Dat is iets Moluks denk ik? Eerst een (meestal heel lange) dienst ter vertroosting waarbij ook gewoon alles en iedereen te eten krijgt. In die dienst wordt de overledene vol geëerd, herinnerd, gezongen, gelachen, gehuild, opgetreden, instrumenten bespeeld, gebeden. Kinderen en kleinkinderen vertellen dingen en zingen liedjes. Mensen uit het hele land komen, ook al ken je diegene niet. De volgende dag is de ter aarde bestelling. Die dienst is doorgaans minder lang. Er wordt met heel veel meer respect omgegaan met overlijden van ouderen uit de Molukse gemeenschap, dan hoe het bij NL gebeurt. Bizar hoe lopende band werk dat laatste is. Je komt binnen en een uur later sta je weer buiten.quote:Op dinsdag 7 november 2017 08:51 schreef Copycat het volgende:
Uitvaarten van vier uur?
Diensten verdeeld over twee dagen?
Nog nooit meegemaakt, gelukkig.
Uh, werken jullie in Toren C? Hoe lang woont ze in Nederland? Wtf. Ja. Ongemakkelijk ja.quote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Wat een kortzichtige conclusie, dat wij andere tradities hebben en er op een andere manier mee omgaan, betekend niet dat wij er minder respectvol mee omgaan.quote:Op donderdag 9 november 2017 20:52 schreef Myrr het volgende:
[..]
Dat is iets Moluks denk ik? Eerst een (meestal heel lange) dienst ter vertroosting waarbij ook gewoon alles en iedereen te eten krijgt. In die dienst wordt de overledene vol geëerd, herinnerd, gezongen, gelachen, gehuild, opgetreden, instrumenten bespeeld, gebeden. Kinderen en kleinkinderen vertellen dingen en zingen liedjes. Mensen uit het hele land komen, ook al ken je diegene niet. De volgende dag is de ter aarde bestelling. Die dienst is doorgaans minder lang. Er wordt met heel veel meer respect omgegaan met overlijden van ouderen uit de Molukse gemeenschap, dan hoe het bij NL gebeurt. Bizar hoe lopende band werk dat laatste is. Je komt binnen en een uur later sta je weer buiten.
Maargoed, daar was het ook eerst een condoleance en de volgende dag crematie. Ik ken dat ook bij Nederlanders niet anders, maar dat heb ik inclusief mijn eigen fam pas vier keer meegemaakt.
freudiaanse versprekingquote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Karmaquote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Ik neem aan dat deze collega wel is aangesproken op haar gedrag. Wat was haar motief?quote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
OMG wat errug T zou je maar gebeuren.quote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Ehm nou, ik ben 26 en ik de laatste uitvaart die ik meemaakte was 7 jaar geleden. Ik hoop toch dat de volgende nog even op zich laat wachten.quote:Op dinsdag 7 november 2017 17:27 schreef sigme het volgende:
[..]
In mijn familie gaan ze zelden dood. Ergens in mijn jeugd een opa en die ging naar de wetenschap (dus geen uitvaart), later de andere opa maar die was al begraven/gecremeerd voordat wij in kennis gesteld werden. Dan nog een oom, waar we met een handjevol mensen waren, allemaal familie en dan is er geen condoleance. En dat was het wel, tot mijn 20ste. Niet iedereen treft het met voldoende oefenuitvaarten.
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.quote:Op donderdag 9 november 2017 20:12 schreef madam-april het volgende:
[..]
Kan me die plaatsvervangende schaamte wel voorstellen..😅 Had ze het zelf door?
Geen motief. Ik ben er heel van overtuigd dat ze de spreekwoorden "een hart onder de riem steken" en "een mes in de rug steken" door elkaar haalde.quote:Op vrijdag 10 november 2017 14:36 schreef Twentsche_Ros het volgende:
[..]
Ik neem aan dat deze collega wel is aangesproken op haar gedrag. Wat was haar motief?
Nee, deze collega's kunnen het juist heel goed met elkaar vinden.quote:Op vrijdag 10 november 2017 13:41 schreef alilami het volgende:
[..]
freudiaanse verspreking
Een freudiaanse verspreking is een verspreking, die onbedoeld onthult wat (wellicht onbewust of ontkend) belangrijk is in de geest van de spreker, wat hem pre-occupeert.
