Dit valt mij nu dus te beurt, deze week moet ik naar die uitvaart. Ik vind dit enigszins ongemakkelijk. Ik ken alleen de collega, niet eens de partner daarvan, laat staan de rest van de nabestaanden.
Kunnen jullie wat tips geven over de do's en don'ts? Wie condoleer je bijvoorbeeld? Ook de mensen die je niet kent?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-11-2017 07:17:26 ]
Niet allemaal uiteraard maar die in het midden van de rij zitten, daar zitten meestal de direct naasten van de overleden persoon.
Vaak is dit moment als je langs de kist loopt om een laatste groet te brengen.
Maar als je dit allemaal niet wilt kun je je ook gewoon afzijdig houden en het condoleanceboek tekenen. Ik zou wel je collega persoonlijk condoleren.
[ Bericht 47% gewijzigd door 8777 op 06-11-2017 07:25:20 ]
OK, maar die mensen kennen mij dus niet. Is het dan gebruikelijk om je voor te stellen? Enerzijds is dat een fatsoensnorm (maar niet in deze situatie denk ik), anderzijds interesseert mensen dat op zo'n moment niets natuurlijk...quote:Op maandag 6 november 2017 07:19 schreef 8777 het volgende:
Je condoleert de mensen op de voorste rij.
Niet allemaal uiteraard maar die in het midden van de rij zitten, daar zitten meestal de direct naasten van de overleden persoon.
Vaak is dit moment als je langs de kist loopt om een laatste groet te brengen.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 06-11-2017 07:26:11 ]
Nee hoeft niet, gewoon een hand en gecondoleerd is genoeg. Die mensen onthouden je toch niet op zo'n moment.quote:Op maandag 6 november 2017 07:25 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
OK, maar die mensen kennen mij dus niet. Is het dan gebruikelijk om je voor te stellen? Enerzijds is dat een fatsoensnorm (maar niet in deze situatie denk ik), anderzijds interesseert mensen dat op zo'n moment niets natuurlijk...
condoleance is na afloop, dan staat de familie meestal op rijtje klaar. Ik heb nooit vooraf handjes gegeven , zag dat bij laatste begrafenis waar ik bij was niemand doenquote:
Je condoleert de mensen op de voorste rij.
Niet allemaal uiteraard maar die in het midden van de rij zitten, daar zitten meestal de direct naasten van de overleden persoon.
Vaak is dit moment als je langs de kist loopt om een laatste groet te brengen.
Maar als je dit allemaal niet wilt kun je je ook gewoon afzijdig houden en het condoleanceboek tekenen. Ik zou wel je collega persoonlijk condoleren.
Ik heb het inderdaad ook nog nooit meegemaakt.quote:
[..]
condoleance is na afloop, dan staat de familie meestal op rijtje klaar. Ik heb nooit vooraf handjes gegeven , zag dat bij laatste begrafenis waar ik bij was niemand doen
Dit idd. Handjes geven en Sterkte wensen na afloop, en dan staan ze op een rijtje.quote:
[..]
condoleance is na afloop, dan staat de familie meestal op rijtje klaar. Ik heb nooit vooraf handjes gegeven , zag dat bij laatste begrafenis waar ik bij was niemand doen
Of je kijkt wat wat de meerderheid doet en sluit gewoon aan in de rij.
Een goede begrafenisondernemer geeft ook wel aanwijzingen zoals "er is mogelijkheid tot condoleance na de mis/crematie/broodjes/whatever".
Je kan bij het handjes schudden ook "condoleances van de collega's van <naam>" wensen, dan weten ze meteen dat jij van "het werk" bent, zonder dat je je met naam en toenaam hoeft voor te stellen.
Ik heb het wel meegemaakt. Toen we vanaf de stoelen naar de kist liepen, liepen we langs de naast familie om te condoleren.quote:
[..]
condoleance is na afloop, dan staat de familie meestal op rijtje klaar. Ik heb nooit vooraf handjes gegeven , zag dat bij laatste begrafenis waar ik bij was niemand doen
Waar lees je dat ik zeg dat je vooraf moet condoleren? Je begrijpt wat laatste groet betekent?quote:
[..]
condoleance is na afloop, dan staat de familie meestal op rijtje klaar. Ik heb nooit vooraf handjes gegeven , zag dat bij laatste begrafenis waar ik bij was niemand doen
Gewoon netjes een hand geven wanneer de rest het ook doet.quote:
[..]
condoleance is na afloop, dan staat de familie meestal op rijtje klaar. Ik heb nooit vooraf handjes gegeven , zag dat bij laatste begrafenis waar ik bij was niemand doen
Meestal wordt de familie apart opgevangen van de gasten. Dus jij zult je collega vooraf niet zien normaliter.
Condoleren doe je achteraf. Verder hoef je niets te doen. Sowieso netjes dat je er bent.
’je condoleert de mensen op eerste rij’ , dat kwam bij mij over alsof je adviseert om daar naar toe te lopen voor de startquote:
[..]
Waar lees je dat ik zeg dat je vooraf moet condoleren? Je begrijpt wat laatste groet betekent?
Dan heb je niet goed gelezen.quote:
[..]
’je condoleert de mensen op eerste rij’ , dat kwam bij mij over alsof je adviseert om daar naar toe te lopen voor de start
Nee jij schrijft gewoon onduidelijk want die bedoeling komt zo wel over.quote:
Daarna een kopje koffie met een koekje en weer naar huis.
De enigen die dat doen, zijn goede vrienden/familie die even het protocol doorbreken. Doorgaans condoleer je na afloop. Tijdens de koffietafel.quote:
Je condoleert de mensen op de voorste rij.
Dat zonder meer. Het si wel belangrijk dat er iemand van het werk zich laat zien.Dat wordt gewaardeerd. Wat je ook nog kunt doen is een ander iemand van je werk meenemen, mogeiljk iemand die goed bevriend was met de collega.quote:
De laatste keer was ik naar een crematie, ook van de moeder van een collega. Condoleanceregister getekend, dienst bij gewoond. Er werd aan het einde vd dienst aangegeven dat er een samenkomen voor genodigden was, was ook verder geen mogelijkheid tot condoleance. En houd je afstand en geef de directe nabestaanden de ruimte, bij binnengaan van de zaal achteraan, bij zitten achteraan etc. Het zal zich wel wijzen. Ik vond het eerst ook vreemd omdat ik alleen mijn collega ken. Toen de collega weer aan het werk was, werd ik persoonlijk bedankt, het wordt vaak echt wel op prijs gesteld om zo je steun te betuigen aan de betrokken collega.
quote:
Jouw afstand tot de overledene is erg groot, dus jouw plaats in de kerk is achterin. Ga vooral ook niet hysterisch huilend op de kist liggen, uitroepend "Waarom, waarom!!". Dat geeft geen pas. Geef je collega en zjn familie gewoon na afloop een hand en condoleer ze. Zoek een ander persoon die geen familie is en daar alleen staat, drink met hem een kopje koffie en vertrek weer.
ik zag het helemaal voor me.Ik heb de details nog niet bekeken, maar een uitvaart is toch meestal in een crematorium, niet in een kerk?quote:
Jouw afstand tot de overledene is erg groot, dus jouw plaats in de kerk is achterin.
quote:
Ga vooral ook niet hysterisch huilend op de kist liggen, uitroepend "Waarom, waarom!!". Dat geeft geen pas.
Waar zie je me voor aan? 
Inderdaad meestal geen kerk. Bij crematie al helemaal zelden.quote:
[..]
Ik heb de details nog niet bekeken, maar een uitvaart is toch meestal in een crematorium, niet in een kerk?
[..]
quote:
Jouw afstand tot de overledene is erg groot, dus jouw plaats in de kerk is achterin. Ga vooral ook niet hysterisch huilend op de kist liggen, uitroepend "Waarom, waarom!!". Dat geeft geen pas. Geef je collega en zjn familie gewoon na afloop een hand en condoleer ze. Zoek een ander persoon die geen familie is en daar alleen staat, drink met hem een kopje koffie en vertrek weer.
Tranen van het lachen hier
Locatie staat vast op de uitnodiging. Als de overledene gelovig is, dan kan de afscheidsdienst best in een kerk zijn. Soms is het een combinatie van kerkdienst en daarna definitief afscheid in crematorium. Als overledene begraven wordt is deel 2 op de begraafplaats en het eerste afscheid in de kerk of andere gelegenheid. Maar dat stukje is meestal geen echte dienst, maar nog een paar korte woordjes en evt zegening in de buitenlucht voordat hij/zij ter aarde besteld wordt.quote:
[..]
Ik heb de details nog niet bekeken, maar een uitvaart is toch meestal in een crematorium, niet in een kerk?
[..]
Staat vast in de uitnodiging en dan is het aan jou om te bepalen of je naar een of beide diensten gaat. Omdat je de overledene niet kende vind ik het niet onlogisch om dan voor één van beide gelegenheden te kiezen.
Als je onthoudt dat je er bent voor je collega dan zul je vast geen flaters maken. Beetje achteraf gaan zitten, en de rest van de mensen volgen. En, als het past of er condoleancegelegenheid is, naaste familie en vooral je collega handje geven. Als die ziet dat jij er was dan is dat al prima en voldoende.
Ps: als het een katholieke kerkdienst is en jij protestant of niet gelovig bent wordt God heel boos als je ter communie gaat. Ben je katholiek en is de dienst protestants dan maakt het God weinig uit.
Geloof je niks, iets anders of twijfel je: lekker blijven zitten als men ter communie gaat.
Laatste vier uitvaarten waar ik was begonnen in een kerk.quote:
[..]
Inderdaad meestal geen kerk. Bij crematie al helemaal zelden.
