R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ook als het nagebootst is, is dit nogal ernstig.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 11:15 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Heb je dit nooit eerder gemerkt aan haar?
PS: een nagebootste stoornis is niet een heel vreemd verschijnsel.
Veel borderliners inclusief ikzelf hebben van zichzelf het idee dat hun identiteit gesplitst is. Bij bepaalde personen of situaties voelen en denken ze heel anders dan bij anderen. Ook ervaren ze dat ze daardoor sterk beinvloed worden, dat hun identiteit als het ware ermee vervloeit. En dit is nou precies de reden waarom het zo ontzettend kut is dit te hebben. Ik wil gewoon één stabiel persoon zijn en niet bang zijn door bijvoorbeeld een gedachte of trigger weer helemaal in een bepaalde modus te schieten. Ik vertrouw dan mezelf niet en ik voel mij dan niet goed genoeg voor anderen.
Maar genoeg over mij. Ik dacht eerst: dat heeft je vrouw ook en denkt dat ze een meervoudige persoonlijkheidsstoornis heeft. Maar dat is veel ernstiger dan wat borderliners ervaren. Echter dat verhaal wat je vertelt, vind ik nogal wazig.
En ik begrijp dus dat er zo nu en dan iemand van het sociaal wijkteam bij haar langskomt. Als dit een psycholoog is, dan is dit ondanks papiertjes of wat dan ook geen goede.
~~~~~~~~~~
Maar nu even over jou, want daar gaat het om.
Ik merk op dat jij jezelf heel erg onderwerpt aan anderen. Dat doe je bij je vrouw, die psycholoog en eigenlijk aan alles. Je hebt altijd een excuus om niks aan te hoeven gaan en de situatie zoals die nu is te laten zoals die is. Je laat je behandelen als voetveeg. In dit geval heb je daarmee niet alleen jezelf maar ook je kinderen!!!
Ik stelde jou voor of je je kan beroepen op je ouders om bij te dragen aan de opvoeding van je kinderen. "Nee, dat kan niet want mijn ouders zijn ziek."
Het gaat verdomme om je kinderen!!! Die zitten in zo'n cruxiale leeftijdsfase. Als die opgroeien in een instabiele omgeving, hebben ze daar voor de rest van hun leven last van. Dan krijgen ze misschien ook borderline.
Ik verwijt je niks. Ik weet dat je dit niet expres doet. Maar ik wil je echt meegeven dat je kinderen nu NIET!!!! opgevoed kunnen worden door je vrouw alleen. Ze hoeft niet bang te zijn dat haar kinderen haar van haar afgenomen worden. Het lijkt mij geen probleem als ze haar kinderen regelmatig blijft zien en in de weekenden bijvoorbeeld bij haar zijn. Maar de opvoeding moet niet in haar handen liggen.
Je moet echt actie gaan ondernemen, hoe moeilijk je dat ook vindt. En dat moet je niet uitstellen. Denk nu eerst aan jezelf en aan je kinderen en handel daarnaar. Alle mitsen en maren die er vervolgens in je hoofd opdwarrelen, moet je wegfilteren. Je moet in het belang van je kinderen actie ondernemen! Als jouw ouders zelfstandig thuis wonen, kunnen ze echt wel iets betekenen voor je. Al is het maar dat ze wat vaker hun kleinkinderen op bezoek krijgen.
Ik vermoed dat jij dit echt heel ontzettend moeilijk vindt. Dus wat heb jij nodig om tot actie te kunnen komen? Hoe kunnen anderen jou daarbij helpen?
Ik vind het moeilijk omdat ik weet dat ik de opvoeding van de kinderen op het moment zelf niet aankan. Op het moment kost het al enorm veel moeite om mijzelf op de been te houden. Verder ben ik het zeker met je eens dat er dingen moeten veranderen en dat dit geen goede situatie is voor de kinderen.quote:
[..]
Ook als het nagebootst is, is dit nogal ernstig.
Veel borderliners inclusief ikzelf hebben van zichzelf het idee dat hun identiteit gesplitst is. Bij bepaalde personen of situaties voelen en denken ze heel anders dan bij anderen. Ook ervaren ze dat ze daardoor sterk beinvloed worden, dat hun identiteit als het ware ermee vervloeit. En dit is nou precies de reden waarom het zo ontzettend kut is dit te hebben. Ik wil gewoon één stabiel persoon zijn en niet bang zijn door bijvoorbeeld een gedachte of trigger weer helemaal in een bepaalde modus te schieten. Ik vertrouw dan mezelf niet en ik voel mij dan niet goed genoeg voor anderen.
Maar genoeg over mij. Ik dacht eerst: dat heeft je vrouw ook en denkt dat ze een meervoudige persoonlijkheidsstoornis heeft. Maar dat is veel ernstiger dan wat borderliners ervaren. Echter dat verhaal wat je vertelt, vind ik nogal wazig.
En ik begrijp dus dat er zo nu en dan iemand van het sociaal wijkteam bij haar langskomt. Als dit een psycholoog is, dan is dit ondanks papiertjes of wat dan ook geen goede.
~~~~~~~~~~
Maar nu even over jou, want daar gaat het om.
Ik merk op dat jij jezelf heel erg onderwerpt aan anderen. Dat doe je bij je vrouw, die psycholoog en eigenlijk aan alles. Je hebt altijd een excuus om niks aan te hoeven gaan en de situatie zoals die nu is te laten zoals die is. Je laat je behandelen als voetveeg. In dit geval heb je daarmee niet alleen jezelf maar ook je kinderen!!!
Ik stelde jou voor of je je kan beroepen op je ouders om bij te dragen aan de opvoeding van je kinderen. "Nee, dat kan niet want mijn ouders zijn ziek."
Het gaat verdomme om je kinderen!!! Die zitten in zo'n cruxiale leeftijdsfase. Als die opgroeien in een instabiele omgeving, hebben ze daar voor de rest van hun leven last van. Dan krijgen ze misschien ook borderline.
Ik verwijt je niks. Ik weet dat je dit niet expres doet. Maar ik wil je echt meegeven dat je kinderen nu NIET!!!! opgevoed kunnen worden door je vrouw alleen. Ze hoeft niet bang te zijn dat haar kinderen haar van haar afgenomen worden. Het lijkt mij geen probleem als ze haar kinderen regelmatig blijft zien en in de weekenden bijvoorbeeld bij haar zijn. Maar de opvoeding moet niet in haar handen liggen.
Je moet echt actie gaan ondernemen, hoe moeilijk je dat ook vindt. En dat moet je niet uitstellen. Denk nu eerst aan jezelf en aan je kinderen en handel daarnaar. Alle mitsen en maren die er vervolgens in je hoofd opdwarrelen, moet je wegfilteren. Je moet in het belang van je kinderen actie ondernemen! Als jouw ouders zelfstandig thuis wonen, kunnen ze echt wel iets betekenen voor je. Al is het maar dat ze wat vaker hun kleinkinderen op bezoek krijgen.
Ik vermoed dat jij dit echt heel ontzettend moeilijk vindt. Dus wat heb jij nodig om tot actie te kunnen komen? Hoe kunnen anderen jou daarbij helpen?
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Dus heb jij daar hulp bij nodig. Het overlaten aan je vrouw is geen optie. Die moet echt eerst met intensieve hulp aan zichzelf werken.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 12:23 schreef Sneakie het volgende:
[..]
Ik vind het moeilijk omdat ik weet dat ik de opvoeding van de kinderen op het moment zelf niet aankan.
Probeer dingen concreet en helder voor jezelf te krijgen. Ga zelf naar het sociaal wijkteam met de situatie en de vraag of zij je kunnen helpen met de beste situatie voor je kinderen.
En probeer voor jezelf op te komen! Als jij het niet meer aankan, mag zij ook weleens haar tas pakken in plaats van dat jij verkast.
Ik zeg niet dat dat het minder ernstig maakt.quote:
[..]
Ook als het nagebootst is, is dit nogal ernstig.
Veel borderliners inclusief ikzelf hebben van zichzelf het idee dat hun identiteit gesplitst is. Bij bepaalde personen of situaties voelen en denken ze heel anders dan bij anderen. Ook ervaren ze dat ze daardoor sterk beinvloed worden, dat hun identiteit als het ware ermee vervloeit. En dit is nou precies de reden waarom het zo ontzettend kut is dit te hebben. Ik wil gewoon één stabiel persoon zijn en niet bang zijn door bijvoorbeeld een gedachte of trigger weer helemaal in een bepaalde modus te schieten. Ik vertrouw dan mezelf niet en ik voel mij dan niet goed genoeg voor anderen.
Maar genoeg over mij. Ik dacht eerst: dat heeft je vrouw ook en denkt dat ze een meervoudige persoonlijkheidsstoornis heeft. Maar dat is veel ernstiger dan wat borderliners ervaren. Echter dat verhaal wat je vertelt, vind ik nogal wazig.
En ik begrijp dus dat er zo nu en dan iemand van het sociaal wijkteam bij haar langskomt. Als dit een psycholoog is, dan is dit ondanks papiertjes of wat dan ook geen goede.
~~~~~~~~~~
Maar nu even over jou, want daar gaat het om.
Ik merk op dat jij jezelf heel erg onderwerpt aan anderen. Dat doe je bij je vrouw, die psycholoog en eigenlijk aan alles. Je hebt altijd een excuus om niks aan te hoeven gaan en de situatie zoals die nu is te laten zoals die is. Je laat je behandelen als voetveeg. In dit geval heb je daarmee niet alleen jezelf maar ook je kinderen!!!
Ik stelde jou voor of je je kan beroepen op je ouders om bij te dragen aan de opvoeding van je kinderen. "Nee, dat kan niet want mijn ouders zijn ziek."
Het gaat verdomme om je kinderen!!! Die zitten in zo'n cruxiale leeftijdsfase. Als die opgroeien in een instabiele omgeving, hebben ze daar voor de rest van hun leven last van. Dan krijgen ze misschien ook borderline.
Ik verwijt je niks. Ik weet dat je dit niet expres doet. Maar ik wil je echt meegeven dat je kinderen nu NIET!!!! opgevoed kunnen worden door je vrouw alleen. Ze hoeft niet bang te zijn dat haar kinderen haar van haar afgenomen worden. Het lijkt mij geen probleem als ze haar kinderen regelmatig blijft zien en in de weekenden bijvoorbeeld bij haar zijn. Maar de opvoeding moet niet in haar handen liggen.
Je moet echt actie gaan ondernemen, hoe moeilijk je dat ook vindt. En dat moet je niet uitstellen. Denk nu eerst aan jezelf en aan je kinderen en handel daarnaar. Alle mitsen en maren die er vervolgens in je hoofd opdwarrelen, moet je wegfilteren. Je moet in het belang van je kinderen actie ondernemen! Als jouw ouders zelfstandig thuis wonen, kunnen ze echt wel iets betekenen voor je. Al is het maar dat ze wat vaker hun kleinkinderen op bezoek krijgen.
Ik vermoed dat jij dit echt heel ontzettend moeilijk vindt. Dus wat heb jij nodig om tot actie te kunnen komen? Hoe kunnen anderen jou daarbij helpen?
Ik bedoelde meer te zeggen dat TS niet zomaar alles hoeft te geloven. (Zich onderwerpen, zoals je zelf ook aangeeft.) Ze hoeft gewoon niet zoveel ruimte te krijgen voor die bullshit.
En idd, van het ene extreme in het andere vliegen kan je best doen twijfelen aan je eigen identiteit. Maar dat maakt het nog niet zo dat je er nog een ernstige stoornis bij hebt en je dat zelf diagnosticeert
[ Bericht 3% gewijzigd door Melancholia_war op 07-10-2017 13:48:02 ]
Volgens mij zitten we daarin ook op één lijn. Heb ik dat niet goed verwoord?quote:
[..]
Ik zeg niet dat dat het minder ernstig maakt.
Ik bedoelde meer te zeggen dat TS niet zomaar alles hoeft te geloven. (Zich onderwerpen, zoals je zelf ook aangeeft.) Ze hoeft gewoon niet zoveel ruimte te krijgen voor die bullshit.
En idd, van het ene extreme in het andere vliegen kan je best doen twijfelen aan je eigen identiteit. Maar dat maakt het nog niet zo dat je er nog een ernstige stoornis bij hebt en je dat zelf diagnosticeert
Wat ik wilde zeggen: überhaupt het feit dat je zoiets zou verzinnen terwijl het in werkelijk niet het geval is, ook dat vind ik vrij ernstig. De meeste mensen doen dat namelijk niet.
Het willen van aandacht en steun is vrij normaal en zelfs gezond. Maar als je dat doet op een manier waarmee je jezelf ziek kan praten en anderen heel erg ongerust maakt, dan is het behoorlijk mis met je.
Veel borderliners hebben neiging om dingen aan te dikken of juist om dingen te bagatelliseren, maar dat is meestal veel subtieler en wijkt veel minder af van de realiteit.
Als iemand met borderline bijvoorbeeld vertelt dat ze een vreselijke jeugd heeft gehad en door haar vader werd geslagen. Dan zou 'regelmatig' overdreven kunnen zijn en is het incidenteel gebeurt. Echter hebben die incidenten wel een enorme impact teweeggebracht en ging ze zich voortdurend onveilig voelen. En dat is hetgeen wat echt is gebeurd. Het onveilige gevoel is ook hetgene waardoor ze lijdt. Maar ja... de meeste mensen kunnen niet zoveel met gevoelens en zeggen "Joh, stel je niet zo aan zeg! Het kan allemaal een stuk verschrikkelijker, dus met jou valt alles wel mee hoor!"
Sorry hoor. Dit moest een kort antwoord worden. Niet helemaal gelukt
Lol, ja, ik merk hetquote:
[..]
Volgens mij zitten we daarin ook op één lijn. Heb ik dat niet goed verwoord?
Wat ik wilde zeggen: überhaupt het feit dat je zoiets zou verzinnen terwijl het in werkelijk niet het geval is, ook dat vind ik vrij ernstig. De meeste mensen doen dat namelijk niet.
Het willen van aandacht en steun is vrij normaal en zelfs gezond. Maar als je dat doet op een manier waarmee je jezelf ziek kan praten en anderen heel erg ongerust maakt, dan is het behoorlijk mis met je.
Veel borderliners hebben neiging om dingen aan te dikken of juist om dingen te bagatelliseren, maar dat is meestal veel subtieler en wijkt veel minder af van de realiteit.
Als iemand met borderline bijvoorbeeld vertelt dat ze een vreselijke jeugd heeft gehad en door haar vader werd geslagen. Dan zou 'regelmatig' overdreven kunnen zijn en is het incidenteel gebeurt. Echter hebben die incidenten wel een enorme impact teweeggebracht en ging ze zich voortdurend onveilig voelen. En dat is hetgeen wat echt is gebeurd. Het onveilige gevoel is ook hetgene waardoor ze lijdt. Maar ja... de meeste mensen kunnen niet zoveel met gevoelens en zeggen "Joh, stel je niet zo aan zeg! Het kan allemaal een stuk verschrikkelijker, dus met jou valt alles wel mee hoor!"
