Het grote FEIJENOORD topic #2058 KAMPIOENEN

twitter:

NaplesAndNapoli twitterde op vrijdag 22-09-2017 om 19:23:19 ? Official - Shakhtar Donetsk has confirmed that club captain Darijo Srna has failed a doping test. reageer retweet

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 18:45 schreef TC03 het volgende:
https://www.vi.nl/nieuws/(...)scheidswedstrijd-aan

Heeft iemand enig idee waar deze wedstrijd blijft? Wordt een beetje mosterd na de maaltijd zo.

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 19:33 schreef Scrummie het volgende:

[..]

http://www.voetbalzone.nl/doc.asp?uid=313542

[..]

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 20:08 schreef Sloggi het volgende:

[..]

Als een niet-speelgerechtigde speler wordt opgesteld word de uitslag geschrapt toch?

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 20:21 schreef hhh38 het volgende:

[..]

Dit is niet niet-speelgerechtigd toch? Of heb je het niet over Shakhtar - Napoli?

Volgens mij wordt de uitslag niet geschrapt als er één speler doping heeft gebruikt.

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 14:55 schreef ace_eleven het volgende:

[..]

Goed om te horen dat ze er beiden weer klaar voor zijn
...

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 21:17 schreef Qarrad het volgende:

[..]

Echt heel goed nieuws. Van Nieuwkoop omdat Diks er dan uit gaat; ik denk echt dat dat een flinke verbetering gaat zijn qua inzicht en durf, en van Van Beek omdat die voor zijn blessure een ongelukkige periode had, maar daarvoor heeft laten zien echt wel uit het goede hout gesneden te zijn. Ik gun het die jongen echt enorm!

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 22:08 schreef Dekatria het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 19:31 schreef Haringkop het volgende:

[..]

Ze hopen nog gewoon dat hij op z'n besluit terugkomt. Dan heb je een prima spits erbij.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Mooi toch? Een neger op een Harley?

Eljero Elia (30) heeft een eigen chauffeur, liet sterretjes in het plafond van zijn auto plaatsen en merkte in Istanboel dat hij altijd bedacht moet zijn op oplichters. Een autorit van voetbalclub Basaksehir naar zijn nieuwe huis.

Lisette van der Geest 23-09-17, 08:22
Door Lisette van der Geest

Laatst moest Sanne Elia de weggesleepte auto van haar man ophalen na fout parkeren. Eljero Elia belde. Hij had geïnformeerd, het moest 100 Turkse lira kosten. ,,Als hij meer vraagt, bel je mij”, zei hij tegen zijn vrouw. Kort daarna hing ze weer aan de telefoon, er werd 1000 gevraagd. ,,Oké”, zei de voetballer, ,,geef die oplichter jouw telefoon.” Ondertussen ging zijn eigen toestel naar een scheldende teammanager van Basaksehir. Even later betaalde Sanne 100 lira, terwijl de man tegenover haar excuses stamelde.

,,Je moet opletten dat ze je niet proberen te naaien.'' Met Elia valt niet te spotten. Niet in Nederland, waar hij via Twitter verhaal haalde bij de verzekeringsmaatschappij die zijn dure auto’s niet wilden verzekeren, of het opnam voor in Suriname gearresteerde vrienden, én niet in Turkije waar hij precies weet wie dit soort voorvalletjes voor hem kunnen oplossen.

Een ding scheelt: de taxiritjes van Elia komen in de miljoenenstad niet vaak voor. Hij heeft een ‘driver’, een man die altijd beschikbaar is en zijn auto rijdt van huis naar club, of van club naar restaurant. Maar aangezien hij de afgelopen twee maanden met zijn gezin in een hotel verbleef tijdens de zoektocht naar een huis (,,ik denk dat ik er wel twintig heb bekeken’’) hoeft buiten de deur eten van hem niet zo nodig.

,,Abi”, roept hij. Dan nog een keer, harder. Het donkere raam dat passagier van chauffeur scheidt, glijdt omlaag. ,,Airco?” Een knikje volgt. Elia heeft net getraind. Het is middag, en het is momenteel warm in Istanboel en dus ook in zijn zwarte Mercedes Vito VIP bus. Hij draagt een lange zwarte broek om zijn uitgestrekte benen, daarboven een donker shirt met een diamanten ketting. Op zijn hoofd een zwarte baret.

Stijl
Elia houdt van stijl, hij houdt van luxe. En hij houdt ervan een mooie auto ‘onder zijn kont te hebben’. Thuis in Den Haag staat zijn Rolls-Royce, maar die moet daar blijven. ,,Het wegdek hier is zo slecht, veel te veel kans op steenslag. Bovendien zijn hier geen regels bij het rijden, daar doe ik niet aan mee.”

Zijn zwarte schoenen rusten op een lichtgekleurd tapijt. Het busje bevat een lederen bank en daar tegenover twee luxe stoelen. Boven zijn hoofd honderden lampjes, als een soort Duizend-en-een-nacht. Een dergelijk plafond heeft hij ook in de Rolls-Royce laten maken, vindt hij mooi. Zijn vingers bewegen over een elektronisch kleurenpaneel en de gloed in de donkere bus schiet van rood naar geel naar lichtblauw. ,,Deze vind ik het mooist, dit is rustig.”

Zijn vaste plek is in de bruinleren stoel links achterin, daar waar zijn telefoon in een oplader past. Hij gebruikt momenteel twee telefoons, een met een Nederlandse simkaart, een andere met een Turkse. Met grote regelmaat verandert hij van nummer, op de een of andere manier weten onbekenden altijd weer te achterhalen hoe hij te bereiken is. Dan krijgt hij berichten met scheldwoorden, goedbedoelde adviezen, naaktfoto’s. ,,Elke dag komt er wel iets binnen. Niet alleen van vrouwen, ook van mannen.”

Elia reikt naast zich en trekt een lade met een koffiezetapparaat open. ,,Voor mijn gasten.” Zelf drinkt hij het spul niet. Hij heeft slechte herinneringen aan de adem van een basisschoollerares die regelmatig voorover leunde en zei: ,,Je moet wel goed leren Eljero, anders word je ook geen goede voetballer.”

Geluk
Op zijn derde trainde hij al bij FC Voorburg. Eigenlijk mocht dat niet op die leeftijd, maar zijn broer was er trainer. Elia riep al jong: ‘Ik word prof.’ Toen was zijn moeders vaste antwoord nog dat zijn school belangrijk was, later hield dat op. Zijn discipline heeft hij van zijn vader, zijn moeder omschrijft hij als hardwerkende vrouw, maar uiteindelijk draait het volgens Elia om geluk. ,,Gewoon geluk.” Fel: ,,Want hoeveel over de hele wereld kunnen voetballer worden? Hoeveel worden het? Kijk Nouri.”

En als er geen fysieke problemen optreden, met als een van de meest schrijnende voorbeelden de Ajacied en zijn recente hartstilstand leidend tot ernstige hersenschade, dan nog draait het om geluk. ,,De juiste mensen moeten je mogen, moeten het in je zien, je oproepen en je kansen geven. Is dat niet zo, dan moet je wachten tot de volgende komt. Doet de volgende niks, dan moet je weer wachten. Voetbal is geluk.”

In Istanboel is het verkeer onberekenbaar, kunnen reistijden van dezelfde afstanden soms variëren van twintig minuten tot een paar uur. In het busje gaan meer kastjes open. ,,Ik heb een koelkast. Daar zit een Playstation en ik heb hier een Apple-tv.” Boven de bank hangen dure muziekboxen. Meestal knalt er r&b of rap door de speakers. Nu staat de muziek zacht.

,,Het verkeer in Istanboel is echt dodelijk”, zegt Elia. Hij zal er ooit aan moeten geloven. ‘Abi, get here’, stuurt hij nu wanneer hij wil gaan rijden, maar op dat moment is de chauffeur nog in zijn eigen huis en duurt het nog wel even voordat hij Elia kan oppikken. Praktisch is dat niet. Als Elia zelf gaat rijden, gaat de zwarte VIP-bus waarschijnlijk weer weg en komt er een andere auto. In Istanboel wil hij ook zijn motorrijbewijs verkrijgen. ,,Mooi toch? Een neger op een Harley?”

Mooi toch? Een neger op een Harley?
Eljero Elia
Overgang
Het nadeel van een jonge voetbalclub als Basaksehir: er zijn vrij weinig fans. ,,Van spelen in een volle Kuip naar spelen voor een tribune met zo’n 2500 man.” Ach, denkt hij: het is zoals het is. Hij voetbalt er niet minder om, maakte al vier goals voor zijn nieuwe werkgever, inclusief drie Europese treffers. En aan de andere kant haalt de geringe publieke belangstelling de druk op de spelers ook omlaag.

Mensen denken dat hij om het geld is weggegaan bij Feyenoord. ,,Natuurlijk speelt het mee, ik betaal hier geen belasting, dus verdien ik meer, maar het begint bij mij bij sportieve doelen. Deze club bestaat vier jaar, eerst werden ze zesde, toen vierde en afgelopen jaar tweede in de hoogste voetbaldivisie van Turkije. Het is die ontwikkeling die mij hierheen haalde. Bovendien had ik altijd al gezegd nog een keer naar het buitenland te willen.”