Met daarna afscheid op begraafplaats of in crematorium.
Ligt er echt aan in welk deel van het land je woont.
Moet ik me daar ook "melden"?quote:
Gewoon de aanwijzingen van de uitvaarleider opvolgen dan komt het allemaal goed!
Dit.quote:Op maandag 6 november 2017 08:51 schreef Ludachrist het volgende:
Gewoon erheen gaan, de dienst bijwonen, na afloop condoleren. Als ze gewoon rondlopen in een zaaltje geef je alleen je collega en eventueel de mensen naast hem een hand, als je een rijtje af moet geef je iedereen een hand. Je hoeft je pas voor te stellen als zij er naar vragen, anders gewoon 'gecondoleerd' en doorschuifelen.
Daarna een kopje koffie met een koekje en weer naar huis.
En bekijk de details even, tijdig.
Overigens, voor je collega heel fijn dat je er heen gaat. Contact hoeft niet lang of diepgaand te zijn. De belangstelling is belangrijk.
Ben je wel ooit op een uitvaart geweest eigenlijk? Komt op mij niet zo over.
Nee, maar vaak staat er wel iemand bij de deur om mensen welkom te heten.quote:
Goede tip wel.quote:
Ga vooral ook niet hysterisch huilend op de kist liggen, uitroepend "Waarom, waarom!!". Dat geeft geen pas.
Achterin die kerk/zaal blijven hangen, en in de rij wachten tussen de rest van het tweede garnituur om te condoleren. Misschien namens het bedrijf/collega’s doen zoals iemand eerder al zei, dan hoeven ze zich ook niet af te vragen wie jij nou weer bent.
Verder kan je denk ik zelfs het kopje koffie overslaan. Op de meeste crematies is de koffie toch kut, dat moet veelal voor honderd man tegelijk gezet worden, dus ik snap het wel, maar toch, je sluit het zo altijd in mineur af.
Nee joh!quote:
Gewoon een kwartiertje voor de aangegeven tijd op de locatie zijn en aansluiten bij de groep mensen die er al staat/zit. Misschien een collega meenemen, zodat je je niet zo verloren voelt omdat je niemand kent,
En vooral niet te druk om maken. 95% van de aanwezigen heeft zoiets al eerder meegemaakt en weet hoe het werkt. Hou gewoon de rest in de gaten en doe wat zij doen. En een goede uitvaartleider vangt eventuele faux passes wel op.
Het is ook de vraag of je voor de koffie bent uitgenodigd. Hier (zuiden des lands) krijgen veel mensen een uitnodiging voor de uitvaart, maar slechts een bepaald deel ervan (goede vrienden en familie) krijgen er een extra kaartje bij met uitnodiging voor de koffietafel. De rest gaat na de dienst naar huis. Je moet het ook wel zo regelen, want vaak zit er soep en broodjes bij en men moet vooraf wel een beetje een inschatting van de benodigde catering kunnen maken.quote:
[..]
Goede tip wel.
Achterin die kerk/zaal blijven hangen, en in de rij wachten tussen de rest van het tweede garnituur om te condoleren. Misschien namens het bedrijf/collega’s doen zoals iemand eerder al zei, dan hoeven ze zich ook niet af te vragen wie jij nou weer bent.
Misschien is het elders in het land anders geregeld. Wederom voor TS: volg de kudde. En de uitvaartleider neemt aan het einde vaak ook even het woord om zulke praktische zaken door te spreken en dan hoor je vanzelf of iedereen is uitgenodigd voor koffie of alleen de mensen die dat extra kaartje bij hun uitnodiging hadden.
Edit: hier zijn koffietafels halve reuniën. Bijkletsen met mensen, leven van de overledenen vieren, lekker eten erbij.. meestal weinig mineur. Als je de overledene kende en dan kaal na de dienst weg moet, dan vertrek ik altijd in mineur.
Vooraf condoleren is bijvoorbeeeld eigenlijk not done. Zeker niet als je geen directe famliie bent.quote:
En een goede uitvaartleider vangt eventuele faux passes wel op.
Voorafgaand aan de dienst bedoel ik dan.
Geloof me, als je over een kwartier je moeder gaat begraven is dat zo’n beetje het laatste dat je wil.
“Gecondoleerd worden” kost namelijk heel erg veel energie, en de meeste mensen zijn heel ergens anders mee bezig. Ik was in ieder geval echt in een soort cocon , met alleen mijn directe familie, en ik wilde toen geen indringers. Na de uitvaart kwam er wat ontspanning en dan was er ruimte voor mensen die iets verder af staan.
Ik snap niet goed waarom je mij quote. Ik heb het helemaal niet over vooraf condoleren. Maar netjes op tijd aanwezig zijn zodat je rustig een plekje kunt zoeken om de dienst bij te wonen en niet -onbeleefd en storend- te laat binnen valt.quote:
[..]
Vooraf condoleren is bijvoorbeeeld eigenlijk not done. Zeker niet als je geen directe famliie bent.
Voorafgaand aan de dienst bedoel ik dan.
Geloof me, als je over een kwartier je moeder gaat begraven is dat zo’n beetje het laatste dat je wil.
“Gecondoleerd worden” kost namelijk heel erg veel energie, en de meeste mensen zijn heel ergens anders mee bezig. Ik was in ieder geval echt in een soort cocon , met alleen mijn directe familie, en ik wilde toen geen indringers. Na de uitvaart kwam er wat ontspanning en dan was er ruimte voor mensen die iets verder af staan.
Ik wilde een voorbeeld geven van een faux pas.quote:
[..]
Ik snap niet goed waarom je mij quote. Ik heb het helemaal niet over vooraf condoleren. Maar netjes op tijd aanwezig zijn zodat je rustig een plekje kunt zoeken om de dienst bij te wonen en niet -onbeleefd en storend- te laat binnen valt.
Condoleren tijdens of voor de dienst wordt namelijk vaak ook voorkomen door een uitvaartleider en eerder in het topic werd hierover gesproken.
Ah, verkeerd gelezen.quote:
[..]
Ik wilde een voorbeeld geven van een faux pas
Uiteraard stond dat netjes op de uitnodiging.
Hoe dan ook: volg de kudde.
Misschien is dat wel regio bepaald, geen idee.quote:Op maandag 6 november 2017 20:20 schreef sigme het volgende:
Bij de begrafenis van mijn schoonmoeder was er gelegenheid tot condoleance vooraf. Blijkbaar vinden jullie dat heel ongebruikelijk, maar echt, het komt voor.
Uiteraard stond dat netjes op de uitnodiging.
Hoe dan ook: volg de kudde.
Hier in het zuiden heb ik het nog nooit gezien/meegemaakt. Wel in de week voor de uitvaart naar die mensen thuis als je ze goed kent.
Maar inderdaad. Een goede rouwkaart geeft duidelijke instructies
Als ik TS was zou ik dat eerst eens even goed doornemen.
Dit, hier in Limburg ken ik het ook niet anders. Overigens was condoleance voor de dienst in het crematorium wel gewoon mogelijk, geen enkel probleem.quote:
[..]
Het is ook de vraag of je voor de koffie bent uitgenodigd. Hier (zuiden des lands) krijgen veel mensen een uitnodiging voor de uitvaart, maar slechts een bepaald deel ervan (goede vrienden en familie) krijgen er een extra kaartje bij met uitnodiging voor de koffietafel. De rest gaat na de dienst naar huis. Je moet het ook wel zo regelen, want vaak zit er soep en broodjes bij en men moet vooraf wel een beetje een inschatting van de benodigde catering kunnen maken.
Misschien is het elders in het land anders geregeld. Wederom voor TS: volg de kudde. En de uitvaartleider neemt aan het einde vaak ook even het woord om zulke praktische zaken door te spreken en dan hoor je vanzelf of iedereen is uitgenodigd voor koffie of alleen de mensen die dat extra kaartje bij hun uitnodiging hadden.
Edit: hier zijn koffietafels halve reuniën. Bijkletsen met mensen, leven van de overledenen vieren, lekker eten erbij.. meestal weinig mineur. Als je de overledene kende en dan kaal na de dienst weg moet, dan vertrek ik altijd in mineur.
Goed, locatie maakt niet uit, je neemt in ieder geval achterin plaats. Bij de laatste zat ik bijna 4 uur lang op de verwarming. Desnoods ga je 4 uur lang staan.quote:
[..]
Ik heb de details nog niet bekeken, maar een uitvaart is toch meestal in een crematorium, niet in een kerk?
[..]
Er zullen mensen zijn die vragen wie je bent, dat hele gecondoleerd van zuszobedrinf zou ik persoonlijk niet doen, maar dat is meer omdat ik condoleren sowieso een onpersoonlijk dingetje vind (bij hele lange rijen vol onbekenden dan). Gewoon gecondoleerd en de mensen die uit zichzelf vragen netjes beantwoorden.
Wat ik overigens bij weduwes/ weduwnaren, oudere vrouwen/ moeders, kinderen en zussen doe, is condoleren met twee handen (dus hand om te schudden en dan met je tweede hand op hun hand). Die houd ik langer vast dan de rest ook.
Het blijft awkward.
Ps. Bij mijn opa en meerdere waar ik geweest ben was de eerste dag condoleren en pas de dag erop uitvaart.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 07-11-2017 01:21:50 ]
Diensten verdeeld over twee dagen?
Nog nooit meegemaakt, gelukkig.
Als je een jaar of 20 bent, heb je toch al wel wat uitvaarten meegemaakt, van allerlei seculieren en religieuze pluimage, en was je al wel aardig op de hoogte van de do's en don'ts. Of heeft de moeder van die collega een apart geloof met eigen etikettes.
als je van Turkse afkomst bent bijv heb je geen ervaring met niet islamitische begrafenissenquote:
Waar komt leidinggevende Hamzoef eigenlijk vandaan?