Sorry hoor. Dit moest een kort antwoord worden. Niet helemaal gelukt
.Ben wel bekend met borderline hoor
.
Hm hoe geloofwaardig zal het zijn, met wat je uit haar wilt trekken?quote:
[..]
Omdat ik eerst de informatie via haar probeer te achterhalen.
Denk dat je beste bij de psych kan navragen hoe het nu is.
Ik denk niet dat je na dit alles een geloofwaardig antwoord kan verwachten.
God doesn't help stupid!
Inmiddels is de grote storm gaan liggen (wat betreft het drastisch scheiden e.d.).quote:
Beetje bij beetje lijkt ze nu bij te draaien en heb met haar afgesproken om deze week nog de situatie te bekijken voordat ik een definitief besluit neem. Zelf kan en wil ze geen besluit nemen waardoor ze dit aan mij overlaat.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Begrijpelijk, maar aan de andere kant ben ik niet dat haar psych mij die informatie geeft (iets met beroepsgeheim).quote:
[..]
Hm hoe geloofwaardig zal het zijn, met wat je uit haar wilt trekken?
Denk dat je beste bij de psych kan navragen hoe het nu is.
Ik denk niet dat je na dit alles een geloofwaardig antwoord kan verwachten.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Laat je niet in slaap sussen ze kan morgen weer 180 graden gedraaid zijn.quote:
[..]
Inmiddels is de grote storm gaan liggen (wat betreft het drastisch scheiden e.d.).
Beetje bij beetje lijkt ze nu bij te draaien en heb met haar afgesproken om deze week nog de situatie te bekijken voordat ik een definitief besluit neem. Zelf kan en wil ze geen besluit nemen waardoor ze dit aan mij overlaat.
En die psych heeft inderdaad een beroepsgeheim maar je mag best haar manier van aanpak eens aankaarten wat die slaat nergens op , desnoods bij iemand anders van het wijkteam. Haar baas ofzo.
Klopt daar houd ik ook rekening mee.quote:
[..]
Laat je niet in slaap sussen ze kan morgen weer 180 graden gedraaid zijn.
En die psych heeft inderdaad een beroepsgeheim maar je mag best haar manier van aanpak eens aankaarten wat die slaat nergens op , desnoods bij iemand anders van het wijkteam. Haar baas ofzo.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
En wat is je besluit?quote:
[..]
Inmiddels is de grote storm gaan liggen (wat betreft het drastisch scheiden e.d.).
Beetje bij beetje lijkt ze nu bij te draaien en heb met haar afgesproken om deze week nog de situatie te bekijken voordat ik een definitief besluit neem. Zelf kan en wil ze geen besluit nemen waardoor ze dit aan mij overlaat.
Ik ken de situatie natuurlijk alleen maar van hoe jij het hier beschrijft. Maar mijn advies zou zijn: punt achter zetten en omgangregeling goed op papier vast laten leggen.
Wees heel duidelijk dat zij echt een intensieve behandeling nodig heeft. Zolang zij dat niet doet, heeft zij een te negatief effect op jou en de kinderen.
Misschien helpt het voor jou als je voor jezelf op papier zet wat de voordelen zijn om een relatie met haar te hebben en de nadelen. Als de voordelen niet opwegen tegen de nadelen, dan lijkt de keuze mij duidelijk. Je hebt dit waarschijnlijk al 1000 keer overdacht. Maar als je het op papier zet, blijf je standvastiger daarin en ben je minder beinvloedbaar door haar.
Als je het puur voor haar doet: jij kan haar toch niet helpen, ook al denkt ze van wel. Zij kan alleen uit haar patroon komen door de confrontatie met zichzelf aan te gaan. En dat lukt niet met die louche psycholoog die ze nu heeft maar misschien wel met een intensieve behandeling
Ik heb nog geen definitief besluit genomen. Verder lijkt het er niet op dat ze bezig wil zijn met een andere vorm van therapie. Tenslotte saboteert ze volgens haarzelf de therapie en zou het weinig zin hebben om alweer opnieuw te beginnen bij een andere therapeut. Verder denkt ze op sommige momenten dat ze helemaal niet ziek is maar flink gegroeid is en precies weet wat ze nu wil met haar leven.quote:
[..]
En wat is je besluit?
Ik ken de situatie natuurlijk alleen maar van hoe jij het hier beschrijft. Maar mijn advies zou zijn: punt achter zetten en omgangregeling goed op papier vast laten leggen.
Wees heel duidelijk dat zij echt een intensieve behandeling nodig heeft. Zolang zij dat niet doet, heeft zij een te negatief effect op jou en de kinderen.
Misschien helpt het voor jou als je voor jezelf op papier zet wat de voordelen zijn om een relatie met haar te hebben en de nadelen. Als de voordelen niet opwegen tegen de nadelen, dan lijkt de keuze mij duidelijk. Je hebt dit waarschijnlijk al 1000 keer overdacht. Maar als je het op papier zet, blijf je standvastiger daarin en ben je minder beinvloedbaar door haar.
Als je het puur voor haar doet: jij kan haar toch niet helpen, ook al denkt ze van wel. Zij kan alleen uit haar patroon komen door de confrontatie met zichzelf aan te gaan. En dat lukt niet met die louche psycholoog die ze nu heeft maar misschien wel met een intensieve behandeling
Wat betreft mijzelf ben ik elke dag een dagboek het bijhouden waarin in alle ervaringen van mij afschrijf en op die manier een balans kan opmaken hoe ik verder ga.
Een belangrijk feit is wel dat ik haar niet meer kan vertrouwen helaas.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sneakie op 11-10-2017 15:25:11 ]
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Klinkt niet alsof ze zich echt wil inzetten voor jou en jullie relatie...quote:
[..]
Ik heb nog geen definitief besluit genomen. Verder lijkt het er niet op dat ze bezig wil zijn met een andere vorm van therapie. Tenslotte saboteert ze volgens haarzelf de therapie en zou het weinig zin hebben om alweer opnieuw te beginnen bij een andere therapeut. Verder denkt ze op sommige momenten dat ze helemaal niet ziek is maar flink gegroeid is en precies weet wat ze nu wil met haar leven.
Wat betreft mijzelf ben ik elke dag een dagboek het bijhouden waarin in alle ervaringen van mij afschrijf en op die manier een balans kan opmaken hoe ik verder ga.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik gun jou veel beter dan zo'n partner.quote:
[..]
Ik heb nog geen definitief besluit genomen. Verder lijkt het er niet op dat ze bezig wil zijn met een andere vorm van therapie. Tenslotte saboteert ze volgens haarzelf de therapie en zou het weinig zin hebben om alweer opnieuw te beginnen bij een andere therapeut. Verder denkt ze op sommige momenten dat ze helemaal niet ziek is maar flink gegroeid is en precies weet wat ze nu wil met haar leven.
Dat klinkt inderdaad zo. Maar op andere momenten beseft ze weer wat er precies aan de hand is en voelt ze zich heel schuldig en stelt ze zich open. Dit maakt mijn besluit erg moeilijk omdat ik weet dat er wel een kant in haar zit die van mij houdt + het feit dat we een gezin en kinderen hebben.quote:
Klinkt niet alsof ze zich echt wil inzetten voor jou en jullie relatie...
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Mja dat zegt zij zelf ook op sommige momenten :|.quote:
[..]
