ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #149 GGZ

Wij waren gister bij vrienden, ze hebben 3 kinderen en de oudste is een meisje die zwaar autistisch is. Ze praat nauwelijks en als ze geluid maakt is het meer gegrom. Kan niet spelen met andere kinderen en heeft geen remmingen waardoor ze agressief kan doen naar andere mensen. Wij zijn dan ook op een gegeven moment naar huis gegaan mede omdat het gevaarlijk werd voor onze dochter (ze heeft haar 2 x vanuit het niets in haar gezicht geslagen).

Ik werd er echt wel een beetje droevig van toen ik zag hoe het nu met haar gaat en hoe haar ouders zo met haar bezig zijn. Maar ik vind het ook ontzettend knap, hoe rustig ze blijven t.o. haar. Ga er maar aanstaan, dag in en dag uit. Ze is ook nu ze 8 is erg sterk, ze kent haar krachten niet. Alles gebeurt dan ook zeer hardhandig. Ik vrees dan ook met het oog op haar broertje en zusje dat ze over een par jaar als ze gaat puberen en nog sterker is dat ze uit huis geplaatst moet worden. Wat me uiteraard het moeilijkste lijkt waar je als ouder zijnde voor moet kiezen.

Gelukkig hebben ze na lang zoeken een fijne plek gevonden waar ze doordeweeks overdag is, maar dat heeft een hele lange tijd geduurd, ze is daarom zelfs een jaar lang helemaal thuis geweest.

Ik ben erg onder de indruk van alles. Het lijkt me ondanks dat het kind er niets aan kan doen, loodzwaar als ouder zijnde.

quote:

Op vrijdag 22 december 2017 19:46 schreef Morrigan het volgende:
@User16909, je bent hier gewoon welkom. Ik heb zelf geen ervaring met MEE, maar anderen hier kunnen je vast tips geven.

Goedennacht, even korte introductie. Ik ben dus cafpow, rond mijn 25e (inmiddels 33) is pdd-nos vastfesteld, nadat ik in een inmens diepe depressie zat.
Inmiddels gaat het stukken beter en leef zonder begeleiding of pshychologische hulp. Ik mer echter dat als er ingrijpende veranderingen op het menu staan ik als de veranderinf dichtbij Is overprikkeld raak, soms is het binnen een paar uur over, maar soms duurt het meerdere dagen. Tijdens de overprikkeling slaan mijn gedachten op hol wat ook emoties veroorzaakt, en ik raak dan alle controle kwijt. Zolang ik buitenshuis ben lijkt alles ok, maar eenmaal thuis(veilige haven) ontplof ik.

Ik vraaf me nu dus af of er mensen zijn mede ass'er die medicatie gebruiken tijdens deze 'episodes', so ja, welke en wat voor effect hebben deze? Ik overweeg namelijk medicatie hiervoor te vragen...

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 03:36 schreef cafpow het volgende:
Ik vraaf me nu dus af of er mensen zijn mede ass'er die medicatie gebruiken tijdens deze 'episodes', so ja, welke en wat voor effect hebben deze? Ik overweeg namelijk medicatie hiervoor te vragen...

Hoi! Ik heb ass en herken me wel in jouw verhaal over overprikkelingen, controleverlies en thuis ontploffen. Mijn psychiater heeft me Risperdal in een lage dosis voorgeschreven (1mg). Als ik risperdal heb ingenomen, komen prikkels minder hard binnen en raak ik dus minder snel in paniek als er iets niet 'volgens de planning' gaat. Treinreizen zijn met deze medicatie voor mij een stuk aangenamer geworden .

Risperdal is een antipsychoticum, en kan dus wel veel nevenwerkingen hebben. Ik heb alleen last van een toegenomen eetlust en moet dus een beetje oppassen dat ik niet te dik word.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 10:53 schreef MMunkun het volgende:

[..]

Hoi! Ik heb ass en herken me wel in jouw verhaal over overprikkelingen, controleverlies en thuis ontploffen. Mijn psychiater heeft me Risperdal in een lage dosis voorgeschreven (1mg). Als ik risperdal heb ingenomen, komen prikkels minder hard binnen en raak ik dus minder snel in paniek als er iets niet 'volgens de planning' gaat. Treinreizen zijn met deze medicatie voor mij een stuk aangenamer geworden .

Risperdal is een antipsychoticum, en kan dus wel veel nevenwerkingen hebben. Ik heb alleen last van een toegenomen eetlust en moet dus een beetje oppassen dat ik niet te dik word.

Ok, risperdal is dan mischien het overwegen waard. Want op deze manier krijg ik weinig voorelkaar voor betreft verandering in omgeving en het leven. En er zijn toch dingen die ik wil doen...maar door de prikkels continu blijf uitstellen en ook afstellen.

En de momenten met overprikkeling zijn super intens voor mijzelf maar ook mijn ouders..die weten vaak niet wat te doen en reageren zelf overstuur.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 03:36 schreef cafpow het volgende:
Goedennacht, even korte introductie. Ik ben dus cafpow, rond mijn 25e (inmiddels 33) is pdd-nos vastfesteld, nadat ik in een inmens diepe depressie zat.
Inmiddels gaat het stukken beter en leef zonder begeleiding of pshychologische hulp. Ik mer echter dat als er ingrijpende veranderingen op het menu staan ik als de veranderinf dichtbij Is overprikkeld raak, soms is het binnen een paar uur over, maar soms duurt het meerdere dagen. Tijdens de overprikkeling slaan mijn gedachten op hol wat ook emoties veroorzaakt, en ik raak dan alle controle kwijt. Zolang ik buitenshuis ben lijkt alles ok, maar eenmaal thuis(veilige haven) ontplof ik.

Ik vraaf me nu dus af of er mensen zijn mede ass'er die medicatie gebruiken tijdens deze 'episodes', so ja, welke en wat voor effect hebben deze? Ik overweeg namelijk medicatie hiervoor te vragen...

Ik gebruik voor dit soort momenten alprazolam (een kalmeringsmiddel).
In de trein gaat 't bij mij gewoonlijk wel goed (ik vermijd actief de spitstijden, dat helpt nog 't meeste voor mij maar ik heb (gelukkig) ook geen baan) en de bus is meestal maar een kort stukje.

Dat je pas thuis ontploft, herken ik wel! Dan kan je loslaten, dan kan zeg maar dat masker af en kan je uit je rol. Ik merkte dit ook weleens als ik ergens was en na afloop met de trein richting huis ging en iemand een stukje met me mee reisde. Op het moment dat ik toen de trein uitstapte, overviel vermoeidheid me.
Ik heb echt moeten leren aan te voelen hoe moe ik eigenlijk was als ik op pad was.
Vaak als ik een drukke dag heb gehad, stort ik thuis pas in en sleep ik me naar bed. Na een aantal uur is het ergste vaak alweer weg en de rest van de avond bestaat dan voor mij uit zoveel mogelijk zorgeloos chillen.

Je username komt me wel bekend voor.

Dat thuis ontploffen is wel herkenbaar...

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 10:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik gebruik voor dit soort momenten alprazolam (een kalmeringsmiddel).
In de trein gaat 't bij mij gewoonlijk wel goed (ik vermijd actief de spitstijden, dat helpt nog 't meeste voor mij maar ik heb (gelukkig) ook geen baan) en de bus is meestal maar een kort stukje.

Dat je pas thuis ontploft, herken ik wel! Dan kan je loslaten, dan kan zeg maar dat masker af en kan je uit je rol. Ik merkte dit ook weleens als ik ergens was en na afloop met de trein richting huis ging en iemand een stukje met me mee reisde. Op het moment dat ik toen de trein uitstapte, overviel vermoeidheid me.
Ik heb echt moeten leren aan te voelen hoe moe ik eigenlijk was als ik op pad was.
Vaak als ik een drukke dag heb gehad, stort ik thuis pas in en sleep ik me naar bed. Na een aantal uur is het ergste vaak alweer weg en de rest van de avond bestaat dan voor mij uit zoveel mogelijk zorgeloos chillen.

Je username komt me wel bekend voor.

Username kan idd bekend voorkomen, ben hier wel eens eerder langsgeweest. Alleen ik probeer zo min mogelijk met autisme bezig te zijn omdat ik me er dan nog meer naar ga gedragen.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 00:38 schreef cafpow het volgende:


En de momenten met overprikkeling zijn super intens voor mijzelf maar ook mijn ouders..die weten vaak niet wat te doen en reageren zelf overstuur.

krijgen je ouders ook hulp?

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 19:27 schreef cafpow het volgende:

[..]

Username kan idd bekend voorkomen, ben hier wel eens eerder langsgeweest. Alleen ik probeer zo min mogelijk met autisme bezig te zijn omdat ik me er dan nog meer naar ga gedragen.

Zou je hier misschien wat voorbeelden van kunnen geven? Mijn diagnose op zich heeft me eigenlijk helemaal niet zo veranderd. Ik ben altijd ik gebleven, alleen dan met de juiste kennis en de juiste diagnoses.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 20:54 schreef sacha het volgende:

[..]

krijgen je ouders ook hulp?

Omdat mijn autisme vrij laat is ontdekt (25+) hebben mijn autisme niet echt hulp gekregen, wel een paar sessies samen met mijn psycholoog gehad. Over hoe erover om te gaan, maar één van mijn ouders heeft een nogal explosief karakter. Dus reageert vaak explosief wat dus een averechts effect heeft.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 21:26 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zou je hier misschien wat voorbeelden van kunnen geven? Mijn diagnose op zich heeft me eigenlijk helemaal niet zo veranderd. Ik ben altijd ik gebleven, alleen dan met de juiste kennis en de juiste diagnoses.

Hmm, voorbeelden geven is lastig. Maar bijvoorbeeld voor zover ik me kan herinneren had ik voor de diagnose nooit de neiging om bijvoorbeeld bij overprikkeling op bed te gaan liggen en heen en weer te wiegen. Terwijl ik dat nu wel doe..

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 21:40 schreef cafpow het volgende:

[..]

Omdat mijn autisme vrij laat is ontdekt (25+) hebben mijn autisme niet echt hulp gekregen, wel een paar sessies samen met mijn psycholoog gehad. Over hoe erover om te gaan, maar één van mijn ouders heeft een nogal explosief karakter. Dus reageert vaak explosief wat dus een averechts effect heeft.

[..]

Hmm, voorbeelden geven is lastig. Maar bijvoorbeeld voor zover ik me kan herinneren had ik voor de diagnose nooit de neiging om bijvoorbeeld bij overprikkeling op bed te gaan liggen en heen en weer te wiegen. Terwijl ik dat nu wel doe..

Ik deed dit wiegen altijd al en doe 't soms nog steeds. Soms valt het een ander op (ik merk 't gewoonlijk niet) en die zegt daar dan wat van. Ik moet er dan altijd wel om lachen
Maar in dit opzicht ben ik toch wel veranderd (al was dit niet direct door de diagnose zelf, maar meer vanwege de implicaties van het autistisch zijn) dan ik tegenwoordig ook zuiniger ben op mezelf wat zich o.a. uit in dat ik niet meer steeds mezelf voorbij loop (zoals ik dat wel bij werk/studie/opleiding/etc deed, jarenlang. Want ik moest 't ook gewoon kunnen).

Maar 't is niet zo dat ik zeg maar kunstmatig me autistischer zou gaan gedragen of zo. Ik ben wel meer mezelf geworden. Dit is sneller gegaan toen ik op een gegeven moment leuke mede-autisten ben gaan ontmoeten. Ik ben ze daar nog steeds dankbaar voor en ik vind 't contact heerlijk!

Daaaaamn. Diagnosetraject begint nu ineens heel snel. 9 februari eerste onderzoeksdag. Door allerlei vrije dagen en vakanties van behandelaar pas mid-juli de laatste van twaalf (!!) gesprekken.

Maar goed. Het wordt in gang gezet. In 2018 heb ik, uiteindelijk, een antwoord. Woaah!

Ik vroeg me af of autisten ook meer moeite hebben met persoonlijke verzorging? ik bedoel elke dag douchen lukt me wel zonder al te veel moeite. Maar de details zoals scheren, nagels knippen en tandenpoetsen schieten er nog weleens bij in. of moet ik dit ergens anders zoeken?

quote:

Op maandag 29 januari 2018 13:41 schreef mart_83 het volgende:
Ik vroeg me af of autisten ook meer moeite hebben met persoonlijke verzorging? ik bedoel elke dag douchen lukt me wel zonder al te veel moeite. Maar de details zoals scheren, nagels knippen en tandenpoetsen schieten er nog weleens bij in. of moet ik dit ergens anders zoeken?

In mijn geval zéker een issue. Ik háát het gevoel van water op mijn hoofd, dus douchen doe ik alleen omdat het moet. Maar echt niet elke dag. En tanden poetsen enzo moet ik mezelf echt bewust aan herinneren.

Bleuh.

quote:

Op maandag 29 januari 2018 13:41 schreef mart_83 het volgende:
Ik vroeg me af of autisten ook meer moeite hebben met persoonlijke verzorging? ik bedoel elke dag douchen lukt me wel zonder al te veel moeite. Maar de details zoals scheren, nagels knippen en tandenpoetsen schieten er nog weleens bij in. of moet ik dit ergens anders zoeken?

Jup aan alle drie een hekel. Douchen omdat het blijkbaar moet (liever niet), nagels knippen ook pas als het te laat is (last van lange nagels), scheren zo min mogelijk en tandenpoetsen, wat is dat . Ik ben overigens niet getest of ik autist ben.

quote:

Op maandag 29 januari 2018 13:41 schreef mart_83 het volgende:
Ik vroeg me af of autisten ook meer moeite hebben met persoonlijke verzorging? ik bedoel elke dag douchen lukt me wel zonder al te veel moeite. Maar de details zoals scheren, nagels knippen en tandenpoetsen schieten er nog weleens bij in. of moet ik dit ergens anders zoeken?

Ik heb dit dus absoluut niet, ik vind douchen heerlijk. Het is voor mij een moment waarop ik alles om me heen vergeet en mijn gedachten en gevoelens lekker kan laten gaan(wanneer nodig). Het is een moment voor mezelf alleen.

nagels knippen en tandenpoetsen vergeet ik ook wel eens, maar dat komt dan doordat ik ergens anders mee bezig ben en het simpelweg vergeet.

quote:

Op maandag 29 januari 2018 13:41 schreef mart_83 het volgende:
Ik vroeg me af of autisten ook meer moeite hebben met persoonlijke verzorging? ik bedoel elke dag douchen lukt me wel zonder al te veel moeite. Maar de details zoals scheren, nagels knippen en tandenpoetsen schieten er nog weleens bij in. of moet ik dit ergens anders zoeken?

Ik heb zelf een hekel aan douchen en aan-en uitkleden, maar ik dwing mezelf om het toch te doen. Het helpt mij dat ik op vaste dagen douche (maandag en donderdag), ik kan er niet tegen als dat verschuift dus dat duwt me over de drempel.
En omkleden zit in mijn routines voor opstaan en naar bed gaan, wat helpt om het te doen ondanks dat ik ertegen opzie.
Dus mijn tip is: maak een weekschema en plan die dingen op vaste tijdstippen. Het makkelijkst is als je het aan een al bestaande routine plakt.

Als ik naar bed ga, moet ik eerst mijn laptop uit, dan pyjama aan, dan gezicht wassen, dan tanden poetsen, dan plassen en dan handen wassen. Als het me niet lukt om dat te doen, kan ik dus niet naar bed, dat mag niet want het klopt niet. Dan wil ik naar bed maar zijn de handelingen die daarvoor moeten worden uitgevoerd een te grote drempel dus ga ik tot in de vroege uurtjes door op mijn laptop terwijl ik eigenlijk wil slapen. Dat is dan weer een nadeel van de routine.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 03:36 schreef cafpow het volgende:
Goedennacht, even korte introductie. Ik ben dus cafpow, rond mijn 25e (inmiddels 33) is pdd-nos vastfesteld, nadat ik in een inmens diepe depressie zat.
Inmiddels gaat het stukken beter en leef zonder begeleiding of pshychologische hulp. Ik mer echter dat als er ingrijpende veranderingen op het menu staan ik als de veranderinf dichtbij Is overprikkeld raak, soms is het binnen een paar uur over, maar soms duurt het meerdere dagen. Tijdens de overprikkeling slaan mijn gedachten op hol wat ook emoties veroorzaakt, en ik raak dan alle controle kwijt. Zolang ik buitenshuis ben lijkt alles ok, maar eenmaal thuis(veilige haven) ontplof ik.

Ik vraaf me nu dus af of er mensen zijn mede ass'er die medicatie gebruiken tijdens deze 'episodes', so ja, welke en wat voor effect hebben deze? Ik overweeg namelijk medicatie hiervoor te vragen...

Voor mij werkt lorazepam bij erge spanning. Maar een antipsychoticum is ook een optie.

quote:

Op maandag 29 januari 2018 12:51 schreef User16909 het volgende:
Daaaaamn. Diagnosetraject begint nu ineens heel snel. 9 februari eerste onderzoeksdag. Door allerlei vrije dagen en vakanties van behandelaar pas mid-juli de laatste van twaalf (!!) gesprekken.

Maar goed. Het wordt in gang gezet. In 2018 heb ik, uiteindelijk, een antwoord. Woaah!

Fijn dat het diagnosetraject bijna begint. Wat verwacht je daarvan?

quote:

Op maandag 29 januari 2018 16:54 schreef kuolema het volgende:


[..]

Fijn dat het diagnosetraject bijna begint. Wat verwacht je daarvan?

Ik hóóp op een stukje duidelijkheid. Als er 'Je hebt ASS' uit komt vallen er heel veel puzzelstukjes op hun plek. Als er 'Je hebt in ieder geval géén ASS' uit komt, kan ik die optie van mijn lijstje strepen.

Dat er heel veel ASS-achtige symptomen spelen is wel duidelijk.

quote:

Op maandag 29 januari 2018 12:51 schreef User16909 het volgende:
Daaaaamn. Diagnosetraject begint nu ineens heel snel. 9 februari eerste onderzoeksdag. Door allerlei vrije dagen en vakanties van behandelaar pas mid-juli de laatste van twaalf (!!) gesprekken.

Maar goed. Het wordt in gang gezet. In 2018 heb ik, uiteindelijk, een antwoord. Woaah!

Mooi zo, want dan krijg je (hopelijk) snel uitsluitsel

Tis blijkbaar een populaire bezigheid tegenwoordig, je bent de 3e vrouwwaarvan ik weet dat ze op dit moment gediagnostiseerd wordt

Succes in elk geval!

quote:

Op maandag 29 januari 2018 13:41 schreef mart_83 het volgende:
Ik vroeg me af of autisten ook meer moeite hebben met persoonlijke verzorging? ik bedoel elke dag douchen lukt me wel zonder al te veel moeite. Maar de details zoals scheren, nagels knippen en tandenpoetsen schieten er nog weleens bij in. of moet ik dit ergens anders zoeken?

Douchen doe ik gemiddeld ruwweg 1x/dag. Soms sla ik een dagje over (want dan heb ik bijvoorbeeld geen zin om op die koude vloer te staan etc, ik vind de temperatuursverschillen denk ik te groot) en soms 2x/dag. Ik moet dus elke keer over een drempel en vaak ga ik douchen direct nadat ik ben thuisgekomen. Als ik dat niet meteen doe, is de kans vrij groot dat ik die avond helemaal niet meer ga douchen.

Ik voel me snel vies (vooral als ik beweeg), dus hier heb ik niet echt een vast tijdstip voor.

Tanden poetsen lukt me gewoonlijk ook wel, tenzij ik plotseling instort en wakker word op de bank of zo

Dingen als nagels knippen en haren borstelen vergeet ik nog weleens en doe ik bijvoorbeeld vaak als ik onderweg ben en er een beetje toonbaar uit wil zien.

Ondergoed, sokken en t-shirts wissel ik 1x/dag, soms 2x maar ik wil dit ook weer niet te vaak doen omdat ik dan steeds met een enorme berg was zit
Broeken en sweaters draag ik vaker, afhankelijk van of 't nog acceptabel ruikt of niet.

Baard scheren doe ik als ik er zin in heb.

quote:

Op maandag 29 januari 2018 17:50 schreef User16909 het volgende:

[..]

Ik hóóp op een stukje duidelijkheid. Als er 'Je hebt ASS' uit komt vallen er heel veel puzzelstukjes op hun plek. Als er 'Je hebt in ieder geval géén ASS' uit komt, kan ik die optie van mijn lijstje strepen.

Dat er heel veel ASS-achtige symptomen spelen is wel duidelijk.

Dat van de puzzelstukjes die op hun plek vallen is herkenbaar. Ik heb mezelf en mijn grenzen veel beter kunnen accepteren hierdoor.

https://mariagroot.com/20(...)t-blauw-smurfen-wel/

Zeer interssant interview met peter vermeulen. Peter noemt autisme "het meest uitgeholde stoornis" van de dsm

Hij praat over dat autisme te populair is geworden. Verder spreekt hij over de grote misverstanden, vooroordelevan over autisme en hoe nu de toekomst