mijn schadevergoeding definitief is toegewezen.

En net gebeld door de psycholoog dat ze plek heeft, volgende week dinsdag eerste kennismaking en als het klikt starten we daadwerkelijk een week later individueel. Eindelijk wat vooruitgang.

quote:

Op maandag 22 januari 2018 16:12 schreef Lastpost het volgende:
Dubbel goed nieuws vandaag zowaar.
Rechtbank gebeld vandaag en zowel het OM als de tegenpartij hebben geen beroep ingesteld waardoor mijn schadevergoeding definitief is toegewezen.

En net gebeld door de psycholoog dat ze plek heeft, volgende week dinsdag eerste kennismaking en als het klikt starten we daadwerkelijk een week later individueel. Eindelijk wat vooruitgang.

Hoera! Gefeli

Knip

[ Bericht 55% gewijzigd door Quotidien op 22-01-2018 21:48:49 ]

quote:

Op zondag 21 januari 2018 13:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik ben ook snel(ler) moe in sociale situaties (heb ook relatief veel tijd nodig om weer op te laden en voor dat opladen heb ik ook meer privacy nodig dan de meeste andere mensen), maar heeft meer met m'n autisme te maken. Dan kan je bloed laten prikken wat je wilt

Het bewuster zijn van mezelf dan de meeste anderen...dit kan wel aardig wat oorzaken hebben maar wat voor mij belangrijk is, is dat ik dit 'probleem' nooit gericht heb aangepakt. Ik denk ook niet dat dat de juiste weg is, je bent je zelfbewust(er) om een reden. Ik neem aan dat je sociale angsten daarmee te maken hebben ook.

Ja het gekke is dat ik al jaren in een winkel werk dus echt sociale angst heb ik niet meer . Maar toch kom je er nooit helemaal vanaf denk ik. Dus heeft er wel mee te maken ja.
Als ik zie hoe andere makkelijk 40 uur kunnen werken en dan nog veel dingen in hun vrije tijd kunnen doen wordt ik wel jaloers. Ik sport ook genoeg en eet gezond dus daar ligt het niet aan.

quote:

Op zondag 21 januari 2018 13:59 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Wat voor mij daarbij helpt is door na te gaan: bij welke personen ben ik helemaal mezelf? Wanneer heb ik dat zelfbewuste niet? Dat is bijv. bij mijn familie of vriend. En dat in het moment zijn ipv in je hoofd heb ik een beetje kunnen nabootsen in andere situaties. Je zou het kunnen zien als een soort van mindfulness. Maar wat bij mij ook heeft geholpen is meer zelfvertrouwen krijgen en exposure. Ik ben nu vaker in situaties waarbij ik met onbekende mensen praat, waardoor dat me steeds minder zelfbewust maakt. Comfortzone wordt zo steeds groter.

Hoe minder energie je kwijt bent met denken aan hoe je overkomt op anderen en het in je hoofd zitten, hoe minder vermoeiend sociaal contact wordt. Het gaat meer automatisch.

Mezelf ben ik idd alleen bij mijn familie. Exposure heb ik eigenlijk constant. Ik heb net een nieuwe baan en hier moet ik constant met vreemden praten dit vermijd ik ook absoluut niet. Misschien is het nog een kwestie van tijd.
Het is gewoon frustrerend als ik zie wat andere allemaal kunnen terwijl ik na een dag werken bekaf ben.

quote:

Op zondag 21 januari 2018 13:59 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Hoe minder energie je kwijt bent met denken aan hoe je overkomt op anderen en het in je hoofd zitten, hoe minder vermoeiend sociaal contact wordt. Het gaat meer automatisch.

Klopt. Voor mij is dit ook een reden m'n grenzen aan te geven. Wordt daar overheen gelopen, kost de persoon die daar overheen loopt meer energie en dan moet ik kiezen of ik dat wel of niet wil (vaak kies ik er dan voor niet het contact met die persoon te minderen met als reden dat dat andere nadelige gevolgen kan hebben, maar het kost me dan wel meer).

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 10:19 schreef Kadooosh het volgende:

[..]

Ja het gekke is dat ik al jaren in een winkel werk dus echt sociale angst heb ik niet meer . Maar toch kom je er nooit helemaal vanaf denk ik. Dus heeft er wel mee te maken ja.
Als ik zie hoe andere makkelijk 40 uur kunnen werken en dan nog veel dingen in hun vrije tijd kunnen doen wordt ik wel jaloers. Ik sport ook genoeg en eet gezond dus daar ligt het niet aan.

Bij mij is die sociale angst op dit moment meer (het herhaaldelijk gevoede en bevestigde) wantrouwen in mensen die ik niet vertrouw, dat kost me energie. Dus de meeste mensen kosten me relatief veel energie. Wel heb ik geleerd relatief makkelijk los te laten zolang ik 't idee heb niet die persoon te hoeven vrezen totdat er weer over m'n grenzen wordt gegaan, dan beginnen zij weer onderaan de ladder bij mij en zullen ze zich moeten bewijzen en als de mensen die menen dat de mij toegebrachte schade wroeging bij hun veroorzaakt, zullen ze die schade ongedaan moeten maken. Ten slotte zullen mensen die in werkelijkheid geen spijt hebben, deze schade niet ongedaan willen maken. Nieuwe mensen hebben geen schade veroorzaakt (oftewel zij hebben me niet beschadigd) dus sta ik meer open voor ze. De sociale angst die ik vroeger wel had (kwam voort uit onzekerheid, je kent dat riedeltje wel ), die heb ik nu niet meer (vooral door met de juiste mensen om te gaan en de rotte appels te mijden).

Tis ook een beetje dat spreekwoord, vertrouwen komt te voet en gaat te paard

Ik merk ook dat ik om de 1 of andere reden mensen nodig heb die ik (vrijwel) volledig kan vertrouwen en dat ik een bepaalde mate van veiligheid echt nodig heb (ook bij mensen). Het geeft een soort houvast dat ik weet dat ik op iemand terug kan vallen, zelfs al heb ik die persoon meestal niet nodig en wil ik ook niet iemand nodig hebben. Zoiets.

[ Bericht 5% gewijzigd door magnetronkoffie op 23-01-2018 12:30:57 ]

He verdomme elke keer als ik denk eindelijk uit m'n depressieve buien te zijn geklommen flikker ik er net zo hard weer in. Ach zal vast de enige niet zijn.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 12:24 schreef magnetronkoffie het volgende:
Bij mij is die sociale angst op dit moment meer (het herhaaldelijk gevoede en bevestigde) wantrouwen in mensen die ik niet vertrouw, dat kost me energie. Dus de meeste mensen kosten me relatief veel energie. Wel heb ik geleerd relatief makkelijk los te laten zolang ik 't idee heb niet die persoon te hoeven vrezen totdat er weer over m'n grenzen wordt gegaan, dan beginnen zij weer onderaan de ladder bij mij en zullen ze zich moeten bewijzen en als de mensen die menen dat de mij toegebrachte schade wroeging bij hun veroorzaakt, zullen ze die schade ongedaan moeten maken. Ten slotte zullen mensen die in werkelijkheid geen spijt hebben, deze schade niet ongedaan willen maken. Nieuwe mensen hebben geen schade veroorzaakt (oftewel zij hebben me niet beschadigd) dus sta ik meer open voor ze. De sociale angst die ik vroeger wel had (kwam voort uit onzekerheid, je kent dat riedeltje wel ), die heb ik nu niet meer (vooral door met de juiste mensen om te gaan en de rotte appels te mijden).

Tis ook een beetje dat spreekwoord, vertrouwen komt te voet en gaat te paard

Ik merk ook dat ik om de 1 of andere reden mensen nodig heb die ik (vrijwel) volledig kan vertrouwen en dat ik een bepaalde mate van veiligheid echt nodig heb (ook bij mensen). Het geeft een soort houvast dat ik weet dat ik op iemand terug kan vallen, zelfs al heb ik die persoon meestal niet nodig en wil ik ook niet iemand nodig hebben. Zoiets.

Denk dat het wantrouwen mij inderdaad ook veel energie kost. Echt sociale angst heb ik gelukkig niet meer. Heb wel gelukkig met mijn nieuwe baan veel leukere mensen om mij heen dus dat scheelt al veel. Werk daar ook pas 1,5 maand dus daar kan ik nog veel in groeien.
Wil eigenlijk ook over een half jaartje ofzo af van de antidepressiva. Slik dit nu al zo'n 10 jaar... zou toch wel fijn zijn om wat meer te kunnen voelen. Of misschien juist niet maar dat zie ik dan wel weer .

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 20:06 schreef Kadooosh het volgende:

[..]

Denk dat het wantrouwen mij inderdaad ook veel energie kost. Echt sociale angst heb ik gelukkig niet meer. Heb wel gelukkig met mijn nieuwe baan veel leukere mensen om mij heen dus dat scheelt al veel. Werk daar ook pas 1,5 maand dus daar kan ik nog veel in groeien.
Wil eigenlijk ook over een half jaartje ofzo af van de antidepressiva. Slik dit nu al zo'n 10 jaar... zou toch wel fijn zijn om wat meer te kunnen voelen. Of misschien juist niet maar dat zie ik dan wel weer .

Toen ik stopte met de abilify ging ik idd meer voelen
Achteraf gezien ben ik blij dat ik er toen mee gestopt ben. Ben toch dichter bij mezelf gekomen.

Nieuwe contacten opdoen is wel leuk (zolang je er zelf natuurlijk wel zin in hebt). Ik zit nu ook weer in een leuke en interessante groep waarvan ik het idee heb dat zij mij nog weleens wat zouden kunnen gaan leren. Ze zijn (dit idee heb ik in elk geval) een stuk gebalanceerder en wat verder dan ikzelf op 't moment ben, dus ik ga m'n best doen hun trucjes van ze af te kijkente assimileren en ze me eigen te maken

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Als je gaat afbouwen, ga dan rustig afbouwen en misschien 't laatste stukje doen tijdens een lange vakantieperiode of zo. ...of tijdens een langere werkeloosheidsperiode. Die laatste zijn daar mooie gelegenheden voor, want dan heb je zeg maar alle tijd.

Even geleden dat ik hier postte. Ik ben wat aan het kluizenaren. Op het moment vind ik het gewoon fijn om alleen te zijn. Dan hoef ik niets uit te leggen als ik me verdrietig of op een andere manier niet goed voel. Als ik dan onder de mensen ben wil ik juist graag gezelligheid en t er niet over hebben.

T gaat dus zijn gang. Het is allemaal best moeilijk en verdrietig maar ik ben wel blij dat ondanks het verdrietige ik ook fijne momenten heb en me goed kan voelen. Weinig nieuws te melden dus.

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 18:56 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Mooi dat je je beter voelt (of in elk geval minder slecht). Die psychotische dwanggedachten had je wel vaker geloof ik. Heb je zelf 't idee dat stress hier een relatief grote invloed op heeft?

Stress zal er wel invloed op hebben, maar dat heb ik ook zonder dagbesteding/duidelijke stressfactoren dus ik weet niet zo goed waar dat precies vandaan komt en hoe ik het verder kan verminderen.

quote:

[..]

Toen ik in 't begin begon te reageren, was ik maar 1x boven de 100e op de lijst. Aangezien ik toch geen kans maakte, ben ik lukraak op verschillende type woningen gaan reageren in verschillende dorpen/steden, puur om te kijken hoeveel kans ik zou maken en om ervaring op te doen met bezichtigingen. Ik ben letterlijk een aantal woningen gaan bezichtigen terwijl ik (op moment van reageren op de woning zelf) ik absoluut zeker wist dat ik die woning niet zou gaan nemen.
Ik ging ook mensen bevragen, waaronder andere gegadigden en de persoon van de woningbouwvereniging zelf, omdat ik 't toch niet zo serieus nam. Ik vertelde verder niet bepaalde mensen dat ik met sociale woningbouwwoningreacties bezig was want dan gingen ze me bijvoorbeeld onder druk zetten een bepaalde woning te accepteren waar ik zelf niet voor wilde gaan.

Sommige buurten bleek ik veel meer kans te hebben dan andere (zoals woningen die niet valkbij 't centrum waren) maar dit is heel uitgebreid en dit topic is daar niet voor bedoeld.

Ik mocht 3x/week reageren, 1 was een (semi-)serieuze reactie en de rest waren meer die nieuwsgierigheidsreacties.

Als je toch geen kans maakt, kan je net zo goed je reactierechten gebruiken op een manier dat je er toch tenminste iets aan hebt.

--

Er is iets met dat gevoel van die opdracht. Je hebt dat gevoel al langer/vaker gehad maar ik snap steeds maar niet wat daar nou de strekking van is. Ik heb al langer 't gevoel alsof ik iets 'obvious' over 't hoofd blijf zien.

Het verschilt inderdaad nogal per plaats hoe hoog ik kom te staan, maar ik heb toch wel wat locatievoorkeuren, zeker omdat ik geen rijbewijs heb en dus afhankelijk ben van openbaar vervoer.

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 21:04 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik weet het niet Kuolema. Ik werd toen ook direct daarna mega overspoelt met pam, wat ik weleens heb verteld. En raakte daardoor weer in contra. Ik weet eigenlijk niet hoe ik die periode voor ik weer in paniek raakte ervaarde. Ik weet nog wel goed dat mensen me dood noemden. En dat ik echt ook geen interesse meer had in mijn eigen kind. :|
Hoe is het met de psychotische gedachten nu je ermee bent gestopt?

Wat bedoel je met in contra?

De gedachten komen weer af en toe maar zijn niet zo sterk dat ik er echt wat mee doe. Ik heb wel meer last van spanning.

Ik wil zo naar bed, dus voor nu houd ik 't even kort.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2018 14:42 schreef kuolema het volgende:

[..]

Stress zal er wel invloed op hebben, maar dat heb ik ook zonder dagbesteding/duidelijke stressfactoren dus ik weet niet zo goed waar dat precies vandaan komt en hoe ik het verder kan verminderen.

Dan zou 't kunnen dat je ook onduidelijke stressfactoren hebt, dingen waar je je nog niet (goed genoeg) bewust van bent.
Er kunnen op zich ook best onduidelijke stressfactoren zijn.
Je weet wel waar dat ongeveer vandaan komt?
Had je ook periodes waarin deze psychotische (dwang)gedachtes helemaal weg waren? Zo ja, wat was daar de constante?

quote:

[..]

Het verschilt inderdaad nogal per plaats hoe hoog ik kom te staan, maar ik heb toch wel wat locatievoorkeuren, zeker omdat ik geen rijbewijs heb en dus afhankelijk ben van openbaar vervoer.

Ja, dat laatste snap ik wel. Ook heel logisch dat je locatievoorkeuren hebt.
Ik had een lijstje van dingen die ik wel en niet wou. Ik had sowieso een (best kort) lijstje van dingen die sowieso no-go waren. Qua woning had ik op zich weinig eisen, maar ik maak de rest morgen wel af want

quote:

[..]

Wat bedoel je met in contra?

De gedachten komen weer af en toe maar zijn niet zo sterk dat ik er echt wat mee doe. Ik heb wel meer last van spanning.

Ik vind de psychische hulpverlening ruk. Ik heb al EMDR gehad wat goed geholpen heeft, maar ik heb meer hulp nodig in de vorm van gesprekken. Van de week een afspraak om te bespreken hoe het na de EMDR verlopen is en ik had nogal een meltdown. Veel gehuild. Psych weinig gesproken. Eigenlijk was ik 90% van de tijd aan het woord. Vraagt ie opeens wat ik wil dat er verder gebeurd. Want ja, ik ken mezelf beter als dat hij dat kent. Hoe moet ik dat weten, jij bent toch de psych? Ik vind dat zo stom, aan je patiënt vragen wat hij verder wilt.... De patiënt heeft op dat moment geen heldere kijk op dingen...

quote:

Op zondag 28 januari 2018 12:12 schreef Colafles63 het volgende:
Ik vind de psychische hulpverlening ruk. Ik heb al EMDR gehad wat goed geholpen heeft, maar ik heb meer hulp nodig in de vorm van gesprekken. Van de week een afspraak om te bespreken hoe het na de EMDR verlopen is en ik had nogal een meltdown. Veel gehuild. Psych weinig gesproken. Eigenlijk was ik 90% van de tijd aan het woord. Vraagt ie opeens wat ik wil dat er verder gebeurd. Want ja, ik ken mezelf beter als dat hij dat kent. Hoe moet ik dat weten, jij bent toch de psych? Ik vind dat zo stom, aan je patiënt vragen wat hij verder wilt.... De patiënt heeft op dat moment geen heldere kijk op dingen...

Maar je kan toch bv aangeven dat je rust in je hoofd wilt creeeren of dat je dingen wilt afsluiten.

En als je niet weet wat je wilt, of wat je doelen zijn, zou je ook kunnen aangeven wat je juist niet meer wilt in je huidige situatie.

quote:

Op zondag 28 januari 2018 14:01 schreef Droopie het volgende:

[..]

Maar je kan toch bv aangeven dat je rust in je hoofd wilt creeeren of dat je dingen wilt afsluiten.

En als je niet weet wat je wilt, of wat je doelen zijn, zou je ook kunnen aangeven wat je juist niet meer wilt in je huidige situatie.

Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...

Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.