Ik gun jou veel beter dan zo'n partner.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
En de hoeksteen 'gezin' is heilig voor jou? Met een instabiele moeder en een vader die eraan onderdoor gaat en net zo hard meewiebelt met de stemmingen van moeder?quote:
[..]
Dat klinkt inderdaad zo. Maar op andere momenten beseft ze weer wat er precies aan de hand is en voelt ze zich heel schuldig en stelt ze zich open. Dit maakt mijn besluit erg moeilijk omdat ik weet dat er wel een kant in haar zit die van mij houdt + het feit dat we een gezin en kinderen hebben.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Vergis je niet ik kan veel hebben, ik wiebel op dat gebied niet bepaald mee maar kijk of deze relatie nog toekomst heeft. Het is moeilijk om opeens niet meer van iemand te houden, maar mijn verstand zegt mij ook wel eerlijk gezegd dat dit niet meer gaat werken.. Al is het maar omdat het vertrouwen te zeer beschadigd is en zij op andere momenten zelfs boos wordt dat ze geen contact meer mag hebben met die gast..quote:
[..]
En de hoeksteen 'gezin' is heilig voor jou? Met een instabiele moeder en een vader die eraan onderdoor gaat en net zo hard meewiebelt met de stemmingen van moeder?
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Als ze geen behandeling wil ondergaan dan is het duidelijk toch?
Hoe wil je jezelf en je kinderen veiligheid in de toekomst garanderen als er werkelijk niets constructiefs gebeurt?
Hoe wil je jezelf en je kinderen veiligheid in de toekomst garanderen als er werkelijk niets constructiefs gebeurt?
Dit zegt al genoeg imo. Vertrouwen is misschien wel het meest belangrijke onderdeel van een relatie (naast communicatie). Als dat er niet is zal de relatie nooit meer worden zoals hij ooit was. Helemaal als ze zelf geen behandeling meer wil....quote:Een belangrijk feit is wel dat ik haar niet meer kan vertrouwen helaas.
Snap best dat het voor haar ook moeilijk is overigens. En voor jou, en dat liefde niet zomaar verdwijnt, maar vertrouwen en communicatie zijn te belangrijk imo. Dan maakt het niet eens meer uit wiens schuld het is. Als het er niet meer is en bepaalde partijen er niet meer aan willen werken...
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Heb je werkelijk een gesprek samen dan? Is het echt zo dat ze midden in een gesprek haar telefoon pakt? Of praat jij zonder dat er wederkerigheid is? Terwijl zij op dat moment helemaal niet open staat voor een gesprek?quote:
[..]
Ze haakt af omdat door mijn monotone spraak ze het niet meer krijgt gevolgd en het voor haar lijkt alsof er geen emoties meespelen. Verder kan zij vrij dringend uit de hoek komen, dit is ook de reden waarom ik best boos word op het moment dat ik dingen met haar wil uitpraten (de reden waarom we in de huidige situatie zitten gezien zij vond dat ik meer over mij gevoel moest praten met haar / mijn gevoel meer moet openstellen voor haar).
Wanneer ik haar vraag waarom ze met haar telefoon bezig is zegt ze dat ze iets het lezen is en verwijs ik er inderdaad naar dat het behoorlijk onbeleefd is om tijdens een gesprek met de telefoon bezig te zijn. Hierna volgen weer de nodige scheldwoorden of het typische "laat me met rust, hou je mond".
Verder loopt ze al een aantal jaar bij de psycholoog waarbij ze de diagnose borderline heeft gekregen. Dit ontkent ze van tijd tot tijd omdat ze zegt dat ze haar die diagnose hebben gegeven vanwege verzekeringstechnische redenen.
2 weken lang elke dag over shit praten, ook mensen zonder mogelijke diagnose zouden het daar moeilijk mee hebben.... Dat is gewoon veelste veel, is niet constructief meer.
Vind namelijk dat je het nogal veel over haar hebt en amper over jezelf. Even tussen neus en lippen door dat je boos wordt als jij dingen 'uit wil praten' (tussen haakjes, want als je dat boos doet is het geen uitpraten, maar je gram halen) bv, maar wel uitwijden over hoe zij dan ook boos wordt en zelfs scheld.
Heb het idee dat jullie beiden teveel bezig zijn met wat de ander fout doet ipv wat je zelf kan doen om de situatie te verbeteren.
Heb het idee dat dat wijzen naar elkaar het niet beter maakt. Het teveel 'verwijten' zijn ipv praten over wat kan ik (zij voor zichzelf, jij voor jezelf) doen om de situatie te verbeteren?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Da's nog enigszins een goed teken dat ze ook aan jou denkt. Doch levert het niks op.quote:
[..]
Mja dat zegt zij zelf ook op sommige momenten :|.
Kies voor jezelf en de kinderen. Je zei zelf dat je doodop was vorige week. Wil je dit voor de rest van je leven? Wil je dat je kinderen opgroeien in deze situatie?
Ik snap dat het moeilijk is voor jou om zo'n keuze te maken. Want deze situatie ben je gewend en hoe gek het ook klinkt: het is vertrouwd. Een nieuwe situatie geeft voor iedereen trouwens een bepaalde mate van stress.
Maar denk aan de toekomst. Het kan allemaal zoveel leuker voor jou. Geen energie meer naar iemand die zichzelf toch niet wil inzetten. Dus je houdt meer energie over voor constructieve dingen. Probeer je een beeld te vormen hoe jouw leven eruit zou zien als je van haar bent gescheiden en als alles qua omgangsregeling goed is geregeld. Denk aan de rust, de vrijheid en alle leuke dingen die mogelijk zijn.
Als je toch dingen op papier zet. Schrijf dagelijks wat dingetjes op die jij goed hebt gedaan en waardoor jij je blij voelt. Dat sterkt je gevoel van eigenwaarde
En het is voor haar ook goed. Ze wordt begrensd in haar gedrag en ervaart de consequenties. Als zij niemand meer heeft om te claimen, dan is ze op zichzelf aangewezen. En dan hoop ik dat ze sterk genoeg is om de juiste beslissing te maken.
Die psycholoog / sociaal medewerkster wijkteam neem ik wat deze situatie heel veel kwalijk. Ik geloof jouw verhaal, want ik weet dat het er zo aan toe kan gaan.
Die psycholoog / sociaal medewerkster wijkteam neem ik wat deze situatie heel veel kwalijk. Ik geloof jouw verhaal, want ik weet dat het er zo aan toe kan gaan.
We zijn zelfs 1,5 week uit elkaar geweest om wat rust in de situatie te brengen. Zij wilde juist in het begin alles uitpraten terwijl ik aangaf even de bombshell te moeten verwerken. Uiteindelijk heb ik zo rustig, neutraal en constructief mogelijk proberen te praten met haar maar toen was er al iemand anders in het spel en was ze niet meer echt bereid om te praten / dingen op te lossen :|. Toen ik haar heb betrapt met haar affaire wilde ze juist wel weer praten en besefte ze wat er op het spel stond. En daar zitten we nu dan.quote:
[..]
Heb je werkelijk een gesprek samen dan? Is het echt zo dat ze midden in een gesprek haar telefoon pakt? Of praat jij zonder dat er wederkerigheid is? Terwijl zij op dat moment helemaal niet open staat voor een gesprek?
2 weken lang elke dag over shit praten, ook mensen zonder mogelijke diagnose zouden het daar moeilijk mee hebben.... Dat is gewoon veelste veel, is niet constructief meer.
Vind namelijk dat je het nogal veel over haar hebt en amper over jezelf. Even tussen neus en lippen door dat je boos wordt als jij dingen 'uit wil praten' (tussen haakjes, want als je dat boos doet is het geen uitpraten, maar je gram halen) bv, maar wel uitwijden over hoe zij dan ook boos wordt en zelfs scheld.
Heb het idee dat jullie beiden teveel bezig zijn met wat de ander fout doet ipv wat je zelf kan doen om de situatie te verbeteren.
Heb het idee dat dat wijzen naar elkaar het niet beter maakt. Het teveel 'verwijten' zijn ipv praten over wat kan ik (zij voor zichzelf, jij voor jezelf) doen om de situatie te verbeteren?
We hebben inderdaad een aantal goede gesprekken gehad maar gevoelsmatig blijft het pijnlijk want mijn vertrouwen is voor de tweede keer gebroken en zij geeft aan de andere kant aan dat ze die gast niet kan loslaten..
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Slappe hap dit.... Teleurstellend.quote:
[..]
Nee helaas ga ik voor een omgangsregeling. Dit omdat ik op dit moment niet goed in mijn vel zit om én fulltime te werken én er voor mijn kinderen te zijn. Verder heb ik ook haar therapeut tegen me omdat zij heeft gezegd dat ik liep te dreigen om verdere stappen te ondernemen wanneer ik zou merken dat zij of de kinderen dreigen in gevaar te komen.
Verder heb ik inderdaad tussen neus en lippen door dat een van haar alters probeert om de relatie te saboteren zodat dat een rechtvaardiging is om de relatie te verbreken. In de context van dit verhaal kun je al concluderen dat zaken nooit 100% wederkerig zijn met betrekking tot het samen verder gaan.
Denk je dat zij het niet moeilijk heeft nu? Zij heeft een werkelijke diagnose en is daarnaast een fatsoenlijke moeder. Jij die aangeeft enkel in de avond en het weekend, als je het 'trekt' er te zijn voor je kinderen. Snap je dan werkelijk niet dat dat 1 van de problemen is, dat jij er niet echt veel bent voor de kinderen die je bewust op deze wereld hebt gezet?
Een tweeling hebben is zwaar, als 1 van die tweeling dan ook nog een 'zorgenkindje' is is het nog zwaarder. Doe wat je moet doen en wees een vader, hou eens op met deze prutsmoezen. Je verwacht van haar, ondanks haar diagnose, hetzelfde.
Daarnaast ben je nu zelf ook diagnoses aan het stellen met je 'alters', alles gooi je op haar, om jezelf er zo perfect mogelijk uit te laten komen... Maar uit deze post blijkt dat je tekort komt en stevig ook. Naast je andere posts waarin je even aandeel amper noemt en wegwuift.
Je vrouw heeft stevige problemen en dat zal, ook voor jou, echt niet makkelijk zijn. Maar jouw deel hierin speelt ook mee.
Deze relatie is niet meer te redden, uit elkaar gaan is het verstandigste. Maar dat je je vader rol zo makkelijk wegschuift en alles op haar gooit verteld mij dat jij nog een lange weg te gaan hebt voordat je een gezonde relatie (met jezelf en een ander) kan hebben.
Je bent niet eerlijk in wat je hier zegt, niet compleet. Het is 1 grote afzeik topic op haar en 0 naar jezelf kijken.
Nogmaals, heeft zij fikse problemen, ja. Zijn die een fiks deel van de ellende, ja. Maar jij hebt ook je deel. Zelfs voor die toekomst zonder elkaar laat jij het afweten. Ben je emotioneel niet voldoende betrokken bij je bloed eigen kinderen zelfs. Gaat het allemaal om hoe moeilijk jij het wel niet hebt met zaken en niet om de anderen waarom je zoveel zou geven.
Dat het met deze vrouw niet gaat lukken ook al doe je je best, dat kan ik goed begrijpen naar aanleiding van wat je schrijft. Maar dat je je kinderen zo laat zakken en maar van haar verwacht dat ze dat ondanks de kutsituatie van nu niet doet, dat verteld een verhaal over jou. Die over jou gaat en enkel over jou.
Denk daar eens over na, over jouw deel, jouw niet voldoende betrokken zijn, jouw geen verantwoordelijkheid willen nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cause_Mayhem op 11-10-2017 16:32:51 ]
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
En weer, zij zij zij en zij. Geen jij.quote:
[..]
We zijn zelfs 1,5 week uit elkaar geweest om wat rust in de situatie te brengen. Zij wilde juist in het begin alles uitpraten terwijl ik aangaf even de bombshell te moeten verwerken. Uiteindelijk heb ik zo rustig, neutraal en constructief mogelijk proberen te praten met haar maar toen was er al iemand anders in het spel en was ze niet meer echt bereid om te praten / dingen op te lossen :|. Toen ik haar heb betrapt met haar affaire wilde ze juist wel weer praten en besefte ze wat er op het spel stond. En daar zitten we nu dan.
We hebben inderdaad een aantal goede gesprekken gehad maar gevoelsmatig blijft het pijnlijk want mijn vertrouwen is voor de tweede keer gebroken en zij geeft aan de andere kant aan dat ze die gast niet kan loslaten..
Je geeft zelf aan boos te reageren, even tussen neus en lippen door. In zo'n mate dat ze een uitweg zoekt in haar foon en jij al die signalen mist.
Deze relatie is op, over. Maar voor de toekomst zal jij naar jezelf moeten kijken ipv altijd de schuld volledig bij een andere leggen.
Nogmaals,ik zeg niet dat zij makkelijk is, dat dit allemaal jouw fout is. Ze is moeilijk, zit absoluut fout met vele zaken. Maar jij bent niet eerlijk naar jezelf toe, wuift jouw aandeel weg. Terwijl zo tussen neus en lippen blijkt dat jij ook niet de makkelijkste bent om mee te leven.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Pardon? Ik ben er wel degelijk voor mijn kinderen. Heb je eigenlijk wel het hele topic gelezen? Ik heb zelf ook aangegeven dat ik in het verleden iets te afstandig was richting haar en zeker niet perfect ben. Daarom ga ik o.a. ook therapie volgen omdat ik mijzelf wil verbeteren en anders met zaken wil omgaan.quote:
[..]
Slappe hap dit.... Teleurstellend.
Denk je dat zij het niet moeilijk heeft nu? Zij heeft een werkelijke diagnose en is daarnaast een fatsoenlijke moeder. Jij die aangeeft enkel in de avond en het weekend, als je het 'trekt' er te zijn voor je kinderen. Snap je dan werkelijk niet dat dat 1 van de problemen is, dat jij er niet echt veel bent voor de kinderen die je bewust op deze wereld hebt gezet?
Een tweeling hebben is zwaar, als 1 van die tweeling dan ook nog een 'zorgenkindje' is is het nog zwaarder. Doe wat je moet doen en wees een vader, hou eens op met deze prutsmoezen. Je verwacht van haar, ondanks haar diagnose, hetzelfde.
Daarnaast ben je nu zelf ook diagnoses aan het stellen met je 'alters', alles gooi je op haar, om jezelf er zo perfect mogelijk uit te laten komen... Maar uit deze post blijkt dat je tekort komt en stevig ook. Naast je andere posts waarin je even aandeel niet uitroept en wegwuift.
Je vrouw heeft stevige problemen en dat zal, ook voor jou, echt niet makkelijk zijn. Maar jouw deel hierin speelt ook mee.
Deze relatie is niet meer te redden, uit elkaar gaan is het verstandigste. Maar dat je je vader rol zo makkelijk wegschuift en alles op haar gooit verteld mij dat jij nog een lange weg te gaan hebt voordat je een gezonde relatie (met jezelf en een ander) kan hebben.
Je bent niet eerlijk in wat je hier zegt, niet compleet. Het is 1 grote afzeik topic op haar en 0 naar jezelf kijken.
Nogmaals, heeft zij fikse problemen, ja. Zijn die een fiks deel van de ellende, ja. Maar jij hebt ook je deel. Zelfs voor die toekomst zonder elkaar laat jij het afweten. Ben je emotioneel niet voldoende betrokken bij je bloed eigen kinderen zelfs. Gaat het allemaal om hoe moeilijk jij het wel niet hebt met zaken en niet om de anderen waarom je zoveel zou geven.
Dat het met deze vrouw niet gaat lukken ook al doe je je best, dat kan ik goed begrijpen naar aanleiding van wat je schrijft. Maar dat je je kinderen zo laat zakken en maar van haar verwacht dat ze dat ondanks de kutsituatie van nu niet doet, dat verteld een verhaal over jou. Die over jou gaat en enkel over jou.
Denk daar eens over na, over jouw deel, jouw niet voldoende betrokken zijn, jouw geen verantwoordelijkheid willen nemen.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Pardon? Je gaat voor een omgangsregeling, elke 14 dagen een weekend? Want je, je 'trekt' het nu echt niet hoor. Werk en gedoe is teveel.quote:
[..]
Pardon? Ik ben er wel degelijk voor mijn kinderen. Heb je eigenlijk wel het hele topic gelezen? Ik heb zelf ook aangegeven dat ik in het verleden iets te afstandig was richting haar en zeker niet perfect ben. Daarom ga ik o.a. ook therapie volgen omdat ik mijzelf wil verbeteren en anders met zaken wil omgaan.
Daarnaast schrijf je eerder (voor de kogel door de kerk was) dat je enkel in de avond en het weekend er was voor de kinderen, als je dat trok (wat al zegt dat dat lang niet altijd zo was). Dat met een tweeling, waarvan 1 een zorgenkindje is.
Dat heb je allemaal op de nek van je (ex) vrouw gelegd en dat doe je nu weer. Dat terwijl je wist dat zij haar eigen problemen heeft die ernstig genoeg zijn. Omdat jij en nog eens jij. Want jij hebt het zo zwaar, jij trekt dat niet.
Deze hele topic is 1 grote jij. Echt helemaal nergens ben je ook maar een beetje kritisch naar jezelf toe, om dan nu aan het eind er zelfs niet echt te zijn voor de kinderen waar je bewust voor heb gekozen.
Die kinderen zijn werkelijk onschuldig, hebben hier niet om gevraagd, hebben er geen aandeel aan. Maar ipv dat je zegt zorgen voor een tweeling is zwaar, ik zal mijn deel hierin doen zeg je zorg jij maar voor ze, ik heb het zo zwaar namelijk!
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Dat is wat me sowieso opvalt..bij de meeste topics in R&P. Mensen die voornamelijk hun kant van het verhaal benoemen, de fouten opnoemt van de ander en vervolgens maar een zinnetje te gebruiken om aan te geven dat ze zelf ook wel foutjes maken (waar dan niet of nauwelijks op in wordt gegaan). Vervolgens duikt het grootste gedeelte FOK op de 'vriend(in) van TS is de schuldige' trein (zonder zich te realiseren dat het om echte koppels gaat en dat de waarheid altijd ergens in het missen ligt). Maar weinig mensen met zelfreflectie op FOK. Al vind ik dat deze TS wel zeker dingen heeft aangegeven over zichzelf (na doorvragen).quote:
[..]
En weer, zij zij zij en zij. Geen jij.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
For the moment ja want ik zal een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen en dat gaat niet met enkel part time werken. Ik heb nergens beweerd dat ik geen schuld heb, waar ik wel bezwaar tegen heb is hoe de zaken gelopen zijn. Als het aan mij ligt zou ik alles in het werk stellen om ons huwelijk te redden, ook door aan mezelf te werken.quote:
[..]
Pardon? Je gaat voor een omgangsregeling, elke 14 dagen een weekend? Want je, je 'trekt' het nu echt niet hoor. Werk en gedoe is teveel.
Daarnaast schrijf je eerder (voor de kogel door de kerk was) dat je enkel in de avond en het weekend er was voor de kinderen, als je dat trok (wat al zegt dat dat lang niet altijd zo was). Dat met een tweeling, waarvan 1 een zorgenkindje is.
Dat heb je allemaal op de nek van je (ex) vrouw gelegd en dat doe je nu weer. Dat terwijl je wist dat zij haar eigen problemen heeft die ernstig genoeg zijn. Omdat jij en nog eens jij. Want jij hebt het zo zwaar, jij trekt dat niet.
Deze hele topic is 1 grote jij. Echt helemaal nergens ben je ook maar een beetje kritisch naar jezelf toe, om dan nu aan het eind er zelfs niet echt te zijn voor de kinderen waar je bewust voor heb gekozen.
Die kinderen zijn werkelijk onschuldig, hebben hier niet om gevraagd, hebben er geen aandeel aan. Maar ipv dat je zegt zorgen voor een tweeling is zwaar, ik zal mijn deel hierin doen zeg je zorg jij maar voor ze, ik heb het zo zwaar namelijk!
[ Bericht 2% gewijzigd door Sneakie op 11-10-2017 16:56:11 ]
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Zij hoeft geen nieuw bestaan op te bouwen? Zij heeft niet al voldoende problemen met zichzelf?quote:
[..]
For the moment ja want ik zal een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen en dat gaat niet met enkel part time werken. Ik heb nergens beweerd dat ik geen schuld heb, waar ik wel bezwaar tegen heb is hoe de zaken gelopen zijn. Als het aan mij ligt zou ik alles in het werk stellen om ons huwelijk te redden, ook door aan mezelf te werken.
Het zijn niet ook jouw kinderen waar je bewust voor hebt gekozen? Kinderen die er niets aan kunnen doen?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Zij blijft in de huidige woning inclusief inboedel. Daar had ik het namelijk over. Ik snap verdomde goed dat het ook zwaar is voor haar. Daarom ben ik ook nog steeds bij haar terwijl ze me behoorlijk bedrogen heeft en ik er desondanks nog steeds iets van probeer te maken.quote:
[..]
Zij hoeft geen nieuw bestaan op te bouwen? Zij heeft niet al voldoende problemen met zichzelf?
Het zijn niet ook jouw kinderen waar je bewust voor hebt gekozen? Kinderen die er niets aan kunnen doen?
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Dit gaat over je kinderen, niet over jullie...quote:
[..]
Zij blijft in de huidige woning inclusief inboedel. Daar had ik het namelijk over. Ik snap verdomde goed dat het ook zwaar is voor haar. Daarom ben ik ook nog steeds bij haar terwijl ze me behoorlijk bedrogen heeft en ik er desondanks nog steeds iets van probeer te maken.
Je zegt zelf je zorgen te maken over haar problemen in combi met je kinderen. Je hebt je zorgen zodanig uitgesproken dat je ex daar uit heeft gehaald dat je de kinderen zelfs van haar af zou nemen als je denkt dat dat nodig is (waarbij ik geen commentaar heb op dat uitspreken, wel op je handelen nu wat zo'n extreme situatie zou kunnen voorkomen).