© rv
Over een vertrek naar Istanboel hoefden Elia en zijn vrouw geen moment na te denken. In de Turkse metropool is meer privacy, in Nederland viel hij altijd op en hadden veel mensen een mening over hem. ,,Overal waar ik naartoe ga ben ik Elia, de voetballer, en is Sanne ‘de vrouw van’. Soms zou ik weleens gewoon Elly willen zijn. Zo noemen de mensen die me goed kennen mij. Mensen die me niet kennen noemen me Elia, mensen die dénken dat ze me kennen noemen me Eljero.”

Hij is nooit bezig met zijn imago, stelt hij. ,,Maar ik ben zeker niet de gemiddelde Nederlander. Een normale Nederlandse jongen rijdt niet in een Bentley of in een Rolls-Royce en draagt geen gouden Rolex. Mensen die dat zien, hebben een oordeel, dan volgt automatisch afgunst. Maar als ik het me kan permitteren, er blij van word, mijn familie kan eten en ik er zelf hard voor gewerkt heb, waarom dan niet?”

Istanboel
De Turkse scheldwoorden kende hij al toen hij arriveerde, die leerde hij ooit van vrienden toen hij opgroeide. De rest van de taal is hem nog onbekend. ,,Als de verhuizing achter de rug is, wil ik lessen volgen via de club. Toch handig om je verstaanbaar te kunnen maken.”

Het is net klein Amerika hier
Eljero Elia
Favoriete plekken heeft hij in Istanboel nog niet. Het Turkse eten kan hij waarderen. ,,Lekker man. Écht lekker.” Met zijn vrienden uit Molenwijk, de achterstandswijk waar hij opgroeide in Den Haag, ging hij naar de hotspots in het centrum. ,,Gingen zij bidden in de moskee, zat ik rustig op de grond aan de zijkant te wachten met mijn slippers in de hand.” De problemen tussen Nederland en Turkije volgde hij nauwelijks. ,,Ik heb er toch geen stem in. Ik hoop alleen dat er geen aanslagen komen. Daar ga je toch over nadenken.”

Onlangs vond hij samen met zijn vrouw Sanne een villa in een compound. De beveiligde leefgemeenschap ligt op zo’n twintig minuten rijden van de voetbalclub – mits het verkeer meezit. ,,Het is net klein Amerika hier”, zegt hij. Terwijl hij wijst op een Starbucks, een sportschool, een basketbalveld en de villa’s. De internationale school van zijn drie dochters van 8, 4 en 3 ligt op twee minuten rijden van zijn nieuwe huis.

In Kijkduin laat hij ondertussen een huis bouwen, in december is het af. Een voetballer moet nadenken over zijn toekomst, vindt hij. Kijkduin is leuk. Zijn kinderen hebben er ruimte om te spelen, kunnen met hun moeder naar het strand om de hoek wanneer ze zin hebben. Nee, zelf gaat hij daar niet liggen. ,,Ik ben al zwart genoeg. Wat wil je dat ik word? Blauw?” Hij lacht hard.

Maar eerst wacht zijn huis in Istanboel. De villa met zwembad, waar zijn middelste dochter met kleren en al uit komt geklommen, roepend: ,,Papa, ik ben geduwd!” En waar de verhuisdozen klaarstaan om uitgepakt te worden. Zo gaat het leven van een voetballer.



ad.nl

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 09:12 schreef Keyos het volgende:
Ik heb echt helemaal niets met die generatie voetballers. Dank voor je goals/assists en een dikke doei.

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 09:30 schreef Gert het volgende:
Er zal zo wel een uitverkocht-bordje op FEY-AJA komen te hangen. Geen ticket meer te krijgen inmiddels.
Wel een kusysteem dat je maar 1 ticket mag bestellen. Gezellig.

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 09:33 schreef Caland het volgende:

[..]

Ik hoorde bij toeval dat er verkoop was, 5 over 9 ingelogd en kon nog gewoon een kaartje bijkopen

Topsysteem

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 09:36 schreef Gert het volgende:

[..]

Hmm. Ik wil met een maat. Ik kon zelf wel 1 kaartje kopen maar het bleek ondoenlijk om tegelijkertijd ingelogd te zijn en kaartjes in de buurt van elkaar te kopen. Je zag de stoelen gewoon live weggevreten worden.

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 09:49 schreef Caland het volgende:

[..]

Had je Y moeten pakken, daar is geen nummering