Als je een jaar of 20 bent, heb je toch al wel wat uitvaarten meegemaakt, van allerlei seculieren en religieuze pluimage, en was je al wel aardig op de hoogte van de do's en don'ts. Of heeft de moeder van die collega een apart geloof met eigen etikettes.
Goed dat je dit aangeeft!quote:
Jouw afstand tot de overledene is erg groot, dus jouw plaats in de kerk is achterin. Ga vooral ook niet hysterisch huilend op de kist liggen, uitroepend "Waarom, waarom!!". Dat geeft geen pas. Geef je collega en zjn familie gewoon na afloop een hand en condoleer ze. Zoek een ander persoon die geen familie is en daar alleen staat, drink met hem een kopje koffie en vertrek weer.
In mijn familie gaan ze zelden dood. Ergens in mijn jeugd een opa en die ging naar de wetenschap (dus geen uitvaart), later de andere opa maar die was al begraven/gecremeerd voordat wij in kennis gesteld werden. Dan nog een oom, waar we met een handjevol mensen waren, allemaal familie en dan is er geen condoleance. En dat was het wel, tot mijn 20ste. Niet iedereen treft het met voldoende oefenuitvaarten.quote:
Waar komt leidinggevende Hamzoef eigenlijk vandaan?
Als je een jaar of 20 bent, heb je toch al wel wat uitvaarten meegemaakt, van allerlei seculieren en religieuze pluimage, en was je al wel aardig op de hoogte van de do's en don'ts. Of heeft de moeder van die collega een apart geloof met eigen etikettes.
Ik had al gezien dat hamzoef mohammedaan is. Wellicht speelt dat mee in de ervaring met westers begrafenissen.quote:
[..]
In mijn familie gaan ze zelden dood. Ergens in mijn jeugd een opa en die ging naar de wetenschap (dus geen uitvaart), later de andere opa maar die was al begraven/gecremeerd voordat wij in kennis gesteld werden. Dan nog een oom, waar we met een handjevol mensen waren, allemaal familie en dan is er geen condoleance. En dat was het wel, tot mijn 20ste. Niet iedereen treft het met voldoende oefenuitvaarten.
Het staat hamzoef te prijzen dat hij zich wat voorbereidt.quote:
[..]
Ik had al gezien dat hamzoef mohammedaan is. Wellicht speelt dat mee in de ervaring met westers begrafenissen.
Maar het idee dat je op je 20ste al wel genoeg uitvaarten moet hebben gezien om ze te onder de knie te hebben vind ik vrij wereldvreemd, ongeacht iemands culturele achtergrond.
Als je mij naar een paapse uitvaart stuurt heb ik weinig idee over waar op voor te bereiden, al ben ik ruim 40+. En de eerste paar gereformeerde uitvaarten vond ik ronduit choquerend trouwens.
niet? Ik weet niet beter dan dat er voorafgaand aan een crematie vaak gecondoleerd wordt. De naasten staan dan in de ontvangstruimte. Maar goed, komt ook vaak voor dat ze helemaal geen behoefte hebben aan dat verplichte nummer.quote:
[..]
Misschien is dat wel regio bepaald, geen idee.
Hier in het zuiden heb ik het nog nooit gezien/meegemaakt. Wel in de week voor de uitvaart naar die mensen thuis als je ze goed kent.
Maar inderdaad. Een goede rouwkaart geeft duidelijke instructies
Als ik TS was zou ik dat eerst eens even goed doornemen.
Er is vaak op een dag voorafgaand aan de uitvaart zelf een moment om afscheid te nemen van de overledene en vaak wordt dat gecombineerd met het condoleren van de naaste familie.
Zo is dat. Dat is te prijzen. Inderdaad. En meestal is aanwezig zijn al genoeg.quote:
[..]
Het staat hamzoef te prijzen dat hij zich wat voorbereidt.
Maar het idee dat je op je 20ste al wel genoeg uitvaarten moet hebben gezien om ze te onder de knie te hebben vind ik vrij wereldvreemd, ongeacht iemands culturele achtergrond.
Als je mij naar een paapse uitvaart stuurt heb ik weinig idee over waar op voor te bereiden, al ben ik ruim 40+. En de eerste paar gereformeerde uitvaarten vond ik ronduit choquerend trouwens.
Overigens grefo uitvaarten zijn heel erg. De eerste keer dat ik dat meemaakte was ik woedend. Wat vreselijk dat iemand die dood is zo'n trap na krijgt op de begrafenis.
Wil je daar over uitweiden?quote:
En de eerste paar gereformeerde uitvaarten vond ik ronduit choquerend trouwens.
Zal ik doen.quote:
Hopelijk komt TS straks nog vertellen hoe hij het ervaren heeft.
[ Bericht 32% gewijzigd door #ANONIEM op 07-11-2017 19:42:22 ]
Bij gereformeerde types doet degene die gestorven is er niet toe. Het gaat over God en zijn zoon. En de gestorvene was vooral een zondaar. En de Heere zal oordelen.quote:
[..]
Wil je daar over uitweiden?
[..]
Zal ik doen.
En dan insert random preek over hel en verdoemenis .
Mijn persoonlijke ervaring is dat de dominee het vooral.heel.rrg slecht vond dat de dode in kwestie tijdens zijn heftige ziekbed niet naar de kerk was gegaan. Maar ziek was. Wat een lul.
Tja, van de erfzonde kom je niet af. Je kunt alleen hopen dat je in je leven genoeg naar de kerk bent gegaan om niet meteen in de hel te belandenquote:
[..]
Bij gereformeerde types doet degene die gestorven is er niet toe. Het gaat over God en zijn zoon. En de gestorvene was vooral een zondaar. En de Heere zal oordelen.
En dan insert random preek over hel en verdoemenis .
Mijn persoonlijke ervaring is dat de dominee het vooral.heel.rrg slecht vond dat de dode in kwestie tijdens zijn heftige ziekbed niet naar de kerk was gegaan. Maar ziek was. Wat een lul.
Wat Spanky zegt. En Catastrophe.quote:
Bij een goed strenggelovige valt diens naam nauwelijks tijdens de dienst en die van naasten en geliefden in het geheel niet. Geen woord over het leven van de overledene.
Behalve een heleboel hel en verdoemenis in het algemeen is er speciaal nog een portie expliciet gericht aan de aanwezige zondaren. De minder gelovigen, ketters en heidenen wordt de oren stevig gewassen. Die moet je immers bij dergelijke gelegenheden te pakken nemen want het is de enige gelegenheid die de dominee krijgt.
Het is heel bijzonder. Maar ze sterven rap uit, de kans dat je zo'n uitvaart treft is niet zo groot.
Ben wel benieuwd wat jij gaat treffen! Het is toch een interessant ritueel.
Succes in elk geval met het vervullen van je rol als zakelijk leidinggevende gecombineerd zoiets persoonlijks.
Ik heb werkelijk nog nooit meegemaakt dat er vooraf werd gecondoleerd. Wel een paar keer dat de naasten in dezelfde ontvangstruimte, als de genodigden, aanwezig waren. Maar daar werden zij niet gecondoleerd, dat gebeurde pas na de crematie.quote:
[..]
niet? Ik weet niet beter dan dat er voorafgaand aan een crematie vaak gecondoleerd wordt. De naasten staan dan in de ontvangstruimte. Maar goed, komt ook vaak voor dat ze helemaal geen behoefte hebben aan dat verplichte nummer.
Ik zou het nog kunnen begrijpen als het paste bij de overledene qua stijl en/of aangegeven wordt van te voren, maar dat was dus niet het geval. Wat een verloedering echt..
Dienst is openbaar, tenzij er duidelijk in de annonce in de krant staat dat het een besloten dienst is.quote:
Ben je wel uitgenodigd om daar heen te gaan?
Ik neem aan dat TS via collega of een rouwkaart de datum en locatie heeft vernomen.
En op de een of andere manier ging ik er vanuit dat de uitvaart vandaag was
niet? Nu moet ik wel zeggen dat dit vaker zo is bij crematies na een kerkdienst. Misschien dat dat nog verschil maakt.quote:
[..]
Ik heb werkelijk nog nooit meegemaakt dat er vooraf werd gecondoleerd. Wel een paar keer dat de naasten in dezelfde ontvangstruimte, als de genodigden, aanwezig waren. Maar daar werden zij niet gecondoleerd, dat gebeurde pas na de crematie.
Zoals Sigme ook al zei:quote:
[..]
Wil je daar over uitweiden?
[..]
Zal ik doen.
Een goede stap om je goed voor te bereiden.
De meeste uitvaarten die ik heb meegemaakt, zijn of katholiek, of seculier, en een paar hervormd. Over het algemeen wijst het zich vanzelf. Meestal heb je een uitvaartverzorger die alles in goede banen leidt.
En als je achterin de kerk of rouwruimte zit, heb je tijd genoeg om te kijken hoe de rest "loopt".
En in de koffieruimte neem je plaats aan een tafeltje waar iemand anders ook alleen zit. Wellicht ook een werkgever, maar dan van een zus of broer van je collega.
Succes.
Ik heb nog nooit een crematie na een kerkdienst meegemaakt, dus daar zou het mogelijk wel mee te maken kunnen hebben.quote:
[..]
niet? Nu moet ik wel zeggen dat dit vaker zo is bij crematies na een kerkdienst. Misschien dat dat nog verschil maakt.
Ik kom uit een katholieke familie en regelmatig meegemaakt met een overlijden dat we eerst een kerkdienst hadden en later nog een dienst in het crematorium. Daar was dan ook gelegenheid tot condoleancequote:
[..]
Ik heb de details nog niet bekeken, maar een uitvaart is toch meestal in een crematorium, niet in een kerk?
[..]
Dacht je dat? die refo's fokken als konijnen hoorquote:
Het is heel bijzonder. Maar ze sterven rap uit,
Wie is golbert?quote:
TS hoe oud ben je? Gewoon er naar toe gaan. Netjes gekleed. Blouse golbert spijker broek achterin een plek zoeken en gaan zitten. En aant eind nabestaande hand geven en condoleren en klaar!
Ik gok iets wat net tussen een colbert en gilet in zit: Mouwloos jasje.quote:
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.quote:
Hopelijk komt TS straks nog vertellen hoe hij het ervaren heeft.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-11-2017 19:46:58 ]
Kan me die plaatsvervangende schaamte wel voorstellen..😅 Had ze het zelf door?quote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Dat is iets Moluks denk ik? Eerst een (meestal heel lange) dienst ter vertroosting waarbij ook gewoon alles en iedereen te eten krijgt. In die dienst wordt de overledene vol geëerd, herinnerd, gezongen, gelachen, gehuild, opgetreden, instrumenten bespeeld, gebeden. Kinderen en kleinkinderen vertellen dingen en zingen liedjes. Mensen uit het hele land komen, ook al ken je diegene niet. De volgende dag is de ter aarde bestelling. Die dienst is doorgaans minder lang. Er wordt met heel veel meer respect omgegaan met overlijden van ouderen uit de Molukse gemeenschap, dan hoe het bij NL gebeurt. Bizar hoe lopende band werk dat laatste is. Je komt binnen en een uur later sta je weer buiten.quote:Op dinsdag 7 november 2017 08:51 schreef Copycat het volgende:
Uitvaarten van vier uur?
Diensten verdeeld over twee dagen?
Nog nooit meegemaakt, gelukkig.
Maargoed, daar was het ook eerst een condoleance en de volgende dag crematie. Ik ken dat ook bij Nederlanders niet anders, maar dat heb ik inclusief mijn eigen fam pas vier keer meegemaakt.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 09-11-2017 20:56:15 ]
Je moeder toch?quote:
Uh, werken jullie in Toren C? Hoe lang woont ze in Nederland? Wtf.quote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Ja. Ongemakkelijk ja.Wat een kortzichtige conclusie, dat wij andere tradities hebben en er op een andere manier mee omgaan, betekend niet dat wij er minder respectvol mee omgaan.quote:
[..]
Dat is iets Moluks denk ik? Eerst een (meestal heel lange) dienst ter vertroosting waarbij ook gewoon alles en iedereen te eten krijgt. In die dienst wordt de overledene vol geëerd, herinnerd, gezongen, gelachen, gehuild, opgetreden, instrumenten bespeeld, gebeden. Kinderen en kleinkinderen vertellen dingen en zingen liedjes. Mensen uit het hele land komen, ook al ken je diegene niet. De volgende dag is de ter aarde bestelling. Die dienst is doorgaans minder lang. Er wordt met heel veel meer respect omgegaan met overlijden van ouderen uit de Molukse gemeenschap, dan hoe het bij NL gebeurt. Bizar hoe lopende band werk dat laatste is. Je komt binnen en een uur later sta je weer buiten.
Maargoed, daar was het ook eerst een condoleance en de volgende dag crematie. Ik ken dat ook bij Nederlanders niet anders, maar dat heb ik inclusief mijn eigen fam pas vier keer meegemaakt.
Eerst heb je vaak de opbaring, dit is meestal óf in het rouwcentrum of thuis. Dit is meestal enkele dagen voor de crematie, afhankelijk van wat de wensen van de overledene waren. Hiervoor worden over het algemeen alleen familie en goede vrienden uitgenodigd.
De plechtigheid duurt gemiddeld een half uur tot een uur, daarna is er meestal de mogelijkheid voor condoleances en koffie/thee (of zoals onze oma graag wilde: bier, wijn en bitterballen)
Daarna is het gebruikelijk dat de nabestaanden met het meest naaste een deel van de genodigden (dus verdere familie en goede vrienden) samen naar een café/restaurant/huis gaan om daar verder samen te zijn en stil te staan bij de overledene.
freudiaanse versprekingquote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Een freudiaanse verspreking is een verspreking, die onbedoeld onthult wat (wellicht onbewust of ontkend) belangrijk is in de geest van de spreker, wat hem pre-occupeert.
Karmaquote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Ik neem aan dat deze collega wel is aangesproken op haar gedrag. Wat was haar motief?quote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
OMG wat errugquote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
T zou je maar gebeuren.Mag hopen dat het puur de zenuwen waren en dat ze dat niet echt stiekem dacht.
Ehm nou, ik ben 26 en ik de laatste uitvaart die ik meemaakte was 7 jaar geleden. Ik hoop toch dat de volgende nog even op zich laat wachten.quote:
[..]
In mijn familie gaan ze zelden dood. Ergens in mijn jeugd een opa en die ging naar de wetenschap (dus geen uitvaart), later de andere opa maar die was al begraven/gecremeerd voordat wij in kennis gesteld werden. Dan nog een oom, waar we met een handjevol mensen waren, allemaal familie en dan is er geen condoleance. En dat was het wel, tot mijn 20ste. Niet iedereen treft het met voldoende oefenuitvaarten.
Liever 'tref' ik het niet met veel oefenuitvaarten.
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.quote:
[..]
Kan me die plaatsvervangende schaamte wel voorstellen..😅 Had ze het zelf door?
Geen motief. Ik ben er heel van overtuigd dat ze de spreekwoorden "een hart onder de riem steken" en "een mes in de rug steken" door elkaar haalde.quote:
[..]
Ik neem aan dat deze collega wel is aangesproken op haar gedrag. Wat was haar motief?
Nee, deze collega's kunnen het juist heel goed met elkaar vinden.quote:
[..]
freudiaanse verspreking
Een freudiaanse verspreking is een verspreking, die onbedoeld onthult wat (wellicht onbewust of ontkend) belangrijk is in de geest van de spreker, wat hem pre-occupeert.
Karma?quote:
Op OMG.... darnquote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Hij is van de categorie "gefeliciteerd" ipv "gecondoleerd" maar het is wel een hele vervelende verspreking.
En dit maakt je een geschikte leidinggevendequote:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
ach ja, zo wenste ik een vers bruidspaar eens ‘sterkte’ i.p.v. ze te feliciterenquote:
[..]
OMG.... darn
Hij is van de categorie "gefeliciteerd" ipv "gecondoleerd" maar het is wel een hele vervelende verspreking.
Het huwelijk heeft niet langs stand gehouden quote:
[..]
ach ja, zo wenste ik een vers bruidspaar eens ‘sterkte’ i.p.v. ze te feliciteren
Ik had daar trouwens lachend "Dank je, hij zal het nodig hebben" op geantwoord
quote:
[..]
ach ja, zo wenste ik een vers bruidspaar eens ‘sterkte’ i.p.v. ze te feliciteren
Ik moest heel hard lachen, waarvoor dank.quote:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
[..]
Is het tussen die 2 collega's ook uitgelegd en bijgelegd?quote:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
[..]
Karma?
Verder goed verlopen dus.... Fok is your friend....
En ... karma.... volgens mij niet....
Feit is wel dat je niet altijd alles in de hand hebt.
Succes verder
Nouja... Jij kan er niets aan doen zegmaar... Pfff. Een veel ergere verspreking kan bijna niet.quote:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Maar waarschijnlijk begrijpt hij de zenuwen. Ongetwijfeld erg gewaardeerd dat jullie er waren. Da's gewoon aardig en netjes.
P.s. geen karma maar zelf fulfilling prophecy. Waarschijnlijk gekomen door de zenuwen en spanning.
Ja. Karma.quote:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
[..]
Geen motief. Ik ben er heel van overtuigd dat ze de spreekwoorden "een hart onder de riem steken" en "een mes in de rug steken" door elkaar haalde.
[..]
Nee, deze collega's kunnen het juist heel goed met elkaar vinden.
[..]
Karma?
Bedankt voor de goede uitleg.quote:
Op Ik heb het in Duitsland meegemaakt. Eerst bij het uitvaartcentrum op de begraafplaats hele ceremonie met als einde condoleren en dat de auto nazwaaiem die met de kist naar het crematorium rijdt. Schijnt daar normaal te zijn.quote:
[..]
Ik heb werkelijk nog nooit meegemaakt dat er vooraf werd gecondoleerd. Wel een paar keer dat de naasten in dezelfde ontvangstruimte, als de genodigden, aanwezig waren. Maar daar werden zij niet gecondoleerd, dat gebeurde pas na de crematie.
Net als na afloop de stamkroeg van de overledene bezoeken in plaats van koffie & cake.
Geen probleem.quote:
Waarschijnlijk was je niet een van de naasten. Voor hen duurt het veel langer en bij christenen duurt het maanden.quote:
Er wordt met heel veel meer respect omgegaan met overlijden van ouderen uit de Molukse gemeenschap, dan hoe het bij NL gebeurt. Bizar hoe lopende band werk dat laatste is. Je komt binnen en een uur later sta je weer buiten.
Dingen als dodenwake, samenkomst in het huis van de overledene, kerkdienst, uitvaart zelf, koffietafel en condoleances, daarna met de familie en buren natafelen ter herdenking, volgende zondag nog aandacht in de mis, de 40 dagen, allerzielen. Hoort er allemaal bij. Dat uurtje is maar een deel van het geheel.