Maar nu wat druk van haar nek afhalen en het beste doen voor je kinderen door er zoveel mogelijk te zijn als vader, nee. Je wacht liever tot het fout gaat, je haar de schuld kan geven weer... Want jij hebt het zo moeilijk, jij hebt ruimte nodig om je leven weer op te pakken.
Nogmaals, een tweeling is zwaar, zeker als alles niet helemaal goed verloopt. Je kinderen hebben je nodig, niet eens per 2 weken de leuke papa uithangen. Maar zoveel als kan er zijn. Zorgen dat de boel niet fout loopt. Niet voor haar, niet voor jou, maar voor hun.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Wat ik uit het topic opmaak, is dat zij geen verantwoordelijkheid neemt voor haar problemen en alles van anderen af laat hangen.quote:
Nogmaals, heeft zij fikse problemen, ja. Zijn die een fiks deel van de ellende, ja. Maar jij hebt ook je deel. Zelfs voor die toekomst zonder elkaar laat jij het afweten. Ben je emotioneel niet voldoende betrokken bij je bloed eigen kinderen zelfs. Gaat het allemaal om hoe moeilijk jij het wel niet hebt met zaken en niet om de anderen waarom je zoveel zou geven.
Het moeilijk hebben met jezelf maakt nog niet dat je daarmee privileges verdient en je partner slechter mag behandelen dan hij jou. TS is niet perfect, maar dat is geen enkel mens. Bij elke relatie moet je water bij de wijn doen, want je partner heeft altijd wel eigenschappen die niet zo leuk zijn. Als je anderen in hun waarde kan laten en het totaalplaatje bevalt je, dan kan een relatie goed werken.
Borderline of niet, als je vreemdgaat beschaam je daarmee het vertrouwen en weet je dat je je relatie op het spel zet. Als je het vervolgens nog een keer doet en je gaat tegen je partner zeggen dat je eigenlijk alleen bij hem blijft vanwege de kinderen, dan vind ik dat heel erg respectloos. TS is haar geen enkele verantwoording schuldig. Ze heeft hem ook meegenomen in haar negatieve spiraal.
En "slappe hap" vind ik echt heel kort door de bocht. Ik heb ook wel door dat hij moeilijk keuzes kan maken en de daad bij het woord kan voegen. Maar er kunnen zoveel redenen zijn waarom iemand daar zoveel moeite mee heeft, dus ik ga er niet automatisch een oordeel aan plakken dat hij een slappeling is. Integendeel, ik heb juist het idee dat hij zijn best doet maar gewoon niet weet wat hij met zichzelf en de situatie aanmoet en o.a. hier om advies komt vragen.
Haar fouten zijn wel duidelijk idd,daar doe ik niets aan af. Dit wat ik hier zeg (slappe hap) gaat voornamelijk over zijn kinderen. En hoe hij daarin zit.quote:
[..]
Wat ik uit het topic opmaak, is dat zij geen verantwoordelijkheid neemt voor haar problemen en alles van anderen af laat hangen.
Het moeilijk hebben met jezelf maakt nog niet dat je daarmee privileges verdient en je partner slechter mag behandelen dan hij jou. TS is niet perfect, maar dat is geen enkel mens. Bij elke relatie moet je water bij de wijn doen, want je partner heeft altijd wel eigenschappen die niet zo leuk zijn. Als je anderen in hun waarde kan laten en het totaalplaatje bevalt je, dan kan een relatie goed werken.
Borderline of niet, als je vreemdgaat beschaam je daarmee het vertrouwen en weet je dat je je relatie op het spel zet. Als je het vervolgens nog een keer doet en je gaat tegen je partner zeggen dat je eigenlijk alleen bij hem blijft vanwege de kinderen, dan vind ik dat heel erg respectloos. TS is haar geen enkele verantwoording schuldig. Ze heeft hem ook meegenomen in haar negatieve spiraal.
En "slappe hap" vind ik echt heel kort door de bocht. Ik heb ook wel door dat hij moeilijk keuzes kan maken en de daad bij het woord kan voegen. Maar er kunnen zoveel redenen zijn waarom iemand daar zoveel moeite mee heeft, dus ik ga er niet automatisch een oordeel aan plakken dat hij een slappeling is. Integendeel, ik heb juist het idee dat hij zijn best doet maar gewoon niet weet wat hij met zichzelf en de situatie aanmoet en o.a. hier om advies komt vragen.
Naast zijn eigen bijdrage wegwuiven doet hij datzelfde nu bij zijn kinderen (en deed dat al met kon er maar beperkt zijn als hij het 'trok'). Het is hem te zwaar nu,dat moeders een berg aan (ernstige) problemen heeft en hij zich zorgen maakt (terecht) over hoe nu verder met die kinderen maakt niet dat hij zijn het zwaar hebben wat meer aan de kant zet voor hun.
Dan is het maar zwaar, dan is het maar kut, dan is het maar passen en meten. Maar je zorgt dat je kinderen zo goed mogelijk zitten. Zorgt dat die ex met haar problemen voldoende rust en ruimte krijgt zodat ze die fatsoenlijke moeder kan blijven (dat is in het belang van die kinderen). Zoekt naar een evenwicht daarin waarin beide opofferen, maar het ook aankunnen.
Geen eens in de 14 dagen de leuke papa uithangen, maar vaker weg daar bij moeder. Elk weekend, een aantal avonden in de week, wat dan ook. Meer dan dat ach, ik heb het zo zwaar, ik, ik, ik. Die kinderen kunnen hier niets aan doen, hebben geen enkele bijdrage hierin of mogelijkheden het op te lossen. Die zouden nu vooraan moeten staan. Om hun belang heen zou er gewerkt moeten worden, niet vanuit hem, niet vanuit haar, maar vanuit hun.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Dat doet mij eerder vermoeden dat het best zou kunnen kloppen dat hij Asperger heeft dan dat hij egoistisch is. Dat maakt het nog moeilijker om op korte termijn resolute beslissingen te maken. Tel daarbij op een vrouw die continu van gedachten en koers verandert en daarin ook manipulatief kan zijn.
Ik ben het 100% eens dat het belang van de kinderen voorop moet komen te staan. Het lijkt mij beter dat ze niet onder volledige voogdij komen van hun moeder, want die kan ze niet de stabiliteit en rust geven die ze nodig hebben. Voor TS lijkt het mij ook zwaar, dus hoop eigenlijk dat hij daarin snel ondersteuning in kan vinden.
Ik ben het 100% eens dat het belang van de kinderen voorop moet komen te staan. Het lijkt mij beter dat ze niet onder volledige voogdij komen van hun moeder, want die kan ze niet de stabiliteit en rust geven die ze nodig hebben. Voor TS lijkt het mij ook zwaar, dus hoop eigenlijk dat hij daarin snel ondersteuning in kan vinden.
Dat hele 'de kinderen staan voorop, en onderdeel daarvan is dat mijn ex-partner na onze scheiding de ruimte en mogelijkheden houdt om een goede ouder te kunnen zijn' is natuurlijk hartstikke belangrijk. Maar dat werkt twee kanten op, anders zitten die kinderen straks nog maar met 1 goed functionerende ouder. En ik krijg nou niet echt de indruk dat zij zich dat tweede deel realiseert, laat staan rekening mee houdt. Dan wordt het voor de ander (TS) toch opeens een heel stuk lastiger om al die balletjes hoog te houden.quote:
[..]
Haar fouten zijn wel duidelijk idd,daar doe ik niets aan af. Dit wat ik hier zeg (slappe hap) gaat voornamelijk over zijn kinderen. En hoe hij daarin zit.
Naast zijn eigen bijdrage wegwuiven doet hij datzelfde nu bij zijn kinderen (en deed dat al met kon er maar beperkt zijn als hij het 'trok'). Het is hem te zwaar nu,dat moeders een berg aan (ernstige) problemen heeft en hij zich zorgen maakt (terecht) over hoe nu verder met die kinderen maakt niet dat hij zijn het zwaar hebben wat meer aan de kant zet voor hun.
Dan is het maar zwaar, dan is het maar kut, dan is het maar passen en meten. Maar je zorgt dat je kinderen zo goed mogelijk zitten. Zorgt dat die ex met haar problemen voldoende rust en ruimte krijgt zodat ze die fatsoenlijke moeder kan blijven (dat is in het belang van die kinderen). Zoekt naar een evenwicht daarin waarin beide opofferen, maar het ook aankunnen.
Geen eens in de 14 dagen de leuke papa uithangen, maar vaker weg daar bij moeder. Elk weekend, een aantal avonden in de week, wat dan ook. Meer dan dat ach, ik heb het zo zwaar, ik, ik, ik. Die kinderen kunnen hier niets aan doen, hebben geen enkele bijdrage hierin of mogelijkheden het op te lossen. Die zouden nu vooraan moeten staan. Om hun belang heen zou er gewerkt moeten worden, niet vanuit hem, niet vanuit haar, maar vanuit hun.
Dus TS zal wel degelijk ook 'om zichzelf moeten denken', puur en alleen om zelf een goede ouder te blijven. Het heeft er alles van weg dat zij hem daarin niet gaat ondersteunen.
"Pools are perfect for holding water"
Daar hebben ze kinderopvang voor uitgevonden. Zodat je gewoon fulltime kan blijven werken.quote:
[..]
For the moment ja want ik zal een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen en dat gaat niet met enkel part time werken.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Hoeft niet eens , ts kan ook is met zijn baas gaan praten en huisarts. Zijn zorgen uitspreken en actief hulp vragen en zorgen uitspreken. Dan gaan er balletjes rollen want niemand wilt dat de kinderen straks naar de klote gaan omdat moeders allerlei kerels in huis gaat halen en weet ik veel voor gedrag.quote:
[..]
Daar hebben ze kinderopvang voor uitgevonden. Zodat je gewoon fulltime kan blijven werken.
Ts , je bent echt enorm passief , kom is in actie, zorg dat je mensen om je heen verzameld die je kunnen helpen en adviseren.
Eensquote:
Ts , je bent echt enorm passief , kom is in actie, zorg dat je mensen om je heen verzameld die je kunnen helpen en adviseren.
TS, hoe kunnen wij jou daarmee helpen?
Kunnen we bijvoorbeeld met je afspreken dat je morgen contact opneemt met het sociaal team, uitlegt dat je waarschijnlijk voorlopig breekt met je vrouw en dat je je zorgen maakt over de voogdij over jouw kinderen omdat jouw vrouw door haar borderline te instabiel is, maar dat je ook erg aan jezelf twijfelt of jij de voogdij aankan?
Het kan hetzelfde sociale team zijn als jouw vrouw, maar je krijgt dan wel een ander persoon.
Als er zorg over kleine kinderen mee gemoeid is, willen ze je echt wel helpen hoor.
Inderdaad, maak een lijstje met doelen wat je wilt bereiken en hoe zowel korte als lange termijn.quote:Op woensdag 11 oktober 2017 20:20 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Eens
TS, hoe kunnen wij jou daarmee helpen?
Kunnen we bijvoorbeeld met je afspreken dat je morgen contact opneemt met het sociaal team, uitlegt dat je waarschijnlijk voorlopig breekt met je vrouw en dat je je zorgen maakt over de voogdij over jouw kinderen omdat jouw vrouw door haar borderline te instabiel is, maar dat je ook erg aan jezelf twijfelt of jij de voogdij aankan?
Het kan hetzelfde sociale team zijn als jouw vrouw, maar je krijgt dan wel een ander persoon.
Als er zorg over kleine kinderen mee gemoeid is, willen ze je echt wel helpen hoor.
Ik heb in exact dezelfde situatie gezeten alleen dan met 1 kind. Eerste wat ik deed is naar de huisarts gaan, zorgen uitspreken en een advocaat benaderd. Maar ja ik ben vrij fel in mijzelf en andere te beschermen wanneer ik onrecht zie.
Jij bent onrechtmatig behandeld door je vrouw je moet nu voor jezelf knokken en als je je echt zorgen hebt over je vrouw en de opvoeding moet je dat gewoon duidelijk aangeven voor het laat is. Ga voor de kids.
Er leiden meer wegen naar Rome , ik heb gezorgd dat ik in het huis bleef met kind ben minder gaan werken en heb hulp ingeschakeld voor de opvoeding via een zorgteam van de gemeente en ik heb ook autisme en mijn kind ook dus dat moet je niet als excuses gebruiken om niet voor je kinderen te zorgen.
quote:
[..]
Ts , je bent echt enorm passief , kom is in actie, zorg dat je mensen om je heen verzameld die je kunnen helpen en adviseren.
"Pools are perfect for holding water"
Is de moeder van je kind iemand met borderline?quote:
[..]
Inderdaad, maak een lijstje met doelen wat je wilt bereiken en hoe zowel korte als lange termijn.
Ik heb in exact dezelfde situatie gezeten alleen dan met 1 kind. Eerste wat ik deed is naar de huisarts gaan, zorgen uitspreken en een advocaat benaderd. Maar ja ik ben vrij fel in mijzelf en andere te beschermen wanneer ik onrecht zie.
Jij bent onrechtmatig behandeld door je vrouw je moet nu voor jezelf knokken en als je je echt zorgen hebt over je vrouw en de opvoeding moet je dat gewoon duidelijk aangeven voor het laat is. Ga voor de kids.
Er leiden meer wegen naar Rome , ik heb gezorgd dat ik in het huis bleef met kind ben minder gaan werken en heb hulp ingeschakeld voor de opvoeding via een zorgteam van de gemeente en ik heb ook autisme en mijn kind ook dus dat moet je niet als excuses gebruiken om niet voor je kinderen te zorgen.
TS, het is sowieso goed voor je om dingen uiteindelijk op een rij te zetten. Maar pleeg eerst het telefoontje. Daarmee haal je ook voor jezelf wat stress weg, want je staat er dan niet meer alleen voor.
Je kan ook de instantie benaderen waar je je sowieso had aangemeld voor hulp. Of inderdaad de huisarts.
Mocht het je allemaal overspoelen... Laat alle gedachten, twijfels en zorgen voor wat ze zijn, maar fixeer je op "hulp inschakelen om zorg voor kinderen goed te regelen". Het is gewoon een kwestie van even bellen of een e-mail sturen.
En laat je niet tegenhouden door gedachten als "ik ben een slechte vader" want dat ben je niet. Anders zou je dit überhaupt niet aangekaart hebben in dit topic. Maar laat je motiveren door aan de toekomst van je kinderen te denken.
Ik vind het echt niet kunnen dat Asperger in 1 adem genoemd wordt met de andere 2 onderwerpen.
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
quote:
Ik vind het echt niet kunnen dat Asperger in 1 adem genoemd wordt met de andere 2 onderwerpen.
?
Twiddel
Want?quote:
Ik vind het echt niet kunnen dat Asperger in 1 adem genoemd wordt met de andere 2 onderwerpen.
quote:
[..]
Is de moeder van je kind iemand met borderline?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Omdat het totaal iets anders is ?quote:
Op
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |