ChildoftheStars | zondag 10 september 2017 @ 22:19 |
Hoi allemaal, (het is allemaal een beetje warrig, sorry) Op dit moment moet ik echt even van me afschrijven en ik hoop op wat tips. Op dit moment hang ik enorm tegen een paniekaanval aan en ik weet niet waar ik het kwijt moet. Iedereen in mijn omgeving heeft hoge verwachtingen en hoop. Denken dat alles goed gaat, maar dat is zeker niet het geval. Na een jaar van opname en daarna een jaar van "rehabilitatie/geïntegratie" (wat eigenlijk betekende heel rustig extra colleges volgen) ben ik nu, na de zomervakantie, begonnen met een fulltime stage. Begeleidster is tevreden, school is tevreden, iedereen denkt dat het goed gaat (wat op stage zeker het geval is), alleen elke avond ben ik compleet gesloopt, huilerig en paniekerig. Ik trek het gewoon niet. Het is te zwaar. Dit jaar wil ik afstuderen, dus dit moet ik twintig weken zien vol te houden, waarna ik twee weken vrij ben en dan weer twintig weken op een andere plek. Het beroep is fantastisch, stage is heel erg leuk, alleen het is te zwaar. Volgens mijn vriend is het doemdenken. Volgens mijn vrienden is het een kwestie van wennen. En iedereen denkt dat ik met twee/drie weken wel gewend ben. Dus ik wacht af tot oktober totdat ik aan de bel trek (als het nodig is). Alleen bij mijn vorige poging tot stage lopen eindigde ik binnen twee weken in de kliniek. Daarvoor heb ik een andere opleiding gedaan, waarmee ik moest stoppen omdat ik een burn-out kreeg (twee keer geprobeerd om toen een fulltime stage te lopen en ik trok het niet). Ik weet niet of het nu faalangst is of de eerste tekenen van weer mislopen. Dinsdag is mijn psych terug van vakantie en dan ga ik dit zeker bespreken. Alleen ik weet niet wat ik met mijn leven moet / wat mijn leven me waard is, als ik dit weer niet ga redden. Ik ben zo bang. Met andere woorden dikke paniek (het liefst zeg ik morgen/maandag af en bespreek ik het eerst met mijn psych). Morgen weer twaalf uur aan de bak en dan zie ik wel weer verder. Alleen ik moet gewoon huilen bij de gedachte | |
#ANONIEM | zondag 10 september 2017 @ 22:28 |
Blijf sowieso op je ademhaling letten meis. En hoe moeilijk het ook is, probeer het per dag te bekijken, dan loopt je hoofd minder over. Probeer je te bedenken hoeveel vorderingen je hebt gemaakt die je absoluut niet aan had zien komen, misschien dat je daar wat zelfvertrouwen uit kan putten. En als dan na x dagen blijft dat het teveel is, is dat nog steeds niet terug naar het begin he! Probeer niet te lang door te gaan, en je zorgen te bespreken. Als je een beetje waakzaam bent zijn er misschien wel aanpassingen te doen waardoor het wel dragelijker wordt. Het is niet alles of niks. Je bent super bezig! [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-09-2017 22:28:28 ] | |
Droopie | zondag 10 september 2017 @ 22:37 |
Je begeleidster is tevreden toch Geef het een beetje aan haar en ik weet niet hoe veel uur je op een dag werkt of wat je taken zijn.. Je hoeft niet 120% te geven he.. Weet nog dat ik na 10 maanden thuis zitten tegen de arbo zei, ik zie mij nooit meer 40 uur werken. En zij zei, tenzij je kanker of ongeneeselijk ziek bent kan je wel weer 40 uur werken.. Alleen rustig opbouwen en je lichaam/ hoofd laten wennen Maak je niet gek, komt goed | |
Morrigan | zondag 10 september 2017 @ 23:15 |
Ik heb het idee dat je het jezelf erg moeilijk maakt. Dat je te veel van jezelf eist en daardoor na een werkdag helemaal gesloopt bent. Dat kan zorgen voor emoties. | |
mootie | zondag 10 september 2017 @ 23:18 |
Eerlijk zijn. Geen mooi weer spelen. Dan zet je alleen maar iedereen op het verkeerde been. En wat je nu doet lijkt me ook behoorlijk zwaar, zeker gezien wat je het afgelopen jaar hebt meegemaakt. En wat Fripsel zegt, het is niet alles of niks. En dat het nu even niet gaat wil echt niet zeggen dat je meteen terugvalt. | |
madam-april | maandag 11 september 2017 @ 00:19 |
Ik ga het je hier ook nog even zeggen: lieverd je kan een stage best aan, maar 50 uur per week, met soms dagen van 12 uur is in jouw situatie gewoon gekkenwerk.. Als je het rustig zou opbouwen, dus beginnen met bijv. max. 30 uur per week en max. 8 uur per dag. En dan als je daar een beetje aangewend bent, een paar uur per week erbij, etc. Dan zou je misschien uiteindelijk wel die 50 uur p/w met dagen van soms 12 uur, kunnen redden.. Ik weet dat er ook praktische dingen meespelen waardoor het voor jou belangrijk is om het dit jaar te halen, maar die dingen zijn absoluut op te lossen.. En het allerbelangrijkste ben eerlijk naar je omgeving en je stage dat je het zwaar vind. Geef aan dat je het nog wel even wil aankijken om te zien of het niet gewoon een kwestie van wennen is.. Maar laat hun wel weten wat je voelt.. | |
Fokpop | maandag 11 september 2017 @ 00:29 |
12 uur? Na een jaar opgenomen te zijn geweest, en een jaar herstel, terwijl je nu voor het eerst weer begint met werken, is dat gewoon te veel op één dag. Maximaal 8 uur per dag. Maximaal 5 dagen in de week (beter 3 of 4 zou ik eigenlijk zeggen, maar goed, dat is misschien niet makkelijk te regelen nu nog). Leg je situatie uit aan die begeleider en zeg dat dat je max is, stel dit ook als harde grens voor jezelf! (later kun je misschien weer meer, maar dat zie je dan wel) En daar moet je je ook niet voor schamen, je weet nu toch wat er gebeurt als je jezelf zo opblaast? Dan is het toch beter voor iedereen dat je dat voorkomt? Zowel voor die werkgever (die juist tevreden over je is en anders weer een nieuwe stagair moet opleiden), als je familie en vrienden, de samenleving (die er voor moet dokken als je weer out gaat), je vriend en niet te vergeten jezelf! Het is echt beter voor iedereen als jij wat grenzen stelt. 'maar misschien als ik hard mijn best doe kan ik het wel', ja natuurlijk, maar dat weet je niet, en dat er een flinke kans bestaat dat het fout gaat voel je zelf al aan, dat is duidelijk, en dat risico moet je gewoon niet willen nemen, niet nog een keer. En verder: zorgen dat je behalve je stage verder niks hoeft te doen, avonden vrij houden, gewoon tv hangen of een boek lezen, vriend laten koken (of iets kant-en-klaar), vroeg naar bed (alleen iets anders doen als je daar op die avond zelf nog zin in hebt, niet van tevoren plannen) Weekenden ook lekker vrij houden, geen dingen van tevoren plannen, als je wat doet dan beetje wandelen of fietsen in de omgeving, wat dingen bezoeken, beetje buiten zijn. 20% activiteiten 80% rust. | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 04:50 |
Bedankt voor de lieve reacties Inmiddels ben ik weer wat rustiger... Of ik me aanstel of niet, weet ik niet. Het is gewoon zoals ik het ervaar. Voor mezelf heb ik een lijst gemaakt met signalen om op te letten en ik heb de decaan gemaild. Morgen/vandaag bespreek ik het met mijn begeleider. De eerste signalen van te veel zijn er, dus ik probeer even wat ervoor te verzinnen. De paniek is gelukkig weg en ik ben aan het zoeken naar oplossingen. Daarin ga ik ook begeleiding vragen vanuit school en met mijn psych. 80% rust in mijn vrije tijd is ook erg verstandig. Dat heb ik tot nu toe nog niet kunnen doen. Alles was erg hectisch afgelopen week en ik "moest" sociaal zijn. Morgen ga ik afspraken verschuiven. En als laatste: Ik heb mijn beste vriend even gebeld. Doe begreep me gelukkig heel erg goed. Morgen bespreek ik het met mijn vriend Allemaal heel erg bedankt | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 04:59 |
Het is misschien raar, maar ik heb vast knutselspullen klaar gelegd voor wanneer ik thuis kom en een serie in de download. Dan blijf ik na stage niet zo in het werk hangen, maar ontspan ook echt. Hoop ik... | |
Samzz | maandag 11 september 2017 @ 07:03 |
Natuurlijk stel je je niet aan. Je komt van ver en je kunt enorm trots zijn op wat je wilt bereikeb en al bereikt hebt. Goed dat je erkent dat het te snel te veel wordt, ik herinner me nog een kort gesprekje in de SC. Bespreek dit echt goed met je begeleider, jij hebt er niks aan wanneer je een terugval hebt, maar je stage en je begeleider zeker ook niet. Goed dat je aan de bel trekt! | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 07:08 |
Dank je wel Blijkbaar is mijn grens lager dan verwacht, dat is jammer. Alleen ik ben blij dat ze tevreden zijn. Je hebt gelijk, mijn begeleidster wil (en gunt het me) dat het nu goed gaat en wil daar ook veel aan doen om me te helpen. Dus tijd om mijn mond open te trekken | |
amaranta | maandag 11 september 2017 @ 07:18 |
Probeer snachts ook te slapen. Laat je telefoon/tablet desnoods beneden liggen. | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 07:20 |
Meestal slaap ik 's nachts wel lang genoeg. Alleen ik was echt klaar en klaar wakker en dus al op Komend weekend ga ik op hetzelfde moment naar bed en eruit als door de week, dan slaap ik waarschijnlijk ook beter | |
#ANONIEM | maandag 11 september 2017 @ 08:19 |
Heb je geen vakantieuren bij je stageadres? | |
Kamina | maandag 11 september 2017 @ 08:49 |
Neem je angstgevoelens en doemdenken niet zo serieus. Vertrouw op die mensen die wel mentaal in orde zijn en je waarderen om je prestaties. Mensen kunnen nog wel eens veel te kritisch zijn op zichzelf, iets waar jij duidelijk mee stoeit. | |
Cockwhale | maandag 11 september 2017 @ 09:47 |
Overigens, bespreken met familie, vriend, vrienden, op een serieuze, volledige wijze. Misschien kunnen ze je op bepaalde fronten ontlasten (huishouden, etc.) of op andere wijze ondersteunen. Daarnaast, met je psycholoog bespreken wat je dwars zit en triggert. | |
#ANONIEM | maandag 11 september 2017 @ 09:59 |
Kijk hoe ver je al bent nu en leef van dag tot dag. Maak het niet moeilijker in je hoofd dan het is, kijk het nog even aan en bespreek het met je psych en begeleider. Succes | |
DoubleDip | maandag 11 september 2017 @ 10:58 |
Klinkt erg zwaar. Kan je voor nu niet die 20 weken fulltime over meer weken uitsmeren door het parttime te doen en dan langzaam op te bouwen naar fulltime? 12 uur per dag is ook wel echt veel, ook voor iemand zonder jouw problemen. | |
Spanky78 | maandag 11 september 2017 @ 11:08 |
12 uur per dag is echt te veel. Je moet het gewoon in 8 doen. Dat scheelt enorm en dan kun je het vast wel aan. Bespreek het even met je begeleider. En kijk ook even in je stagecontract. Meestal staan daar gewoon het aantal uren stage in. Meer is niet nodig. Meeste begeleiders zullen dit begrijpen. Een beetje extra om het goed te doen is natuurlijk prima. Maar 12 uur per dag slaat nergens op. Tevens moet je op het werk zelf genoeg pauzeren. Even buiten wandelen tussen de middag, kopje koffie of thee drinken en even kletsen over het weekend... [ Bericht 4% gewijzigd door Spanky78 op 11-09-2017 17:22:04 ] | |
Justinn | maandag 11 september 2017 @ 11:47 |
Maak dagen van 8 uur (excl. reistijd, dat wel) en geen 12 uur. En leer jezelf aan je minder druk te maken om dingen die er niet echt aan toe doen. Mensen met nijging tot overspanningheid en burnout trekken zich veel te veel aan en/óf komen niet voor zichzelf op. Haal de mentale druk van de ketel en dan is 40 uur meestal prima te doen. 32 of 24 uur is imo ook teveel als je je geestelijk kapot maakt. Het is 'maar' werk/stage, niemand gaat dood door iets meer 'schijt' te hebben aan je werkgever. Uiteraard moet je geen laksheid gaan uitstralen, maar dat lijkt me duidelijk. Er vanuit gaande dat je een stageovereenkomst hebt voor ca 40 uur p/w, eis van je werkgever deze uren na te komen. Ben overigens wel benieuwd wat voor stage je loopt. Én zorg ervoor dat je de stageuren zo goed mogelijk weet te combineren met je privéleven. Ik heb een tijd fulltime stage gelopen en daarnaast 4 a 5 avonden gewerkt. Daar ben je na een half jaar ook wel klaar mee, zeg maar. Echter omdat stage geen druk opleverde en ik in een fijne routine zat, waren die 20 weken zo voorbij en de stagevergoeding + salaris bijbaantje leverde leuk geld op voor een student als ik. [ Bericht 8% gewijzigd door Justinn op 11-09-2017 11:55:57 ] | |
Elvi | maandag 11 september 2017 @ 11:49 |
Dagen van 12 uur voor een stage!? Dat kan echt niet. | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 12:02 |
Ik vind je grens niet zo laag. 12 uur per dag werken is voor een 'normaal' mens al niet te doen. | |
Droopie | maandag 11 september 2017 @ 13:05 |
Bijna niemand kan structureel 60 uur per week werken hoor. Lukt een tijdje, maar dan zijn we/ ze er wel klaar mee | |
Kamina | maandag 11 september 2017 @ 13:19 |
Dat van die 12 uur had ik niet eens gezien. Dat is wel écht teveel. Zoiets komt zowel jou als je stage niet ten goede. | |
Cat-astrophe | maandag 11 september 2017 @ 16:41 |
Wat goed dat je aan het luisteren bent naar je lijf en je hoofd! Gezien je voorgeschiedenis (die nu nog steeds meespeelt) en het aantal stage uren lijkt het me erg zwaar. Maar COTS, wat ik in je OP niet teruglees is de twijfels die je omgeving had over je stage. Ik herinner me dat je het daar een poosje geleden over had. Zoals je het nu schrijft is iedereen hoopvol en positief en lijken ze je problemen zelfs een beetje te bagatelliseren. Dat is voor mij in tegenspraak met hoe het er een poosje geleden voor stond. Ik bedoel het niet als kritiek, maar zou het zo kunnen zijn dat je, in je streven naar 'slagen', de signalen van je omgeving op dit moment een beetje verkeerd interpreteert? Of is jouw situatie sinds een paar maanden zo veranderd dat men zo'n zware stage niet meer als onhaalbaar ziet? | |
Hyaenidae | maandag 11 september 2017 @ 16:56 |
Niet als werken je hobby is. | |
Hyaenidae | maandag 11 september 2017 @ 16:56 |
Overigens had ik hier al gepost volgens mij, vreemd dat die weg is. | |
Morrigan | maandag 11 september 2017 @ 17:01 |
Is ook te veel. Ik vraag me af in hoeverre dit eigenlijk wel mag. | |
madam-april | maandag 11 september 2017 @ 17:10 |
Verbaasd het je echt dat die post weg is? | |
Hyaenidae | maandag 11 september 2017 @ 17:11 |
Ja, stond toch niks raars of schokkends in? Gaf alleen mijn kritische visie op het verhaal uit de OP. | |
Spanky78 | maandag 11 september 2017 @ 17:28 |
Zelfs voor die mensen is er een grens. Ik ken de stoere verhalen, ook in mijn omgeving. In de praktijk is het meeste gelogen, of gaat het om bijvoorbeeld het rijden van en naar afspraken, reizen in bepaalde periodes of andere zaken waarbij je wel tijd kwijt bent, maar niet 12 uur per dag keihard aan het werk zit. De mensen die dat wel doen gaan er zonder uitzondering, 1 voor 1 aan kapot. Hetzij door stress, burn-outs of ze krijgen 1-2-3 hartinfarcten, hun vrouw loopt bij ze weg (of man) of ze raken aan de drank of drugs. | |
#ANONIEM | maandag 11 september 2017 @ 17:29 |
Het liet vooral een hoop gebrek aan inlevingsvermogen zien. Er staat een hele duidelijke uitgebreide OP waaruit blijkt dat TS serieuze klachten heeft inclusief diagnose en behandeling en dan kom jij "ik snap het niet dus stel je je niet aan?". Dat is geen kritische visie, dat is een kortzichtige visie waar niemand iets mee kan. | |
Molo | maandag 11 september 2017 @ 17:32 |
Ik snap werkelijk niet waarom je het jezelf zo moeilijk maakt. Wees wat menselijker naar jezelf toe en ga minder uren stagelopen. Áls je al iets zou moeten bewijzen aan iemand is het wel aan jezelf bewijzen dat je voor jezelf kunt zorgen en dit lijkt daar vrij ver van te staan. De praktische bezwaren zijn op te lossen, de weg ergens naartoe hoeft niet altijd een lijdensweg te zijn. | |
Cat-astrophe | maandag 11 september 2017 @ 17:37 |
Geef het niet teveel aandacht. Daar groeit onkruid juist harder van | |
madam-april | maandag 11 september 2017 @ 17:38 |
^^ Dit dus.. | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 18:21 |
Bedankt voor alle lieve berichten en ik heb het besproken op stage. Ik ga dagen van tien uur doen (dat is trouwens gewoon exclusief het reizen, al is dat absoluut niet ver. Een half uurtje fietsen vind ik wel lekker en ontspannend). Hieronder zal ik even vertellen de hoe's en wat's. Sorry als ik warrig overkom of vergeet dingen te vertellen. Ik probeer zoveel mogelijk in te gaan op wat jullie zeiden. Vergeet ik iets, sorry! Goed, om half zes naar huis gegaan na een gesprek met mijn begeleidster. Vandaag zelf mijn eigen cliënten gehad en ik heb de hele dag letterlijk zitten trillen van de stress (zo erg dat mensen vroegen waardoor ik zo trilde). Mijn begeleidster weet van mijn problemen en ze zag ook dat ik van de stress niet meer at op stage (eetstoornis). We hebben besloten dat ik maximaal tot zes uur werk. Dus twee uur korter. En dat ik de woensdagmiddag vrij ben om thuis aan mijn opdrachten te werken ipv tussen de cliënten door. Over twee weken gaan we weer de twaalf uur per dag proberen (dat is haar norm van normaal). Dit maakt me nerveus. Mijn psych ziet me liever maximaal vier uur per dag stagelopen, omdat ze denkt dat fulltime er voor mij gewoon niet in gaat zitten (ook niet wanneer ik eenmaal werk) en ik begin te vrezen voor haar gelijk. Voor de stage twijfelde mijn omgeving enorm. Alleen buiten mijn vriend om heb ik niemand in RL gesproken. Mijn moeder bijvoorbeeld maakt zich er wel zorgen om, en mijn beste vriend ook. Alleen dit is allemaal over de app en mail. Op FB post ik de leuke dingen en als mensen me naar mijn stage vragen, vertel ik over de leuke anekdotes. Daar komt niks van het hyperventileren, het huilen, de angst, de psychoses die ik verborgen houd en extreme stemmingswisselingen die ik in moet zien te houden terug. De somatische klachten die ik ervan heb (migraine etc) zien anderen ook niet. Zodoende dat hun beeld verschoven is. En mij psych heb ik anderhalf maand niet gesproken ivm haar vakantie Mijn vriend heeft me van heel erg ver zien komen en ziet mij labiele staat van nu al als normaal functioneren. Hij heeft van me meegemaakt dat ik zo een gevaar voor mezelf kon zijn, dat ik niet alleen naar de WC mocht. Dan is een huilbui en wat hyperventilatie niks. Dat ziet hij als normaal bij mij. Hij ziet dat als "ach, zo is ze wanneer ze gestrest of moe is". Dat het niet te doen is voor mij, ziet hij niet. Wanneer ik zeg dat ik het niet trek, denkt hij dat het doemdenken/faalangst is. Hij is gewoon wat nuchter. Helaas is het nog niet bekend wie vanuit de opleiding mijn begeleidster is, dus ik kan het nog niet bespreken met diegene. Dat is allemaal afwachten. | |
#ANONIEM | maandag 11 september 2017 @ 18:30 |
Ik vind echt dat je goede stappen hebt genomen voor vandaag mbt je stage! Verder moet je jezelf niet te groot willen houden na je omgeving toe he. Ik weet dat dat aantrekkelijk kan zijn, en in sommige situaties schiet je er niks mee op om je ellende te delen. Maar ik vind dat je dit met je vriend toch wel zou moeten kunnen delen. Heb je wel eens overwogen om extra begeleiding te zoeken naast de psycholoog? Ik heb via de gemeente een WMO indicatie gehad. Het kost wat intakegesprekken maar nu krijg ik naast mijn therapie een vaste begeleider ter ondersteuning. In mijn geval hulp om mijn dagelijks leven meer in een ritme te krijgen (ik wil altijd te hard en stort dan neer), hulp met communicatie met instanties en een sparringpartner voor mijn psychische klachten. Zodat ik bijvoorbeeld met iemand kan bespreken hoe ik het nu met vrijwilligerswerk aan kan pakken. Of dat ik een situatie wel goed aangepakt heb. Mijn therapeut is nu ook op vakantie, en ookal had ik het gevoel wel even rust te kunnen gebruiken mis ik nu toch iemand om me even wat extra positiviteit in te praten vanuit een neutraal oogpunt. Ik heb zelf die indicatie gekregen omdat mijn vriend aan de andere kant van het land woont, en het contact met mijn ouders/familie niet super is. Ik heb dus een hele kleine kring voor zulke dingen en wil mijn vriend ook niet overbelasten. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-09-2017 18:31:01 ] | |
Elvi | maandag 11 september 2017 @ 18:31 |
12 uur per dag werken is absoluut niet normaal. | |
Gary_Oak | maandag 11 september 2017 @ 18:31 |
Precies om deze reden heb ik geen stage gevolgd. Is het een mogelijkheid om je opleiding zonder stage af te ronden? | |
#ANONIEM | maandag 11 september 2017 @ 18:32 |
Ik heb de balle verstand ervan, maar is het in sommige beroepen niet normaal om 12 uurs diensten te werken? | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 18:32 |
Nee, er zijn twee verplichte stages. In totaal moetje 45EC aan externe stages gelopen hebben en daarvoor interne stages | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 18:33 |
In sommige beroepen wel, maar niet in de mijne | |
#ANONIEM | maandag 11 september 2017 @ 18:34 |
Worden die dagen van 12 uur dan verwacht vanuit je stagebedrijf? Of verwacht je dat van jezelf om het in een bepaalde tijdsspanne af te krijgen? | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 18:36 |
Toen ik in de kliniek zat is er wel over gesproken, alleen het is nooit opgestart. Op zich heb ik buiten mijn school geen moeilijkheden (behalve mezelf dan). Ik ga eens bespreken wat kan en wat voor mij handig is. Groot houden is echt mijn zwakste punt. Ik ben heel bang om kwetsbaar te zijn. Mijn vriend probeer ik er wel in te betrekken, alleen hij neemt het gewoon niet serieus. Dat vind ik echt wel lastig. Ik moet bij mijn beste vrienden gewoon open en eerlijk zijn. Al wacht ik daar even mee totdat ik ze in RL zie | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 18:37 |
Nee, we moeten met de begeleidster meelopen. De mijne werkt zo veel, dus dat wordt ook van mij verwacht. Als het aan mij lag, deed ik absoluut niet zoveel uren | |
Gary_Oak | maandag 11 september 2017 @ 18:38 |
Aangezien het om de studiepunten gaat (tijd dus), kan je niet kiezen om wat langer je stage te volgen, maar dan dus met minder uren in de week? | |
Molo | maandag 11 september 2017 @ 18:39 |
Nou, daar heb je je antwoord Kom voor jezelf op, hoppa | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 18:39 |
Dat zou voor mijn financieel een groot probleem worden. Dit jaar moet ik eigenlijk afstuderen | |
Molo | maandag 11 september 2017 @ 18:40 |
Want anders? | |
Gary_Oak | maandag 11 september 2017 @ 18:40 |
Die deadline had ik ook. Dat motiveerde mij enorm, maar ik kan het me voorstellen dat jij eraan onderuit gaat. Ik weet niet zo goed wat ik je moet adviseren. Zorg in ieder geval dat je leven buiten je stage om zo voorspelbaar en rustig mogelijk is. Je moet er niet aan denken om bij thuiskomst nog heel veel te huishouden bijvoorbeeld of je druk maken om geld. | |
Elvi | maandag 11 september 2017 @ 18:41 |
Ja, maar dan hoef je de volgende dag niet wéér 12 uur te werken. Dat is wettelijk zo geregeld. | |
Joosie200 | maandag 11 september 2017 @ 18:46 |
Is jouw begeleidster de enigste bij het stagebedrijf? Of zijn er meer stagiaires en dus meer begeleiders? Dan zou ik opperen of je niet kan wisselen met een begeleidster die 8 uur ipv 12 uur per dag als norm heeft. Daarbij zou het geen goede begeleidster zijn als ze niet in kan zien dat niet iedereen zoiets meteen oppakt. Bedoel je hebt workaholics die niks liever doen en je hebt de rest zeg maar. Als zij meer van het workaholic type is en jij niet matcht het gewoon niet en zou ik alleen al om die reden kijken of er een andere begeleidster is die beter bij je aansluit. | |
Tinkepink | maandag 11 september 2017 @ 18:46 |
Jouw stagebegeleider bij het bedrijf is gek. Sorry. 12 uur is niet normaal. Nooit. Voor niemand. En zeker niet als stage. Ik snap serieus niet waarom jouw school niet ingrijpt. | |
hafcfan | maandag 11 september 2017 @ 19:04 |
12 uur per dag bij een stage wtf. Nog nooit gehoord | |
Molo | maandag 11 september 2017 @ 19:06 |
Wellicht heeft TS dit nog helemaal niet gemeld. Of aangegeven dat zij dit hoogstwaarschijnlijk niet gaat trekken. Daarnaast zijn er best plekken waar dit kan, in een geneeskunde opleiding of op een boorplatform ofzo, ik noem maar wat. Maar als je toch wel een tikkie minder belastbaar bent is dit dus niet écht handig. Accident waiting to happen en dat weet TS ook heus wel. | |
Tinkepink | maandag 11 september 2017 @ 19:25 |
Het gaat hier niet om co-schappen oid. En ik meen me te herinneren dat TS in een ander topic zei dat ze het zou bespreken. | |
Spanky78 | maandag 11 september 2017 @ 19:47 |
Raar. 8 uur is gewoon de standaard. | |
DoubleDip | maandag 11 september 2017 @ 20:26 |
Wat een onzin, jij kunt toch best 8 van de 12 uren die zij maakt met haar meelopen? Ook voor een normale baan is 12 uur niet normaal. Ik zou duidelijk aangeven dat je dat niet trekt en dat 8 uur per dag voor jou het maximale is. Desnoods smeer je de stage over meer tijd uit en werk je minder uren per week, zoals hier al gesuggereerd is. Dit studiejaar? Of dit kalenderjaar? Als het een studiejaar is kan je je wel minder uren veroorloven. | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 20:29 |
Dit studie jaar. Hierna moet ik nog een stage lopen Ik zal het aantal uren ook op school bespreken. Het is haar bedrijf, er werken ook mensen onder haar, maar die zitten op andere locaties in de provincie. Standaard is het zeker niet, maar zoals ik eerder postte; de uren zijn gelukkig omlaag gebracht. Heel erg bedankt allemaal | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 20:32 |
Maar 10 uur is nog steeds belachelijk. Je psych heeft aangegeven dat 4 uur een goede start zou zijn. Neem meteen contact op met school morgen en kaart dit aan. Zij willen ook echt niet dat hun leerlingen 10 of 12 uur per dag werken en er dan aan onderdoor gaan. Je moet dit echt niet accepteren. Voor jezelf. | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 20:33 |
Mijn gevoel is ook dat Ts het doet omdat ze denkt dat het zo hoort. Maar zo is het natuurlijk niet. | |
Tinkepink | maandag 11 september 2017 @ 20:33 |
Volgens mij willen ze ook niet dat er 10 tot 12 uur wordt gewerkt zonder dat ze er aan onderdoor gaan. | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 20:35 |
Ik word hier serieus boos van. Op die stagebegeleider. | |
Tinkepink | maandag 11 september 2017 @ 20:36 |
Ik ook. Gek hè, dat je je zoiets zo erg aantrekt. | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 20:37 |
Wat is dat voor iemand. Ze kent de voorgeschiedenis van TS en bedenkt dan dat 12 uur per dag werken een prima idee is. | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 20:54 |
Het is verder echt een heel lief en tof mens Alleen "alle stagiaires kunnen dat, dus jij ook". Alleen het zit er echt niet in. Ik hoop dat snel bekend is wie me begeleid vanuit de opleiding, want dan ga ik kijken of ik via school minder uren kan regelen. Zelf ben ik er blijkbaar niet assertief genoeg voor (was allang blij met tien uur). Hier ga ik inderdaad anders aan onderdoor. Mijn leven bestaat uit stage lopen en slapen en huilen. | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 20:55 |
Nee hoor, die 10 uur gewoon lekker niet accepteren. Gaat je school ook echt niet doen. En jij gaat voor. | |
Tinkepink | maandag 11 september 2017 @ 20:58 |
Ook zoiets: geen stagebegeleider vanuit school. Heb zelf jarenlang op hbo- instellingen gewerkt en zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Morgen stagebureau bellen. En na 8,5 uur aanwezigheid naar huis. | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 21:01 |
Normaal is er toch een vaste stagebegeleider? En die hoor je toch ook te kennen. En in dit geval zou ik denken dat er ook al wat gesprekken vooraf met de begeleider zijn geweest. Wie laat al die steken nou vallen, school, bedrijf of ts. | |
Molo | maandag 11 september 2017 @ 21:01 |
Niet alle stagiaires kunnen dat, jij bent chronisch ziek en als gevolg daarvan verminderd belastbaar, iig op dit moment | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 21:09 |
Dat van die stagebegeleiders wordt geregeld wanneer iedereen haar stageplaats heeft aangemeld. Dan worden vaste docenten ervoor aangewezen. De kans dat ik een bepaald docent heb, is groot, alleen nog niet zeker. Al vindt mijn stagebegeleidster het ook uiterst vervelend dat het nog niet bekend is wie mij gaat begeleiden. Niemand heeft nog een stagedocent. Ik heb alles netjes voor de zomer geregeld met school, alleen niet iedereen doet dat (helaas). | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 21:10 |
En inderdaad assertiever zijn. Morgen ga ik na therapie dat bespreken met haar. Gewoon wat meer op mijn strepen staan. Heel erg eng. Alleen dit is niet vol te houden. Zeker omdat ik na stage thuis eigenlijk ook nog bezig moet (en dat lukt gewoon niet. Ik zit maar wat op Pinterest te scrollen) | |
Tinkepink | maandag 11 september 2017 @ 21:13 |
Laat desnoods je therapeut een brief schrijven dat je max 8 uur werkt. Is misschien minder eng. | |
ChildoftheStars | maandag 11 september 2017 @ 21:15 |
Goed idee! Ik zet het op mijn lijstje voor morgen met een groot uitroepteken erachter | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 21:16 |
6! Liever iets lager beginnen en dan uitbreiden. | |
Elvi | maandag 11 september 2017 @ 21:29 |
Ik kan ook maar 5 uur per dag werken, en niet eens 5 dagen in de week dus hoezo ga jij 12 uur | |
Cat-astrophe | maandag 11 september 2017 @ 21:32 |
Stages zijn bedoeld om dingen te leren. Ik heb het idee dat jij nu meer bezig bent met overleven dan met leren. En dat kan nooit de bedoeling zijn. Instellingen investeren in hun stagiaires zodat zij in de toekomst gediplomeerde collega's krijgen. Jij moet rust en tijd krijgen om je te ontwikkelen in plaats van als een nachtkaarsje uit te gaan. Misschien ook een gedachte om mee te nemen. | |
Gary_Oak | maandag 11 september 2017 @ 21:33 |
Een goede werkgever geeft om haar werknemers. Als jij het niet aankunt, moet je gewoon minder doen. Punt. | |
DoubleDip | maandag 11 september 2017 @ 21:42 |
Echt doen hoor, maak er desnoods 4 uur van als je niet meer kunt. Straks ben je al opgebrand - en dan ben je nog niet eens begonnen! | |
mootie | maandag 11 september 2017 @ 21:51 |
Je psychiater heeft 4 uur aangegeven. Dat lijkt me een prima uitgangspunt. | |
ChildoftheStars | dinsdag 12 september 2017 @ 11:38 |
Vandaag bij de psych geweest. Die was alles behalve blij met hoe ik erbij zat. Ze heeft me een brief met uitleg meegeven voor mijn stagebegeleidster, en die mag haar ook bellen met vragen. Dus eens zien wat er dan gebeurt. Ook is de stagedocent bekent. Dat toevallig mijn SLB'er. Gelukkig, want die weet ook de hoed en de rand van mijn achtergrond en problemen. Ik ben een beetje in de war en uitgeput, maar weer aan de bak Hups naar stage | |
Tinkepink | dinsdag 12 september 2017 @ 11:41 |
Of eerst even een uurtje pauze? | |
#ANONIEM | dinsdag 12 september 2017 @ 11:59 |
Denk dat er dan wel aanpassingen mogelijk zijn mbt stage, ook vanuit school. Als jij gewoon 4 u per dag stage loopt (op verschillende tijdstippen) draai je voldoende mee om ervaring op te doen. Thuis kun je dan nog aan stageopdrachten werken. Meer dan 4 u kan gewoon te makkelijk teveel zijn waardoor het voor jou momenteel geen goede voorbereiding is op de toekomst, maar juist het tegenovergestelde. | |
Biekuh | dinsdag 12 september 2017 @ 13:52 |
Ook al doe je langer dan 10 jaar over het behalen van je diploma, dan kun je toch gewoon langer de tijd daarvoor krijgen via de studentendecaan o.g.v. medische omstandigheden, of mis ik iets? | |
Gary_Oak | dinsdag 12 september 2017 @ 13:54 |
Ik denk dat ze het heeft over haar studiefinanciering. Binnen 10 jaar moet je je diploma hebben, anders moet je je prestatiebeurs terugbetalen. Of haar leenfase loopt af, dat kan ook. In ieder geval, DUO gaat daar over, niet haar decaan. | |
mootie | dinsdag 12 september 2017 @ 14:01 |
Netjes, meteen aangepakt. | |
Biekuh | dinsdag 12 september 2017 @ 14:17 |
Ja, dat bedoel ik ook. Naar mijn weten kan die termijn opgerekt worden. De benodigde documenten moet je regelen via de decaan, bij mij althans. M.a.w.: die termijn van 10 jaar kan opgerekt worden indien je aantoonbaar door overmacht niet binnen dat tijdsbestek af kunt studeren. Is daar jou nooit iets over verteld? | |
Gary_Oak | dinsdag 12 september 2017 @ 14:32 |
Klopt, maar met enkel 1 jaar. Ik denk dat TS daar al gebruik van heeft gemaakt. | |
Biekuh | dinsdag 12 september 2017 @ 14:47 |
Heb je daar een bron voor? Ik vind er niets over. | |
Gary_Oak | dinsdag 12 september 2017 @ 14:49 |
https://duo.nl/particulie(...)e-prestatiebeurs.jsp https://duo.nl/particulie(...)e-diplomatermijn.jsp Verlenging van de diplomatermijn kan blijkbaar ook zie ik nu (tweede link). Alleen zijn ze er niet duidelijk over met hoeveel precies. | |
Biekuh | dinsdag 12 september 2017 @ 14:54 |
Shit. Ik had je eerdere posts verkeerd gelezen. Jij zei studiefinanciering maar ik doelde op diplomatermijn. De stufi kan dus 1 jaar verlengd worden. Van de diplomatermijn is dat inderdaad niet bekend; ik had de links die jij geeft ook al bekeken. | |
Gary_Oak | dinsdag 12 september 2017 @ 14:59 |
Hehe. | |
probeer | dinsdag 12 september 2017 @ 15:04 |
Studiefinanciering kan max een jaar extra. De diplomatermijn wordt met 20 of 60 maanden verlengd. Een bron kan ik je helaas niet geven. Formulier bestaat uit een deel wat je zelf invult (persoonsgegevens), een deel wat de studiebegeleider of decaan invult (studiegegevens, simpele verklaring van studieachterstand) en deel wat je psycholoog / behandelend arts invult. Niets persoonlijks verder, eigenlijk alleen een soort 'ik verklaar dat deze persoon bepaalde problematiek heeft' stukje zonder het echte verhaal. Want dat boeit ze bij de DUO niets, ze gaan af op de expertise van je zorgaanbieder en decaan. Enige vereiste is dat die behandelaar een BIG registratie heeft. Kan het formulier helaas nergens meer online vinden. [ Bericht 8% gewijzigd door probeer op 12-09-2017 15:10:16 ] | |
Gary_Oak | dinsdag 12 september 2017 @ 15:11 |
Inderdaad, van dat eerste heb ik ook gebruik gemaakt. Gelukkig haalde ik mijn diploma wel binnen dat termijn van 10 jaar. Als het goed is, heeft de studentendecaan dat formulier. Ik had het destijds niet zelf hoeven te printen in ieder geval. | |
probeer | dinsdag 12 september 2017 @ 15:14 |
Onze decaan print de (lege) formulieren altijd bij de printer van de receptie, waar ik regelmatig zit te FoK!-en. | |
Gary_Oak | dinsdag 12 september 2017 @ 15:59 |
Mag ik je baan? | |
ChildoftheStars | dinsdag 12 september 2017 @ 17:26 |
Die voorzieningen van DUO heb ik opgebruikt inmiddels. Dus eigenlijk faal ik enorm. Ik heb hiervoor een studie gedaan, die ging mis op de fulltime stages. Daarna heb ik opnieuw rechten gekregen op stufi voor mijn huidige studie en daarvoor heb ik een extra jaar gekregen. Dus die vlieger gaat niet op. Dit jaar word ik dertig en eigenlijk vind ik het tijd dat ik ga werken (parttime ) ik wil niet meer achterlopen op mijn vrienden. Maar goed... ik mail morgen mijn SLB'er/stagedocent (een en dezelfde persoon gelukkig en ze weet alles al) om ook haar dit probleem voor te leggen. Eens zien wat voor oplossing er kan komen | |
Molo | dinsdag 12 september 2017 @ 17:36 |
Je kunt van alles vinden en als ideale situatie zien, als het niet gaat gaat het niet. Luister gewoon eens naar je psychiater, die heeft zo te horen wel realistische ideeën en steunt je flink. | |
ChildoftheStars | dinsdag 12 september 2017 @ 17:41 |
Jup, dat doe ik ook | |
BlueMage | dinsdag 12 september 2017 @ 20:49 |
Dit dus. Fulltime werkweek in Nederland is 40u (of zelfs nog minder tegenwoordig ) en dat is niet voor niks. Als je dan "maar 10 u/dag" werkt dan mag ik hopen dat je maar 4 dagen in de week werkt ofzo. | |
DoubleDip | dinsdag 12 september 2017 @ 21:57 |
Hierzo: https://duo.nl/particulier/studievertraging/aanvragen.jsp Afhankelijk van of TS Wajong heeft (OP niet onthouden) staat hier wat ze moet doen. | |
Biekuh | woensdag 13 september 2017 @ 12:35 |
Bedankt voor deze nuttige informatie. | |
Cue_ | woensdag 13 september 2017 @ 12:55 |
Ik snap het niet helemaal (enkel OP gelezen) Je doet nu al fulltime stage, iedereen tevreden, maar jij niet, want jij bent helemaal kapot. Nu moet je dus nog 2x 20 weken stage/afstuderen? Als je het zelf niet erg vind om in diezelfde paniek / gesloopt te zijn, ja dan kan je het doen. Zie je het echt niet zitten / als je geen verbetering ziet in je huidige stage, ja dan zou ik uitkijken. | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 13:05 |
Het is echt te zwaar, ik zit elke avond thuis te huilen van vermoeidheid en kom echt nergens meer aan toe (tv kijken, serie kijken, beetje lezen --> allemaal teveel). Dus worden er nu plannen gemaakt om het beter te maken | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 13:07 |
Net mijn SLB'er gemaild om een rampenplan te maken. Gewoon even open en eerlijk bespreken van "wat als.." en om stagebemiddeling (extra hulp met dingen, tijd om naar de psych te gaan etc) voor mijn volgende stage. De afspraken zijn nu dat ik elke dag om zes uur naar huis ga en de woensdagmiddag vrij. Dat is nog heel wat meer dan vier uur per dag, maar een verbetering. iig kan ik het nu met school bespreken en kijken wat zij vinden | |
mootie | woensdag 13 september 2017 @ 13:22 |
Ze nemen het advies van je psych niet serieus? | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 13:28 |
School wel. Stage is sceptisch (therapie moet maar in de lunchpauze, en ik doe mijn werk goed dus er is geen probleem). Dus ik probeer het nu via school te regelen | |
Elvi | woensdag 13 september 2017 @ 13:34 |
Belachelijk. Is een andere stageplek regelen via school een optie? Want dit gaat m niet worden vrees ik. | |
mootie | woensdag 13 september 2017 @ 13:37 |
Stage heeft zich maar wat aan te passen, vind ik. Zeker als de school het ook aangeeft. Als de school zegt, 4 uur, dan kan je stage toch niet ineens besluiten er 8 uur van te breien. En anders een andere stageplek. | |
Budapestenaar | woensdag 13 september 2017 @ 15:18 |
Hé hé, ik weet wat die stage (en later een baan) voor je betekent, maar de waarde van je leven hangt daar niet van af. Jij bent veel meer dan wat je op het professionele vlak bereikt. Je legt jezelf dus wel heel veel druk op door dit voor jezelf zo groot te maken. Die druk die je jezelf oplegt, komt nog bovenop de druk van de stage zelf. Niet vreemd dat het een beetje teveel van het goede wordt. Weken van 50 uur met dagen van soms twaalf uur zijn voor iedereen heftig. Gezien jouw verleden is het helemaal een opgave. Wees dus een beetje aardig voor jezelf. En maak het bespreekbaar op je stage-adres. Blijf er niet alleen mee rondlopen. Misschien helpt het ook als je niet al teveel probeert stil te staan bij die 20 weken, maar probeert het per dag te bekijken? En tot slot: doe in je eigen tijd alleen dingen die voor jou goed voelen en neem geen extra verplichtingen op je nek. Wij op Fok! zijn in elk geval erg trots op je! | |
#ANONIEM | woensdag 13 september 2017 @ 15:24 |
Je stagebegeleidster klinkt echt als een hork. Volgens mij heeft ze met haar woorden jouw wel een beeld gegeven dat ze er rekening mee wilde houden. Maar nu ontkent ze het probleem eigenlijk gewoon dus hoeft ze er geen rekening mee te houden. Hoe kunnen hun nu bepalen of er een probleem is. Maakt me boos zulke mensen. | |
Tinkepink | woensdag 13 september 2017 @ 15:26 |
Is er geen ander stage adres? Dit is wel een bijzondere houding. Laat me raden: je draait zeker volledig mee met eigen klanten? | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 16:15 |
Er is een enorm te kort aan stageadressen, dus hier moet ik het mee doen. Alleen je hoort wel van meer studenten over dit soort dingen. En inderdaad, ik heb mijn eigen cliënten/patiënten; dus stiekem een gratis kracht | |
probeer | woensdag 13 september 2017 @ 16:16 |
ik vind het ook echt uberhaupt van de zotte dat dat mens verwacht dat je 12 uur per dag met haar mee loopt. Wat zij zelf in haar werk wilt steken moet ze helemaal zelf weten, maar bij haar werknemers heeft ze zich gewoon aan normale arbeidstijden te houden. Daarbij, je hebt als het goed is een stage-contract van een aantal uur in totaal (met 20 weken, 8 uur per dag, 5 dagen per week, kom ik op 800 uur). Als je dan 12 uur per dag zou werken zou dat betekenen dat je die 800 uur er al in iets meer dan 13 weken op zou hebben zitten. | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 16:16 |
Ik denk dat mijn docent er wel samen met mij wat druk op kan zetten, dus even afwachten | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 16:19 |
Dank je wel Je hebt gelijkt. Zojuist had ik het er ook met een vriendin over en per dag bekijken is inderdaad een goede. Straks ga ik even een planning maken voor alle opdrachten en over alle stagedagen, dat geeft misschien ook wat rust. | |
probeer | woensdag 13 september 2017 @ 16:19 |
En krijg je daar wel voldoende begeleiding bij? Je bent daar immers voor een stage, niet om het werk van een volledig zelfstandig en betaalde kracht te doen. | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 16:20 |
Dat gevoel heb ik ook wel een beetje... het is gewoon niet bespreekbaar en het is gewoon een kwestie van doorbikkelen (in haar optiek) alleen dat werkt niet helemaal | |
Elvi | woensdag 13 september 2017 @ 16:38 |
Wat als een cliënt met zo'n soortgelijk verhaal bij jou zou komen om advies? Wat zou je dan zeggen? | |
madam-april | woensdag 13 september 2017 @ 16:42 |
Volgens mij heeft ze gewoon teveel cliënten/patiënten voor haar alleen maar vind ze het te duur om personeel in dienst te nemen.. | |
Tinkepink | woensdag 13 september 2017 @ 17:05 |
Gratis geld. 12 uur per dag wel geld vangen, maar geen kosten maken. Dit mag helemaal niet. | |
#ANONIEM | woensdag 13 september 2017 @ 17:19 |
Dat doorbikkelen van haar is bij jou momenteel helaas een kwestie van keer op keer over je grenzen gaan met het risico daar zelf aan onder door te gaan. Laat haar onbegrip je alsjeblieft niet te ver laten gaan. Dat is ook niet in het belang van de cliënten, mocht ze je wijs willen maken dat je die tekort doet door niet zoveel uren te maken. Zou ook bijhouden hoeveel tijd het je allemaal kost, zodat je niet zoveel cliënten krijgt dat het niet meer in een 20 urige werkweek past. | |
madam-april | woensdag 13 september 2017 @ 17:23 |
Dat idee heb ik ook.. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 13 september 2017 @ 18:40 |
Misschien moet je je mentaliteit veranderen. In veel landen hebben ze niet eens tijd om series te kijken. Dat helpt mij altijd als ik zit te huilen omdat ik geen vrije tijd meer heb, hoewel mijn baan niet zo heel stressvol is. Deze post dus uitgezonderd want dat is ook alweer een teken van laksheid en luiheid. Dat neemt natuurlijk niet weg dat deze situatie voor Nederlandse maatstaven ongehoord is en misbruik maken van een stagiaire. Ik vind het best wel raar. Maar goed, het is even cru gezegd gewoon wachten tot je weer wordt opgenomen, dan ben je van je stage af en kun je weer overnieuw beginnen. Als dat gebeurt is het niet jouw schuld, wil je dat voorkomen dan moet je de stage volhouden, zo simpel is het. Overigens fijn dat je dit kunt bespreken met een psycholoog, maar dan moet deze wel beschikbaar zijn. Wat je misschien ook zou kunnen helpen is voedingssupplementen tegen angst en stress. Zoals magnesium, kamille, ginseng, rhodiola, sint janskruid en ashwagandha. Maar ja... Ook daar kun je afhankelijk van worden en dat is ook niet goed... [ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-09-2017 19:25:43 ] | |
madam-april | woensdag 13 september 2017 @ 19:04 |
Het gaat ts helemaal niet om het feit dat ze geen vrije tijd meer heeft.. Dat heeft er werkelijk niks mee te maken.. Insinueer je nou dat ts zich in het verleden heeft laten opnemen om maar van haar stage af te zijn? En dat ze dat nu weer overweegt? | |
Elvi | woensdag 13 september 2017 @ 19:05 |
Na deze zin wist ik dat we je niet serieus moesten nemen. Gelukkig al vrij snel in je post | |
Molo | woensdag 13 september 2017 @ 19:06 |
Wat voor instelling/werkveld gaat dit over? Check de CAO als die er is eventjes | |
DoubleDip | woensdag 13 september 2017 @ 19:10 |
Doe eens normaal joh | |
geeninspiratie1235 | woensdag 13 september 2017 @ 19:18 |
1. "Het is echt te zwaar, ik zit elke avond thuis te huilen van vermoeidheid en kom echt nergens meer aan toe (tv kijken, serie kijken, beetje lezen --> allemaal teveel). Dus worden er nu plannen gemaakt om het beter te maken" 2. Zucht.... Nee, dat maak jij er weer van. Ik zeg alleen dat dat 1 van de 2 toekomstscenario's is, en dat ze dan ook van de stage af is. Dit zeiden anderen ook tegen mij hoor toen ik zeurde over werk. | |
madam-april | woensdag 13 september 2017 @ 19:26 |
Waar heeft ze het over tv kijken, serie kijken, beetje lezen? Wil je jouw eigen situatie nou serieus vergelijken met die van ts? Waar zegt ze trouwens dat ze van de stage af wil? | |
Budapestenaar | woensdag 13 september 2017 @ 19:26 |
Probeer op moeilijke momenten ook even stil te staan bij alle dingen in je leven waar je wèl blij mee bent. Vrienden, je relatie, je huisje, je studie en zelfs je prestaties op je stageadres: allemaal dingen om te koesteren! Misschien helpt dat je om de balans weer naar het positieve te krijgen. En natuurlijk is er op moeilijke momenten altijd Fok! | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 19:28 |
Ik ben heel positief hoor! Sorry dat ik niet zo overkom. Ik geniet van alles, ook mijn stage! Het is echt een beroep waar ik een passie voor heb. Mijn enige klacht is de vermoeidheid, voor de rest vind ik alles heerlijk in het leven | |
geeninspiratie1235 | woensdag 13 september 2017 @ 19:31 |
Jezus, dat zeg ik helemaal niet! Dat maak jij ervan. Jij legt mij altijd woorden in de mond en verzint een heel eigen verhaal. Mijn situatie is alleen vergelijkbaar in de zin dat ik als ik niet mijn tijd op het forum verdoe alleen met werk en werk zoeken bezig ben, en ik daar ook angstaanvallen door krijg. Maar mijn situatie is lang zo erg niet als de ts want ik ben nooit opgenomen geweest. Maar iedereen in dit topic zegt hetzelfde, namelijk werkweek van 30 uur is beter, je werkt veel te veel, enz. Dus ik geef alleen maar een andere kant van het verhaal. Waarbij ik er bij zei dat dit voor Nederlandse standaarden niet normaal is. Ik heb geen idee hoe zwaar de inhoud van het werk voor de ts is dus hier kan ik helemaal niet over oordelen of het ergens mee vergelijken. Het helpt mij zelf alleen door mezelf niet te vergelijken met al die mensen met een werkweek van minder uur die tijd hebben om series te kijken, maar mensen in het buitenland die zwaarder werk moeten doen dan ik in slechtere omstandigheden. Of niet eens in het buitenland, las ook een keer een artikel over werknemers in nl die protesteerden over hun werkweek van 60 uur of zo. Daarmee vergelijken helpt beter om iets vol te houden. En dat is nu ook blijkbaar de enige optie van de ts, nu de stagebegeleider het advies van school en psycholoog niet accepteert. Of idd voor zichzelf opkomen, maar dat kan ik ook niet dus daar heb ik geen tips voor. [ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-09-2017 19:54:27 ] | |
#ANONIEM | woensdag 13 september 2017 @ 19:42 |
Je geeft helemaal geen andere kant van een verhaal? Je brabbelt wat doemscenario's? | |
geeninspiratie1235 | woensdag 13 september 2017 @ 19:51 |
Dat zijn geen doemscenario's, dat is voor sommigen de realiteit https://www.oneworld.nl/overig/werkweek-van-150-uur-heel-gewoon/ https://nos.nl/artikel/508171-weer-zelfmoorden-bij-foxconn.html En dan heb je ook nog dwangarbeidkampen met martelingen waarin mensen overleven [ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-09-2017 19:59:34 ] | |
Budapestenaar | woensdag 13 september 2017 @ 20:19 |
Kom op, niet zo negatief. Wat ze probeert te zeggen is: relativeer je eigen situatie door te kijken naar mensen die leven in omstandigheden die veel rottiger zijn. Met dat advies hoef je het niet eens te zijn, maar het is goed bedoeld. | |
#ANONIEM | woensdag 13 september 2017 @ 20:24 |
Als het alleen relativeren zou zijn a la. Maar ze schetst dat het haar beste optie zou zijn om maar te verzuipen en niet voor zichzelf op te komen want elders is het slechter en dat vind ik een bizar advies. Maar Ok. | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 20:26 |
Het is inderdaad zo dat ik het goed heb in dit land en dat de situatie in vergelijking met bepaalde situaties inderdaad enorm meevalt. In die situaties zou ik waarschijnlijk ook niet meer hier gezeten hebben. Op dit moment ben ik gewoon bang, maar ik heb aan de bel getrokken. Nu is het even afwachten wat er gebeurt. De mensen die het meest dichtbij staan heb ik ingelicht en ze steunen me goed. Ik spreek wel met hen af, maar gewoon voor een kop thee en dan is het genoeg. Daarnaast heb ik mezelf wat prioriteiten gesteld, waardoor even niet alles in het leven perfect hoeft te gaan. Op dit moment heb ik veel rust om mezelf heen gecreëerd (al is het maar rust in mijn hoofd). Hopelijk helpt dat in het volhouden. Ik kan nu gewoon niet voldoen aan mijn eigen eisenpakket. | |
#ANONIEM | woensdag 13 september 2017 @ 20:27 |
Ja en in Japan is het aantal zelfmoorden erg hoog. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 13 september 2017 @ 20:30 |
Ja dank je, hoewel het ergens natuurlijk niet helemaal ethisch is, "kijk die mensen daar en wij het in nederland maar beter hebben" maar ja, veel doe je er als individu ook niet aan behalve bedrijven boycotten misschien tja.. Dan hebben sommige helemaal geen week meer. En het wordt in Nederland inderdaad ook steeds slechter met al die stages die maar heel weinig betalen. Stages die na het diploma de eerste stap zijn ipv een eerste startersfunctie vanwege hoge eisen. Maar goed de situatie is nu gelukkig beter bij de ts steun van familie en vrienden is erg belangrijk evenals je instelling dat blijkt wel. [ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-09-2017 20:36:39 ] | |
Joosie200 | woensdag 13 september 2017 @ 20:30 |
En toch worden veel stagiaires zo wel benut. Eerder misbruikt maar goed... Goedkope manier om voor het salaris van een volbetaalde kracht vier stagiaires aan het werk te zetten met 1/4 v/h salaris als stagevergoeding. | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 20:31 |
Aan stagevergoedingen doen ze niet in de zorg hoor Niet bij mij iig. | |
DoubleDip | woensdag 13 september 2017 @ 20:34 |
Schandalig. | |
Spanky78 | woensdag 13 september 2017 @ 20:38 |
Je zult een middenweg moeten vinden tussen wat je aan kunt in werkuren en druk, jouw eigen verwachtingen van jezelf, de school en je stagebegeleider. Uiteindelijk is je eigen geestelijke gezondheid heel belangrijk. Doorzetten en de stage afmaken lijkt me zinvol. Maar wel onder voorwaarden die jou niet weer terug bij af brengen. Lastig, maar volgens mij ook een kans om echt een stap te zetten richting echte zelfstandigheid, assertiviteit en zelfvertrouwen. | |
ChildoftheStars | woensdag 13 september 2017 @ 20:46 |
Dat is inderdaad wat ik nu probeer te doen. Doorzetten doe ik sowieso, en eens kijken hoe dit gaat verlopen. Ik houd iig in de gaten hoe het met mezelf gaat. Dit weekend maak ik een aangepast crisisplan En inderdaad, zelfstandigheid, assertiviteit en zelfvertrouwen zijn dingen die ik echt weer opnieuw moet leren. Ik ben lang gestuurd door de hulpverlening en ik moet op eigen benen gaan staan | |
madam-april | woensdag 13 september 2017 @ 20:46 |
Hoe kom je daar nou weer bij?! Ik leg je helemaal geen woorden in de mond.. Jouw situatie is op geen enkele manier vergelijkbaar met die van ts.. En nogmaals waar heeft ts het over dat ze meer vrije tijd wil, dat ze series wil kijken? Ts wil niks liever dan gewoon haar stage lopen en die werkweek van 50 uur maken met die dagen van 12 uur.. TS geeft aan dat het tot haar grote spijt simpel weg niet gaat.. en dat is gezien haar achtergrond niet meer dan logisch.. Want voor gezonde mensen zijn zulke uren al zwaar.. Als ts niet minder uren gaat doen, dan is de kans groot dat ze psychisch weer helemaal doordraait en weer opgenomen moet worden en dat is (terecht) zo'n beetje haar grootste angst.. Ik geloof niet dat je je realiseert hoe ernstig de problematiek van ts is.. Je wordt niet zomaar gedwongen in een gesloten inrichting opgenomen.. Daarvoor moet je een ernstig gevaar voor jezelf en/of je omgeving vormen.. En dat risico loopt ts als ze op deze manier doorgaat.. | |
geeninspiratie1235 | woensdag 13 september 2017 @ 21:56 |
Heb je mijn posts gelezen ofzo dat je uitspraken doet over mn situatie? Ik zeg nergens dat mijn situatie vergelijkbaar is met de ts.. Dat wil niet zeggen dat ik nooit in het ziekenhuis heb gelegen vanwege psychische klachten, nooit met zelfmoordneigingen heb rondgelopen of met gevoelens om andere mensen iets aan te doen. Dat was bij mij inderdaad nooit erg genoeg voor een opname. Heel veel mensen hebben deze gevoelens maar slechts weinigen worden gedwongen opgenomen. Daardoor is de situstie van de ts ernstiger. Maar dat heb ik ook letterlijk gezegd en dat wil jij op de 1 of andere manier niet lezen. Daarmee bedoelde ik dat jij er iets anders van maakt. Neem ik niet kwalijk maar ik vind het alleen een beetje apart. Dat van die series was een citaat. En stagebegeleider is degene die de situatie serieuzer moet nemen, niet ik. Ik reageer op de situatie hoe die er voorstond toen ik reageerde en dat was dat de ts van de begeleider niet minder uren mocht maken. [ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-09-2017 22:06:21 ] | |
madam-april | woensdag 13 september 2017 @ 23:58 |
Ja ik heb je posts gelezen, ook in andere topics.. Ik vraag me echter af of je die van mij gelezen hebt.. Ik zal ze nog een keer op een rijtje zetten: ^^ Ik geef aan dat het ts niet om haar vrije tijd te doen is. Ik vraag of je dat insinueert, ik zeg niet dat je dat insinueert.. ^^ ik stel enkel 3 vragen.. ^^ vraag hoe je erbij komt dat ik je woorden in de mond leg Geef aan dat jouw situatie niet te vergelijken is met die van ts. En vraag nogmaals hoe je erbij komt dat het ts om vrije tijd en series kijken te doen is. Leg de situatie van ts en de ernst ervan uit. Je zegt letterlijk 'Mijn situatie is alleen vergelijkbaar in de zin dat ik als ik niet mijn tijd op het forum verdoe alleen met werk en werk zoeken bezig ben, en ik daar ook angstaanvallen door krijg.' Dus je zegt weldegelijk dat jouw situatie op dat punt vergelijkbaar is. Haar situatie is niet een ernstigere vorm van jouw situatie, haar situatie is totaal niet vergelijkbaar met jouw situatie. Haar problematiek is van een totaal andere aard.. Een citaat van wie? De stagebegeleidster moet de situatie inderdaad serieuzer nemen. Je zei letterlijk: 'Misschien moet je je mentaliteit veranderen. In veel landen hebben ze niet eens tijd om series te kijken.' M.a.w. 'het is gewoon een kwestie van mentaliteit, jij hebt tenminste nog tijd om series te kijken' | |
Mishu | donderdag 14 september 2017 @ 00:16 |
Ga jij eens even pas op de plaats maken. Zodra jij vrij bent ga je lekker liggen op de bank en series kijken en lekker uitgebreid in bad/onder de douche. Of een dagje sauna. Ik zou overleggen met je begeleider van school hoe je het beste met deze situatie om kan gaan. Veel mensen lopen tegen de derdejaars stage op! | |
geeninspiratie1235 | donderdag 14 september 2017 @ 00:25 |
1. Woorden in de mond leggen doe je nu bijv al met dat laatste, je zet het gewoon erbij waardoor het overkomt alsof ik doe overkomen dat het allemaal heel makkelijk zou zijn. 2. Ok nou op die vraag beantwoord ik dus met nee, want dat is dan dus blijkbaar niet zo en heb ik de post verkeerd begrepen 3. De problematiek was zei jij dat ze zichzelf wat aan wou doen of anderen? En als ik zeg dat ik dat alleen in lichtere vorm herken is het ineens van hele andere aard? Ik weet niet veel van de situatie van de ts dus jij zegt het maar ik vind het wel apart dat je het dan zo formuleert. Maargoed ik geef toe het is heel ander soort problematiek ja? 4. Citaat van ChildoftheStars | |
Mishu | donderdag 14 september 2017 @ 00:27 |
Klopt niet, de decaan geeft het advies voor de verlenging. | |
Molo | donderdag 14 september 2017 @ 08:33 |
Zullen we weer even terug gaan naar de vraagstelling van TS ipv onderling labiel bekvechten? | |
Budapestenaar | donderdag 14 september 2017 @ 08:44 |
Ik hoop dat je stageadres met wat hulp van school zich iets begripvoller op wil stellen. Uiteindelijk is de kwaliteit van de stage belangrijker dan de kwantiteit. Tenminste, als ze je niet als een verkapte gratis kracht zien, maar daadwerkelijk als iemand die daar komt om praktijkervaring op te doen in het vakgebied. Ik wilde in een eerdere post overigens niet suggereren dat je negatief bent. Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt. Je hebt een ongelooflijke drive om je doel te bereiken en steeds boven jezelf uit te stijgen. Daar is niks negatiefs aan | |
Molo | donderdag 14 september 2017 @ 08:50 |
Check de CAO CAO ziekenhuizen heeft dit gewoon geregeld voor stagiaires. Het is niet veel, maar wel iets. Ik kan me niet voorstellen dat andere zorg CAO's dit niet geregeld hebben. Daarnaast is het gewoon absurd naar jou zelf toe om zo om te laten gaan met jezelf. Zie dit als letterlijke leerschool voor straks in het werkende leven, daar zal ook iedereen over je grenzen heen proberen te gaan omdat dat hen beter uitkomt | |
Ludachrist | donderdag 14 september 2017 @ 09:20 |
Ik zou in plaats van de CAO checken gewoon eens kijken of je niet misbruikt wordt als volledige arbeidskracht en de arbeidsinspectie inschakelen. Als stagiair 12 uur per dag werken, je eigen cliënten behandelen/zien en een grote bek als je aangeeft dat je het niet trekt, koekoek. Dat is echt schandalig hoor. | |
Molo | donderdag 14 september 2017 @ 09:26 |
Dat ook ja, maar dat misbruiken als je zelf geen grenzen aan geeft mag helaas wel gewoon. Heb je wel een stagecontract TS? Klinkt als gare behandeltoko eigenlijk wel zo | |
Ludachrist | donderdag 14 september 2017 @ 09:29 |
Nee hoor, daar zijn ook gewoon wetten voor. In theorie is een werkweek maximaal inderdaad 60 uur, maar over een periode van 16 weken mag het maximaal 48 uur zijn gemiddeld. Daar gaat TS vér boven komen als ze haar bek niet open trekt, en dan kan dit bedrijf gewoon een forse boete tegemoet zien als dat bekend wordt. Klinkt als een of andere ZZP'er die zichzelf ook helemaal over de kling aan het werken is en verwacht dat haar stagiaires precies hetzelfde doen. | |
Molo | donderdag 14 september 2017 @ 09:30 |
Ja dat bedoelde ik eigenlijk. Recht hebben is nog niet recht krijgen | |
Ludachrist | donderdag 14 september 2017 @ 09:49 |
Ik zou eigenlijk sowieso de arbeidsinspectie eens inschakelen. Als het bij TS gebeurt kun je er donder op zeggen dat het bij de andere stagiaires precies hetzelfde gaat. | |
Molo | donderdag 14 september 2017 @ 09:51 |
Dan is TS sowieso haar stage kwijt dus klein gokje dat dat niet gaat gebeuren. | |
Ludachrist | donderdag 14 september 2017 @ 09:51 |
Gewoon lekker doen als alles afgerond is en de cijfers vast staan, natuurlijk. Kom nou, je laat je toch niet zo behandelen . | |
Molo | donderdag 14 september 2017 @ 09:55 |
Eens | |
Dehelerambam | donderdag 14 september 2017 @ 10:56 |
Ik ben wel benieuwd of je van te voren dacht dat je die 12 uur makkelijk aan kon of dat het niet duidelijk was dat je zoveel uren ging maken. Je schrijft zelf dat 12 uur in jouw werkveld niet normaal is, dus het antwoord op die vraag is wel een goede les voor je volgende stage. Het is voor jou belangrijk om de werkomstandigheden goed in kaart te hebben voordat je je commiteert. Wat ik bizar vind aan het verhaal is dat je werkgever erkent dat ze zelf al hebben gezien dat het niet goed met je gaat; dat je gestresst bent en zelfs dat je niet eet in combinatie met een eetstoornis. Ze hebben dit al opgemerkt, maar nemen geen initiatief om dit met jou te bespreken! En dan ben je ook nog eens stagiaire... Zij moeten jou begeleiden. En als je het dan zelf bespreekt (heel goed van je!) pakken ze dit nauwelijks op. Dit is toch geen goed werkgeverschap. Ik lees nergens dat er gesprekken met jou aangegaan worden over hoe het met je gaat, of je verbetering merkt, of je nog extra ondersteuning nodig hebt, etc. Is dit wel besproken? Niet eten icm eetstoornis etc. lijkt mij een behoorlijk belangrijke trigger en dat je dan 10 uur op een dag mag werken ipv 12 voor notabene maar 2! weken - zeker als er daarna geen evaluatie is hoe het dan gaat en of de maatregel eventueel verlengd moet worden - stelt maar weinig voor. Jouw taak is nu om te kijken of je aan deze toezegging voldoende hebt. Merk je dat het je helpt? Zo ja, kun je na 2 weken weer meer werken of kun je dit (nog) niet aan? Heb je nog andere ondersteuning nodig en zo ja, wat? Zo nee, wat kun je dan wel aan? Hoeveel uren denk je zelf aan en hoe zou je die in kunnen vullen qua werkzaamheden? En denk je dat je dit op termijn mogelijk zou kunnen opbouwen en zo ja, hoe (welke hulp heb jij daarvoor nodig)? Met deze antwoorden moet je terug naar de werkgever. En spreek gelijk een frequentie af waarbij je de situatie met ze evalueert. Als je wil kun je voor deze gesprekken ondersteuning vragen van je school. Ik vind het heel knap van je dat je aan de bel hebt getrokken bij je psych en bij je school. Je psych wil je graag ondersteunen lees ik, erg fijn. Ook van school mag je wel wat verwachten. Laat je ook door hen niet opzij zetten. | |
Mishu | donderdag 14 september 2017 @ 13:09 |
Inderdaad. Stage afmaken en daarna melden bij de arbeidsinspectie. | |
Vida. | woensdag 20 september 2017 @ 11:20 |
d Zo draag je toch mee aan de nepheid van je leven? Want op facebook gaat het geweldig goed en ben je een topper. Sorry, NEE, ik heb totaal geen empathie voor jou. Je doet het jezelf aan. En je wordt later een last voor de maatschappij;wanneer jij eenmaal afgestudeerd bent en werkt ben jij die collega die zo vaak ziek is. De collega die voor ieder wisje wasje thuis blijft en het niet aan kan. Mens, wees jezelf. Er zijn al genoeg anderen. Je kunt veel werken niet aan, own it. Aanvaard het. Maar wees de uren dat je er wel bent iemand die uitstekend presteert. Neem minder stage, later een part time baan. Doe je niet voor alsof je meer aankan en meer bent dan je in werkelijkheid bent. Dat is nep, mensenkrijgen dat ook door en dan herwin je hun respect niet makkelijk. Even een andere nuance dan die zachte heelmeesters hier die stinkende wonden maken. | |
ChildoftheStars | woensdag 20 september 2017 @ 11:26 |
Je hebt helemaal gelijk. En ik heb de zaken nu anders geregeld, intussen (weer een paar dagen verder). Ik heb het probleem nogmaals aangekaart bij mijn studie en een begeleidende brief erbij van mijn psych en nu werk ik tot vier ~ vijf uur. In de middagpauze evalueren we of ik de dag verder aan kan (dan heb ik er vier uur opzitten). In de middag heb ik geen eigen cliënten, maar dan doe ik eventueel behandelingen van mijn begeleidster, zodat ik ook echt weg kan. Op deze manier denk ik het wel aan te kunnen. Sowieso ga ik wanneer ik afgestudeerd ben parttime werken, die beslissing had ik al gemaakt, omdat ik werk om te leven en niet andersom. De eerste twee weken waren gewoon een enorme shock en ik moest er even op participeren en mijn prioriteiten op een rij zetten. Dat heb ik nu gedaan | |
Cat-astrophe | woensdag 20 september 2017 @ 11:33 |
Nu kun je écht gaan leren in plaats van overleven. Ga je wel eerlijk zijn naar jezelf en je begeleidster tijdens de middag-evaluatie en naar huis als het niet meer gaat? En als deze afspraak toch niet werkt: weer aankaarten. Je bent goed in jezelf uitdagen, maar het gaat ook om de kwaliteit van je werk en je eigen leerproces. Als deze afspraak niet werkt daarvoor moet je weer om tafel met je school en stage en opnieuw bekijken wat wel mogelijk is, en of dat past binnen het opleidingsprofiel. | |
ChildoftheStars | woensdag 20 september 2017 @ 11:40 |
Ja Ik vind het nu ook weer fantastisch om te doen. Mijn gezondheid ging er gewoon onder lijden, dat zal nooit de bedoeling van een stage zijn. En ik geef idd eerlijk aan of ik het trek op niet. Of dat ik in de middag halverwege wegga oid. Volgens mij gaat het zo wel goed en leuk. En inderdaad, ik leer weer | |
mootie | woensdag 20 september 2017 @ 12:09 |
Goed gedaan | |
DoubleDip | woensdag 20 september 2017 @ 19:14 |
Goed om te horen. Laat je niet afschepen, als jij maar 4 uur aankan op een dag dan kan je 4 uur aan en geen uur meer. | |
Budapestenaar | woensdag 20 september 2017 @ 19:45 |
Wat goed! Ik hoop dat je zo nog meer kunt genieten van je stage! En dat je 's avonds nog wat energie hebt voor andere dingen die je belangrijk vindt! | |
Ewelina | woensdag 20 september 2017 @ 19:52 |
Met chronische medische omstandigheden - wat TS haar geval volgens mij zo is- kun je die termijn oprekken met 5 jaar. | |
Ewelina | woensdag 20 september 2017 @ 19:55 |
Wat een kutstageplek. Sorry, maar als er een medisch advies ligt, hebben zij maar mee te werken. Ik snap dat je graag wilt afstuderen, maar op deze manier kost het je je gezondheid en als dat fout gaat ben je nog veel verder van huis. | |
Ewelina | woensdag 20 september 2017 @ 20:01 |
Fijn dat ze nu meewerken, trek wel aan de bel als het teveel is of ze toch over je grenzen heen gaan. Goed dat je het besproken hebt. Veel plezier en succes met je stage! | |
madam-april | woensdag 20 september 2017 @ 20:27 |
Ik ben zo enorm trots op jou!! | |
madam-april | woensdag 20 september 2017 @ 20:29 |
Tip: lees ook even ts haar laatste 2 posts | |
Fokpop | donderdag 21 september 2017 @ 11:18 |
Super gedaan TS! En nu die harde grenzen blijven bewaken En hou het op 8 uur per dag (dat is tot 16:00 denk ik dan?) | |
Ewelina | vrijdag 22 september 2017 @ 09:00 |
Kijk eens naar mijn post eronder. | |
Lienekien | vrijdag 22 september 2017 @ 09:02 |
Ik had je update gemist, maar dat is echt heel goed nieuws! | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 09:40 |
Dank jullie wel! Ik ben stiekem wel een beetje trots op de assertiviteit die ik getoond heb. Mijn behandelingen zijn er ook een stuk op vooruit gegaan. Het was even duwen en trekken, maar het heeft geholpen | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 10:23 |
Even nog een heel domme vraag. Ik zit met een dilemma. Na deze studie kan ik een universitaire master doen en dan kom je meer in de onderzoekswereld terecht. Mijn familie gaat er vanuit dat ik dat ga doen, want je moet zo hoog mogelijk opgeleid zijn. Alleen ik merk dat ik behandelen veel leuker vindt dan onderzoek (en ik ben te hoog opgeleid als ik de master ga doen). Het lijkt me dood saai om elke dag dezelfde patiëntenpopulatie te hebben en elke dag dezelfde standaard onderzoeken te doen. De dynamiek van alle verschillende soorten aandoeningen en leeftijden etc en daar een passende oplossing voor bedenken en die mensen te helpen met hun probleem heeft echt mijn passie. Alleen dan heb ik "maar" een HBO-baan (en een bachelor op universitair- en HBO-niveau). De master ga ik gemakkelijk aan kunnen, alleen ik heb een passie voor mijn vak en dat ik met beide keuzes spijt ga krijgen... | |
Samzz | vrijdag 22 september 2017 @ 10:27 |
Volgens mij beantwoord je zelf je vraag al . | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 10:29 |
Diep in mijn hart wil ik lekker behandelen, een band opbouwen met patiënten en voor iedereen passende oplossing verzinnen Alleen het is zo weinig ambitieus... en mijn familie gaat echt op me neer kijken omdat ik niet tot het top van mijn kunnen ben gegaan. Maar onderzoeken afnemen vind ik echt heel erg saai om te doen | |
Samzz | vrijdag 22 september 2017 @ 10:32 |
Als zij op je neerkijken omdat jij voor je eigen geluk gaat, dan zijn ze de naam familie niet waard. Doe wat JIJ het liefste wilt doen. | |
Molo | vrijdag 22 september 2017 @ 10:37 |
Vreselijke post dit... Als je dit echt vindt dan vraag ik me af waar je in godsnaam mee bezig bent hoor, kom op zeg hey! Zoveel nonsens in deze posts Welk werkveld zit jij eigenlijk? En zou je in jouw staat van doen (lees: mentaal zo wiebelig als maar kan en extreem pleasersgedrag) wel kunnen behandelen???) Ik heb daar echt mijn twijfels bij als ik jouw posts lees hoor | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 10:42 |
Logopedie En het behandelen gaat heel erg goed Naja... ik bespreek het ook met mijn vrienden nu en volgens mij zegt iedereen dat ik gewoon het bij logo moet houden, want daar mijn hart ligt. | |
Molo | vrijdag 22 september 2017 @ 10:45 |
Daar is sowieso vrijwel geen onderzoekswerk in mogelijk, vrij verzadigd allemaal. Je kunt met een master logopediewetenschap ook prima behandelen trouwens, maar dat moet je dan voor jezelf doen en niet voor die gestoorde familie van jou. | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 10:46 |
Logopediewetenschappen lijkt me minder leuk om te doen. Dan heb ik zeker het gevoel dat ik enkel voor de titel leer. Ik zou dan neurolinguïstiek doen, erg interessant, alleen het is enkel testen en onderzoeken | |
Tinkepink | vrijdag 22 september 2017 @ 10:47 |
Waarom vind jij dat weinig ambitieus? Persoonlijk vind ik dat nogal neerbuigend overkomen. Ben jij dan al de beste behandelaar? Kan je iedereen helpen binnen de snelste tijd die er voor staat? Zijn al jouw patiënten gelukkig met jouw werkwijze? Ambitie zit niet in een papiertje, maar in je zelf doelen stellen en daar voor gaan. | |
Molo | vrijdag 22 september 2017 @ 10:47 |
Ja klopt, en ook daar is weinig werk in te vinden zijn want maar een paar posities die wel behoorlijk vervuld zijn allemaal. | |
Spanky78 | vrijdag 22 september 2017 @ 11:00 |
Dit. Overigens een groot voordeel: nog een paar jaar studeren. Want je lijkt me helemaal nog niet in staat een echte baan vast te houden. Maar inderdaad. Niet doen voor familie. Alleen voor jezelf. | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 12:16 |
Ooooh! Nee zo bedoel ik het helemaal niet! Ik ben absoluut niet de beste en wil helemaal niet neerbuigend zijn. Sorry... Ik wil zo goed mogelijk logopedist worden als in mijn vermogen ligt. En dat zal zeker niet de beste zijn... Sorry | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 12:17 |
Ja, maar ik word in januari 30, op den duur is het studeren ook wel klaar | |
Lienekien | vrijdag 22 september 2017 @ 12:30 |
Over welke familie heb je het dan: je moeder, je broer? Het maakt eigenlijk niks uit, laat ze lekker op je neerkijken (als ze dat al zouden doen, wat ik ergens nog wel betwijfel). Laat je leven toch niet bepalen door mensen die zo in het leven staan. Die zien kennelijk niet wat voor prestatie je nu al levert. En daarnaast: het is belangrijker dat je je goed kunt voelen in dit leven dan dat je zoveel mogelijk goedkeuring krijgt van anderen voor je prestaties. CotS, soms denk ik dat je het zelf bent die last heeft hebt van de gedachte dat er onder andere omstandigheden misschien academisch wel meer in had gezeten en dat je dat vertaalt in angst dat anderen op je neerkijken. | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 12:34 |
Met name mijn moeder En ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben voorzichtig bij mijn vrienden aan het peilen en die vinden het allemaal een goed plan en niemand kijkt erop neer. Ik denk dat ik mijn "minderwaardigheidscomplex" projecteer op mijn studie. Heel mijn zelfvertrouwen is erop gestoeld. Dat zou eens moeten stoppen en ik denk dat het bij deze beslissing ligt | |
Budapestenaar | vrijdag 22 september 2017 @ 12:35 |
Wááát? Laat je alsjeblieft niet leiden door die onredelijke eisen van je familie, TS. Het is niet aan hen om te bepalen wat de top is van jouw kunnen. En het is zeker niet aan hen om daar eisen aan te verbinden. Waarom zou je tot de toppen van je kunnen moeten gaan? Je zou je familie de vraag kunnen voorleggen: willen jullie dat ik tot de toppen van mijn kunnen ga, of willen jullie dat ik gelukkig ben? Puur om ze daar eens over na te laten denken. Want uiteindelijk beslis jij natuurlijk zelf over jouw leven. Je bent oud en wijs genoeg. Uit die paar zinnen is al voelbaar hoeveel je houdt van je vak. Volg je hart! Daar word je gelukkig van. | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 12:43 |
Ik denk dat die eisen ook deels in mijn eigen angst liggen. Binnenkort bel ik mijn moeder en drop dan de bom en ik kijk wel hoe ze reageert. Mijn keuze staat eigenlijk al vast, ik ga gewoon mijn vak uitoefenen. Net met mijn vriend gebeld en hij steunt me hoe dan ook en mijn vrienden ook. En het klopt, ik houd ervan. Daarnaast zit ik zo psychisch wel op mijn toppen van mijn kunnen. Ik heb zo de ruimte die ik nodig heb om het goed te laten gaan. Daarnaast is het werk echt heel erg leuk. | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 12:46 |
Maar nogmaals, ik bedoel het allemaal niet neerbuigend... ik hang gewoon mijn zelfvertrouwen/respect op de verkeerde dingen, maar ik kijk op niemand neer (behalve mezelf). En ik zie mezelf ook absoluut niet als de beste of beter dan. Nogmaals sorry als ik een andere indruk wek dan dat | |
Molo | vrijdag 22 september 2017 @ 13:00 |
Je bent bijna 30, gewoon meedelen hoe het is is passend bij je leeftijd. Ik hoop wel dat jij enigszins je pleasersgedrag en psychische labiliteit los kunt laten als je met patiënten werkt. Lijkt me geen doen dit in een werksituatie | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 13:04 |
Jup... dat is ook min of meer het plan. Mwuah, de labiliteit valt wel mee, dat kan ik wel binnenhouden. Het is gewoon dat ik in mijn vrije tijd daardoor wat huileriger en suïcidaler ben. En pleasen doe ik zeker niet naar de cliënten/patiënten. | |
Molo | vrijdag 22 september 2017 @ 13:06 |
Waarom kun je het hier in topics ook niet laten dan? | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 13:08 |
Naar mijn beste weten please ik helemaal niet, zeker niet hier En mijn labiliteit houd ik ook in ten opzichte van hoe ik het voel | |
Molo | vrijdag 22 september 2017 @ 13:11 |
Dit bijvoorbeeld Ik krijg hier jeuk van Maar goed, genoeg zo. Succes met je stage en therapie | |
Cat-astrophe | vrijdag 22 september 2017 @ 13:30 |
Dat doe je wel. In tegenstelling tot Molo krijg ik er geen jeuk van, maar het laat wel zien hoe kwetsbaar je nog steeds bent. Zeker omdat je zelf écht niet ziet hoe nederig je je opstelt zodra je het idee hebt dat je iets hebt gezegd waar een ander het mogelijk niet mee eens zou zijn. En alleen al het feit dat je hier om advies komt vragen over een keuze die je familie (die er voor een groot deel oorzaak van is dat je psychich totaal uit balans was/bent) niet gaat 'pleasen' is duidelijk genoeg. Hoe kijk jij hier tegenaan? Oneens zijn met me en discussie mag | |
Budapestenaar | vrijdag 22 september 2017 @ 13:32 |
Vaak zetten ouders kinderen onder druk om iets te bereiken ter compensatie van kansen die ze zelf hebben gemist. Denk aan de tierende vader langs de lijn van het voetbalveld of moeders die hun kleuters omtoveren tot mini-modellen. En als die kinderen vervolgens de droom van die ouders niet kunnen waarmaken, houden de kinderen er een slecht gevoel aan over. Je kunt je moeder heel moeilijk verbieden om jou die druk op te leggen, maar je moet echt proberen om het niet jouw probleem te laten zijn. Je vriend en vrienden staan achter je keuzes. Dat is mooi. En jij vindt het behandelen van mensen leuk en waardevol. Dat laatste is de kern van de zaak. Jij hebt een droom en die ben je aan het waarmaken. Echt, je hebt alle reden om mega-trots op jezelf te zijn! | |
Budapestenaar | vrijdag 22 september 2017 @ 13:43 |
[ Bericht 100% gewijzigd door Budapestenaar op 22-09-2017 18:28:19 ] | |
DoubleDip | vrijdag 22 september 2017 @ 17:39 |
TS doe de dingen die je zelf wilt omdat je ze zelf wilt. Je leeft voor jezelf en niet voor een ander. Jij moet het werk doen, niet je moeder. En hbo is niks mis mee hoor, op sommige gebieden zelfs een betere keuze dan wo. | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 18:45 |
Bedankt voor alle reacties Morgen-ish reageer ik inhoudelijk (ben even compleet overprikkeld nu). Alleen ik wilde even vertellen dat ik mijn moeder gebeld heb hierover. En het waren mijn spoken. We hebben het goed doorgepraat en ze steunt me in mijn keuze. Alleen ze vond wel dat ik mensen moest spreken die de master gedaan hebben en dat ik moet kijken of er eventueel andere masters zijn die me leuk lijken. Niet vanwege de prestige, maar om geen spijt te krijgen van mijn keuze. Daar kan ik me zeker in vinden Met andere woorden: ik zag spoken en projecteerde mijn eigen angst op haar. | |
DoubleDip | vrijdag 22 september 2017 @ 18:51 |
Heel goed dat je gebeld hebt en fijn dat het meeviel. Hoe gaat het met 8 uur werken nu? Trek je dat, of lukt het alleen echt goed als je er 4 uur van maakt zoals je werd aangeraden? | |
Spanky78 | vrijdag 22 september 2017 @ 18:55 |
Waarom? Dat hangt maar.net van jezelf af. Heeft geen zin als je na een halfjaar werken meteen omvalt. Gun jezelf.voldoende tijd om echt te groeien naar wat je wilt bereiken. Want je kunt nu dan wel willen behandelen, maar je bent zElf ook nog onder behandeling eh... | |
ChildoftheStars | vrijdag 22 september 2017 @ 20:58 |
Uhm... Ik heb hier de halve dag over nagedacht, maar ik weet niet of het kwetsbaarheid is of niet. Ik ervaar mezelf gelukkig niet als heel kwetsbaar, waardoor ik soms mijn neus stoot tegen mijn onvermogen. Meestal vraag ik aan alle kanten advies voordat ik wat doe. Dus ik weet niet zeker of het verkeerd is wat ik doe. Anderzijds mag ik ook wel wat meer op mijn eigen gevoel vertrouwen. Het is een lastige Dank je wel Ik ben blij dat ik tot mijn eigen keuze durf te komen ! Klopt, dat heeft mijn moeder ook een beetje. Daarnaast was er altijd de verwachting dat een speciaal werkplaats voor mij het toppen van mijn kunnen zou worden en inmiddels heb ik aan de uni gestudeerd. Dit maakt mijn familie heel trots en willen ze dat ik alles doe wat erin zit. Gelukkig was mijn moeder heel steunende in mijn ideeën. Zij heeft zelf de "fout' gemaakt omwille ambitie verder door te leren (voor een hogere functie) dan dat haar hart lag en wil niet dat ik dezelfde fout maak. In de baanzekerheid zeker idd. Ik ga mijn hart volgen Dat wisselt nogal per dag. Soms kan ik acht uur prima aan, als ik een goede dag heb. En als ik een slechte dag heb niet. Alleen ik kan wel weg wanneer ik het niet trek. Over het algemeen ben ik erg tevreden met de huidige afspraken. Nee, maar om door te leren omwille het niet hoeven werken staat me ook tegen. Het tijd gunnen doe ik wel. Ik doe mijn best met therapie en begin sowieso met parttime werken. | |
Molo | woensdag 15 november 2017 @ 21:12 |
Hoe is het nu? | |
ChildoftheStars | zaterdag 18 november 2017 @ 20:10 |
Het wisselt nogal. Ik merk dat ik rustiger ben. Alleen ik kan enorm diep gaan. Psychisch ben ik minder suïcidaal, alleen ik merk signalen van een psychose en dat maakt me helemaal gek. Daarnaast kreeg ik te horen dat ik er heel hard aan moet trekken om een voldoende te halen, terwijl ik mezelf al voorbij ren. | |
Biekuh | zaterdag 18 november 2017 @ 22:53 |
Dat is erg vervelend om te horen, des te meer omdat je zo hard je best doet. Denk je dat als je zo hard blijft werken als dat je nu werkt die voldoende wel haalt? Ik wens je veel sterkte toe. | |
ChildoftheStars | zondag 19 november 2017 @ 10:29 |
Ik zet alles op alles om het te halen. Het nare is dat ze me heel goed vindt in cliëntencontact, behandelen en dat soort dingen. Alleen ze wil dat ik meer open ben en dat soort dingen... Daarin verschillen we gewoon enorm van mening Dank je wel |