Karma?quote:
OMG.... darnquote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
En dit maakt je een geschikte leidinggevendequote:Op vrijdag 10 november 2017 19:01 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
ach ja, zo wenste ik een vers bruidspaar eens ‘sterkte’ i.p.v. ze te feliciteren Het huwelijk heeft niet langs stand gehoudenquote:Op vrijdag 10 november 2017 19:06 schreef Leandra het volgende:
[..]
OMG.... darn
Hij is van de categorie "gefeliciteerd" ipv "gecondoleerd" maar het is wel een hele vervelende verspreking.
quote:Op vrijdag 10 november 2017 19:14 schreef Sjeen het volgende:
[..]
ach ja, zo wenste ik een vers bruidspaar eens ‘sterkte’ i.p.v. ze te feliciteren Het huwelijk heeft niet langs stand gehouden
quote:Op vrijdag 10 november 2017 19:14 schreef Sjeen het volgende:
[..]
ach ja, zo wenste ik een vers bruidspaar eens ‘sterkte’ i.p.v. ze te feliciteren Het huwelijk heeft niet langs stand gehouden
Ik moest heel hard lachen, waarvoor dank.quote:Op vrijdag 10 november 2017 19:01 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
[..]
Is het tussen die 2 collega's ook uitgelegd en bijgelegd?quote:Op vrijdag 10 november 2017 19:01 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
[..]
Karma?
Nouja... Jij kan er niets aan doen zegmaar... Pfff. Een veel ergere verspreking kan bijna niet.quote:Op donderdag 9 november 2017 19:46 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Het is uiteindelijk redelijk goed gekomen, al vond ik het wel ongemakkelijk. Aangekomen in het crematorium stond er een pijl met de naam van de overledene waar je naar toe moest. Achteraan in de zaal plaats genomen.
Was een korte dienst met wat anekdotes uit het leven van de overledene, wat muziek en een gedicht. Vervolgens ging iedereen de zaal uit naar een andere ruimte, behalve de familie zelf. Zij kwamen na een poosje ook naar die andere ruimte en stelde zich daar in een rij op, waarna je ze kon condoleren.
Wel een gênant/pijnlijk moment. Ik had een andere collega meegenomen. Wij netjes iedereen condoleren, collega was laatste in rij. Collega zegt het fijn te vinden dat we er waren. Vervolgens denk ik dat mijn andere collega wilde zeggen dat ze het fijn vond dat ze namens het team een hart onder de riem kon steken.
Maar nee, wat zegt die muts "Ik vind het fijn dat ik je namens het team een mes in de rug kan steken"
Super awkward, andere familie had dat ook gehoord en keken heel vreemd. Wel eens van plaatsvervangende schaamte gehoord? Nou, dit was zo'n moment.
Ja. Karma.quote:Op vrijdag 10 november 2017 19:01 schreef Hamzoef het volgende:
[..]
Nee, ik denk het niet. Heb het ook niet kenbaar gemaakt. Is sowieso nogal een onzeker type, en als ik het vertel gaat ze zich enorm druk maken over wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer. Herhalingsrisico is nihil, dus ik zie geen noodzaak het haar te melden, daar krijgt ze alleen maar een schuldgevoel van, en het helpt niets.
[..]
Geen motief. Ik ben er heel van overtuigd dat ze de spreekwoorden "een hart onder de riem steken" en "een mes in de rug steken" door elkaar haalde.
[..]
Nee, deze collega's kunnen het juist heel goed met elkaar vinden.
[..]
Karma?
Ik heb het in Duitsland meegemaakt. Eerst bij het uitvaartcentrum op de begraafplaats hele ceremonie met als einde condoleren en dat de auto nazwaaiem die met de kist naar het crematorium rijdt. Schijnt daar normaal te zijn.quote:Op dinsdag 7 november 2017 20:40 schreef madam-april het volgende:
[..]
Ik heb werkelijk nog nooit meegemaakt dat er vooraf werd gecondoleerd. Wel een paar keer dat de naasten in dezelfde ontvangstruimte, als de genodigden, aanwezig waren. Maar daar werden zij niet gecondoleerd, dat gebeurde pas na de crematie.
Geen probleem.quote:
Waarschijnlijk was je niet een van de naasten. Voor hen duurt het veel langer en bij christenen duurt het maanden.quote:Op donderdag 9 november 2017 20:52 schreef Myrr het volgende:
Er wordt met heel veel meer respect omgegaan met overlijden van ouderen uit de Molukse gemeenschap, dan hoe het bij NL gebeurt. Bizar hoe lopende band werk dat laatste is. Je komt binnen en een uur later sta je weer buiten.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |